xristina00 Posted February 28, 2011 Report Share Posted February 28, 2011 Eυγε dimulator!! Εβγαλες το φίδι απο την τρύπα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted February 28, 2011 Report Share Posted February 28, 2011 (edited) είμαι υπέροχη η άτιμη.... http://www.youtube.com/watch?v=hM0Kvbe1O0E έχω κέφια σήμερα.... Edited February 28, 2011 by dimulator Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
musa Posted February 28, 2011 Report Share Posted February 28, 2011 Το ότι έχεις κέφια φαίνεται! (Τη χορεύτρια την παραδέχομαι,είναι -ελαφρώς- καλύτερη από μένα!!! ) Πέρα από την πλάκα πάντως,δε σημαίνει ότι επειδή δε συμφωνούμε όλοι σε ένα θέμα που αφορά ανηλίκους,κάποιοι είναι ανήλικοι... Αν δηλαδή υπήρχε διαφορά για ένα θέμα που αφορούσε το σατανισμό,θα σήμαινε ότι αυτοί που διαφωνούν είναι σατανιστές; (Ή στο θέμα της αυτοκτονίας πχ,που είναι και πρόσφατο... Αν υπερασπιστείς την επιλογή της αυτοκτονίας,σημαίνει ότι θα την κάνεις κιόλας;) Το συγκεκριμένο τόπικ σχετίζεται με την αντιμετώπιση των παιδιών σχετικά με τη μαγεία,το οποίο σημαίνει ότι αφορά τους γονείς που τα μεγαλώνουν (είτε αυτούς που ήδη είναι γονείς είτε τους μελλοντικούς). Και επιμένω μερικές φορές,γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο ''γνωρίζω για τον κίνδυνο και είμαι προσεκτικός'' από το ''φοβάμαι ακόμα και τη σκιά μου'' και νομίζω ότι είναι εμφανές σε όλους αυτό... Απλά προσπαθώ να πω...μην κολλάμε τόσο πολύ στο φόβο,σε σημείο να μας αφήνει στάσιμους ή να μας πάει ακόμα και πίσω. Να χρησιμοποιούμε μεν την επίγνωση του κινδύνου για προστασία (δική μας και των άλλων),αλλά ας μη μένουμε εκεί,γιατί πίσω και πέρα από το φόβο υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που αξίζει να ανακαλύψουμε. Αυτά από μένα. Υ.Γ. Η άγνοια του κινδύνου υποτίθεται ότι είναι χαρακτηριστικό των παιδιών... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Grey Posted February 28, 2011 Report Share Posted February 28, 2011 Άνοιξες το θέμα για να ζητήσεις γνώμες....πιστεύω οι απορίες σου έχουν απαντηθεί. Όσο για αυτο που είπες να σε διορθώσω αν κάνεις λάθος, ναι κάνεις λάθος. Δεν κατάλαβες καλά, διότι αναφερόμουν σε άτομα που γνωρίζουν τις συνέπειες και τους κινδύνους και όχι σε αυτούς που απλά λένε την άποψή τους. Όλοι έχουμε δικαίωμα να λέμε τη γνώμη μας αλλά υπάρχουν εκείνοι που γνωρίζουν, εκείνοι που δεν γνωρίζουν αλλά με τη λογική τους αντιλαμβάνονται τους κινδύνους, και εκείνοι που νομίζουν ότι γνωρίζουν τους κινδύνους.... Οι τελευταίοι είναι και οι πιό επικίνδυνοι γιατί μέσα στην άγνοιά τους λένε πράγματα που δεν στέκουν.... όπως αυτά που υποστήριξες παραπάνω για τα παιδιά και τις επικλήσεις. Από πού και ως πού γνωρίζεις πώς αισθάνεται ένα παιδί μετά την επίκληση? και πες ότι είχες προσωπική εμπειρία και δεν σε έβλαψε κάτι εσένα. Πού στο καλό ξέρεις τι επιπτώσεις θα έχει μια επίκληση στον ψυχισμό των παιδιών (που σε διαβάζουν αυτή τη στιγμή) που μου συγκρίνεις την επίκληση δαιμόνων με ένα εφιάλτη? Ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο. (Αν θυμάμαι καλά ο Dartsan είχε μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία από επίκληση την οποία περιγράφει σε κάποιο παλιότερο θέμα). έχεις δει ποτέ δαιμονισμένο? έχεις κάποια ιδέα τι μπορεί να σου κάνει έστω η υποψία οτι ένας δαίμονας βρίσκεται μέσα σου? ή φαντάζεσαι πώς είναι? γιατί άλλο να φαντάζεσαι κάποια πράγματα και άλλο να τα βιώνεις πραγματικά. Λες επίσης οτι τα παιδιά σε μικρή ηλικία έχουν το χαρακτηριστικό να γιατρεύονται πιό εύκολα. Μήπως θέλεις να συμφωνήσω και με αυτό ή θα ανατρέψεις όλους τους επιστήμονες της εποχής που υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο? Γιατί είναι τεκμηριωμένο ότι τα παιδικά ψυχικά τραύματα επηρεάζουν δραματικά το άτομο, καθορίζοντας πολύ συχνά τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται δύσκολες κατατάσεις στην ενήλικη ζωή του και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά του. Η απώθηση τραυματικών εμπειριών είναι ένας αμυντικός μηχανισμός για να προφυλάσσεται το άτομο από επώδυνες εμπειρίες και καταστάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Αυτό δεν σημαίνει οτι οι τραυματικές εμπειρίες εξαφανίζονται με την πάροδο των χρόνων, ούτε οτι γιατρεύτηκε το άτομο απωθώντας τες. Αυτά τα λέω γιατί βλέπω οτι γενικεύεις επικίνδυνα χωρίς να λαμβάνεις υπόψη ότι σε διαβάζουν