Jump to content

Τέχνη και ηλικία


Recommended Posts

Αν "του έχεις για να σου εχει" εμπιστοσύνη αργά ή γρήγορα θα "σπάσει" τη συμφωνία, αν ξέρει ότι επιτηρείται θα είσαι πολύ πιο σίγουρη. Έχω δει περιπτώσεις τέτοιες ουκ ολίγες γονιών που "του είχαν για να τους έχει" και το μάζευαν έκπληκτοι από το... τμήμα κατηγορούμενοι και για παραμέληση της εποπτείας ανηλίκου γιατί αυτό έκαναν όταν "του είχαν για να τους έχει"...

 

Συμφωνώ με τα παραπάνω, θα ήθελα να κάνω μόνο κάποιες διευκρινήσεις : Υπάρχει τεράστια διαφορά από το να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ γονέα και παιδιού από το να έχει ο γονέας εμπιστοσύνη στο παιδί του για να έχει εμπιστοσύνη και το παιδί στο γονέα και αντίστροφα.

 

Στην πρώτη περίπτωση αναφερόμαστε σε μια καλή οικογενειακή σχέση.

Ενώ στη δεύτερη περίπτωση η οικογενειακή σχέση.. μεταβάλετε φιλική, κάτι που μπορεί ( αν όχι σίγουρα ) να γίνει καταστροφικό, καθώς θα οδηγήσει στα περιστατικά που αναφέρει εδώ ο Grey αλλά και σε άλλα άσχημα περιστατικά πανομοιότυπου βαθμού.

 

 

... Ειδικά αν μεγαλώσει το παιδί και μπει και ο παράγοντας σεξ τότε είναι τρισχειρότερα τα πράγματα. Πίστεψέ με η φράση "σκέφτεται με το .... του" ισχύει όχι 100% αλλά 500%... λολ! Άρα το "ώριμο παιδί" μπορεί να κινδυνεύει περισσότερο και πληροφορημένο να είναι θα το κάνει το στραβό για χάρη της γκόμενας ή του γκόμενου (που δεν θα του/της απαγορεύσω να έχει για την ισορροπημένη ανάπτυξή του/της

 

Αυτό ξανά πες το!!!! Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο που έχει πραγματικά επικίνδυνα "χόμπι", ασχολίες που μπορεί να είναι άλλες φορές καλές άλλες φορές κακές ( δεν θα το κρίνω εγώ αυτό) αλλά σίγουρα αν γίνει κάποιο λάθος μπορεί να προβούν σε παράβαση του ποινικού κώδικα, και αν όχι, σίγουρα σε άλλες δυσάρεστες καταστάσεις.

Η Αιτία που απόκτησαν αυτές τις ασχολίες ήταν καθαρά λόγο σεξουαλικού ενστίκτου.

 

Κλασσικό παράδειγμα : Πόσα 15χρόνα αγοράκια σκοτώθηκαν σε τροχαίο; Επειδή έκαναν κόντρες με το παπί τους ή απλά βολτούλες....για τραβήξουν την προσοχή στα κοριτσάκια;

Σε αυτές τις περιπτώσεις.. άλλος βάζει το "εργαλείο" και άλλος είναι ο "πιλότος". Μάλιστα ο "Πιλότος" μπορεί να μην έχει καν δικό του μηχανάκι.

Οι γονείς άλλες φορές έχουν πάρει μηχανάκι στο παιδί τους για να μπορεί να πηγαίνει στο σχολείο, γιατί μένουν πολύ μακριά, ΜΜΜ δεν υπάρχουν ( χωριά ) ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να το πηγαίνουν καθημερινά γιατί δουλεύουν από τις 5 το πρωί.

Άλλες φορές, δεν ξέρουν καν ότι το παιδί τους έχει μηχανάκι, γιατί το παιδί το κρύβει. Δεν το φέρνει ποτέ σπίτι.

 

Να πω και άλλα; θα πω.

 

Είναι λεπτή η σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού. Ο Γονέας πρέπει να ξέρει τι κάνει το παιδί του αλλά δεν πρέπει να το δείχνει. Όταν χρειαστεί, να μπορεί να επέμβει.

 

Και κάτι άλλο... επειδή προφανώς είμαι άνθρωπος τον άκρων.. έχω ζήσει μέχρι τώρα ακραίες καταστάσεις και πλέον ξέρω που μπορεί να παραπέμψουν κάποια "απλά χόμπι ενός παιδιού" .

Έχει γίνει πλέον της μόδας το skate. Ξέρουν οι γονείς τι είναι το skate? όχι... αυτό που ξέρουν είναι ότι είναι μια σανίδα με ρόδες.. και ότι αν πέσεις θα σπάσεις κάποια κόκαλα.

Δεν είναι μόνο αυτό όμως! Και για την ακρίβεια, αυτό, είναι το λιγότερο. Διότι το skate, (και τα inline, και το bmx) είναι "αθλήματα" του δρόμου, και όσα park και να φτιάξεις πάλι η αξία του στο δρόμο θα είναι. Τι είναι ο Δρόμος; ΖΟΥΓΚΛΑ.

 

Τα ίδια ισχύουν και με τα ζώδια... ασχολείται το κοριτσάκι με τα ζώδια.. μαθαίνει μαθαίνει.. παίρνει και το περιοδικό της... αποκτά και την πρώτη τράπουλα. Δεν είναι κακό... αλλά σιγά σιγά μπαίνει στο τριπάκι της συγκέντρωσης του διαλογισμού κλπ... κακό δεν είναι.. αλλά μπαίνει σιγά σιγά σε άλλον κόσμο και δεν το ξέρει καν! Και σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολλά κακά πραγματάκια.

 

 

Μια ερώτηση.. σχετική με το θέμα : Τώρα που έρχονται και οι απόκριες, θα άφηνε κανείς το παιδί του να πάει στο Καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο; Ωραία θα περάσει!! μπόλικος χαβαλές.. γιορτές πανηγύρια, βραζιλιάνες, βραζιλιάνοι.. γιατί οχι;

Edited by Dartsan
Link to comment
Share on other sites

  • Replies 78
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Κανένας άνθρωπος δεν θέλει να μάθει κάτι που δεν γνωρίζει την ύπαρξή του και δεν έχει προσωπικό λόγο να το ψάξει ακόμα κι αν ακούσει να συζητιέται, άρα δεν υφίσταται θέμα απαγόρευσης.

 

Η τελετουργία δεν είναι απαραίτητη για να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του και να στέκεται σταθερά στα πόδια του. Αφού σταθεί, που σημαίνει ότι είναι υγιής, μπορεί εάν θέλει να ασχοληθεί με την θεραπεία, οπότε αναγκαστικά θα περάσει από την μαγεία. Δεν βλέπω κανέναν άλλο λόγο ενασχόλησης με το θέμα μαγεία, γενικώς. Οπωσδήποτε υπάρχουν άτομα που ασχολήθηκαν από μικρή ηλικία με την μαγεία αλλά υπήρχε λόγος γι΄αυτό και δεν θεωρώ ως λόγο την απάντηση υπαρξιακών ερωτημάτων.

 

Ο κάθε γονιός κάνει ότι καλύτερο μπορεί την κάθε στιγμή, εάν δεν ασχολείται ή εάν φοβάται δεν μπορούμε να τον στήσουμε στα τρία μέτρα. Οι γονείς μας έχουν παίξει βασικό ρόλο σε αυτό που είμαστε σήμερα, εάν δεν φυτρώσαμε ή δεν μεγαλώσαμε σαν τον Μόγλη, άρα ας σεβαστούμε τις προσπάθειές τους έστω κι αν μας φαντάζουν κακές ή ανεπαρκείς.

 

Αυτή βεβαίως είναι η δική μου οπτική, άλλοι θα πουν κάτι διαφορετικό. Εγώ θα μεγαλώσω το παιδί μου όπως θεωρώ σωστό και το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι.

Link to comment
Share on other sites

 

Η τελετουργία δεν είναι απαραίτητη για να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του και να στέκεται σταθερά στα πόδια του. Αφού σταθεί, που σημαίνει ότι είναι υγιής, μπορεί εάν θέλει να ασχοληθεί με την θεραπεία, οπότε αναγκαστικά θα περάσει από την μαγεία.

