dimulator Posted June 23, 2010 Report Share Posted June 23, 2010 Καθώς διαβάζω αυτό το πολύ όμορφο και πλούσιο βιβλίο θα ήθελα να καταγράψω μερικές απόψεις που μου δημιουργούνται, Παίρνω πάνω μου τα βάρη από όλες τις δυστυχίες. Είμαι αποφασισμένος να τις υπομείνω όλες. Δεν θα γυρίσω την πλάτη, δεν θα δραπετεύσω, δεν θα φοβηθώ. Και γιατί; Διότι ευχή μου είναι η απελευθέρωση όλων των όντων. Δεν με απασχολεί μόνο η δική μου απελευθέρωση. Πρέπει να συμβάλω να αποσπάσουμε τα όντα από τον ωκεανό της Σαμσάρα με την βοήθεια του οχήματος της τέλειας γνώσης. Διαβάζοντας αυτά τα λόγια στο μυαλό μου ήρθε η διδασκαλία που τόσα χρόνια δεν καταλάβαινα όπως μου την λέγανε. Το ίδιο έλεγε και ο Ιησούς. Ότι θα πάρει τις αμαρτίες των άλλων πάνω του και θα λυτρώσει τους ανθρώπους από την δυστυχία τους και από τον θάνατο. Εδώ έχουμε την κοινή διδασκαλία ότι κανείς δεν ξεφεύγει από τον θάνατο και από την δυστυχία στην ζωή. Η Χριστιανική διδασκαλία αρκετά πετσοκομμένη γίνεται ακαταλαβίστικη όταν δεν γνωρίζει κανείς την θεωρία περί κάρμα. Το κάρμα, η πράξη, ή αλλιώς η πεποίθηση ότι οι πράξεις μας καθορίζουν τις συνθήκες της επόμενης ζωής μας. Τι σώμα θα έχουμε; Τι ασθένειες θα συναντήσουμε; Ποιους θα συναντήσουμε; Πόση δυστυχία θα λάβουμε στην ζωή μας; Πόση ευτυχία; κτλ Όλα αυτά καθορίζονται από το κάρμα. Βέβαια οι Βουδιστές λένε ότι και αν συναντήσεις στην ζωή σου, θετικές ή αρνητικές εντυπώσεις στην ουσία δεν είσαι εσύ αυτές. Εσύ είσαι ένα καθαρό πνεύμα που πάνω σου κολλάνε οι εντυπώσεις. "Είμαστε σαν ένα καθαρό καθρέφτη. Όπου και να τον στρέψεις πάνω του απεικονίζονται τα είδωλα. Ο καθρέφτης είναι το πνεύμα μας, η επιφάνεια του η συνείδηση μας και τα είδωλα οι σκέψεις." Οι σκέψεις όμως είναι υπεύθυνες για την ευτυχία ή δυστυχία μας. Αυτές είναι μέσα στην Σαμσάρα και δημιουργούν το κάρμα. Έτσι το πνεύμα εγκλωβίζεται από το κάρμα του και συνέχεια μετενσαρκώνεται. Αυτή είναι η φυλακή και η δυστυχία, οι σκέψεις πάνω στον γυαλιστερό καθρέφτη. Όλες τις πράξεις μας, όλες τις σκέψεις μας που είναι υπεύθυνες για την δυστυχία μας ο Βούδας θα τις λάβει, ο Ιησούς θα πάρει τις αμαρτίες μας. Παίρνω πάνω μου τα βάρη από όλες τις δυστυχίες. Είμαι αποφασισμένος να τις υπομείνω όλες. Δεν θα γυρίσω την πλάτη, δεν θα δραπετεύσω, δεν θα φοβηθώ. σχόλια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dalia Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 Ο δρόμος προς τη γνώση και την καλυτέρευση του εαυτού μας δεν είναι ένα μοναχικό μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε μόνοι μας. Για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούμε τα λάθη μας, τη δυστυχία τη δική μας και των άλλων ανθρώπων. Ο σκοπός μας δεν πρέπει να είναι εγωιστικός γιατί για να γίνουμε εμείς καλύτεροι πρέπει να δεχτούμε επιρροές από τη δυστυχία των άλλων, και να τους βοηθήσουμε να την υπομείνουν.