Fever Posted June 6, 2010 Report Share Posted June 6, 2010 "Killing is killing whether done for duty, profit, or fun" –Richard Ramirez (Serial killer) Τι λέτε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αρχάγγελος Posted June 6, 2010 Report Share Posted June 6, 2010 "Killing is killing whether done for duty, profit, or fun" –Richard Ramirez (Serial killer) Τι λέτε; Τί να πούμε δηλαδή;; Το σκότωμα είναι σκότωμα, ό,τι δικαιολογία κι αν έχεις για αυτό. Είναι μία πράξη την οποία δεν μπορείς να διορθώσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted June 6, 2010 Report Share Posted June 6, 2010 "Killing is killing whether done for duty, profit, or fun" –Richard Ramirez (Serial killer) Τι λέτε; Θα χαρώ να δώσω μια συνέχεια αλλά πρώτα θέλω μια απάντηση σε κάτι...σου κέντρισε το ενδιαφέρον το οτι όταν σκοτώνεις κάποιον τον σκοτώνεις,οτι γίνεται για πολλούς λόγους αλλά και πάλι έχει την ίδια σημασία,οτι μπορεί να έχει διαφορετική σημασία ανάλογα με τους λόγους ή τίποτα απο αυτά? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zak Posted June 6, 2010 Report Share Posted June 6, 2010 "Killing is killing whether done for duty, profit, or fun" –Richard Ramirez (Serial killer) Τι λέτε; Χμ... Εδώ νομίζω θέλει να δείξει κάτι και ως προς την εξουσία της αστυνομίας, διότι μερικοί αστυνομικοί σκοτώνουν κι αυτοί πάνω στο καθήκον ή για τον πόλεμο, οι στρατιώτες σκοτώνουν κι αυτοί πάνω στο καθήκον... Αυτό δεν μετριάζει την έννοια του σκοτώνω, απλά γίνεται κάτω από πίεση μερικές φορές... Έμμεση ή Άμεση... Απλά όταν το κάνεις για πλάκα, έχεις σοβαρά προβλήματα... Όταν το κάνεις, διότι, πάει να σου επιτεθεί κάποιος άλλος και είναι η μόνη επιλογή από το να μην πεθάνεις, τότε είναι αυτοάμυνα... Αλλά η ουσία είναι μία έτσι κι αλλιώς... Και στις δύο περιπτώσεις, είναι η αφαίρεση μιας ζωής, κάτι που δεν είναι στο χέρι κανενός για να το αποφασίσει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fever Posted June 6, 2010 Author Report Share Posted June 6, 2010 Θα χαρώ να δώσω μια συνέχεια αλλά πρώτα θέλω μια απάντηση σε κάτι...σου κέντρισε το ενδιαφέρον το οτι όταν σκοτώνεις κάποιον τον σκοτώνεις,οτι γίνεται για πολλούς λόγους αλλά και πάλι έχει την ίδια σημασία,οτι μπορεί να έχει διαφορετική σημασία ανάλογα με τους λόγους ή τίποτα απο αυτά? Μου κέντρισε το ενδιαφέρον επειδή ειπώθηκε απο έναν διεστραμμένο μπάστ^%#$*ο σαν κι αυτόν. Γιατι το τελευταίο διάστημα σκευτόμουν οτι ο πρώτο θάνατος στην εβραϊκή ιστορία (και κατ'επεκταση και του μισού πλανήτη σήμερα) ήταν στην πραγματικότητα δολοφονία (Κάιν και Άβελ). Για το πόση διαστροφή υπάρχη στον κόσμο. Για το πόση ψυχική αρρώστια υπάρχει στο DNA μας, που επιτρέπουμε να ζουν (!!