 

Φοβάμαι πως χρησιμοποιούμε διαφορετικά τον όρο μαγεία.

Άλλο η μαγεία ως υπερτάτος στόχος,ως συντηρητής της κοσμικής

τάξης και ισορροπίας,ως δύναμη που όταν αλληλεπιδρά με τον

άνθρωπο τον μεταβάλει από σκιά του εαυτού του σε φωτοβόλο

άστρο και άλλο η "μαγεία" ως αναγκαστικό σταθμός για να

μπορέσεις να ασχοληθείς με την θεραπεία.

 

Δεν βλέπω κανέναν άλλο λόγο ενασχόλησης με το θέμα μαγεία, γενικώς. Οπωσδήποτε υπάρχουν άτομα που ασχολήθηκαν από μικρή ηλικία με την μαγεία αλλά υπήρχε λόγος γι΄αυτό και δεν θεωρώ ως λόγο την απάντηση υπαρξιακών ερωτημάτων.

Ρίξε μια ματιά αν θέλεις σε αυτό που έγραψα παραπάνω,

νομίζω οτι από αυτό μπορούν να βγουν μερικοί καλοί λόγοι..

(και τα υπαρξιακά ερωτήματα πάντα ήταν μερικοί από

αυτούς).

 

Ο κάθε γονιός κάνει ότι καλύτερο μπορεί την κάθε στιγμή, εάν δεν ασχολείται ή εάν φοβάται δεν μπορούμε να τον στήσουμε στα τρία μέτρα.

Να τον στήσουμε στα τρία μέτρα όχι.Ούτε να τον συγχαρούμε

και να τον δικαιολογήσουμε απόλυτα όμως που στάθηκε εμπόδιο

σε κάτι στο οποίο θα διέπρεπε το παιδί του και θα γινόταν αν όχι

(μόνο χάρη σε αυτό)ευτυχισμένο,τουλάχιστον πιο ελεύθερο και

πλήρες.

Οι γονείς μας έχουν παίξει βασικό ρόλο σε αυτό που είμαστε σήμερα, εάν δεν φυτρώσαμε ή δεν μεγαλώσαμε σαν τον Μόγλη, άρα ας σεβαστούμε τις προσπάθειές τους έστω κι αν μας φαντάζουν κακές ή ανεπαρκείς.

Άλλο σέβομαι μια προσπάθεια,άλλο δέχομαι οτι ήταν αυτή που

έπρεπε και αυτή που χρειαζόταν.

Ο τελευταίος στρατηγός(πχ)έχει αρρωστήσει και στην θέση

του πάει κάποιος που δεν έχει την απαραίτητη εμπειρία.Παρόλα

αυτά κερδίζει την μάχη(με τεράστιες απώλειες).Πρέπει να

ξεχάσουμε ή να μην κρίνουμε το οτι το μισό στράτευμα αναπαύεται

εν τόπο καταψύξεως επειδή ο άντρας(για τον α,β,γ λόγο)κατάφερε

τελικά να κερδίσει?

Link to comment
Share on other sites

Grey και Dartsan συμφωνώ με αυτά που λέτε,αλλά μάλλον επειδή μιλάτε γενικά για την ανατροφή ενός παιδιού και όχι τόσο πάνω στο θέμα... Συμφωνώ με τη σχέση εμπιστοσύνης και με την ευθύνη του γονιού. Όσον αφορά τα χόμπι,ένα χόμπι μπορεί να είναι εκ φύσεως επικίνδυνο και μόνο (πχ το να συλλέγω χειροβομβίδες),μπορεί επίσης να φαίνεται παντελώς ακίνδυνο αλλά να υπάρχει πιθανότητα να συμβεί κάτι επικίνδυνο. Το να στείλω πχ το παιδί μου να μάθει πολεμικές τέχνες δεν ενέχει τον κίνδυνο να σπάσει κάποια στιγμή το χέρι ή το πόδι του; Τι θα πει αυτό,ότι θα βάλω κι εκεί απαγορευτικό,αν είναι κάτι που το ίδιο το παιδί θέλει να κάνει; Το να μάθει πιάνο δεν κρύβει τον κίνδυνο να πάθει τενοντίτιδα; (Προσωπικά έχω πάθει πολλές φορές τενοντίτιδα από το πιάνο,αλλά ακόμα ζω!!! Τυχαίο; Δε νομίζω...) Αν το στείλω να μάθει χορό δε μπορεί να πέσει και να τσακιστεί από ατύχημα; Και τα λοιπά και τα λοιπά... Ένα χόμπι μπορεί επίσης να έχει μικτή φύση,δηλαδή να είναι ωφέλιμο ή βλαβερό αναλόγως τη χρήση (και νομίζω ότι η μαγεία συγκατελέγεται εδώ). Ο ρόλος του γονέα λοιπόν,είναι να ενημερώσει περί χρήσης και να προστατεύσει (αλλά αυτό το έχουμε πει εκατό φορές μέχρι τώρα και δε χρειάζεται να το επαναλαμβάνω συνέχεια). Αυτό που με κάνει να απορώ,είναι ότι από τις αντιδράσεις που λαμβάνω νιώθω τόση ώρα λες και προτρέπω κάποιον να δώσει στο παιδί του ναρκωτικά ή να το ωθήσει να διαπράξει δολοφονία/εμπρησμό/βιασμό κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο... ειλικρινά σας μιλάω. Αν λοιπόν το αντικείμενο της μαγείας εξαντλείται σε επικλήσεις ''διαόλων'',σολομωνική και συμμετοχή σε σκοτεινές σέκτες που κάνουν εγκλήματα,τότε μάλλον εγώ κάτι δεν έχω καταλάβει καλά (και εδώ που τα λέμε,αν είναι έτσι,δε βλέπω και το λόγο να ασχολούμαστε κι εμείς οι ''μεγαλύτεροι και σοβαροί'' με ένα τέτοιο αντικείμενο).

Link to comment
Share on other sites

Αυτό που λέω, είναι πως ο δρόμος του απόκρυφου, ακριβώς επειδή είναι απόκρυφος, κρύβει πολλούς κινδύνους. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων δεν γνωρίζουν αυτούς τους κινδύνους αλλά ούτε μπορούν τα τους προβλέψουν.

Αν λοιπόν το παιδί πιαστεί με αυτά τα ζητήματα, πρέπει να το επιβλέπουν.οι γονείς του.... για να μην φάει το κεφάλι του. Και αν μπορούν με έμμεσο τρόπο να το αποτρέψουν από αυτή την ενασχόληση ακόμη καλύτερα.

Απλά... υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι.

 

Στην περίπτωση του πιάνου οι γονείς μπορούν να μάθουν ότι υπάρχει ενδεχόμενο τεντίτιδας.. θα τους το πει ο δάσκαλος!

Όταν το παιδί ασχολείται με αθλητισμό, θα μάθουν οι γονείς πως μπορεί να πάθει θλάση.. αλλά υπάρχει και ο αθλίατρος!

Στον χώρο του αποκρυφισμού όμως; Από ποιον θα ενημερωθούν; από τον Μέντορα; ή από τον Συγγραφέα του βιβλίου; Και που θα πάνε αν υπάρχει πρόβλημα;

 

Συνοψίζοντας.... η τέχνη είναι παιχνίδι για μεγάλα παιδάκια

Edited by Dartsan
Link to comment
Share on other sites

Καταρχάς θα ήθελα να σας υπενθυμίσω μερικά πράγματα.

 

Οι επικλήσεις,όπως και κάθε εργασία στα πλαίσια της Τέχνης

που θα μπορούσε να αποδειχτεί επικίνδυνη, δουλεύουν με ένα

μίγμα θέλησης,πίστης και εστίασης.

Τα μικρά παιδιά έχουν εκ φύσεως έναν μηχανισμό άμυνας.

Απογοητεύονται και βαριούνται πολύ εύκολα.Αν πάνε να κάνουν

μια επίκληση προφανώς δεν περιμένουν να δουν κάποια μεταβολή

στις σκέψεις τους ή στον εαυτό τους μέσα στις επόμενες ώρες,

περιμένουν κάτι φανταχτερό(και κατά προτίμηση και υλικό).

