Jump to content

Το κλειδί του Σολωμόντα


dimulator
 Share

Recommended Posts

Διαβάζοντας το βιβλίο "Το κλειδί του Σολωμόντα" μου δημιουργήθηκαν μερικές απορίες.

 

Διαβάζοντας Παλαιά Διαθήκη φαίνεται ολοφάνερα το μίσος των Εβραίων προς κάθε Εθνικό λαό και μάλιστα χρησιμοποιούν την λέξη Έλλην για την γενίκευση όλων των ειδωλολατρών.

 

για παράδειγμα

 

«Θὰ ξεσηκώσω τὰ παιδιά σου, Σιών, ἐναντίον τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλή-

νων καὶ θὰ σὲ κρατήσω ὡς ξίφος πολεμικό... ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ

θὰ τοὺς ὑπερασπίσῃ (τοὺς Ἑβραίους), καὶ θὰ τοὺς κατασπαράξουν (τοὺς

Ἕλληνες), καὶ θὰ τοὺς θάψουν κάτω ἀπὸ πέτρες σφεντόνας, καὶ θὰ τοὺς

πιοῦν σὰν κρασί, καὶ θὰ γεμίσουν (μὲ τὸ αἷμα τους) φιάλες σὰν αὐτὲς τοῦ

θυσιαστηρίου» (Ζαχαρίας, θ ́ 13-15).

 

? «Καὶ ἐξολοθρεύσω Κρῆτας καὶ ἀπολῶ (θὰ καταστρέψω) τοὺς καταλοί-

πους τοὺς κατοικοῦντας τὴν παραλίαν· καὶ ποιήσω ἐν αὐτοῖς ἐκδικήσεις

μεγάλας, καὶ ἐπιγνώσονται (= θὰ ἔρθουν στὰ συγκαλά τους), διότι ἐγὼ Κύ-

ριος ἐν τῷ δοῦναι τὴν ἐκδίκησίν μου ἐπ? αὐτούς» (Ἰεζεκιήλ, κε ́ 16-17).

 

? «Οὐαὶ (ἀλίμονο!) οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα (= τὶς ἀκτές) τῆς θαλάσ-

σης πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ? ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων,

καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς (θὰ σᾶς καταστρέψω) ἐκ κατοικίας· καὶ ἔσται Κρήτη

νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων...» (Σοφονίας, β ́ 5-6).

 

? «Τάδε λέγει Κύριος ...καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Γάζης καὶ κατα-

φάγεται θεμέλια αὐτῆς· καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου καὶ

ἐξαρθήσεται (= θὰ ἐξαφανισθῇ) φυλὴ ἐξ Ἀσκαλῶνος καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρα

μου ἐπὶ Ἀκκαρὼν καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων, λέγει

Κύριος» (Ἀμώς, α ́ 6-8). [Πρόκειται γιὰ τὶς τέσσερες πόλεις τῶν Φιλισταί-

ων-Κρητῶν.]

 

? «Καὶ ράξει (= θὰ τσακίσῃ) ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ? ὄρος Σιών·

ἐπ? αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει (= θὰ διασκορπίσῃ)

Συρίαν ἀφ? ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἀφ? ἡλίου δυσμῶν τοὺς

κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι...» (Ἡσαΐας, θ ́ 10-11).

 

Από την άλλη στο λεγόμενο "Κλειδι του Σολωμόντα" που είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων βλέπουμε ο ίδιος βασιλιάς των Ιουδαίων να έχει πάρε δώσε με παγανιστικές συνήθειες όπως αστρολογία και μάλιστα να χρησιμοποιεί για τους πλανήτες τα αρχαία Ελληνικά ονόματα.

 

για παράδειγμα

 

In the days and hours of Saturn thou canst perform experiments to summon the souls from Hades, but only of those who have died a natural death. Similarly on these days and hours thou canst operate to bring either good or bad fortune to buildings; to have familiar spirits attend thee in sleep; to cause good or ill success in business, possessions, goods, seeds, fruits, and similar things, in order to acquire learning; to bring destruction and to give death, and to sow hatred and discord.

 

The days and hours of Jupiter are proper for obtaining honours, acquiring riches; contracting friendships, preserving health; and arriving at all that thou canst desire.

 

In the days and hours of Mars thou canst make experiments regarding war; to arrive at military honour; to acquire courage; to overthrow enemies; and further to cause ruin, slaughter, cruelty, discord; to wound and to give death.

