Jump to content

Τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα


Devaraja
 Share

Recommended Posts

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία, την οποία εισήγαγε ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ κατά τη διάρκεια της θητείας του 590-604 μ.Χ. στην εργασία του Magna Moralia.

 

Τα αμαρτήματα ονομάζονται "θανάσιμα" γιατί σύμφωνα με την εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση. Σύμφωνα με την παράδοση, κάθε αμάρτημα εκπροσωπείται και από ένα δαίμονα.

 

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ταξινομημένα κατά αύξουσα σοβαρότητα είναι:

 

Οκνηρία (acedia), δαίμονας ο Βηλφεγώρ[belphegor].

 

Αλαζονεία(superbia), δαίμονας ο Εωσφόρος[Lucifer].

 

Λαιμαργία (gula), δαίμονας ο Βελζεβούλ[beelzebub].

 

Λαγνεία (luxuria), δαίμονας ο Ασμοδαίος[Asmodeus].

 

Απληστία (avaritia), δαίμονας ο Μαμμωνάς[Mammon].

 

Οργή (ira), δαίμονας ο Σατανάς[satan/Amon].

 

Ζηλοφθονία (invidia), δαίμονας ο Λεβιάθαν[Leviathan].

 

 

Η Αλαζονεία θεωρείται ως η μητέρα όλων των αμαρτιών.

 

Οκνηρία=η φυγοπονία, η τεμπελιά

 

Αλαζονεία=το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο

 

Λαιμαργία=κατάσταση στην οποία ένας άνθρωπος τρώει πολύ, ασταμάτητα και γρήγορα

 

Λαγνεία=κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος δεν ελέγχει τις σεξουαλικές του επιθυμίες

 

Απληστία=πλεονεξία,αυτός που θέλει όλο και περισσότερα.

 

Οργή=θυμός,μνησικακία

 

Ζηλοφθονία=Οταν καποιος ενοχλείται με την επιτυχία των άλλων.

 

http://el.wikipedia....%B1%CF%84%CE%B1

 

 

Edited by Devaraja
Link to comment
Share on other sites

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία, την οποία εισήγαγε ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ κατά τη διάρκεια της θητείας του 590-604 μ.Χ. στην εργασία του Magna Moralia....
Για να θυμούνται λοιπόν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι ιδού μια σύνοψη των συμπερασμάτων μας:

post-22-1196327680_thumb.jpg

 

post-22-0-39903100-1300094831_thumb.jpg

 

http://www.artofwise.gr/forum/index.php?/topic/2967-oa-7-eaiuoeia-aianothiaoa/

Edited by outis
Link to comment
Share on other sites

Οκνηρία (acedia), δαίμονας ο Βηλφεγώρ[belphegor].

οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή

γεγονότα είναι τυχαία και εντελώς συμπτωματική. :P

~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~

και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου,

εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση[/quote]

 

Ερώτηση 1:

Σε τι ακριβώς θα βοηθούσε το να συγχωρεθούν

μέσω εξομολόγησης?θα σταματούσαν να υπάρχουν

στο άτομο?

Ερώτηση 2:

Η αύξουσα σειρά σοβαρότητας μου φαίνεται

ελαφρώς..υποκειμενική(η λαιμαργία(πχ)πάνω

από την αλαζονεία και την οκνηρία?).

Η ταξινόμηση από τον Πάπα έγινε?

Edited by Βηλφεγώρ
Link to comment
Share on other sites

οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα[/i] ή

γεγονότα είναι τυχαία και εντελώς συμπτωματική.[/color] :P

~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~

και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου,

εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση[/quote]

 

Ερώτηση 1:

Σε τι ακριβώς θα βοηθούσε το να συγχωρεθούν

μέσω εξομολόγησης?θα σταματούσαν να υπάρχουν

στο άτομο?

Ερώτηση 2:

Η αύξουσα σειρά σοβαρότητας μου φαίνεται

ελαφρώς..υποκειμενική(η λαιμαργία(πχ)πάνω

από την αλαζονεία και την οκνηρία?).

Η ταξινόμηση από τον Πάπα έγινε?

