Jump to content

Χάτσικο


Filosofos
 Share

Recommended Posts

Το παρακάτω κείμενο από την Βικιπαίδεια:

 

 

Ο Χάτσικο, γνωστός και ως Chuken Hachiko, ο πιστός Χάτσικο ήταν ένας λευκός σκύλος ράτσας Ακίτα ο οποίος γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου το 1923, στην πόλη Οντάτε της Ιαπωνίας. Έγινε διάσημος για την αξιοθαύμαστη αφοσίωση στον κύριό του, στον οποίο έμεινε πιστός για όλη του την ζωή.

 

Τον Ιανουάριο του 1924, ο Χιντεσάμπουρο Ουένο, ενας καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, υιοθετεί ένα λευκό κουτάβι Ακίτα ηλικίας δύο περίπου μηνών το οποίο ονομάζει Χάτσικο (σημαίνει κυριολεκτικά: ο όγδοος ευοίωνος πρίγκηπας). Ο καθηγητής ζούσε μοναχικά στα περίχωρα του Τόκιο και μεγάλωσε τον Χάτσικο σαν πραγματικό φίλο και σύντροφο. Ήταν πραγματικά αχώριστοι και καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο Χάτσικο πήγαινε κατόπιν σπίτι αλλά το απόγευμα ξαναγύριζε στον σταθμό, όπου περίμενε την επιστροφή του κύριού του. Τον Μαϊο του 1925 ο Χάτσικο συνόδευσε όπως πάντα τον καθηγητή στον σταθμό του τρένου και γύρισε σπίτι. Ο καθηγητής όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στον σταθμό γιατί κατά την διάρκεια μιας διάλεξης στο πανεπιστήμιο έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε. Ο Χάτσικο ξαναγύρισε στον σταθμό, περιμένοντας στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του.

 

Το 1925, ένας μαθητής του Ουένο ο οποίος ήταν ειδικός στα σκυλιά Ακίτα, αναγνώρισε τον μεγαλόσωμο σκύλο. Παρατήρησε δε, πως ο Χάτσικο περίμενε στον σταθμό κοιτάζοντας τα τρένα μέχρι να βγει και ο τελευταίος επιβάτης και ρωτώντας τους περαστικούς και τους θαμώνες του σταθμού οι οποίοι τον ταϊζαν, έμαθε για τον λόγο της αναμονής του. Λίγο καιρό μετά, δημοσίευσε μια εργασία για τα Ακίτα, την μεγαλύτερη από τις επτά ιαπωνικές φυλές τύπου Spitz (Σπίτζ), η οποία αριθμούσε τότε μόνο τριάντα καθαρόαιμα σκυλιά: ένα από αυτά ήταν και ο Χάτσικο. Ο μαθητής αυτός ερχόταν συχνά στον σταθμό για να δει τον Χάτσικο και έγραψε πολυάριθμα άρθρα σε τοπικές εφημερίδες, εξυμνώντας την αφοσίωση του λευκού Ακίτα. Ένα από αυτά τα άρθρα δημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας και ο Χάτσικο γίνεται σύντομα διάσημος. Οι Ιάπωνες εντυπωσιάζονται, ενώ γονείς και δάσκαλοι χρησιμοποιούν τον Χάτσικο σαν παράδειγμα ύψιστης αφοσίωσης και πίστης στην οικογένεια.

Τελικά, ο Χάτσικο χαρακτηρίστηκε σαν ζωντανός θρύλος και ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε ένα μπρούτζινο άγαλμα που τον απεικονίζει καθιστό, να περιμένει το αφεντικό του. Το άγαλμα αυτό τοποθετήθηκε σε μια έξοδο του σταθμού της Σιμπούγια, ενώ στα αποκαλυπτήρια ήταν παρών και ο ίδιος ο Χάτσικο. Η ιστορία του έγινε η αιτία της αναθέρμανσης του ενδιαφέροντος των Ιαπώνων για τους σκύλους Ακίτα, τους οποίους περιγράφουν ως "θαρραλέους σαν σαμουράι αλλά συνάμα τρυφερούς σαν γατάκια, με μεταξένια καρδιά αλλά και αλύγιστους σαν ατσάλι".

