Jump to content

Το Τώρα.


Recommended Posts

Μέχρι τώρα στη ζωή μου, μου έχουν πει πολλοί ότι είμαι άνθρωπος αγχώδης και αγχωτικός. Και άμα το σκεφτώ, ναι, ακόμα και το σώμα μου μου το έλεγε, με συνεχώς τσιτωμένους ώμους που πονούσαν. Παρατηρεί κανείς προβλήματα με τα οποία ζει καιρό και τα έχει συνηθίσει μόνο σε περιόδους κρίσεις. Αλλά ακόμα και τότε, πολλές φορές καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, αλλά δε μπορούμε να εντοπίσουμε πιο είναι χωρίς μια μικρή βοήθεια. Προσωπικά μίλησα με φίλους, και μια φίλη μου μου είπε ότι δε ζω στο Τώρα. Και νομίζω πως αυτό ήταν. Μου έδωσε και αναφορά σε ένα βιβλίο, του Eckhart Tolle. Αν και δε ασπάζομαι μερικά από όσα λέει, το νόημα πίσω από όσα λέει, με εξέπληξε με το πόσο ακριβώς με εξέφραζε.

 

Αν και με αρκετές μεταφυσικές του ερμηνείες, δεν είμαι σίγουρος άμα συμφωνώ, το κυρίως μήνυμα του είναι το εξής:

 

Ο άνθρωπος, εδώ και χιλιετίες χρησιμοποιείται περισσότερο από τον εγκέφαλό του απ΄ότι τον χρησιμοποιεί. Δημιουργεί ένα εγώ το οποίο το ταυτίζει με την νόηση και την σκέψη, και φοβάται πως άμα σταματήσει να σκέφτεται, σταματάει να είναι. Το αποτέλεσμα είναι να σκέφτεται συνέχεια και να ζει στο παρελθόν και τις αναμνήσεις, στο μέλλον και στα σενάρια, αλλά όχι στο τώρα. Δεν κάθετε να ζήσει αυτό που ζει, αλλά αναλογίζεται αυτό που έζησε, αυτό που θεωρεί ότι θέλει να ζήσει, και κυνηγάει ένα μέλλον το οποίο όταν έρθει δε το ευχαριστιέται.

 

Εσείς τι άποψη έχετε για αυτό;

 

Το βιβλίο, σε μορφή .pdf βρίσκεται δωρεάν στην ακόλουθη διεύθυνση.

 

http://www.holybooks.com/wp-content/uploads/The-Power-Of-Now-EckhartTolle.pdf

Link to comment
Share on other sites

 

 

... Δημιουργεί ένα εγώ το οποίο το ταυτίζει με την νόηση και την σκέψη, και φοβάται πως άμα σταματήσει να σκέφτεται, σταματάει να είναι. Το αποτέλεσμα είναι να σκέφτεται συνέχεια και να ζει στο παρελθόν και τις αναμνήσεις, στο μέλλον και στα σενάρια, αλλά όχι στο τώρα. Δεν κάθετε να ζήσει αυτό που ζει, αλλά αναλογίζεται αυτό που έζησε, αυτό που θεωρεί ότι θέλει να ζήσει, και κυνηγάει ένα μέλλον το οποίο όταν έρθει δε το ευχαριστιέται.

 

Εσείς τι άποψη έχετε για αυτό;

 

 

 

Αυτο πραγματικα συμβαινει, δηλαδη δε ζουμε το τωρα αλλα το μυαλο μας τριγυριζει στο μελλον και στο παρελθον. Τα ζωα κυριως ζουν στο τωρα

και αυτο ειναι ενα απο τα μεγαλα "χαρισματα" που εχουν. Η αποψη του συγγραφεα "να ζεις στο τωρα" ειναι πολυ σεβαστη φιλοσοφικη θεση.

Ενας τροπος να το εφαρμοσεις ειναι να προσπαθεις να ελεγχεις τη μνημη και τη φαντασια(ως ιδιοτητες) και να μην τις αφηνεις να δουλευουν ελευθερα

αλλα να μπορεις να τις "αποκοψεις" οταν εσυ επιλεγεις...

 

Βεβαια η "ταυτοτητα" ενος ατομου στηριζεται στη μνημη(κυριως) και στη φαντασια, καθως το "τι εισαι" ειναι ουσιαστικα η διαδρομη σου στη ζωη...

