Jump to content

Η ουτοπία ( ; ) της μη βίας


Recommended Posts

Αντίθετα, εμού παρούσας, έχει πει στον άνδρα της (όσον αφορά διαφωνίες που έχουν κατα καιρούς όπως κάθε ζευγάρι) : "τι πάει να πει 'σου εξηγώ και δεν καταλαβαίνεις';;; Να μου ρίξεις 2 χαστούκια, να καταλάβω!"  :shocked:

Απάντηση του άνδρα της (που δεν είναι υπέρ αυτής της τακτικής) : "μα μιλάς σοβαρά; Να σε χτυπήσω για να υπερισχύσει η άποψή μου;;"

Απάντηση της φίλης: "ο άνδρας που δεν σηκώνει χέρι που-και-που στην γυναίκα του για να την συνετίσει, δεν είναι άνδρας!"  :headb:

 

...Πιάσ΄ τ΄ αυγό και κούρεφ΄ το...

Τι συμπέρασμα μπορεί άραγε να βγει για την ψυχολογία αυτής της γυναίκας;  :wacko:

4773[/snapback]

 

:063laugh: Αυτο ειναι βιτσιο!Φαντασου τι γινεται στις...ιδιαιτερες στιγμες τους... ^_^ :hithead: :063laugh:^_^

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Η αλήθεια είναι ότι ως άνθρωποι αυτομαστιγωνόμαστε σχετικά με τέτοια ηθικά θέματα, καθώς πολλές φορές λειτουργούν ενάντια στις φυσικές μας ορμές.

 

Για παράδειγμα, ας πάρουμε την θυσία ενός ατόμου (προσώπου στον άνθρωπο)

 

Από μια οικοσφαιρική λογική, η πράξη αυτή δεν είναι κατακριταία, καθώς δεν μπορεί να διαταράξει την ισορροπία. Αν μάλιστα μιλάμε για την θυσία ενός ανθρώπου, ίσως και να την ευνοεί.

 

Όμως, από μια ανθρωποκεντρική λογική, η πράξη αυτή είναι ηθικά απαράδεκτη.

 

Η αλήθεια είναι πως και εγώ δεν είμαι άνθρωπος της βίας. Αλλά η άποψή μου δεν είναι ότι πρόκειται για ένα αναγκαίο κακό, καθώς αυτή είναι μια λάθος αντιμετώπιση.

Έχω δει για παράδειγμα την ακραία συμπεριφορά συναδέλφισσας παγανίστριας, να βάζει τα κλάματα επειδή έκοψα ένα λουλούδι!

Ένας παγανιστής που ξεχνάει να βλέπει τα πράγματα από μια βιολογική σκοπιά, είναι πολλές φορές επικίνδυνος ή στην καλύτερη περίπτωση στην κοσμάρα του, καθώς πολλοί κάνουν το λάθος να δίνουν στους διάφορους φυσικούς οργανισμούς ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Όμως η φύση δεν λειτουργεί έτσι.

 

Το να κόψεις ένα λουλούδι δεν είναι έγκλημα. Το να ξεριζώσεις όμως ένα ολόκληρο λόφο, εξαφανίζοντας το είδος του λουλουδιού είναι, γιατί αυτό μπορεί να διαταράξει την ισορροπία.

 

Βέβαια, πολλοί δεν συμφωνούν με αυτήν την άποψη, όπως για παράδειγμα ο Michel Serres που έγγραψε το 1990 ότι τα φυσικά "αντικείμενα" πρέπει να θεωρούνται ως αντικείμενα δικαίου και να λαμβάνουν την ίδια αντιμετώπιση με τους ανθρώπους, όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους.

 

Με λίγα λόγια οι απόψεις διύστανται. Προσωπική μου άποψη είναι η κάθετη διαφωνία απέναντι στην ανθρώπινη βία, καθώς τις περισσότερες φορές γίνεται ενάντια στους νόμους της Φύσης.

 

Αλλά όσον αφορά τη βία αυτή καθαυτή, παραθέτω το απόσπασμα του R. Jeffers από το έργο του "Ο καταραμένος πρόγονος"...

 

"Κι αν για τα κοφτερά λυκόδοντα φταίνε τα γρήγορα της αντιλόπης πόδια;

Αν δίνει ο φόβος στα πουλιά φτερά, κι η πείνα είναι που κοσμεί του γερακιού την κεφαλή με τέτοια μάτια;

Η βία γεννά ολάκερου του κόσμου τις αξίες"

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εγώ είμαι υπέρ της βίας και σωματικής αλλά και ψυχολογικής, πιστεύω δηλαδή ότι σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζοντε.