( Κάτι τέτοιο λέει?) Αν και νομίζω πως ο Χριστιανισμός δεν αποδέχεται τη μετα θάνατον ζωή όπως άλλες θρησκείες. Για αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε ενάρετοι σε αυτή τη ζωή γιατί δε θα μας δωθούν άλλες ευκαιρίες να βελτιώσουμε την ψυχή μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zak Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 Ο δρόμος προς τη γνώση και την καλυτέρευση του εαυτού μας δεν είναι ένα μοναχικό μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε μόνοι μας. Βασικά, είναι ένα μοναχικό μονοπάτι... Τώρα το αν θα το ακολουθήσουν κι άλλοι, πάλι το κάνει μοναχικό το μονοπάτι, διότι κανείς δεν πρόκειται να σε βοηθήσει αν εσύ πρώτα δεν βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό... Καταλαβαίνεις πως το λέω, έτσι; Εσύ πρέπει να απακτήσεις την γνώση, να προσπαθήσεις για την καλυτέρευση του είναι σου... Εκτός αν εννοείς κάτι άλλο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dalia Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 Είναι μοναχικό μονοπάτι αλλά το έχουν περπατήσει και άλλοι πριν από εμάς και μας έχουν χαρίσει κομμάτια από τις δικές τους γνώσεις και εμπειρίες. Η γνώση τους γίνεται γνώση μας και οι εμπειρίες μας θα γίνουν γνώσεις αυτών που ακολουθούν... (κάτι τέτοιο λέω) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zak Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 Είναι μοναχικό μονοπάτι αλλά το έχουν περπατήσει και άλλοι πριν από εμάς και μας έχουν χαρίσει κομμάτια από τις δικές τους γνώσεις και εμπειρίες. Η γνώση τους γίνεται γνώση μας και οι εμπειρίες μας θα γίνουν γνώσεις αυτών που ακολουθούν... (κάτι τέτοιο λέω) Έτσι το δέχομαι... :teehee: Ναι, έτσι είναι... Μαθαίνουμε από άλλους και άλλοι μαθαίνουν από εμάς... Αυτό είναι το ωραίο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fever Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 Οι σκέψεις όμως είναι υπεύθυνες για την ευτυχία ή δυστυχία μας. Αυτές είναι μέσα στην Σαμσάρα και δημιουργούν το κάρμα. Έτσι το πνεύμα εγκλωβίζεται από το κάρμα του και συνέχεια μετενσαρκώνεται. Αυτή είναι η φυλακή και η δυστυχία, οι σκέψεις πάνω στον γυαλιστερό καθρέφτη. τι ακριβώς είναι η σαμσάρα;; Η βασική ιδέα των ανατολικών θρησκευμάτων είναι οτι ο κόσμος στον οποίο ζούμε, είναι ένας κόσμος ψευδαισθήσεων (~ο κόσμος της ύλης). Στον πραγματικό κόσμο ζούνε οι ψυχές-πνεύματα οι οποίες διαφθείρονται απο τον υλικό κόσμο, τον φθονούν, και ενσαρκώνονται στον υλικό κόσμο, οπου υπόκεινται σε "βασανιστήρια" (φθορά της ύλης) μέσα σε έναν κύκλο μετενσαρκώσεων, από όπου δεν μπορεί να ελευθερωθεί αν δεν απαξιώσει κάθε σαρκική απόλαυση, για να φτάσει στον αληθινό κόσμο. Το κάρμα είναι αυτό που ορίζει σε τι θα μετενσαρκωθεί η ψυχή, σε ζώο (τι ζώο), σε ανθρωπο (ποιας κοινωνικής ομάδας) ή σε θεότητα, ανάλογα με τις πράξεις του ατόμου στην προηγούμενη ζωή του. Και για αυτό το λόγω οι κοινωνικό-ανατρεπτικές επαναστάσεις στην Κινα και Ινδία, είναι ελάχιστες (αφού ο κάθε άνθρωπος πιστεύει οτι δίκαια βρίσκεται στην θέση που βρίσκεται, και είναι εξ ολοκλήρου δική του ευθύνη). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted June 24, 2010 Author Report Share Posted June 24, 2010 (edited) Σαμσάρα είναι το πεδίο των γεννήσεων. Το χαρακτηρίζει η μεταβολή. Στην Ελληνική φιλοσοφία λέγεται "Γίγνεσθαι", στην Ιουδαϊκή θρησκεία "Γέννεση". Στον Βουδισμό υπάρχει η Σαμσάρα και η Νιρβάνα. Η Σαμσάρα είναι το πεδίο που ζούμε. Η Νιρβάνα είναι το πεδίο το απόλυτο και το πεδίο της ευδαιμονίας. Αυτός που ασκείται πρέπει να ξεφύγει και από τις δύο αυτές καταστάσεις και να καταλήξει στο κενό, σε ένα πεδίο που βρίσκεται μόνο το πνεύμα ή αλλιώς η συνείδηση χωρίς ψεύτικες ηδονές ή οδύνες. Γενικά οι εντυπώσεις ως οδύνες ή ευδαιμονία είναι ψεύτικη αίσθηση του πνεύματος και αυτές είναι που δημιουργούν την Σαμσάρα. Δλδ το ότι τρώμε ένα μήλο και είναι εύγευστο και ζουμερό και ωραίο για τους Βουδιστές είναι ένα ψέμα, είναι αυτό που βλέπει το πνεύμα, και όπως υπάρχουν τα καλά δεν θα αργήσει να έρθουν και τα άσχημα. Η έξοδος από την Σαμσάρα δεν είναι είναι ο θάνατος διότι το πνεύμα επανενσαρκώνεται. Για αυτό η λύτρωση είναι το πνεύμα να αποχωριστεί από όλες αυτές τις ψευδαισθήσεις και να μείνει άδειο ή κενό. Αυτή είναι η λύτρωση που προσφέρουν οι Βούδες, να μας βγάλουν από την Σαμσάρα και από την Νιρβάνα. Edited June 24, 2010 by dimulator Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fever Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 υπάρχει ένας σωκρατικός μύθος, γνωστός και ως μύθος του σπηλαίου, ο οποίος παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με την φιλοσοφία των ανατολικών... Επιγραμματικά λοιπόν: Ήταν κάποτε σε μία σπηλια κάποιοι άνθρωποι δεμένοι σε κύκλο με τα πρόσωπά τους να κοιτούν στα τοιχώματα του σπηλαίου. Στο κέντρο του κύκλου ήταν αναμένη μια φωτιά. Οι άνθρωποι λοιπόν έβλεπαν τις σκιές που έπεφταν πάνω στα τοιχώματα και νόμιζαν οτι ήταν πραγματικές. Κάποια στιγμή κάποιος κατάφερε να λυθεί. Βγήκε λοιπόν έξω. Είδε τον ουρανό, τα φυτά, ακουσε τα πουλιά να κελαηδάνε, είδε τα ζώα, είδε ένα ποτάμι που κυλούσε. Μυρισε τον ευωδιαστό αέρα, θαύμασε τα χρώματα, γευτικε το νερό, ενιωσε το χορτάρι κάτω απο τα πόδια του. μΕτα απο αυτό, αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην σπυλιά, να λύσει τους άλλους και να τους περιγράψει ότι είδε και ένιωσε. Γύρισε λοιπόν πίσω, έλυσε τους άλλους και μόλις τους αφηγήθηκε το τι υπάρχει έξω απο την σπηλιά, αυτοί των σκότωσαν (δεν θυμάμαι με ποιον τρόπο) γιατί πίστευαν οτι τρελάθηκε και οτι έλεγε ψέμματα, και έτσι ξαναέκατσαν σε κυκλο και συνέχισαν να βλέπουν το παιχνίδισμα των σκιών... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Doukidious Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 υπάρχει ένας σωκρατικός μύθος, γνωστός και ως μύθος του σπηλαίου, ο οποίος παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με την φιλοσοφία των ανατολικών... Επιγραμματικά λοιπόν: Ήταν κάποτε σε μία σπηλια κάποιοι άνθρωποι δεμένοι σε κύκλο με τα πρόσωπά τους να κοιτούν στα τοιχώματα του σπηλαίου. Στο κέντρο του κύκλου ήταν αναμένη μια φωτιά. Οι άνθρωποι λοιπόν έβλεπαν τις σκιές που έπεφταν πάνω στα τοιχώματα και νόμιζαν οτι ήταν πραγματικές. Κάποια στιγμή κάποιος κατάφερε να λυθεί. Βγήκε λοιπόν έξω. Είδε τον ουρανό, τα φυτά, ακουσε τα πουλιά να κελαηδάνε, είδε τα ζώα, είδε ένα ποτάμι που κυλούσε. Μυρισε τον ευωδιαστό αέρα, θαύμασε τα χρώματα, γευτικε το νερό, ενιωσε το χορτάρι κάτω απο τα πόδια του. μΕτα απο αυτό, αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην σπυλιά, να λύσει τους άλλους και να τους περιγράψει ότι είδε και ένιωσε. Γύρισε λοιπόν πίσω, έλυσε τους άλλους και μόλις τους αφηγήθηκε το τι υπάρχει έξω απο την σπηλιά, αυτοί των σκότωσαν (δεν θυμάμαι με ποιον τρόπο) γιατί πίστευαν οτι τρελάθηκε και οτι έλεγε ψέμματα, και έτσι ξαναέκατσαν σε κυκλο και συνέχισαν να βλέπουν το παιχνίδισμα των σκιών... με λίγα λόγια είναι αυτό που λένε ότι οι άνθρωποι προτιμούν να πάρουν αυτό που υπάρχει ήδη και όχι να αναζητήσουν την αλήθεια γιατί φοβούνται το άγνωστο? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fever Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 ΣΩ. Λοιπόν αγαπητέ μου Γλάυκων, αυτή την αλληγορική εικόνα πρέπει να τη συσχετίσουμε μ’ αυτά που λέγαμε πρωτύτερα: το οίκημα του δεσμωτηρίου είναι αυτός ο κόσμος, που αντικρίζουμε με την όρασή μας• το φως της φωτιάς που φωτίζει τη σπηλιά είναι η ενέργεια του ήλιου• κι αν παραβάλουμε την ανάβαση εκεί ψηλά και τη θέση των όσων βρίσκονται εκεί με την άνοδο της ψυχής στο νοητό τόπο, θα ‘χεις εύστοχα κατανοήσει ποιες είναι οι προσδοκίες μου … Είχα καιρό να διαβάσω τον μύθο... και θυμόμουν ότι να'ναι βασικα... :yucky: δείτε εδώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted June 24, 2010 Author Report Share Posted June 24, 2010 (edited) ναι ο Πλατωνικός μύθος αναφέρεται στο ίδιο. Στην Πλατωνική φιλοσοφία περιγράφεται αυτό ως εξής: υπάρχει ο χρόνος που είναι σαν ένα κιβώτιο αλλαγών. μέσα σε αυτό το κιβώτιο ο χρόνος ρέει και κινείται από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο. αυτό κάνει τις αλλαγές. σε αυτό το πεδίο του χρόνου που ονομάζεται Γίγνεσθαι ζουν οι θνητοί και είναι το Πλατωνικό σπήλαιο. Μέσα του προβάλλονται εικόνες από το έξω πεδίο που δεν υπάρχει χρόνος ρευστός αλλά χρόνος αιώνιος και είναι το πεδίο των Θεών. Στο πεδίο των Θεών υπάρχει η Αφροδίτη ως η απόλυτη αγάπη και έρωτας, αλλά μέσα στο Γίγνεσθαι ο