Jump to content

Τέχνη και ηλικία


Recommended Posts

Πέντε χρόνια μετά την παράθεση της ερώτησης, είμαι σε θέση να κατανοήσω περισσότερο το ερώτημα (το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στις γραμμές) αλλά και να απαντήσω σε αυτό.

 

Το θέμα είναι τόσο πολύπλοκο, όσο πολύπλοκο μπορεί να είναι ένα παιδί, το περιβάλλον του και οι μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις.

 

Καλό θα ήταν λοιπόν να αναλύσουμε όσους παράγοντες είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε και κατά περίπτωση να τους συνθέτουμε ξανά ώστε να κάνουμε εικασίες για την εκάστοτε περίπτωση. Το θέμα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι οι επιμέρους παράγοντες αλληλοεπηρεάζονται.

 

Άτομο (παιδί)

1. Διάθεση. Θέλει συνειδητά το παιδί να ασχοληθεί; Σε τί βαθμό;

2. Προδιάθεση. Θέλει ασυνείδητα ή υποσυνείδητα το παιδί να ασχοληθεί; Σε τί βαθμό;

3. Ικανότητα. Είναι σε θέση το παιδί να ασχοληθεί; Σε τί βαθμό;

4. Δυνατότητα. Του επιτρέπουν οι συνθήκες να ασχοληθεί; Σε τί βαθμό;

5. Ψυχική κατάσταση. Βρίσκεται σε κατάλληλη ψυχική κατάσταση για να ασχοληθεί; Σε τί βαθμό;

6. Πνευματική κατάσταση. Βρίσκεται σε κατάλληλη πνευματική κατάσταση για να ασχοληθεί; Σε τί βαθμό;

7. Σωματική κατάσταση. Βρίσκεται σε κατάλληλη σωματική κατάσταση για να ασχοληθεί; Σε τί βαθμό;

 

Περιβάλλον (στενό οικογενειακό περιβάλλον)

Έχουν οι γονείς τα παραπάνω; Σε τί βαθμό;

 

Περιβάλλον (ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον)

Έχουν οι συγγενείς τα παραπάνω; Σε τί βαθμό;
 

Περιβάλλον (ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον)

Έχει η κοινωνία γύρω του τα παραπάνω; Σε τί βαθμό;
 
Η κατάταξη που παρέθεσα είναι με σειρά σημαντικότητας (κατά κάποιο τρόπο), με την έννοια ότι μιλώντας για κάτι εσωτερικό η σπουδαιότητα των παραγόντων ξεκινάει από μέσα προς τα έξω. Βέβαια το έξω, επηρεάζει το μέσα και εκεί αρχίζει και μπερδεύει το πράγμα.
 
 
Αρχίζει το σεντόνι της ανάλυσης....βαθιά ανάσα για τους γενναίους και προχωράμε.
 
Έστω ότι το άτομο πληρεί όλες τις προσωπικές προϋποθέσεις. Μας μένει η δυνατότητα. Την δυνατότητα του την παρέχουν οι γονείς.
Έστω ότι οι γονείς πληρούν τις προσωπικές προϋποθέσεις. Την δυνατότητα την παρέχει η ευρύτερη οικογένεια.
Έστω ότι η ευρύτερη οικογένεια πληρεί τις προϋποθέσεις. Την δυνατότητα την παρέχει η ευρύτερη κοινωνία.
 
Τί σχέση έχει η ευρύτερη κοινωνία στην οποία ζούμε με την μαγεία/τέχνη; Την φοβάται, την καταδικάζει, την κυνηγάει, παράλληλα την θαυμάζει, την εξυμνεί κλπ κλπ. 
Το σίγουρο είναι ότι αν μία ομάδα ατόμων θελήσει να ασκήσει μαγεία στην πλατεία του Συντάγματος, θα τους κυνηγήσουν όλοι.
 
Η κοινωνία δεν παρέχει την δυνατότητα για ελεύθερη άσκηση, άρα οι δυνατότητες του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος περιορισμένες, του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος ακόμα πιο περιορισμένες, άρα του ατόμου ακόμα πιο περιορισμένες.
 