*) ανθρωποι που σκοτώνουν αθώους και που βιάζουν ανυπεράσπιστα ανήλικα, τους βάζουμε σε κελιά και που κάποια στιγμή τους ελευθερώνουμε επιτρεποντας τους να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους. Που αποδεικνύει οτι ζούμε σε μία άρρωστη φυλή, διεφθαρμένη βιαιη και ανούσια. Που υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνουν γιατί ευχαριστιούνται απο αυτό, ή που το κάνουν στο όνομα καποιου, είτε αυτόν τον κάποιο τον ονομάσεις θεό, κράτος, αγάπη (!), μίσος, συμφέρον......... Δεν μου κέντρισε απλά το ενδιαφέρον... με έκανε να αηδιάσω. *το ξέρω οτι αυτή η σκέψη με πάει χρόνια πίσω. Είμαι κατά της βίας προς ανθρώπους και ζώα, αλλα κατ'εμέ κάποιος που έχει σκοτώσει κάποιον αθώο και ανυπεράσπιστο ή που έχει βιάσει, έχει χάσει το δικαίωμα να ονομάζεται άνθρωπος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted June 6, 2010 Report Share Posted June 6, 2010 Έχει σημασία γιατί ή αν το κάνεις? Ο φόνος μπορεί να αντιμετωπιστεί με τρείς τρόπους κατ'εμέ..Η πρώτη είναι η αδιαφορία...λόγω του κλίματος γύρω μας και λόγω των πεποιθήσεων μας τον δικαιολογούμε πλήρως και δεν μας ενδιαφέρει καν..Η δεύτερη είναι να καταρρεύσεις ψυχολογικά στην ιδέα οτι αφαίρεσες μια ζωή..Η τρίτη είναι να το κάνεις..αλλά να καταλάβεις οτι ότι έγινε έγινε και παρόλο που δεν θα είσαι ευχαριστημένος με τις πράξεις σου δεν θα το αφήσεις να αλλάξει την ζωή σου..(Συνδυασμοί μπορούν βέβαια να υπάρξουν) Αυτό που θέλω να πω...είναι οτι αν διαπράξεις φόνο ή θα καταρρεύσεις ή θα αντέξεις..αν συμβεί το πρώτο σημαίνει οτι παραείσαι άνθρωπος..αν συμβεί το δεύτερο σημαίνει οτι το ένστικτο σου έχει υπερισχύσει της λογικής που σου δημιούργησε η κοινωνία γύρω σου..Έχει σημασία γιατι΄διέπραξες τον φόνο?οι επιπτώσεις δεν μετράνε?Αν έχεις λόγο να σκοτώσεις θα δικαιολογήσεις την πράξη σου..ενώ αν γίνει ενώ είσαι σε αυτοάμυνα μπορείς να πεις οτι για να φτάσει σε φάση να σου επιτεθεί...πρέπει να ήταν σε πολύ χάλια κατάσταση..απλά τον έσωσες από την κόλαση που ζούσε Απλά δικαιολογίες έτσι? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dalia Posted June 6, 2010 Report Share Posted June 6, 2010 Κατά τη γνώμη μου έχει σημασία ποιός έκανε αυτή τη δήλωση. Το να σκοτώνεις για καθήκον, για κέρδος ή για την πλάκα σου είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ένας κατα συρροή δολοφόνος που βαθιά μέσα του συνειδητοποιεί πόσο κτήνος είναι, θέλει κάνοντας μια τέτοια δήλωση να μετριάσει τη σοβαρότητα των εγκλημάτων του, λέγοντας πως όλοι αυτοί που σκοτώνουν είναι ίδιοι με αυτόν. 'Οταν σκοτώνεις η ζωή τερματίζεται, αλλά άλλο να σκοτώνεις για να υπερασπιστείς την πατρίδα σου από τους εισβολείς, άλλο να σκοτώνεις ένα ληστή που μπαίνει στο σπίτι και απειλεί την οικογένειά σου, άλλο να σκοτώνεις επι πληρωμή, και άλλο να σκοτώνεις επειδή έτσι γουστάρεις για να το διασκεδάσεις. Το ποιόν σκοτώνεις έχει τεράστια σημασία. Όλοι οι άνθρωποι είναι εν δυνάμει δολοφόνοι όταν παρουσιάζονται οι κατάλληλες συνθήκες. Σε αυτοάμυνα ή για