 

The days and hours of the Sun are very good for perfecting experiments regarding temporal wealth, hope, gain, fortune, divination, the favour of princes, to dissolve hostile feeling, and to make friends.

 

The days and hours of Venus are good for forming friendships; for kindness and love; for joyous and pleasant undertakings, and for traveling.

 

πηγή :

http://www.esotericarchives.com/solomon/ksol.htm#table2

 

 

Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι Ιουδαίοι πώς χρησιμοποιούν την ειδωλολατρία; Είναι άραγε το "Κλειδί του Σολωμόντα" όντως έργο του Σολωμόντα;

Link to comment
Share on other sites

Η παλαια διαθηκη ειναι γραμμενη απο Εβραιους που με εθνικιστικες αντιληψεις και σιγουρα πολυ μισος για εμας.Η Καμπαλα ομως μελετωντας την βλεπουμε πως εχει μια πολυθειστικη αντιληψη και μεγαλο συσχετισμο με την εθνικη μας θρησκεια και τους Θεους των προγονων μας.Η παλαια διαθηκη κατα την γνωμη μου δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο ενα βιβλιο γραμμενο απο εθνικιστες Εβραιους και οχι ενα εργο θεοπνευστο κλπ.

Link to comment
Share on other sites

Το κλειδί του Σολωμόντα τι έργο είναι, για να το εντάξω λίγο στο μυαλό μου χρονικά...

 

 

Δλδ, 1) Ποιός το έγραψε; 2) Πότε το έγραψε;

 

Γιατί από ότι φαίνεται ο Σολωμόντας δεν το έγραψε.

Link to comment
Share on other sites

Το κλειδί του Σολωμόντα τι έργο είναι, για να το εντάξω λίγο στο μυαλό μου χρονικά...

 

 

Δλδ, 1) Ποιός το έγραψε; 2) Πότε το έγραψε;

 

Γιατί από ότι φαίνεται ο Σολωμόντας δεν το έγραψε.

 

κοιταξε κατα την αποψη μου ειναι πολυ μεταγενεστερο του σολομωντα....

Link to comment
Share on other sites

βρήκα ότι υπάρχει τον μεσαίωνα σε πολλά αντίγραφα... αλλά ποιος είναι ο πραγματικός συγγραφέας;

 

Since Mathers' edition was published, many more manuscripts have been uncovered, including the following:

 

Greek

 

Harl. 5596. British Library, Harleian MS. 5596. Fifteenth century. One of a number of Greek manuscript of a text referred to as The Magical Treatise of Solomon. The complete text has been published by Armand Delatte in Anecdota Atheniensia (Liége, 1927, pp. 397-445.) Its contents are very similar to the Clavicula, and it may be the prototype of the entire genre. It has been described in Richard Greenfield's Traditions of Belief in Late Byzantine Demonology (Amsterdam: Hakkert, 1988). This manuscript is also described in some detail by Dennis Duling in the introduction to his translation of the Testament of Solomon, as it also contains an incomplete version of the Testament. (in Charlesworth, The Old Testament Pseudepigrapha, Vol. 1,New York, Doubleday, 1983, pp. 935-987.)

 

Latin

 

D388 Clavicula Salomonis filii David. (Printed book) (n.p., 1600?) 48 pages. Title page is vellum. Most of text is in Latin, with portions also in Dutch and German (Last page, after concluding Clavicula Salomonis contains a list of the names of God, in German.) Woodcut B on page 3 has "VX/XXX" in center, and the B has priapus on left and right. Text commences with "Benedictio Libri. ? Benedicat te Liber Pater + Benedicat te liber Filius..." Text (p 29) cites Agrippa. Part of the Duveen Collection. University of Wisconsin-Madison, Memorial Library, Special Collections.

 

Sl. 2383. British Library Sloane MS. 2383. 17th century. Titled Clavis libri secretorum. Not used by Mathers. 63 folios. This manuscript has no pentacles. It is a small volume (about 5 in wide) with large lettering and a lot of "white space". Writing varies from very neat and legible to scrawling. Only part of the second book of Clavicula Salomonis is represented. It shares many elements with Sl. 3847 (see below), including some Christian elements not found in the other manuscripts (such as the Te Deum). It also lacks some of the Christian elements found in Sl. 3847, so is important in understanding the Christianization (or de-Christianization) of the text. The Latin of Sl. 2383 does not agree with that of Sl. 3847. It is not clear to me at this time why. Perhaps it is also an independent translation. Sl. 2383 also shares many elements with Sl. 1307.

