Jump to content

Ε δεν μου ερχεται κανενας τιτλος της προκοπης τωρα


Recommended Posts

Τελευταια με βασανιζει εντονα μια ερωτηση. Υπαρχει λογος να εισαι ηθικος αν εισαι ηδη ευτυχισμενος? Θελω να πω, και συγνωμη αν προσβαλω τα πιστευω πολλων απο εδω μεσα, κατα πασα πιθανοτητα δεν υπαρχει ουτε κολαση ουτε παραδεισος καμια τιμωρια στην επομενη ζωη. Σε αυτη την ζωη υπαρχει μια τεραστια δεξαμενη ανθρωπων που μπορεις να εξαπατησεις χωρις να γινεις κ ποτε ανιτληπτος. Και αφου οι ανθρωποι ειναι αναλωσιμοι για σενα μπορεις να συνεχισεις ετσι χωρις το παραμικρο προβλημα. Και αν οπως λεγεται - η ευτυχια κρυβεται μεσα μας - και εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη? ΠΣ και ναι μιλαμε για πραγματικη ευτυχια και οχι κατι πλασματικο. Η τουλαχιστον αφου εσυ την νιωθεις πραγματικη ε ειναι πραγματικη ανεξαρτητα με το τι πιστευουν οι γυρω σου. Τι σημασια εχει αλλωστε? ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου σημασια εχει οτι εσυ χαρουμενος κ ευτυχισμενος ενω ο αλλος οχι. (ει.. γιατι δεν μπορω να αφησω κενα κ παραγραφους?? γιατι μου το βγαζει ετσιιι??? :( )

Edited by nenya
Link to comment
Share on other sites

? ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου σημασια εχει οτι εσυ χαρουμενος κ ευτυχισμενος ενω ο αλλος οχι.

 

Η κλασσική νοοτροπία του Έλληνα. "Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα", που έλεγε και εκείνο το συμβολικό ανέκδοτο.

 

Δεν σκέφτομαι καμία κόλαση και κανέναν παράδεισο. Ό,τι κάνω το κάνω επειδή το νιώθω, και επειδή αισθάνομαι καλύτερα γι αυτό. Η ηθική μου (όση που έχω τελοσπάντων) δεν τροφοδοτείται από όνειρα για μεταθανάτιο ζωή, μετενσάρκωση, επόμενες ζωές, κοσμική δικαιοσύνη, κάρμα και δεν συμμαζεύεται. Τα θεωρώ περιττά.

 

 

Σε αυτη την ζωη υπαρχει μια τεραστια δεξαμενη ανθρωπων που μπορεις να εξαπατησεις χωρις να γινεις κ ποτε ανιτληπτος. Και αφου οι ανθρωποι ειναι αναλωσιμοι για σενα μπορεις να συνεχισεις ετσι χωρις το παραμικρο προβλημα. Και αν οπως λεγεται - η ευτυχια κρυβεται μεσα μας - και εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη?

 

Επειδή υπάρχουν δηλαδή, πρέπει σώνει και καλά να τους ποδοπατήσεις;

Link to comment
Share on other sites

Υπαρχει λογος να εισαι ηθικος αν εισαι ηδη ευτυχισμενος? ... Και αν οπως λεγεται - η ευτυχια κρυβεται μεσα μας - και εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη? ... Τι σημασια εχει αλλωστε? ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου σημασια εχει οτι εσυ χαρουμενος κ ευτυχισμενος ενω ο αλλος οχι.

 

Ο λόγος είναι προσωπικός. Αν προσωπικά δε νιώθεις την ανάγκη να είσαι ηθικός και πιστεύεις ότι φτιάχνουμε μόνοι μας την κόλαση και τον παράδεισο μας, τότε όχι δεν μπορώ να βρω κανένα λόγο.

Αλλά συνήθως είναι κάτι που σε ταλαιπωρεί μέσα σου. Κάτι που δε σε αφήνει σε ηρεμία, όταν καταπατείς την ηθική σου. Και η ηθική σου είναι κάτι που (πιστεύω) ότι αρχικά δε διαμορφώνεται από εσένα, αλλά από τον κοινωνικό σου περίγυρο. Επομένως, είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξεις εντελώς τις αρχές σου μεγαλώνοντας και να μην επηρεάζεσαι.