Στις 8 Μαρτίου του 1935, περαστικοί βρήκαν τον Χάτσικο πεθαμένο σε ένα δρομάκι κοντά στον σταθμό της Σιμπούγια. Όταν το νέο του θανάτου του έγινε γνωστό, ο σταθμός και το άγαλμά του κυριολεκτικά κατακλύστηκαν από κόσμο και λουλούδια. Τα αίτια του θανάτου του έγιναν αφορμή για πολλές συζητήσεις και διαδόσεις. Αρχικά, είχαν βρεί στο στομάχι του τέσσερα γιακιτόρι (σουβλάκια ιαπωνικού τύπου) αλλά απέκλεισαν την πιθανότητα θανάτου του από αυτά, αφού δεν βρήκαν αποδείξεις πως τα ξύλινα σουβλάκια έβλαψαν το στομάχι του. Ακόμη, ανακάλυψαν πως ο Χάτσικο είχε φιλαρίαση, μία ασθένεια που προκαλείται από παράσιτα αν ο σκύλος δεν λαμβάνει προληπτική αντιπαρασιτική αγωγή. Μόλις τον Μάρτιο του 2011, επιστήμονες ανακάλυψαν πως ο κύριος λόγος θανάτου του ήταν ο καρκίνος ο οποίος ήταν σε προχωρημένο (τελικό) στάδιο και είχε εξαπλωθεί από τους πνεύμονες μέχρι την καρδιά του. Τα όργανα του Χάτσικο διατηρούνται στη φορμόλη στο ερευνητικό κέντρο του Πανεπιστημίου του Τόκιο δίπλα σε μία προτομή του ιδιοκτήτη του.

 

Στο ακριβές σημείο όπου ο Χάτσικο περίμενε τον κύριό του έχουν τοποθετηθεί τέσσερις μπρούτζινες πατούσες σκύλου και ένα κείμενο στα Ιαπωνικά που αναφέρεται στην αφοσίωσή του. Η είσοδος του σταθμού της Σιμπούγια όπου βρίσκεται το άγαλμά του ονομάζεται Χάτσικο-γκούτσι - "η είσοδος του Χάτσικο" και αποτελεί δημοφιλές σημείο συνάντησης για εκατομμύρια Ιάπωνες. Η μικροσκοπική πλατεία όπου βρίσκεται το άγαλμά του οριοθετεί το μοναδικό "Shibuya Crossing" (το σταυροδρόμι της Σιμπούγια), το οποίο θεωρείται το πιο πολυσύχναστο σταυροδρόμι παγκοσμίως (εκτιμάται ότι στο συγκεκριμένο σημείο η κίνηση των πεζών σε ώρα αιχμής είναι 1000 άτομα ανα λεπτό, με μέσο όρο καθημερινά 500 άτομα ανα λεπτό, ενώ υπολογίζεται πως οι διαβάτες είναι γύρω στα 2,5 εκατομμύρια καθημερινά). Ένα όμοιο μπρούτζινο άγαλμα τοποθετήθηκε και στο Οντάτε, γενέτειρα του Χάτσικο, αλλά και στην είσοδο του μουσείου Ακίτα της περιοχής. Από τότε, ο πιστός Χάτσικο αποτελεί εθνικό σύμβολο αφοσίωσης για το Ιαπωνικό έθνος. Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου πραγματοποιείται μια σεμνή τελετή στον σταθμό της Σιμπούγια και εκατοντάδες Ιάπωνες έρχονται για να τιμήσουν την μνήμη του και την θρυλική αφοσίωση που έδειξε σε όλη του την ζωή.

 

Σήμερα, ο Χάτσικο βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Εθνικό μουσείο φυσικής ιστορίας και επιστημών του Τόκιο.

 

Το trailer της ταινίας:

 

(http://www.youtube.com/watch?v=IfCNX7-RkbM)

Link to comment
Share on other sites

Ωραια ιστορια...

 

Αυτο που μου κανει μεγαλυτερη εντυπωση σε αυτη και σε αλλες παρομοιες ιστοριες

ειναι πως εξυμνουνται καποια χαρακτηριστικα ανθρωπων ή ζωων και ανυψονονται

ως αξιες συμφωνα παντα με μια υποκειμενικη οπτικη...(με μια συμφεροντολογικη οπτικη???)

