Jump to content

"...mea culpa"


Recommended Posts

Μετά από 30 χρόνια επαγγελματική καριέρα έχω καταλήξει σέ ένα συμπέρασμα:

 

Ας μήν προτρέχουμε νά αξιολογήσουμε έναν άνθρωπο από τά τυπικά του προσόντα. Ας τόν αξιολογήσουμε καλύτερα από τίς επιλλογές του.

 

Ο άνθρωπος, είναι εξελιγμένος έτσι πού νά μπορεί νά κάνει επιλλογές. Παρέα μέ τίς επιλλογές, έρχονται καί τά σφάλματα..., έρχεται καί η ανάγκη τής διάκρισης σέ ένα ακόμα Αγώνισμα:

 

ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ

 

Είναι ένα ζήτημα πού μέ απασχολεί καθημερινά. ...Εσάς;

Link to comment
Share on other sites

Ασ' τα να πάνε...

 

Το πιο αφύσικο που συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο, είναι που σε καλεί στα 17 και τα 18 σου χρόνια να αποφασίσεις τι θα είσαι στην υπόλοιπή σου ζωή. Όσο πιο εύστοχος είσαι, τόσο καλύτερα θα τα πας.

 

Φυσικά αυτό ευνοεί τους μονοδιάστατους ανθρώπους που από τότε που γεννήθηκαν έχουν ένα ενδιαφέρον.

 

Μετά, πρέπει να εξειδικευτείς σε ένα μόνο πράγμα.

 

Κάτι που ευνοεί και πάλι τους μονοδιάστατους.

 

Ξέρω άτομα που, ήδη από το σχολείο, ξέρανε τι δουλειά θα κάνουν και την κάνουν ακόμα. Προσωπικά δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Δεν ξέρω ποιος είναι σε καλύτερη μοίρα. Το μόνο που ξέρω είναι πως δε φοβάμαι τις αλλαγές ή τις απότομες στροφές. Ούτε τις αναποδιές - που είναι μέσα στο πρόγραμμα. Οι "άλλοι"... Δεν ξέρω.

 

Κι από την άλλη, θυμάμαι παλιά, την Αναγέννηση, τότε που πρότυπο ήταν ο Homo Universalis. Αλλά τι να πεις... ο κόσμος προοδεύει...

 

Φτου... παραληρηματικός είμαι πάλι!

Link to comment
Share on other sites

Ωραία εκτίμηση.

 

Και αν υπάρχει συνάμα η αίσια ευστροφία ή επιλογή

προς επανόρθωση ή καλύτερη πορεία,

τότε η αναγνώριση ενός προσωπικού σφάλματος,

εκπίπτει σε απλή απόρριψη, με ταυτόχρονη εξέλιξη !!!

Link to comment
Share on other sites

Δύσκολη λέξη η "επιλογή". Και ακόμα πιο δύσκολη όταν την κάνεις πράξη. Πρέπει να συνυπολογίσεις ένα πλήθος παραγόντων για να φτάσεις στο επιθυμητο μελλοντικό αποτέλεσμα. Επειδή λοιπον το μέλλον κανείς δεν γνωρίζει κρίνουμε τις επιλογές μας πολύ μετά αφού έχουμε δεχθεί τις συνέπειες των αποφάσεων. Σαφώς είναι πολύ ψυχοφθόρο να μετανιώνεις για λάθος μονοπάτια και ίσως είναι τυχερότεροι όσοι δεν μπαίνουν σε αυτή την διαδικασία.

Link to comment
Share on other sites

Κι αναρωτιέμαι: θα ήμουν αυτός που ήμουν αν δεν είχα κάνει τα λάθη που έκανα; Θα ήμουν καλύτερος ή χειρότερος; Με τι κριτήριο; (συνεχίζω το παραλήρημα)

Link to comment
Share on other sites

...... Με τι κριτήριο ; ......
Μα με δικέφαλο ωρέ ...... όπως οφείλει να έχει κάθε ομογεννής πατρώος

ίνα γνωρίζει ποία πράγματα από εφτούνα ή εκείθενα ωφελούσαν τα παλαιότερα ινάτια και ποία τα έβλαπταν

καθώς δε και ποία πράγματα από εφτούνα ή εκείθενα οφελούσι τα ύστερνα και ποία τα βλάπτουσι ...

 

Ψιλο-Μάρκος Μπότσαρης (μη φαντασθείς ότι θα μιλούσα για Βυζαντινό Δικέφαλο "Ψηστήριο")

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητοί φίλοι/ες,

 

Επειδή βλέπω ότι - μάλλον από σφάλμα μου - επικεντρώνεστε στό θέμα επιλλογές καί όχι στό σημείο πού εγώ, θεώρησα ενδιαφέρον, ξανατοποθετώ τό θέμα:

 

Ο άνθρωπος, είναι εξελιγμένος  έτσι πού νά μπορεί νά κάνει επιλλογές. Παρέα μέ τίς επιλλογές, έρχονται καί τά σφάλματα..., έρχεται καί η ανάγκη τής διάκρισης σέ ένα ακόμα Αγώνισμα:

 

ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ

 

Είναι ένα ζήτημα πού μέ απασχολεί καθημερινά. ...Εσάς;

3761[/snapback]

 

Η ερώτηση επικεντρώνεται στήν δύναμη αναγνώρισης τού προσωπικού σφάλματος.

