christos123 Posted September 17, 2008 Report Share Posted September 17, 2008 Γεια σας παιδιά!! Έβλεπα βιντεάκια στο youtube και έπεσα πάνω σε αυτό, που ισχυρίζεται ότι όλοι οι wiccans είναι παχουλοί, άσχημοι και το παίζουν bi? εε?. Θεωρώντας τον εαυτό μου γουικανό δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη αλλά μήπως εντέλει οι διάφορες δυσκολίες είναι αυτές που μας οδηγούν σε μια πιο μυστικιστική θεώρηση της ζωής? Επιπλέον, πιστεύετε ότι μερικά από τα άτομα που ασχολούνται το κάνουν για να ικανοποιήσουν αποσχιστικές και αντικοινωνικές τάσεις ή για να αισθανθούν ανώτεροι από τους υπόλοιπους και να υπερκαλύψουν τις ατέλειες τους??? Και τέλος, ποιο ήταν το κίνητρο ενασχόλησης με τα «παραφυσικά» για τον καθένα?? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Initiate4 Posted September 17, 2008 Report Share Posted September 17, 2008 Πολύ ενδιαφέρον θέμα 'Ο προβληματισμός' μου αρχίζει ως εξής! Η πρώτη ανάγκη είναι να βάζουμε λέξεις-νταπέλλες για να μπορεί το σύνολο να κατηγοριοποιεί και να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Η δήλωση ότι "όλοι γουικανοί είναι παχουλοί, ερμαφρόδιτοι κτλ" αποτελεί ένα εσφαλμένο αφορισμό, λίγο ατεκμηρίωτο αν με ρωτάς, όπως θα ήταν αν έλεγα ότι "όποιος ακούει Satyricon είναι σατανιστής" εννοώ ότι ασχολούμαστε με την επιφάνεια και δεν πάμε πιο... βαθυά. Τώρα κατά πόσο αυτός ο αφορισμός είναι αλήθεια... Αν κάποια άτομα ανήκουν στις κατηγορίες που αναφέρεις και όντως είναι Γουϊκανοί/ες δεν σημαίνει ότι κάνει τη δήλωση αληθινή. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι όποιος έχει μια πεντάλφα είναι μάγος; Μα η πεντάλφα δεν είναι σύμβολο/στοιχείο που αντιπροσωπεύει τη Γη; Τώρα όσον αφορά το κίνητρο να ασχοληθούμε με τη μαγεία, αν όντως υπάρχει ένα προσωπικό χαρακτηριστικό που μας 'περιθωριοποιεί' από το συμβατικά αποδεκτό, νομίζω ότι αυτό δεν είναι στομπισμός προς το σύνολο, το αντίθετο μάλιστα είναι 'ασπίδα' για να έχουμε μια πιο.. αληθινή ταυτότητα και να μην μας 'δίδει' το σύνολο την ταυτότητα που ανά εποχή ορίζει αποδεκτή! Δεν υπάρχει αυτό που λέμε "Γουϊκανός", με την έννοια ότι είναι η νταπέλα που βάζεις για να επικοινωνήσεις αυτό σου το χαρακτηριστικό με το σύνολο! Πέρα από την λέξη συνεπάγει την συνέπεια να εφαρμόζεις τις 'αρχές' αυτής της νοητικής αντίληψης (τουλάχιστο όσες γουστάρεις) με το life-style σου. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω, που ο Ναός τους, Η θρησκεία τους και αντίληψή τους εστιάζεται γύρω από τον "Θεό Πλούτο" και όμως ταυτόχρονα δηλώνουν 'άθεοι'. Αυτοί όντως έχουν όμως μια κοσμοθεώριση του 'άθεου' προτύπου; Αφού προσκυνούν και 'ευαρέσκονται' στο χρήμα... Τώρα στη λέξη fake... fake μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, αν αυτό που λέει ότι είναι, έρχεται σε αντίθεση με αυτό που κάνει. 