πολλοί που ίσως πειραματιστούν με επικλήσεις μια που κατα τα λεγόμενά σου: οι παρενέργειες μιας επίκλησης δε θα κάνουν στο παιδί μεγαλύτερη ζημιά από ότι ένας εφιάλτης, όταν στο ίδιο θέμα είπες ότι έχεις βιώσει αρνητικές συνέπειες που κράτησαν μήνες. Το θέμα ανοίχτηκε τον Ιούλιο. Αυτό μεταφράζεται σε αρκετούς μήνες πριν. Πρόσφατα είχατε την ευγενή καλοσύνη να το αναβιώσετε,οι απορίες μου είχαν λυθεί αρκετό καιρό πριν,όπως θα ήταν αναμενόμενο,έτσι υποθέτω πως πια το θέμα είναι για συζήτηση. (Παρότι νομίζω οτι διακρίνω ένα ελαφρύ κλίμα μάχης). Θα μου επιτρέψετε να νομίζω πως κατάλαβα αρκετά καλά. Ωστέ λοιπόν εγώ δεν έχω ιδέα για τους κινδύνους και απλά ή νομίζω πως τους ξέρω ή λέω οτι μου κατέβει με βάση την λογική μου.Καλώς. Από τα 8 καλούσα πλάσματα και δυνάμεις κοντά μου, κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο και πάντα με συναισθηματική φόρτιση,άλλες φορές αρνητική, άλλες ημιαρνητική, άλλες όχι. Δεν δοκίμασα "σωστη" επίκληση βέβαια μέχρι που έφτασα τα 12, νομίζω όμως πως όλοι θα συμφωνήσουμε πως από την στιγμή που καλείς κάτι, σε κάποιο βαθμό έρχεται,και πως ένα άτομο που δεν έχει δικό του χώρο,δεν μπορεί ούτε να βρει τελετουργικά εργαλεία, ούτε να ζωγραφίσει κύκλους και σύμβολα στο πάτωμα του καθιστικού. Οι εμπειρίες που είχα από εμένα,συμβάδιζαν με αυτά που είπα, για να τις διασταυρώσω με άλλα 8χρονα παιδιά, λίγο δύσκολο. Μπόρεσα αργότερα όμως να διασταυρώσω τις πρακτικές μου εμπειρίες σε εργασίες με άτομα όλων των ηλικιών(και με αρκετά παιδιά ναι),κάτι που επιδίωκα υπερβολικά πολύ και κάθε φορά που γνώριζα ένα νέο άτομο στο χώρο φρόντιζα να το κάνω. Δεν έχω διαβάσει βέβαια κανένα βιβλίο από το οποίο παίρνεις πιστοποιημένη γνώση των αποτελεσμάτων των τελετουργικών πάνω σε ανήλικα άτομα, νομίζω όμως οτι σε ένα βαθμό την έχω. (Αν διαφωνείς φυσικά και είσαι ελεύθερη να μου πεις πότε ένα άτομο μπορεί να θεωρεί πως έχει ικανοποιητική ή έστω αρκετή γνώση για να μπορεί να μιλάει πάνω στο αντικείμενο). Αν έχω δει δαιμονισμένο. Αν εννοείς έναν τυπά με το μαλλί σηκωμένο αφάνα τις κόρες γυρισμένες προς τα πάνω που να ξερνάει πράσινα υγρά και το κεφάλι του να κάνει στροφές όχι δεν έχω δει. Αν έχω κάποια ιδέα ναι, πιστεύω πως έχω, πιστεύω πως το έχω ζήσει σε κάποιο βαθμό. Δεν θα μιλήσω για τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους της εποχής, τους οποίους δεν θεωρώ καν επιστήμονες, θα πω όμως απλά πως ο μισός ψυχιατρικός χώρος συμφωνεί με αυτό, ο άλλος μισός όχι και πως πριν την χρησιμοποιήσεις καλό είναι να δεις πως ορίζεται το ψυχικό τραύμα στην ψυχολογία. Εφόσων το θέμα γίνεται πιο γενικό και ο καθένας σε κάθε νέο ποστ του ρίχνει και μια νέα άποψη προφανώς και θα διευρύνω το φάσμα αυτών που λέω. Δυστυχώς δεν έχω την διάθεση να κάθομαι να αναλύω μέχρι αηδίας ό,τι λέω. Αν κάποιος δει κάτι με το οποίο διαφωνεί μπορεί ,καλή ώρα όπως εσύ,να μου πει για να το αναλύσω παραπάνω. Εγώ θεωρώ πως οι παρενέργειες μιας επίκλησης σε ένα παιδί ή σε έναν "νεοέφηβο" ο οποίος δεν έχει εμβαθύνει στο θέμα (γιατί τότε και σωστή μέθοδο έχει και πως να το αντιμετωπίσει σωστά ξέρει,) είναι ακριβώς αυτές. Το γιατί το έγραψα αρκετά συγκεκριμένα νομίζω σε κάποιο από τα προηγούμενα ποστ μου. Αν τώρα εσύ έχεις ζήσει κάποια περίπτωση στην οποία ένα παιδί επικαλέστηκε κάτι και πέθανε, βρέθηκε στο ψυχιατρείο ή χρειάστηκε πραγματικά βοήθεια (και όχι από ταινία) χωρίς να είχε κάποιο βαρύ ψυχολογικοσυναισθηματικό πρόβλημα πριν την κάνει, γράψτην μου και θα χαρώ να αναθεωρήσω τις απόψεις μου. Ντάλια θα συμφωνήσω μαζί σου για τους κινδύνους και εν μέρει για τους δαιμονισμένους. Στην πραγματικότητα "δαιμονισμένος" είναι όποιος κάνει ένα invocation κάποιας θεότητας. Ακόμα και οι χριστιανοί έχουν invocation ("...