Άνθρωπος: πιστός Θεϊστής ή αθεράπευτος εγωμανής;

[Νεφέλη]

«Όσο περισσότερο μελετάω τις θρησκείες, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν λάτρεψε κάτι τόσο πολύ όσο τον εαυτό του.»

~ Sir Richard F. Burton ~

 

Προσωπικά, συμφωνώ απόλυτα με τον κύριο Μπάρτον.

Βέβαια, είναι πιθανό κάποιοι να πουν ότι αυτό δεν ισχύει, μιας και πολλοί άνθρωποι έχουν φτάσει έως να δώσουν την ζωή τους για την αγάπη/λατρεία τους σε κάτι άλλο πέραν του εαυτού τους. Η γνώμη μου όμως είναι ότι ακόμα και αυτές οι πράξεις είναι αποδείξεις αγάπης του ανθρώπου στον εαυτό του.

 

...Εσείς τι λέτε;

[Sabrina]

Καλά στο μυαλό μου είσαι; Σήμερα έψαχνα ρητά για τον εγωισμό. Μέσα σε αυτά ήταν και το εξής -με το οποίο συμφώνησα και θα το δώσω ως απάντηση:

 

 

Κατηγορούσαν κάποτε μπροστά στον διάσημο Άγγλο φιλόσοφο Τζων Ράσσελ (1795-1878) κάποιον ορθολογιστή ως άθεο. Κι ο Ράσσελ απάντησε: -Αυτό είναι ψέμα. Δεν πρόκειται καθόλου για άθεο. Κανείς στον κόσμο δεν είναι πραγματικά άθεος. Ο άνθρωπος για τον οποίο μου μιλάτε, πιστεύει απόλυτα στην ύπαρξη ανώτερου Όντος, με τη διαφορά ότι αυτό το Ον είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Εκεί που ξεριζώνεται ο Θεός, λατρεύεται το Εγώ. Αυτός που υπηρετεί το Θεό αγνοεί τον εαυτό του κι αυτός που υπηρετεί τον εαυτό του αγνοεί το Θεό.

[Αρχάγγελος]

«Όσο περισσότερο μελετάω τις θρησκείες, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν λάτρεψε κάτι τόσο πολύ όσο τον εαυτό του.»

~ Sir Richard F. Burton ~

 

 

Ο Θεός φτιάχτηκε κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση του Ανθρώπου.

[Φοίνικας]

«Όσο περισσότερο μελετάω τις θρησκείες, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν λάτρεψε κάτι τόσο πολύ όσο τον εαυτό του.»

~ Sir Richard F. Burton ~

 

...Εσείς τι λέτε;

 

Ο θεός είναι ένα μέρος του ανθρώπου

το οποίο περιέχει τις ενστικτώδεις γνώσεις,

ένα μέρος της προσωπικότητας του ατόμου

και το ανώτερο επίπεδο που θα μπορούσε

να φτάσει ποτέ.Χωρίς θρησκείες ο θεός ενός

σαδιστή θα ήταν αρχισαδιστής.Ο θεός ενός

επιχειρηματία αρχιεπιχειρηματίας κτλ κτλ.

Σε όλες τις περιπτώσεις λατρεύουν αυτό που

θα ήθελαν να γίνουν ή την προοπτική να

κερδίσουν κάτι.Είτε αυτό είναι δύναμη και

κουράγιο είτε είναι αιωνιότητα ή κάτι άλλο..

[Fever]

υπάρχει ο υπερ-κόσμιος θεός που πυροδότησε το σύμπαν. Που προκάλεσε την έκρηξη του κοσμικού αυγού (μπιγκ-μπανγκ). Αυτός ο θεός δεν ανακατεύεται με τον κόσμο, και δεν λατρεύεται απο κανέναν. Οι άνθρωποι μέσω της πίστης τους σε κάτι ανώτερο δημιούργησαν κάτι σαν σκεπτομορφή, που λόγω της πίστης μερικών δισεκατομυρίων ανθρώπων απέκτησε δύναμη. Το λυκόφως των θεών είναι η στιγμή που θα πάψουν όλοι οι άνθρωποι να πιστεύουν σ'αυτούς και θα περάσουν στην ανυπαρξία.