Link to comment
Share on other sites

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο. Φαίνεται να έχει ένα ενδιαφέρον. Ειδικά ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο συγγραφέας το μυαλό. Ότι δηλαδή είναι ένα εργαλείο και εμείς είμαστε πάνω από αυτό.

Μέχρι εκεί που έχω διαβάσει δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί του γιατί πιστεύω ότι αυτή η δυνατότητα του ανθρώπου να ανακαλεί το παρελθόν και να φαντάζεται το μέλλον είναι αυτό που μπορεί να τον διδάξει και να τον πάει ένα βήμα παραπέρα. Παρόλα αυτά συμφωνώ στο ότι η καθημερινότητα μάς αποσπά από τις μικρές καθημερινές χαρές.

Για εμένα χρειάζεται ένα μέτρο, όπως και σε καθετί στη ζωή, και μια ισορροπία ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για να βρει ο άνθρωπος την ευτυχία και να μη μείνει ούτε στάσιμος, αλλά ούτε και να κυνηγάει το άπιαστο.

 

Δεν έχω διαβάσει βεβαίως παρά ένα μικρό κομμάτι του βιβλίου. Καθώς το διαβάζω ίσως δω καλύτερα τη σκέψη του συγγραφέα πάνω στην αξία που έχει παρόν και ίσως αλλάξω γνώμη.

Link to comment
Share on other sites

Για να είμαι λίγο πιο συγκεκριμένος, θεωρώ ότι αυτό που με βοήθησε από το βιβλίο, είναι η αντίληψη ότι όταν κάθεσαι και κάνεις ανακύκλωση τις σκέψεις σου, ξανά και ξανά, δεν είναι παραγωγικό. Όταν σκέφτεσαι αντί να ζεις, τότε οι σκέψεις σου και η ψευδοπροσωπικότητα που δημιουργούν σου φέρνουν δυστυχία, και δεν αξίζουν την ανακύκλωση. Όπως το αντιλαμβάνομαι προσωπικά, δεν θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε εντελώς, να θυμόμαστε ή να σχεδιάζουμε για το μέλλον, αλλά θεωρώ ότι αυτά δε πρέπει να μας εμποδίζουν από το να ζούμε στο τώρα. Η ιδέα του είναι να προγραμματίσουμε χρόνο για να σκεφτούμε το μέλλον μας, να σκεφτούμε τα προβλήματά μας, και όταν κάτι μας θυμίζει το παρελθόν μας και τις πράξεις που κάναμε, να κοιτάμε το λόγο που τις θυμηθήκαμε, αλλά να μην αφήσουμε τις σκέψεις μας ανεξέλεγκτες, να γίνονται μάντρα που δεν συνειδητοποιούμε ότι ψέλνουν ξανά και ξανά. Να παρατηρούμε τις σκέψεις μας, και άμα τις παρατηρούμε -όχι να τις κρίνουμε, αλλά να τις παρατηρούμε απλά- τότε όσες δεν έχουν λόγο επανάληψης, όσες φαίνεται να είναι στον εγκέφαλό μας απλά για να πείσουμε τον εαυτό μας για κάτι, ή να αντλήσουμε ευτυχία από έναν κύκλο απογοήτευσης και γοήτευσης, αυτές, με την απλή παρατήρηση θα σταματήσουμε να τις επιβραβεύουμε και να τις ανατροφοδοτούμε.

 

Όταν έχω σκέψεις πλέον προσπαθώ να τις παρατηρώ, και από τότε πολλές φορές έχω σταματήσει να σκέφτομαι. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου, τον εαυτό μου, νιώθω το σώμα μου, βλέπω τους ανθρώπους. Ζορίζομαι ακόμα στις καταστάσεις όπου συζητάω με άλλα άτομα, γιατί τότε ο εγκέφαλός μου αρχίζει να προτρέχει, και επίσης ζορίζομαι στη δουλειά μου, όπου κατ΄ουσίαν πρέπει να σκέφτομαι, και πάλι οι συνειρμοί είναι ακόμα αυτόματοι και ξεφεύγουν της παρατήρησης. Για εμένα το αποτέλεσμα είναι να νιώθω πολύ πιο παρόν, και να νιώθω πιο ζωντανός.

 

Σίγουρα, δε συμφωνώ με όλα όσα λέει το βιβλίο, αλλά θεωρώ ότι αγγίζει κάποια πολύ βαθιά πράγματα και έχει να προσφέρει κάτι.

