Ειλικρινά Τώρα........

[Δανάη]

Κι εγώ έχω μπει φουλ μεθυσμένη στο Αβάπτιστο...το τι έγραφα δεν το θυμάμαι ομολογώ (εννοείται προτού αναλάβω καθήκοντα συντονιστή! )

 

Δε διαφωνώ μαζί σου, Φιλόσοφε. Ας δούμε τι θα πει κι ο ίδιος

[chaos]

Βηλφεγώρ: σπάνια πίνω αλκοόλ και αποφεύγω την κατάσταση μέθης.. ακόμα και να συνέβαινε αυτό, σίγουρα δεν θα έμπαινα σε κάποιο forum για να συζητήσω..

Filosofos: με ψυχογράφησες αρκετά καλά..

Δανάη: επέτρεψέ μου να σου παρουσιάσω τον κόσμο μου μέσω μιας αυθόρμητα γλαφυρής και ελαφρώς ρομαντικής ιστορίας..

Φαντάσου πως βρίσκεσαι σε ένα σταυροδρόμι..

Ο δρόμος πίσω σου είναι σκοτεινός αλλά δεν σε τρομάζει.. Ήρθες από εκεί.. Είναι ο δρόμος της ύλης..

Δεξιά και αριστερά σου υπάρχουν δύο ακόμα δρόμοι ελαφρώς φωτισμένοι, ο ένας της φιλοσοφίας και ο άλλος της ψυχολογίας.. έχεις "βολτάρει" μερικές φορές σε αυτά τα μονοπάτια..

Έζησες εσωτερικές περιπέτειες, κέρδισες και έχασες, γέρασες, πέθανες και ξαναγεννήθηκες.. Αλλά όσα ήταν να ζήσεις εκεί θεώρησες πως ήταν αρκετά προς το παρόν..

Δεν θέλεις να αναλώσεις περισσότερο από τον χρόνο σου..

Και τώρα τι μένει?

Ο δρόμος μπροστά σου..

Εξίσου σκοτεινός με τον δρόμο της ύλης.. αλλά εντέλως άγνωστος για εσένα..

Όμως δεν θέλεις να γυρίσεις πίσω, ούτε να πας αριστερά ή δεξιά.. Θέλεις απλά να φύγεις από εκεί που βρίσκεσαι τώρα.. Να προχωρήσεις μπροστά..

Στο βάθος διακρίνεις μία φωτεινή πινακίδα.. με όση φαντασία σου έχει απομείνει προσπαθείς να αποκρυπτογραφήσεις τη λέξη..

Μπορει να γράφει "υπόσχεση", μπορεί να γράφει "ελευθερία", "όνειρο" μπορεί όμως και να γράφει "αδιέξοδος"..

Μιάς και δεν έχεις κάποιον να ρωτήσεις τι βρίσκεται μπροστά σου, ακολουθείς το ένστικτό σου..

Και το ένστικτό σου, σου λέει πως ναι! είναι αυτό που νομίζεις ότι είναι..

Και προσπαθείς να διακρίνεις αν όντως υπάρχει δρόμος ή το σκοτάδι έχει καλύψει το κένο που βρίσκεται μπροστά σου.. Προσπαθείς να διακρίνεις έστω και μία πέτρα να πατήσεις πάνω της για να μην βρεθείς στο άπειρο πουθενά..

Τι λές? Θα κάνεις το βήμα αυτό?

[Speedy]

Εγώ πάντως κανά δυο φορές έχω μπει φουλ μεθυσμένος στο artofwise και έγραφα βλακειούλες στο τσιριχτίρι και απορώ πως δεν έφαγα ban

Στην χάρισα... χαχαχαχαα

[Δανάη]

Chaos, εγώ το κάνω το βήμα. Κι εσύ απ' ό,τι καταλαβαίνω!

[Αρχάγγελος]

Καλωσόρισες στο φόρουμ Chaos

Είμαι σίγουρος ότι, σε ικανοποιητικό βαθμό, θα βρεις αυτό που ψάχνεις μέσα εδώ.

Θα χρειαστεί χρόνο, αλλά αξίζει τον κόπο.

 

Θα ήθελα να μου κάνετε και εσείς ερωτήσεις πάνω στο θέμα που ανοίξαμε..