Το άρθρο στα αγγλικά είναι πληρέστερο http://en.wikipedia.org/wiki/Seven_deadly_sins εκεί έχει κάποιες απαντήσεις στα πιο πάνω.

Ο "συσχετισμός" με "δαίμονες" έγινε το 1589 (και είναι μάλλον αυθαίρετος)

Link to comment
Share on other sites

Αντίστοιχα με τα 7 αμαρτήματα, υπάρχουν και οι επίσης 7 ανώτατες αρετές (τα παραθέτω το ένα δίπλα στο άλλο):

 

Λαγνεία - Αγνότητα

Λαιμαργία - Εγκράτεια

Απληστία - Φιλανθρωπία

Οκνηρία - Εργατικότητα

Οργή - υπομονή

Φθόνος - καλοσύνη

Αλαζονεία - ταπεινότητα

 

 

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά όλα τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα αφορούν τον εαυτό/Εαυτό...

Link to comment
Share on other sites

Αντίστοιχα με τα 7 αμαρτήματα, υπάρχουν και οι επίσης 7 ανώτατες αρετές (τα παραθέτω το ένα δίπλα στο άλλο):

 

Λαγνεία - Αγνότητα

Λαιμαργία - Εγκράτεια

Απληστία - Φιλανθρωπία

Οκνηρία - Εργατικότητα

Οργή - υπομονή

Φθόνος - καλοσύνη

Αλαζονεία - ταπεινότητα

 

 

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά όλα τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα αφορούν τον εαυτό/Εαυτό...

μάλλον επειδή οι πράξεις υποκεινούνται από συναισθήματα οπότε αφετηρία θα ειναι ο εαυτός...εκτός ίσως από κάποιες περιπτώσεις ψυχικών ασθενειών

Link to comment
Share on other sites

...Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά όλα τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα αφορούν τον εαυτό/Εαυτό...
Αρχικά φαίνεται ότι «θανάσιμο» αμάρτημα ήταν κάποια παράβαση που επέσυρε την θανατική ποινή. Το ότι αυτή η πράξη μπορεί να ήταν προσωπική δεν είχε σημασία καθώς ο άνθρωπος στις παραδοσιακές κοινωνίες προσδιορίζεται κοινωνικά. Η προσωπική παράβαση φέρνει αρνητικές συνέπειες σε όλη την κοινότητα – οπότε και αντιμετωπίζεται από όλη την κοινότητα ως πράξη επιβλαβής προς το κοινό συμφέρον.

 

Έπειτα υπάρχει και η έννοια με την οποία θεωρούνται τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα σήμερα (με τη θέση που τους δόθηκε) τα οποία εννοούνται ως «θανάσιμα» για την ψυχή (πνευματικά) πρώτα κι έπειτα – λόγω – φυσικών συνεπειών που έχουν συνήθως οι καταχρήσεις και ως «θανάσιμα» γιατί βοηθούν τον σωματικό θάνατο να επέλθει γρηγορότερα...!

 

Όλα αφορούν πράξεις-καταχρήσεις καθημερινών δραστηριοτήτων που στα πλαίσια του μέτρου είναι θεμιτές αλλά, που στην περίπτωση που μιλάμε, υπερβαίνουν το «μέτρο».

Αυτές ποτέ δεν θεωρήθηκαν καθ’ αυτές, νομικές παραβάσεις. Δεν υπάρχουν (ούτε υπήρξαν) νόμοι κατά της τεμπελιάς ή της πολυφαγίας κτλ. (αφήστε που τότε, πρώτα, οι ...νομοθέτες θα ήταν ένοχοι!).

Είναι λοιπόν θέματα αυτο-ελέγχου, και όχι θανάσιμα με την έννοια ότι επισύρουν την καταδίκη κάποιου νόμου.

 

Βιβλικά, στην Παλαιά Διαθήκη δεν αναφέρεται ο όρος «θανάσιμο αμάρτημα». Στην Καινή Διαθήκη αναγνωρίζται ένα μόνο θανάσιμο αμάρτημα (με παραπλήσια αλλά όχι ακριβώς όμοια ορολογία).

