Jump to content

Σκοπός Της Μαγικής Τέχνης


 Share

Recommended Posts

Καλημέρα σε όλους,

ονομάζομαι Χρήστος, ασχολούμαι με την μαγεία από τα 13-14 μου και πλέον είμαι 22.

Έως και πριν 2-3 χρόνια αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο καθημερινά για αυτά τα θέματα αλλά τώρα έχω σταματήσει σχεδόν τελείως...

 

Ενώ ξεκίνησα με μία πολύ εγωιστική και επιθετική στάση, (είχα κάνει κακό σε πολλά άτομα) τα τελευταία χρόνια το μόνο που σκέφτομαι κάθε φορά που θέλω να χρησιμοποιήσω την μαγεία είναι ότι.... ο καθένας αποκτά αυτά που του αξίζουν... και ότι διαταράσσω την ισορροπία με την χρήση ξορκιών.

 

Για παράδειγμα. δεν χρησιμοποίησα καθόλου μαγεία όταν έκανα τις αιτήσεις μου για μεταπτυχιακά... γιατί φοβόμουν ότι εάν επηρεάσω την κατάσταση ίσως για παράδειγμα περάσω σε τμήμα το οποίο εντέλει δεν θα καταφέρω να τελειώσω.... (και δεν είμαι τόσο δυνατός ούτως ώστε να λύνω τα διαγωνίσματα με τις μαντικές-μαγικές μου ικανότητες χα χα)

 

Από την άλλη σκέφτομαι πολλές φορές ότι όταν θέλω κάτι πολύ.... αυτό θα γίνει... χωρίς την παρέμβαση κάποιου ξορκιού... οπότε αποφεύγω να μπω στην διαδικασία.

 

Ποια είναι η δική σας γνώμη... ? πόσο συχνά μπαίνετε στην διαδικασία να κάνετε ξόρκια.... ? και για ποιους λόγους.... ? Έχετε περάσει περιόδους που το αφήσατε πίσω σας λίγο όλο αυτό...?

και πόσο κακό είναι εντέλει να ζητάς μία καλή δουλειά...... ? ? ή έναν όμορφο σύντροφο από την στιγμή που διαφορετικά δεν θα τα είχες?

Link to comment
Share on other sites

Ποια είναι η δική σας γνώμη... ? πόσο συχνά μπαίνετε στην διαδικασία να κάνετε ξόρκια.... ? και για ποιους λόγους.... ? Έχετε περάσει περιόδους που το αφήσατε πίσω σας λίγο όλο αυτό...?

 

Προσωπικά σχεδόν ποτέ..

σε εμένα λειτουργούν ως είδος πνευματικού ευνουχισμού..

 

Πιστεύω οτι ο κάθε άνθρωπος περιέχει μια εσωτερική

δύναμη η οποία ενεργοποιείται από την αναζήτηση και

την εξέλιξη..

Όσο ο άνθρωπος κρατάει σε ισορροπία τις ανάγκες του,

τις επιθυμίες,την δράση του και καταφέρνει συνεχώς να

ξεπερνάει τον εαυτό του,με την καλη έννοια,αυτή η

δύναμη δρα προς όφελος του ατόμου,άλλες φορές

βοηθητικά,άλλες προστατευτικά,άλλες βάζοντας παραπάνω

παράγοντες σε μια κατάσταση η οποία έχει φτάσει σε

αδιέξοδο κτλ

Όσο ο άνθρωπος δεν κρατάει την εσωτερική του ισορροπία,

προσπαθεί να διατάξει αυτή την δύναμη να δράσει σύμφωνα

με την θέληση του,προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο αντί να

εναρμονιστεί μαζί του και στην συνέχεια να τον εξευγενίσει,η

δύναμη αυτή μιμούμενη την ψυχική κατάσταση του ανθρώπου,

πέφτει σε μια "χαοτική" φάση φέρνοντας τα πάνω κάτω..

(

 

Y.Γ.

από την στιγμή που διαφορετικά δεν θα τα είχες?

Όταν χρησιμοποιείς το αυτοκίνητο σου μέχρι και για να πας

στο περίπτερο που είναι δέκα μέτρα παρακάτω ποιός ο λόγος

να παραπονιέσαι μετά για το οτι δεν μπορείς περπατήσεις

μέχρι την πλατεία χωρίς να λαχανιάσεις?

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητέ μου, σε αυτόν τον πλανήτη υπάρχουν δυο κατηγορίες όντων οι θηρευτές/θύτες και τα θηράματα/θύματα... Αν δεν είσαι το πρώτο μοιραία θα γίνεις το δεύτερο. Η θρησκεία που επινόησαν και κατασκεύασαν οι Εβραίοι ραβίνοι για τους μη Εβραίους της δύσης εκεί αποσκοπούσε: στο να θέσει ηθικό πρόβλημα στο να είσαι θύτης έτσι ώστε δόλια και ύπουλα να σε μετατρέψει σε θύμα. Δεν εξετάζω τώρα, αν όντως υπάρχει το ηθικό πρόβλημα ή όχι, ο λόγος που το έβαλαν είναι αποκλειστικά και μόνο αυτός που ανέφερα.

