Jump to content

Έρωτας και Ψυχή


 Share

Recommended Posts

Ψυχή & Έρωτας

 

101373amouretpsychegiclxi1.jpg

 

Ο Έρωτας είναι ο θεός προσωποποίηση της γενετήσιας ορμής, η δύναμη της ζωής που αναπαράγει τα πάντα.

Οι παλαιότεροι μύθοι αναφέρουν ότι προήλθε από το πρωταρχικό Χάος και ότι είναι αδελφός του Ερέβους, της Νύχτας, του Τάρταρου και της Γαίας.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, γεννήθηκε μαζί με τη Γαία και είναι εκείνος που έκανε τη σύνθεση των στοιχείων απ' όπου προήλθαν όλα τα ζωντανά πλάσματα του κόσμου, άνθρωποι και ζώα.

 

Σταδιακά η δύναμη του Έρωτα έπαψε να επηρεάζει ολόκληρη τη φύση και περιορίστηκε μόνο στους ανθρώπους.

Οι νεότεροι μύθοι τον θεωρούν γιο του Άρη και της Αφροδίτης, άλλωστε είναι ο βοηθός και η αχώριστη παρέα της θεάς.

Λέγεται πως, όταν κατάλαβε ο Δίας ότι ο μικρός γιος της Αφροδίτης διέθετε δύναμη στην οποία θα υποκλίνονταν ακόμα και οι θεοί, προσπάθησε να εξοντώσει το

βρέφος. Πρόλαβε όμως η θεά και το έκρυψε σε ένα δάσος όπου δεν μπορούσε να διεισδύσει το μάτι του Δία, ενώ εμπιστεύτηκε την ανατροφή του σε δύο

λέαινες.

 

Μεγαλώνοντας ο Έρωτας έγινε ένας πανέμορφος νέος και, όταν ανέβηκε στον Όλυμπο, όλοι εντυπωσιάστηκαν από την εμφάνιση και τη χάρη του

(αν και συχνά απεικονίζεται σαν παιδί).

Ο Δίας είχε διαισθανθεί σωστά: Ο Έρωτας ήταν παντοδύναμος και ήταν αδύνατο να του αντισταθεί κανείς.

Πετούσε ψηλά με τα χρυσά φτερά του, επέλεγε τα θύματα του από τα έμψυχα όντα και τόξευε τα εύστοχα βέλη του στην καρδιά και στο νου τους.

Απώτερος στόχος του ήταν, βεβαίως, η γονιμοποίηση. Μάλιστα είχε τόσο πολλή δουλειά, ώστε απέκτησε σταδιακά και βοηθούς, τους Ερωτιδείς, αν και οι πιο

γνωστοί ακόλουθοι του ήταν ο Ίμερος και ο Πόθος.

Νεότεροι μύθοι αναφέρουν και έναν αδελφό του Έρωτα, που ονομάζεται Αντέρωτας, τον οποίο ο Οβίδιος αποκαλεί «εκδικητή της προδομένης αγάπης».

Φαίνεται πάντως πως ήταν απαραίτητος, αφού χωρίς τη βοήθεια του Αντέρωτα ούτε ο ίδιος ο Έρωτας θα μπορούσε να δαμάσει το πάθος του.

 

Η ωραιότερη ιστορία του Έρωτα είναι εκείνη με την Ψυχή, που, αν και θνητή, την ερωτεύτηκε, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του Αφροδίτης.

Το ζευγάρι τράβηξε τα πάνδεινα, ώσπου στο τέλος ο Δίας κάλεσε την Ψυχή στον Όλυμπο και την πάντρεψε με τον Έρωτα.

 

Η ιστορία αυτή είναι ένα αλληγορικό παραμύθι για ένα βασιλιά και τις τρεις κόρες του.

Οι δύο μεγαλύτερες είχαν παντρευτεί, αλλά η μικρότερη, η Ψυχή, είχε μείνει ανύπαντρη.

Κι αυτό γιατί ήταν τόσο όμορφη, ώστε δεν περνούσε από το νου κανενός άντρα να ζητήσει το χέρι μιας γυναίκας που ξεπερνούσε σε ομορφιά ακόμα και τις

θεές, όπως έλεγαν οι φήμες.