Όπως υποθέτω πως θα ξέρετε η περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο

σε μια επίκληση ή γενικότερα σε μια εργασία που δεν έχει γίνει καν

σωστά είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή.Το παιδί μόλις θα δει πως

δεν γίνεται τίποτα,λόγω των συναισθημάτων που προανέφερα θα

αποσυνδεθεί αμέσως από την όλη διαδικασία και οι παρενέργειες

δεν θα του κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι ένας εφιάλτης.(Και θα

μάθει και μέσα από αυτό να αντιμετωπίζει το θέμα με προσοχή,αν

όχι με σεβασμό).

 

Μεγαλώνοντας το παιδί χάνει σιγά σιγά αυτή την συναισθηματική

ασπίδα.Μέχρι να γίνει αυτό όμως έχει φτάσει τις δυνατότητες(αν όχι

τις ικανότητες)ενός ενηλίκου ατόμου.

Τα παιδιά έχουν γενικότερα το χαρακτηριστικό του οτι όταν βρίσκονται

σε μικρή ηλικία γιατρεύονται πιο γρήγορα από τους ενήλικες.Έχουν

επίσης το χαρακτηριστικό του οτι δεν είναι σε θέση να φτιάξουν τόσο

πολύπλοκους κόσμους όσο οι ενήλικες,απλά πιστεύουν στην ύπαρξη

τους και αυτοί μεταβάλλονται ανάλογα με την περίσταση.

 

Καλό θα ήταν λοιπόν να θυμόμαστε πως μπορεί οι ενήλικες να έχουν

την εμπειρία και την "λογική" να τους προστατεύουν,όταν όμως αυτά

καταρριφθούν δεν θα τους μείνει τίποτα για να προστατευτούν(εκτός

βέβαια από το να γατζωθούν πάνω σε ό,τι έχει μείνει),αντίθετα από

τα παιδιά που η φύση τους τα προστατεύει σε κάθε περίσταση και

δεν καταρρέει παρά μόνο σε περιπτώσεις που το θέμα πάει πολύ πιο

μακριά από την Τέχνη.

 

Φοβάμαι επίσης..πως ενώ για τα παιδιά υπάρχουν οι μαγικές συνταγές

και οι μαγείατροι(είναι απλά πράγματα που μπορούν να τους δώσουν

ελπίδα και άτομα που μπορούν να σταθούν δίπλα τους,τίποτα παραπάνω)

για τους ενήλικες σπάνια μπορεί να βρεθεί κάτι από αυτά,που σημαίνει

οτι και αυτοί είναι εκτεθειμένοι στον ίδιο,αν όχι σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

 

Επομένως τι πρέπει να κάνουμε?Να αφήσουμε την μαγεία στους σοφούς

φιλοσοφοψυχολογοφυσικούς που είναι σε θέση να καταλάβουν από την

αρχή ακριβώς τι κίνδυνοι περιμένουν και να μπορούν να αναλάβουν πλήρως

τις ευθύνες και τους κινδυνους της επιλογής τους ή να ρίξουμε τον πύχη

αρκετά ώστε να είμαστε σε θέση να τον περάσουμε μόλις μετά βίας,έτσι για

να ικανοποιήσουμε λίγο ακόμα το υπερτροφικό εγώ μας?

Link to comment
Share on other sites

Αυτό που λέω, είναι πως ο δρόμος του απόκρυφου, ακριβώς επειδή είναι απόκρυφος, κρύβει πολλούς κινδύνους. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων δεν γνωρίζουν αυτούς τους κινδύνους αλλά ούτε μπορούν τα τους προβλέψουν.

Αν λοιπόν το παιδί πιαστεί με αυτά τα ζητήματα, πρέπει να το επιβλέπουν.οι γονείς του.... για να μην φάει το κεφάλι του. Και αν μπορούν με έμμεσο τρόπο να το αποτρέψουν από αυτή την ενασχόληση ακόμη καλύτερα.

Απλά... υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι.

 

Στην περίπτωση του πιάνου οι γονείς μπορούν να μάθουν ότι υπάρχει ενδεχόμενο τεντίτιδας.. θα τους το πει ο δάσκαλος!

Όταν το παιδί ασχολείται με αθλητισμό, θα μάθουν οι γονείς πως μπορεί να πάθει θλάση.. αλλά υπάρχει και ο αθλίατρος!

Στον χώρο του αποκρυφισμού όμως; Από ποιον θα ενημερωθούν; από τον Μέντορα; ή από τον Συγγραφέα του βιβλίου; Και που θα πάνε αν υπάρχει πρόβλημα;

 

Συνοψίζοντας.... η τέχνη είναι παιχνίδι για μεγάλα παιδάκια

 

Το ότι οι περισσότεροι γονείς δε γνωρίζουν περί μαγείας αποτελεί πράγματι λόγο για να είναι αυστηρότεροι. Αυτό όμως είναι θέμα κοινωνίας και δε μπορούμε να το αναλύσουμε τώρα γιατί θα ξεφύγουμε... (Σε μια άλλη κοινωνία πχ που θα επιτρεπόταν η διδασκαλία της μαγείας στα σχολεία,μια τέτοια συζήτηση δε θα είχε νόημα... Σκεφτείτε αλήθεια,τι απ' όσα θεωρούμε επικίνδυνα και λόγω αυτού απαγορευμένα είναι όντως έτσι,και δεν αποτελούν απόρροια της λογικής που έχουμε αποκτήσει στην κοινωνία που ζούμε;) Αλλά για να μην το πάμε αλλού... Σε αυτό το χώρο,συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε... Και εκεί τίθεται το ερώτημα ''Πώς θα αντιμετωπίζαμε ένα παιδί ΕΜΕΙΣ που γνωρίζουμε;'' Δε μπορεί ο γονέας που ξέρει να παίξει το ρόλο του ''ειδικού'' και του συμβουλάτορα για ένα παιδί που ενδιαφέρεται;

 

Link to comment
Share on other sites

Το ότι οι περισσότεροι γονείς δε γνωρίζουν περί μαγείας αποτελεί πράγματι λόγο για να είναι αυστηρότεροι. Αυτό όμως είναι θέμα κοινωνίας και δε μπορούμε να το αναλύσουμε τώρα γιατί θα ξεφύγουμε... (Σε μια άλλη κοινωνία πχ που θα επιτρεπόταν η διδασκαλία της μαγείας στα σχολεία,μια τέτοια συζήτηση δε θα είχε νόημα... Σκεφτείτε αλήθεια,τι απ' όσα θεωρούμε επικίνδυνα και λόγω αυτού απαγορευμένα είναι όντως έτσι,και δεν αποτελούν απόρροια της λογικής που έχουμε αποκτήσει στην κοινωνία που ζούμε;) Αλλά για να μην το πάμε αλλού... Σε αυτό το χώρο,συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε... Και εκεί τίθεται το ερώτημα ''Πώς θα αντιμετωπίζαμε ένα παιδί ΕΜΕΙΣ που γνωρίζουμε;'' Δε μπορεί ο γονέας που ξέρει να παίξει το ρόλο του ''ειδικού'' και του συμβουλάτορα για ένα παιδί που ενδιαφέρεται;

 

Μούσα μου τι εννοείς σε αυτό το χώρο συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε? Τί ακριβώς γνωρίζουμε? θέλεις να σου απαντήσω? τίποτα δεν γνωρίζουμε, περπατάμε στα τυφλά αγνοώντας τους κινδύνους...ποιός εδώ μέσα παρά ελάχιστοι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα γνωρίζουν πραγματικά? έχεις συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρό είναι το θέμα που θίγεται? Άτομα που δεν γνωρίζουν ούτε έχουν εμπειρία δεν επιτρέπεται να μιλούν γιατί η άγνοιά τους τους κάνει ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟΥΣ!