να προστατέψεις κάποιον που αγαπάς όταν βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι το ίδιο, η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής , αλλά όταν σκοτώνεις για να υπερασπίσεις τη ίδια σου τη ζωή τότε ο φόνος αυτός καμμία σχέση δεν έχει με το φόνο που κάνει ένας κατα συρροή δολοφόνος. Είναι άλλο να διαπράξεις φόνο για να διαφυλάξεις τη ζωή σου που απειλείται και άλλο να αρχίσεις να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους για τη διασκέδασή σου. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι εν δυνάμει serial killers, ευτυχώς! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 Ο φόνος είναι πάντα φόνος, αλλά, όπως σωστά είπε και η Dalia, δεν μπορούμε να βάζουμε "στο ίδιο καζάνι" όλες τις περιπτώσεις. Πως δηλαδή να κρίνουμε ισάξια τον διαστροφικό δολοφόνο που σκότωσε για το κέφι του με την μάνα που σκότωσε για να προστατεύσει το παιδί της; (ως παράδειγμα αυτό) Όχι, δεν είναι όλοι οι φόνοι ίδιοι. Γι' αυτό και ο νόμος αντιμετωπίζει διαφορετικά την κάθε περίπτωση. (...Κάποιοι ίσως θυμάστε μια πάρα πολύ παλιά υπόθεση, εδώ στην Ελλάδα, μιας μητέρας που σκότωσε τον βιαστή και δολοφόνο της ανήλικης κόρης της, μέσα στο δικαστήριο που εκδικάζονταν η υπόθεση. Η μητέρα αθωώθηκε από το ελληνικό δικαστήριο. Κατ' εμέ, ήταν σωστή απόφαση.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αρχάγγελος Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 Ο φόνος είναι πάντα φόνος, αλλά, όπως σωστά είπε και η Dalia, δεν μπορούμε να βάζουμε "στο ίδιο καζάνι" όλες τις περιπτώσεις. Πως δηλαδή να κρίνουμε ισάξια τον διαστροφικό δολοφόνο που σκότωσε για το κέφι του με την μάνα που σκότωσε για να προστατεύσει το παιδί της; (ως παράδειγμα αυτό) Όχι, δεν είναι όλοι οι φόνοι ίδιοι. Γι' αυτό και ο νόμος αντιμετωπίζει διαφορετικά την κάθε περίπτωση. (...Κάποιοι ίσως θυμάστε μια πάρα πολύ παλιά υπόθεση, εδώ στην Ελλάδα, μιας μητέρας που σκότωσε τον βιαστή και δολοφόνο της ανήλικης κόρης της, μέσα στο δικαστήριο που εκδικάζονταν η υπόθεση. Η μητέρα αθωώθηκε από το ελληνικό δικαστήριο. Κατ' εμέ, ήταν σωστή απόφαση.) Δεν συμφωνώ με αυτό απόλυτα Νεφέλη. Πιστεύω ότι έχουμε δικαίωμα να καταστρέψουμε, μόνο ό,τι μπορούμε να φτιάξουμε. Αν είναι να βασιζόμαστε σε δικαιολογίες, τότε όλοι μπορούμε να βρούμε. Ο βιαστής μπορεί να το έκανε διότι ο μπάρμπας του ήταν διεστραμμένος και όταν ήταν μικρός του έβαζε χέρι. Του έμεινε ψυχολογικό τραύμα και όταν είδε την κοπελίτσα θόλωσε ο νους του. Δεν είχε σκοπό να την σκοτώσει, αλλά του έμεινε στα χέρια. Τρίχες δηλαδή. Και ο μπάρμπας τί δικαιολογία είχε; Αν λοιπόν δεν έβρισκε δικαιολογία ο πρώτος πρώτος που έκανε το κακό, δεν θα έφτανε το κακό να συσσωρευτεί ώστε να δώσουμε απλόχερα την δικαιολογιά στην μητέρα να σκοτώσει. Ουσιαστικά δίνουμε την δικαιολογία στην μητέρα, ώστε να βγάλει το φίδι από την τρύπα