Είχε αρχίσει μάλιστα να διαδίδεται ότι επρόκειτο για μια νέα Αφροδίτη και αρκετοί άνθρωποι ξεκινούσαν από διάφορα μέρη του κόσμου, για να τη δουν και να

της αποδώσουν θεϊκές τιμές.

Είχαν ερημώσει οι σπουδαιότεροι ναοί της Αφροδίτης, ακόμα και στους ιερούς τόπους-προπύργια της θεάς του έρωτα και της ομορφιάς, όπως στην Πάφο, στην Κνίδο και στα Κύθηρα, όπου οι άνθρωποι είχαν αρχίσει να λατρεύουν την Ψυχή.

 

Όλα αυτά δεν άρεσαν καθόλου στη σεμνή Ψυχή, ακόμα περισσότερο όμως δεν άρεσαν στην Αφροδίτη, που δεν μπορούσε να αντέξει στην ιδέα ότι

παραγκωνίζεται από μια κοινή θνητή. Αποφάσισε λοιπόν να δώσει εντολή στο γιο της, το θεό Έρωτα, να τοξεύσει το βέλος του στην καρδιά της Ψυχής και να την

κάνει να ερωτευτεί το χειρότερο άντρα του κόσμου!

 

Ούτως ή άλλως η ομορφιά της Ψυχής είχε γίνει κατάρα, αφού όλοι τη θαύμαζαν σαν κάτι το απλησίαστο και θεϊκό, αλλά κανείς δεν τολμούσε να τη ζητήσει σε γάμο.

Η μοναξιά της την έκανε να μένει κλεισμένη στο παλάτι, να κλαίει και να οδύρεται για την τύχη της.

 

Εκείνη την εποχή, ο πατέρας της Ψυχής, ανήσυχος για την τύχη της κόρης του, απευθύνθηκε στο μαντείο του Απόλλωνα στη Μίλητο, για να μάθει τι έπρεπε να

κάνει ώστε επιτέλους να καταφέρει να την παντρέψει. Η απάντηση του μαντείου ήταν αν μη τι άλλο περίεργη, όμως οι θεοί είχαν μιλήσει και ο βασιλιάς ήταν

υποχρεωμένος να υπακούσει. Ο χρησμός τον συμβούλευε να ντύσει την Ψυχή νύφη και να την ανεβάσει στην κορυφή ενός βράχου. Εκεί θα ερχόταν και ο

γαμπρός, ένας κακάσχημος φολιδωτός δράκος.

Πατέρας και κόρη ανέβηκαν στον ψηλό βράχο όπου η Ψυχή επρόκειτο να αντιμετωπίσει την τρομερή της μοίρα.

Ξαφνικά, όμως, ένα απαλό αεράκι τη σήκωσε και την παρέσυρε ανάλαφρα στην κοιλάδα που βρισκόταν στα ριζά του βράχου.

 

Ζεφυρος και Ψυχή

zephyrpsixiuf9.jpg

 

 

Ήταν ο δυτικός άνεμος, ο Ζέφυρος, ο οποίος ενεργούσε σύμφωνα με εντολή του Έρωτα.

Ο Έρωτας είχε πάει εκεί λίγο πριν με σκοπό να εκτελέσει τη διαταγή της μητέρας του Αφροδίτης, βλέποντας όμως την πανέμορφη Ψυχή ταράχτηκε τόσο πολύ,

ώστε τρυπήθηκε από τα ίδια του τα βέλη, με αποτέλεσμα να την ερωτευτεί κεραυνοβόλα.

 

Η νυφοστολισμένη Ψυχή από τη μεριά της βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση.

Τι είχε συμβεί και από τον απότομο βράχο βρέθηκε στην όμορφη κοιλάδα;

Που ήταν ο δράκος;

Και ποιο ήταν, άραγε, το μεγαλόπρεπο παλάτι απέναντι της;

 

Τα βήματα της την οδήγησαν από τα ριζά του βράχου σε εκείνο το παλάτι, στο εσωτερικό του οποίου συνέβαινε κάτι εκπληκτικό:

Αόρατοι υπηρέτες ικανοποιούσαν κάθε της επιθυμία, πριν ακόμα προλάβει να τη σκεφτεί.