(οι περιπτώσεις αυτές είναι σχεδόν πάντα ακραίες)

Link to comment
Share on other sites

Έχω δει για παράδειγμα την ακραία συμπεριφορά συναδέλφισσας παγανίστριας, να βάζει τα κλάματα επειδή έκοψα ένα λουλούδι!

Ένας παγανιστής που ξεχνάει να βλέπει τα πράγματα από μια βιολογική σκοπιά, είναι πολλές φορές επικίνδυνος ή στην καλύτερη περίπτωση στην κοσμάρα του, καθώς πολλοί κάνουν το λάθος να δίνουν στους διάφορους φυσικούς οργανισμούς ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Όμως η φύση δεν λειτουργεί έτσι.

 

Το να κόψεις ένα λουλούδι δεν είναι έγκλημα. Το να ξεριζώσεις όμως ένα ολόκληρο λόφο, εξαφανίζοντας το είδος του λουλουδιού είναι, γιατί αυτό μπορεί να διαταράξει την ισορροπία.

 

Η αντίδραση της φίλης είναι πράγματι ακραία. Έχω δει όμως κάτι παρόμοιο σε Βουδίστρια: έκλαιγε επί ώρες επειδή ο νέος άνδρας της (Έλληνας), πιστεύοντας ότι θα την ευχαριστήσει, τα πρώτα τους Χριστούγεννα ως ανδρόγυνο έφερε στο σπίτι αληθινό έλατο αντί για ψεύτικο. Η γυναίκα κατασοκαρίστηκε κι έμπηξε τα κλάματα...

Το επιχήρημά της μάλλον λογικό: ποιός ο λόγος να κόψεις ένα δέντρο και να το φέρεις σπίτι σου για λίγες μέρες; Η θέση του δέντρου είναι στο δάσος, όχι μέσα σ΄ ένα σαλόνι.

 

Σκέψου κάτι:

Οι Ινδιάνοι και οι Βουδιστές δεν κόβουν ποτέ λουλούδια ή δέντρα, ούτε σκοτώνουν ζώα χωρίς λόγο. Όταν θα το κάνουν, θα έχουν καλό λόγο και πάντα θα κόβουν/σκοτώνουν την ποσότητα που χριάζονται και θα την χρησιμοποιούν όλη.

Το concept είναι "μόνο ότι και όσο χριάζεσαι. Τα υπόλοιπα είναι περιττά κι επομένως διαταρράσουν την ισορροπία".

Εμείς οι Δυτικοί που δεν έχουμε αυτή τη νοοτροπία, αποδείξαμε την αξία της με το να γίνουμε το παράδειγμα προς αποφυγή: την απαυτώσαμε την φύση! Κόβουμε και σκοτώνουμε αλόγιστα, συνήθως μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα απ΄ αυτή που χριαζόμαστε... και το αποτέλεσμα...;

Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε "ξεριζώσει τον λόφο".

Το πρόβλημα δεν είναι το ένα μεμονωμένο άτομο που θα κόψει ένα λουλουδάκι. Αυτό είναι κυριολεκτικά "εχέσθει η φοράδα στ΄ αλώνι"! Το πρόβλημα είναι βαθύτερο: η αδιαφορία μας προς την φύση.

 

 

...Νομίζω όμως ότι ξεφύγαμε κομματάκι από το θέμα... :wacko:

 

 

"Κι αν για τα κοφτερά λυκόδοντα φταίνε τα γρήγορα της αντιλόπης πόδια;

Αν δίνει ο φόβος στα πουλιά φτερά, κι η πείνα είναι που κοσμεί του γερακιού την κεφαλή με τέτοια μάτια;

Η βία γεννά ολάκερου του κόσμου τις αξίες"

 

...χμμμ... :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Τα λογια ειναι πιο υσχηρα απο την βια

Link to comment
Share on other sites

  • 12 years later...