Αυτό απλά σημαίνει ότι ό,τι γίνει, θα γίνει στα κρυφά. Όσο πιο προς τα μέσα (από την κοινωνία στο άτομο) κινούμαστε και όσο πιο περιοριστικά (με μικρότερο βαθμό αποδοχής), τόσο πιο κρυφά θα γίνεται.

 

Ό,τι γίνεται στα κρυφά, έχει έναν τεράστιο βαθμό υποκειμενικότητας που διαστρεβλώνει την αλήθεια. Η όποια ανάπτυξη κινδυνεύει να μείνει στείρα, ψευδής και επικίνδυνα πειστική στο άτομο (βλέπε απόψεις και νοοτροπία κλειστών κοινωνιών/ομάδων).

 

 

Για να μην πιάσω όλες τις πιθανές περιπτώσεις και κάνω διδακτορική διατριβή στο θέμα, θα αναλύσω μία συνήθη, ως παράδειγμα για κατανόηση.

 

Έστω ότι οι γονείς δεν αποδέχονται την τέχνη και δεν παρέχουν την δυνατότητα στο παιδί. Το παιδί κινείται μόνο του.

 

Στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει το παιδί να περιμένει να φτάσει στην ηλικία όπου θα μπορέσει να ικανοποιήσει από μόνο του το 4 (δυνατότητα). Έστω όμως ότι δεν θέλει να περιμένει και προχωράει χωρίς την δυνατότητα.

Ένα παιδί με περιορισμένες δυνατότητες, θα αναπτύξει την όποια τέχνη ασύμμετρα, μερικά, με περιορισμούς, με ανακρίβειες, λάθη και για να ισορροπήσει την επιθυμία του, με υπερβολές, φαντασιώσεις, ψευδαισθήσεις, αυθυποβολές κλπ.

Βέβαια αυτό μπορεί να το αποφύγει αν βρίσκεται σε μία υγιή ψυχική κατάσταση και θα έχει την πνευματική ωριμότητα να έχει υπομονή, αυτογνωσία, ακεραιότητα, έλεγχο των επιθυμιών του, κατανόηση του κόστους, των κινδύνων της ζημίας κλπ

Έτσι, ένα παιδί που δεν έχει την δυνατότητα και δεν μπορεί να περιμένει να την αποκτήσει, θα πρέπει να περιμένει να αποκτήσει ψυχική και πνευματική ωριμότητα.

Με την προϋπόθεση βέβαια ότι και σωματικά είναι υγιές και ισορροπημένο. Ένα υπέρβαρο παιδί, ένα παιδί με προβλήματα στην κίνηση, ένα παιδί με προβλήματα υγείας κλπ, όσο και να το κάνουμε επηρεάζεται ψυχολογικά και χρειάζεται ένα χ χρονικό διάστημα μέχρι να διαχειριστεί την κατάσταση αυτή.

Αν τώρα το παιδί αυτό δεν έχει τίποτα από τα παραπάνω και επιμένει στο να μάθει την όποια τέχνη θα έχει να αντιμετωπίσει:

 

-Την απόρριψη και κατακραυγή του περιβάλλοντός του. Προφανώς δεν έχει την ικανότητα να την διαχειριστεί, αλλιώς δεν θα βρισκόταν εξαρχής στην θέση αυτή (δεν θα ασχολούνταν με την τέχνη κρυφά).

- Το αίσθημα της μοναξιάς και του ''δεν ανήκω πουθενά'' ή του ''ανήκω αλλού''. Είναι αναμενόμενο από την στιγμή που δεν έχει με ποιον να μοιραστεί το ενδιαφέρον και δεν είναι ικανό να διαχειριστεί την απόρριψη των άλλων.