 

Το ένα και μοναδικό πράγμα που δεν μπορεί να συγχωρεθεί αναφέρεται στο κατά Ματθαίος ιβ΄ 22-32 από τον Ιησού και δεν είναι κάτι σχετικό με την κοινώς νοούμενη «ηθική».

24 Οι δε Φαρισαίοι ακούσαντες είπον· Ούτος δεν εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή διά του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων. Μτ 9:34, Μκ 3:22, Λκ 11:15

25 Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, είπε προς αυτούς· Πάσα βασιλεία διαιρεθείσα καθ' εαυτής ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα καθ' εαυτής δεν θέλει σταθή.

26 Και αν ο Σατανάς τον Σατανάν εκβάλλη, διηρέθη καθ' εαυτού· πως λοιπόν θέλει σταθή η βασιλεία αυτού;

27 Και αν εγώ διά του Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί σας διά τίνος εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί θέλουσιν είσθαι κριταί σας.

28 Αλλ' εάν εγώ διά Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.

29 Η πως δύναταί τις να εισέλθη εις την οικίαν του δυνατού και να διαρπάση τα σκεύη αυτού, εάν πρώτον δεν δέση τον δυνατόν; και τότε θέλει διαρπάσει την οικίαν αυτού.

30 Όστις δεν είναι μετ' εμού είναι κατ' εμού, και όστις δεν συνάγει μετ' εμού σκορπίζει.

31 Διά τούτο σας λέγω, Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, η κατά του Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· Μκ 3:28, Λκ 12:10, A' Ιω 5:16

32 και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι. Α' Σαμ 2:25, Αρ 15:30, A' Ιω 5:16

 

Τι είναι αυτή η «βλασφημία» (=κάτι που βλάπτει τη φήμη) κατά του Αγίου Πνεύματος;

Ένα απόσπασμα της προς Εβραίους επιστολή (κεφ. 6, στιχ 4-6) ίσως ρίχνει λίγο φως:

4 Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος Μτ 12:31, Εβρ 10:26, A' Ιω 5:16

5 και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος,

6 και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες.

 

Τα κριτήρια εδώ είναι αρκετά και όχι εύκολα «ικανοποιήσιμα»

4 Διότι αδύνατον είναι οι

1) άπαξ φωτισθέντες και

2) γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και

3) γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος Μτ 12:31, Εβρ 10:26, A' Ιω 5:16

5 και

4) γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και

5) τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος,

6 και

6) έπειτα παραπεσόντες,

αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες.

Σε δύο κατευθύνσεις κινούνται τα περί «βλασφημίας» κατά του Αγίου Πνεύματος:

1. Προς τους θρησκευόμενους Φαρισαίους που απέδιδαν τις «δυνάμεις» του Ιησού στον «άρχοντα των δαιμονίων».

2. Σε χριστιανούς που έχοντας προσωπική εμπειρία των «δυνάμεων» (δηλαδή αρκετά παραπάνω από μια γενική τυπική πίστη) «θέτουν εαυτόν» εκτός εκκλησίας. Το πρόσωπο που ταιριάζει βιβλικά σε αυτή την «περιγραφή» είναι του Ιούδα – που ήταν από τους 12, έκανε θαύματα ο ίδιος κτλ. και τελικά...

 

Υπάρχει και αναφορά σε «αμαρτία προς θάνατον» Α΄ επιστολή Ιωάννου, κεφ. 6,στιχ. 16-17:

16 Ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον, αἰτήσει, καὶ δώσει αὐτῷ ζωήν, τοῖς ἁμαρτάνουσι μὴ πρὸς θάνατον. ἔστιν ἁμαρτία πρὸς θάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ. 17 πᾶσα ἀδικία ἁμαρτία ἐστί· καὶ ἔστιν ἁμαρτία οὐ πρὸς θάνατον

Εδώ δεν διευκρινίζεται ποια είναι η «αμαρτία προς θάνατον», απλά λέει ότι υπάρχει τέτοια (ενικός) οπότε γενικά θεωρείται αναφορά στην «βλασφημία» κατά του Αγίου Πνεύματος που αναφέρεται πιο πάνω.