 

Όσο για τα άτομα που γνωρίζουν τους κινδύνους από την αρχή είπαν τις απόψεις τους, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους και τις σκέψεις τους πάνω στο θέμα και από ό,τι κατάλαβα η ομόφωνη γνώμη όλων που θα έπρεπε να είναι και σεβαστή είναι: ΟΙ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ Η ΤΕΧΝΗ

Edited by Dalia
Link to comment
Share on other sites

Μούσα μου τι εννοείς σε αυτό το χώρο συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε? Τί ακριβώς γνωρίζουμε? θέλεις να σου απαντήσω? τίποτα δεν γνωρίζουμε, περπατάμε στα τυφλά αγνοώντας τους κινδύνους...ποιός εδώ μέσα παρά ελάχιστοι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα γνωρίζουν πραγματικά? έχεις συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρό είναι το θέμα που θίγεται? Άτομα που δεν γνωρίζουν ούτε έχουν εμπειρία δεν επιτρέπεται να μιλούν γιατί η άγνοιά τους τους κάνει ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟΥΣ!

 

Όσο για τα άτομα που γνωρίζουν τους κινδύνους από την αρχή είπαν τις απόψεις τους, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους και τις σκέψεις τους πάνω στο θέμα και από ό,τι κατάλαβα η ομόφωνη γνώμη όλων που θα έπρεπε να είναι και σεβαστή είναι: ΟΙ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ Η ΤΕΧΝΗ

 

Όταν λέω γνωρίζουμε,εννοώ ότι στο άκουσμα της λέξης ''μαγεία'' δε θεωρούμε τον άλλο ψυχάκια/τρελό/φαντασιόπληκτο και δεν τον τρέχουμε να τον διαβάσει παπάς και να του κάνει εξορκισμό (το θέτω ίσως με λίγη υπερβολή,για να γίνω περισσότερο κατανοητή). Φυσικά και έχω συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρό είναι το θέμα που συζητάμε,γι' αυτό και μίλησα για αιτιολόγηση των απαγορεύσεων,συμβουλές κτλ. Και όσον αφορά την εμπειρία,δε θα έρθει ξαφνικά ως θεία φώτιση... Είμαι γενικά πολύ προσεκτική στο πότε διατυπώνω γνώμη -για να μη λέω μπαρούφες- και πάντα λαμβάνω υπόψη μου τη γνώμη κάποιου που είναι πιο ειδικός,αλλά σε θέματα κρίσης και συμπεριφοράς,αν περιμένουμε να γνωρίσουμε πρώτα όλη την αλήθεια και μετά να μιλήσουμε,τότε να το κλείσουμε και να πάμε σπίτια μας γιατί η γνώση αυτή θα αργήσει πολύ να έρθει... (Και τα ξαναλέμε σε καμιά 50αριά χρόνια,που θα έχουμε κατανοήσει ένα μικρό κομμάτι της γνώσης.) Το ότι δε συμφωνώ με την πλειοψηφία δε σημαίνει και πως δε σέβομαι τις άλλες γνώμες! Δε μπορεί όμως κανείς να μη υποχρεώσει να τις υιοθετήσω κιόλας... Προσωπικά,αν γνώριζα κάτι που θα άξιζε να μεταφέρω στο παιδί μου θα το μετέφερα,ιδιαίτερα αν εκδήλωνε ενδιαφέρον από μόνο του. Η μαγεία δεν κρύβει μόνο κινδύνους,κρύβει κι άλλα πράγματα,δεν είναι μόνο επικλήσεις και δαίμονες (αλλά αυτό το ξαναείπα και δε θέλω να γίνομαι κουραστική).

 

Πάντως έχω την εντύπωση ότι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα λέμε,αλλά με διαφορετικά λόγια... Με την τελευταία πρόταση συμφωνώ,έτσι ακριβώς όπως τη διατυπώνεις: καθοδήγηση και συνείδηση. Με μία μόνο διόρθωση: Στη θέση του ''οι ανήλικοι'',θα έβαζα ''οι άνθρωποι γενικά'',γιατί νομίζω ότι ο κανόνας που θέτεις αφορά τον οποιονδήποτε επιδιώκει να ασχοληθεί με την τέχνη. Οπότε μάλλον το σημείο διαφωνίας μας έγκειται στο πότε κάποιος είναι σε θέση να αντιληφθεί τους κινδύνους,και η έλλειψη συναίσθησης και αντίληψης δε νομίζω ότι αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των ανηλίκων...

 

Edited by musa
Link to comment
Share on other sites

Μούσα μου τι εννοείς σε αυτό το χώρο συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε? Τί ακριβώς γνωρίζουμε? θέλεις να σου απαντήσω? τίποτα δεν γνωρίζουμε, περπατάμε στα τυφλά αγνοώντας τους κινδύνους...ποιός εδώ μέσα παρά ελάχιστοι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα γνωρίζουν πραγματικά? έχεις συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρό είναι το θέμα που θίγεται?

 

Ας πούμε πως έχεις δίκιο..

Εφόσον λοιπόν είναι έτσι..

Άτομα που δεν γνωρίζουν ούτε έχουν εμπειρία δεν επιτρέπεται να μιλούν γιατί η άγνοιά τους τους κάνει ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟΥΣ!

 

Τότε κακώς ξεκινήσαμε το θέμα,(εδώ το βάρος

πέφτει σε εμένα),κακώς το συνεχίσαμε και κακώς

απάντησαν όσοι απάντησαν.

Όσο για τα άτομα που γνωρίζουν τους κινδύνους από την αρχή είπαν τις απόψεις τους, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους και τις σκέψεις τους πάνω στο θέμα και από ό,τι κατάλαβα η ομόφωνη γνώμη όλων που θα έπρεπε να είναι και σεβαστή είναι:

Διόρθωσε με παρακαλώ αν κάνω λάθος,αλλά από

ό,τι παρατήρησα διαβάζοντας τις προηγούμενες

σελίδες δεν ήταν όλοι σύμφωνοι με την άποψη που

λες..Επομένως..ή συγκλήθηκε κάποια συνεδρίαση

πάνω στο θέμα για την οποία δεν ειδοποιήθηκα ή

μιλάμε για πλειοψηφία,την άποψη της οποίας δεν

βρίσκω κάποιο λόγο που να "πρέπει" να την σεβαστώ.

ΟΙ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ Η ΤΕΧΝΗ

Συγνώμη..δηλαδή αν κάποιος είναι 18 χρονών

και μιας ημέρας δεν υπάρχει πρόβλημα να ασκήσει

την τέχνη επειδή είναι πια ενήλικας και οι δαίμονες

θα τον σεβαστούν ενώ αν κάποιος είναι 18 χρονών

παρά μια μέρα δεν μπορεί επειδή θα τον βάλουν

στο μάτι και δεν θα καταλαβαίνει τι του γίνεται?

 

Αν το βρίσκεις λογικά λάθος τότε πες μου παρακαλώ

ποιά είναι η διαφορά ενός σκέτου 18αρη παρά μια μέρα

και ενός ώριμου 17άρη.Η διαφορά ενός ώριμου 17άρη

και ενός ώριμου και ψαγμένου 16άρη.Η διαφορά ενός

ώριμου και ψαγμένου 16άρη και ενός ώριμου,ψαγμένου

και με προδιάθεση 15άρη.Και τέλος η διαφορά ενός

ώριμου,ψαγμένου,με προδιάθεση 15άρη και ενός ώριμου,

ψαγμένου,με προδιάθεση,όρεξη και απεριόριστη αγάπη

για το αντικείμενο 14άρη.

Όλα τα υπόλλοιπα τα βρίσκω απολύτως λογικά και

δεν έχω να σχολιάσω κάτι ιδιαίτερο πάνω τους.

 

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με τα παραπάνω, θα ήθελα να κάνω μόνο κάποιες διευκρινήσεις: Υπάρχει τεράστια διαφορά από το να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ γονέα και παιδιού από το να έχει ο γονέας εμπιστοσύνη στο παιδί του για να έχει εμπιστοσύνη και το παιδί στο γονέα και αντίστροφα.

 

Στην πρώτη περίπτωση αναφερόμαστε σε μια καλή οικογενειακή σχέση. Ενώ στη δεύτερη περίπτωση η οικογενειακή σχέση.. μεταβάλεται φιλική, κάτι που μπορεί (αν όχι σίγουρα) να γίνει καταστροφικό, καθώς θα οδηγήσει στα περιστατικά που αναφέρει εδώ ο Grey αλλά και σε άλλα άσχημα περιστατικά πανομοιότυπου βαθμού.