ελθέ και σκήνωσον εν ημίν...") ή οι wiccans (Drawing Down the Moon). Κανείς δεν έπαθε τίποτα. Τι γίνεται όμως αν έχουμε να κάνουμε με σκοτεινές θεότητες (δαίμονες); Αν είμαστε κι εμείς σκοτεινοί και τους υπηρετούμε τυφλά κάνοντας ενδεχομένως και κακό δεν θα πάθουμε τίποτε. Τους βολεύουμε και μας βολεύουν, καθαρή συναλλαγή είναι. Εσύ πιστεύεις σε αυτούς και αυτοί βοηθούν εσένα στα διάφορα "θέλω" σου. Βηλφεγώρ αν θέλεις κάτι τέτοιο για τον εαυτό σου, οκ συνέχισε έτσι, άλλωστε αν έχεις μπλέξει απ' τα 8 σου (εγώ απ' τα 7 είχα "ενοχλήσεις" αλλά αντιστάθηκα...) τώρα μάλλον δεν υπάρχει γυρισμός... και αν αλλάξεις γνώμη και φύγεις από την υπηρεσία αυτών που επικαλείσαι τώρα και δε σε πειράζουν ή σε πειράζουν όσο αντέχεις και μας λες "μα καλά τρελοί είστε; μια χαρά είναι οι επικλήσεις...", θα πέσουν να σε φάνε και τότε θα καταλάβεις τι σου λέει η Ντάλια... Ντάλια μου, δεν νομίζω ότι έχουν πια νόημα οι όποιες συμβουλές. Χειρότερο θα το κάνεις... Προσπαθώ εδώ και τόση ώρα να γράψω μια σοβαρή απάντηση αλλά δεν τα καταφέρνω γιατί με πιάνουν τα γέλια... Βρε Grey μου, ή δεν έχεις καταλάβει τη θέση μου πάνω στο θέμα ή συνεχίζεις να με κοντράρεις επίτηδες. Δεν κοντράρω κανέναν επίτηδες και αν σκεφτείς καλά αυτά που έγραψα, δεν θα γελάς. Και ειδικά εσένα Μούσα μου, δεν έχω λόγο να σε κοντράρω. Θα ήθελα να μου βρεις το σημείο όπου προτρέπω κάποιον γονέα να δείξει επικλήσεις και τελετουργίες στο ανήλικο παιδί του (όχι τίποτ' άλλο, απλά ψάχνω και δεν το βρίσκω...) Αν κάνεις ένα review στο τόπικ, θα δεις ότι απλώς επαναλαμβάνω με άλλα λόγια απόψεις που είχαν ήδη ειπωθεί (από dimulator,outis και dartsan κυρίως,οι οποίοι μίλησαν για υπόβαθρο και ώθηση που μπορούν να προσφέρουν οι πνευματικοί γονείς σε ένα παιδί, μέχρι να φτάσει στο κατάλληλο στάδιο -ηλικιακό και νοητικό- που θα μπορεί να δράσει μόνο του). Επιπλέον, προφανώς έχουμε στο μυαλό μας διαφορετικού είδους ''τελετουργίες'' (ο dimulator για παράδειγμα μίλησε για έθιμα και σπιτικές τελετές). Έχουμε όλοι μας παρευρεθεί πολλάκις σε τελετουργίες, δεν είναι κάτι που ακούμε πρώτη φορά, ούτε είναι συνδεδεμένο με διαόλους... Να το ξανασκεφτώ την επόμενη φορά που θα πάω σε γάμο δηλαδή ή θα στείλω τον ανήλικο αδερφό μου στον αγιασμό του σχολείου... Δεν είπα ότι προτείνεις ευθέως τέτοια πράγματα. Σου είπα ήδη ότι ΔΕΝ χρειάζεται να έχεις μπλέξει με σολομωνικές και επικλήσεις για να σου επιτεθεί κάτι. Και με απλή μαγεία να ασχολείσαι κινδυνεύεις. Πήγαινε και ξαναδιάβασέ τα... Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε πάντως γιατί μου φάνηκαν κάπως διφορούμενα αυτά που έγραψες. Π.χ. αφού και στο χορό μπορεί να σπάσω το πόδι μου γιατί να μην ασχοληθώ και με μαγεία και ας πάθω ότι πάθω... Αυτό κατάλαβα εγώ. Και επίσης, πάλι καλά να λέω που δεν κατέληξα ''νύφη του Σατανά'' επειδή στο δημοτικό διάβαζα τον ''Αστρολόγο'' και τα ζώδια στη ''Σούπερ Κατερίνα''... Πάλι δεν κατάλαβες τι έγραψα. Από αυτά ξεκινάς και δεν είναι τπτ κακό. Αλλά εκεί θα βρεις κι άλλα και το ένα θα φέρει το άλλο. Γιατί δεν έμπλεξες εσύ; Είχες περισσότερο μυαλό και σωστούς γονείς. Δεν είπα ότι οπωσδήποτε θα συμβεί αυτό, είπα ότι μπορεί να συμβεί... Είναι μάλλον σπάνιο άλλα συμβαίνει... Και παρεμπιπτόντως, ακόμα δε μου έχει λυθεί η απορία: Το συμπέρασμα ότι ένας ενήλικος 18-20 ετών είναι πιο ώριμος και θα προστατευτεί, ενώ ένας 17χρονος θα ''πέσει με τα μούτρα'' και θα φάει το κεφάλι του, από πού το βγάλαμε είπαμε; Γιατί αν κόβει βόλτες το Αγ. Πνεύμα και μοιράζει ''επιφοιτήσεις'' στους νεοαποκτηθέντες την ιδιότητα του ενήλικου, μάλλον πολλοί που γνωρίζω κρατούσαν τότε ομπρέλα... Θα σου τη λύσω τώρα την απορία Μούσα μου. Καταρχήν ΝΑΙ και ο 18-20άρης πάλι πιτσιρικάς είναι, και αυτός με τα μούτρα θα πέσει, και αυτός θα φάει το κεφάλι του, ΑΛΛΑ αυτόν νομικά δεν μπορεί κανείς να τον εμποδίσει και εγώ αν είμαι πατέρας του δεν είμαι πια υπεύθυνος για αυτόν. Σου υπενθυμίζω ότι το θέμα που συζητάμε είναι τι να κάνει ο γονιός. Άρα το 17άχρονο που είναι στην ευθύνη μου πρέπει να το προσέχω ώστε να μη φάει το κεφάλι του... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted February 28, 2011 Report Share Posted February 28, 2011 ποιο είναι το θέμα για την αυτοκτονία; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
musa Posted February 28, 2011 Report Share Posted February 28, 2011 Δεν κοντράρω κανέναν επίτηδες και αν σκεφτείς καλά αυτά που έγραψα, δεν θα γελάς. Και ειδικά εσένα Μούσα μου, δεν έχω λόγο να σε κοντράρω. Περισσότερο προς το κωμικοτραγικό έτεινε η αίσθηση που είχα... Μόνο εμένα μου φαίνεται αστείο και ταυτόχρονα τραγικό να φοβόμαστε τα πάντα,συμπεριλαμβανομένου ενός απλού ενδιαφέροντος του παιδιού για τα ζώδια; Μπορεί να μην το εννοούσες έτσι,αλλά αυτό βγαίνει... Μπορεί πάλι να ''πρέπει'' να ζούμε φοβούμενοι και τη σκιά μας,αλλά αυτό είναι κάτι που προσωπικά δεν είμαι υποχρεωμένη να το δεχτώ,νιώθω ότι περισσότερα στερεί παρά προσφέρει,και σε καμιά περίπτωση δε θα το υιοθετήσω ως στάση ζωής. Ξέρεις...