Link to comment
Share on other sites

Το κόμικ πιο πάνω τα λέει όλα, καθαρή απάτη είναι για να σε τρομοκρατήσουν με το φόβο της κόλασης και να σου προκαλέσουν ενοχές. Ότι κι αν κάνεις σε κάποιο θα υποπέσεις...

 

 

 

οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή

γεγονότα είναι τυχαία και εντελώς συμπτωματική.

 

 

Ναι ναι καλά.... άστα αυτά, σε πιάσαμε τώρα στα πράσσα :P

 

 

και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου,

εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση

 

Ερώτηση 1:

Σε τι ακριβώς θα βοηθούσε το να συγχωρεθούν

μέσω εξομολόγησης? θα σταματούσαν να υπάρχουν

στο άτομο?

 

Ναι βοηθάει, αλλά όχι με τον τρόπο που νομίζουν οι περισσότεροι, απλά έχοντας παραδεχτεί το λάθος σου και έχοντας μετανοιώσει για αυτό φεύγεις βελτιωμένος από την διαδικασία. Αλλά αυτό μπορείς να το κάνεις και μόνος σου. Πάρε μολύβι και χαρτί και γράψε όλα τα στραβά και τα ανάποδα επάνω σου και ότι κακό έχεις κάνει και ότι καλό παρέλειψες να κάνεις... Γράψε και τα αντίθετα για να υπάρχει ισορροπία...

 

 

Ερώτηση 2:

Η αύξουσα σειρά σοβαρότητας μου φαίνεται

ελαφρώς..υποκειμενική(η λαιμαργία(πχ)πάνω

από την αλαζονεία και την οκνηρία?).

Η ταξινόμηση από τον Πάπα έγινε?

 

Οι αμαρτίες και πολύ περισσότερο οι δαίμονες είναι "ότι να 'ναι"... μην ασχολείσαι καν...

Και μόνο που συζητάμε για τρία διαφορετικά ονόματα του Σατανά (Σατανάς, Λούσιφερ, Βεελζεβούλ) σαν να ήταν διαφορετικοί δαίμονες δείχνει το πόσο γελοίο είναι όλο αυτό...

Link to comment
Share on other sites

...Οι αμαρτίες και πολύ περισσότερο οι δαίμονες είναι "ότι να 'ναι"... μην ασχολείσαι καν...

Και μόνο που συζητάμε για τρία διαφορετικά ονόματα του Σατανά (Σατανάς, Λούσιφερ, Βεελζεβούλ) σαν να ήταν διαφορετικοί δαίμονες δείχνει το πόσο γελοίο είναι όλο αυτό...

Τώρα που το σκέφτομαι, είσαι "γνωστός" με τρία "ονόματα", Grey, για εμάς εδώ και κάποιο "ονομα τεπώνυμο" για την εφορία.... τρία λοιπόν (και ίσως κι άλλα για τους φίλους).

Πόσο "γελοίο" είναι αυτό; :angel_not:

 

ΥΓ

Κι οι Έλληνες είναι Greeks για άλλους, Rum για άλλους, Yunan για άλλους... η ζωή των ονομάτων είναι τελικά γεμάτη γελοιότητες.

Edited by outis
Link to comment
Share on other sites

Τώρα που το σκέφτομαι, είσαι "γνωστός" με τρία "ονόματα", Grey, για εμάς εδώ και κάποιο "ονομα τεπώνυμο" για την εφορία.... τρία λοιπόν (και ίσως κι άλλα για τους φίλους).

Πόσο "γελοίο" είναι αυτό; :angel_not:

 

ΥΓ

Κι οι Έλληνες είναι Greeks για άλλους, Rum για άλλους, Yunan για άλλους... η ζωή των ονομάτων είναι τελικά γεμάτη γελοιότητες.

 

 

Βρε δε λέω αυτό εγώ. Ποτέ δεν θα συνεννοηθούμε...

 

Το ξαναεξηγώ λοιπόν...