 

Είναι λεπτή η σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού. Ο Γονέας πρέπει να ξέρει τι κάνει το παιδί του αλλά δεν πρέπει να το δείχνει. Όταν χρειαστεί, να μπορεί να επέμβει.

 

Άρα το λες και μόνος σου: δε μπορείς ποτέ να έχεις εμπιστοσύνη σε ένα πιτσιρίκι... Χρειάζεται επιτήρηση.

 

 

Αυτό ξανά πες το!!!! Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο που έχει πραγματικά επικίνδυνα "χόμπι", ασχολίες που μπορεί να είναι άλλες φορές καλές άλλες φορές κακές ( δεν θα το κρίνω εγώ αυτό) αλλά σίγουρα αν γίνει κάποιο λάθος μπορεί να προβούν σε παράβαση του ποινικού κώδικα, και αν όχι, σίγουρα σε άλλες δυσάρεστες καταστάσεις.

 

Η Αιτία που απόκτησαν αυτές τις ασχολίες ήταν καθαρά λόγο σεξουαλικού ενστίκτου.

 

Κλασσικό παράδειγμα: Πόσα 15χρόνα αγοράκια σκοτώθηκαν σε τροχαίο; Επειδή έκαναν κόντρες με το παπί τους ή απλά βολτούλες....για τραβήξουν την προσοχή στα κοριτσάκια;

Σε αυτές τις περιπτώσεις.. άλλος βάζει το "εργαλείο" και άλλος είναι ο "πιλότος". Μάλιστα ο "Πιλότος" μπορεί να μην έχει καν δικό του μηχανάκι.

Οι γονείς άλλες φορές έχουν πάρει μηχανάκι στο παιδί τους για να μπορεί να πηγαίνει στο σχολείο, γιατί μένουν πολύ μακριά, ΜΜΜ δεν υπάρχουν ( χωριά ) ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να το πηγαίνουν καθημερινά γιατί δουλεύουν από τις 5 το πρωί.

Άλλες φορές, δεν ξέρουν καν ότι το παιδί τους έχει μηχανάκι, γιατί το παιδί το κρύβει. Δεν το φέρνει ποτέ σπίτι.

 

Έχει γίνει πλέον της μόδας το skate. Ξέρουν οι γονείς τι είναι το skate? όχι... αυτό που ξέρουν είναι ότι είναι μια σανίδα με ρόδες.. και ότι αν πέσεις θα σπάσεις κάποια κόκαλα.

Δεν είναι μόνο αυτό όμως! Και για την ακρίβεια, αυτό, είναι το λιγότερο. Διότι το skate, (και τα inline, και το bmx) είναι "αθλήματα" του δρόμου, και όσα park και να φτιάξεις πάλι η αξία του στο δρόμο θα είναι. Τι είναι ο Δρόμος; ΖΟΥΓΚΛΑ.

 

Το ξαναλέω όσες φορές χρειαστεί. λολ! ΤΟ 17ΑΧΡΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΣΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 5ΑΧΡΟΝΟ!!! Πάει κι αυτό... Το ότι μπορεί να έχει μηχανάκι και να μη το ξέρουν οι γονείς είναι πρώτο πάντως, ακόμα γελάω... Ειλικρινά δε το είχα ξανακούσει, με πιάνεις αδιάβαστο. λολ! Τι άλλο θα ακούσω, ο άμοιρος; λολ!

 

Τα ίδια ισχύουν και με τα ζώδια... ασχολείται το κοριτσάκι με τα ζώδια.. μαθαίνει μαθαίνει.. παίρνει και το περιοδικό της... αποκτά και την πρώτη τράπουλα. Δεν είναι κακό... αλλά σιγά σιγά μπαίνει στο τριπάκι της συγκέντρωσης του διαλογισμού κλπ... κακό δεν είναι... αλλά μπαίνει σιγά σιγά σε άλλον κόσμο και δεν το ξέρει καν! Και σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολλά κακά πραγματάκια.

 

Στο περιοδικό με τα ζώδια, θα βρει διαφημίσεις με ταρώ, μπορεί να πάρει και μια δώρο με το περιοδικό και στο ίδιο περιοδικό θα διαβάσει για συγκέντρωση και διαλογισμό... θα δει και μια διαφήμιση άλλου περιοδικού Witchcraft, θα το πάρει κι αυτό θα βρει μέσα σολωμονικές, γκοέτιες, νεκρονομικά. Θα τα πάρει κι αυτά και θα βρεθείς ξαφνικά από μια περιέργεια με τα ζώδια της 12άχρονης κόρης σου, να έχεις στο σπίτι σου τη 16άχρονη... νύφη του Σατανά!!! λολ!

 

Αν δεν προσέξεις, είναι πολύ πιθανό να την πατήσεις έτσι ακριβώς... Και συνήθως όσοι μπλέκουν με αυτά δεν κάνουν τπτ άλλο παρά μόνο αυτά γιατί τους απορροφούν και παρατάνε και το σχολείο ακόμα. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά καταστροφικό.

 

 

Μια ερώτηση.. σχετική με το θέμα: Τώρα που έρχονται και οι απόκριες, θα άφηνε κανείς το παιδί του να πάει στο Καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο; Ωραία θα περάσει!! μπόλικος χαβαλές.. γιορτές πανηγύρια, βραζιλιάνες, βραζιλιάνοι.. γιατί οχι;

 

... και σεξ όλο το 24ωρο ακόμα και στο δρόμο... λολ!!!

 

 

Grey και Dartsan συμφωνώ με αυτά που λέτε,αλλά μάλλον επειδή μιλάτε γενικά για την ανατροφή ενός παιδιού και όχι τόσο πάνω στο θέμα... Συμφωνώ με τη σχέση εμπιστοσύνης και με την ευθύνη του γονιού. Όσον αφορά τα χόμπι,ένα χόμπι μπορεί να είναι εκ φύσεως επικίνδυνο και μόνο (πχ το να συλλέγω χειροβομβίδες), μπορεί επίσης να φαίνεται παντελώς ακίνδυνο αλλά να υπάρχει πιθανότητα να συμβεί κάτι επικίνδυνο. Το να στείλω πχ το παιδί μου να μάθει πολεμικές τέχνες δεν ενέχει τον κίνδυνο να σπάσει κάποια στιγμή το χέρι ή το πόδι του; Τι θα πει αυτό, ότι θα βάλω κι εκεί απαγορευτικό, αν είναι κάτι που το ίδιο το παιδί θέλει να κάνει; Το να μάθει πιάνο δεν κρύβει τον κίνδυνο να πάθει τενοντίτιδα; (Προσωπικά έχω πάθει πολλές φορές τενοντίτιδα από το πιάνο, αλλά ακόμα ζω!!! Τυχαίο; Δε νομίζω...) Αν το στείλω να μάθει χορό δε μπορεί να πέσει και να τσακιστεί από ατύχημα; Και τα λοιπά και τα λοιπά... Ένα χόμπι μπορεί επίσης να έχει μικτή φύση,δηλαδή να είναι ωφέλιμο ή βλαβερό αναλόγως τη χρήση (και νομίζω ότι η μαγεία συγκατελέγεται εδώ). Ο ρόλος του γονέα λοιπόν, είναι να ενημερώσει περί χρήσης και να προστατεύσει (αλλά αυτό το έχουμε πει εκατό φορές μέχρι τώρα και δε χρειάζεται να το επαναλαμβάνω συνέχεια). Αυτό που με κάνει να απορώ, είναι ότι από τις αντιδράσεις που λαμβάνω νιώθω τόση ώρα λες και προτρέπω κάποιον να δώσει στο παιδί του ναρκωτικά ή να το ωθήσει να διαπράξει δολοφονία/εμπρησμό/βιασμό κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο... ειλικρινά σας μιλάω. Αν λοιπόν το αντικείμενο της μαγείας εξαντλείται σε επικλήσεις ''διαόλων'', σολομωνική και συμμετοχή σε σκοτεινές σέκτες που κάνουν εγκλήματα, τότε μάλλον εγώ κάτι δεν έχω καταλάβει καλά (και εδώ που τα λέμε, αν είναι έτσι, δε βλέπω και το λόγο να ασχολούμαστε κι εμείς οι ''μεγαλύτεροι και σοβαροί'' με ένα τέτοιο αντικείμενο).