πολλές φορές,οι κίνδυνοι και οι καταστροφές δημιουργούνται επειδή αποζητάς σώνει και ντε να υπάρξουν... (Δε το λέω για σένα προσωπικά,έχω υπόψη μου περιπτώσεις -σε διάφορα θέματα- που τα πράγματα πήγαν άσχημα,ακριβώς επειδή υπήρχε αυτή η ''επιθυμία'' να δοθεί έρεισμα στο φόβο,και δημιουργήθηκαν προβλήματα από κει που δεν υπήρχαν...) Δεν είπα ότι προτείνεις ευθέως τέτοια πράγματα. Σου είπα ήδη ότι ΔΕΝ χρειάζεται να έχεις μπλέξει με σολομωνικές και επικλήσεις για να σου επιτεθεί κάτι. Και με απλή μαγεία να ασχολείσαι κινδυνεύεις. Πήγαινε και ξαναδιάβασέ τα... Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε πάντως γιατί μου φάνηκαν κάπως διφορούμενα αυτά που έγραψες. Π.χ. αφού και στο χορό μπορεί να σπάσω το πόδι μου γιατί να μην ασχοληθώ και με μαγεία και ας πάθω ότι πάθω... Αυτό κατάλαβα εγώ. Ναι πράγματι δεν εννοούσα αυτό που υπέθεσες αρχικά... Αλλά δε νομίζω ότι ένα παιδί κινδυνεύει αν αρχίσει να μαθαίνει για μύθους και φιλοσοφία (και τα λοιπά και τα λοιπά που προαναφέραμε),και εννοείται με ενημέρωση και καθοδήγηση ώστε να ξέρει τι είναι επικίνδυνο και να είναι υποψιασμένο. Μίλησα προηγουμένως για φόβο... Το ότι προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις το φόβο και την επίγνωση του κινδύνου προς όφελός σου -έτσι ώστε να σε συγκρατεί μεν,αλλά να μη σε κυριεύει-,δε σημαίνει ότι υιοθετείς τη λογική ''ας πάθω ό,τι πάθω''. Σημαίνει ότι βάζεις τη δράση σου μέσα σε ένα πλαίσιο και διατηρείς μια ισορροπία. Το ότι,εάν οδηγήσεις μεθυσμένος και με 200 θα σκοτωθείς,δεν πάει να πει ότι δε θα οδηγήσεις ποτέ... Πάει να πει ότι ξέρεις τον κίνδυνο,και γι' αυτό δρας ανάλογα. Και φυσικά μπορεί να σκοτωθείς ενώ οδηγάς νηφάλιος και με προσοχή,από φταίξιμο κάποιου άλλου,από κακοτυχία,από μηχανική βλάβη και ούτω καθεξής! Αλλά ούτε αυτό σε εμποδίζει να οδηγήσεις... [Για να σε προλάβω και να μη μου πεις ότι δε βάζεις το ανήλικο παιδί σου να οδηγήσει,πράγματι δεν το κάνεις. Του μαθαίνεις όμως κυκλοφοριακή αγωγή και ενημερώνεις για τους κινδύνους στο δρόμο,ώστε να γίνει πρώτα ένας υπεύθυνος πεζός,και κατόπιν ένας ευσυνείδητος οδηγός.] Πάλι δεν κατάλαβες τι έγραψα. Από αυτά ξεκινάς και δεν είναι τπτ κακό. Αλλά εκεί θα βρεις κι άλλα και το ένα θα φέρει το άλλο. Γιατί δεν έμπλεξες εσύ; Είχες περισσότερο μυαλό και σωστούς γονείς. Δεν είπα ότι οπωσδήποτε θα συμβεί αυτό, είπα ότι μπορεί να συμβεί... Είναι μάλλον σπάνιο άλλα συμβαίνει... Σπάνιο δε θα το 'λεγα... Όλα τα κοριτσάκια στην τάξη μου (και όχι μόνο) διαβάζαμε ζώδια και τα σχετικά... Είναι συνηθισμένο για ένα κοριτσάκι να ασχολείται με τέτοια. Κι όμως είμαστε όλες μια χαρά. (Το ενδεχόμενο κάποια απ' όλο το σχολείο να έχει καταλήξει σε μαύρη σέκτα δε νομίζω ότι θα οφείλεται σ' αυτό το παιδικό χόμπι...) Προσπαθώ να σου πω,ότι καλό είναι να προσέχεις,αλλά μη βλέπουμε παντού φαντάσματα... Είναι το άλλο άκρο από το να πέσεις με τα μούτρα και να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Θα σου τη λύσω τώρα την απορία Μούσα μου. Καταρχήν ΝΑΙ και ο 18-20άρης πάλι πιτσιρικάς είναι, και αυτός με τα μούτρα θα πέσει, και αυτός θα φάει το κεφάλι του, ΑΛΛΑ αυτόν νομικά δεν μπορεί κανείς να τον εμποδίσει και εγώ αν είμαι πατέρας του δεν είμαι πια υπεύθυνος για αυτόν. Σου υπενθυμίζω ότι το θέμα που συζητάμε είναι τι να κάνει ο γονιός. Άρα το 17άχρονο που είναι στην ευθύνη μου πρέπει να το προσέχω ώστε να μη φάει το κεφάλι του... Δεν έχω ''κάνει'' μάνα ακόμη,αλλά απ' ό,τι μου λένε... Το ενδεχόμενο να σταματήσεις να νοιάζεσαι για την ασφάλεια του παιδιού σου και να το αφήσεις ξαφνικά ελεύθερο μόλις κλείσει τα 18 να κάνει ό,τι θέλει,επειδή νομικά δεν έχεις υποχρέωση, είναι...μάλλον απίθανο σενάριο. Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε με ψυχρή λογική -που όμως στην πράξη δε χρησιμοποιείται εν προκειμένω-,τότε συμφωνώ. Και πάλι όμως,μιλάς εδώ για το θέμα της υποχρέωσης,εγώ ρώτησα πότε επέρχεται η ωριμότητα ως πραγματική κατάσταση,και γιατί βάζουμε εδώ το όριο,γιατί το θέμα είναι όχι μόνο τι κάνει ο γονιός,αλλά και γιατί το κάνει,και τι θα ήταν ενδεχομένως καλύτερο να κάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted February 28, 2011 Author Report Share Posted February 28, 2011 (edited) @Grey Ωραία με έπιασες,έχω κάνει συμβόλαιο με τον σατανά και ως σκοπό έχω να παρασύρω ευσεβείς χριστιανούς όπως εσύ στην ακολασία του master μου με ανίερες επικλήσεις και σκοτεινά τελετουργικά που εξυπηρετούν τους δόλιους και ύπουλους σκοπούς μου για παγκόσμια κυριαρχία,αμέτρητες γυναίκες με φοινικόφυλλα και ασταμάτητο tango στα πικι άπι. Εντάξει? ~~~~~~~~~~~~~~~~~~******~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Νομίζω ό,τι ήταν να πούμε εδώ το είπαμε επομένως εφόσων δεν ακολουθήσει κάποια ιδιαίτερη,σημαντική αναφορά σε εμένα λέω να παραμείνω εκτός. Καλή σας ημέρα. Υ.