 

Παρόλα αυτά, έτσι όπως το θέτεις, κάποιος που δεν θεωρεί ανήθικο να εξαπατάει και να καταστρέφει άλλους για το προσωπικό του συμφέρον, τότε αδιαφορεί πλήρως για το αν θα είναι ηθικός για τους άλλους και δε θα έχει καμία επίπτωση στη ζωή του πράξη του.

 

Όμως ακόμα κι έτσι δεν μπορείς να αποκλείσεις το περιβάλλον του. Το περιβάλλον του θα του φέρει τη δυστυχία γιατί δε θα είναι εναρμονισμένος με αυτό. Το ξέρω ότι το λέω λίγο αόριστα, αλλά δεν εννοώ μόνο το κοινωνικό του περιβάλλον. Για εμένα η κάθε ύπαρξη σχετίζεται με την ύπαρξη των υπολοίπων (και δεν ορίζω των υπολοίπων, ούτε διαχωρίζω έμψυχα και άψυχα). Επομένως, για εμένα, όσο βάρος γίνεσαι στους υπόλοιπους, τόσο λιγότερο μπορείς να εναρμονιστείς και να συνυπάρξεις μαζί τους.

 

Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.

Link to comment
Share on other sites

υπάρχουν τρεις λέξεις που δίνουν απάντηση στην ερώτηση σου...

 

ηθικός που είναι κάποιος που τειρεί τους κανόνες της ηθικής

ανήθικος που ενώ αναγνωρίζει την ηθική (και πολλές φορές κυρήσει την ηθική και τους κανόνες της), με δόλιο και κρυφό τρόπο την καταπατά

αήθικος ή αμοραλιστής που αρνείται την ύπαρξη ηθικών φραγμών και ορίων και που δεν αναγνωρίζει την καθολικότητα της ηθικής (πολύ συγχρονοι φιλοσοφοι είναι αμοραλιστές)

 

 

εξαρτάται τι απο ατ τρία θα επιλέξεις να είσαι... είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής.... και ικανότητας αποδοχής των συνεπειών... ασε στην άκρη την κόλαση και τον παράδεισο... αν εξαπατάς τον κόσμο και ο κόσμος σε περιφρονεί... και εσύ μπορείς να είσαι ευτυχισμένος... με γεια σου με χαρα σου... :wacko:

Link to comment
Share on other sites

 

εξαρτάται τι απο ατ τρία θα επιλέξεις να είσαι... είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής.... και ικανότητας αποδοχής των συνεπειών... ασε στην άκρη την κόλαση και τον παράδεισο... αν εξαπατάς τον κόσμο και ο κόσμος σε περιφρονεί... και εσύ μπορείς να είσαι ευτυχισμένος... με γεια σου με χαρα σου... :wacko:

 

Ο κόσμος μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα από το να σε περιφρονήσει.

Link to comment
Share on other sites

Τελευταια με βασανιζει εντονα μια ερωτηση. Υπαρχει λογος να εισαι ηθικος αν εισαι ηδη ευτυχισμενος? Θελω να πω, και συγνωμη αν προσβαλω τα πιστευω πολλων απο εδω μεσα, κατα πασα πιθανοτητα δεν υπαρχει ουτε κολαση ουτε παραδεισος καμια τιμωρια στην επομενη ζωη. Σε αυτη την ζωη υπαρχει μια τεραστια δεξαμενη ανθρωπων που μπορεις να εξαπατησεις χωρις να γινεις κ ποτε ανιτληπτος. Και αφου οι ανθρωποι ειναι αναλωσιμοι για σενα μπορεις να συνεχισεις ετσι χωρις το παραμικρο προβλημα. Και αν οπως λεγεται - η ευτυχια κρυβεται μεσα μας - και εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη? ΠΣ και ναι μιλαμε για πραγματικη ευτυχια και οχι κατι πλασματικο. Η τουλαχιστον αφου εσυ την νιωθεις πραγματικη ε ειναι πραγματικη ανεξαρτητα με το τι πιστευουν οι γυρω σου. Τι σημασια εχει αλλωστε? ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου σημασια εχει οτι εσυ χαρουμενος κ ευτυχισμενος ενω ο αλλος οχι .

worthy.gifworthy.gifworthy.gif Αυτό ακριβώς άκουγα όλο το σαββατοκύριακο μια κοπέλα που είμαστε κοντά αυτό κάνει και με συμβουλεύει να ακολουθησο τα βήματα της και να κάνω και εγώ το ίδιο , η κοπέλα αυτή κάνει ότι της αρέσει , εκμεταλλεύεται τους άλλους , και στο τέλος νιώθει υπέροχα για αυτό .