Link to comment
Share on other sites

Και αν υπάρχει συνάμα η αίσια ευστροφία ή επιλογή

προς επανόρθωση ή καλύτερη πορεία,

τότε η αναγνώριση ενός προσωπικού σφάλματος,

εκπίπτει σε απλή απόρριψη, με ταυτόχρονη εξέλιξη !!!    

Αγαπητοί φίλοι/ες,

 

...... επικεντρώνεστε στό θέμα "επιλλογές" καί όχι στό σημείο πού εγώ, θεώρησα ενδιαφέρον, ξανατοποθετώ τό θέμα

 

...... η ανάγκη τής διάκρισης σέ ένα ακόμα Αγώνισμα:

 

ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ

 

Και επομένως αναρωτιέμαι :

 

Εάν διαθέτω την στοιχειώδη αντίληψη να εντοπίσω το σφάλμα

και εύκαιρη δύναμη αναγνωρίσω το σφάλμα

και περισσότερη διάθεση να επεξεργασθώ το σφάλμα

και ισχυρή κρίση ώστε να το διαπραγματευτώ ως ένα σφάλμα

και ισχυρότερη ωριμότητα, ώστε να το ερευνήσω ως σημαντικό σφάλμα

και ισχυρότατη πειθαρχία, ώστε να το ενάγω σε μέγιστο σφάλμα ...

 

Λιμνάζω ;

Μου δημιουργώ πρόβλήμα ;

Ή άραγε κάνω πολύ εσφαλμένη παρέα με το σφάλμα μου ;

 

Επικεντρώθηκα !!! :drooling2:

Link to comment
Share on other sites

Δήλωσε, κατηγορηματικά ο φίλος Necrarxos:

 

"Επικεντρώθηκα !!! "

 

κι εγώ, επιβεβαιώνω καί ...αναμένω τήν συνέχεια!

 

:goodwork:

 

...γιατί μπορεί νάχει γίνει καί κανένα ...λάθος

Link to comment
Share on other sites

Κι αναρωτιέμαι: θα ήμουν αυτός που ήμουν αν δεν είχα κάνει τα λάθη που έκανα; Θα ήμουν καλύτερος ή χειρότερος;

Προσωπικά πιστεύω πως όταν αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, βελτιωνόμαστε κι όλας (διότι πολύ απλά μαθαίνουμε απ΄ αυτά).

Άρα σ΄ αυτήν την περίπτωση, ναι αλλάζεις! Αλλά προς το καλύτερο.

 

Εάν δεν τα αναγνωρίσεις, πως θα βελτιωθείς; Αν τα επαναλαμβάνεις, τότε οπωσδήποτε κάνεις "ανάποδα βήματα", διότι... το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού!

Άρα σ΄ αυτήν την περίπτωση "βαλτώνεις", δεν εξελίσσεσαι... και το να μην εξελίσσεσαι -για μένα τουλάχιστον- δεν είναι καθόλου καλό!

 

Με τι κριτήριο;

Το κριτήριο είσαι εσύ ο ίδιος και το πως νιώθεις!

 

(συνεχίζω το παραλήρημα)

Κι εγώ σε βοηθάω για να το συνεχίσεις κι άλλο!! :cheerful:

 

 

 

Θέλω επίσης να προσθέσω, ότι για μένα η αναγνώριση σφάλματος είναι δείγμα ισχυρού χαρακτήρα και ωριμότητας... Κι όσο πιο μεγάλο το σφάλμα, τόσο μεγαλύτερη η δύναμη που χριάζεται για την παραδοχή του!

 

Βέβαια, εδώ μπαίνουμε σε έναν "φαύλο κύκλο" του τύπου η κότα έκανε τ΄ αυγό ή το αυγό την κότα; Διότι εάν το σφάλμα είναι μεγάλο, τότε γιατί να το διαπράξει ένας τόσο ισχυρός και ώριμος χαρακτήρας;;...