Σ.Ναι υποθέτω οτι με έτρωγε το χέρι μου. Αγαπητέ grey,το γεγονός οτι από τα 8 μου ένιωθα να ασφυκτιώ περιορισμένος όντας στον κόσμο στον οποίο ζούσαν τα κοντινά μου άτομα και καλούσα(χωρίς βέβαια να έχω κάποια συγκεκριμένη μέθοδο,τότε δεν ήξερα καν οτι υπάρχει κάτι που λέγεται Τέχνη,απλά τα φώναζα να έρθουν κοντά μου) ό,τι είχε την ευγενή καλοσύνη να ρθει για να με πάει αλλού,μαζί με το γεγονός οτι στα 12 δοκίμασα μια "Σωστή" επίκληση(και δεν την βρήκα του γούστου μου)δεν νομίζω οτι με κάνει δούλο των σκοτεινών δυνάμεων,ούτε πράκτορα του κακού(που δεν ξέρω καν αν υφίσταται). Ευχαριστώ. Edited February 28, 2011 by Βηλφεγώρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
musa Posted February 28, 2011 Report Share Posted February 28, 2011 ποιο είναι το θέμα για την αυτοκτονία; Με βάζεις να ψάχνω τώρα και νυστάζω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Grey Posted March 1, 2011 Report Share Posted March 1, 2011 Περισσότερο προς το κωμικοτραγικό έτεινε η αίσθηση που είχα... Μόνο εμένα μου φαίνεται αστείο και ταυτόχρονα τραγικό να φοβόμαστε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου ενός απλού ενδιαφέροντος του παιδιού για τα ζώδια; Μπορεί να μην το εννοούσες έτσι, αλλά αυτό βγαίνει... Μπορεί πάλι να ''πρέπει'' να ζούμε φοβούμενοι και τη σκιά μας, αλλά αυτό είναι κάτι που προσωπικά δεν είμαι υποχρεωμένη να το δεχτώ, νιώθω ότι περισσότερα στερεί παρά προσφέρει,και σε καμιά περίπτωση δε θα το υιοθετήσω ως στάση ζωής. Ξέρεις... πολλές φορές, οι κίνδυνοι και οι καταστροφές δημιουργούνται επειδή αποζητάς σώνει και ντε να υπάρξουν... (Δε το λέω για σένα προσωπικά, έχω υπόψη μου περιπτώσεις -σε διάφορα θέματα- που τα πράγματα πήγαν άσχημα,ακριβώς επειδή υπήρχε αυτή η ''επιθυμία'' να δοθεί έρεισμα στο φόβο, και δημιουργήθηκαν προβλήματα από κει που δεν υπήρχαν...) Όχι δεν το εννοούσα έτσι. Κατάλαβες νομίζω τι εννοούσα και ξέρεις ότι είναι αλήθεια. Όχι δε λέω ότι πρέπει να φοβάσαι. Και ως στάση ζωής θα ήταν εντελώς απαράδεκτο. Κατάλαβες νομίζω τι πράγματα λέω ότι δεν πρέπει να κάνεις ως παιδί και τώρα που έχεις μεγαλώσει, είναι ρίσκο αλλά εκ του νόμου είσαι ελεύθερη να τα κάνεις. Τα δυο τελευταία που λες τα έχω πάθει... Ναι πράγματι δεν εννοούσα αυτό που υπέθεσες αρχικά... Αλλά δε νομίζω ότι ένα παιδί κινδυνεύει αν αρχίσει να μαθαίνει για μύθους και φιλοσοφία (και τα λοιπά και τα λοιπά που προαναφέραμε),και εννοείται με ενημέρωση και καθοδήγηση ώστε να ξέρει τι είναι επικίνδυνο και να είναι υποψιασμένο. Μίλησα προηγουμένως για φόβο... Το ότι προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις το φόβο και την επίγνωση του κινδύνου προς όφελός σου -έτσι ώστε να σε συγκρατεί μεν,αλλά να μη σε κυριεύει-,δε σημαίνει ότι υιοθετείς τη λογική ''ας πάθω ό,τι πάθω''. Σημαίνει ότι βάζεις τη δράση σου μέσα σε ένα πλαίσιο και διατηρείς μια ισορροπία. Το ότι,εάν οδηγήσεις μεθυσμένος και με 200 θα σκοτωθείς,δεν πάει να πει ότι δε θα οδηγήσεις ποτέ... Πάει να πει ότι ξέρεις τον κίνδυνο,και γι' αυτό δρας ανάλογα. Και φυσικά μπορεί να σκοτωθείς ενώ οδηγάς νηφάλιος και με προσοχή,από φταίξιμο κάποιου άλλου,από κακοτυχία,από μηχανική βλάβη και ούτω καθεξής! Αλλά ούτε αυτό σε εμποδίζει να οδηγήσεις... [Για να σε προλάβω και να μη μου πεις ότι δε βάζεις το ανήλικο παιδί σου να οδηγήσει,πράγματι δεν το κάνεις. Του μαθαίνεις όμως κυκλοφοριακή αγωγή και ενημερώνεις για τους κινδύνους στο δρόμο,ώστε να γίνει πρώτα ένας υπεύθυνος πεζός,και κατόπιν ένας ευσυνείδητος οδηγός.] Ε ναι Μούσα μου, εδώ συμφωνούμε απόλυτα. Άλλωστε τα έχω ήδη πει αυτά... Σπάνιο δε θα το 'λεγα... Όλα τα κοριτσάκια στην τάξη μου (και όχι μόνο) διαβάζαμε ζώδια και τα σχετικά... Είναι συνηθισμένο για ένα κοριτσάκι να ασχολείται με τέτοια. Κι όμως είμαστε όλες μια χαρά. (Το ενδεχόμενο κάποια απ' όλο το σχολείο να έχει καταλήξει σε μαύρη σέκτα δε νομίζω ότι θα οφείλεται σ' αυτό το παιδικό χόμπι...) Προσπαθώ να σου πω,ότι καλό είναι να προσέχεις,αλλά μη βλέπουμε παντού φαντάσματα... Είναι το άλλο άκρο από το να πέσεις με τα μούτρα και να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Δεν είπα σπάνιο αυτό που λες. Σπάνιο είναι ξεκινώντας από τα ζώδια να καταλήξεις σιγά-σιγά στη μαύρη μαγεία. Δεν έχω ''κάνει'' μάνα ακόμη,αλλά απ' ό,τι μου λένε... Το ενδεχόμενο να σταματήσεις να νοιάζεσαι για την ασφάλεια του παιδιού σου και να το αφήσεις ξαφνικά ελεύθερο μόλις κλείσει τα 18 να κάνει ό,τι θέλει,επειδή νομικά δεν έχεις υποχρέωση, είναι...