 

Τόσο στην περίπτωση μου όσο και για τους Έλληνες τα πολλά ονόματα παραπέμπουν στο ίδιο. Ενώ στην περίπτωση του καταλόγου έγινε ένα πλήρες κομφούζιο με τρία ονόματα του Σατανά που θεωρήθηκαν διαφορετικοί δαίμονες και για αυτό λέω ότι είναι γελοίο....

Link to comment
Share on other sites

στην περίπτωση του καταλόγου έγινε ένα πλήρες κομφούζιο με τρία ονόματα του Σατανά που θεωρήθηκαν διαφορετικοί δαίμονες και για αυτό λέω ότι είναι γελοίο....

 

Μάλλον δεν κατάλαβες τι θέλει να σου πει ο άλλος.

Τα διαφορετικά ονόματα παραπέμπουν στο ίδιο μεν πρόσωπο, αλλά όχι ακριβώς στα ίδια χαρακτηριστικά του.

 

πχ για να φέρω παράδειγμα από την αφεντιά μου, το irenicus777 παραπέμπει σε εμένα και στην ιδιότητά μου ως μέλος ενός forum. Το πραγματικό μου ονοματεπώνυμο παραπέμπει σε εμένα και στο πώς είμαι γνωστός στα ληξιαρχικά. Το μικρό μου όνομα, με το υποκοριστικό του, παραπέμπει σε εμένα και στο πώς με ξέρουν οι γνωστοί μου. Το ΑΦΜ μου παραπέμπει σε εμένα και στο πώς με ξέρει η εφορία.

Σιγά σιγά μαζέψαμε τέσσερα ονόματα, που όλα παραπέμπουν στο ίδιο άτομο (σε μένα) αλλά σε διαφορετικές ιδιότητές του (μέλος φόρουμ, πολίτης κράτους, φίλος, φορολογούμενος).

 

Γιατί τώρα εχει σημασία αυτό; Επειδή στις εσωτερικές παραδόσεις τα ονόματα έχουν καθιερωθεί να έχουν μεγάλη σημασία, ως μέσο κυριαρχίας πάνω σε μια ιδιότητα (δεν ξέρω αν το έχεις ακούσει, αλλά πολύ συχνά γράφεται πως αν γνωρίζεις το πραγματικό όνομα από κάτι, έχεις απόλυτη εξουσία πάνω του).

Πολλές φορές μάλιστα διάφορες θεομορφές παρουσιάζονται να έχουν διαφορετικά ονόματα, καθένα από τα οποία αντιστοιχεί σε μια διαφορετική έκφανσή τους. Έτσι, για παράδειγμα, στη μεσοποταμιακή μυθολογία υπήρχε ο Marduk με τα 50 Ονόματά του, καθένα από τα οποία αντιστοιχούσε σε διαφορετικό πνεύμα/ιδιότητα. Ο Marukka ήταν το πνεύμα της γνώσης, ο Marutukku το πνεύμα της προστασίας κλπ. Οι τότε ιερείς και μάγοι (και όσοι σήμερα ασχολούνται με το Simonomicon που πήρε στοιχεία από τις μεσοποταμιακές θρησκείες) καλούσαν καθένα από αυτά τα ονόματα, καλώντας μια διαφορετική όψη του θεού. Όλα αυτά θεωρούνταν διαφορετικά πνεύματα με τις ξεχωριστές τους ιδιότητες, αποτελούσαν όμως μέρος της συνολικής θεομορφής του Marduk. Αντίστοιχα, ο Ninurta, άλλος βαβυλωνιακός θεός, είχε κι αυτός 13 ονόματα/πνεύματα/ιδιότητες.

Αντίστοιχα, στην καμπάλα ο Θεός έχει 72 ονόματα, καθένα από τα οποία αντιστοιχεί πάλι σε διαφορετικό πνεύμα/άγγελο/ιδιότητα, με παρόμοιο τρόπο όπως και τα ονόματα του Marduk.

Αντίστοιχα, ως ένα βαθμό αυτή η πίστη έχει επιβιώσει και στον ορθόδοξο χριστιανισμό, και την βλέπεις σε κάμποσες περιπτώσεις, για παράδειγμα, σε ναούς που είναι αφιερωμένοι στην Παναγία (πχ "Παναγία η Ελαιούσα", "Παναγία η Ελευθερώτρια" κλπ). Όλοι είναι αφιερωμένοι στο ίδιο πρόσωπο/άγιο αλλά σε διαφορετικές ιδιότητές του.