 

Aub. 24. The Bodleian Library, Aubrey MS. 24. Dated 1674. Titled Zecorbeni sive Claviculae Salomonis libri IV in quibus I De Praeparementis, II De Experimentis, III De Pentaculis, IV De Artibus. Written by John Aubrey who noted: "A MSS never yet printed, that I could heare of. Sum Aubrey 1674, May 9. The book from whence I transcribed this was writt by an Italian, and in a very good hand." 103 folios. In Latin and English. The wording of this is often identical with Ad. 10862, but lacking many of the mistakes found in the latter. The text is also fuller than in Ad. 10862, and is somewhat closer to the Colorno manuscripts. The text is rearranged in a more logical order. It is evident that the manuscript he was copying from preserved an earlier orthography, since he frequently preserves and is occasionally even seen to correct the older forms: For example, fol 81v he wrote "adiuro", then corrected it to "adjuro." He also frequently preserves the old e-ogonek form of the ae ligature, and other archaisms.

 

Italian

 

Mich. 276. Bodleian Library Michael MS. 276. 62 folios. The title reads Clavicolo di Salomone Re d'Israel figlio de David. Bound with Hebrew MS. Prayers and conjurations are in Latin, but frequently exhibit simple mistakes (e.g. "sine mona" for "sine mora"). There are other places where it seems to represent the original text more accurately than Aub. 24 or Ad. 10862, for example the list of Sephiroth in chapter 5. The text is much abbreviated compared with the other manuscripts.

W London, Wellcome Institute MS. 4668. Clavicula in Italian and Latin: preceded by 'Tre tavole di Livio Agrippa' 96 pages + 57 folios. Folio. Circa 1775. Very carefully written and legible.

 

English

 

Ad. 36674. British Library, Additional MS. 36674. Titled The Key of Knowledge. Mid- to late-16th century.

 

Sl. 3645. British Library, Sloane MS. 3675. 17th century. Seems to be based solely on Ad. 36674.

 

Sl. 3847. Titled The Clavicle of Solomon, revealed by Ptolomy the Grecian. Dated 1572, making it one of the earliest manuscripts of the Key of Solomon. It contains a prologue which corresponds with Mathers' Introduction (of Iohe Grevis) from Ad. 10862. This manuscript also has strong Christian elements. Prayers and conjurations are in Latin.

A1655 Dated 1655. Printed edition titled Clavicule of Solomon, quarto, 125 pages. Mentioned in Nouveaux Mémoires d'Histoire, do Critique, et de Littérature, par M. l'Abbé d'Artigny, Vol. 1, Paris, 1749. p. 36-37. Cited by Waite, BCM, p. 60, n. 1.

 

Hebrew

 

Gollancz, 1914. Facsimile published by Gollancz as Sepher Maphteah Shelomoh (Book of the Key of Solomon) (Oxford, 1914). The manuscript dates to around 1700. G. Scholem edited the text in 'Some Sources of Jewish-Arabic Demonology', in Journal of Jewish Studies, xvi (1965). It contains a large number of Greek (such as Sabaoth), Latin, and Italian elements. Also has Christian elements, such as the use of a cross put in holy water (fol. 37a, cited by Rohrbacher-Sticker in 'A Hebrew Manuscript of Clavicula Salomonis, Part II. in the British Library Journal, Vol. 21, 1995, pp. 132.) It is probably (as Scholem puts it) a late adaptation of a 'Latin (or rather Italian) Clavicula text of the renaissance period' (ibid p. 6.).

 

Or. 6360. 17th or 18th century. Described by Claudia Rohrbacher-Sticker in 'Maphteah Shelomoh: A New Acquisition of the British Library' in Jewish Studies Quarterly, vol. 1 (1993/94, p. 263-270.)

 

Or. 14759. British Library Oriental MS. 14759. 53 folios. Proved to be a continuation of Or. 6360. Described by Claudia Rohrbacher-Sticker in 'A Hebrew Manuscript of Clavicula Salomonis, Part II.' in the British Library Journal, Vol. 21, 1995, pp. 128-136.

Ros. 12. Bibliotheca Rosenthaliana in Amsterdam. 18th century transcript from a copy by Judah Perez (London, 1729).

 

French

 

BN 2346. Bibliothèque de l'Arsenal, now incorporated into Bibliothèque de Nationale. 18th century. Title reads Les Clavicules de Rabbi Salomon. Mentioned by Grillot de Givry in Witchcraft, Magic & Alchemy, (New York: Dover, 1931, esp. pp. 342 and figure 315.) Also mentioned by Waite, BCM p. 59 n 2.