 

Δεν θα κάνω ερώτησεις, απλά κάποιες παρατηρήσεις, κρατώντας και μία επιφύλαξη λάθους. Απευθύνονται καθαρά σε εσένα και σε κανέναν άλλο. Είσαι το μόνο άτομο που θα τις κρίνει.

Είτε τις κρατάς, είτε τις πετάς. Δεν θέλω να σε πείσω για τίποτα.

 

Το θέμα που άνοιξες είναι πολυσυζητημένο και αν ψάξεις καλά μέσα στο φόρουμ θα βρεις αρκετές αναφορές σε αυτό.

Κάθε υγιές καινούριο άτομο στον χώρο έχει ακριβώς τις ίδιες απορίες. Η νοοτροπία που μας έχουν ποτίσει και κατ' επέκταση οι εμπειρίες που έχουμε κατανοήσει και αποδεχτεί μέσα από τις πεποιθήσεις αυτές, δεν επιτρέπουν -ακόμα και σε ένα σκεπτόμενο άτομο- να βγει εύκολα από το καλούπι που μας έχουν τοποθετήσει.

Αργά ή γρήγορα όμως το γυάλινο κλουβί ραγίζει, ειδικά όταν ο κατασκευαστής του είχε υποτιμήσει τις ικανότητές του ''φυλακισμένου'', φτιάχνοντάς τό μικρότερο απ'ότι έπρεπε.

 

Οι τοίχοι του κλουβιού είναι οι πεποιθήσεις μας. Κάποιος τις τοποθέτησε εκεί και μας έδειξε τον τρόπο να τις κάνουμε πιο στοιβαρές, νιώθοντας ότι όσο πιο δυνατές τις κάνουμε, τόσο καλύτεροι (και περισσότερο αποδεκτοί) γινόμαστε. Εμείς οι ίδιοι χτίζουμε και ενδυναμώνουμε την φυλακή μας.

Όταν υποψιαστούμε ότι κάτι δεν πάει καλά ξεκινάνε δύο αντίρροπες δυνάμεις να δημιουργούνται. Η μία είναι η αίσθηση της ελευθερίας και η άλλη η αίσθηση της ασφάλειας.

Η μία σε ωθεί να σπάσεις το κλουβί και η άλλη να το ξαναφτιάξεις.

 

Επιπλέον, θες να σπάσεις το κλουβί και να βγεις έξω, αλλά λυπάσαι τον κόπο που έκανες για να το φτιάξεις. Γιατί η αλήθεια είναι ότι έφτυσες αίμα για να το χτίσεις, και ανάθεμα, το έφτιαξες και καλύτερα από τους άλλους. Δεν είναι κρίμα;

Ξέρεις ότι πρέπει να γκρεμίσεις τον τοίχο, αλλά λυπάσαι να το κάνεις και ταυτόχρονα φοβάσαι. Νιώθεις σαν ηλίθιος να κόβεις το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεσαι. Και αυτό είναι η δικλείδα ασφαλείας του συστήματος που μας κρατάει δεμένους. Από φόβο, βλέπεις τον κόσμο ανάποδα και επειδή βλέπεις τον κόσμο ανάποδα, φοβάσαι (φαύλος κύκλος).

Αν κόψεις το κλαδί δεν θα πέσεις κάτω, αλλά θα ανέβεις προς τα πάνω. Όμως εσύ δεν το ξέρεις (ακόμα ένας παράγοντας, η άγνοια).

 

Έχεις ανοίξει λοιπόν φίλε Chaos (συμπεραίνω ότι είσαι γένους αρσενικού, ζητώ συγνώμη αν κάνω λάθος) μία τρύπα στον τοίχο και βρίσκεσαι σε εσωτερική πάλη.

Συνειδητοποιείς ότι ίσως υπάρχει κάτι και έξω από τον τοίχο και νιώθεις εγκλωβισμένος. Όμως ασφαλής.

Δέχεσαι παράλληλα και εξωτερικές επιρροές. Αν σε δει κάποιος να χαλάς τον τοίχο σου, σου κάνει παρατήρηση (διότι νιώθει να απειλείται και η δική του ασφάλεια).

Η κοινωνία γύρω σου στρέφεται εναντίον της πράξης σου και της τάσης σου για ελευθερία.

