Jump to content

Πώς Το Βλέπεις; Έξω Ή Έσω;


 Share

Recommended Posts

Μετά από σχεδόν 10 χρόνια στον χώρο της μεταφυσικής βλέπω δύο βασικά ρεύματα γενικά να διαμορφώνονται στον τρόπο αντιμετώπισης των πνευματικών καταστάσεων.

 

Γενικά κατέληξα πως όλα ξεκινάνε από την αντίληψη του ανθρώπου να βλέπει τον Θεό έξω ή έσω αυτού.

 

Η εσωτερική αντίληψη - Η παγανιστική αντίληψη


  •  
  • Οι φίλοι αυτού του ρεύματος αντιμετωπίζουν το κόσμο σαν ένα μεγάκοσμο την φύση και τον ίδιο τους τον εαυτό σαν ένα μικρόκοσμο. Και οι δύο αυτοί κόσμοι είναι ο Θεός.
  • Πολλές φορές τις διάφορες εκφάνσεις του Θεού είτε σαν ιδέες, ουσίες, Θεοί, Δαίμονες, όντα γενικά τις αντιμετωπίζουν με έναν εσωτεριστικό τρόπο δλδ εκδηλώσεις της ανθρώπινης πνευματικότητας τις οποίες τις περιγράφουν με όμορφες φανταστικές ιστορίες που είναι γεμάτες αλληγορίες.
  • Το κακό είναι μεν πνευματικό αλλά μέρος του ίδιου του εαυτού.
  • Ο δυισμός υπάρχει σε κάθε ύπαρξη και γενικά ενώ όλα είναι Θεός, μια ενιαία οντότητα του κακού απουσιάζει. Αυτό είναι θετικό από την άποψη ότι οι εσωτεριστές παγανιστές αναζητούν το κακό εντός τους και βλέπουν πώς θα διορθώσουν τον εαυτό τους.
  • Για τα σφάλματα τους και ότι τους συμβαίνει συνήθως ισχύει ο νόμος της ανταπόδοσης των πράξεων ή το κάρμα που αιτιολογεί το κάθε κακό ή καλό συσχετιζόμενο με ανθρώπινη πράξη και όχι σαν αποτέλεσμα ενός εχθρού - πνεύματος που μας έχει βάλει στο μάτι.
  • Η αντιμετώπιση του κακού γίνεται με διόρθωση του χαρακτήρα και της ψυχής.
  • Η ύπαρξη είναι αιώνια και ισχύει ο νόμος των μετενσαρκώσεων.
  • Συνήθως δεν αναζητούν την αιωνιότητα σε μια ζωή αλλά την ζωή στον αιώνιο κύκλο γεννήσεων και θανάτων.
  • Συνήθως αναγνωρίζεται ο πολυθεϊσμός σαν ένα σύστημα ιδιοτήτων του Θεού – Φύση που μπορεί καλύτερα να μελετήσει ο εσωτεριστής και να βρει αντιστοιχίες για την κατάσταση της ψυχής του.
  • Ο άνθρωπος μπορεί να μοιάσει τον Θεό (καθρεπτισμός του 7ου τσάκρα, φώτιση, ομοίωση Θεού κατά Πρόκλο) ή να μετουσιωθεί σε Θεό σε ορισμένα ρεύματα.

 