 

(τώρα αρχίζω εγώ το παραλήρημα... :wacko: )

Link to comment
Share on other sites

Θα καταφύγω σε κοινοτοπία για να σου απαντήσω:γιατί δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι όσο ισχυρό χαρακτήρα και προσωπικότητα και αν διαθέτουμε.Το λάθος,ανθρώπινο Νεφέλη μου και κατά τη γνώμη μου το πιο δημιουργικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό.Κάθε λάθος είναι μια ευκαιρία μάθησης.Λατρεύω τα λάθη μου γιατί μέσα από αυτά γνώρισα τον ευατό μου και μέσα από αυτά εξακολουθώ να τον μαθαίνω.Όποτε αντιμετωπίζω κάποια δυσκολία ψάχνω το λάθος μου.Δεν είναι εκδήλωση ενοχικού συνδρόμου η στάση μου αυτή και το διευκρινίζω γιατί τις περισσότερες φορές έτσι εκλαμβάνεται.Είναι μια συνειδητή στάση ήρεμης ετοιμότητας που διευκολύνει την αναγνώριση του λάθους,την αναγνώριση με την έννοια της ανεύρεσης.Δύσκολη δουλειά αλλά με πολύ καλές απολαβές :cheerful:

Για το τέλος ένα καλώς σας βρήκα έστω και καθυστερημένο :019blush:

Link to comment
Share on other sites

Θα καταφύγω σε κοινοτοπία για να σου απαντήσω:γιατί δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι όσο ισχυρό χαρακτήρα και προσωπικότητα και αν διαθέτουμε.Το λάθος,ανθρώπινο Νεφέλη μου και κατά τη γνώμη μου το πιο δημιουργικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Κάθε λάθος είναι μια ευκαιρία μάθησης.

 

Φυσικά συμφωνώ! :cheerful:

 

Το... παραλήρημά μου όμως είχε άλλη κατεύθυνση: την απορία που δημιουργείται όταν ένας άνθρωπος φαινομενικά αλάθητος* κάνει κάποιο μέγα σφάλμα!! Και μένουν όλοι ν΄ απορούν -μεταξύ των οποίων και ο ίδιος- πως γίνεται ένας τέτοιος άνθρωπος να κάνει τέτοια "πατάτα"!

 

(* λέγοντας "αλάθητος", εννοώ ότι τα λάθη του είναι μικρής σημασίας, διότι το επίπεδο και η ποιότητα του χαρακτήρα του, δεν του επιτρέπουν... χοντράδες. Διότι το "ουδείς αλάθητος" είναι άποψη την οποία ασπάζομαι απόλυτα! :) )

 

...Δεν ξέρω εάν έδωσα με σαφήνεια την απορία μου... Αν όχι, να ξαναπροσπαθήσω παρακαλώ; :wacko:

 

Για το τέλος ένα καλώς σας βρήκα έστω και καθυστερημένο :019blush:

 

Καλώς μας ήρθες... έστω και καθυστερημένα! :bye:

Link to comment
Share on other sites

Μετά από 30 χρόνια επαγγελματική καριέρα έχω καταλήξει σέ ένα συμπέρασμα:

 

Ας μήν προτρέχουμε νά αξιολογήσουμε έναν άνθρωπο από τά τυπικά του προσόντα. Ας τόν αξιολογήσουμε καλύτερα από τίς επιλλογές του.

 

Ο άνθρωπος, είναι εξελιγμένος  έτσι πού νά μπορεί νά κάνει επιλλογές. Παρέα μέ τίς επιλλογές, έρχονται καί τά σφάλματα..., έρχεται καί η ανάγκη τής διάκρισης σέ ένα ακόμα Αγώνισμα:

 

ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ

 

Είναι ένα ζήτημα πού μέ απασχολεί καθημερινά. ...Εσάς;

Το έβαλα παράθεση για να μπορώ να το διαβάζω όσο σού απαντώ.

 

Ναι! Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, αλλά έχεις κάτι παραπάνω από δίκαιο. Ο άνθρωπος πρέπει να αξιολογείται από τις πράξεις του και όχι από τα τυπικά του προσόντα, τα οποία πολλές φορές όπως είπε και το Κερατάκι, είναι μονοδιάστατα, άρα ο άνθρωπος είναι μη δημιουργικός!

 

Αναγνώριση Προσωπικού Σφάλματος. Οσο πιο τακτικά, κρίνουμε ο καθείς τον εαυτό του (και κατά προτίμηση, από μέσα του, μην μας ακούσει κανείς και μας κρίνει ενώ δεν του πέφτει λόγος) τόσο πιο γρήγορα ωριμάζει. Είναι γεγονός! Εκανα λάθη, τα οποία τα θυμάμαι έως σήμερα. Μου βρήκα, δικαιολογητικά, για να μην με πάρει από κάτω, και συνέχισα την ζωή μου με την μνήμη των σφαλμάτων αυτών, έχοντας γίνει φίλη τους. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη δύναμη, για να αναγνωρίσει ένας άνθρωπος τα λάθη του. Αρκεί να μην τα αντιμετωπίζει ως τέτοια, αλλά ως ευκαιρία προς βελτίωση!

 

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΙΚΑ ΜΑΣ !

 

:goodwork: :sun: :sun: :sun: :sun:

 

Ενα τόσο ωραίο θέμα θα έπρεπε να με απασχολεί τακτικότερα. Ευχαριστώ Σείριε

 

:witch:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...