Έτσι η ζυγαριά αρχίζει να κλίνει προς το ''μέσα στο κλουβί''.

Ψάχνεις για κάποια αντίστοιχη επιρροή ''έξω από κλουβί'' για να ισορροπήσεις.

 

Πίσω από τις ερωτήσεις σου εγώ βλέπω να λες το εξής:

''Βλέπω από την τρύπα κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω, αλλά νιώθω ότι υπάρχει. Όλοι μου λένε ότι δεν υπάρχει τίποτα και να αφήσω τις χαζομάρες. Εγώ ο ίδιος έχω μάθει να πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα. Ας μου πει κάποιος από έξω ότι δεν υπάρχει τίποτα, για να ηρεμίσω''

 

Μην περιμένεις βοήθεια από κανέναν.

Όποιος είναι εκεί έξω, βγήκε από κλουβί και δεν έχει καμμία διάθεση να ξαναπλησιάσει κλουβί. Επιπλέον, έχει σημαντικότερες ασχολίες να κάνει από το να κοιτάει εσένα.

 

Η συμβουλή είναι μία. Άνοιξε πιο μεγάλη τρύπα για να δεις από μόνος σου τί κρύβεται από πίσω.

Μην φοβάσαι, η διαδικασία είναι αναστρέψιμη. Αν δεν σου αρέσει αυτό που θα δεις, πολύ γρήγορα θα την ξανακλείσεις. Είσαι άρτια εκπαιδευμένος για να το κάνεις και θα βρεθούν πολλοί για να σε βοηθήσουν. Δεν θα δεχτείς επίπληξη, ίσα ίσα θα γίνεις φύλακας του συστήματος και ζωντανό παράδειγμα ότι ''εδώ είναι καλύτερα''.

 

Αν πάλι σου αρέσει αυτό που θα δεις, πολύ απλά θα σπάσεις τον τοίχο και θα βγεις. Αν κατάφερες να κάνεις τρύπα, μπορείς και να τον γκρεμίσεις. Έχεις ήδη την δυνατότητα να το κάνεις και θα αντλήσεις την δύναμη για να το κάνεις από αυτό που θα δεις.

Όταν σπάσεις τον τοίχο δεν θα σε πλησιάσει κανένας. Οι από μέσα θα φοβούνται το έξω και οι απ' έξω δεν θα πλησιάσουν το μέσα. Πάνω στην μεταβατική γραμμή θα είσαι τελείως μόνος σου και η επιλογή (άρα και οι συνέπειες) θα είναι απόλυτα δική σου.

[chaos]

Δανάη: ίσως..

Αρχάγγελος: Πρίν ανοίξω το θέμα αυτό έψαξα και διάβασα παρόμοια post ερωτήσεων, αμφιβολιών, αποριών νεοφερμένων.. αλλά δεν με κάλυψαν.. θέλω να μάθω περισσότερα..

Γεννηθήκαμε χωρίς κλουβί..

Το κλουβί μας το φτιάξαμε σιγά σιγά.. πρώτα το νοητό.. αυτό που δημιουργήθηκε στη φαντασία μας για να "πιστέψουμε" πως κάποτε θα φτάσει η στιγμή που θα νιώσουμε ασφάλεια και αποδοχή..

Άσχημο συναίσθημα αλλά εξίσου δυνατό ο φόβος..

Αργότερα, με τη δύναμη του φόβου, αρχίσαμε να υλοποιούμε τη φυλακή μας.. όμως και πάλι στη φαντασία μας..

Φτάσαμε στο σημείο που πραγματικά "πιστέψαμε" πως το κλουβί μας είναι αληθινό.. συνηθίσαμε στην ιδέα του αόρατου θόλου γύρω μας και μάθαμε να ζούμε εκεί κουλουριασμένοι..

Οι φυλακές με μια πρώτη ματιά φαίνονται διαφορετικές.. Όμως όταν κοιτάξεις λίγο μακρύτερα θα καταλάβεις πως κάπου τις έχεις ξανασυναντήσει..

Είσαι απόλυτα ελεύθερος στο πως θα φτιάξεις το κλουβί σου, υλικό, χρώμα, σχήμα, μέγεθος.. Ελεύθερος όμως μέσα σε ένα πλαίσιο προκαθορισμένων επιλογών..