μάλλον απίθανο σενάριο. Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε με ψυχρή λογική -που όμως στην πράξη δε χρησιμοποιείται εν προκειμένω-, τότε συμφωνώ. Και πάλι όμως,μιλάς εδώ για το θέμα της υποχρέωσης, εγώ ρώτησα πότε επέρχεται η ωριμότητα ως πραγματική κατάσταση,και γιατί βάζουμε εδώ το όριο,γιατί το θέμα είναι όχι μόνο τι κάνει ο γονιός, αλλά και γιατί το κάνει, και τι θα ήταν ενδεχομένως καλύτερο να κάνει. Η ωριμότητα δεν ξέρουμε πότε επέρχεται. Ρωτάς κάποιον που του αρέσει να φέρεται σαν παιδί και το κάνει με κάθε ευκαιρία... Ο γονιός δεν παύει να ανησυχεί ούτε όταν πεθάνει. Απλά μέχρι τα 18 έχει κατά νόμον δικαίωμα. Γνώρισα πρόσφατα μια κοπέλα, θύμα του "my home, my rules". Είναι απαίσιο να το κάνουν αυτό οι γονείς στα παιδιά τους. Και δυστυχώς γίνεται, ειδικά τώρα με την κρίση που δεν υπάρχουν δουλειές τα "παιδιά" παραμένουν προστατευόμενα μέλη επ' αόριστον... Το σωστό λοιπόν είναι, όπως έχω ήδη πει, μέχρι τα 18 να απαγορεύεται οτιδήποτε θα το έβλαπτε και μετά αν μένει μαζί μου να απαγορεύεται οτιδήποτε θα είχε επιπτώσεις σε μένα τον ίδιο. @Grey Ωραία με έπιασες, έχω κάνει συμβόλαιο με τον σατανά και ως σκοπό έχω να παρασύρω ευσεβείς χριστιανούς όπως εσύ στην ακολασία του master μου με ανίερες επικλήσεις και σκοτεινά τελετουργικά που εξυπηρετούν τους δόλιους και ύπουλους σκοπούς μου για παγκόσμια κυριαρχία, αμέτρητες γυναίκες με φοινικόφυλλα και ασταμάτητο tango στα πικι άπι. Εντάξει? Χαχαα λολ! Το μπαγάσα το θείο Λούσιφερ... σε όλους τα ίδια λέει. Δεν πιστεύω να τον πίστεψες, ε; Νομίζω ό,τι ήταν να πούμε εδώ το είπαμε επομένως εφόσων δεν ακολουθήσει κάποια ιδιαίτερη,σημαντική αναφορά σε εμένα λέω να παραμείνω εκτός. Καλή σας ημέρα. Ναι μάλλον έχει εξαντληθεί το θέμα. Υ.Σ. Ναι υποθέτω οτι με έτρωγε το χέρι μου. Σε κακούς βιορυθμούς μάλλον οφείλεται το ότι θύμωσες τόσο εύκολα. Χαίρομαι που δεν είναι αλήθεια αυτά που νόμιζα... Εγώ πάντως για καλό στα είπα και το ξέρεις αυτό... Αγαπητέ grey,το γεγονός οτι από τα 8 μου ένιωθα να ασφυκτιώ περιορισμένος όντας στον κόσμο στον οποίο ζούσαν τα κοντινά μου άτομα και καλούσα (χωρίς βέβαια να έχω κάποια συγκεκριμένη μέθοδο,τότε δεν ήξερα καν οτι υπάρχει κάτι που λέγεται Τέχνη,απλά τα φώναζα να έρθουν κοντά μου) ό,τι είχε την ευγενή καλοσύνη να ρθει για να με πάει αλλού,μαζί με το γεγονός οτι στα 12 δοκίμασα μια "Σωστή" επίκληση (και δεν την βρήκα του γούστου μου) δεν νομίζω οτι με κάνει δούλο των σκοτεινών δυνάμεων, ούτε πράκτορα του κακού (που δεν ξέρω καν αν υφίσταται). Ευχαριστώ. Θυμάμαι αμυδρά κάτι φρικιαστικό που είχα διαβάσει κάπου. Σε μια αρχαία σκοτεινή θρησκεία, όταν "άλλαζε φρουρά" στο ναό, οι καινούργιες ιέρειες, έσφαζαν και έτρωγαν τις παλιές. Τι λες; έτσι ξαφνικά έφτιαξαν μια τέτοια θρησκεία; ή μήπως κάποιες κακές δυνάμεις τους τα ψιθύρισαν όλα αυτά; Κανένας κακός δεν παρουσιάζεται ανοιχτά να πει ότι είναι κακός. Λένε κάποιες "δικαιολογίες" του τύπου: είναι σκοτεινό αλλά δεν είναι κακό, κακό δεν υπάρχει, εσύ επιλέγεις να σε προσδιορίζει καλό-κακό, και κάτι τέτοια... Για αυτό ατράνταχτη απόδειξη ύπαρξης κακού δεν υπάρχει. Ο λόγος ύπαρξης των κακών καταστροφικών δυνάμεων είναι για να εξισορροπούν με τις καλές δημιουργικές. Η ισορροπία είναι το τελικό ζητούμενο... Ίσως οι δικές μου εμπειρίες να μου έχουν δημιουργήσει μια απέχθεια για αυτές τις κακές δυνάμεις που ίσως δε θα έπρεπε να έχω. Κάπου άκουσα ότι κι αυτές πρέπει να τις σέβομαι και να μην τις αντιμάχομαι προκειμένου να έχω μια εσωτερική ισορροπία. Το ψάχνω κι αυτό να δω αν στέκει, αλλά μη μου λες ότι δεν υπάρχουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