άνθρωπος πότε ερωτεύεται και πότε όχι και όχι μόνο αυτό βιώνει πολύ μικρή δόση από την πραγματική Αφροδίτη. Η λύτρωση στον Πλατωνισμό είναι το ον να παραμείνει έξω από τον χρόνο στην αιώνια ευδαιμονία. Αυτό όμως για τους Βουδιστές είναι η Νιρβάνα. Οι Βουδιστές πάνε την βαλίτσα πιο μακρυά. Λένε ότι έστω και να πάει ένα ον στην Νιρβάνα το κάρμα που έχει σιγά σιγά θα καταναλωθεί και κάποια στιγμή θα πεθάνει ξανά και τότε πάλι θα πρέπει να γεννηθεί ή στην Σαμσάρα (Γίγνεσθαι, σπήλαιο) ή στην Νιρβάνα κτλ Οι Βουδιστές θέλουν να λυτρωθούν από κάθε σκέψη ακόμη και από την ευδαιμονία, θέλουν να μην γεννηθούν ούτε στην Νιρβάνα. Αυτό το ονομάζουν κενό. Οι Βούδες λοιπόν είναι εκείνοι οι άνθρωποι που καταφέρανε αυτό, το να λυτρωθούν από τις γεννήσεις. Και κάποιοι Βούδες έχουν πάρει όρκους να επιστρέψουν από το κενό για να λυτρώσουν και άλλους και αυτό θα το κάνουν μέχρι όλα τα όντα να απελευθερωθούν από την Σαμσάρα. (σπήλαιο). Αυτό λέει και το αρχικό ποστ. Ότι ο Βούδας παίρνει πάνω του όλη την δυστυχία των ανθρώπων. Το ίδιο έλεγε και ο Ιησούς. Βέβαια ο Χριστιανισμός δεν το αναλύει να πει για κάρμα, Σαμσάρα, και επαναγέννηση. Είναι κομμένη η διδασκαλία. Για τον Χριστιανισμό αν η αμαρτία συγχωρεθεί στο παρόν έρχεται η λύτρωση και δεν υπάρχουν πολλές ζωές αλλά μία επίγεια. Έτσι ο Χριστιανισμός σώζει τα άτομα σε μια ευκαιρία να γίνουν Χριστιανοί. Ο Βουδισμός τα σώζει διαχρονικά διότι το άτομο με αμαρτίες-κάρμα θα ξαναγεννηθεί αλλά και τότε θα έχει ευκαιρία διότι κάποιος Βούδας θα υπάρχει να διδάξει την μέθοδο λύτρωσης. Από ότι φαίνεται πολλοί πνευματικοί άνθρωποι έχουν αυτήν την τάση να θέλουν να λυτρώσουν από τα δεινά των αμαρτιών, κάρμα κτλ τους άλλους ανθρώπους. Αυτό φαίνεται το είχε ο Σακυαμούνη ο πρώτος Βούδας, ο Ιησούς και δεν ξέρω και ποιοι άλλοι... Εγώ τώρα αυτό το σκέφτομαι μεταφυσικά.... Επειδή θεωρώ ότι κάθε τι που γίνεται έχει πνευματικά αίτια, θεωρώ ότι από την αρχαία εποχή μέχρι τις μέρες μας υπάρχει αυτή η "δύναμη, ενέργεια" ελέους και επιθυμία για λύτρωση η οποία καταλαμβάνει πνευματικά ανεπτυγμένους ανθρώπους και εκδηλώνεται μέσα από αυτούς. Δλδ θεωρώ ότι τόσο ο Σακυαμούνη όσο και ο Ιησούς όσο και όλο το Θιετιανικό σύστημα έχει επηρεαστεί από αυτήν την δύναμη, πνεύμα. Edited June 24, 2010 by dimulator Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fever Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 Εγώ τώρα αυτό το σκέφτομαι μεταφυσικά.... Επειδή θεωρώ ότι κάθε τι που γίνεται έχει πνευματικά αίτια, θεωρώ ότι από την αρχαία εποχή μέχρι τις μέρες μας υπάρχει αυτή η "δύναμη, ενέργεια" ελέους και επιθυμία για λύτρωση η οποία καταλαμβάνει πνευματικά ανεπτυγμένους ανθρώπους και εκδηλώνεται μέσα από αυτούς. Δλδ θεωρώ ότι τόσο ο Σακυαμούνη όσο και ο Ιησούς όσο και όλο το Θιετιανικό σύστημα έχει επηρεαστεί από αυτήν την δύναμη, πνεύμα. εγώ θα έλεγα οτι το έλεος και η επιθυμία για λύτρωση είναι μέσα στην φύση του ανθρωπου, αλλα εμφανίζεται σαν δευτερεύον χαρακτηριστικό. Δηλαδή εμφανίζεται σαν ανάγκη για την ολοκλήρωση του ανθρωπου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zak Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 Dimulator, όταν μιλάς για ενέργεια, πνεύμα, κανονικά δεν θα έπρεπε να επηρεάζει όλους τους ανθρώπους...; Γιατί μόνο τους πνευματικά ανεπτυγμένους; Υ.Γ. Αν είμαι εκτός θέματος, μην δίνεται σημασία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fever Posted June 24, 2010 Report Share Posted June 24, 2010 (edited) Dimulator, όταν μιλάς για ενέργεια, πνεύμα, κανονικά δεν θα έπρεπε να επηρεάζει όλους τους ανθρώπους...; Γιατί μόνο τους πνευματικά ανεπτυγμένους; σε περιπτωση που υπήρχε κατι τετοιο (που όπως είπα μαλλον δεν πιστεύω) είναι λογικό να επιρρεάζει μόνο τους πνευματικά ανεπτυγμένους. Γιατί αυτοι έχουν πρώτον το γνωστικό κριτηριο και δευτερον την απαραίτητη ευαισθησία (και προετοιμασία[-διαβασμα] για να εκτελέσουν ένα τέτοιο έργο ελέους) Edited June 24, 2010 by Fever Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted June 25, 2010 Author Report Share Posted June 25, 2010 όχι Ζακ δεν είσαι εκτός θέματος, κοίτα το να θες να σώσεις τους άλλους ανθρώπους είναι θα λέγαμε κάτι φυσιολογικό στα πλαίσια ελέους και αγάπης. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν σώζουν απλά, θυσιάζουν την προσωπική τους λύτρωση ή ζωή για να σώσουν τους άλλους. Οι Βούδες που επιθυμούν να σώσουν τα άλλα όντα και ενσαρκώνονται ξανά στην Σαμσάρα, θυσιάζουν την κατάσταση λύτρωσης που έχουν φτάσει για το έλεος προς τα άλλα όντα. Φαντάσου να είσαι ένας άνθρωπος που έχει περάσει τα πάνδεινα και βρήκε τρόπο να ξεφύγει από τα δεινά. Και αντί να κάτσει στην ησυχία του και να πει, "τώρα την γλίτωσα", ρισκάρει να ξαναπάει εκεί που θα υποφέρει, εκεί που θα έχει κίνδυνο να αποκτήσει πάλι αρνητικό κάρμα και να ξαναφυλακιστεί, προκειμένου να σώσει και άλλους. Ο Ιησούς από την άλλη θυσίασε την ζωή του για τις ιδέες του και για να σώσει κόσμο. Σου λέει αν δούνε ότι είμαι θεός, οι ιδέες μου θα παραμείνουν ζωντανές και όποιος θα τις πιστεύει θα σώζεται. Έτσι πέθανε και αναστήθηκε για αυτό τον σκοπό. Επέλεξε την θυσία και αυτός. Αυτά λοιπόν τα άτομα επιλέγουν την θυσία, ωθούνται από μια δύναμη αλτρουισμού, τους κυριεύει η ιδέα του έλεους κτλ Αυτά τα χαρακτηριστικά για να εμφανιστούν σε τέτοιο βαθμό ώστε ο άλλος να επιλέξει το θάνατο π.χ. πρέπει το άτομο να μην σκέφτεται το εγώ του, την πάρτι του που λέμε. Και αυτό το χαρακτηριστικό είναι σπάνιο και εμφανίζεται σε ανθρώπους πολύ πνευματικά αναπτυγμένους, οι άλλοι σκέφτονται πιο πολύ την προσωπική τους καλοπέραση και την προσωπική τους κατάσταση ευζωίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.