BN 2348. Bibliothèque de l'Arsenal, now incorporated into Bibliothèque de Nationale. 18th century. Title reads Livre de la Clavicule de Salomon, roy des Hébreux. This is another example of the Colorno class of manuscripts. Mentioned by Grillot de Givry in Witchcraft, Magic & Alchemy, (New York: Dover, 1931, esp. pp. 103-106 and figures 75, 162, 311, and 314.)

 

BN 2349. Bibliothèque de l'Arsenal, now incorporated into Bibliothèque de Nationale. 18th century. Title reads Les vrais Clavicules du roy Salomon, traduitte de l'hébreu par Armadel. This seems to be related to Lans. 1202. Mentioned by Grillot de Givry in Witchcraft, Magic & Alchemy, (New York: Dover, 1931, esp. pp. 103-106 and figures 76, 81, and plate facing pg. 108.)

 

BN 2350. Bibliothèque de l'Arsenal, now incorporated into Bibliothèque de Nationale. 18th century. It too contains a prologue corresponding with Mathers' Introduction (of Iohe Grevis) from Ad. 10862. This time the variation of the name is Tozgrec. It also calls the penknife "Arthame" and conflates it with the ritual knife. Mentioned by Grillot de Givry in Witchcraft, Magic & Alchemy, (New York: Dover, 1931, esp. pp. 103-106 and figure 74.)

 

BN 2497. Bibliothèque de l'Arsenal, now incorporated into Bibliothèque de Nationale. 18th century. Titled Les vrais Talismans, pentacles, et cercles. Mentioned by Grillot de Givry in Witchcraft, Magic & Alchemy, (New York: Dover, 1931, p. 341 and figure 313.)

 

BN 2790. Bibliothèque de l'Arsenal, now incorporated into Bibliothèque de Nationale. 18th century. Titled Zekerboni (compare "Zecorbenei" in Ad. 10862 art. 2 and "Zecorbeni" in Aub. 24) and ascribed to Peter Mora (aka Pietro Mora or Pierre Mora). Also gives a version of the Seal of Solomon. Mentioned by Grillot de Givry in Witchcraft, Magic & Alchemy, (New York: Dover, 1931, pp. 110, 187, 325, and figure 82.)

 

BN 2791. Bibliothèque de l'Arsenal, now incorporated into Bibliothèque de Nationale. 18th century. Titled Livre Second de la Clavicule de Salomon, ou le véritable Grimoire. Mentioned by Waite in BCM, p. 59, n. 2.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

μήπως σχετίζεται με την "Διαθήκη του Σολομώντα";

 

δλδ μήπως το έγραψε όντως ο Σολομώντας όταν έχασε την πίστη του λόγω του έρωτα;

δες εδώ http://www.artofwise.gr/forum/index.php?/topic/4570-c-aeeaethec-oio-oieiithioa-the-testament-of-solomon/page__view__findpost__p__80608

Link to comment
Share on other sites

Στα χειρόγραφα της Σολομωνικής υπάρχουν πολλά στοιχεία ερμητισμού και αναγεννησιακής αλχημείας που υποδεικνύουν ότι γράφτηκαν μάλλον στη μετα-αναγεννησιακή Ευρώπη παρά στο Ισραήλ του Σολομώντα.

 

Επίσης, να τονιστεί κάτι: αυτά που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος σαν Σολομωνική, δηλαδή η "Διαθήκη", το "Μεγάλο Κλειδί" και το "Lemegeton" δεν είναι τα μόνα χειρόγραφα που "διεκδικούν πατρότητα" από το Σολομώντα. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά ακόμα, όπως το Grimorium Verum, το Grand Grimoire κλπ τα οποία ο Mathers επέλεξε να μην συμπεριλάβει στη δουλειά του πάνω στα χειρόγραφα.

Link to comment
Share on other sites

Ένα όχι και τόσο γνωστό Σολομωνικό βιβλίο, που μάλιστα είναι και ελληνική προσπάθεια:

 

Βερναδάκειος Μαγικός Κώδικας

Νομίζω πως είχα δει μια εκπομπή για το συκγεκριμένο...

 

Καθώς βλέπετε πάντως, ο αριθμός των γριμορίων και χειρογράφων του "Σολομώντα" είναι τεράστιος, με πολλές αυθαιρεσίες και αντιφάσεις μεταξύ τους...

Με άλλα λόγια, είναι αρκετά μπλεγμένο θέμα...