 

Ω τι καλο σκυλακι, πεθανε για τον ιδιοκτητη του!!!!

Χμμμ... αν ειχα παντως σκυλι και το αγαπουσα πραγματικα θα το μαθαινα να κοιταζει

την παρτη του...

 

 

*δεν περιμενω οι αποψεις μου να μην θεωρουνται ακραιες laugh.gif

Edited by Devaraja
Link to comment
Share on other sites

Αυτο που μου κανει μεγαλυτερη εντυπωση σε αυτη και σε αλλες παρομοιες ιστοριες

ειναι πως εξυμνουνται καποια χαρακτηριστικα ανθρωπων ή ζωων και ανυψονονται

ως αξιες συμφωνα παντα με μια υποκειμενικη οπτικη...(με μια συμφεροντολογικη οπτικη???)

 

 

Θα ήθελες να αναπτύξεις λίγο ακόμα το σκεπτικό σου;

Link to comment
Share on other sites

Νομιζω το προβλημα ξεκιναει απ τη στιγμη που υπαρχουν οι εννοιες "καλος" και "κακος".

Κι αυτο γιατι μοιραια κανεις τις χρησιμοποιει απο μια υποκειμενικη σκοπια δηλαδη "καλος για μενα"- "κακος για μενα".

 

"Καλος" ονομαζεται συνηθως αυτος που ειναι φιλικος προς εμενα, συμπαθης προς εμενα, βολικος προς εμενα κλπ ασχετα αν ειναι "κακος"

προς τους αλλους.

"Κακος" ονομαζεται συνηθως αυτος που ειναι εχθρικος προς εμενα, ενοχλητικος προς εμενα, που δεν εξυπηρετει τα συμφεροντα μου κλπ

ασχετα αν ειναι "καλος" προς τους αλλους.

 

Οι εννοιες καλος/κακος ειναι ισως βαθια ριζομενες στην ανθρωπινη σκεψη και εξυπηρετουν φυσικα την επιβιωση του ατομου, ειναι

επομενως υποκειμενικες.

 

Το προβλημα προκυπτει οταν οι υποκειμενικες εκτιμισεις "ειναι καλος/ειναι κακος" παρουσιαζονται ως αντικειμενικες αληθειες.

 

Ετσι οταν ενα σκυλι ειναι υπακουο αυτο ειναι "καλο" για τον ιδιοκτητη του και "κακο" για το σκυλι(αφου αυτο στο τελος πεθαινει).

Αλλα σε καμοια περιπτωση δεν ειναι κατι αντικειμενικα "καλο" απλως το θεωρουμε καλο επειδη ειμαστε στην πλευρα των ανθρωπων laugh.gif

 

Στη συνεχεια καποια χαρακτηριστικα αρχιζουν και θεωρουνται αρετες και καποια αλλα ελλατωματα.

 

 

 

Ειναι οπως στο πειραμα με τους πιθηκους μονο που αντι για τιμωρια χρησιμοποιειται επιβραβευση...

 

 

Προσπαθησα μεσες-ακρες να εξηγησω τι εννοω, τα πραγματα ισως δεν ειναι τοσο απολυτα αλλα συνηθως συμβαινει και αυτο που εγραψα.

Link to comment
Share on other sites

Άνευ παρεξηγήσεως νομίζω πως αυτού του είδους η ανθρωποκεντρικότητα μας οδήγησε στο να γίνουμε το καρκίνωμα του πλανήτη. Η ανθρωποκεντρικότητα προφανώς και πάει παρέα με την εγωκεντρικότητα αφού ξεχνάμε πως είμαστε κομμάτι της ύπαρξης, πως ζούμε στον πλανήτη Γη και όχι στην Ρωμιοσύνη(Ελλάδα), Αγγλία κτλ και πως υπάρχουν πλάσματα που είμαστε υποχρεωμενοι να φροντίσουμε εφόσον άθελά μας ή όχι συμβάλλουμε στο να μην ζουν σε αρμονικά και σε ενα τεχνολογικό (εντελώς αντίθετο με τη φύση τους) περιβάλλον. Έτσι σιγά σιγά αρχίζουμε και βλέπουμε πως υπάρχει κάτι πέρα από το καλό και το κακό και τις σιχαμερές ερμηνείες που η κοινωνία τους δίνει.