- Το υπέρμετρο αίσθημα ανωτερότητας ή κατωτερότητας ή την κυκλοθυμία μεταξύ των δύο. Αποτελεί τον μηχανισμό άμυνας για τα παραπάνω. ''Κανείς δεν με καταλαβαίνει γιατί είμαι ο καλύτερος, όμως γιατί κανείς δεν με καταλαβαίνει, είμαι τόσο χάλια;''

 

Αυτά νομίζω είναι αρκετά σαν παράδειγμα προκειμένου να γίνει κατανοητή η σοβαρότατη βλάβη στην ψυχολογία ενός τέτοιου παιδιού. Αν δε η ενασχόληση με την όποια παρόμοια τέχνη γίνει προκειμένου το παιδί να ξεπεράσει αυτή την αρχική κατάσταση ''Δεν με αποδέχονται, δεν ανήκω εδώ, θα δουν αυτοί, θα πάω σε ένα μέρος που δεν ξέρουν, θα κυριαρχήσω και θα τους δείξω με ποιόν έχουν να κάνουν'', τότε το μόνο που γίνεται είναι η κατάσταση να γίνεται συνεχώς χειρότερη, συνεχώς πιο επικίνδυνη και δυστυχώς, συνεχώς πιο σταθερή, φυσιολογική και αφανής για το ίδιο το άτομο. Με δυο λόγια, από ένα σημείο και πέρα δεν θα υπάρχει γυρισμός.

 

Αν τώρα οι γονείς παρέχουν την δυνατότητα, τότε φροντίζουν ώστε το παιδί να αναπτύξει τους τομείς που χρειάζεται, να μην χρειάζεται να κρύβεται και να αυτοσχεδιάζει ή να παίρνει συμβουλές από άλλα παιδιά, να κινείται σε ασφαλέστερο περιβάλλον με καλύτερη καθοδήγηση, χωρίς να απογορεύονται οι πειραματισμοί και οι δοκιμές. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί μπορεί να ξεκινήσει σε μικρότερη ηλικία σε σχέση με την παραπάνω περίπτωση, χωρίς φυσικά αρνητικές επιπτώσεις.

 

Αν η ευρύτερη οικογένεια παρέχει τη δυνατότητα, τότε η εκπαίδευση είναι πιο ευρεία, πιο εντατική, πιο αποτελεσματική, το περιβάλλον πολύ εύφορο για την ανάπτυξη αυτής της δραστηριότητας, άρα το παιδί μπορεί να ξεκινήσει ακόμα νωρίτερα.

 

Αν η ευρύτερη κοινωνία παρείχε τη δυνατότητα, τότε πια δεν θα ονομαζόταν τέχνη, θα ήταν κάτι το καθημερινό και η εκπαίδευση θα ξεκινούσε από τη μέρα της γέννησης του παιδιού.

 

Επειδή ένα παιδί δύσκολα θα καταλάβει αν πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις, στον απαραίτητο βαθμό, ώστε να ασχοληθεί με την τέχνη σε μία κοινωνία που δεν την αποδέχεται, καλύτερα θα ήταν να περιμένει να μεγαλώσει και μετά να κάνει ό,τι κάνει συνειδητά.

 

Το ότι η ικανότητα μάθησης μειώνεται με την ηλικία είναι γεγονός. Αυτό όμως δεν αποτελεί επιχείρημα ώστε κάποιος να μάθει κάτι πριν μπορέσει να το διαχειριστεί.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 78
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Ω, για δες. 
 

Καλησπέρα σας.Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας πάνω σε ένα ερώτημα το οποίο με απασχολεί εδώ και καιρό.

Ποιά είναι η καλύτερη ηλικία για να αρχίσεις να ασχολείσαι με την τέχνη? 


 Όταν αποφασίσει αυτός/η/ο που σε έχει επιλέξει. (γιατί αν δεν σε έχει επιλέξει, δεν ασχολείσαι) 

 -Αν αρχίσεις στην εφηβεία έχεις το plus του οτι επειδή δεν έχεις ριζώσει ακόμα στον κόσμο μπορείς να γίνεις κομμάτι της μαγείας, και να την μάθεις βάζοντάς την
μέσα στο κεφάλι σου, όχι παρατηρώντας την εξωτερικά με το μικροσκόπιο.
 -Αν αρχίσεις μετά την ενηλικίωση έχεις το plus οτι επειδή έχεις ριζώσει στον κόσμο η μαγεία δεν μπορεί να μπει εύκολα στον πυρήνα σου, οπότε την μαθαίνεις
παρατηρώντας τα μοτίβα της και χρησιμοποιώντας ότι θεωρείς οτι ταιριάζει στην οπτική σου για τον κόσμο. 