 

Λες ότι είχες επιθετική και εγωιστική στάση. Οκ. Η στάση των άλλων απέναντί σου ήταν καλύτερη; Ήσουν ο μόνος κακός επιθετικός εγωιστής στην περιοχή; Για την ισορροπία τώρα: αν για να αποκτήσεις εσύ αυτό που σε ενδιαφέρει παθαίνει κάποιος κακό τότε, ναι, την διαταράσσεις, διαφορετικά όχι δεν διαταράσσεται. Ακόμα και στην πρώτη περίπτωση απλά πληρώνεις ένα ανάλογο τίμημα και συνεχίζεις. Αν σκέφτεσαι τι είναι καλό και τι είναι κακό στο τέλος οι άλλοι θα προσπεράσουν από πάνω σου και θα σε ποδοπατήσουν κάτω, κάνε το σπελάκι, πάρε την καλή δουλειά και το σύντροφο που θέλεις και μη λογαριάζεις τίποτα. Ότι σου έχουν πει είναι mind control ώστε οι πολλοί αδύναμοι και βλάκες να παραμένουν αδύναμοι και βλάκες προς όφελος των λίγων έξυπνων και ισχυρών.

 

Όμως πρόσεξε μη το παρακάνεις δεν είπαμε και να αρχίσεις να αδικείς συστηματικά τους γύρω σου. Όπου ανταγωνίζεσαι με άλλους και είναι ή ο άλλος ή εσύ, εκεί show them no mercy...

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς ως ένα βαθμό συμφωνώ και με τους δύο... και ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις απλά...

 

 

Βηλφεγώρ, είναι περίεργο... γιατί την έκφραση πνευματικός ευνουχισμός σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω αναφερόμενος στην κατάσταση του να μην ασχολούμαι καθόλου με την μαγεία... και να είμαι τελείως παθητικός.

 

και grey, δυστυχώς πριν χτυπήσω αυτούς που χτύπησα είχα δεχτεί σωματική και λεκτική βία στο σχολείο μου.... και ήταν καθαρά θέμα άμυνας. Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίσταση είναι ότι χρησιμοποίησα ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα για να προκαλέσω αποτελέσματα.... ενώ θα μπορούσα (εάν είχα την δύναμη ή την σοφία) απλά να αλλάξω τον εαυτό μου ή τουλάχιστον να με προστατεύσω με καλύτερο τρόπο.....

αλλά έχει νόημα να προσαρμόζω το εγώ μου ούτως ώστε να ταιριάζει στον εκάστοτε δυνατό ή χειροδύναμο... ?

Ή έκανα καλά που ζήτησα δικαιοσύνη... ? ? ? ?

Link to comment
Share on other sites

christian74 δεν είσαι ο μόνος που αντέδρασες έτσι, πολλοί αμύνονται κάνωντας επίθεση, ειδικά όταν ασχολούνται με τη μαγεία από τόσο μικρή ηλικία και δεν έχουν "τη δύναμη και τη σοφία" όπως είπες να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο με άμεσο τρόπο. Πιστεύω ότι αν σου δίνονταν μια δεύτερη ευκαιρία τώρα και ξαναζούσες τη στιγμή ίσως είχες διαλέξει έναν διαφορετικό τρόπο για να λύσεις τις διαφωνίες σου με τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Ξέρω πόσο αρνητικά είναι τα συναισθήματα που δημιουργούνται από τέτοιες καταστάσεις και πόσο εύκολο είναι να δικαιολογηθούμε για την αντίδρασή μας. Από την άλλη ο καθένας πολεμάει με τα όπλα που διαθέτει.

Προσωπικά όταν δεχόμουν σωματική και λεκτική βία προσπαθούσα να ανταποδώσω τα χτυπήματα, και υπήρχαν φορές που "έτρωγα" ξύλο αλλά έδινα και όλας. Θυμάμαι μια φορά που με περικύκλωσαν κάτι παιδιά και με χτυπούσαν, με έφτυναν, με έβριζαν και πάνω στο χαμό έρχεται ένα παιδί και λέει : Xτυπήστε και εμένα όχι μόνο αυτή, γιατί ο Χριστός έτσι έκανε τον χτυπούσαν και γύριζε και το άλλο μάγουλο να φάει ξύλο! είμαι με το μέρος της. Αυτό είναι από τα πράγματα που μου έχουν μείνει και τα θυμάμαι, γιατί ενώ δεχόμουν επίθεση σκεφτόμουν την πράξη του παιδιού αυτού.

Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα τότε αν ήξερα κάποια πράγματα παραπάνω και ίσως η άγνοιά μου με προστάτευσε. Θα σου πω τι έκανα τώρα που έχω διαβάσει σχετικά. Πριν λίγους μήνες δέχτηκα ψυχική επίθεση από κάποια άτομα και ζήτησα τη συμβουλή κάποιου φίλου ο οποίος μου είπε να μην κάνω τίποτα για να ανταποδώσω την επίθεση, αλλά να αμυνθώ. Μου εξήγησε ότι η αρνητική ενέργεια που παράγεται από αυτά τα άτομα για να βλάψουν το θύμα τους βλάπτει αυτούς κυρίως, και όχι το θύμα. Ενώ ο πειρασμός για εκδίκηση είναι μεγάλος, το να παλέψεις ενάντια σε αυτή σου την παρόρμηση και ενάντια στο θιγμένο εγώ που θέλει να νικήσει, σε κάνει δυνατότερο και νικητή της μάχης. Τη στιγμή που μπορούμε να μετατρέψουμε την αρνητική ενέργεια που βγαίνει από μέσα μας σε θετική και το μίσος για τον εχθρό μας σε αγάπη για τον εαυτό μας τότε θα έχουμε ανέβει ακόμα ένα σκαλί προς τα πάνω.

Edited by Dalia
Link to comment
Share on other sites

Dalia ευχαριστώ πολύ και εσένα για την απάντηση.

Θα ήθελα πολύ πάντως να ακούσω και την δική σου άποψή για την αρχική μου ερώτηση γιατί είμαι σίγουρος ότι θα είναι και αυτή πολύ ενδιαφέρουσα!!!!