'Ψεύτικος' όσον αφορά την 'νοητική του κατάσταση' και το 'αυτο-νταπέλλωμα' Γουϊκανός; ή 'Ψεύτικος' γιατί (άλλος αφορισμός) για να είναι 'αληθινός' γουικανός πρέπει να είναι 'λεπτός, όχι-ερμαφρόδητος, και 'κοινωνικά αποδεκτός';; Να σου πω τι πιστεύω; Οποιοσδήποτε αρχίζει το 'εσωτερικό μονοπάτι', ακριβώς πρέπει να έχει ορθές εσωτερικές προθέσεις. Δεν αφορά το έξω, ούτε καν τις νταπελλίτσες που το 'έξω' βάζει για μας. Όταν υπάρχουν ξεκάθαρα κίνητρα, καθαρά και ξάστερα, είναι δύσκολο να χάσει τον δρόμο του. Όταν όμως ακριβώς για το έξω φορά μια νταπελλίτσα, επειδή δεν μπορεί να φορέσει μιαν άλλη 'νόρμα' που είναι συμβατή με το τι είθιστε στον παρόντα χρόνο και τόπο τότε ναι, μπορεί να αποκτήσει επάξια τον τίτλο του ''faker ugly fat wiccan''... Αυτό που έθεσα σαν αρχή, τουλάχιστον εγώ, για να μη χάσω το δρόμο μου ήταν να βάζω το 'εγώ' μου μέσα στην αγέλη, ή στις μικρότερες ομάδες και υπο-ομάδες. Όχι να προσπαθώ να μοιάσω στις ομάδες που υπάρχουν, για να είμαι 'συμβατός'. Αν τυχαίνει π.χ. να έχω extra βάρος, και είμαι και ερμαφρόδητος και γουϊκανός, δεν σημαίνει ότι είμαι ψεύτικος, ή αντι-κοινωνικός, ή νιώθω μιωμένη αυτοπεποίθηση, ώστε να 'χρησιμοποιώ' την 'θρησκεία' σαν δικαιολογία για τη μη αυτο-βελτίωσή μου... Δεν μπορώ να είμαι ρατσιστής με τις πεποιθήσεις μου, ούτε με το σώμα μου, ούτε άδικος με τους άλλους. Μπορούν να μου φοράνε νταπελλίτσες, τις οποίες όμως εγώ 'πετώ στα σκουπίδια', γιατί προφανώς δεν ήταν ποτέ η πρόθεσή μου να αρχίσω την εσωτερική μου πορεία για τους άλλους, ποτέ δεν δήλωσα ότι 'μια μέρα θα γίνω μάγος για να τρίψουν τα μάτια όλοι όσοι δεν με αποδέχονται .... blessed be ...................................... :-) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morgainne Posted September 17, 2008 Report Share Posted September 17, 2008 Συμφωνώ κι εγώ με όσα είπε ο Initiate. Όταν κάποιος βγαίνει και δηλώνει πως είναι Wiccan, Χριστιανός, Βουδιστής, Ινδουϊστής, Μάγος κτλ, έχει ανάγκη να κατηγοριοποιήσει τον εαυτό του, να ανήκει κάπου και βέβαια, να διαφοροποιήσει τον εαυτό του από τους άλλους. Που σημαίνει, πως ουσιαστικά, δεν το κάνει για εσωτερική ανάπτυξη. Ο άνθρωπος που θέλει να αναπτυχθεί, δεν έχει ανάγκη από ταμπέλες. Θυμάμαι όταν ζούσα στο εξωτερικό, η Wicca γενικώς ήταν πολύ της μόδας. Οι "μοδάτοι" wiccans κυκλοφορούσαν με προκλητική εμφάνιση (πχ. φορούσαν πάνω τους 2000 πεντάλφες) και δυστυχώς, ναι.. Οι περισσότεροι άνηκαν σε μια κατηγορία ανθρώπων που ήταν "διαφορετική" (με χαρακτηριστικά δλδ που περιγράφει το βιντεάκι...) Δεν θα ξεχάσω δε μια κοπέλα με την οποία δουλεύαμε μαζί... Ήταν ανάπηρη εκ γενετής (σε αναπηρικό καροτσάκι και με νοητικά προβλήματα), άρα μπορούμε να πούμε πως άνηκε σε "διαφορετική" κατηγορία ανθρώπων. Αυτή η κοπέλα λοιπόν μου είχε κάνει εντύπωση γιατί έκανε Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ περνούσε από το χέρι της για να γίνει ακόμα πιο "διαφορετική": tattoos και piercings σε πολλά και διάφορα σημεία του σώματος και του προσώπου της, διαλαλούσε το γεγονός πως ήταν ομοφυλόφυλη και τέλος... ήρθε μια μέρα με μια τεράστια πεντάλφα στον λαιμό και μας ανακοίνωσε πως έγινε... wiccan... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted September 18, 2008 Report Share Posted September 18, 2008 Συμφωνώ κι εγώ με όσα είπε ο Initiate. Όταν κάποιος βγαίνει και δηλώνει πως είναι Wiccan, Χριστιανός, Βουδιστής, Ινδουϊστής, Μάγος κτλ, έχει ανάγκη να κατηγοριοποιήσει τον εαυτό του, να ανήκει κάπου και βέβαια, να διαφοροποιήσει τον εαυτό του από τους άλλους. Που σημαίνει, πως ουσιαστικά, δεν το κάνει για εσωτερική ανάπτυξη. Ο άνθρωπος που θέλει να αναπτυχθεί, δεν έχει ανάγκη από ταμπέλες.... Εξαρτάται από τη χρήση της "ταμπέλας". Οι ταμπέλες είναι κοινωνική ανάγκη και απαίτηση. Όλοι έχουμε μια - που μας την "φορτώνουν": το όνομά μας. Αφού λοιπόν υπάρχει ανάγκη για ταμπέλες μέχρι το προσωπικό επίπεδο - άσε που κι όλοι μας βάζουμε τα μπέλες σε άλλα, από ανάγκη, είναι νομίζω περιττό να έχουμε μια στάση του τύπου "δεν το έχω ανάγκη". Επίπλέν οι ταμπέλες εξυπηρετούν την εσωτερική ανάπτυξη: αν δεν ονοματίσεις κάτι (αν δε του βάλεις ταμπέλα δηλ.) δεν μπορείς να το διακρίνεις από τον περίγυρό του, και η "διάκριση" είναι από παλιά στοιχεί πνευματικής ανάπτυξης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted September 20, 2008 Report Share Posted September 20, 2008 1. Περι ταμπελλών Γενικώς αυτή η ιστορία με την αποφυγή των ταμπελλών στη χώρα μας τουλάχιστον έχει ξεκινήσει περίπου από το 1989, την εποχή που απαξιώθηκαν τα πολιτικά κόμματα, το ΚΛΙΚ πουλούσε σα ζεστά ψωμάκια και το απολιτίκ έγινε πολύ της μόδας. Γι' αυτούς τους λόγους, το έχω συνδέσει καθαρά με την ευθυνοφοβία της νεοελληνικής κοινωνίας. Γενικότερα, έχουν θολώσει τα όρια ανάμεσα στις "ταμπέλλες" και τους χαρακτηρισμούς. Ο καθένας μας είναι κάποια πράγματα, είτε γουστάρει είτε όχι, και είναι καλό για τον εαυτό του να αποδεχτεί τους χαρακτηρισμούς. Ειδικά εκείνους που ΔΕΝ γουστάρει. Επιπλέον, ως άνθρωπος που δεν κολώνει με τις ταμπέλες και που έχω κολλήσει και μόνος μου ταμπέλες στον εαυτό μου, με το συμπάθειο, αλλά η αποδοχή μιας ταμπέλας συνεπάγεται και μία ευθύνη να δικαιώσεις την ταμπέλα σου. Γιατί έχουμε τα @@ ξέρω γω να υπερασπιζόμαστε ένα σωρό επιλογές στην υλική ζωή μας, από τις πιο βαριές (π.χ. τα μαζεύω και φεύγω από την πόλη που μένω) μέχρι τις πιο ηλίθιες (π.χ. κάνω σεξ χωρίς προφυλακτικό) αλλά όταν φτάνουμε στο ιδεολογικό επίπεδο γινόμαστε τόσο μημουάπτου; Στο ιδεολογικό επίπεδο, το να πεις "δεν είμαι τίποτα", είναι πολύ εύκολο. Απέναντι στο τίποτα, δεν έχεις καμμία υποχρέωση. Όταν πεις όμως "είμαι αυτό", αυτόματα αποκτάς κάποιες υποχρεώσεις. Και, πως να το κάνουμε, παιδάκια δεν είμαστε, οι υποχρεώσεις κι οι ευθύνες είναι κομμάτι της προσωπικής εξέλιξης. (Στην οποία εξέλιξη ανήκει και ο μετασχηματισμός των ταμπελλών, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). 2. Για τον τύπο που έφτιαξε το βίντεο Ας είναι ευλογημένο το παιδί... Δε θα πω τίποτα, είμαστε ανώτεροι άνθρωποι εμείς... (Από τον νόμο των τριών να το βρεί....) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.