Η Ψυχή, αφού περιπλανήθηκε στο εσωτερικό του για κάμποση ώρα θαυμάζόντας όσα έβλεπε, έκανε ένα ζεστό μπάνιο και ξάπλωσε στο στρωμένο κρεβάτι,

όπου και αποκοιμήθηκε. Δεν πέρασε πολλή ώρα και ένας μυστηριώδης άγνωστος, που δεν ήταν άλλος από το θεό Έρωτα, την πλησίασε.

 

Την ονειρική εκείνη νύχτα τη διαδέχτηκαν και άλλες πολλές.

Η Ψυχή ερωτεύτηκε το μυστηριώδη άγνωστο — που ψηλαφούσε στο σκοτάδι —, ο οποίος όχι μόνο αρνήθηκε να της αποκαλύψει την αληθινή του μορφή,

αλλά της ζήτησε επιτακτικά να του υποσχεθεί πως ούτε εκείνη θα προσπαθούσε ποτέ να ανακαλύψει την ταυτότητα του.

 

Ο καιρός περνούσε και η Ψυχή ζούσε μόνη στο παλάτι απολαμβάνοντας τη συντροφιά του ερωμένου της, μόνο όμως κάτω από την προστασία της νύχτας.

Το μόνο μελανό σημείο στην ευτυχία της ήταν ότι μετά την απαγωγή της από τον Ζέφυρο οι δικοί της θα αγωνιούσαν για την τύχη της.

Ήταν βέβαιη ότι οι αδελφές της θα την έψαχναν παντού και θα τη θρηνούσαν.

Και πράγματι αυτό συνέβαινε.

 

Η Ψυχή, νιώθοντας ενοχές γιατί άθελα της ίσως υπέβαλλε την οικογένεια της σε ταλαιπωρία, σκέφτηκε να συναντήσει τουλάχιστον μία φορά τις αδελφές της,

για να τις δει και να τις διαβεβαιώσει πόσο ευτυχισμένη είναι.

Ο μυστηριώδης εραστής της είχε έντονες αντιρρήσεις γι’ αυτό, τονίζοντας της ότι ήταν επικίνδυνο να μάθουν άνθρωποι από τον έξω κόσμο πως είχε γλιτώσει

από τη μοίρα της, η Ψυχή όμως ήταν αμετάπειστη.

 

Ο Ζέφυρος έφερε τελικά τις δύο αδελφές της στο παλάτι της κοιλάδας και η οικογενειακή συνάντηση κύλησε στην αρχή συγκινητικά και ευχάριστα.

Γιατί όσο περνούσε η ώρα οι αδελφές της Ψυχής άρχισαν να κατακυριεύονται από ζήλια.

Συνειδητοποιούσαν σιγά σιγά ότι η άτυχη αδελφή τους είχε σταθεί πολύ πιο τυχερή από εκείνες.

Ζούσε μέσα στον πλούτο και τη χλιδή, μαζί με έναν υπέροχο και γενναιόδωρο σύζυγο (που πολύ ήθελαν να γνωρίσουν,

αλλά εκείνος έλειπε τάχα σε κυνήγι).

 

Η ζήλια τους έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν, καθώς έφευγαν, η Ψυχή τους χάρισε μερικά εντυπωσιακά χρυσαφικά.

Λίγο αργότερα ο Ζέφυρος μετέφερε τις δύο αδελφές στο σημείο απ' όπου τις είχε πάρει, δηλαδή στον Ίδιο ψηλό βράχο στην άκρη του οποίου στεκόταν πριν

λίγο καιρό η Ψυχή.

Επιστρέφοντας, εκείνες άρχισαν αμέσως να συνωμοτούν εναντίον της αδελφής τους και να ονειρεύονται τα πλούτη της.

Στο μεταξύ η ανυποψίαστη Ψυχή είχε μείνει έγκυος.