 

Οι άνθρωποι δίνουν στον θεό τους (θεούς τους) συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεάνθρωπο. Την οντότητα που συγκεντρώνει τα πιο ιδανικά, τέλεια χαρακτηριστικά σύμφωνα με τους ανθρώπους. Άρα η λατρεία του θεού είναι κατα κάποιον τρόπο η λατρεία στο τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος. Είναι ο στόχος που πρέπει να επιτευχθει. Ο άνθρωπος πιστεύει στον εαυτό του μετά την θέωση.... (αρκετά αιρετικές οι ιδέες μου μάλλον)

 

συμφωνω με τον μπάρτον

[Νεφέλη]

Οι άνθρωποι δίνουν στον θεό τους (θεούς τους) συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεάνθρωπο. Την οντότητα που συγκεντρώνει τα πιο ιδανικά, τέλεια χαρακτηριστικά σύμφωνα με τους ανθρώπους. Άρα η λατρεία του θεού είναι κατα κάποιον τρόπο η λατρεία στο τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος. Είναι ο στόχος που πρέπει να επιτευχθει. Ο άνθρωπος πιστεύει στον εαυτό του μετά την θέωση.... (αρκετά αιρετικές οι ιδέες μου μάλλον)

Ίσως να είναι "αιρετικές" οι ιδέες σου, αλλά εμένα μ' αρέσουν

 

 

 

 

...Αλήθεια, το θέμα της αυτοθυσίας για την πίστη στον Θεό, γιατί δεν το σχολίασε κανένας;

[Φοίνικας]

...Αλήθεια, το θέμα της αυτοθυσίας για την πίστη στον Θεό, γιατί δεν το σχολίασε κανένας;

 

Θεωρώ οτι μπορεί να είναι τρία πράγματα.

Το πρώτο είναι η προσκόληση σε μια ιδέα σε τόσο μεγάλο βαθμό(ίσως και λόγω εθισμού,έλλειψη

κριτικής σκέψης,επειδή έτσι τους μάθανε,ή ύστερα από αναζήτηση)που να δίνουν και την ζωή τους.

Το δεύτερο είναι το να έχουν συνδυάσει την θρησκεία με ολόκληρη την ζωή τους.Με την οικογένεια

τους,το χωριό-την πόλη τους,την δουλειά τους,την επιβίωση τους οπότε ουσιαστικά δεν θυσιάζονται

για την θρησκεία αλλά για αυτά.

Ο τρίτος είναι είναι να μην θυσιάζονται για την θρησκεία αυτη καθαυτή αλλά για γενικότερα για τις

ιδέες τους..και απλά να τυχαίνει να είναι ο χριστιανισμός μια από τις πιο σημαντικές τους..

[tzon1987]

Ο Θεός φτιάχτηκε κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση του Ανθρώπου.

 

Πολύ μου αρέσει αυτό..

[Dartsan]

Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω αλλά η φράση του Burton «Όσο περισσότερο μελετάω τις θρησκείες, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν λάτρεψε κάτι τόσο πολύ όσο τον εαυτό του.» Σηκώνει μεγάλη κουβέντα..

 

Από την μια έχουμε αυτό που είπε ο Fever

Οι άνθρωποι δίνουν στον θεό τους (θεούς τους) συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεάνθρωπο. Την οντότητα που συγκεντρώνει τα πιο ιδανικά, τέλεια χαρακτηριστικά σύμφωνα με τους ανθρώπους. Άρα η λατρεία του θεού είναι κατα κάποιον τρόπο η λατρεία στο τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος. Είναι ο στόχος που πρέπει να επιτευχθει. Ο άνθρωπος πιστεύει στον εαυτό του μετά την θέωση.... (αρκετά αιρετικές οι ιδέες μου μάλλον)

που το θεωρώ σωστό ως άποψη αλλά και ως στάση.

Υπό την έννοια ότι γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε θεοί αλλά μπορούμε να πλησιάσουμε το θείο αν όχι να το φτάσουμε. Αυτή τη στιγμή είναι κάτι διαφορετικό από εμάς αλλά το να γίνουμε κατ' εικόνα και καθ'ομοίωση του θεού δεν είναι ακατόρθωτο.

 

Στην συνέχεια έχουμε, την ύπαρξη θεού ο οποίος είναι το παιδί για όλες τις δουλείες. Ευθύνεται για ότι καλό και άσχημο μας συμβαίνει. Τον έχουμε γιατί δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας και άλλες φορές γιατί δεν θέλουμε να αποδεχτούμε τα λάθη μας, δεν αποδεχόμαστε τις συνέπειες των πράξεων μας.

 

Πιο αναλυτικά

Χρειαζόμαστε κάποιον ανώτερο για να μας βοηθήσει όταν νιώθουμε ανήμποροι μπροστά στις δυσκολίες που βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι. Πάντα αυτές οι δυσκολίες έρχονται σε αντίθεση με το προσωπικό μας συμφέρον το οποίο μπορεί και να είναι η αιτία που κάτι άσχημο θα συμβεί στους άλλους.