 

Τα χόμπυ που λές όντως ενέχουν κίνδυνο ατυχημάτων, αλλά θα είναι ατυχήματα. Δε σπάς κάθε μέρα το χέρι ή το πόδι σου... Οι χειροβομβίδες δεν είναι χόμπυ, είναι ποινικό αδίκημα. Επομένως η πιθανότητα ατυχήματος, ασθένειας κλπ είναι αποδεκτή αλλιώς γινόμαστε παρανοϊκοί και απέχουμε από κάθε δραστηριότητα...

 

Και η μαγεία έχει τα δικά της ατυχήματα. Και το μεν σπασμένο κόκκαλο ξέρουμε πως να το φτιάξουμε αλλά αυτά τα ατυχήματα δεν ξέρουμε πως φτιάχνονται και αν φτιάχνονται όλα... Δε χρειάζεται να μπλέξεις για να συμβεί το ατύχημα και στην πιο αθώα μαγική εργασία κάτι μπορεί να σου επιτεθεί. Το ήξερες αυτό; Το ήξερε αυτός που σου έμαθε να στο πει; Ξέρεις τί να κάνεις αν συμβεί κάτι τέτοιο; Δε χρειάζεται να χεις μπλέξει με επικλήσεις και σολομωνικές για να σου συμβεί. Εκεί που έμαθα εγώ, το ξέρανε και μου το είπανε... για αυτό κι εγώ δεν πολυασχολούμαι με πρακτική κι όταν ασχολούμαι προσέχω πάρα πολύ. Το πιτσιρίκι που θα πέσει με τα μούτρα, την έβαψε από χέρι...

 

Κι ερχόμαστε στις επικλήσεις ''διαόλων'', σολομωνικές και συμμετοχή σε σκοτεινές σέκτες που κάνουν εγκλήματα. Όχι αυτά δεν είναι η μαγεία. Είναι το Κακό στη μαγεία. Όπως και ο σατανισμός είναι θρησκεία αλλά προφανώς δεν είναι η μόνη. Ο πιτσιρικάς δε το ξέρει, με κύρια ευθύνη του κράτους που αναπαράγει τις συκοφαντίες τις χριστιανικής εκκλησίας στα "θρησκευτικά", που δεν είναι θρησκευτικά αλλά χριστιανικά, έτσι πρέπει να τα λένε. Ο πιτσιρικάς λοιπόν και οι πλειοψηφία των γονέων νομίζουν ότι μαγεία = Σατανάς. Άρα για να γίνει μάγος και να έχει δυνάμεις πρέπει να πάει προς τα κει. Εκεί που θα πάει προς τα εκεί και θα καταστραφεί ολοσχερώς, ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ οι γονείς που δεν γνωρίζουν, του απαγορεύουν να ασχοληθεί.

 

 

Αυτό που λέω, είναι πως ο δρόμος του απόκρυφου, ακριβώς επειδή είναι απόκρυφος, κρύβει πολλούς κινδύνους. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων δεν γνωρίζουν αυτούς τους κινδύνους αλλά ούτε μπορούν τα τους προβλέψουν.

Αν λοιπόν το παιδί πιαστεί με αυτά τα ζητήματα, πρέπει να το επιβλέπουν.οι γονείς του.... για να μην φάει το κεφάλι του. Και αν μπορούν με έμμεσο τρόπο να το αποτρέψουν από αυτή την ενασχόληση ακόμη καλύτερα.

Απλά... υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι.

 

Στην περίπτωση του πιάνου οι γονείς μπορούν να μάθουν ότι υπάρχει ενδεχόμενο τεντίτιδας.. θα τους το πει ο δάσκαλος!

Όταν το παιδί ασχολείται με αθλητισμό, θα μάθουν οι γονείς πως μπορεί να πάθει θλάση.. αλλά υπάρχει και ο αθλίατρος!

Στον χώρο του αποκρυφισμού όμως; Από ποιον θα ενημερωθούν; από τον Μέντορα; ή από τον Συγγραφέα του βιβλίου; Και που θα πάνε αν υπάρχει πρόβλημα;

 

Συνοψίζοντας.... η τέχνη είναι παιχνίδι για μεγάλα παιδάκια

 

Αν υπάρχει "πρόβλημα" εδώ, δεν έχεις πουθενά για να πας... Είσαι μόνος σου.

 

 

Το ότι οι περισσότεροι γονείς δε γνωρίζουν περί μαγείας αποτελεί πράγματι λόγο για να είναι αυστηρότεροι. Αυτό όμως είναι θέμα κοινωνίας και δε μπορούμε να το αναλύσουμε τώρα γιατί θα ξεφύγουμε... (Σε μια άλλη κοινωνία πχ που θα επιτρεπόταν η διδασκαλία της μαγείας στα σχολεία, μια τέτοια συζήτηση δε θα είχε νόημα... Σκεφτείτε αλήθεια, τι απ' όσα θεωρούμε επικίνδυνα και λόγω αυτού απαγορευμένα είναι όντως έτσι, και δεν αποτελούν απόρροια της λογικής που έχουμε αποκτήσει στην κοινωνία που ζούμε;) Αλλά για να μην το πάμε αλλού... Σε αυτό το χώρο,συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε... Και εκεί τίθεται το ερώτημα ''Πώς θα αντιμετωπίζαμε ένα παιδί ΕΜΕΙΣ που γνωρίζουμε;'' Δε μπορεί ο γονέας που ξέρει να παίξει το ρόλο του ''ειδικού'' και του συμβουλάτορα για ένα παιδί που ενδιαφέρεται;

 

Τώρα θα συμφωνήσω. Αλλά επικίνδυνα είναι όντως αυτά που συζητάμε, δεν είναι "απόρροια της λογικής που έχουμε αποκτήσει στην κοινωνία που ζούμε". Εγώ τουλάχιστον είμαι ο τελευταίος που θα μπορούσε να κατηγορηθεί για "λογική που έχουμε αποκτήσει στην κοινωνία που ζούμε". Τα έχουν πάθει άλλοι που τα δοκίμασαν και ακόμα κι αυτοί που τα προπαγανδίζουν αν τους περιλάβεις με τις κατάλληλες ερωτήσεις τους αναγκάζεις και το παραδέχονται και εκείνοι.

 

Και έχοντας πει όλα αυτά, έρχομαι στο τελικό ερώτημα που πολύ σωστά έθεσες: "Πώς θα αντιμετωπίζαμε ένα παιδί ΕΜΕΙΣ που γνωρίζουμε;". Ενδιαφέρεται ή όχι το ενημερώνουμε τι υπάρχει, ποιοί είναι οι κίνδυνοι, ποιοι μπορεί να το πλησιάσουν κακόβουλα και τι θα του πουν για να το παρασύρουν. Έτσι θα είναι προετοιμασμένο και δε θα τσιμπήσει...

 

Επειδή έχουμε ευθύνη για αυτό δεν θα του επιτρέψουμε να ασχοληθεί με πρακτική όσο είναι ανήλικο. Θα φροντίσουμε να πάρει απαλλαγή και από τα "θρησκευτικά" για να μη του δημιουργηθούν προβλήματα που τα έχω αναλύσει σε άλλα τόπικς.

 

 

Μούσα μου τι εννοείς σε αυτό το χώρο συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε? Τί ακριβώς γνωρίζουμε? θέλεις να σου απαντήσω? τίποτα δεν γνωρίζουμε, περπατάμε στα τυφλά αγνοώντας τους κινδύνους...ποιός εδώ μέσα παρά ελάχιστοι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα γνωρίζουν πραγματικά? έχεις συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρό είναι το θέμα που θίγεται? Άτομα που δεν γνωρίζουν ούτε έχουν εμπειρία δεν επιτρέπεται να μιλούν γιατί η άγνοιά τους τους κάνει ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟΥΣ!

 

Απεναντίας, να μιλούν ώστε να τους διορθώνουμε και όχι να κρατούν κρυφές τις απόψεις τους και να συνεχίζουν να πιστεύουν λάθος πράγματα.