Προβληματίστηκα πρωινιάτικα. Το θέμα σηκώνει ανάλυση. Ποιος θα με βοηθήσει να το αναλύσουμε μαζί; 

Όσο το σκέφτομαι, τόσο αντιλαμβάνομαι ως βία την κάθε πράξη που προκαλεί ανεπιθύμητο και επιβλαβή πόνο. (π.χ δεν είναι βία η περιποίηση μιας πληγής ή ένα επώδυνο μασάζ). Αυτό όπως είπαμε μπορεί να είναι τόσο σε σωματικό όσο και ψυχικό επίπεδο  (αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει και πνευματική βία). 

Σκέφτομαι παράλληλα ότι πόνος προκαλείται όταν κάποιος ή κάτι διεισδύσει στον ζωτικό μας χώρο  (σωματικό ή ψυχικό).

Συμπεραίνω λοιπόν ότι βία είναι η ανεπιθύμητη και επιβλαβής παραβίαση του ζωτικού μας χώρου.

Έχοντας αυτή την εικόνα στο μυαλό μου αντιλαμβάνομαι καλύτερα τους παράγοντες που χαρακτηρίζουν τη βία. Η ένταση λοιπόν της βίας αυξάνει με το βάθος της παραβίασης, με το πόσο ανεπιθύμητη είναι και με το πόσο επιβλαβής. Όσο μονιμότερες και μη αναστρέψιμες  οι βλάβες, τόσο σοβαρότερα τα αποτελέσματα της βίας. 

Έστω λοιπόν ότι έχουμε μια κατάσταση βίας. Κάποιος (Α) έχει διεισδύσει στον ζωτικό χώρο κάποιου άλλου(Β). Ταυτόχρονα, ο Β έχει παθητικά εισχωρήσει στον χώρο του Α. Προκειμένου ο Β να απωθήσει τον Α, ώστε να αμυνθεί, πρέπει να ασκήσει βία. Η βία γεννάει βία. 

Αν ο Α απομακρυνθεί από μόνος του, ο Β έχει την επιλογή να μην ασκήσει βία. 

Καταλήγω λοιπόν στο ότι η βία δικαιολογείται μόνο στην προσπάθεια οριοθέτησης.

Έχω σκεφτεί κι άλλα ακόμα, αλλά δε με παίρνει ο χρόνος. Έπεται συνέχεια. . . 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Για εμένα η βία βγαίνει από τη βιασύνη, περιγράφει τον κάθε τρόπο που διαλέγουμε να πετύχουμε κάτι που να μας βολεύει, μην ακολουθώντας τις οδούς που χρειάζονται, ώστε η μετάβαση* να γίνει ομαλά και εις βάθος.


*Η πραγματοποίηση της ιδέας μας, με ισχυρές βάσεις, και με πλήρη αντίληψη αυτής αν πρόκειται για συνειδητό δέκτη.

Link to comment
Share on other sites

Ας πάω τώρα στον Α.

Γιατί να θέλει να εισχωρήσει στον ζωτικό χώρο του Β; Ίσως γιατί δεν του φτάνει ο δικός του και θέλει να επεκταθεί. Ίσως διότι έχει ανάγκη την ενέργειά του για να επιβιώσει. Αν η συνύπαρξη ή η συμβίωση δεν είναι εφικτή, τότε το αποτέλεσμα είναι η βία.

Μέχρι στιγμής δεν βρίσκω άλλο λόγο αναπόφευκτης βίας.

Για να μπω λοιπόν στο θέμα μας. Ουσιαστικά συζητάμε γύρω από τη χρήση της βίας για παιδαγωγικούς σκοπούς, εκπαιδευτικούς σκοπούς και σκοπούς καλύτερης επικοινωνίας.

Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα τα ζώα, για καλύτερη κατανόηση, μιας και αυτά πράγματι "δεν παίρνουν από λόγια".

Λένε ότι τα μικρά ζώα (σκυλάκια, γατάκια κλπ) δεν αντιλαμβάνονται το γεγονός ότι όταν δαγκώνουν ή γρατζουνάνε παίζοντας με τον άνθρωπο αυτός πονάει. Στις περιπτώσεις αυτές συνιστούν να προκαλέσεις ελαφρύ πόνο στο ζώο για να το αντιληφθεί.

Όμως! Έτυχε παίζοντας η αδερφή μου με το κουτάβι της, αυτό να την δαγκώσει. Η αδερφή μου πόνεσε, μαζεύτηκε και έκανε πως κλαίει. Το σκυλάκι άλλαξε αμέσως ύφος, στεναχωρέθηκε και έκτοτε ήταν πολύ πιο προσεκτικό.