 

 

Όμως ακόμα κι έτσι δεν μπορείς να αποκλείσεις το περιβάλλον του. Το περιβάλλον του θα του φέρει τη δυστυχία γιατί δε θα είναι εναρμονισμένος με αυτό. Το ξέρω ότι το λέω λίγο αόριστα, αλλά δεν εννοώ μόνο το κοινωνικό του περιβάλλον. Για εμένα η κάθε ύπαρξη σχετίζεται με την ύπαρξη των υπολοίπων (και δεν ορίζω των υπολοίπων, ούτε διαχωρίζω έμψυχα και άψυχα). Επομένως, για εμένα, όσο βάρος γίνεσαι στους υπόλοιπους, τόσο λιγότερο μπορείς να εναρμονιστείς και να συνυπάρξεις μαζί τους.

Η κοπέλα αυτή μπορεί να είναι δυνατή αλλά δεν αντέχει καθόλου την μοναξιά ,δηλαδή όχι να είναι μονή της αλλά δεν αντέχει να είναι μονή χωρίς ανθρώπους που την αγαπούν και τους εμπιστεύεται όπως εγώ . Μου έκανε παράπονα ότι δεν τρώει καλά επειδή δεν της αρέσει να τρώει μονή της και της λέω η συγκάτοικος σου , και απαντά εννοώ μονή χωρίς ανθρώπους που να αγαπώ και να εμπιστεύομαι όπως εσυ . ermm.gif

Edited by panas o trismegistos
Link to comment
Share on other sites

Τελευταια με βασανιζει εντονα μια ερωτηση. Υπαρχει λογος να εισαι ηθικος αν εισαι ηδη ευτυχισμενος? Θελω να πω, και συγνωμη αν προσβαλω τα πιστευω πολλων απο εδω μεσα, κατα πασα πιθανοτητα δεν υπαρχει ουτε κολαση ουτε παραδεισος καμια τιμωρια στην επομενη ζωη. Σε αυτη την ζωη υπαρχει μια τεραστια δεξαμενη ανθρωπων που μπορεις να εξαπατησεις χωρις να γινεις κ ποτε ανιτληπτος. Και αφου οι ανθρωποι ειναι αναλωσιμοι για σενα μπορεις να συνεχισεις ετσι χωρις το παραμικρο προβλημα. Και αν οπως λεγεται - η ευτυχια κρυβεται μεσα μας - και εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη? ΠΣ και ναι μιλαμε για πραγματικη ευτυχια και οχι κατι πλασματικο. Η τουλαχιστον αφου εσυ την νιωθεις πραγματικη ε ειναι πραγματικη ανεξαρτητα με το τι πιστευουν οι γυρω σου. Τι σημασια εχει αλλωστε? ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου σημασια εχει οτι εσυ χαρουμενος κ ευτυχισμενος ενω ο αλλος οχι. (ει.. γιατι δεν μπορω να αφησω κενα κ παραγραφους?? γιατι μου το βγαζει ετσιιι??? :( )

 

Είναι απλό.

Η ηθική ήταν ένα σύστημα αξιών που αφορούσε & ενίσχυε τη συνεκτικότητα μια κοινωνίας, κυρίως μέσα από ένα θρησκευτικό φίλτρο.

Από τη στιγμή όμως που η συνεκτικότητα αυτή καταρρέει (καλώς ή κακώς συμβαίνει για εξελικτικούς λόγους), η ηθική έτσι όπως έχει εμπεδωθεί μέσα στο γνωστό χρόνο καταρρέει επίσης.

Αυτή ήταν η επιταγή μιας ηθικής που επιβαλλόταν από τον περίγυρο, άρεσε δεν άρεσε!

 

Η ΗΘΙΚΗ τώρα μπορεί να συγγενεύει με την ηθική που προανέφερα, με την μόνη διαφορά ότι η ΗΘΙΚΗ δεν επιβάλλεται σε κάποιον αλλά κατακτάται μέσα από ένα εξελικτικό μονοπάτι που ο ίδιος επιλέγεις.