Η εξωτερική αντίληψη του πνεύματος - Μονοθεϊστικά ρεύματα


  •  
  • Οι φίλοι του ρεύματος αυτού αναγνωρίζουν τον Θεό έξω από την φύση τον κόσμο και τον άνθρωπο.
  • Φύση και Θεός είναι δύο διαφορετικά και διακριτά στοιχεία.
  • Δεν υπάρχουν διάφορες εκφάνσεις του Θεού αλλά αναγνωρίζουν πολλά μη ανθρώπινα πνεύματα συνήθως σε δυϊσμό ως καλά και κακά.
  • Το κακό είναι πνευματική οντότητα έξω από τον άνθρωπο και αίτιο των κακών του πράξεων μέσω των προτροπών σε αμαρτίες. Με αυτό τον τρόπο ο οπαδός αυτών των ρευμάτων είναι σαν να λέει για ότι κακό βιώνει "δεν φταίω εγώ αλλά το κακό πνεύμα"
  • Η αντιμετώπιση του κακού γίνεται με μάχη εναντίων εξωτερικών οντοτήτων και θεραπεία της ψυχής ώστε να μην είναι δεκτική στο εξωτερικό κακό.
  • Δεν υπάρχει δυναμική εν ζωή ανταπόδοση των πράξεων αλλά μελλοντική κρίση αυτών και τοποθέτηση σε τόπους ευτυχίας και δυστυχία ως παράδεισο και κόλαση αλλά μετά θάνατον.
  • Η ύπαρξη σαν ψυχή είναι αιώνια αλλά γεννιεται μόνο μια φορά και δεν αναγνωριζουν μετενσαρκώσεις
  • Συνήθως αναγνωρίζεται ο μονοθεϊσμός και ο ίδιος ο Θεός δεν αποτελεί αντικείμενο μελέτης και φιλοσοφίας για να εξαχθούν ιδιότητες και γνώση αυτού, εκτός από συστήματα που έχουν παγανιστικές επιρροές. π.χ. Καμπάλα από Πλατωνιμό, αρχαίος Εβραϊσμός κτλ
  • Ο άνθρωπος μπορεί να μοιάσει τον Θεό και να γίνει εικόνα του αλλά όχι να γίνει κατά φύση Θεός.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Η 'εξωτερικη αντιλήψη' αν παρατηρησει κανεις υπαρχει σε θρησκειες που αποθαρρυνονται πρακτικες

οπως εσωτερισμου, μυστικισμου, διαλογισμου κλπ.

Αυτο ειναι λογικο απο τη στιγμη που εχει επικρατησει η 'εξωτερικη αντιλήψη' αλλα αν δουμε πως αυτη

επικρατησε τοτε νομιζω φαινεται καθαρα τι εχει συμβει.

 

Οι τρεις αβρααμικες θρησκειες στηριζονται στον αρχαιο Ιουδαισμο ο οποιος περιειχε τεχνικες κατεξοχην

εσωτεριστικες (ονειρεμα, αστρικη προβολη, οραματα κλπ). Αυτες εξασκουνταν κυριως απο ιερεις-μυστες

οι οποιοι κρατουσαν το μεγαλυτερο ογκο γνωσεων εντος του ιερατειου.

Αργοτερα και με την παροδο των χρονων οι διαφορες εκκλησιες των θρησκειων που δημιουργηθηκαν

στραφηκαν περισσοτερο προς την κοσμικη εξουσια και ο εσωτερισμος χαθηκε, κατονομαστικε 'μαγεια'

ή κρατηθηκε για τους λιγους.

Ετσι, απο δογμα σε δογμα φτασαμε να εχει επικρατησει η 'εξωτερικη αντιληψη' στις συγκεκριμενες θρησκειες

του δυτικου κοσμου.

 

Με λιγα λογια ολες οι θρησκειες πιστευω ξεκινησαν απο την 'εσωτερικη αντιληψη' και εξελιχθηκαν σε κατι αλλο...

Link to comment
Share on other sites

Μετά από σχεδόν 10 χρόνια στον χώρο της μεταφυσικής βλέπω δύο βασικά ρεύματα γενικά να διαμορφώνονται στον τρόπο αντιμετώπισης των πνευματικών καταστάσεων.

 

Γενικά κατέληξα πως όλα ξεκινάνε από την αντίληψη του ανθρώπου να βλέπει τον Θεό έξω ή έσω αυτού.

 

Δυστυχώς, συμμετέχοντας σε συζητήσεις (εντός κι εκτός διαδικτύου) έχω διαπιστώσει κι εγώ το ίδιο.

 

Αυτές τις γενικεύσεις και τις (εσφαλμένες) αντιλήψεις ότι στο παγανισμό ο Θεός είναι εντός ανθρώπου ενώ στο μονοθεϊσμό είναι εκτός, τις αποδίδω μονάχα στη περιορισμένη και μονόπλευρη γνώση που έχουν οι άνθρωποι για την ίδια τους τη πίστη..

 

 

..

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς, συμμετέχοντας σε συζητήσεις (εντός κι εκτός διαδικτύου) έχω διαπιστώσει κι εγώ το ίδιο.

 

Αυτές τις γενικεύσεις και τις (εσφαλμένες) αντιλήψεις ότι στο παγανισμό ο Θεός είναι εντός ανθρώπου ενώ στο μονοθεϊσμό είναι εκτός, τις αποδίδω μονάχα στη περιορισμένη και μονόπλευρη γνώση που έχουν οι άνθρωποι για την ίδια τους τη πίστη..

