Jump to content

Το χάρισμα να αμφισβητείς τον Θεό...


 Share

Recommended Posts

υπάρχουν και περιπτώσεις που εικονοποιούμε πνευματικές οντότητες τελείως με άσχετη μορφή από τις γνωστές που έχει το μυαλό μας από την παιδεία μας.

 

Για παράδειγμα εγώ έχω δει ένα μαύρο σύννεφο να κατεβαίνει από μια πολυκατοικία και να χάνεται στο πεζοδρόμιο.

 

Αυτό δεν είναι ούτε αγγελάκι, ούτε διαβολάκι, ούτε νεράϊδα. Είναι κάτι που είδα για πρώτη φορά.

 

Εκεί τι εξήγηση δίνεις;

 

Ενα μάυρο συννεφο που κατεβαίνει απο μια πολυκατοικία δεν ειναι απαραίτητα πνευματική οντότητα αλλα ακόμη κι αν ήταν πάλι η μορφή που της εδωσες ηταν κατι γνωστό σε εσενα. Οραματίστηκες ενα συννεφο, δλδ κάτι το οποίο γνωριζεις οτι υπαρχει και εχει και το καταλληλο υπόβαθρο για να ειναι υπερβατικό. Δεν ''είδες '' κατι που δεν θα μπορουσες να το περιγραψεις αλλα ''ειδες'' κατι που ειχε γνωστό σχημα και του εδωσες την σημασία του.

Οταν λέω ''γνωστές μορφές'' εννοω κατι που το εχουμε δει η ακουσει η διαβάσει, ωστε να μπορούμε να το φανταστούμε.

Προσωπικά πάντως δεν νομίζω οτι βλέπουμε οντότητες με τα φυσικά μας μάτια , ουτε ειμαι σίγουρη για το τι ειναι αυτο που νιώθουμε οταν υποθέτουμε οτι αισθανόμαστε κάτι γυρω..

 

Ίσως η κατάταξη να μην είναι και τόσο κακή....όμως η υπερβολή αναμφίβολα είναι.

Γειά σου Πυραμιντ :)

Συμφωνώ εν μερει...

Πιστεύω οτι τα παιδιά δεν διαχωρίζουν μονο οταν ειναι πολυ μικρά , πριν αρχίσουν και αντιλαμβανονται την ατομικότητα τους . Μέχρι τοτε συμπεριφέρονται συλλογικά και δεν διαχωρίσουν. Απο εκει και μετά , οταν αναπτυσσουν προσωπικότητα, μπάινουν στο παιχνίδι της διαφορετικότητας και του ανταγωνισμού ..εγωισμού κλπ πράγματα που εχουν δυο οψεις ..Οποτε η καταταξη αναγκαστικά θα γίνει ...χρειάζεται

Link to comment
Share on other sites

κι όμως δεν ήταν κάτι που είχα δει.

 

Είπα σύννεφο αλλά δεν ήταν ακριβώς σύννεφο.

 

Αν κάτσω να το περιγράψω θα ήταν κάπως έτσι:

 

Είναι ρευστό. Είναι αέρινο. Έχει μήκος όσο μια τριώροφη πολυκατοικία. Είναι τελείως μαύρο. Χύθηκε σαν καταράκτης από έναν όροφο προς τα κάτω κάνοντας καμπύλη χωρίς αφρούς και χωρίς να είναι σαν το νερό που πιτσιλάει.

 

Αυτή η εικονοποίηση έχει συνδυασμούς από γνωστές εικόνες αλλά δεν υπάρχει στο γνωστό υλικό περιβάλλον. Άρα ο νους με ποιο τρόπο έκανε όλους αυτούς τους συνδυασμούς για να μου το παρουσιάσει έτσι;

 

Επίσης δεν έχω καμία μνήμη ότι το έχω δει σε παιχνίδι στον υπολογιστή ή κάτι τέτοιο. Ήταν μια πρώτη φορά θέασης αυτής της ύπαρξης.

Link to comment
Share on other sites

ego

Γιατί χρησιμοποιείς την έκφραση «παιχνίδι της διαφορετικότητας», θεωρείς ότι ενώ μπορούμε να παραμείνουμε στην κατάσταση του μωρού, υπό την έννοια του μη διαχωρισμού, για όλη μας την ζωή και έτσι πρέπει να κάνουμε, εμείς επιλέγουμε την ατομικότητα?

Link to comment
Share on other sites

Αυτή η εικονοποίηση έχει συνδυασμούς από γνωστές εικόνες αλλά δεν υπάρχει στο γνωστό υλικό περιβάλλον. Άρα ο νους με ποιο τρόπο έκανε όλους αυτούς τους συνδυασμούς για να μου το παρουσιάσει έτσι;

 

Αυτό ακριβώς εννοούσα.Ο νούς ''εξήγησε '' αυτο που ελαβε ως ερεθισμα μεσω της οράσεως χρησιμοποιώντας μια συνθεση απο γνωστά στοιχεία. Σχηματισε μια εικόνα με οσα ηδη γνωριζε και την κατέταξε στα ''πνευματα'' στην προκειμενη περίπτωση. Για να γινει ομως αυτό εκτός απο την οραση βοηθήθηκε και απο την φαντασία και απο τις εικονες που πιθανως εχει καταγραψει απο ταινίες , βιβλία κλπ και ''αποφάσισε οτι αυτο που είδε ηταν κατι υπερφυσικό.