Παρακάλεσε λοιπόν τον Έρωτα να προσκαλέσει και πάλι τις αδελφές της, αφού ήθελε να μοιραστεί τη χαρά της με αγαπημένα της πρόσωπα.

Οι αντιρρήσεις του θεού δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα ούτε αυτή τη φορά, και έτσι ο Ζέφυρος μετέφερε και πάλι τις δυο αδελφές στο παλάτι.

 

Εκείνες, αφού προσποιήθηκαν ότι χάρηκαν για την εγκυμοσύνη της αδελφής τους, πήγαν την κουβέντα στο θέμα που τις ενδιέφερε περισσότερο:

Πού ήταν ο άντρας της Ψυχής; Γιατί έλειπε και πάλι;

 

Η Ψυχή είχε ξεχάσει αυτά που τους είχε πει την πρώτη φορά, ότι δηλαδή ο άντρας της έλειπε γιατί λάτρευε το κυνήγι.

Έτσι, τον παρουσίασε τώρα σαν ένα μεσήλικα που ταξίδευε συχνά για εμπορικούς λόγους.

Οι δύο αδελφές, που γνώριζαν ότι η Ψυχή ήταν πάντοτε ειλικρινής, υποψιάστηκαν από την απάντηση της ότι μάλλον δε γνώριζε την ακριβή μορφή

του άντρα της. Δεν ήταν δύσκολο λοιπόν, σε μια επόμενη συνάντηση, να την κάνουν να ομολογήσει ότι δεν τον είχε δει ποτέ.

 

Τότε ήταν που έβαλαν σε εφαρμογή το πονηρό σχέδιο τους.

Ρώτησαν την Ψυχή μήπως ο άντρας της ήταν εκείνος ο φριχτός δράκος που είχε αναφέρει ο χρησμός του μαντείου του Απόλλωνα.

Όταν είδαν το φοβισμένο ύφος της, τη συμβούλεψαν την επόμενη φορά που θα τον έβλεπε να έκρυβε δίπλα της — σε κάποιο δοχείο — ένα αναμμένο λυχνάρι

και την ώρα που εκείνος θα αποκοιμόταν να έριχνε πάνω του το φως για να βεβαιωθεί.

Της έδωσαν επίσης ένα κοφτερό μαχαίρι για να προστατέψει τον εαυτό της, σε περίπτωση που θα βρισκόταν σε κίνδυνο.

 

Τα λόγια τους επηρέασαν πράγματι την Ψυχή.

Άλλωστε εκείνες γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν, αφού πόνταραν στην ανασφάλεια μιας γυναίκας που δε γνώριζε τον πατέρα του παιδιού που επρόκειτο να

φέρει στον κόσμο.

Την επόμενη νύχτα, όταν ο Έρωτας αποκοιμήθηκε πλάι της, η Ψυχή πλησίασε από πάνω του με το λυχνάρι στο ένα χέρι και το μαχαίρι στο άλλο.

Σκύβοντας διαπίστωσε ότι ο σύντροφος της, αυτός που όλο εκείνο τον καιρό κοιμόταν μαζί της ήταν ο αγαπητός και πανέμορφος θεός Έρωτας.

Καθώς η χαρά της τύφλωσε το νου έκανε μια απότομη κίνηση, με αποτέλεσμα να στάξει καυτό λάδι στο γυμνό του

ώμο.

 

Ο Έρωτας ξύπνησε οργισμένος και τίναξε αμέσως τα φτερά του για να εξαφανιστεί, αλλά εκείνη πρόλαβε, τον άρπαξε από τα πόδια και απογειώθηκε μαζί του.

Πέταξαν για ώρα ανάμεσα στα σύννεφα, και όταν η Ψυχή κουράστηκε, ο Έρωτας δεν την άφησε να γκρεμοτσακιστεί.

Την προσγείωσε δίπλα σε ένα ποτάμι και της μίλησε με πικρά λόγια για την παραβίαση της υπόσχεσης της.