Link to comment
Share on other sites

Θα σε συμβούλευα να κοιταχτείς για την περίπτωση που έχεις σύνδρομο ADHD (Attention Deficit - Hyperactivity Syndrome / Σύνδρομο απόσπασης προσοχής και υπερκινητικότητας). Ένα καλό τεστ είναι το παρακάτω:

 

http://www.webmd.com/add-adhd/adhd-health-check/default.htm

 

Και για να μην παρεξηγηθώ, έχω κάνει κι εγώ το ίδιο τεστ και το αποτέλεσμα ήταν κάτι σαν "ΤΡΕΧΑ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟΟΟΟ!!! ΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΣ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙΙΙ;;;".

 

Μη σε ψαρώσει λοιπόν το τεστ. Στον αγγλοσαξωνικό κόσμο, όσοι έχουμε από δαύτο, θεωρούμαστε ψυχοπαθείς, στην ίδια κατηγορία με τους σχιζοφρενείς και τους καταθλιπτικούς κι έτσι έχουν φτάσει να χαπακώνουν παιδάκια τα οποία είναι απλώς ζωηρά και δεν προσέχουν τα (βαρετά) μαθήματα. Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο (ευτυχώς) δε δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Αλλά δεν είναι να το απομυθοποιείς πλήρως, έχει τα κακά του (χάνεις εύκολα τη συγκέντρωσή σου) έχει και τα καλά του (η υπερσυγκέντρωση, όπου "κλειδώνεις" σε αυτό που κάνεις και δε σε ταράζει τίποτε).

 

Στο θέμα τώρα, το οποίο είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι αστείο, αλλά το έχω δει το νήμα τρεις φορές και ποτέ δεν είχα το χρόνο να κάτσω να γράψω μιαν απάντηση. Το μόνο που άλλαξε τώρα, είναι ότι το πήρα απόφαση.

 

Αυτό που έχω καταλάβει λοιπόν, είναι πως οι άνθρωποι έχουμε μερικές θεμελιώδεις παρεξηγήσεις για την αξιοποίηση του χρόνου. Δηλαδή:

 

- Ζεις τη ζωή σου πιο έντονα, όταν τη ζεις αργά. Ο οποιοσδήποτε από μας, αν κάτσει σοβαρά να θυμηθεί τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές από τη ζωή του, θα θυμηθεί χαλαρές στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα, χωρίς καμμία απολύτως υποχρέωση να περιμένει.

- Νομίζουμε πως θα ελέγξουμε τη ζωή μας, εάν ελέγξουμε το περιβάλλον μας, κι όταν το προσπαθούμε, αποτυγχάνουμε οικτρά διότι πάντα προκύπτει κάτι που δεν το είχαμε υπολογίσει. Τελικά ο μόνος τρόπος να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, είναι να ελέγξουμε, όχι το περιβάλλον μας, αλλά τον εαυτό μας.

- Κάπως έτσι, προγραμματίζουμε το μέλλον μας κι αναβάλουμε τις καλές μας στιγμές προς το μέλλον: το επόμενο ΣΚ, τις επόμενες γιορτές, τις επόμενες διακοπές. Κι όταν έρχεται η ευλογημένη εκείνη ώρα, τα πράγματα πάνε στραβά και δεν ήταν αυτό που ονειρευτήκαμε. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να βγάλουμε το λίγο καλό που μπορούμε να βγάλουμε σε κάθε "τώρα".

 

Αυτά τα ολίγα, αλλά δύσκολα.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ Τράγε και Devaraja για τους ιστότοπους που μου προτείνατε. Έκανα τα τεστ, και τα αποτελέσματα δε με εξέπληξαν... έχω ADHD κατά πάσα πιθανότητα, και είμαι σχεδόν νταν στο μέσο όσο από όλες τις διαγνώσεις. Βεβαίως προσωπικά δεν αρέσκομαι στις εύκολες διαγνώσεις τέτοιου είδους, γιατί δεν ασχολούνται με το άτομο, και τη ρίζα του προβλήματος, το οποίο μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους, και η εξάλειψη ενός τρόπου έκφρασης του προβλήματος δεν είναι ταυτόσημη με την εξάλειψη του προβλήματος. Α, και για το ADHD (που μου θυμίζει AD&D σαν όνομα), θεωρώ ότι και αυτό γιατρεύεται με χαλάρωση. Στην τελική το να το" γιατρέψεις" όμως, με το οποίο έχουν ψύχωση οι Αμερικάνοι, δεν είναι παρά μια δικαιολογία για να έχουν πιο παραγωγικά άτομα νομίζω, πέρα από τις ακραίες εκφάνσεις της ασθένειας.