Με ολα αυτα επιχειρω να τοποθετηθω σχετικα με το πως θα μπορούσε η λογική να λειτουργήσει σε ενα μεταφυσικό [ και οχι μόνο] βιωμα.

Εμένα πάντως στην μεχρι τωρα πορεία μου, βλέπω οτι ειναι πολυ δύσκολο να εκλογικεύσουμε κατι νέο και μη αναγνωρίσιμο, οσον αφορά την αντίληψη μας την εκάστοτε εποχή.

Προσωπικα δεν εχω καμία οπτική η εστω ακουστική εμπειρία απο οτιδήποτε θα λέγαμε πνευματικό η μεταφυσικό. Οτι εχω βιώσει θα το προσδιόριζα ως αίσθηση η συναίσθημα πράγμα τελείως υποκειμενικό.

Edited by ego
Link to comment
Share on other sites

Γιατί χρησιμοποιείς την έκφραση «παιχνίδι της διαφορετικότητας», θεωρείς ότι ενώ μπορούμε να παραμείνουμε στην κατάσταση του μωρού, υπό την έννοια του μη διαχωρισμού, για όλη μας την ζωή και έτσι πρέπει να κάνουμε, εμείς επιλέγουμε την ατομικότητα?

 

Βαζεις λόγια που ουτε καν μου περασαν απο την σκέψη ..ασε που εχω την ακριβως αντιθετη αποψη απο αυτο που υπεθεσες.

 

Ειπα <<Απο εκει και μετά , οταν αναπτυσσουν προσωπικότητα, μπάινουν στο παιχνίδι της διαφορετικότητας και του ανταγωνισμού ..εγωισμού κλπ πράγματα που εχουν δυο οψεις ..Οποτε η καταταξη αναγκαστικά θα γίνει ...χρειάζεται>>

 

Η φράση << παιχνίδι της διαφορετικότητας >> ειναι καθαρά λογοτεχνική μια και εχω την αποψη οτι ολη η ζωή μας ειναι ενα τεράστιο παιχνίδι κάποιου που ηθελε παρέα για να ΖΗΣΕΙ. Ας πούμε οτι η θεότητα αντί να δράσει τελολογικά εδρασε πειραματιζόμενη..και οτι μαζί με εμας εξελίσεται και παίζει και εκείνη. Μαθαίνει και μαθαίνουμε..

Τωρα σχετικα με την υποθεση σου, η αποψη μου ειναι οτι δεν μπορουμε να μείνουμε στην κατάστση του μωρού και δεν θα επρεπε κιόλας. Ο ρόλος μας ειναι η εξέλιξη μεσω της εξατομίκευσης και αυτο προκαλει τον διαχωρισμό. Αυτη την εννοια επεξεργάζομαι αυτο το καιρό και σκέφτομαι πως μπορει να διατηρείται η ατομικότητα μεσα στα πλαίσια του εμεις , της ομαδας και της συμπόρευσης εχοντας αρμονία και σεβασμό ως πρωταρχικά στοιχεία παρα ανταγωνισμό και σύγκριση ..

Link to comment
Share on other sites

Βαζεις λόγια που ουτε καν μου περασαν απο την σκέψη ..

Θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό να μην σου περάσουν από το μυαλό μιας και ήταν δική μου πρόταση ερμηνείας των λεγομένων σου. Άλλωστε αυτός ήταν ο λόγος ύπαρξης του ερωτηματικού στο τέλος της πρότασης, ρωτάω εάν συμβαίνει αυτό που σκέφτηκα, δεν βάζω λόγια.

 

Εγώ δεν θεωρώ την ζωή παιχνίδι κάποιου και μάλλον γι΄αυτό μου έκανε εντύπωση η έκφραση «παιχνίδι της διαφορετικότητας».

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν θεωρώ την ζωή παιχνίδι κάποιου και μάλλον γι΄αυτό μου έκανε εντύπωση η έκφραση «παιχνίδι της διαφορετικότητας».

 

Κι αν μας παίζουν σαν πιόνια κάποιοι?? Πες τους θεότητες ή όπως αλλιώς θες....

Link to comment
Share on other sites

Όταν η έκβαση είναι εντελώς απρόβλεπτη ξεφεύγει από τα όρια του παιχνιδιού και γίνεται πείραμα...

 

 

Link to comment
Share on other sites

Grey μου

Δεν θεωρώ πως είμαι πιόνι, δεν θέλω να κάνω τους άλλους πιόνια.

Θέλω να είμαι αυτάρκης, θέλω οι άλλοι να είναι αυτάρκεις.

 

Τα πιόνια ξεκινούν από τις οικογένειες. Εάν μεγαλώσω το παιδί μου ως ελεύθερο άνθρωπο θα είναι ελεύθερο σε όλη του την ζωή, εάν το μεγαλώσω ως συνέχεια δική μου θα δυστυχήσει.

 

Μα φυσικά οι άνθρωποι γίνονται τα πιόνια των θεών αλλά όχι γιατί οι θεοί έτσι έχουν αποφασίσει αλλά γιατί οι άνθρωποι θεωρούν ότι ξέρουν και δεν ανοίγουν στην γνώση. Ο κάθε ένας αναλόγως τον εγωισμό του λαμβάνει.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...