Link to comment
Share on other sites

εμένα γιατί μου δημιουργούν την εντύπωση ότι ολα αυτά απλά τους κοτσάρουν το όνομα "Σολομωνική" ενώ δεν είναι καν του "Σολομώντα"

 

Σε επίσημα έγγραφα που λίγο έχω ψάξει στον Σολομώντα αναφέρεται η Διαθήκη και το Κλειδί.

Τα άλλα δεν ξέρω αν έχουν κάποια βάση να αναφέρονται ως έργα του Σολομώντα.

 

Και τώρα στην ερώτηση. Αυτά τα πιο γνωστά έργα, τα έγραψε την περίοδο της απιστίας του και της ενασχόλησης του με την ειδωλολατρεία;

ή

ειναι καθαρά έργα άλλων π.χ. καμπαλιστών εποχής μεσαίωνα που από την αγάπη τους για τον Σολομώντα τα αναφέρουν στο όνομα του;

(παίζει να τα γράψαν κάτω από πνευματική επιρροή κάποιου πνεύματος με το όνομα Σολομώντας, λέω γω)

 

... συγνώμη αν λέω αρλούμπες αλλα συζήτηση κανουμε και σκέφτομαι διάφορα.

Link to comment
Share on other sites

Στα χειρόγραφα της Σολομωνικής υπάρχουν πολλά στοιχεία ερμητισμού και αναγεννησιακής αλχημείας που υποδεικνύουν ότι γράφτηκαν μάλλον στη μετα-αναγεννησιακή Ευρώπη παρά στο Ισραήλ του Σολομώντα.

 

Επίσης, να τονιστεί κάτι: αυτά που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος σαν Σολομωνική, δηλαδή η "Διαθήκη", το "Μεγάλο Κλειδί" και το "Lemegeton" δεν είναι τα μόνα χειρόγραφα που "διεκδικούν πατρότητα" από το Σολομώντα. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά ακόμα, όπως το Grimorium Verum, το Grand Grimoire κλπ τα οποία ο Mathers επέλεξε να μην συμπεριλάβει στη δουλειά του πάνω στα χειρόγραφα.

 

Στο Esoteric Archives

http://www.esotericarchives.com/sitemap.htm

 

δείτε στην κατηγορία Solomon directory πόσες Σολομωνικές αναφέρονται!!!

 

Τις παραθέτω και εδώ

 

Solomon directory

 

* solomon/ad36674.htm - The Key of Knowledge - A Sixteenth-Century English translation of the Key of Solomon, transcribed from Additional Manuscript 36674 in the British Library.

* solomon/anneaux.htm - Douze Anneaux (French)

* solomon/arbatel.htm - Arbatel Of Magic (parallel LATIN with ENGLISH translation)

* solomon/arbatel_de.htm - Arbatel Von der Magie der Alten (German translation)

* solomon/archidox.htm - Paracelsus: Archidoxes of Magic (excerpts) The Second Treatise of Celestial Medicines.

* solomon/clavicol.htm - Grimorium Verum (Italian Edition)

* solomon/gg1421.htm - L'art de commander les esprits ... du Grand Grimoire (1750?) (French).

* solomon/grand.htm - The Grand Grimoire (FRENCH with parallel ENGLISH translation)

* solomon/grimhono.htm - LE GRIMOIRE du Pape HONORIUS ("Rome 1670") ("The Grimoire of Pope Honorius III") (FRENCH)

* solomon/grimhon2.htm - The Grimoire of Pope Honorius III (French, 1800)

* solomon/grimhon3.htm - The Grimoire of Pope Honorius (French, 1760)

* solomon/gv.htm Grimorium Verum (French "1517" edition)

* solomon/gv_bi.htm Grimorium Verum (French "1517" edition with English translation)

* solomon/gv_tri.htm Grimorium Verum (Parallel Italian, French, English)

* solomon/heptamer.htm - Peter de Abano: Heptameron, or Magical Elements (LATIN with parallel ENGLISH translation)

* solomon/Il_Grand_Grimoire.pdf - Il Grand Grimoire (Italian)

* solomon/jesuit.htm - Verus Jesuitarum Libellus (LATIN with parallel ENGLISH translation)

* solomon/ksol.htm: - Key of Solomon Book 2 (Mathers/Peterson edition) (ENGLISH)

* solomon/ksol3.htm - Clavicules du Roi Salomon, Par Armadel. Livre Troisieme. Concernant les Esprits & leurs pouvoirs. ("Concerning the Spirits and their Capabilities") (FRENCH with ENGLISH translation)

* solomon/lemegeton: Goetia, Theurgia Goetia, Ars Paulina, Ars Almadel

* solomon/l1203.htm - The Veritable Clavicles of Solomon, Translated from Hebrew into the Latin Language by Rabbi Abognazar (Lansdowne MS. 1203).