 

Το θεωρείς απίθανο λοιπόν κάποιος, κάποια στιγμή, να αποφάσισε να κάνει το ίδιο και για τον διάβολο; Να σκέφτηκε ότι το καθένα από τα διαφορετικά ονόματά του αντιστοιχούν σε διαφορετικό δαίμονα/ιδιότητα, που όλοι αποτελούν μέλος της ευρύτερης θεομορφής/δαιμονομορφής; (δαιμονομορφή... νέα ορολογία, μήπως να το καθιερώναμε;)

 

Ούτως ή άλλως τέτοιοι διαχωρισμοί έχουν ήδη εμφανιστεί σε διάφορα "evil" (που λέει ο λόγος) γριμόρια που κυκλοφορούσαν τότε, σαν το Grimoirium Verum και το Grand Grimoire.

 

 

Άσχετα τώρα από την φιλοσοφία των ονομάτων, η οποία σηκώνει ώρες συζητήσεων και αξίζει να γίνει ξεχωριστό θέμα, η ανάθεσή των δαιμόνων στα αμαρτήματα και η ιεράρχησή τους ως κατώτερα και ανώτερα έγινε το 1589 από τον Binsfeld στο βιβλίο του για το κυνήγι των μαγισσών (στο οποίο επιδιδόταν). Προέρχεται, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, από ανακρίσεις μαγισσών που έκανε (τις οποίες προφανώς και βασάνισε μέχρι να του πούνε κάτι, οτιδήποτε). Αφήνεται λοιπον στην κρίση του καθενός να αποφασίσει αν την θεωρεί αξιόπιστη ή όχι.

Link to comment
Share on other sites

Μάλλον δεν κατάλαβες τι θέλει να σου πει ο άλλος.

Τα διαφορετικά ονόματα παραπέμπουν στο ίδιο μεν πρόσωπο, αλλά όχι ακριβώς στα ίδια χαρακτηριστικά του.

πχ για να φέρω παράδειγμα από την αφεντιά μου, το irenicus777 παραπέμπει σε εμένα και στην ιδιότητά μου ως μέλος ενός forum. Το πραγματικό μου ονοματεπώνυμο παραπέμπει σε εμένα και στο πώς είμαι γνωστός στα ληξιαρχικά. Το μικρό μου όνομα, με το υποκοριστικό του, παραπέμπει σε εμένα και στο πώς με ξέρουν οι γνωστοί μου. Το ΑΦΜ μου παραπέμπει σε εμένα και στο πώς με ξέρει η εφορία.

Σιγά σιγά μαζέψαμε τέσσερα ονόματα, που όλα παραπέμπουν στο ίδιο άτομο (σε μένα) αλλά σε διαφορετικές ιδιότητές του (μέλος φόρουμ, πολίτης κράτους, φίλος, φορολογούμενος).

 

Ναι αλλά είναι το ίδιο άτομο δεν είναι άλλα άτομα... Στους ανθρώπους ισχύει αυτό ακριβώς που είπα, άρα στο δεύτερο ποστ είμαι σωστός εγώ και λάθος ο ουτις.

 

 

Γιατί τώρα εχει σημασία αυτό; Επειδή στις εσωτερικές παραδόσεις τα ονόματα έχουν καθιερωθεί να έχουν μεγάλη σημασία, ως μέσο κυριαρχίας πάνω σε μια ιδιότητα (δεν ξέρω αν το έχεις ακούσει, αλλά πολύ συχνά γράφεται πως αν γνωρίζεις το πραγματικό όνομα από κάτι, έχεις απόλυτη εξουσία πάνω του).

 

Ναι ναι ξέρω, έχω ήδη γράψει για τα true names προέρχονται από την Αίγυπτο, νομίζω και στην αποκάλυψη αναφέρεται κάτι σχετικό... Έχω υπόψιν μου δυο διαδικασίες να μάθεις το true name σου: μια good και μια evil. Θα δοκιμάσω την good αργότερα... για την evil δεν το συζητάω καθόλου...