 

 

Όσο για τα άτομα που γνωρίζουν τους κινδύνους από την αρχή είπαν τις απόψεις τους, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους και τις σκέψεις τους πάνω στο θέμα και από ό,τι κατάλαβα η ομόφωνη γνώμη όλων που θα έπρεπε να είναι και σεβαστή είναι: ΟΙ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ Η ΤΕΧΝΗ

 

 

Εγώ θα επαναλάβω ότι πρέπει να τους ενημερώσουμε θεωρητικά αλλά να μην τους αφήσουμε να κάνουν πρακτική όσο είναι ανήλικοι.

Link to comment
Share on other sites

Άνοιξες το θέμα για να ζητήσεις γνώμες....πιστεύω οι απορίες σου έχουν απαντηθεί.

 

Όσο για αυτο που είπες να σε διορθώσω αν κάνεις λάθος, ναι κάνεις λάθος. Δεν κατάλαβες καλά, διότι αναφερόμουν σε άτομα που γνωρίζουν τις συνέπειες και τους κινδύνους και όχι σε αυτούς που απλά λένε την άποψή τους. Όλοι έχουμε δικαίωμα να λέμε τη γνώμη μας αλλά υπάρχουν εκείνοι που γνωρίζουν, εκείνοι που δεν γνωρίζουν αλλά με τη λογική τους αντιλαμβάνονται τους κινδύνους, και εκείνοι που νομίζουν ότι γνωρίζουν τους κινδύνους.... Οι τελευταίοι είναι και οι πιό επικίνδυνοι γιατί μέσα στην άγνοιά τους λένε πράγματα που δεν στέκουν.... όπως αυτά που υποστήριξες παραπάνω για τα παιδιά και τις επικλήσεις. Από πού και ως πού γνωρίζεις πώς αισθάνεται ένα παιδί μετά την επίκληση? και πες ότι είχες προσωπική εμπειρία και δεν σε έβλαψε κάτι εσένα. Πού στο καλό ξέρεις τι επιπτώσεις θα έχει μια επίκληση στον ψυχισμό των παιδιών (που σε διαβάζουν αυτή τη στιγμή) που μου συγκρίνεις την επίκληση δαιμόνων με ένα εφιάλτη? Ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο. (Αν θυμάμαι καλά ο Dartsan είχε μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία από επίκληση την οποία περιγράφει σε κάποιο παλιότερο θέμα).

 

έχεις δει ποτέ δαιμονισμένο? έχεις κάποια ιδέα τι μπορεί να σου κάνει έστω η υποψία οτι ένας δαίμονας βρίσκεται μέσα σου? ή φαντάζεσαι πώς είναι? γιατί άλλο να φαντάζεσαι κάποια πράγματα και άλλο να τα βιώνεις πραγματικά.

Λες επίσης οτι τα παιδιά σε μικρή ηλικία έχουν το χαρακτηριστικό να γιατρεύονται πιό εύκολα. Μήπως θέλεις να συμφωνήσω και με αυτό ή θα ανατρέψεις όλους τους επιστήμονες της εποχής που υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο? Γιατί είναι τεκμηριωμένο ότι τα παιδικά ψυχικά τραύματα επηρεάζουν δραματικά το άτομο, καθορίζοντας πολύ συχνά τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται δύσκολες κατατάσεις στην ενήλικη ζωή του και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά του. Η απώθηση τραυματικών εμπειριών είναι ένας αμυντικός μηχανισμός για να προφυλάσσεται το άτομο από επώδυνες εμπειρίες και καταστάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Αυτό δεν σημαίνει οτι οι τραυματικές εμπειρίες εξαφανίζονται με την πάροδο των χρόνων, ούτε οτι γιατρεύτηκε το άτομο απωθώντας τες.

 

Αυτά τα λέω γιατί βλέπω οτι γενικεύεις επικίνδυνα χωρίς να λαμβάνεις υπόψη ότι σε διαβάζουν πολλοί που ίσως πειραματιστούν με επικλήσεις μια που κατα τα λεγόμενά σου: οι παρενέργειες μιας επίκλησης δε θα κάνουν στο παιδί μεγαλύτερη ζημιά από ότι ένας εφιάλτης, όταν στο ίδιο θέμα είπες ότι έχεις βιώσει αρνητικές συνέπειες που κράτησαν μήνες.

Edited by Dalia
Link to comment
Share on other sites

Προσπαθώ εδώ και τόση ώρα να γράψω μια σοβαρή απάντηση αλλά δεν τα καταφέρνω γιατί με πιάνουν τα γέλια... Βρε Grey μου,ή δεν έχεις καταλάβει τη θέση μου πάνω στο θέμα ή συνεχίζεις να με κοντράρεις επίτηδες. Θα ήθελα να μου βρεις το σημείο όπου προτρέπω κάποιον γονέα να δείξει επικλήσεις και τελετουργίες στο ανήλικο παιδί του (όχι τίποτ' άλλο,απλά ψάχνω και δεν το βρίσκω...) Αν κάνεις ένα review στο τόπικ,θα δεις ότι απλώς επαναλαμβάνω με άλλα λόγια απόψεις που είχαν ήδη ειπωθεί (από dimulator,outis και dartsan κυρίως,οι οποίοι μίλησαν για υπόβαθρο και ώθηση που μπορούν να προσφέρουν οι πνευματικοί γονείς σε ένα παιδί,μέχρι να φτάσει στο κατάλληλο στάδιο -ηλικιακό και νοητικό- που θα μπορεί να δράσει μόνο του). Επιπλέον,προφανώς έχουμε στο μυαλό μας διαφορετικού είδους ''τελετουργίες'' (ο dimulator για παράδειγμα μίλησε για έθιμα και σπιτικές τελετές). Έχουμε όλοι μας παρευρεθεί πολλάκις σε τελετουργίες,δεν είναι κάτι που ακούμε πρώτη φορά,ούτε είναι συνδεδεμένο με διαόλους... Να το ξανασκεφτώ την επόμενη φορά που θα πάω σε γάμο δηλαδή ή θα στείλω τον ανήλικο αδερφό μου στον αγιασμό του σχολείου... Και επίσης,πάλι καλά να λέω που δεν κατέληξα ''νύφη του Σατανά'' επειδή στο δημοτικό διάβαζα τον ''Αστρολόγο'' και τα ζώδια στη ''Σούπερ Κατερίνα''...

 

Και παρεμπιπτόντως,ακόμα δε μου έχει λυθεί η απορία: Το συμπέρασμα ότι ένας ενήλικος 18-20 ετών είναι πιο ώριμος και θα προστατευτεί,ενώ ένας 17χρονος θα ''πέσει με τα μούτρα'' και θα φάει το κεφάλι του,από πού το βγάλαμε είπαμε; Γιατί αν κόβει βόλτες το Αγ. Πνεύμα και μοιράζει ''επιφοιτήσεις'' στους νεοαποκτηθέντες την ιδιότητα του ενήλικου,μάλλον πολλοί που γνωρίζω κρατούσαν τότε ομπρέλα...

 

 

Link to comment
Share on other sites

Άνοιξες το θέμα για να ζητήσεις γνώμες....πιστεύω οι απορίες σου έχουν απαντηθεί.

 

 

Το θέμα ανοίχτηκε τον Ιούλιο.

Αυτό μεταφράζεται σε αρκετούς μήνες πριν.

Πρόσφατα είχατε την ευγενή καλοσύνη να το

αναβιώσετε,οι απορίες μου είχαν λυθεί αρκετό

καιρό πριν,όπως θα ήταν αναμενόμενο,έτσι

υποθέτω πως πια το θέμα είναι για συζήτηση.

(Παρότι νομίζω οτι διακρίνω ένα ελαφρύ κλίμα

μάχης).