 

Π.χ. σας θυμίζει τίποτα η λέξη "φιλότιμο";

Και όμως σαν κατάσταση πραγμάτων(ή κατάσταση ύπαρξης) το φιλότιμο ποτέ δεν επιβλήθηκε από την θρησκεία για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν είναι εύκολο να υποδυθείς επί μακρόν τον φιλότιμο άνθρωπο εάν πραγματικά δεν είσαι, πόσο μάλλον να τον βιώνεις.

Επομένως το προαιρετικά ελεύθερο στοιχείο που διακρίνει το φιλότιμο είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό.

Είμαι φίλος του να μπορώ να τιμώ, σέβομαι, κατανοώ & στέκομαι αλληλέγγυος στον διπλανό, γιατί κατά αυτό τον τρόπο αισθάνομαι καλύτερος άνθρωπος ή απλά άνθρωπος.

Είμαι δηλαδή αληθινός στον εαυτό μου και αληθινός στους άλλους εφ' όσον και μόνο αν το νιώθω έτσι, ή καλύτερα το έχω κατακτήσει.

 

Η άποψή μου λοιπόν γι' αυτή σου την απορία, είναι ότι μπορείς πράγματι να κάνεις ότι γουστάρεις, να δουλεύεις τους άλλους & να μην έχεις ενοχές βιώνοντας την όποια ευτυχία, αλλά θα πρέπει να έχεις γνώση ότι η περίοδος του δουλέματος κάποια στιγμή παίρνει ένα τέλος, και τότε όλοι θα φανούν πραγματικά το ποιοι είναι.

Και αυτοί που θα έχουν συνηθίσει ή καλύτερα ΑΝΤΕΞΕΙ τη γύμνια, θα είναι αυτοί που θα έχουν κερδίσει το στοίχημα.

 

 

Να θυμίσω ότι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη ΗΘΙΚΗΣ που μας άφησε η τέχνη τα τελευταία χρόνια (& καλό θα' ταν ν' αποθηκευτεί ως κόρη οφθαλμού στη μνήμη μας & ειδικά για τα επόμενα χρόνια) είναι μέσα από τις μεγάλες μορφές του Βασίλη Λογοθετίδη, του Νίκου Ξυλούρη & φυσικά της τεράστιας ψυχής που ακούει στο όνομα Θανάσης Βέγγος και που έχουμε την τύχη να τον έχουμε ευτυχώς ακόμη ανάμεσά μας!

Link to comment
Share on other sites

Η "ηθική" δεν έχει τόσο να κάνει με τα "πιστεύω" και τις μεταθανάτιες καταστάσεις, όσο έχει να κάνει με την επιβίωση (το ένστικτο της αυτοσυντήρησης). Από μια άποψη ηθική δεν υπάρχει. Η "ηθική" υπάρχει γιατί είναι εξελικτικά αναγκαία για την επιβίωση.

Ηθική θα πει: συμπεριφορά ή τρόπος συμπεριφοράς, το πως είσαι και συμπεριφέρεσαι (ήθος). Καθώς οι άνθρωποι μάθαιναν να παρατηρούν τον εαυτό τους και τους γύρω τους (κάτι σε αρχέγονο, "γνώθεις αυτόν") είδαν ότι κάποιες συμπεριφορές ευνοούσαν την επιβίωση και κάποιες όχι. Οπότε εκείνες που την ευνοούσαν έγιναν οι "Ηθικές" και εκείνες που όχι οι "Ανήθικες". Από αυτή την άποψη μπορούμε να καταλάβουμε το πρόβλημα σήμερα της σύγκρουσης γενεών ηθικής. Γιατί χάρη στην τεχνολογία κτλ. κάποιες συμπεριφορές σήμερα που κάποτε οδηγούσαν στο θάνατο (στατιστικά) - άρα είχαν θεωρηθεί ότι είναι "ανήθικες" - δεν είναι τόσο επικίνδυνες σήμερα αν και η κοινωική αδράνεια (συχνά εκφραζόμενη από τη θρησκεία) εξακολουθεί να τις βλέπει "ανήθικες".

