ερώτηση περί έθιμου βαπτίσματος

[outis]

Ναι ΟΚ...

 

 

Αλλα γιατί ας πούμε... να μην γίνει ο Αβραμ Αβρραμ και η Σάρα Σάαρα;

....

Ψάξε να βρεις τι σήμαιναν - και όχι στα Ελληνικά... εύκολο είναι

[Άννα]

Εεμ?συγνωμη?εγώ θα απαντήσω στην αρχική ερώτηση. Αν και βλέπω ότι πήγατε σε άλλο θέμα... :mellow4:

Και κατά τη γνώμη μου νομίζω αυτά είναι απλώς χαζομάρες.

Εγώ για κάποιους λόγους βαφτίσθηκα λίγο μεγάλη και θυμάμαι ότι είχα ήδη κουρευτεί 1-2 φορές. Δεν νομίζω πως με επηρέασε αυτό?

[newcomer]

Θα μου επιτρέψετε να συμβάλλω και εγώ στην κουβέντα. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

 

1) Βάπτιση: μυστήριο της Εκκλησίας σύμφωνα με το οποίο ολοκληρώνεται η μύηση του ατόμου στον Χριστιανισμό. Τελείται σύμφωνα με την βάπτιση του Ιησού από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Η κατάδυση στο νερό και η ανάδυση του ατόμου σημαίνει το ξέπλυμα των αμαρτιών, το καθάρισμα της ψυχής από ο,τιδήποτε μπορεί να την βαραίνει, ώστε να μπορεί να μετέχει της Ουράνιας Βασιλείας. Σε αυτές τις αμαρτίες συμπεριλαμβάνεται και το προπατορικό αμάρτημα. Το κόψιμο των μαλλιών έχει την έννοια που δόθηκε και σε άλλες δημοσιεύσεις, δηλαδή την αποκοπή από τα δεσμά του παρελθόντος. Το μύρωμα έχει ως σκοπό να σφραγίσει το άτομο έναντι του κακού. Αν παρατηρήσετε ο ιερέας μυρώνει το μέτωπο, τα χέρια και τα πόδια ώστε ο μυημένος να σκέπτεται μόνο το δίκαιο και το καλό, να πράττει το δίκαιο και το καλό και να βαδίζει στην οδό της δικαιοσύνης. Η βάπτιση σε μικρή ηλικία είναι έθιμο που ξεκίνησε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, όταν η σύνδεση Εκκλησίας-Κράτους ήταν στον απόγειό της και είχε ως σκοπό την ενδυνάμωση της εκκλησίας, δεδομένου ότι κανένα ουσιαστικά μέλος της αυτοκρατορίας να μην μπορεί να έχει διαφορετική επιλογή στην ζωή του. Παλαιότερα η Βάπτιση προαπαιτούσε τη μύηση και απόδειξη γι' αυτό είναι ο πρόναος που απαντάται σε όλους τους Ναούς. Οι μή βαπτισμένοι δεν είχαν δικαίωμα να συμμετάσχουν στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έτσι μπορούσαν να παρακολουθήσουν μόνο τμήμα της Θείας Λειτουργίας από τον πρόναο. Όταν έφτανε η ώρα της Θείας Ευχαριστίας οι πόρτες μεταξύ του πρόναου και του κυρίως ναού έκλειναν με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η συμμετοχή στο εν λόγω μυστήριο και ναι στις πρώτες εκκλησίες έπρεπε να επιλέξεις συνειδητά να γίνεις χριστιανός.

 

2) Ο ρόλος του νονού ή αλλιώς του πνευματικού πατέρα: δεν είναι τίποτε άλλο από τον ρόλο του μύστη. Είναι ο καθοδηγητής, ο μέντορας του μηυμένου. Αυτός δηλαδή που θα εξασφαλίσει την χριστιανική ανατροφή του βαπτιζόμενου. Σημαντικότατος λοιπόν πνευματικός δεσμός και με ιδιαίτερες ευθύνες. Φυσικά στις μέρες μας έχει εκπέσει σε κοινωνικοαναγκαστικό λειτούργημα.

 

3)Προπατορικό αμάρτημα: η ανυπακοή των πρωτόπλαστων έναντι του Θεού και η βρώση του απαγορευμένου καρπού της γνώσης. Δυστυχώς στην εβραϊκή θρησκεία ο Θεός είναι τιμωρός. Λοιπόν, νομίζω ότι η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Φάγαμε τον καρπό της γνώσης του καλού και του κακού. Έως τότε δεν είχαμε καμμία γνώση περί αυτού και ως εκ τούτου είμασταν καθαροί και αμόλυντοι. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι η γνώση αυτή καθαυτή αλλά ο χειρισμός της. Αν το ψάξουμε λίγο το ζήτημα θα δούμε ότι οι πρωτόπλαστοι δεν έπεσαν λόγω της βρώσης αλλά γιατί επέλεξαν να μην πουν αμέσως την αλήθεια στον Θεό και να κρυφτούν από αυτόν. Στην Γένεση αναφέρει ότι μόλις έφαγαν τον καρπό αντιλήφθηκαν την γύμνια τους. Τότε ντράπηκαν και κοίταξαν να κρυφτούν και να την καλύψουν. Ο Θεός κατάλαβε τί συνέβει και άρχισε να τους καλεί. Στην αρχή ντρέπονταν να τον αντικρύσουν. Όταν τελικά εμφανίστηκαν μπροστά του επέλεξαν να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους αλλά ο Αδάμ να κατηγορήσει την Εύα και η Εύα με τη σειρά της να κατηγορήσει το φίδι. Έτσι έχουμε ουσιαστικά 3 αμαρτήματα - "σφάλματα": α) την βρώση του απαγορευμένου καρπού, β) την μή ανάληψη της ευθύνης για την βρώση και γ) απόρροια του β) τον χλευασμό της νόησης που είχε δοθεί στον άνθρωπο από τον Θεό (ο οποίος πιθανώς να είχε ρωτήσει: μα καλά και αν σας έλεγε να πάτε να πνιγείτε θα πηγαίνατε;). Πιθανώς βέβαια να μην είχε επέλθει η πτώση αν είχε προηγηθεί η μετάνοια για την ανυπακοή. Όπως και να έχει ο Θεός έκρινε ότι πλέον ο άνθρωπος δεν μπορεί να μετέχει του Παραδείσου δεδομένου ότι είχε μολύνει τον εαυτό του αλλά ότι έπρεπε κάπως να κερδίσει την θέση του εκεί μέσα. Γι αυτό και τον εκδίωξε και ο άνθρωπος έπεσε στη θνητή κατάσταση όπου θα πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει τη θέση που υπάρχει γι' αυτόν στον Παράδεισο. Αν το καταφέρει τότε όταν επέλθει ο θάνατος οδηγείται εκεί.