 

Το μόνο που θεωρώ προσωπικά σημαντικό πέρα από το να ήμαστε χαλαροί και να απολαμβάνουμε το τώρα, όταν κάνουμε σχέδια, χρειάζεται και αυτά να μην είναι υπερβολικά, και αφού τα κάνουμε, να μην τα αναμασάμε και ζούμε στα σχέδια αυτά, αλλά να ξαναδούμε όταν είτε οι καταστάσεις αλλάξουν, είτε φτάσουμε εκεί. Όσο ζούμε περιμένοντας, δεν ζούμε.

Link to comment
Share on other sites

Το τεστ που εδωσα δεν θεωρει ακριβως "μη φυσιολογικες" τις διαφορες κατηγοριες ψυχισμου στις οποιες κανει αναλυση, αλλα περισσοτερο "χαρακτηριστικα" που μπορει καποιος να εχει περισσοτερο ή λιγοτερο. Φυσικα οταν καποιο απο αυτα ειναι σε μεγαλο βαθμο τοτε δημιουργει προβληματα στο ατομο οπως καποια διαταραχη. Σε μεγαλυτερο βαθμο εξελίσσεται σε "αρρωστια".

 

Και εννοειται πως ολ' αυτα τα τεστ ειναι ενδεικτικά και οχι "κανονικη διαγνωση" (αν και αναρωτιεμαι αν υπαρχει τετοιο πραμα...)

Edited by Devaraja
Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ Τράγε και Devaraja για τους ιστότοπους που μου προτείνατε.

 

Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα! :)

 

Βεβαίως προσωπικά δεν αρέσκομαι στις εύκολες διαγνώσεις τέτοιου είδους, γιατί δεν ασχολούνται με το άτομο, και τη ρίζα του προβλήματος,

 

Και πολύ καλά κάνεις. Από τη μια, διευκρινίζεται στα sites πως δεν είναι "διάγνωση". Από την άλλη, το ότι έχει γεμίσει ο κόσμος από "ψυχικές ασθένειες" (σκόπιμα εντός εισαγωγικών) είναι μια από τις τεράστιες απάτες της εποχής μας. Πρώτον, οι φαρμακευτικές εταιρείες που βγάζουν τα φάρμακα, πώς θα κερδίσουν το παντεσπάνι τους; Κλέφτες θα γίνουν; (Καλά, είναι ήδη, η έκφραση το λέει έτσι.) Δεύτερον, είναι πολύ πιο εύκολο να πεις πως ο μέσος άνθρωπος αντιμετωπίζει κάποια ελαφρά ψυχικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζονται με χαπάκια (να αυξάνεται παράλληλα κι η κατανάλωση) παρά το ότι έχει τις απόλυτα φυσιολογικές αντιδράσεις ενός ανθρώπου που ζει σε ένα χαοτικό περιβάλλον όπως το σύγχρονο.

 

Με λίγα λόγια, όπως είπες:

δεν είναι παρά μια δικαιολογία για να έχουν πιο παραγωγικά άτομα νομίζω, πέρα από τις ακραίες εκφάνσεις της ασθένειας.

 

Κατά συνέπεια:

 

Α, και για το ADHD (που μου θυμίζει AD&D σαν όνομα), θεωρώ ότι και αυτό γιατρεύεται με χαλάρωση.

 

Μην το σκέφτεσαι καν με τέτοιους όρους. Δεν υπάρχει καμμία διαταραχή. Απλώς ο εγκέφαλος του καθενός μας λειτουργεί διαφορετικά από του άλλου. Όσο καλύτερα καταλάβει ο καθένας με ποιον τρόπο λειτουργεί ο εγκέφαλός του, τόσο καλύτερα συνειδητοποιεί τα πλεονεκτήματά του και τα μειονεκτήματά του κι αυτό είναι όλο.

 

Το μόνο που θεωρώ προσωπικά σημαντικό πέρα από το να ήμαστε χαλαροί και να απολαμβάνουμε το τώρα, όταν κάνουμε σχέδια, χρειάζεται και αυτά να μην είναι υπερβολικά, και αφού τα κάνουμε, να μην τα αναμασάμε και ζούμε στα σχέδια αυτά, αλλά να ξαναδούμε όταν είτε οι καταστάσεις αλλάξουν, είτε φτάσουμε εκεί. Όσο ζούμε περιμένοντας, δεν ζούμε.

 

Συμφωνώ!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...