 

Χρειαζόμαστε κάποιον ανώτερο για να μπορούμε να του φορτώνουμε τα λάθη μας, λάθη που ναι μεν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε αποκλειστικό μερίδιο ευθύνης αλλά δεν παύει να είμαστε μέρος του προβλήματος.

Ενώ μπορούμε να κάνουμε κάτι μικρό μεν αλλά ουσιώδες δε, για να διορθώσουμε το κακό που έχουμε σπείρει, δίνουμε τις ευθύνες στον θεό, και ταυτόχρονα παραιτούμαστε από αυτές.

 

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το στοιχείο εγωισμού από την πλευρά του ανθρώπου είναι εμφανές. Φυσικά υπάρχει και η άκρως εγωιστική περίπτωση όπου ο άνθρωπος βλέπει τον θεό εντελώς ανταγωνιστικά αλλά δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό τώρα..

 

Τέλος κατά τη γνώμη μου άποψη του Fever είναι η πιο σωστή και δεν δείχνει να έχει στοιχεία εγωισμού.

Άλλο το να έχει κανείς υψηλά ιδανικά και άλλο να έχει στοιχεία εγωισμού.

 

Θεωρώ πως ο εγωισμός είναι ότι χειρότερο υπάρχει, καθώς πιστεύω πως είναι η ρίζα του κακού.

 

Ορίστε και ένα τραγουδάκι για τον εγωισμό...

 

Τα όσα έγραψα δεν έχουν να κάνουν με την εικόνα που βλέπω εγώ το θείο, (την εικόνα αυτή την έχω περιγράψει σε άλλα ποστ ) αλλά με το τι γίνεται γενικός. Σίγουρα όμως, πέφτω και εγώ στην παγίδα να σκεφτώ με κάποιους από τους τρόπους που ανέφερα παραπάνω. δεν βγάζω την ουρά μου απ έξω

[Fever]

 

...Αλήθεια, το θέμα της αυτοθυσίας για την πίστη στον Θεό, γιατί δεν το σχολίασε κανένας;

Θεωρώ οτι μπορεί να είναι τρία πράγματα.

Το πρώτο είναι η προσκόληση σε μια ιδέα σε τόσο μεγάλο βαθμό(ίσως και λόγω εθισμού,έλλειψη

κριτικής σκέψης,επειδή έτσι τους μάθανε,ή ύστερα από αναζήτηση)που να δίνουν και την ζωή τους.

Το δεύτερο είναι το να έχουν συνδυάσει την θρησκεία με ολόκληρη την ζωή τους.Με την οικογένεια

τους,το χωριό-την πόλη τους,την δουλειά τους,την επιβίωση τους οπότε ουσιαστικά δεν θυσιάζονται

για την θρησκεία αλλά για αυτά.

Ο τρίτος είναι είναι να μην θυσιάζονται για την θρησκεία αυτη καθαυτή αλλά για γενικότερα για τις

ιδέες τους..και απλά να τυχαίνει να είναι ο χριστιανισμός μια από τις πιο σημαντικές τους..

 

νομίζω οτι αυτοθυσία δεν αναφέρεται τόσο στο να δίνεις την ζωή σου, όσο στο να θυσιάζεις πράγματα για αυτήν. Στην περιπτωση που θυσιάζεις την ζωή σου για την θρησκειά, το μόνο παράδειγμα που μου έρχεται είναι οι ιεροί πόλεμοι μεταξύ θρησκειών, αλλα και πάλι δεν είναι αυτοθυσία γιατί γίνεται ομαδικά και κατευθυνόμενα απο τις εκάστοτε εκκλησίες. μια πράξη αυτοθυσίας νομίζω οτι πρέπει να έχει χαρακτήρα προσωπικής συνειδητοποίησης και εμφανίζεται σε μικρότερο βαθμό. Το να δώσεις την ζωή σου για την πίστη σου (στο Θείο) μεμονωμένα (προσωπικά) το θεωρώ αδύνατο και κάτι που δεν συμβαίνει. (αλλα μπορεί να κανω τραγικό λάθος πάνω σε αυτό...)

 

απ'την άλλη θεωρώ αυτοθυσία και τα μικρά πράγματα που στερείσαι εξαιτίας της πίστης σου απο τροφή μεχρι χρόνο, και απο χρήματα (και υλικά αγαθά) μέχρι ψυχική νηφαλιώτητα και ηρεμία-ξεκούραση...