* solomon/mes49.htm - SOLOMON AND THE ARS NOTORIA, from Lynn Thorndike, MAGIC AND EXPERIMENTAL SCIENCE

* solomon/mts.htm - list of angels and demons from the Magic Treatise of Solomon (Harleian MS. 5596)

* solomon/nameindx.htm - Index of angel names and magical words

* solomon/petitalb.htm - Le Petit Albert (French), part2 (French)

* solomon/scot16.htm - Reginald Scot's collection of magical texts from The Discoverie of Witchcraft, Book 16 (1584)

* solomon/sibly4.htm - Ebenezer Sibly's A New and Complete Illustration of the Occult Sciences, Book 4 (1796)

* solomon/sl3847.htm - Sloane 3847. The Clavicle of Solomon, revealed by Ptolomy the Grecian.

* solomon/sphere - The Sphere of Sacrobosco

* solomon/sword.htm - Sword of Moses, An ancient Hebrew / Aramaic book of magic

* solomon/testamen.htm - Testament of Solomon

* solomon/weyer.htm - Johann Weyer, Pseudomonarchia daemonum (LATIN with ENGLISH translation)

Link to comment
Share on other sites

εμένα γιατί μου δημιουργούν την εντύπωση ότι ολα αυτά απλά τους κοτσάρουν το όνομα "Σολομωνική" ενώ δεν είναι καν του "Σολομώντα"

 

Σε επίσημα έγγραφα που λίγο έχω ψάξει στον Σολομώντα αναφέρεται η Διαθήκη και το Κλειδί.

Τα άλλα δεν ξέρω αν έχουν κάποια βάση να αναφέρονται ως έργα του Σολομώντα.

 

Τα "επίσημα έργα" όπως λες αναγνωρίζουν ως Σολομωνική τη Διαθήκη, το Μεγάλο Κλειδί και το Lemegeton(ή "Μικρό Κλειδί"). Αυτές οι τρεις εργασίες είναι αποτέλεσμα της δουλειάς του S.L. MacGregor Mathers πάνω στα χειρόγραφα του Βρετανικού Μουσείου, που έγιναν με άδεια της Βρετανικής Κυβέρνησης και με την υποστήριξη της Βρετανικής Ακαδημίας Επιστημών (ή όπως αλλιώς λέγονται). Στην πραγματικότητα, τα Σολομωνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν τελικά είναι σύνθεση τμημάτων των διάφορων χειρογράφων του Μουσείου, με σχολιασμό και αναλύσεις του Mathers και (στο Lemegeton) του Aleister Crowley. Ωστόσο, αυτές δεν είναι οι μοναδικές εκδόσεις των χειρογράφων. Αν ψάξεις λιγάκι θα βρεις και μια διαφορετική εκδοχή του Κλειδιού, αυτή τη φορά επεξεργασμένη από τον Eliphas Levi, η οποία βασίστηκε πάνω στο χειρόγραφο που ο ίδιος είχε στην κατοχή του. Επίσης, ακόμα και μετά την κυκλοφορία των εργασιών του Mathers εμφανίζονται διαφορετικές εκδόσεις των βιβλίων, με πιο πρόσφατη την "Luciferian Goetia", που είναι ουσιαστικά το πρώτο μέρος του Lemegeton σε εωσφορική ανάλυση του Michael W. Ford.

 

Οσον αφορά τα άλλα γριμόρια που αναφέρονται ως Σολομωνικές, όπως το Grand Grimoire ή to Grimoirium Verum, αυτά κυκλοφορούσαν για δεκαετίες ανάμεσα σε διάφορους αποκρυφιστικούς κύκλους, ενώ υπάρχουν σε χειρόγραφη μορφή και σε μουσεία. Τώρα, για το αν αυτά τα "μη επίσημα" έχουν βάση ως χειρόγραφα του Σολομώντα... όλα έχουν κάποιο πρόλογο ή κάποια μαρτυρία ότι γράφτηκαν από αυτόν. όλα είναι βιβλία τουλάχιστον 3 ή 4 αιώνων. Το ότι δεν συμπεριλήφθηκαν στα "επίσημα" Σολομωνικά έργα ήταν συνειδητή απόφαση του Mathers, ο οποίος τα απέρριψε θεωρώντας τα Μαύρη Μαγεία. Το ίδιο όμως έκανε και με αρκετά κομμάτια του εργου που τελικά κυκλοφόρησε, μια και ουσιαστικά κανένα από τα χειρόγραφα δεν ήταν τελείως "αθώο". Στην ουσία δηλαδή ακόμα και τα "επίσημα" έργα δεν είναι ολόκληρα.