 

 

Πολλές φορές μάλιστα διάφορες θεομορφές παρουσιάζονται να έχουν διαφορετικά ονόματα, καθένα από τα οποία αντιστοιχεί σε μια διαφορετική έκφανσή τους. Έτσι, για παράδειγμα, στη μεσοποταμιακή μυθολογία υπήρχε ο Marduk με τα 50 Ονόματά του, καθένα από τα οποία αντιστοιχούσε σε διαφορετικό πνεύμα/ιδιότητα. Ο Marukka ήταν το πνεύμα της γνώσης, ο Marutukku το πνεύμα της προστασίας κλπ. Οι τότε ιερείς και μάγοι (και όσοι σήμερα ασχολούνται με το Simonomicon που πήρε στοιχεία από τις μεσοποταμιακές θρησκείες) καλούσαν καθένα από αυτά τα ονόματα, καλώντας μια διαφορετική όψη του θεού. Όλα αυτά θεωρούνταν διαφορετικά πνεύματα με τις ξεχωριστές τους ιδιότητες, αποτελούσαν όμως μέρος της συνολικής θεομορφής του Marduk. Αντίστοιχα, ο Ninurta, άλλος βαβυλωνιακός θεός, είχε κι αυτός 13 ονόματα/πνεύματα/ιδιότητες.

 

Μπλέξιμο....

 

 

Αντίστοιχα, στην καμπάλα ο Θεός έχει 72 ονόματα, καθένα από τα οποία αντιστοιχεί πάλι σε διαφορετικό πνεύμα/άγγελο/ιδιότητα, με παρόμοιο τρόπο όπως και τα ονόματα του Marduk.

Αντίστοιχα, ως ένα βαθμό αυτή η πίστη έχει επιβιώσει και στον ορθόδοξο χριστιανισμό, και την βλέπεις σε κάμποσες περιπτώσεις, για παράδειγμα, σε ναούς που είναι αφιερωμένοι στην Παναγία (πχ "Παναγία η Ελαιούσα", "Παναγία η Ελευθερώτρια" κλπ). Όλοι είναι αφιερωμένοι στο ίδιο πρόσωπο/άγιο αλλά σε διαφορετικές ιδιότητές του.

 

Αυτά τα έχω σε πίνακα 8x9 και έλεγα να ανοίξω τόπικ αλλά έχω μόνο τα... ορνιθοσκαλίσματα, δεν έχω τις προφορές, ούτε τι κάνει το καθένα... Ο θεός όμως είναι μια άλλη ιστορία γιατί από μέρη της σκέψης του, προέκυψαν τα διάφορα πνεύματα...

 

 

Το θεωρείς απίθανο λοιπόν κάποιος, κάποια στιγμή, να αποφάσισε να κάνει το ίδιο και για τον διάβολο; Να σκέφτηκε ότι το καθένα από τα διαφορετικά ονόματά του αντιστοιχούν σε διαφορετικό δαίμονα/ιδιότητα, που όλοι αποτελούν μέλος της ευρύτερης θεομορφής/δαιμονομορφής; (δαιμονομορφή... νέα ορολογία, μήπως να το καθιερώναμε;)

 

Ναιιιιι!!! μ' αρέσουν οι νέες ορολογίες... Όμως ξέρουμε ότι ο Βεελζεβούλ ήταν βαβυλώνιος θεός και το ιουδαϊκό ιερατείο έβαλε το όνομα του στο Σατανά λόγω της κατοχής που είχαν από τους βαβυλώνιους... Άρα δεν είναι πραγματικό το όνομα... Και ο Σατανάς δεν είναι ίδιος με το Θεό άρα δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με τα ονόματα του Θεού, σε αυτήν την κοσμολογία τουλάχιστον.

 

 

Ούτως ή άλλως τέτοιοι διαχωρισμοί έχουν ήδη εμφανιστεί σε διάφορα "evil" (που λέει ο λόγος) γριμόρια που κυκλοφορούσαν τότε, σαν το Grimoirium Verum και το Grand Grimoire.