και να δώσει ένα τέλος στην αδικία της κοινωνίας. Αν δώσουμε σε κάποιον το δικαίωμα να σκοτώσει υπό συνθήκες, τότε του δίνουμε το δικαίωμα να κατασκευάσει τις συνθήκες αυτές και να σκοτώσει. Κλασσικό παράδειγμα ''Νόμιζα ότι μου επιτέθηκε, ήμουν σε αυτοάμυνα'', ''Ήμουν εν βρασμω ψυχής, δεν ήξερα τί έκανα'' κλπ κλπ Αν ο φόνος αντιμετωπιζόταν ως φόνος και η αδικία ως αδικία, αν έμπαιναν τα πάντα στην πραγματική τους βάση, οι καταστάσεις ίσως να μην ξέφευγαν τόσο. Να αντιμετωπίζοταν έτσι όμως, όχι από την κοινωνία προς το άτομο, αλλά από το άτομο προς τον εαυτό του. Ίσως όλα αυτά που λέω είναι ουτοπίες, διότι έτσι είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Ωραία, το δέχομαι. Ο κόσμος είναι χάλια, όμως δεν χρειάζεται να ψάχνουμε δικαιολογίες. Πρέπει να τον δεχτούμε όπως είναι και όχι να πλάθουμε ιστορίες στο μυαλό μας. Ίσως τότε να κάναμε και κάτι για να τον αλλάξουμε στην πραγματικότητα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dalia Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 Τι λες δηλαδή Αρχάγγελε? Ο βιαστής είναι δικαιολογημένος επειδή κάποιος μπορεί να τον κακοποίησε όταν ήταν μικρό παιδί? Δηλαδή αν κάποιος πάει να σκοτώσει το παιδί σου ή κάποιον που αγαπάς και νοιάζεσαι τι θα σκεφτείς? Ας τον αφήσω και αυτός πληγωμένος άνθρωπος είναι? Θα τον αφήσεις να σκοτώσει το παιδί ή τον αγαπημένο άνθρωπο ή θα τον υπερασπιστείς με νύχια και με δόντια? Και βέβαια όλοι μπορούμε να βρούμε δικαιολογίες. Πόσοι δολοφόνοι επικαλούνται τη δικαιολογία της παραφροσύνης. Εκε'ι φταίνε τα δικαστήρια που τους δίνουν το δικαίωμα. Λες ότι έχουμε δικαίωμα να καταστρέψουμε μόνο ό,τι μπορούμε να φτιάξουμε. Εγώ λέω οτι έχουμε το δικαίωμα να καταστρέψουμε εκείνον που απειλεί να καταστρέψει αυτό που φτιάξαμε! Αυτόν που πάει να σκοτώσει το παιδί μας δηλαδή. Η μάνα , ο πατέρας, αυτός που νοιάζεται έχει το απόλυτο δικαίωμα να υπερασπιστεί το πολυτιμότερο αγαθό όλων, τη ζωή αυτών που αγαπάει. Είχα μια σκυλίτσα κάποτε. Ήταν τόσο καλή που τη μάλωνες και αυτή σου κουνούσε την ουρά, της πατούσες την ουρά κατά λάθος και αυτή σου έγλειφε το πόδι με κατανόηση! Η μοναδική φορά που μου γρύλισε ήταν μόλις είχε γεννήσει τα μωρά της και εγώ πλησίασα να τα δω. Ήταν σα να μου έλεγε Καλή είσαι αλλά μην ενοχλείς τα παιδιά μου γιατί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Speedy Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 Ο βιαστης ηταν νεκρος πριν καν σκοτωσει το κοριτσακι. Ο βιολογικος θανατος του απο τη μανα του παιδιου ειναι μια ασημαντη λεπτομερια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αρχάγγελος Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 Όχι Dalia, δεν λέω αυτό. Λέω ότι ο φόνος είναι φόνος, για όποιο λόγο και να τον κάνεις. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σκοτώσει, διότι δεν έχει την ικανότητα να δώσει ζωή. Αυτό το δικαίωμα το έχει ο Δημιουργός (όπως τον αντιλαμβάνεται ο καθένας). Συμφωνώ ότι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, αυτό όμως δεν δίνει κανένα δικαίωμα. Επαναλαμβάνω, η παγίδα βρίσκεται στην έννοια δικαίωμα και στο ποιός σου το ''δίνει''. Δίνω σαν παράδειγμα το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Η γή δεν ανήκει στον άνθρωπο, ούτε και σε κάποιο άλλο πλάσμα. Ο ίδιος πήρε αυθαίρετα το δικαίωμα αυτό. Για την ακρίβεια το έδωσε πολύ έξυπνα σε έναν συνάνθρωπό του. Αν κανείς δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, εγώ δεν μπορώ να έχω ένα κομμάτι γη στο όνομά μου. 'Εχω σίγουρα μία φυσική υπόσταση, όπως και όλα τα πλάσματα αυτού του κόσμου, καταλαμβάνω εκ των πραγμάτων κάποιο χώρο, τον ζωτικό μου χώρο, στον οποίο ζω και κινούμαι. Έχω δικαίωμα να ζω στον χώρο αυτό, αλλά δεν μου ανήκει. Μπορώ να τον υπερασπιστώ, αλλά αν βρεθεί κάποιος δυνατότερος από εμένα (άνθρωπος ή όχι) θα αναγκαστώ να φύγω. Αν ζεις σε μία σπηλιά και έρθει μία αρκούδα, δεν θα σου ζητήσει συμβολαιογραφική πράξη, ούτε τίτλους ιδιοκτησίας. Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό δεν αλλάζει. Αν πείσω έναν συνάνθρωπο ότι ΑΥΤΟΣ έχει δικαίωμα ιδιοκτησίας, το οποίο είναι πιο εύκολο από το να τον πείσω ότι ΕΓΩ έχω δικαίωμα ιδιοκτησίας, μπορώ αργότερα να βρω τον τρόπο και να του πάρω τον τίτλο ιδιοκτησίας και πλέον να έχω και εγώ δικαίωμα ιδιοκτησίας. Το έδωσα στον άλλο, ώστε να μπορέσω να το πάρω εγώ τελικά. Ουσιαστικά αυτή είναι μία ''κρυφή'' συμφωνία που κάναμε μεταξύ μας. Την αρκούδα όμως δεν την έπεισα, ούτε κανέναν άλλο στην Φύση. Από την στιγμή που αναγνώρισα το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, αναγνωρίζω και το δικαίωμα να την υπερασπιστώ με οποιοδήποτε μέσο. Ισχύει και το ανάποδο, μπορώ να χρησιμοποιήσω οποιοδήποτε μέσο, αρκεί να αποδείξω ότι το έκανα για να υπερασπιστώ την ιδιοκτησία μου. Μία παρένθεση για να το εξηγήσω, αλλά μην μπερδευτείς με το θέμα μας. Χαρακτηριστικά θυμάμαι σαν φαντάρος που ρωτήσαμε έναν ανώτερό μας. ''Είμαι σκοπός στην πύλη και φέρω πυρά. Κατά λάθος σκοτώνω κάποιον που μου φάνηκε απειλητικός, τί γίνεται στην περίπτωση αυτή;''. Απάντηση, ''Μεταξύ μας, βάζεις το πτώμα μέσα στο στρατόπεδο για να φανεί ότι τον σκότωσες εντός στρατοπέδου. Τότε δικαιολογείσαι.'' Δύο μέτρα έξω από την πύλη δεν έχω το δικαίωμα να σκοτώσω. Λίγα μέτρα πιο κει, το έχω. Μάλλον πιο σωστά, έχω μεγαλύτερη πιθανότητα να πείσω τους άλλους ότι το έχω. Ουσιαστικά, το παιχνίδι παίζεται στο τί εντυπώσεις θα δημιουργήσεις. Παιχνίδια του μυαλού δηλαδή, φανταστικές καταστάσεις. Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζω. Έρχεται λοιπόν μία αρκούδα στο χωράφι μου και την σκοτώνω. Ο συνάνθρωπος δεν θα παραπονεθεί για αυτό, άλλωστε έχω κάθε δικαίωμα. Η αρκούδα δεν είχε κανένα δικαίωμα να πατήσει πόδι στο ΔΙΚΟ ΜΟΥ χωράφι, άρα ό,τι μέσο και να χρησιμοποιήσω, μου το δικαιολογούν. Κανείς δεν θα σκεφτεί αν έχουμε ίσες ευκαιρίες (εγώ και η αρκούδα δηλαδή) να διεκδικήσουμε τον χώρο, αυτή με νύχια και δόντια, εγώ με καραμπίνα. Επίσημα και με τον νόμο, ο χώρος είναι δικός μου. Το ίδιο φυσικά μπορώ να κάνω και με κάποιον συνάνθρωπο. Μπήκε στον χωρο ΜΟΥ, χωρίς την άδειά ΜΟΥ, ένοιωσα απειλημένος, αμύνθηκα και υπερασπίστηκα την περιουσία ΜΟΥ και τον εαυτό μου. Αν ο δικηγόρος του πτώματος είναι πιο μάγκας και δημιουργήσει καλύτερες εντυπώσεις, μπορεί να μην αποδειχτεί έτσι. Άλλωστε το παιχνίδι παίζεται σε πλασματικό κόσμο, τον κόσμο των ανθρώπων. Η Φύση και ο Κόσμος γύρω μας δεν έχει συμφωνήσει στο ''δικαίωμά μας'' αυτό, είναι τελείως αυθαίρετο. Συνεχίζω τώρα στο θέμα της ιδιοκτησίας των κατοικιδίων, γιατί εκτός από γη αποκτήσαμε και το δικαίωμα ιδιοκτησίας έμβιων όντων. Είναι όντως δική μας ιδιοκτησία; Είναι περιουσία μας; Ποιός μας την έδωσε; Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε ο,τιδήποτε για να την ''προστατεύσουμε''; Ποιός μας το δίνει το δικαίωμα αυτό; Μήπως είναι λίγο αυθαίρετο κάτι τέτοιο; Άντε και πήραμε μόνοι μας το δικαίωμα, μέχρι σε ποιό σημείο το έχουμε; Ποιά είναι τα κριτήρια; Αν το κρίνει ο άνθρωπος, πάλι είναι αυθαίρετο. Δεν γίνεται αυτός που κρίνεται, να είναι και ο κριτής. Δεν θα είναι δίκαιος, είναι το μόνο σίγουρο. Και τα παιδιά μας; Μας ανήκουν; Είναι και αυτά δικαιωματικά ιδιοκτησία μας; Με βάση ποιόν κριτή; Εμάς τους ίδιους; Συγχέονται λίγο τα δύο θέματα, αλλά όπως βλέπεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ας γυρίσουμε τώρα πάλι στο θέμα μας (διότι μέχρι τώρα στην ουσία μιλούσα για την ιδιοκτησία). Έχεις το δικαίωμα από την Φύση να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, για τον λόγο αυτό σου έχει δώσει και τον τρόπο να το κάνεις. Η Φύση σου δίνει το δικαίωμα να σκοτώσεις για να ζήσεις, όταν ΔΕΝ υπάρχει άλλη λύση. Πρόσφατα διάβαζα ένα βιβλίο και ο συγγραφέας έλεγε το εξής. Σαν παιδί, από περιέργεια, έβαζε μία ταραντούλα και μία σφήκα σε ένα βάζο για να δει τί θα κάνουν. Όταν έκλεινε το καπάκι, η σφήκα σχεδόν πάντοτε κατάφερνε να σκοτώσει την αράχνη. Όταν άνοιγε το καπάκι, η σφήκα προτιμούσε να μην σκοτώσει την αράχνη, αλλά να φύγει πετώντας. Η συγκεκριμένη σφήκα, σκοτώνει ταραντούλες, διότι στο νεκρό τους σώμα γεννά τα αυγά της. Τα μικρά της θα τραφούν από την ταραντούλα. Η Φύση προίκισε την σφήκα με την ικανότητα αυτή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η σφήκα σκοτώνει όποια ταραντούλα βρει, ακόμα και αν απειλείται από αυτήν. Αν μπορεί να το αποφύγει, το αποφεύγει. Ο άνθρωπος όμως τί κάνει; Σε άλλους αναγνωρίζει και σε άλλους όχι, το δικαίωμα του φόνου. ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ! Πολλές φορές κατασκευάζει στο μυαλό του δικαιολογίες για τον λόγο αυτό. Κάνοντας αυτό το πράγμα, δημιουργεί ένα βάζο γύρω του και βάζει και το καπάκι. Πλέον δεν έχει καμμία άλλη εναλλακτική, από το να σκοτώσει. Από επιλογή δική του όμως δεν απέκτησε εναλλακτικές. Επέλεξε, να μην έχει εναλλακτικές. Πολλές φορές και από άγνοια. Η κοινωνία λοιπόν επιτρέπει σε κάποιον να σκοτώνει μαζικά έμβια όντα γύρω του. Κουνούπια, μύγες, έντομα, παράσιτα, πουλιά, ζώα, ψάρια. Όχι επειδή δημιουργούν πρόβλημα ή επειδή απειλούν την ζωή του, αλλά επειδή ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα ή να είναι απειλή. Αν δε, τολμήσουν να αμυνθούν για την ζωή τους, την πάτησαν. Τραβάει ένα άμυαλο παιδί την ουρά από έναν σκύλο. Ο σκύλος γρυλίζει. Το παιδί συνεχίζει. Ο σκύλος το δαγκώνει. Έρχεται ο γονέας του παιδιού, ''προστατεύει'' τον κανακάρη του και σκοτώνει τον κακό σκύλο. Έτσι απλά. Και η κοινωνία το αναγνωρίζει σαν δικαίωμά του. Το παιδί αυτό βλέπει μία γάτα και την κλωτσάει. Έτσι για πλάκα, όχι επειδή νοιώθει ότι απειλείται. Η γάτα γυρνάει και το γρατζουνάει. Ο πατέρας θα την σκοτώσει ή τουλάχιστον θα την χτυπήσει. Το παιδί μεγαλώνει με την ιδέα ότι έχει κάθε δικαίωμα σε οποιοδήποτε έμβιο ον. Αν αυτό προσπαθήσει να αμυνθεί, έχει δικαίωμα να το σκοτώσει. Έστω ότι το παιδί αυτό μεγαλώσει και πειράξει μία κοπέλα. Έμβιο ον και αυτή, φτιαγμένη για να τον υπηρετεί όπως όλα τα άλλα. Αυτή, μεγαλωμένη στην ίδια κοινωνία, δεν έχει μάθει να προστατεύεται ή να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Θα καθαρίσει ο μπαμπάς. Άλλωστε και η ίδια έχει κάθε δικαιώμα σε οποιοδήποτε άλλο ον. Έτσι την έμαθαν. Πλέον είναι μονόδρομος. Ο νεαρός είναι πιο μυώδης και δυνατός, θα κάνει επιθετική κίνηση. Η κοπελιά δεν το περίμενε, μπαίνει σε ''αμυντική'' θέση, άρα γίνεται και αυτή επιθετική, αντί ίσως να φύγει. Ο νεαρός το εκλαμβάνει σαν επίθεση, μπαίνει σε αμυντική θέση και πλέον στο μυαλό του έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Ποιός από τους δύο φταίει; Η απάντηση είναι απλή. Φταίει ο Άνθρωπος. Διότι νομίζει ότι έγινε Θεός και αυτό είναι Ύβρις. Η Νέμεσις δεν αργεί να έρθει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 Νομίζω η περιεκτικότερη απάντηση δόθηκε από τον Τολκιν (δια στόματος Γκάνταλφ) στην συζήτηση του με τον Φρόντο: -Κρίμα που δεν τον σκότωσε ο Μπίλμπο όταν του δόθηκε η ευκαιρία… -Κρίμα; Το έλεος συγκράτησε το χέρι του Μπίλμπο… Πολλοί απο αυτούς που ζουν αξίζουν το θάνατο αλλά και πολλοί που πεθαίνουν αξίζει να ζουν. Μπορείς να τους το δώσεις αυτό Φρόντο; Μην βιάζεσαι να κρίνεις ποιος πρέπει να ζει και ποιος να πεθάνει. Ακόμα κι οι πιο σοφοί δεν μπορούν να δουν το τέλος. Πιστεύω ότι το Γκόλουμ έχει έναν ακόμα ρόλο να παίξει για καλό ή για κακό πριν τελειώσουν όλα. Ο Οίκτος του Μπίλμπο ίσως ορίσει τη μοίρα πολλών… Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι τι θα κάνουμε με το χρόνο που μας έχει δοθεί…. Από