Τελευταια με βασανιζει εντονα μια ερωτηση. Υπαρχει λογος να εισαι ηθικος αν εισαι ηδη ευτυχισμενος? Θελω να πω, και συγνωμη αν προσβαλω τα πιστευω πολλων απο εδω μεσα, κατα πασα πιθανοτητα δεν υπαρχει ουτε κολαση ουτε παραδεισος καμια τιμωρια στην επομενη ζωη. Σε αυτη την ζωη υπαρχει μια τεραστια δεξαμενη ανθρωπων που μπορεις να εξαπατησεις χωρις να γινεις κ ποτε ανιτληπτος. Και αφου οι ανθρωποι ειναι αναλωσιμοι για σενα μπορεις να συνεχισεις ετσι χωρις το παραμικρο προβλημα. Και αν οπως λεγεται - η ευτυχια κρυβεται μεσα μας - και εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη? ΠΣ και ναι μιλαμε για πραγματικη ευτυχια και οχι κατι πλασματικο. Η τουλαχιστον αφου εσυ την νιωθεις πραγματικη ε ειναι πραγματικη ανεξαρτητα με το τι πιστευουν οι γυρω σου. Τι σημασια εχει αλλωστε? ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου σημασια εχει οτι εσυ χαρουμενος κ ευτυχισμενος ενω ο αλλος οχι. (ει.. γιατι δεν μπορω να αφησω κενα κ παραγραφους?? γιατι μου το βγαζει ετσιιι??? :( )

Όπως καταλαβαίνεις το θέμα δεν έχει με κόλαση και παράδεισο αλλά με κοινωνικούς συμβιβασμούς. Αυτό που λες δεν είναι κοινωνικά έξυπνο. Λες "μπορεις να εξαπατησεις χωρις να γινεις κ ποτε ανιτληπτος. Και αφου οι ανθρωποι ειναι αναλωσιμοι για σενα μπορεις να συνεχισεις ετσι χωρις το παραμικρο προβλημα." Χα! Νομίζεις ότι μόνο εσύ το ξέρεις αυτό;

Το "παραμικρό πρόβλημα" είναι ότι αν ο καθένας φέρεται με παρόμοια "εξυπνάδα" τότε θα είσαι και εσύ το θύμα που "μπορεις να εξαπατησεις". Έτσι δεν είναι; Αυτό - είναι βέβαιο - δεν νομίζω πως θα σου άρεσε. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι ως σύνολο συμβιβάζονται τελικά γιατί έτσι εξασφαλίζονται και οι ίδιοι. (Παράδειγμα αναλογίας: οι συνθήκες για την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου δεν προήλθαν από την αγάπη προς τους αιχμάλωτους εχθρούς αλλά από την κατανόηση ότι αν εσύ σκοτώνεις τους εχθρούς που πιάνεις, τότε και εσένα θα μπορεί να σε σκοτώσει ο εχθρός, αν σε πιάσει. Οπότε ...ο συμβιβασμός).

Σε μια κοινωνία (δίκτυο σχέσεων μεταξύ ανθρώπων) η ευτυχία του κάθενα προσωπικά εξαρτάται και από εκείνη των άλλων και το όλο σύστημα αναζητά και τείνει προς την ισορροπία αλλιώς δεν είναι βιώσιμο.

Link to comment
Share on other sites

Τελευταια με βασανιζει εντονα μια ερωτηση. Υπαρχει λογος να εισαι ηθικος αν εισαι ηδη ευτυχισμενος?

 

Κακή πράξη,είναι αυτή που δημιουργεί ενοχές και θλίψη

 

Γκωτάμα Βούδας

Link to comment
Share on other sites

Mην κάνεις ό,τι δεν θέλεις να κάνουν σε΄σένα!!!

Συν αυτά που είπαν οι προγράψοντες ;)

Link to comment
Share on other sites

Κακή πράξη,είναι αυτή που δημιουργεί ενοχές και θλίψη

 

Γκωτάμα Βούδας

Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές η απαξίωση κάποιων πράξεων από τους άλλους μας κάνει να νοιώθουμε ενοχές γι’αυτό. Όχι δηλαδή επειδή δικαίως πρέπει να νοιώθουμε ενοχές αλλά γιατί οι άλλοι μας τις δημιουργούν.

Και πως ξεχωρίζουμε το ένα είδος ενοχής από το άλλο;

Δεν μπορεί λοιπόν η ενοχή να είναι απόλυτος οδηγός. Ούτε ακόμα η θλίψη, γιατί και αυτή μπορεί σχετίζεται με κέρδη και ζημίες.