:D :D :D

 

 

 

 

//Gray είσαι γραμμένος στο art of wise... ένα χρόνο ακριβώς...! ! ! χρόνια σου πολλά (και εδώ και γενικότερα!! )!! :D :D :D :D

Link to comment
Share on other sites

 

Βηλφεγώρ, είναι περίεργο... γιατί την έκφραση πνευματικός ευνουχισμός σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω αναφερόμενος στην κατάσταση του να μην ασχολούμαι καθόλου με την μαγεία... και να είμαι τελείως παθητικός.

 

 

Η μαγεία christian δεν είναι φυσική δύναμη,

είναι φυσική κατάσταση.

Δεν μπορεί να ελεγχθεί,δεν μπορεί να χειραγωγηθεί,

όχι από ανθρώπους τουλάχιστον.

 

Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να την

προσεγγίσει και να την αφήσει να δουλέψει πάνω του.

 

Ο φυσικός δρόμος,που απαιτεί χρόνο,υπομονή,πόνο,

όπως και κάθε άλλη μεταβολή πάνω μας,είναι ο δρόμος

του φυσικού και απόλυτου εξευγενισμού μας.

Είναι ο δρόμος στον οποίο με την σιωπηλή παρουσία

της μαγείας μεταλλασόμαστε στα πιο γοητευτικά,σοφά

και πανίσχυρα πλάσματα που θα μπορούσαμε να

ονειρευτούμε.(Μέχρι το σημείο που μας επιτρέπει το

υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι)

 

Ο δεύτερος δρόμος, είναι ο δρόμος "της αρπαχτής".

Ένα σπελλ εδώ,λίγο πρακτική εκεί,λίγος διαλογισμός

παραπέρα.

 

Σε αντιστοιχία με την φυσική άθληση,

για μένα ο φυσικός δρόμος είναι ο δρόμος της καθημερινής

άθλησης.Πάντα με μέτρο,πάντα με υπομονή,πάντα με σεβασμο

στο σώμα μας και τα όρια του.Ένας δρόμος που με τον καιρό

σου χαρίζει ένα υγιές και δυνατό σώμα.

Ο δεύτερος δρόμος είναι ο δρόμος του γυμναστηρίου μια φορά

την βδομάδα.Ένας δρόμος που χωρίς να ξέρεις τι κάνεις,πηγαίνεις,

εξωθείς το σώμα σου στα όρια του τραυματίζοντας το,παίρνοντας

διάφορα "βοηθήματα" για να επιταχύνεις τα αποτελέσματα και

φυσικά όντας όλη μέρα με πάγο για να διορθώσεις την ζημιά που

προκάλεσες.

 

Ή έκανα καλά που ζήτησα δικαιοσύνη... ? ? ? ?

 

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ζητάς τέτοιου είδους δικαιοσύνη.

Στην χρήση της μαγείας η φυσική δικαιοσύνη είναι αυτή που

έχει τον πρώτο ρόλο.(Όχι οτι θα ασχοληθεί κανένας μαζί σου

για να σε τιμωρήσει,μόνος σου θα κανεις την ζημιά)

 

Σε περιπτώσεις που θεωρήθείς οτι αδικήθηκες και τυχαίνει (ουπς)

να είσαι ο αδύναμος της ιστορίας τέσσερις εναλλακτικές έχεις..

Ή κόβεις την γκρίνια και αποδέχεσαι την θέση σου.

Ή μπαίνεις σε μια μακρά διαδικασία ώστε να γίνεις εσύ ο ψυχικά

(ή σωματικά,ό,τι βολεύει)ισχυρότερος και υπομένεις την κατάσταση

μέχρι να ολοκληρωθεί η εξέλιξη σου.

Ή ζητάς από μια ανώτερη μαγική δύναμη βοήθεια..η οποία ακόμα

και αν για κάποιο λόγο έρθει θα σου προκαλέσει ίσως και μόνιμη ζημιά,

όπως ζημιά θα πάθαινε και ένα καλώδιο το οποίο δεν μπόρεσε να

αντέξει την ξαφνική πολλαπλασιασμένη ένταση της ενέργειας.

Ή σταματάς να ονειρεύεσαι για τον δράκο που θα κατέβει να κάψει

τους κακούς τύπους που σε έβρισαν και ζητάς ανθρώπινη βοήθεια..

 

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς ως ένα βαθμό συμφωνώ και με τους δύο... και ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις απλά...

 

 

Βηλφεγώρ, είναι περίεργο... γιατί την έκφραση πνευματικός ευνουχισμός σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω αναφερόμενος στην κατάσταση του να μην ασχολούμαι καθόλου με την μαγεία... και να είμαι τελείως παθητικός.

 

και grey, δυστυχώς πριν χτυπήσω αυτούς που χτύπησα είχα δεχτεί σωματική και λεκτική βία στο σχολείο μου.... και ήταν καθαρά θέμα άμυνας. Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίσταση είναι ότι χρησιμοποίησα ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα για να προκαλέσω αποτελέσματα.... ενώ θα μπορούσα (εάν είχα την δύναμη ή την σοφία) απλά να αλλάξω τον εαυτό μου ή τουλάχιστον να με προστατεύσω με καλύτερο τρόπο.....

αλλά έχει νόημα να προσαρμόζω το εγώ μου ούτως ώστε να ταιριάζει στον εκάστοτε δυνατό ή χειροδύναμο... ?

Ή έκανα καλά που ζήτησα δικαιοσύνη... ? ? ? ?