 

Όσο για τα πειράματα στα ζώα (σχεδόν κατά κανόνα βίαια) να ποια είναι η θέση μου: Υπάρχουν τόσα υποκείμενα στις φυλακές με 50+ φόνους που ζουν παρασιτικά σαν παράσιτα που είναι. Η φυλακή είναι πολύ λίγη για το κακό που προξένησαν.

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελες να αναπτύξεις λίγο ακόμα το σκεπτικό σου;

Με δεδομένο ότι αυτά συνέβησαν τη δεκαετία του 1920 όταν ήταν σε άνοδο ο Ιαπωνικός μιλιταρισμός που οδήγησε στους πολέμους στον Ειρηνικό μια ιστορία "αφοσίωσης" στον "αφέντη" έχει πολλούς συμβολισμούς - βολικούς για την εξουσία που 15-20 χρόνια αργότερα θα ζητούσε αφοσίωση μέχρι θανάτου από τους Ιάπωνες νερούς (που "μεγάλωναν" με τέτοιες διηγήσεις ώστε να προκαλείται έξαρση "πίστης" στην αφοσίωση).

Link to comment
Share on other sites

Με δεδομένο ότι αυτά συνέβησαν τη δεκαετία του 1920 όταν ήταν σε άνοδο ο Ιαπωνικός μιλιταρισμός που οδήγησε στους πολέμους στον Ειρηνικό μια ιστορία "αφοσίωσης" στον "αφέντη" έχει πολλούς συμβολισμούς - βολικούς για την εξουσία που 15-20 χρόνια αργότερα θα ζητούσε αφοσίωση μέχρι θανάτου από τους Ιάπωνες νερούς (που "μεγάλωναν" με τέτοιες διηγήσεις ώστε να προκαλείται έξαρση "πίστης" στην αφοσίωση).

 

 

Outis, guess what... ΔΕΝ υπάρχει κανένα απολύτως νόημα σε αυτό που λες. Κάποια πράγματα είναι απλά έτσι όπως είναι (ανεξαιρέτως αν το δημοσιογραφικό δαιμόνιο χώνεται παντού) και τέτοιου είδους ερμηνείες μόνο να παραμορφώσουν το βαθύτερο νόημα καταφέρνουν. Αλλά και να έγινε η διαφήμιση της ιστορίας με αυτό το σκοπό τότε χαίρομαι γιατί είμαι εδώ μετά από 80 χρόνια (λόγω της δημοσιότητας που πήρε) να διδαχθώ και να συγκινηθώ. Σε προκαλώ να κάνεις μια έρευνα να δεις πόσα σκυλιά πέφτουν σε κατάθλιψη και αρνούνται να εγκαταλείψουν τον τάφο του αφεντικού τους μετά τον θανατό του. Δες λοιπόν τη ταινία, άφησε για λίγη ώρα τον ορθολογιστικό τρόπο σκέψης σου στην άκρη και αφέσου... Δεν θα χάσεις κάτι.

Link to comment
Share on other sites

Outis, guess what... ΔΕΝ υπάρχει κανένα απολύτως νόημα σε αυτό που λες. Κάποια πράγματα είναι απλά έτσι όπως είναι (ανεξαιρέτως αν το δημοσιογραφικό δαιμόνιο χώνεται παντού) και τέτοιου είδους ερμηνείες μόνο να παραμορφώσουν το βαθύτερο νόημα καταφέρνουν. Αλλά και να έγινε η διαφήμιση της ιστορίας με αυτό το σκοπό τότε χαίρομαι γιατί είμαι εδώ μετά από 80 χρόνια (λόγω της δημοσιότητας που πήρε) να διδαχθώ και να συγκινηθώ. Σε προκαλώ να κάνεις μια έρευνα να δεις πόσα σκυλιά πέφτουν σε κατάθλιψη και αρνούνται να εγκαταλείψουν τον τάφο του αφεντικού τους μετά τον θανατό του. Δες λοιπόν τη ταινία, άφησε για λίγη ώρα τον ορθολογιστικό τρόπο σκέψης σου στην άκρη και αφέσου... Δεν θα χάσεις κάτι.

Απλά σου εξήγησα τι εννοούσε ο Devaraja

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...