 

Όσο για το από ποιον γράφτηκαν, ή αν γράφτηκαν υπό την επιρροή του πνεύματος του Σολομώντα όπως λες...

εγώ (και οι περισσότεροι μελετητές επίσης, αποκρυφιστές ή όχι) θεωρώ πως είναι μάλλον έργα του 12ου ή 14ου αιώνα. Τώρα γιατί αποδίδονται στον Σολομώντα... πρέπει να ξερεις πως σε παλιότερες εποχές ήταν πολύ "στη μόδα" να υπογράφεις το βιβλίο σου με το όνομα κάποιου γνωστού. Έτσι, πχ έχουν βρεθεί αλχημικές πραγματείες που αποδίδονται στον Δημόκριτο, ενώ γράφτηκαν 700 χρόναι μετά το θάνατό του... τα ψευδεπίγραφα χειρόγραφα δεν είναι κάτι καινούριο. Στην πραγματικότητα, για να γίνω και λίγο τολμηρός, πιστεύω πως στην πραγματικότητα τα περισσότερα κλασσικά γριμόρια είναι ψευδεπίγραφα...

Edited by irenicus777
Link to comment
Share on other sites

και όχι μόνο αυτό, αν σκεφτείς ότι ο Σολομώντας ήταν σκληροπυρινκός μονοθεϊστής Ιουδαίος δεν μπορεί να ασχολήθηκε με θεουργία ή μαγεία μιας και ξεκάθαρα ο Μωσαϊκός νόμος το απαγορεύει.

 

Άρα αυτά τα γριμόρια που αποδίδονται στον Σολομώντα είναι άλλων που ασχολήθηκαν με μαγεία με βάση το σύστημα των Ιουδαίων π.χ. αγγελολογία.

Το ίδιο κάνουν σήμερα οι καμπαλιστές και οι σκληροπυρινικοί ιουδαίοι δεν τους αποδέχονται.

 

Για αυτό ρώτησα πόσο ευσταθεί η υπόθεση να τα έγραψε ο Σολομώντας στον υποθετικό καιρό της απιστίας του όπως γράφεται στην Διαθήκη του.

Αλλά και η Διαθήκη κατόπιν μελέτης δεν είναι του Σολομώντα άρα και η θέση ότι απίστησε ο Σολομώντας και ασχολήθηκε με ειδωλολατρικά έθιμα και πρακτικές και αυτό είναι υπό αμφισβήτηση.

 

Τελικά όλα δείχνουν ότι οι Σολομωνικές δεν είναι έργα του.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Το κλειδί του Σολωμόντα τι έργο είναι, για να το εντάξω λίγο στο μυαλό μου χρονικά...

Δλδ, 1) Ποιός το έγραψε; 2) Πότε το έγραψε;

Γιατί από ότι φαίνεται ο Σολωμόντας δεν το έγραψε.

Αν διαβάσεις λίγο την ιστορία των "Σολομωνικών" θα δεις ότι η προέλευση τους ανήκει σε μια γραμμή παράδοσης, της οποίας σημαντικός "κόμβος" είναι η Ελλάδα της εποχής των Παλαιολόγων (1300-1500) και η λεγόμενη σήμερα "Βυζαντινή" δαιμονολογία. Αυτή είναι η εποχή ορόσημο για τη μελέτη των Σολομωνικών.

Εάν κάποιο ενδιαφέρονται για μελέτη του θέματος από εκεί είναι βολικό να ξεκινήσουν, για να μπορούν να καταλάβουν στα επόμενα (δηλ. τα σημερινά) από τη μια και να ακολουθήσουν το νήμα των γεγονότων και των παραδόσεων προς τα πίσω και να δούνε από που προήλθε η όλη υπόθεση. Εδώ είναι μια καλή αρχή: http://www.archive.org/details/MN40020ucmf_0 και εδώ:http://www.doaks.org/publications/doaks_online_publications/ByzMagic/magic07.pdf

 

Για τα άλλα που εντέχνως βάζεις εμβόλιμα - αν και άσχετα με το θέμα που άνοιξες:

Διαβάζοντας το βιβλίο "Το κλειδί του Σολωμόντα" μου δημιουργήθηκαν μερικές απορίες.