 

Καλά έκανες, μόνο που δεν υπάρχει δικαιοσύνη, όχι αυτόματη πάντως. Απλά κάποιος που αδικεί συστηματικά τους γύρω του κάνει εχθρούς που κάποτε θα του τη φέρουν...

 

 

christian74 δεν είσαι ο μόνος που αντέδρασες έτσι, πολλοί αμύνονται κάνωντας επίθεση, ειδικά όταν ασχολούνται με τη μαγεία από τόσο μικρή ηλικία και δεν έχουν "τη δύναμη και τη σοφία" όπως είπες να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο με άμεσο τρόπο. Πιστεύω ότι αν σου δίνονταν μια δεύτερη ευκαιρία τώρα και ξαναζούσες τη στιγμή ίσως είχες διαλέξει έναν διαφορετικό τρόπο για να λύσεις τις διαφωνίες σου με τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Ξέρω πόσο αρνητικά είναι τα συναισθήματα που δημιουργούνται από τέτοιες καταστάσεις και πόσο εύκολο είναι να δικαιολογηθούμε για την αντίδρασή μας. Από την άλλη ο καθένας πολεμάει με τα όπλα που διαθέτει.

Προσωπικά όταν δεχόμουν σωματική και λεκτική βία προσπαθούσα να ανταποδώσω τα χτυπήματα, και υπήρχαν φορές που "έτρωγα" ξύλο αλλά έδινα και όλας. Θυμάμαι μια φορά που με περικύκλωσαν κάτι παιδιά και με χτυπούσαν, με έφτυναν, με έβριζαν και πάνω στο χαμό έρχεται ένα παιδί και λέει : Xτυπήστε και εμένα όχι μόνο αυτή, γιατί ο Χριστός έτσι έκανε τον χτυπούσαν και γύριζε και το άλλο μάγουλο να φάει ξύλο! είμαι με το μέρος της. Αυτό είναι από τα πράγματα που μου έχουν μείνει και τα θυμάμαι, γιατί ενώ δεχόμουν επίθεση σκεφτόμουν την πράξη του παιδιού αυτού.

Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα τότε αν ήξερα κάποια πράγματα παραπάνω και ίσως η άγνοιά μου με προστάτευσε. Θα σου πω τι έκανα τώρα που έχω διαβάσει σχετικά. Πριν λίγους μήνες δέχτηκα ψυχική επίθεση από κάποια άτομα και ζήτησα τη συμβουλή κάποιου φίλου ο οποίος μου είπε να μην κάνω τίποτα για να ανταποδώσω την επίθεση, αλλά να αμυνθώ. Μου εξήγησε ότι η αρνητική ενέργεια που παράγεται από αυτά τα άτομα για να βλάψουν το θύμα τους βλάπτει αυτούς κυρίως, και όχι το θύμα. Ενώ ο πειρασμός για εκδίκηση είναι μεγάλος, το να παλέψεις ενάντια σε αυτή σου την παρόρμηση και ενάντια στο θιγμένο εγώ που θέλει να νικήσει, σε κάνει δυνατότερο και νικητή της μάχης. Τη στιγμή που μπορούμε να μετατρέψουμε την αρνητική ενέργεια που βγαίνει από μέσα μας σε θετική και το μίσος για τον εχθρό μας σε αγάπη για τον εαυτό μας τότε θα έχουμε ανέβει ακόμα ένα σκαλί προς τα πάνω.

 

Ευτυχώς που εγώ ήμουν σε ιδιωτικό σχολείο αλλιώς θα είχα γινει φονιάς... Τι να πω Ντάλια μου, αν με είχες συμμαθητή θα σε είχα σώσει με εντελώς διαφορετικό τρόπο... :P Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τα άλλα παιδιά έκαναν κάτι τέτοιο... Δε μαζεύονται έτσι στα καλά καθούμενα οι όχλοι λιντζαρίσματος...

 

Για την ψυχική επίθεση τώρα λες ότι αμύνθηκες αλλά γιατί σταμάτησε αυτός που σου επιτέθηκε, αφού δεν είχε τίποτα να φοβηθεί; Εκτός κι αν κάποιος φίλος σου που το έμαθε και είχε μια ιδέα για τον υπεύθυνο, τον άρπαξε απ' το γιακά... Αλλιώς δε νομίζω να σταματούσε...

 

 

Dalia ευχαριστώ πολύ και εσένα για την απάντηση.

Θα ήθελα πολύ πάντως να ακούσω και την δική σου άποψή για την αρχική μου ερώτηση γιατί είμαι σίγουρος ότι θα είναι και αυτή πολύ ενδιαφέρουσα!!!!

 

//Gray είσαι γραμμένος στο art of wise... ένα χρόνο ακριβώς...! ! ! χρόνια σου πολλά (και εδώ και γενικότερα!! )!!

 

Θενκς, ούτε που το κατάλαβα πότε έκλεισα χρόνο... Ο χρόνος είναι σχετικός, άμα περνάς καλά ούτε καταλαβαίνεις τπτ... αχαχαχαχαχαχαχ!

Link to comment
Share on other sites

Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα..

 

Για παράδειγμα. δεν χρησιμοποίησα καθόλου μαγεία όταν έκανα τις αιτήσεις μου για μεταπτυχιακά... γιατί φοβόμουν ότι εάν επηρεάσω την κατάσταση ίσως για παράδειγμα περάσω σε τμήμα το οποίο εντέλει δεν θα καταφέρω να τελειώσω.... (και δεν είμαι τόσο δυνατός ούτως ώστε να λύνω τα διαγωνίσματα με τις μαντικές-μαγικές μου ικανότητες χα χα)

Και καλά έκανες.Εγώ "βοηθήθηκα" και τέλειωσα βιαίος τις σπουδές μου από άνωθεν δυνάμεις..