Θεωρώ τα γυάλινα κλουβιά ασχημότερα από όλα.. Φτιάχτηκαν έτσι ώστε ο φυλακισμένος να ζεί με την πεποίθηση πως μπορεί να κοιτάζει έξω και επικοινωνεί με όσους βρίσκονται έξω από αυτό..

Φτιάχτηκαν έτσι ώστε ο φυλακισμένος να ζεί με την πεποίθηση πως κάποια στιγμή θα το σπάσει και θα σηκωθεί πάνω.. Δεν καταλαβαίνει, όμως, πως το μόνο που βλέπει είναι η αντανάκλαση του προσώπου του και πως για να σπάσει το κλουβί του όταν έρθει η ώρα πρέπει να σπάσει τον ίδιο του τον εαυτό..

Λίγοι το κατάφεραν..

Ακόμα λιγότεροι όμως αντιλήφθηκαν πως Δεν Υπάρχει Κλουβί!

και σηκώθηκαν πάνω..

 

και μία αφελής ερώτηση: τι είναι πίστη?

Edited December 23, 2011 by chaos

[Φοίνικας]

και μία αφελής ερώτηση: τι είναι πίστη?

η βεβαιότητα για την ύπαρξη μιας κατάστασης..?εν μέρει..

αποθήκη και καλλιέργεια συναισθημάτων και ενέργειας βασικά..

Βηλφεγώρ: σπάνια πίνω αλκοόλ και αποφεύγω την κατάσταση μέθης.. ακόμα και να συνέβαινε αυτό, σίγουρα δεν θα έμπαινα σε κάποιο forum για να συζητήσω..

χαριτολογώντας το είπα αγαπητέ,

όπως σου είπα μου αρέσουν οι πολλές

διαφορετικές οπτικές

[Ιχώρ]

Στην χάρισα... χαχαχαχαα

Ναι καλά! Απλά ήσουν κι εσύ ντίρλα!

[Ιχώρ]

και μία αφελής ερώτηση: τι είναι πίστη?

Είναι η ουσία η οποία τροφοδοτείται από το συναίσθημα και διαχέεται στο περιβάλλον με σκοπό και συνείδηση. Αυτή είναι η δικιά μου άποψη τουλάχιστον, από προσωπικά συμπεράσματα και εμπειρία. Για μένα είναι η βάση της μαγείας.

Με λίγα λόγια, αν οι πιστοί του Χριστιανισμού πίστευαν σωστά, συλλογικά και αγνά, αυτή τη στιγμή μπορεί να υπήρχε και Θεός.

 

Καλως ήλθες

[chaos]

Καταρχήν, χαρούμενα Χριστούγεννα ή Ηλιούγεννα ή απλά καλησπέρα.. (το νόημα της ύπαρξης μέσω της Αγάπης είναι κοινό για όλους)..

Βηλφεγώρ: για το θέμα της μέθης, εξηγούμεθα για να μην παρεξηγούμεθα.. κατάλαβα πως χαριτολογούσες..

Βηλφεγώρ και Ιχώρ: σε ποιά συναισθήματα αναφέρεστε?

Προσπάθησα να βρώ συνώνυμα της λέξης "πίστη" αλλά δεν βρήκα κάποια που να αποδίδει το νόημα της απόλυτα..

Θυμάμαι έναν μοναχό που έλεγε πως είναι "αμαρτία" να χρησιμοποιούμε τη λέξη "πίστη" αφού δεν μπορούμε να αισθανθούμε το μεγαλείο της..

Παρόλο που δεν είμαι ακόλουθος κάποιας θρησκείας θα συμφωνήσω με τον μοναχό..

Οι άνθρωποι κάνουν το λάθος να λένε "πιστεύω" ενώ θέλουν να πούν "ξέρω" ,"γνωρίζω", "νομίζω", "υποθέτω", "φαντάζομαι", "προβλέπω", "ελπίζω" και άλλες λέξεις που εκφράζουν τη σκέψη τους..

Αλλά το "πιστεύω" είναι κάτι πολύ ανώτερο και βαθύτερο..

Συμφωνείται?

[Φοίνικας]

Βηλφεγώρ και Ιχώρ: σε ποιά συναισθήματα αναφέρεστε?