 

Εκείνη τότε μέσα στη λύπη της ρίχτηκε στο νερό να πνιγεί, όμως ο ποτάμιος θεός, που εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Έρωτα, την έβγαλε σώα στην όχθη του.

Εκεί τη συνάντησε ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας, ο οποίος τη συμβούλεψε να ξαναβρεί τον αγαπημένο της και να εκδικηθεί τις αδελφές της για το κακό

που της έκαναν.

 

Η Ψυχή αναθάρρησε και ανέλαβε δράση. Βρήκε την πρώτη αδελφή της και της είπε ότι τάχα την είχε εγκαταλείψει ο άντρας της, γιατί είχε ερωτευτεί εκείνη.

Η αδελφή της ρώτησε πώς ήταν δυνατόν, αφού δεν τον είχε συναντήσει ποτέ, αλλά η Ψυχή της απάντησε ότι κατά την τελευταία συνάντηση τους

στο παλάτι εκείνος τις παρακολουθούσε κρυφά χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν.

 

Σιγά σιγά η αδελφή της έπεσε στην παγίδα και την πίστεψε.

Έσπευσε, λοιπόν, κρυφά στον ψηλό βράχο και περίμενε τον Ζέφυρο να την παραλάβει.

Εκείνος όμως δεν είχε καμιά εντολή μεταφοράς, και έτσι, όταν εκείνη αφέθηκε στο φύσημα του, την άφησε να γκρεμοτσακιστεί στο έδαφος.

Το ίδιο τέλος είχε και η δεύτερη αδελφή της Ψυχής.

 

Στο μεταξύ πολλά απ' αυτά που συνέβαιναν είχαν φτάσει στα αυτιά της μητέρας του Έρωτα Αφροδίτης.

Η θεά έγινε έξαλλη μαζί του και με την Ψυχή, γι' αυτό και έστειλε γυναίκες της ακολουθίας της να τη βρουν.

Όταν εκείνες επέστρεφαν άπρακτες, η Αφροδίτη κατέφυγε στα μεγάλα μέσα.

Ανέθεσε την υπόθεση στον Ερμή, ο οποίος έβγαλε κανονική προκήρυξη με αμοιβή για τη σύλληψη της Ψυχής.

Η προκήρυξη μάλιστα τελείωνε με τα παρακάτω λόγια:

Ο εύρων αμειφθήσεται με «επτά ηδυπαθή φιλιά από την ίδια τη θεά του έρωτα, το ένα εκ των οποίων ιδιαίτερα ερεθιστικό, με γλώσσα και γαργάλημα»!

 

Μετά απ' αυτό θεοί και άνθρωποι ξεθεώθηκαν στο ψάξιμο, αλλά εις μάτην, αφού στο τέλος η καταζητούμενη Ψυχή,

σωστό ράκος και εντελώς αδιάφορη για τις συνέπειες, παραδόθηκε εθελουσίως στην Αφροδίτη.

 

Τα όσα επακολούθησαν δεν τιμούν τη φήμη της θεάς του έρωτα.

Λένε πως, όταν αντίκρισε μπροστά της την ταλαιπωρημένη Τύχη, τη θνητή που όλοι έλεγαν ότι την ξεπερνούσε σε ομορφιά, και έμαθε μάλιστα ότι

περιμένει το παιδί του γιου της που θα την έκανε γιαγιά, οι αντιδράσεις της ήταν μικρόψυχες και ιδιαίτερα σκληρές.

Δεν έφτανε που η Ψυχή μαστιγώθηκε αλύπητα από τις πιστές δούλες της, τη Θλίψη και την Έγνοια, οι οποίες της ξερίζωσαν τα μαλλιά,

αλλά έσπευσε και η ίδια η Αφροδίτη να της κομματιάσει τα ρούχα, ενώ στη συνέχεια την υπέβαλε σε απίθανες δοκιμασίες, τις οποίες η Ψυχή

όφειλε να υποστεί αν ήθελε να σώσει τη ζωή της.