Από την άλλη σκέφτομαι πολλές φορές ότι όταν θέλω κάτι πολύ.... αυτό θα γίνει... χωρίς την παρέμβαση κάποιου ξορκιού... οπότε αποφεύγω να μπω στην διαδικασία.

:thumbsup: αυτό είναι η αληθινή μαγεία και δεν χρωστάς,όυτε σου χρωστάει κανείς..

 

Συμβουλευτικά εάν έχεις χρησιμοποιήσει "εξωτερική" βοήθεια στα ξόρκια σου καλό θα ήταν να την ευχαριστήσεις με ένα παρόμοιο ξόρκι και να ζητήσεις ευγενικά να σε εγκαταλείψει.

Link to comment
Share on other sites

Η μαγεία christian δεν είναι φυσική δύναμη,

είναι φυσική κατάσταση.

Δεν μπορεί να ελεγχθεί,δεν μπορεί να χειραγωγηθεί,

όχι από ανθρώπους τουλάχιστον.

 

Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να την

προσεγγίσει και να την αφήσει να δουλέψει πάνω του.

 

Ο φυσικός δρόμος,που απαιτεί χρόνο,υπομονή,πόνο,

όπως και κάθε άλλη μεταβολή πάνω μας,είναι ο δρόμος

του φυσικού και απόλυτου εξευγενισμού μας.

Είναι ο δρόμος στον οποίο με την σιωπηλή παρουσία

της μαγείας μεταλλασόμαστε στα πιο γοητευτικά,σοφά

και πανίσχυρα πλάσματα που θα μπορούσαμε να

ονειρευτούμε.(Μέχρι το σημείο που μας επιτρέπει το

υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι)

 

Ο δεύτερος δρόμος, είναι ο δρόμος "της αρπαχτής".

Ένα σπελλ εδώ,λίγο πρακτική εκεί,λίγος διαλογισμός

παραπέρα.

 

Σε αντιστοιχία με την φυσική άθληση,

για μένα ο φυσικός δρόμος είναι ο δρόμος της καθημερινής

άθλησης.Πάντα με μέτρο,πάντα με υπομονή,πάντα με σεβασμο

στο σώμα μας και τα όρια του.Ένας δρόμος που με τον καιρό

σου χαρίζει ένα υγιές και δυνατό σώμα.

Ο δεύτερος δρόμος είναι ο δρόμος του γυμναστηρίου μια φορά

την βδομάδα.Ένας δρόμος που χωρίς να ξέρεις τι κάνεις,πηγαίνεις,

εξωθείς το σώμα σου στα όρια του τραυματίζοντας το,παίρνοντας

διάφορα "βοηθήματα" για να επιταχύνεις τα αποτελέσματα και

φυσικά όντας όλη μέρα με πάγο για να διορθώσεις την ζημιά που

προκάλεσες.

 

[/color]

 

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ζητάς τέτοιου είδους δικαιοσύνη.

Στην χρήση της μαγείας η φυσική δικαιοσύνη είναι αυτή που

έχει τον πρώτο ρόλο.(Όχι οτι θα ασχοληθεί κανένας μαζί σου

για να σε τιμωρήσει,μόνος σου θα κανεις την ζημιά)

 

Σε περιπτώσεις που θεωρήθείς οτι αδικήθηκες και τυχαίνει (ουπς)

να είσαι ο αδύναμος της ιστορίας τέσσερις εναλλακτικές έχεις..

Ή κόβεις την γκρίνια και αποδέχεσαι την θέση σου.

Ή μπαίνεις σε μια μακρά διαδικασία ώστε να γίνεις εσύ ο ψυχικά

(ή σωματικά,ό,τι βολεύει)ισχυρότερος και υπομένεις την κατάσταση

μέχρι να ολοκληρωθεί η εξέλιξη σου.

Ή ζητάς από μια ανώτερη μαγική δύναμη βοήθεια..η οποία ακόμα

και αν για κάποιο λόγο έρθει θα σου προκαλέσει ίσως και μόνιμη ζημιά,

όπως ζημιά θα πάθαινε και ένα καλώδιο το οποίο δεν μπόρεσε να

αντέξει την ξαφνική πολλαπλασιασμένη ένταση της ενέργειας.

Ή σταματάς να ονειρεύεσαι για τον δράκο που θα κατέβει να κάψει

τους κακούς τύπους που σε έβρισαν και ζητάς ανθρώπινη βοήθεια..

 

 

Εγώ Βηλφούλη μου, "ονειρευόμουν το δράκο να έρθει να κάψει" τους εχθρούς μου, το αποτέλεσμα ήταν ένας νεκρός στα 45 απο καρκίνο και δυο στο χειρουργείο και ο ένας εξ αυτών έπαθε κι ο ίδιος αυτό ακριβώς που μου έκαναν... Ένας έχει μείνει ακόμα... :P Θα είμαι υποκριτής αν πω ότι λυπήθηκα και ότι δεν το φχαριστήθηκα. Φυσικά το ζήτημα δεν είναι να ψοφήσει και του γείτονα η κατσίκα αλλά να αντικατασταθεί η δική μου ψόφια κατσίκα. Πάντως μην υποτιμάς τη δύναμη κάποιου που "ονειρεύεται το δράκο"...

Link to comment
Share on other sites

Το περιστατικό αυτό έγινε εκτός σχολείου Grey από κάτι παλιόπαιδα που είχαν αρχηγό έναν μεγαλύτερο και τρόμαζαν τα υπόλοιπα παιδάκια. (και μάλιστα έγινε κάτω από το σπίτι μου, η μάνα μου ήταν πολύ κοντά, αλλά το κακό συμβαίνει οπουδήποτε.) οι "bullies" υπάρχουν παντού και χτυπούν αυτούς που νομίζουν αδύναμους, αλλά μη στεναχωριέσαι όπως σου είπα δεν καθόμουν με σταυρωμένα χέρια. Ευχαριστώ πάντως για τη συμπαράσταση, το εκτιμώ, έτσι ήμουν και εγώ υπερασπιστής των αδύναμων και ανθρώπων σε ανάγκη... ( τώρα σκέφτομαι πριν επέμβω για διάφορους λόγους αλλά την αδικία δεν αντέχω να τη βλέπω)

 

Για την ψυχική επίθεση που λες δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς. Η ψυχική επίθεση εξουθενώνει και τις δύο πλευρές. Από τη μεριά μου κράτησα καλή άμυνα και δεχόμουν τα "χτυπήματα" για κάποιες μέρες. Μπορεί να βαρέθηκαν, ή να ικανοποιήθηκαν από το κακό που έκαναν και να σταμάτησαν, ποιός ξέρει? τι πιστεύεις ότι ο εκφοβισμός τέτοιου ατόμου θα τον έπειθε να σταματήσει? εκείνη τη φορά μαζεύτηκαν πολλοί δεν ήταν ένας.

 

christian74 για τα ξόρκια που ρωτάς δεν έχω ασχοληθεί πολύ αλλά ξέρω ότι πολλοί έχουν δει αποτελέσματα και έχω ακούσει ιστορίες που το επιβεβαιώνουν. Δεν βρίσκω κακό το να χρησιμοποιεί κάποιος ξόρκια για να βρει μια καλή δουλειά, ή για να πάνε καλύτερα τα πράγματα, ή για προστασία αλλά όπως είπες πρέπει να προσέχουμε τι επιθυμούμε και τι ευχόμαστε γιατί οι ευχές μας πολύ συχνά πραγματοποιούνται. Και όπως πραγματοποιούνται οι ευχές μας έτσι πραγματοποιούνται και οι φόβοι μας για να κρατιέται η ισορροπία.

Edited by Dalia
Link to comment
Share on other sites

.... "ονειρευόμουν το δράκο να έρθει να κάψει" τους εχθρούς μου, το αποτέλεσμα ήταν ένας νεκρός στα 45 απο καρκίνο και δυο στο χειρουργείο και ο ένας εξ αυτών έπαθε κι ο ίδιος αυτό ακριβώς που μου έκαναν... Ένας έχει μείνει ακόμα... :P Θα είμαι υποκριτής αν πω ότι λυπήθηκα και ότι δεν το φχαριστήθηκα. Φυσικά το ζήτημα δεν είναι να ψοφήσει και του γείτονα η κατσίκα αλλά να αντικατασταθεί η δική μου ψόφια κατσίκα. Πάντως μην υποτιμάς τη δύναμη κάποιου που "ονειρεύεται το δράκο"...

 

Δεν ξέρω τι κακό σου έκαναν Grey για να νιώθεις έτσι και ίσως στη θέση σου να ήθελα εκδίκηση... αλλά το να ομολογείς κάτι τέτοιο και μάλιστα με αυτό τον τρόπο με στεναχωρεί πολύ:( . Δε θέλω να το παίξω ανώτερη, ίσα ίσα αντιλαμβάνομαι ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για να νικήσω τα πάθη μου, και γνωρίζω πολύ καλά ότι όλοι μας κρύβουμε ένα "τέρας" μέσα μας, το δικό μου το έχω γνωρίσει αρκετά καλά. (με θυμάται πού και πού και με επισκέπτεται, και κάθε φορά που το αντικρύζω τρομάζω). Αλλά πες μου ειλικρινά, είναι αυτός ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και τους εχθρούς μας? να ευχόμαστε να πάθουν το ίδιο? οι άνθρωποι κάνουν λάθη και μαθαίνουν από αυτά, σε ποιόν αξίζει να πάθει κάτι τόσο φρικτό, να πεθάνει τόσο νέος από καρκίνο, επειδή μας έβλαψε? σε ποιόν αξίζει να πάθει ατύχημα και να μπει στο χειρουργείο? Αυτή είναι η λύση? να ευχόμαστε να πεθάνουν οι εχθροί μας? μη νομίζεις ότι δεν έχω έρθει σε αυτή τη θέση, να σκέφτομαι αρνητικά, να νιώθω οργή, θυμό, να θέλω εκδίκηση. Αλλά υπάρχει τελειωμός στους εχθρούς μας? ή για κάθε έναν που νικάμε θα πετάγονται δυό και τρείς να τον αντικαταστήσουν?.... δεν υπάρχει τελειωμός δυστυχώς, και η εκδίκηση δεν είναι ο σωστός τρόπος να νικήσουμε.

Σε δύσκολες στιγμές προσπαθώ απεγνωσμένα να σκεφτώ τι οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν κακό, προσπαθώ να καταλάβω γιατί κάνουν αυτά που κάνουν, δεν ξέρω πώς, αλλά πάντα κάτι βρίσκω για να δικαιολογήσω την μικροπρέπειά τους, το φθόνο, την κακία. Προσπαθώ να βρω ένα κομμάτι τους να αγαπήσω γιατί δε θέλω το μίσος να μου κατατρώει τα σωθικά, δεν το αντέχω! προσπαθώ να μετατρέψω το μίσος σε αγάπη και την αγάπη, αυτή τη στάλα αγάπης, σε φως, για να βλέπω στο σκοτάδι και να ελπίζω σε καλύτερες μέρες.