Εγώ από την άλλη, ως περισσότερο γατόφιλος, μεγάλωσα ένα γατάκι με το οποίο έπαιζα πολύ. Όσο παίζαμε οι δυο μας, δεν έβγαζε ποτέ νύχια. Όταν έπαιζε με μπαλάκια, κλωστές, κουκλάκια κλπ τότε τα χρησιμοποιούσε.

Έδωσε η Νεφέλη ένα παράδειγμα με τα παιδάκια που τρώνε χώμα. Αποτελεί μία φυσιολογική διαδικασία, ποιός ο λόγος να του δώσεις χαστουκάκια;

Έδωσε η Aislinn το παράδειγμα με το γεγονός ότι χαλούσε τα παιχνίδια για να δει τι προκαλεί τον ήχο. Επίσης φυσιολογικότατη διαδικασία. Ποιός ο λόγος να την ανακόψει κάποιος;

Έστω ότι ένα παιδί είναι άτακτο και "μαθαίνει" μόνο με τη βία. Μήπως η αντίδρασή του είναι αυτή που περιέγραψα στο προηγούμενο ποστ; Μήπως έχουν ήδη εισβάλει στον ζωτικό του χώρο και είναι προσπάθεια να ανακτήσει τον χώρο του; Τότε η χρήση βίας απλά επιδεινώνει την κατάσταση. 

 

Αυτά μέχρι τώρα σαν κάποιες σκέψεις. Εδώ είμαστε για να το συζητήσουμε :)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

12 hours ago, Αρχάγγελος said:

Έδωσε η Νεφέλη ένα παράδειγμα με τα παιδάκια που τρώνε χώμα. Αποτελεί μία φυσιολογική διαδικασία, ποιός ο λόγος να του δώσεις χαστουκάκια;

 

Σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε την ψευδαίσθηση πως δεν υπάρχει χρόνος να αφιερωθεί στην σωστή εκπαίδευση των παιδιών.
Το χώμα είναι (ήταν) σχετικά άκακο, πέραν κάποιων πεπτικών (συμπεριλαμβάνεται το στόμα) προβλημάτων δεν προκαλούσε κάτι σοβαρό, στην εποχή μας,τώρα όμως, ιδιαίτερα στις πόλεις, είναι δύσκολο να βρεθεί "καθαρό" χώμα.

Επίσης το χώμα είναι μια γενίκευση (στο μυαλό μας), από οτιδήποτε ακάθαρτο μπορεί να βρεθεί κάτω, και επαναλαμβάνω, στην εποχή μας μπορεί να προκληθεί σοβαρή βλάβη λόγω των καθημερινών χημικών που χρησιμοποιούμε (σαν κοινωνία και σαν μονάδες).
Είναι στο χέρι μας να οργανώσουμε την κατάσταση με τέτοιον τρόπο, ώστε τα παιδιά που ακόμα μαθαίνουν τον κόσμο γύρω τους, να μην έχουν πρόσβαση σε αυτά, είτε ενεργητική ή παθητική.
Κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται από τους περισσότερους, οπότε επιλέγουν την εύκολη λύση, αυτή που χρησιμοποιεί (άμεσα) τον λιγότερο χρόνο.

Η συνήθειά μας του να επιλέγουμε την λύση που χρησιμοποιεί άμεσα τον λιγότερο χρόνο, αναβάλλει συνεχώς την όποια αντιμετώπιση χρειάζεται το περιβάλλον μας (έμβιο ή όχι), ώστε να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο που όχι μόνο να μην μας δυσκολεύει - εμποδίζει - "πολεμάει" , αλλά μάλιστα να βοηθάει και εμάς μα και τον ίδιο του τον εαυτό σαν σύνολο (να οργανώνει το δικό του περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων εμάς).

 

12 hours ago, Αρχάγγελος said:

Έστω ότι ένα παιδί είναι άτακτο και "μαθαίνει" μόνο με τη βία.

Το παιδί, στο παράδειγμα αυτό, έχει ήδη μάθει πως δεν χρειάζεται να αναλύσει το περιβάλλον του (έμβιο ή όχι) ώστε να βρει την κατάλληλη συμπεριφορά που θα το οδηγήσει στο επιθυμητό βραχύ/μακροχρόνιο αποτέλεσμα.
Ο ζωτικός του χώρος είναι βιασμένος ήδη, και για να επανέλθει χρειάζεται αλλαγή περιβάλλοντος.
 

Edited by Sucore
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...