 

 

Επειδή ένα παιδί δύσκολα θα καταλάβει αν πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις, στον απαραίτητο βαθμό, ώστε να ασχοληθεί με την τέχνη σε μία κοινωνία που δεν την αποδέχεται, καλύτερα θα ήταν να περιμένει να μεγαλώσει και μετά να κάνει ό,τι κάνει συνειδητά.


 Γενικά, δεν πιστεύω στο να μένεις πίσω στα -όποια- ενδιαφέροντά σου, επειδή δεν έχεις ευνοικό περιβάλλον (εν μέρει και επειδή έτσι δεν θα το αποκτήσεις ποτέ). 

 Ένας νεαρός άνθρωπος (δεν μου αρέσει ο όρος "παιδί" σε τέτοια θέματα, μου θυμίζει τους πληθυσμούς που λένε ακόμα τα αγόρια-παιδιά και τα κορίτσια-κορίτσια), 
που δεν έχει υποστηρικτικό περιβάλλον στα 10 του, δεν πρόκειται να το έχει ούτε στα 12, ούτε στα 16, ούτε στα 20 του. Ουσιαστικά δεν μιλάμε για ένα άτομο που 
περιμένει να "μεγαλώσει", μιλάμε για ένα άτομο που περιμένει να τρέξει μακριά από το περιβάλλον του ώστε να ξεσπάσει, την στιγμή που θα βρεθεί ελεύθερο. 
Και αυτό είναι άρρωστο. Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να ασχολείται με ό,τι θέλει, σε όποια ηλικία θέλει. 

 Ναι, μπορεί να είναι τραυματικό για έναν νεαρό άνθρωπο να ασχοληθεί με κάτι κοινωνικά/οικογενειακό κατακριτέο -κρυφά- και να μην το παρατήσει, αλλά οι πληγές 
που του προκαλούνται δεν είναι μόνο από την άρνηση του περιβάλλοντός του, είναι και από τις προσπάθειές του να δημιουργήσει ένα νέο περιβάλλον, που να ταιριάζει
καλύτερα στα θέλω του και στις ανάγκες του
. Μπορεί να μην του βγει εύκολα, και αυτό είναι λογικό, μιας και κανένας δεκάχρονος άνθρωπος δεν έχει τις κοινώνικές 
δεξιότητες να φτιάξει από το μηδέν ένα νέο περιβάλλον, αλλά στην τελική, είναι απόλυτο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να αναδημιουργεί το περιβάλλον του για να τον 
καλύπτει (και αυτή σε μεγάλο βαθμό είναι και η λειτουργία της Τέχνης, να μεταμορφώνει εσένα και τον κόσμο γύρω σου, και να σε βοηθάει να εναρμονίζεσαι με τον Κόσμο).
 

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...


 

 


 

....


 


Έ

 

Εστω ότι το άτομο πληρεί όλες τις προσωπικές προϋποθέσεις. Μας μένει η δυνατότητα. Την δυνατότητα του την παρέχουν οι γονείς.

Έστω ότι οι γονείς πληρούν τις προσωπικές προϋποθέσεις. Την δυνατότητα την παρέχει η ευρύτερη οικογένεια.

Έστω ότι η ευρύτερη οικογένεια πληρεί τις προϋποθέσεις. Την δυνατότητα την παρέχει η ευρύτερη κοινωνία.....

 

Καλά το ξεκινάς αλλά με τα πολλά-πολλά κάπου χάνεσαι.

Η ευρύτερη οικογένεια και η κοινωνία είναι πρακτικά άσχετα με το θέμα.

Χρειάζεται κάποιοι να σου δώσουν τη δυνατότητα.

1. Αν αυτοί είναι η οικογένεια ξεκινάς μια πορεία ή δεν ξεκινάς (ίσως η μόνη περίπτωση που έχεις λόγο)

2. Αν είναι εκτός οικογένειας - στην καλή περίπτωση Α. Γίνεται ότι και στο 1. Β. Σε πιάνουν κορόιδο βάση των επιθυμιών σου

3. Αν απλά θέλεις και δεν ξέρεις κανένα - προετοιμάζεσαι ώστε όταν/αν συναντήσεις να σου δώσουν τη δυνατότητα.

4. Αν θέλεις πολύ και δεν ξέρεις κανέναν είσαι πρώτης τάξης "πρώτη ύλη" για το 2Β.


 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...