Προσεύχομαι στο θεό, παρακαλάω να μου δώσει δύναμη να αντέξω την κακία, να μου δώσει θάρρος να ανταπεξέλθω, να αντιμετωπίσω την ειρωνεία με χαμόγελο, να καταπιώ τα άσχημα λόγια που ανεβαίνουν στο στόμα μου, και κλαίω, προσεύχομαι και κλαίω γιατί νιώθω την αδικία στο πετσί μου και νιώθω τόσο μα τόσο μικρή που δεν μπορώ να νικήσω αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που με κατακλύζουν. Μετά όμως όταν περνάει όλο αυτό νιώθω πιό δυνατή, πιό ήρεμη μέσα μου, νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου.

Link to comment
Share on other sites

Το περιστατικό αυτό έγινε εκτός σχολείου Grey από κάτι παλιόπαιδα που είχαν αρχηγό έναν μεγαλύτερο και τρόμαζαν τα υπόλοιπα παιδάκια. (και μάλιστα έγινε κάτω από το σπίτι μου, η μάνα μου ήταν πολύ κοντά, αλλά το κακό συμβαίνει οπουδήποτε.) οι "bullies" υπάρχουν παντού και χτυπούν αυτούς που νομίζουν αδύναμους, αλλά μη στεναχωριέσαι όπως σου είπα δεν καθόμουν με σταυρωμένα χέρια. Ευχαριστώ πάντως για τη συμπαράσταση, το εκτιμώ, έτσι ήμουν και εγώ υπερασπιστής των αδύναμων και ανθρώπων σε ανάγκη... ( τώρα σκέφτομαι πριν επέμβω για διάφορους λόγους αλλά την αδικία δεν αντέχω να τη βλέπω)

 

Για την ψυχική επίθεση που λες δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς. Η ψυχική επίθεση εξουθενώνει και τις δύο πλευρές. Από τη μεριά μου κράτησα καλή άμυνα και δεχόμουν τα "χτυπήματα" για κάποιες μέρες. Μπορεί να βαρέθηκαν, ή να ικανοποιήθηκαν από το κακό που έκαναν και να σταμάτησαν, ποιός ξέρει? τι πιστεύεις ότι ο εκφοβισμός τέτοιου ατόμου θα τον έπειθε να σταματήσει? εκείνη τη φορά μαζεύτηκαν πολλοί δεν ήταν ένας.

 

christian74 για τα ξόρκια που ρωτάς δεν έχω ασχοληθεί πολύ αλλά ξέρω ότι πολλοί έχουν δει αποτελέσματα και έχω ακούσει ιστορίες που το επιβεβαιώνουν. Δεν βρίσκω κακό το να χρησιμοποιεί κάποιος ξόρκια για να βρει μια καλή δουλειά, ή για να πάνε καλύτερα τα πράγματα, ή για προστασία αλλά όπως είπες πρέπει να προσέχουμε τι επιθυμούμε και τι ευχόμαστε γιατί οι ευχές μας πολύ συχνά πραγματοποιούνται. Και όπως πραγματοποιούνται οι ευχές μας έτσι πραγματοποιούνται και οι φόβοι μας για να κρατιέται η ισορροπία.

 

Ντάλια μου, ψυχική επίθεση και από πολλούς μαζί μάλιστα, δεν γίνεται για πλάκα. Είχαν σοβαρό λόγο που την έκαναν και ακόμα πιο σοβαρό που σταμάτησαν πριν ολοκληρώσουν το "έργο" τους τα καθίκια... Δεν πιστεύω ότι κάποιοι είπαν στα καλά καθούμενα "α τι ωραία που είναι αυτή! ας της κάνουμε μια ψυχική..." και μετά βαρέθηκαν, δε μου φαίνεται λογικό αυτό... Ψάξε να δεις αν τσακώθηκες με κάποιον ή κάποια και αν έχεις συγγενείς μάγους που έχουν άλλους μάγους εχθρούς...

Link to comment
Share on other sites

Christian 74 σκεφτηκες ποτε οτι ο πνευματικος ευνουχισμος στον οποιο επεσες μπορει να οφειλεται στην κακη χρηση της μαγειας?Η ενασχοληση με την τεχνη πρεπει να γινεται με σκοπο μονο την γνωριμια και επαφη με τον συμπαν και την ενωση με αυτο.Οι παρεκλισεις και οι εργασιες για αλλαγες και αποτελεσματα στον υλικο κοσμο και ειδικα για να λυνουμε προσωπικα προβληματα ειναι λαθος που καποτε θα πληρωσουμε.Φιλε εχεις προβλημα με ατομα που σε ενοχλουν μαθε πολεμικες τεχνες η βρες καποιο αλλο τροπο και οχι ανακατευοντας δυναμεις συμπαντικες.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω τι κακό σου έκαναν Grey για να νιώθεις έτσι και ίσως στη θέση σου να ήθελα εκδίκηση... αλλά το να ομολογείς κάτι τέτοιο και μάλιστα με αυτό τον τρόπο με στεναχωρεί πολύ :( .

 

Ντάλια μου, θυμάσαι τότε που τσακωθήκαμε πόσο είχες θυμώσει και πόσο ήρεμα σου φέρθηκα εγώ; Το έχουν και τα ζώδια μας είμαστε λίγο πειραχτήρια, είσαστε οξύθυμοι :P Όσο όμως και να φώναζες και να έβριζες δε θα τα χαλάγαμε από φίλοι... :) Για να θυμώσω λοιπόν τόσο πολύ μ' αυτά τα αποβράσματα με κουστούμι και γραβάτα κάποιο ΣΟΒΑΡΟ λόγο θα είχα...