 

 

..

 

Και οι δύο αντιλήψεις είναι εν μέρη σωστές,και συμπληρώνει η μία την άλλη,αλλά ξεχνάμε ότι ο Θεός υπάρχει εκτός Χρόνου και Τόπου,και ότι όλα τα γεγονότα συμβαίνουν για Αυτόν ταυτόχρονα.Άρα για μένα εσωτερική και εξωτερική αντίληψη είναι τα δύο μισά του ίδιου Κύκλου.

Link to comment
Share on other sites

(Ο τίτλος του τόπικ μου θυμίζει ερώτηση για μηχανές θαλάσσης.Εξωλέμβια ή εσωλέμβια?

Υπάρχουν και οι έσω-έξω τις οποίες και προτιμώ :wink: )

 

Προσωπικά είμαι διαλλακτικός και στις δύο απόψεις την στιγμή που δεν είμαι σε απόλυτη θέση να γνωρίζω.

Μου θύμισε την ιστορία του Βόυδα και του περιπλανώμενου στην ερώτηση εάν υπάρχει Θεός.Την πρώτη φορά η απάντηση ήταν "δεν υπάρχει Θεός και πάντα δεν υπήρχε" την δεύτερη φορά ήταν "υπάρχει Θεός και πάντα υπήρχε" και την τρίτη φορά παρέμεινε σιωπηλός διότι δεν υπήρχε ερώτηση.

Επίσης σε ένα βιβλίο του Καζαντζάκη(το οποίο μου διαφεύγει αυτήν την στιγμή) αναφέρει το εξής "ρώτησα την αμυγδαλιά αν υπάρχει Θεός και εκείνη άνθισε".

Link to comment
Share on other sites

Και οι δύο αντιλήψεις είναι εν μέρη σωστές,και συμπληρώνει η μία την άλλη

 

Φυσικά και οι δύο αντιλήψεις είναι σωστές και φυσικά κι ο Θεός υπάρχει τόσο εντός όσο και εκτός ανθρώπου.

Οι αντιλήψεις όμως ότι στον παγανισμό ο Θεός τοποθετείται εντός και στον μονοθεϊσμό τοποθετείται εκτός ανθρώπου, αυτό ναι, είναι γενίκευση και εσφαλμένο.

 

 

..

Link to comment
Share on other sites

μην σας μπερδεύει το παγανισμός=εσωτερισμός, μονοθεϊσμός=έξω.

 

Απλά ήθελα να πω πώς συνήθως όταν γίνεται κάποιο πνευματικό βίωμα οι εσωτεριστές πρώτα ψάχνουν εντός τους ενώ οι μονοθεϊστές έχουν την οπτική τους προς τα έξω και δεν συνιδειτοποιούν τόσο τις εσωτερικές τους καταστάσεις.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Η 'εξωτερικη αντιλήψη' αν παρατηρησει κανεις υπαρχει σε θρησκειες που αποθαρρυνονται πρακτικες

οπως εσωτερισμου, μυστικισμου, διαλογισμου κλπ.

Αυτο ειναι λογικο απο τη στιγμη που εχει επικρατησει η 'εξωτερικη αντιλήψη' αλλα αν δουμε πως αυτη

επικρατησε τοτε νομιζω φαινεται καθαρα τι εχει συμβει.

 

Οι τρεις αβρααμικες θρησκειες στηριζονται στον αρχαιο Ιουδαισμο ο οποιος περιειχε τεχνικες κατεξοχην

εσωτεριστικες (ονειρεμα, αστρικη προβολη, οραματα κλπ). Αυτες εξασκουνταν κυριως απο ιερεις-μυστες

οι οποιοι κρατουσαν το μεγαλυτερο ογκο γνωσεων εντος του ιερατειου.

Αργοτερα και με την παροδο των χρονων οι διαφορες εκκλησιες των θρησκειων που δημιουργηθηκαν

στραφηκαν περισσοτερο προς την κοσμικη εξουσια και ο εσωτερισμος χαθηκε, κατονομαστικε 'μαγεια'

ή κρατηθηκε για τους λιγους.

Ετσι, απο δογμα σε δογμα φτασαμε να εχει επικρατησει η 'εξωτερικη αντιληψη' στις συγκεκριμενες θρησκειες

του δυτικου κοσμου.

