Z_Tolerance Posted September 1, 2008 Report Share Posted September 1, 2008 Και όμως αν μπορούσα έστω και για μια στιγμή να γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα ήθελα να διόρθωνα κάποιες καταστάσεις . Θα ήθελα να μπορούσα να είχα την γνώση την σημερινή (αδύνατο αφού αυτές οι επιλογές με οδηγήσανε σε αυτό που είμαι και σκέφτομαι σήμερα) με κάποιο όλο τρόπο για να μην έκανα τα λάθη που έκανα στο παρελθόν.Γιατί όσο και αν σκέφτομαι ότι όλα αυτά με οδηγήσανε σε αυτό που είμαι σήμερα, αναπολώντας το χρόνο πικραίνομαι που εγώ ήμουν η αιτία να πληγώσω ανθρώπους με τις πράξεις μου. Αυτό που με θλίβει πραγματικά είναι ότι κάποιοι άνθρωποι πληγωθήκανε από εμένα, όσο και αν αυτό συνέβαλε στην δική μου εξέλιξη, δεν μπορεί να με δικαιολογεί τίποτα. Γι΄αυτό μόνο και επειδή αδυνατώ να γυρίσω το χρόνο πίσω, ζητώ συγχώμη. Αν ο άνθρωπος δε ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή" Για εμένα η σωστή στιγμή είναι όταν οποιαδήποτε στιγμή της ζωής σου και αν ''έφευγες'' να μην είχες αφήσει πίσω σου εκκρεμότητες. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε υλικές υποχρεώσεις και συναισθηματικές. Εχεις αναρωτηθει ποτε οτι αν διορθωνες καποιες καταστασεις μπορει να αλλαζαν καποιες αλλες και να ενιωθες οχι το ιδιο, αλλα παλι να μην ησουν ευχαριστημενη? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted September 1, 2008 Author Report Share Posted September 1, 2008 Εχεις αναρωτηθει ποτε οτι αν διορθωνες καποιες καταστασεις μπορει να αλλαζαν καποιες αλλες και να ενιωθες οχι το ιδιο, αλλα παλι να μην ησουν ευχαριστημενη? ή τα αποτελέσματα να ήταν χειρότερα... Τα λάθη μας διαμορφώνουν ένα κομμάτι του χαρακτήρα μας. Δεν είναι κακό να υπάρχουν, πρέπει να τα αποδεχτούμε. Απλώς δεν πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε. Η επανάληψή τους ή μη είναι η δοκιμασία. Μάθαμε ή δε μάθαμε; Γίναμε καλύτεροι άνθρωποι, πρώτα για μας και μετά για τους άλλους; Και τι σημαίνει καλύτερος άνθρωπος; Υπάρχουν κάποια γενικά ή κριτήρια ή εξειδικεύεται για τον καθένα μας; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάτζικα Ντε Σπελ Posted September 26, 2008 Report Share Posted September 26, 2008 Εγώ θα ήθελα να ζήσω τη ζωή μου έτσι, ώστε αν υπήρχε η επιλογή να την ξαναζήσω, να έλεγα ναι. Όμως φοβάμαι ότι απέχω πολύ ακόμα από εκείνο το σημείο. Σωστά γιατί δεν ξέρουμε αν μια ζωή είναι ευτυχισμένη έαν δεν γνωρίζουμε πως τελείωσε. Πάντως εύχομαι να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια και όσο το δυνατόν ευτυχέστερα !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
exikias Posted March 26, 2009 Report Share Posted March 26, 2009 Καλό αυτό που λες αλλά δυστυχώς δεν γίνεται να ζήσουμε μια ζωή έτσι όπως τη θέλουμε, προσωπικά τώρα δεν θα ήθελα να ξαναζήσω τη ζωή μου αλλά αν γινότανε να ζήσω μια άλλη ζωή διαφορετική χωρίς να με ενδιαφέρει αν είναι καλή η όχι μόνο και μόνο για τις διαφορετικές εμπειρίες που θα αποκόμιζα. Να σου τονίσω όμως ότι μιλάμε για καταστάσεις ανύπαρκτες μία ζωή έχουμε και καμία άλλη ούτε οδέυουμε προς τους ουρανούς ούτε κατευθυνόμαστε στα έγκατα της γης απλά σβήνουμε όπως ένα κερί και τελειώνουμε τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ingmar Posted June 5, 2009 Report Share Posted June 5, 2009 Πως να ζήσουμε...πως να ζήσουμε...χμμμμμ... Ο.Κ. Θα σας πω μια ιστορία (βασικά...copy-paste θα τη κάνω,αλλά το ίδιο είναι): Ήταν μια φορά ένας νεαρός, ο > οποίος συμπεριφερόταν μερικές > φορές βίαια. > Ο πατέρας του, του έδωσε ένα > σακουλάκι με καρφιά και του είπε > να καρφώνει ένα καρφί στο > πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο > κάθε φορά που θα έχανε την > υπομονή του και θα μάλωνε με > κάποιον. > Την πρώτη μέρα έφτασε στο > σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο > πεζοδρόμιο. Κατά τις εβδομάδες > που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει > τον εαυτό του και ο αριθμός των > καρφιών που κάρφωνε στο > πεζοδρόμιο λιγόστευε συνεχώς > μέρα με τη μέρα: είχε ανακαλύψει > ότι ήταν πιο εύκολο να > συγκρατείται από το να καρφώνει > καρφιά. > Τελικά, έφτασε η μέρα > κατά την οποίa ο > νεαρός δεν έβαλε ούτε ένα καρφί > στο πεζοδρόμιο. Τότε πήγε στον > πατέρα του και του είπε ότι > εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε > να βάλει ούτε ένα καρφί. > > Τότε ο πατέρας του, του είπε > να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα > που θα περνούσε χωρίς να χάσει > την υπομονή του. > Οι μέρες πέρασαν και ο > νεαρός τελικά μπόρεσε να πει > στον πατέρα του ότι είχε βγάλει > όλα τα καρφιά απ το > πεζοδρόμιο. > Ο πατέρας τότε, οδήγησε τον > υιό του στο πεζοδρόμιο μπροστά > από τον κήπο και του > είπε: > - «Παιδί μου, > συμπεριφέρθηκες καλά, αλλά κοίτα > πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο. > Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν. > Όταν μαλώνεις με κάποιον και του > λες κάτι προσβλητικό, του > αφήνεις μια πληγή όπως αυτή. > Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν > άνθρωπο και μετά να του βγάλεις > το μαχαίρι, ωστόσο όμως θα του > μείνει πάντα μια > πληγή.» > «Λίγη σημασία έχει πόσες > φορές θα ζητήσεις συγνώμη, η > πληγή που γίνεται με τα λόγια > κάνει τόση ζημιά όσο και μία > πληγή στο σώμα σου. Οι φίλοι > είναι σπάνιοι, σε κάνουν να γελάς > και σου φτιάχνουν το κέφι. Πάντα > είναι διαθέσιμοι να σε ακούσουν > όταν το χρειάζεσαι, σε αγαπάν και > σε δέχονται στο σπίτι > τους.» Καλή;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.