Από την άλλη, η ηθική μπορεί να είναι μέχρι ένα σημείο λογική και αντικειμενική (ότι δεν θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι μή το κάνεις στους άλλους, ότι θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι, κάνε στους άλλους). Ή όταν υπάρχει μεταξύ λόγων και πράξεων συνέπεια.

Link to comment
Share on other sites

Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές η απαξίωση κάποιων πράξεων από τους άλλους μας κάνει να νοιώθουμε ενοχές γι’αυτό. Όχι δηλαδή επειδή δικαίως πρέπει να νοιώθουμε ενοχές αλλά γιατί οι άλλοι μας τις δημιουργούν.

Και πως ξεχωρίζουμε το ένα είδος ενοχής από το άλλο;

 

Είναι μεγάλη κουβέντα και ορθά το ανάλυσες.

Μέτα απο αρκέτη σκέψη που έχω κάνει περνώντας τα χρόνια,τείνω να έχω καταλήξει όσο αναφορά την δήλωση του Βούδα που παρέθεσα παραπάνω,ότι αφορά την παρούσα στιγμή που βίωνουμε τις ενοχές και την θλίψη(δλδ με την παρούσα προσωπικότητα,την παρούσα κοσμοθεωρία,τις παρούσες ηθικές αξίες επίκτητες και μη,την παρόυσα ψυχοσύνθεση,τις παρούσες ικανότητες).

Απο εκεί και πέρα είναι στο χέρι του καθένα,ανάλογα με την δουλεία που θα κάνει στον εαυτό του να επιλέγει πιο συνειδητοποιημένα ποιές πράξεις απορίπτει και ποιές θα ακολουθεί.

Link to comment
Share on other sites

... κατα πασα πιθανοτητα δεν υπαρχει ουτε κολαση ουτε παραδεισος

...Και αν ...εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη?

...Τι σημασια εχει ... ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου;

... σημασια εχει οτι εσυ είσαι χαρουμενος κ ευτυχισμενος...

 

...καμμία αντίρηση!

 

Μόνο μία ερώτηση: Το "είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος", απορρέει από το ότι "Ζώ καλά" ή από το ότι "περνάω καλά";

 

:whistling:

Link to comment
Share on other sites

Ο ορος ηθικη προερχεται αρχικα απο την εννοια του "ηθους" οπως αυτο γινεται

αντιληπτο απο τις διαφορες κοινωνιες αλλα και απο οτι σημαινει διαχρονικα.

 

Στην ουσια ομως η εννοια της ηθικης εχει να κανει κυριως με την υπαρξη κανονων

στον τροπο σκεψης, στις πραξεις και γενικοτερα στη συμπεριφορα.

 

Το ποιοι ειναι αυτοι οι κανονες μπορει να διαφερει απο ατομο σε ατομο και

αναλογα με ποσο συνεπεια εφαρμοζονται καθοριζει και το ποσο ηθικος ειναι καποιος...

 

Νομιζω το αντιθετο του ηθικου ειναι αυτος που κανει οτι τον βολευει, "οτι του ρθει"

και ο εντελως "οτι να'ναι". Δηλαδη παντελης ελλειψη κανονων...

 

Ο Νιτσε χωριζει την ηθικη σε τρια ειδη: την κοινωνικη ηθικη, την ατομικη ηθικη

και ενα σταδιο μεταξυ των δυο...

 

Η δευτερη νομιζω ειναι και η πιο ουσιαστικη καθως διαμορφωνεται μεσα απο

τις εμπειριες του καθενος(και ειναι φυσικα ξεχωριστη για τον καθενα)

 

Γενικα η ηθικη αποτελει ενα "μοντελο σκεψης" σε οτι αφορα στις διαπροσωπικες

σχεσεις οποτε και ειναι ενα μετρο συγκρισης νομιζω, ενας γνωμονας στο να καταλαβαινει

κανεις ποτε πρεπει να αισθανθει πως... (σχετικα με τις ενοχες)

 

Καποιος που δεν εχει ηθικη νομιζω το μονο κριτιριο που μπορει να εχει για το πως

βλεπει τις σχεσεις ειναι ο εγωισμος.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητή Νενυα,

 

η ισορροπία τους πληρώνει όλους κατά τα έργα τους και ο κάθε πρίγκιπας Prospero (και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι - έχω συναντήσει τουλάχιστον δυο στη ζωή μου) έχει τον κόκκινο θάνατό του....

 

smile.gif

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...