pyramid Posted March 1, 2011 Report Share Posted March 1, 2011 Βηλφεγώρ Στα 8 καλούσες χ πράγματα όπως όλα τα παιδάκια που φτιάχνουν σενάρια με αόρατους συντρόφους, οκ το πιστεύω. Στα 12 έκανες σωστή ή "σωστή" επίκληση???!!! Που την βρήκες μάτια μου? Στα γαριδάκια? Εγώ διάβαζα μικυ μάους που μου τα αγόραζαν οι γονείς μου και δεν είχα λεφτά να αγοράσω γριμμόρια...εδώ δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν... (please μην μου πεις τίποτα για indigo κλπ, πόσα ν΄αντέξω η γυναίκα ) Τέλος πάντων, δεν μπορείς να φανταστείς πως αλλοιώνονται τα γεγονότα με την πάροδο των ετών. Εσύ έβλεπες και βλέπεις τα θέματά σου από την πλευρά του παιδιού, έστω κι αν έχεις μεγαλώσεις, εγώ τα βλέπω από την πλευρά του γονιού. Ξέρω ότι εάν μπουκώσεις τα παιδιά με άρες μάρες (εννοώ τα πάντα όχι μόνο την μαγεία) θα γίνουν ασταθή και έτσι ουδέποτε θα μπορούν πραγματικά να τα βγάλουν πέρα σε ότι και αν τους τύχει. Είναι σημαντικό να έχουν ισχυρή προσωπικότητα και όχι να λένε στις παρέες τους για οντότητες και ξόρκια και να τα θαυμάζουν ή να τα φοβούνται. Αυτά δημιουργούν μια ψευδαίσθηση δύναμης που μάλλον δεν είναι προς όφελός τους διότι μπαίνουν σε καταστάσεις που δεν μπορούν να διαχειριστούν...πόσες φορές να σε σώσει κι αυτή η Θεία πρόνοια, έχει βαρεθεί... Οι γονείς σου δεν γνώριζαν και έτσι δεν μπορούσαν να σε στηρίξουν (δεν εννοώ να σε πληροφορήσουν τα της μαγείας) στο συγκεκριμένο , θεωρώ ότι καλώς ήρθαν έτσι τα πράγματα. Σε τελευταία ανάλυση ο κάθε ένας επιλέγει, με τον ένα ή άλλον τρόπο, τον δάσκαλό του και αν ασχολείσαι, όπως διατείνεσαι, θα έπρεπε να το έχεις υπόψη σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
musa Posted March 1, 2011 Report Share Posted March 1, 2011 Grey μ' αρέσει που μετά από 3 σελίδες διαφωνιών,καταλήξαμε τελικά στο ότι συμφωνούσαμε και δεν το ξέραμε! Πλάκα είχε... Κλείνω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου τον...κύκλο μου στο παρόν τόπικ... Πολλές καλημέρες σε όλους! Υ.Γ. Και καλό μήνα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dartsan Posted March 2, 2011 Report Share Posted March 2, 2011 Χαίρομαι ιδιαιτέρως που διάβασα αρκετές απόψεις που συμπληρώνουν τις σκέψεις μου σχετικά με το θέμα. Ένα γενικό συμπέρασμα που έβγαλα, είναι πως συμφωνούμε πως ένα παιδί πρέπει να έχει ένα υπόβαθρο γνώσεων το οποίο περιλαμβάνει μύθους, ιστορία, κλπ Όσο για την πρακτική, εκ πρώτης όψεως τα πράγματα είναι διφορούμενα. Αν όμως κάποιος, έχει όντος πρακτική εμπειρία και έχει βιώσει μια σειρά ποικίλων καταστάσεων τότε σίγουρα θα ξέρει την απάντηση. Χωρίς όμως να αποκλείω όσους ( μεταξύ των οποίον ίσος είμαι και εγώ) δεν έχουν αυτήν την πολυποθούμενη "προυπηρεσία" στον χώρο, προτείνω απλά την ανάγνωση εξ αρχής, αυτού του θέματος καθώς και άλλων θεμάτων που συσχετίζονται. Τέλος αξίζει να αναφέρω πως το όλο θέμα έχει πολλές πλευρές και ο καθένας μας το βλέπει και από μια διαφορετική, της οποίας συντεταγμένες είναι η εμπειρίες του. Αυτά και από μένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Grey Posted March 7, 2011 Report Share Posted March 7, 2011 Βηλφεγώρ Στα 8 καλούσες χ πράγματα όπως όλα τα παιδάκια που φτιάχνουν σενάρια με αόρατους συντρόφους, οκ το πιστεύω. Στα 12 έκανες σωστή ή "σωστή" επίκληση???!!! Που την βρήκες μάτια μου? Στα γαριδάκια? Εγώ διάβαζα μικυ μάους που μου τα αγόραζαν οι γονείς μου και δεν είχα λεφτά να αγοράσω γριμμόρια...εδώ δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν... (please μην μου πεις τίποτα για indigo κλπ, πόσα ν΄αντέξω η γυναίκα ) Τέλος πάντων, δεν μπορείς να φανταστείς πως αλλοιώνονται τα γεγονότα με την πάροδο των ετών. Εσύ έβλεπες και βλέπεις τα θέματά σου από την πλευρά του παιδιού, έστω κι αν έχεις μεγαλώσεις, εγώ τα βλέπω από την πλευρά του γονιού. Ξέρω ότι εάν μπουκώσεις τα παιδιά με άρες μάρες (εννοώ τα πάντα όχι μόνο την μαγεία) θα γίνουν ασταθή και έτσι ουδέποτε θα μπορούν πραγματικά να τα βγάλουν πέρα σε ότι και αν τους τύχει. Είναι σημαντικό να έχουν ισχυρή προσωπικότητα και όχι να λένε στις παρέες τους για οντότητες και ξόρκια και να τα θαυμάζουν ή να τα φοβούνται. Αυτά δημιουργούν μια ψευδαίσθηση δύναμης που μάλλον δεν είναι προς όφελός τους διότι μπαίνουν σε καταστάσεις που δεν μπορούν να διαχειριστούν...