 

Διαβάζοντας Παλαιά Διαθήκη φαίνεται ολοφάνερα το μίσος των Εβραίων προς κάθε Εθνικό λαό και μάλιστα χρησιμοποιούν την λέξη Έλλην για την γενίκευση όλων των ειδωλολατρών....

Νομίζω ότι συνεχίζεις μια "καμπάνια" παροξυσμού μίσους και όχι από κάποια πλευρά "Εβραίων" εδώ, με τέτοια που λες.

Πρώτα απ' όλα τα κείμενα που παραθέτεις δεν (της Παλαιάς Διαθήκης) δεν χρησιμοποιούν καθόλου τη λέξη Έλλην "για την γενίκευση όλων των ειδωλολατρών" κι αυτό κάνει τη θέση αυτή παράλογη.

Επιπλέον τα κείμενα που παραθέτεις λειψά ή παραπληροφορημένα δείχνουν αν διαβάσει κανείς εκείνα που παραλείπεις ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Δηλαδή τι κάνεις; Είναι σα να παίρνεις, ας πούμε ένα κείμενο της αντίστασης της Κατοχής (που βέβαια κακολογεί τους Γερμανούς) και "αποδεικνύεις" με αυτό κάποιο υποτιθέμενο "άσβεστο" μίσος των Ελλήνων προς τους Γερμανούς... χωρίς κανένα λόγο. Έπειτα επεκτείνεις την έννοια "Γερμανός" και τη γενικεύεις (πως λέμε "θέλει το γερμανό του";) και πάλι χωρίς τα κείμενα να δικαιολογούν κάτι τέτοιο. Και μετά θεωρείς "επιθετικούς" κάποιους χωρίς να βλέπεις τη δική σου επιθετικότητα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

αυτό γίνεται όχι γιατί έχω κάτι με τους Εβραίους... απλά κάνω κάποιες διαπιστώσεις.

 

ο συλογισμός είναι ο εξής:

1) οι Εβραίοι στην Π.Δ. έχουν μια πολεμική σε κάθε τι ειδωλολατρικό και χαρακτηριστικά το ονομάζουν Ελληνικό σύμφωνα με την ορολογία τους.

2) οι Σολομωνικές έχουν σαν όνομα βιβλιου ένα σημαντκό Εβραίο, αντιπρόσωπο της θρησκείας τους.

3) η αντίφαση είναι πως συνδυάζονται αυτά; Απο την μια να πολεμούν τις Ελληνικες ιδέες και από την άλλη να παράγουν κείμενα με μίγμα Ιουδαισμού - Ειδωλολατρίας

 

 

Αυτό λέει το πρώτο πόστ.

Καμιά επιθετικότητα προς τους Εβραίους.

 

Τώρα αυτό που διαπιστώνω είναι ότι δεν είναι παράγωγα των Εβραίων αλλά τους δώσανε πιασάρικο όνομα.

και

το ότι οι Σολομωνικές για μένα δεν τις θεωρώ σοβαρά βιβλία και τις κράζω δεν στρέφεται αυτή η κριτική προς τους Εβραίους, αλλά προς τις Σολομωνικές διότι είναι ένας αχταρμάς που δείχνει ένα επίπεδο "ότι να ναι".

 

Στο ότι να ναι εγώ κάνω κριτική όχι στους Εβραίους.

 

Αλλά ακόμη και σε αυτό είπα ότι είμαι ελαστικός, κατανοώ κάποιος να έχει εκτίμηση όλους τους θεούς από κάθε θρησκεία και να κάνει μια προσευχή στον Δία και τον Αδωνάη.

Επίσης κατανοώ κάποιος που τείνει προς τον Ιουδαισμό να λέει ότι ο Πατέρας όλων των Θεών είναι ο Αδωνάη.

Και έτσι να λέει η Αφροδίτη έχει πατέρα τον Αδωνάη, ασχέτως αν η Αφροδίτη δεν έχει πατέρα τον Άδωνη και ασχέτως αν ο Ρωμαϊκός Άδωνης ενώ είναι παρμένος από το Εβραϊκό Αδόν (Κύριος) για τους Ρωμαίους δεν ήταν ο Δίας-Πατέρας.

 

(τρελά δάνεια ο ένας στον άλλο όπως βλέπεις)

 

Όλα αυτά κατανοητά και σεβαστά.

Σεβαστό όμως είναι να πω και γω είναι μπερδεμένο έως εκεί που δεν πάει από άποψης θεολογίας το περιεχόμενο αυτό και να τοποθετηθώ θετικά ή αρνητικά.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...