 

Η πρώτη ήταν να διαχωρίσει σε μια μέρα ένα σωρό ανακατεμένους σπόρους από πολλά και διαφορετικά φυτά: από κριθάρι μέχρι μπιζέλια και από φακές και

σπόρους παπαρούνας μέχρι στάρι. Δε θα τα κατάφερνε, αν δεν τη βοηθούσαν τα μυρμήγκια, που λυπήθηκαν την αγαπημένη του θεού Έρωτα.

 

Η δεύτερη δοκιμασία ήταν να φέρει μια τούφα μαλλί από το χρυσόμαλλο δέρας ενός κοπαδιού άγριων προβάτων με κοφτερά κέρατα και δηλητήριο

στο στόμα, που έβοσκαν πίσω από το ορμητικό ποτάμι, στην απόκρημνη κοιλάδα ενός επικίνδυνου δάσους.

Στο έργο αυτό τη βοήθησε η Νύμφη Σύριγγα, που είχε μεταμορφωθεί σε καλάμι για να γλιτώσει από τον έρωτα του θεού Πάνα.

Της είπε να περιμένει το μεσημέρι, που τα πρόβατα δεν αντέχουν τη ζέστη και κοιμούνται.

Τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να μαζέψει τις τούφες από μαλλί που είχαν πιαστεί στα κλαδιά των θάμνων και στις καλαμιές.

 

Η τρίτη δοκιμασία ήταν, ως είθισται, η χειρότερη. Η Ψυχή έπρεπε να φέρει στην Αφροδίτη νερό από μια παγωμένη πηγή που βρισκόταν σε έναν ψηλό,

απότομο και γλιστερό βράχο που τον φυλούσαν μερικοί ακοίμητοι δράκοι.

Η Ψυχή το κατόρθωσε και αυτό με τη βοήθεια ενός αετού του Δία (που είχε υποχρέωση στον Έρωτα).

 

Η Αφροδίτη, αν και όφειλε να αναγνωρίσει τα κατορθώματα της Ψυχής, εντούτοις τα αμφισβήτησε — και μάλιστα δικαιολογημένα —,

θεωρώντας ότι δεν οφείλονταν αποκλειστικά στις δικές της προσπάθειες, αλλά κυρίως στη βοήθεια

 

Γι' αυτό της ανέθεσε ακόμα μια δοκιμασία, πολύ δυσκολότερη από τις προηγούμενες.

Η Ψυχή έπρεπε να πάει στον Κάτω Κόσμο και να ζητήσει από τη σύζυγο του Άδη Περσεφόνη να της δώσει ένα κουτάκι με τη θαυματουργή αλοιφή

που χάριζε υπερφυσική ομορφιά.

 

Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει η Ψυχή ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρει να πάει και προπάντων να επιστρέψει από τον Άδη,

γι' αυτό ετοιμάστηκε να πηδήξει από έναν ψηλό πύργο και να θέσει τέλος στα βάσανα της.

 

Μια φωνή, όμως, που βγήκε από τα σωθικά του πύργου της άλλαξε τα σχέδια.

Αυτή η φωνή τη συμβούλεψε πώς να κατέβει στον Άδη, πώς να δώσει το νόμισμα στον Χάροντα και πώς να καλοπιάσει τον Κέρβερο,

καθώς και τον τρόπο για να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών.

Επίσης, την προειδοποίησε κατηγορηματικά να μην ανοίξει επ' ουδενί το κουτάκι που θα της έδινε η Περσεφόνη.

 

Η αποστολή εκτελέστηκε με μεγάλη επιτυχία, αλλά, όπως συμβαίνει συχνά στους μύθους, η περιέργεια κάνει κακό.

Η Ψυχή δεν κρατήθηκε και άνοιξε το κουτάκι για να δει το περιεχόμενο του.

Δεν πρόλαβε όμως να δει τίποτα, απλώς κοιμήθηκε.

Και δεν ήταν ένας απλός ύπνος, ήταν ο ύπνος του θανάτου.

 

Η Ψυχή έμεινε για κάποιο διάστημα κοιμισμένη ως μία ωραία κοιμωμένη.

Όχι όμως για πάντα, όπως έλπιζε η Αφροδίτη.