 

Με λιγα λογια ολες οι θρησκειες πιστευω ξεκινησαν απο την 'εσωτερικη αντιληψη' και εξελιχθηκαν σε κατι αλλο...

Συμφωνώ, δεν φταίει η φιλοσοφία της κάθε θρησκείας , ίσα-ίσα όλες έχουν κάτι να πουν και τα κοινά σημεία είναι περισσότερα από τις διαφορές,απλά ανάλογα τον πολιτισμό και η προσέγγιση (Ανατολή-Δύση...).

Αυτό που φταίει, και το έχω πει ξανά και παλαιότερα είναι η εξουσία των θρησκειών και η εμπορευματοποίηση τους.

Δυστυχώς στα περισσότερα έχει χαθεί η ουσία και μένει μόνο το έξω :( .

τα έξω και δεν συνιδειτοποιούν τόσο τις εσωτερικές τους καταστάσεις.

0

chaos έχει δίκιο :

"Posted 19 December 2011 - 04:20 AM"

"όπως την αναπνοή.. έσω και έξω.. "

 

 

Το καλύτερο είναι να τα βλέπουμε σφαιρικά :)

 

Αν και αυτό είναι δυσκολο και πολύ λίγοι θα μπορέσουν να το κάνουν :(

Link to comment
Share on other sites

Απλά ήθελα να πω πώς συνήθως όταν γίνεται κάποιο πνευματικό βίωμα οι εσωτεριστές πρώτα ψάχνουν εντός τους ενώ οι μονοθεϊστές έχουν την οπτική τους προς τα έξω και δεν συνιδειτοποιούν τόσο τις εσωτερικές τους καταστάσεις.

 

Μμμ ναι, αλλά από την άλλη σκέφτομαι μήπως αυτό γίνεται επειδή είναι η επικρατής μορφή θρησκείας και "συμφέρει" η προσκόλληση στα ¨¨έξω¨¨ ;!

 

Και στον Πλάτωνα με την αλληγορία του σπηλαίου δεν είχαμε ουσιαστικά μια προσκόλληση στα έξω , στα ψευτικα ,στα απτά και μόνο όταν έφευγες από αυτά έβλεπες την αλήθεια-το φως-τις ιδέες επομένως τα μεσα;;

 

Γιατί έγραψε ο Πλάτωνας τότε την αλληγορία;

Πόσο επαναλαμβάνεται σήμερα;

Επομένως αυτό με βάζει να σκέφτομαι ότι σε όλες τις εποχές και μορφές υπήρχε αυτό, γιατί είναι πιο εύκολη η προβατοποίηση!!

 

μην σας μπερδεύει το παγανισμός=εσωτερισμός, μονοθεϊσμός=έξω.

 

Ναι οκ, απλός συσχετισμός με τα σημερινά μας δεδομένα, εδώ γενικά βλέπουμε τι θεωρηση ζωής έχουμε υιοθετήσει :)

Link to comment
Share on other sites

Ο μύθος του σπηλαίου για μένα πάει ως εξής:

 

Έστω μύστης που βιώνει έκσταση και μεταβαίνει σε μια κατάσταση που βγαίνει από το Γίγνεσθαι (σπήλαιο) που κυριαρχεί η απάτη των φαινομένων και βιώνει την μετάβαση του σε ένα εκτυφλωτικό φωτεινό τόπο (Εν, Νοητός ήλιος) δλδ έξω από το σπήλαιο (Γίγνεσθαι, Σαμσάρα). Στην κατάσταση αυτή δέχεται διδασκαλία για την αληθή φύση των πραγμάτων. Ενώ όσοι δεσμεύονται από τον θάνατο και την ύλη (δεσμώτες) δεν αντιλαμβάνονται το εκστατικό βίωμα.

 

Τώρα όταν ο μύστης γυρίσει από την έκσταση του στην κανονική κατάσταση και αρχίσει να περιγράφει τι είδε και τι έμαθε κανείς δεν τον πιστεύει.

 

Οπότε για μένα ο Πλάτωνας και γενικά οι μύθοι έχουν αλληγορική σημασία και είναι στην περίπτωση του εσωτερισμού.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Ο μύθος του σπηλαίου με εκπλήσει για τη διαχρονικότητά του..

Όπως φαίνεται, ανέκαθεν υπήρχαν τα προβήματα της ελεύθερης βούλησης και χειραγώγησης της μάζας..

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...