την άλλη μεριά υπάρχει και η λογική που λέει ότι όσοι δε λογαριάζουν τη ζωή των άλλων, απεμπολούν το δικαίωμα τους να λογαριάζουν οι άλλοι τη ζωή τους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dalia Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 Δεν καταλαβαίνω τι θες να μου πεις. Η συζήτηση άρχισε από το τι είπε ένας δολοφόνος κατά συρροή. Είπε λοιπόν αυτός, δεν έχει σημασία για ποιό λόγο σκοτώνουμε για την πλάκα μας, καθήκον, ή για κέρδος ο φόνος είναι φόνος. Αν όπως λες δεν έχουμε δικαίωμα να αφαιρέσουμε ζωή, και συμφωνώ μαζί σου δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα, πώς τότε λόγια που προέρχονται από κάποιον που αφαιρεί τη ζωή επειδή αισθάνεται παντοδύναμος, έχουν σημασία? Αυτό που υποστήριξα είναι πως έχουμε το δικαίωμα να προστατέψουμε τη ζωή μας από ανθρώπους που την απειλούν. Αν τελικά σκοτώσουμε αυτόν που μας απειλεί δε σημαίνει πως επιδιώκουμε το θάνατό του.. Για τη βία που λες απέναντι στα ζώα. Ο γονέας πρέπει να μάθει στο παιδί να σέβεται τα έμβια όντα, να είναι τρυφερό απέναντί τους και να του υποδεικνύει πότε κάνει λάθος. Τα παιδιά πολλές φορές είναι βίαια απέναντι στα ζώα γιατί δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν. Το παράδειγμα με το σκυλί μου το ανέφερα για να δείξω οτι είναι απολύτως φυσιολογικό ένα ζώο να υπερασπιστεί τα μικρά του. Για αυτό το λόγο υπάρχει το ένστικτο για να εξασφαλίζει τη συνέχεια της ζωής. Τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν με την έννοια της ιδιοκτησίας. Εμείς μάλλον ανήκουμε στα παιδιά μας. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτά και οφείλουμε να τα μεγαλώσουμε με αγάπη και στοργή, οφείλουμε όμως να είμαστε και αυστηροί μαζί τους αν βλέπουμε οτι κάνουν λάθη. Είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί. Γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τον τρόπο που ανέφερες κάνουν κακό στα παιδιά τους. Έχει τύχει να γνωρίσω τέτοιους γονείς και τα παιδιά τους είχαν άσχημη κατάληξη. Κάποιος που δε σέβεται τη ζωή δεν σέβεται τον εαυτό του και κάνει κακό στον ίδιο και στους άλλους. Όταν ήμουν μικρή, γύρω στα 14, ρώτησα την καθηγήτρια των Θρησκευτικών ΄Κυρία εμείς δεν είμαστε σαν θεοί για τα μυρμήγκια που μπορούμε να τα καταστρέψουμε? Αυτή μου απάντησε Μπορείς να δημιουργήσεις ένα μυρμηγκι? Ετσι κατάλαβα ότι η έννοια θεός δεν ήταν καλά ξεκαθαρισμένη στο μυαλό μου. Αρχάγγελε, πες μου σε παρακαλώ εσύ τι θα έκανες αν απειλούνταν η ζωή σου και ποιά είναι η τιμωρία που αξίζει σε ένα κατά συρροή δολοφόνο? Δε χρειάζεται να ρωτήσω αν είσαι υπερ της θανατικής ποινής ξέρω ήδη την απάντηση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted June 7, 2010 Report Share Posted June 7, 2010 ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ Δεν ξερεις dalia, υποθετεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.