 

 

Όσο για αυτο που είπες να σε διορθώσω αν κάνεις λάθος, ναι κάνεις λάθος. Δεν κατάλαβες καλά, διότι αναφερόμουν σε άτομα που γνωρίζουν τις συνέπειες και τους κινδύνους και όχι σε αυτούς που απλά λένε την άποψή τους. Όλοι έχουμε δικαίωμα να λέμε τη γνώμη μας αλλά υπάρχουν εκείνοι που γνωρίζουν, εκείνοι που δεν γνωρίζουν αλλά με τη λογική τους αντιλαμβάνονται τους κινδύνους, και εκείνοι που νομίζουν ότι γνωρίζουν τους κινδύνους.... Οι τελευταίοι είναι και οι πιό επικίνδυνοι γιατί μέσα στην άγνοιά τους λένε πράγματα που δεν στέκουν.... όπως αυτά που υποστήριξες παραπάνω για τα παιδιά και τις επικλήσεις. Από πού και ως πού γνωρίζεις πώς αισθάνεται ένα παιδί μετά την επίκληση? και πες ότι είχες προσωπική εμπειρία και δεν σε έβλαψε κάτι εσένα. Πού στο καλό ξέρεις τι επιπτώσεις θα έχει μια επίκληση στον ψυχισμό των παιδιών (που σε διαβάζουν αυτή τη στιγμή) που μου συγκρίνεις την επίκληση δαιμόνων με ένα εφιάλτη? Ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο. (Αν θυμάμαι καλά ο Dartsan είχε μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία από επίκληση την οποία περιγράφει σε κάποιο παλιότερο θέμα).

 

Θα μου επιτρέψετε να νομίζω πως κατάλαβα αρκετά καλά.

 

Ωστέ λοιπόν εγώ δεν έχω ιδέα για τους κινδύνους και απλά

ή νομίζω πως τους ξέρω ή λέω οτι μου κατέβει με βάση την

λογική μου.Καλώς.

 

Από τα 8 καλούσα πλάσματα και δυνάμεις κοντά μου,κάθε

φορά με διαφορετικό τρόπο και πάντα με συναισθηματική

φόρτιση,άλλες φορές αρνητική,άλλες ημιαρνητική,άλλες όχι.

Δεν δοκίμασα"σωστη"επίκληση βέβαια μέχρι που έφτασα τα 12,

νομίζω όμως πως όλοι θα συμφωνήσουμε πως από την

στιγμή που καλείς κάτι,σε κάποιο βαθμό έρχεται,και πως

ένα άτομο που δεν έχει δικό του χώρο,δεν μπορεί ούτε να

βρει τελετουργικά εργαλεία,ούτε να ζωγραφίσει κύκλους και

σύμβολα στο πάτωμα του καθιστικού.

 

Οι εμπειρίες που είχα από εμένα,συμβάδιζαν με αυτά που είπα,

για να τις διασταυρώσω με άλλα 8χρονα παιδιά,λίγο δύσκολο.

Μπόρεσα αργότερα όμως να διασταυρώσω τις πρακτικές μου

εμπειρίες σε εργασίες με άτομα όλων των ηλικιών(και με αρκετά

παιδιά ναι),κάτι που επιδίωκα υπερβολικά πολύ και κάθε φορά

που γνώριζα ένα νέο άτομο στο χώρο φρόντιζα να το κάνω.

 

Δεν έχω διαβάσει βέβαια κανένα βιβλίο από το οποίο παίρνεις

πιστοποιημένη γνώση των αποτελεσμάτων των τελετουργικών

πάνω σε ανήλικα άτομα,νομίζω όμως οτι σε ένα βαθμό την έχω.

(Αν διαφωνείς φυσικά και είσαι ελεύθερη να μου πεις πότε ένα

άτομο μπορεί να θεωρεί πως έχει ικανοποιητική ή έστω αρκετή

γνώση για να μπορεί να μιλάει πάνω στο αντικείμενο).

έχεις δει ποτέ δαιμονισμένο? έχεις κάποια ιδέα τι μπορεί να σου κάνει έστω η υποψία οτι ένας δαίμονας βρίσκεται μέσα σου? ή φαντάζεσαι πώς είναι? γιατί άλλο να φαντάζεσαι κάποια πράγματα και άλλο να τα βιώνεις πραγματικά.

 

Αν έχω δει δαιμονισμένο.Αν εννοείς έναν τυπά με το μαλλί

σηκωμένο αφάνα τις κόρες γυρισμένες προς τα πάνω που

να ξερνάει πράσινα υγρά και το κεφάλι του να κάνει στροφές

όχι δεν έχω δει.Αν έχω κάποια ιδέα ναι,πιστεύω πως έχω,

πιστεύω πως το έχω ζήσει σε κάποιο βαθμό.

 

Λες επίσης οτι τα παιδιά σε μικρή ηλικία έχουν το χαρακτηριστικό να γιατρεύονται πιό εύκολα. Μήπως θέλεις να συμφωνήσω και με αυτό ή θα ανατρέψεις όλους τους επιστήμονες της εποχής που υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο? Γιατί είναι τεκμηριωμένο ότι τα παιδικά ψυχικά τραύματα επηρεάζουν δραματικά το άτομο, καθορίζοντας πολύ συχνά τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται δύσκολες κατατάσεις στην ενήλικη ζωή του και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά του. Η απώθηση τραυματικών εμπειριών είναι ένας αμυντικός μηχανισμός για να προφυλάσσεται το άτομο από επώδυνες εμπειρίες και καταστάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Αυτό δεν σημαίνει οτι οι τραυματικές εμπειρίες εξαφανίζονται με την πάροδο των χρόνων, ούτε οτι γιατρεύτηκε το άτομο απωθώντας τες.

 

Δεν θα μιλήσω για τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους της εποχής,

τους οποίους δεν θεωρώ καν επιστήμονες,θα πω όμως απλά πως

ο μισός ψυχιατρικός χώρος συμφωνεί με αυτό,ο άλλος μισός όχι

και πως πριν την χρησιμοποιήσεις καλό είναι να δεις πως ορίζεται

το ψυχικό τραύμα στην ψυχολογία.

 

Αυτά τα λέω γιατί βλέπω οτι γενικεύεις επικίνδυνα χωρίς να λαμβάνεις υπόψη ότι σε διαβάζουν πολλοί που ίσως πειραματιστούν με επικλήσεις μια που κατα τα λεγόμενά σου: οι παρενέργειες μιας επίκλησης δε θα κάνουν στο παιδί μεγαλύτερη ζημιά από ότι ένας εφιάλτης, όταν στο ίδιο θέμα είπες ότι έχεις βιώσει αρνητικές συνέπειες που κράτησαν μήνες.

Εφόσων το θέμα γίνεται πιο γενικό και ο καθένας σε κάθε νέο ποστ

του ρίχνει και μια νέα άποψη προφανώς και θα διευρύνω το φάσμα

αυτών που λέω.Δυστυχώς δεν έχω την διάθεση να κάθομαι να αναλύω

μέχρι αηδίας ό,τι λέω.Αν κάποιος δει κάτι με το οποίο διαφωνεί μπορεί

,καλή ώρα όπως εσύ,να μου πει για να το αναλύσω παραπάνω.

Εγώ θεωρώ πως οι παρενέργειες μιας επίκλησης σε ένα παιδί ή σε έναν

"νεοέφηβο" ο οποίος δεν έχει εμβαθύνει στο θέμα(γιατί τότε και σωστή

μέθοδο έχει και πως να το αντιμετωπίσει σωστά ξέρει,)είναι ακριβώς αυτές.

Το γιατί το έγραψα αρκετά συγκεκριμένα νομίζω σε κάποιο από τα προηγούμενα

ποστ μου.Αν τώρα εσύ έχεις ζήσει κάποια περίπτωση στην οποία ένα παιδί

επικαλέστηκε κάτι και πέθανε,βρέθηκε στο ψυχιατρείο ή χρειάστηκε πραγματικά

βοήθεια(και όχι από ταινία)χωρίς να είχε κάποιο βαρύ ψυχολογικοσυναισθηματικό

πρόβλημα πριν την κάνει,γράψτην μου και θα χαρώ να αναθεωρήσω τις απόψεις μου.

Link to comment
Share on other sites

λοιπόν δεν ξέρω τι ηλικία έχει ο κάθε ένας εδώ μέσα αν και νομίζω από αυτά που γράφετε ότι standard κάποιοι είναι ανήλικοι και όχι μόνο αυτό είναι και άπειροι διότι αγνοούν τους κινδύνους. Η άγνοια του κινδύνου είναι χαρακτηριστικό των παιδιών... παιδιά!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...