πόσες φορές να σε σώσει κι αυτή η Θεία πρόνοια, έχει βαρεθεί... Οι γονείς σου δεν γνώριζαν και έτσι δεν μπορούσαν να σε στηρίξουν (δεν εννοώ να σε πληροφορήσουν τα της μαγείας) στο συγκεκριμένο , θεωρώ ότι καλώς ήρθαν έτσι τα πράγματα. Σε τελευταία ανάλυση ο κάθε ένας επιλέγει, με τον ένα ή άλλον τρόπο, τον δάσκαλό του και αν ασχολείσαι, όπως διατείνεσαι, θα έπρεπε να το έχεις υπόψη σου. Αυτή τη φορά μόνο εν μέρει έχεις δίκιο. Πράγματι δεν είναι εύκολο για ένα 12άχρονο να βρεί ένα ... μαύρο γρυμμόριο και να ξοδέψει 5 - 10 χιλιάδες ευρώ σε διάφορα συμπράγκαλα που χρειάζονται για την επίκληση. ΟΜΩΣ για διάφορους λόγους - που αν θες ευχαρίστως να το ψάξω και να τους δώσω σε επόμενο ποστ - οι δαίμονες πάνε σε μικρά παιδιά ακόμα και χωρίς γρυμμόρια και συμπράγκαλα και ακόμα και εντελώς απρόσκλητοι. Έτσι για το λόγο αυτό οι ελάχιστες από τις μάγισσες του μεσαίωνα που ασχολούνταν πραγματικά με αυτό το απεχθές είδος μαγείας έμπαζαν παιδιά στο σπίτι τους για να τραβάνε δαίμονες... Εξ ου και οι "ενοχλήσεις" που είχα κι εγώ μικρός και εξηγούν και την απέχθεια μου για αυτού του είδους τις δραστηριότητες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted March 7, 2011 Author Report Share Posted March 7, 2011 Αυτή τη φορά μόνο εν μέρει έχεις δίκιο. Πράγματι δεν είναι εύκολο για ένα 12άχρονο να βρεί ένα ... μαύρο γρυμμόριο και να ξοδέψει 5 - 10 χιλιάδες ευρώ σε διάφορα συμπράγκαλα που χρειάζονται για την επίκληση. ΟΜΩΣ για διάφορους λόγους - που αν θες ευχαρίστως να το ψάξω και να τους δώσω σε επόμενο ποστ - οι δαίμονες πάνε σε μικρά παιδιά ακόμα και χωρίς γρυμμόρια και συμπράγκαλα και ακόμα και εντελώς απρόσκλητοι. Έτσι για το λόγο αυτό οι ελάχιστες από τις μάγισσες του μεσαίωνα που ασχολούνταν πραγματικά με αυτό το απεχθές είδος μαγείας έμπαζαν παιδιά στο σπίτι τους για να τραβάνε δαίμονες... Εξ ου και οι "ενοχλήσεις" που είχα κι εγώ μικρός και εξηγούν και την απέχθεια μου για αυτού του είδους τις δραστηριότητες... Θα παρακαλούσα αν θέλετε να μιλήσετε για το συγκεκριμένο (αναμφισβητήτως ενδιαφέρον θέμα)να ανοίξετε ένα ωραίο νέο τόπικ και να συνεχίσετε εκεί.Nομίζω πως το θέμα εδώ έχει ήδη καλυφθεί και το να συνεχιστεί με νέες διαφωνίες δεν θα έλεγα πως είναι το καλύτερο. Ευχαριστώ.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dalia Posted March 8, 2011 Report Share Posted March 8, 2011 Με την πάροδο των χρόνων ο άνθρωπος αλλάζει τρόπο σκέψης και τον τρόπο που αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις... πόσες φορές ήρθαμε αντιμέτωποι με τους γονείς μας στα εφηβικά χρόνια και πόσες φορές συμφωνήσαμε με τον τρόπο που μας φέρθηκαν όταν μεγαλώσαμε αρκετά ώστε να καταλάβουμε τι τους φόβιζε ή τους προβλημάτιζε? πόσες φορές δεν είπαμε ότι καλά έκαναν που μας φέρθηκαν με αυστηρότητα γιατί κάτι ήξεραν παραπάνω από εμάς? όταν βλέπεις τα πράγματα από την πλευρά του γονιού καταλαβαίνεις πώς ένιωθαν οι γονείς όταν σε μεγάλωναν και παρατηρώντας τα παιδιά ξαναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε μικρή ηλικία. Είναι μια δεύτερη ευκαιρία για τον καθένα να κατανοήσει και τις δυο πλευρές, να δει τα πράγματα σφαιρικά και να αποκτήσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τη ζωή, για τα προβλήματα που έχουν τα παιδιά και οι γονείς σε αυτό το δύσκολο έργο. Δεν γεννιέσαι γονιός, γονιός γίνεσαι και μαθαίνεις προχωρώντας, δε δίνεις μόνο αλλά σου δίνονται πολλά από τα παιδιά γιατί μαζί με αυτά μαθαίνεις, κάνεις λάθη και συνεχίζεις, προσπαθείς να τα μεγαλώσεις και να μεγαλώσεις μαζί τους. Είναι υποχρέωση του γονιού να καθοδηγεί τα παιδιά του σωστά και παράλληλα να μην ξεχνά πώς είναι να είσαι παιδί. Να μην ξεχνά ότι αυτά τα πέρασε ο ίδιος πριν κάποια χρόνια, τις ανησυχίες, τα προβλήματα της εφηβείας , την μοναξιά που νιώθει ένα παιδι, το φόβο, την ανάγκη να φύγει και να ανεξαρτητοποιηθεί, την εσωτερική πάλη που νιώθει, τα αναπάντητα ερωτήματα, το θυμό, την πίκρα και την απογοήτευση για τους γονείς που δεν τον καταλαβαίνουν. Από την άλλη, τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι το να είναι κάποιος γονιός είναι πάρα πολύ δύσκολο και θα πρέπει να μάθουν να σέβονται τους γονείς και να μάθουν να τους ακούνε . Δε λέω να κάνουν ότι τους λένε οι γονείς, εξάλλου η οικογένεια δεν είναι στρατός και τα παιδιά δεν είναι στρατιωτάκια είναι άνθρωποι που έχουν δική τους προσωπικότητα, αλλά να μάθουν να ακούνε το γονιό γιατί κάτι παραπάνω ξέρει που συμβουλεύει, ανησυχεί και γίνεται αυστηρός. Ας μην ξεχνάμε οτι το κίνητρο των γονιών είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον τους για αυτά αν και πολλές φορές χειρίζονται δύσκολες καταστάσεις με λάθος τρόπο πετυχαίνοντας έτσι τα αντίθετα αποτελέσματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.