 

Το "και μάλιστα με αυτόν τρόπο" ήταν όλα τα λεφτά, ακόμα γελάω. :P Σόρρυ Ντάλια μου και να μη στενοχωριέσαι... Απλά συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι δεν είμαι και τόσο καλός όσο νόμιζα στην αρχή και πάντως δεν την έπεσα ποτέ σε κανέναν στα καλά καθούμενα όπως εκείνοι, όσο και συμφέρον να έχω, λέω πάντα "δεν είναι σωστό, δεν θα το κάνω" αλλά αν μου την πέσουν κάποιοι που τους θεωρούσα φίλους, που σκοτωνόμουν να τους βοηθήσω που... που... που... και μου παίξουν τέτοια π...ά τότε ε όχι! τους θέλω νεκρούς και τα κεφάλια στο... τζάκι για τρόπαια. :P

 

 

Δε θέλω να το παίξω ανώτερη, ίσα ίσα αντιλαμβάνομαι ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για να νικήσω τα πάθη μου, και γνωρίζω πολύ καλά ότι όλοι μας κρύβουμε ένα "τέρας" μέσα μας, το δικό μου το έχω γνωρίσει αρκετά καλά. (με θυμάται πού και πού και με επισκέπτεται, και κάθε φορά που το αντικρύζω τρομάζω).

 

Μπα, εγώ με το τερατάκι μου είμαστε φίλοι... Δε με τρομάζει πια, το έχω συνηθίσει...

 

 

Αλλά πες μου ειλικρινά, είναι αυτός ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και τους εχθρούς μας? να ευχόμαστε να πάθουν το ίδιο? οι άνθρωποι κάνουν λάθη και μαθαίνουν από αυτά, σε ποιόν αξίζει να πάθει κάτι τόσο φρικτό, να πεθάνει τόσο νέος από καρκίνο, επειδή μας έβλαψε? σε ποιόν αξίζει να πάθει ατύχημα και να μπει στο χειρουργείο? Αυτή είναι η λύση? να ευχόμαστε να πεθάνουν οι εχθροί μας?

 

Ναι και πιάνει κιόλας.

 

Δεν το ήξερα τότε, μετά το έμαθα όταν μίλησα με εκείνους τους τύπους με τα βουντού κλπ που μου το είπανε. Δε θα τους πίστευα αλλά έτυχε συμπτωματικά να μάθω από άσχετη πηγή ότι το απόβρασμα εκείνο είχε πεθάνει από καρκίνο... Έκατσα και τα συνδύασα γιατί ήξερα ήδη κάποια από αυτά που είχαν πάθει οι δύο άλλοι, ρώτησα μετά για νέα από αυτούς και έμαθα και τα υπόλοιπα.

 

Δε σου κρύβω ότι χάρηκα με την ανακάλυψη, όμως από την άλλη τώρα προσέχω πολύ περισσότερο ποιους "καταριέμαι" με οποιονδήποτε τρόπο και δεν έχω ξαναμουτζώσει κανέναν μη τυχόν και συμβεί τπτ που δεν θα το ήθελα...

 

 

Μη νομίζεις ότι δεν έχω έρθει σε αυτή τη θέση, να σκέφτομαι αρνητικά, να νιώθω οργή, θυμό, να θέλω εκδίκηση. Αλλά υπάρχει τελειωμός στους εχθρούς μας? ή για κάθε έναν που νικάμε θα πετάγονται δυό και τρείς να τον αντικαταστήσουν?.... δεν υπάρχει τελειωμός δυστυχώς, και η εκδίκηση δεν είναι ο σωστός τρόπος να νικήσουμε.

 

Και όμως, αν πάρουν το μήνυμα ότι όποιος σε βλάψει το πληρώνει, δε "θα πετάγονται δυο και τρεις"...

 

 

Σε δύσκολες στιγμές προσπαθώ απεγνωσμένα να σκεφτώ τι οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν κακό, προσπαθώ να καταλάβω γιατί κάνουν αυτά που κάνουν, δεν ξέρω πώς, αλλά πάντα κάτι βρίσκω για να δικαιολογήσω την μικροπρέπειά τους, το φθόνο, την κακία. Προσπαθώ να βρω ένα κομμάτι τους να αγαπήσω γιατί δε θέλω το μίσος να μου κατατρώει τα σωθικά, δεν το αντέχω! προσπαθώ να μετατρέψω το μίσος σε αγάπη και την αγάπη, αυτή τη στάλα αγάπης, σε φως, για να βλέπω στο σκοτάδι και να ελπίζω σε καλύτερες μέρες.

Προσεύχομαι στο θεό, παρακαλάω να μου δώσει δύναμη να αντέξω την κακία, να μου δώσει θάρρος να ανταπεξέλθω, να αντιμετωπίσω την ειρωνεία με χαμόγελο, να καταπιώ τα άσχημα λόγια που ανεβαίνουν στο στόμα μου, και κλαίω, προσεύχομαι και κλαίω γιατί νιώθω την αδικία στο πετσί μου και νιώθω τόσο μα τόσο μικρή που δεν μπορώ να νικήσω αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που με κατακλύζουν. Μετά όμως όταν περνάει όλο αυτό νιώθω πιό δυνατή, πιό ήρεμη μέσα μου, νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου.

 

Έτσι ήμουν κι εγώ παλιά, but never never again... Είναι αδυναμία...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...