 

Είναι evil χωρίς εισαγωγικά και χωρίς "που λέει ο λόγος"...

 

 

Άσχετα τώρα από την φιλοσοφία των ονομάτων, η οποία σηκώνει ώρες συζητήσεων και αξίζει να γίνει ξεχωριστό θέμα,

 

Συμφωνώ να το κάνουμε τόπικ.

 

 

η ανάθεσή των δαιμόνων στα αμαρτήματα και η ιεράρχησή τους ως κατώτερα και ανώτερα έγινε το 1589 από τον Binsfeld στο βιβλίο του για το κυνήγι των μαγισσών (στο οποίο επιδιδόταν). Προέρχεται, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, από ανακρίσεις μαγισσών που έκανε (τις οποίες προφανώς και βασάνισε μέχρι να του πούνε κάτι, οτιδήποτε). Αφήνεται λοιπον στην κρίση του καθενός να αποφασίσει αν την θεωρεί αξιόπιστη ή όχι.

 

Σίγουρα είναι αναξιόπιστα όλα αυτά ειδικά αν προέρχονται από βασανιστήρια που ο άλλος θα παραδεχτεί οτιδήποτε...

Link to comment
Share on other sites

Ναι αλλά είναι το ίδιο άτομο δεν είναι άλλα άτομα... Στους ανθρώπους ισχύει αυτό ακριβώς που είπα, άρα στο δεύτερο ποστ είμαι σωστός εγώ και λάθος ο ουτις....

Εγώ σχολίασα αυτό που είπες με το πνεύμα που το είπες. Δεν ασχολήθηκα με το πόσους αφορούν τα ονόματα, τι θεωρείς λάθος;
...Ναι ναι ξέρω, έχω ήδη γράψει για τα true names προέρχονται από την Αίγυπτο, νομίζω και στην αποκάλυψη αναφέρεται κάτι σχετικό... Έχω υπόψιν μου δυο διαδικασίες να μάθεις το true name σου: μια good και μια evil. Θα δοκιμάσω την good αργότερα... για την evil δεν το συζητάω καθόλου.........Ναιιιιι!!! μ' αρέσουν οι νέες ορολογίες... Όμως ξέρουμε ότι ο Βεελζεβούλ ήταν βαβυλώνιος θεός και το ιουδαϊκό ιερατείο έβαλε το όνομα του στο Σατανά λόγω της κατοχής που είχαν από τους βαβυλώνιους... Άρα δεν είναι πραγματικό το όνομα... Και ο Σατανάς δεν είναι ίδιος με το Θεό άρα δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με τα ονόματα του Θεού, σε αυτήν την κοσμολογία τουλάχιστον....
To Beelzebub δεν ήταν Βαβυλωνιακή θεότητα - τα έχεις εντελώς μπερδεμένα επειδή δεν έχεις σταθερό κριτήριο αξιολόγησης. Άλλα τα δέχεσαι χωρίς να ρωτάς (όπως αυτό, που κυκλοφορεί αλλά είναι ανακριβές και οφείλεται μάλλον σε απόκρυφα ιουδαϊκά κείμενα που έχουν οικειοποιηθεί "μαγικά" συστήματα σήμερα) κι άλλα τα απορρίπτεις κι ας είναι πιο αξιόπιστα - γιατί δεν ταιριάζουν με όσα θέλεις να πιστεύεις. Σημαίνει οι άρχοντας των μυγών (και β-β ίσως αποδίδει το βούισμα). Το ότι "ταυτίστηκε" με τον "αντίδικο" της ιουδαϊκής θεολογίας στην εποχή του ιουδαϊσμού του ναού, και το πως, έχει μια ιστορία που μπορεί τα την παρακολουθήσει κανείς και δεν είναι εντελώς αδικαιολόγητο, αλλά είναι εκτός θέματος.

 

Διάβασε συνοπτικά: http://en.wikipedia.org/wiki/Beelzebub μάθε τα καλύτερα και μετά κάνε τον "ειδικό"

 

Την θεωρία από για τα true names από που την έχεις βρει και τη δέχεσαι;

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...