Ήδη ο αγαπημένος της Έρωτας, που ήταν κάπου απομονωμένος, προσπαθώντας να ξεπεράσει το θυμό του αλλά και το κάψιμο του ώμου του, είχε μετανιώσει

για τη σκληρή συμπεριφορά του και έψαχνε να τη βρει.

Δε δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα (ως θεός που ήταν!) ούτε να την ανακαλύψει ούτε να την αναστήσει.

Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να σφουγγίσει από πάνω της τον ύπνο του θανάτου και να τον ξανακλείσει στο μικρό κουτί της Περσεφόνης.

 

Όταν η Ψυχή ξύπνησε, και αφού δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις και συγγνώμες εκατέρωθεν, την έστειλε πίσω στη μητέρα του.

Όσο για τον ίδιο, έβαλε σε ενέργεια το σχέδιο του.

 

Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να υποσχεθεί στον Δία μια τίμια συναλλαγή: Αν ο μέγιστος των Ολυμπίων του έδινε για σύζυγο την Ψυχή,

τότε ο Έρωτας αναλάμβανε την ευθύνη να ανακαλύψει και να του προσφέρει την ωραιότερη ερωμένη του κόσμου.

 

Έτσι, η Ψυχή έγινε η αθάνατη και αιώνια σύζυγος του Έρωτα, προβιβάστηκε σε θεότητα και συμφιλιώθηκε με την Αφροδίτη.

Όσο για το νεογέννητο του ζεύγους, το παιδί που έκανε γιαγιά την Αφροδίτη, ήταν κορίτσι και ονομάστηκε Ηδονή.

 

 

Οι γάμοι του Έρωτα και της Ψυχής

nuptialsks6.jpg

 

 

Ένα από τα πιο γνωστά ιερά του Έρωτα βρισκόταν στις Θεσπιές Βοιωτίας, όπου ο θεός ήταν αντικείμενο ξεχωριστής λατρείας.

Εκεί βρισκόταν και το αριστουργηματικό άγαλμα του Πραξιτέλη, ενώ κάθε τέσσερα χρόνια τελούσαν γυμνικούς και μουσικούς αγώνες, τα Ερωτίδια.

 

Η ιστορία της Ψυχή και του Έρωτα έχει εμπνεύσει - και συνεχίζει να εμπνέει - πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες σε όλες τις εποχές.

Περιέχει άλλωστε σχεδόν όλες τις συμβολικές, φανερές ή κρυφές, πτυχές μιας ερωτικής σχέσης:

τη μοναξιά, το πρόβλημα της εξωτερικής εμφάνισης, τον αόρατο - αλλά και ιδανικό - εραστή, τη ζήλια των τρίτων, τις αμφιβολίες και την ανασφάλεια των

ερωτευμένων κ.ά.

 

http://www.greektube.org/content/view/34353/2/

 

92cupidlc9.jpg

 

Πόσο ευαίσθητος είναι ο Θεός Έρωτας;

 

Τόσο όσο να χαρίζει ένα τριαντάφυλλο σε μια πεταλούδα!

 

cupidzv5.jpg

 

Χαρίστε και σεις τριαντάφυλλα στις "πεταλούδες" σας και γίνετε και σεις έρωτες και γορτάστε αυτό το όμορφο συναίσθημα!

 

Άλλες πηγές:

http://www.theoi.com/Ouranios/Psykhe.html

http://www.theoi.com/Ouranios/Eros.html

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

:clapping: Υπέροχο πραγματικά τον μύθο τον είχα υπόψην αλλά η αποδωσή του ήταν πολύ ωραία και παραστατική, συγχαρητήρια!!

 

 

Χρόνια πολλά σε όλους είτε νιώθουν τον έρωτα για άλλο άτομο είτε για την ζωή-ψυχή!!!

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Την παραπάνω ιστορία του Έρωτα και της ψυχής θα την βρείτε στο βιβλίο Η ζώνη της Αφροδίτης 100+1 ερωτικές ιστορίες των αρχαίων Ελλήνων

 

εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.

Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

η ψυχη παει στον "παραδεισο" μεσα απο τον Ερωτα.. πολυ ωραιο..

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...