 

 

Εξαρτάται από το άτομο και από τις εμπειρίες του.

Θυμάμαι έναν μοναχό που έλεγε πως είναι "αμαρτία" να χρησιμοποιούμε τη λέξη "πίστη" αφού δεν μπορούμε να αισθανθούμε το μεγαλείο της..

Να μην μιλάμε καθόλου τότε..ούτε και να σκεφτόμαστε..

(πληροφοριακά το δεύτερο είναι απείρως ευκολότερο από το πρώτο..)

 

Προσπάθησα να βρώ συνώνυμα της λέξης "πίστη" αλλά δεν βρήκα κάποια που να αποδίδει το νόημα της απόλυτα..

Παρόλο που δεν είμαι ακόλουθος κάποιας θρησκείας θα συμφωνήσω με τον μοναχό..

Οι άνθρωποι κάνουν το λάθος να λένε "πιστεύω" ενώ θέλουν να πούν "ξέρω" ,"γνωρίζω", "νομίζω", "υποθέτω", "φαντάζομαι", "προβλέπω", "ελπίζω" και άλλες λέξεις που εκφράζουν τη σκέψη τους..

Αλλά το "πιστεύω" είναι κάτι πολύ ανώτερο και βαθύτερο..

Συμφωνείται?

Υπάρχουν πολλά επίπεδα οπτικής και εστίασης και η γλώσσα,στον βαθμό που την χρησιμοποιούμε

για λόγους πρακτικότητας,σπάνια καλύπτει απόλυτα το τι θέλουμε να περάσουμε στον άλλο..

 

Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε τόσα μα τόσα πολλά αλλά θα σου προτείνω το εξής..

κράτα στο μυαλό σου μια λίστα ερωτημάτων(δεν είναι ανάγκη να το κάνεις συνειδητά,θα γίνει θες δεν θες )

και όσο προχωράς θα βλέπεις οτι θα αλλάζουν και οι απαντήσεις που δίνεις..

Μέχρι να βρεις τις δικές σου απαντήσεις η απάντηση κανενός δεν πρόκεται να σε καλύψει..και όταν τις βρεις

οι απαντήσεις της πλειοψηφίας των γύρω σου θα σου φαίνονται κατώτερες σε βαθμό χρησιμότητας από τις

δικές σου,επειδή οι δικές σου απαντήσεις θα πηγάζουν από εμπειρίες,συνειρμούς και συναισθήματα,όχι ήχους..

και η γλώσσα των αισθήσεων είναι απείρως πληρέστερη από τον λέξεων(αν και βρίσκεται σε νεφελώδη μορφή,

με αποτέλεσμα να χρειαζόμαστε τις λέξεις για να θέτουμε τάξη στο χάος των αισθήσεων)

Υ.Γ.Οι λέξεις είναι μεταβλητές όσο και αν μας αρέσει ή όχι η ιδέα..(γιατί έχει και πολλά θετικά και πολλά

αρνητικά..)Δεν μπορείς να πεις οτι μια τιμή της μεταβλητής(πχ το αγαπώ του Χριστού)είναι πιο σωστή

από μια άλλη..(πχ το αγαπώ του φορτηγατζή προς την μαριγούλα..{την νεράιδα })

Πιο εξευγενισμένη ναι,πιο σφαιρική ίσως,πιο πολύπλοκη και περίπλοκη επίσης ναι..πιο σωστή όμως..χμμμ..

 

Υ.Γ2.Άλλο όταν μιλάμε για λάθος επιλογή λέξεων..το να πεις "νιώθω σαν αγγούρι" θέλοντας να δηλώσεις

ψυχική ευφορία όντως χάνει λίγο..

 

Y.Γ3.Αν και θα μπορούσες να εννοείς φρέσκος σαν αγγούρι!είναι κι αυτό μια άποψη..

Edited December 25, 2011 by Βηλφεγώρ

[Ιχώρ]

Το μεγαλείο της Πίστης... πραγματικά ακατανόητο από κάθε άνθρωπο. Δεν είναι για ανθρώπους αυτά τα πράγματα, όχι. Μακριά!

Μοναχός της πασίγνωστης θρησκείας ήταν αυτός; Πράγματι αμαρτία είναι να την βάζεις στο στόμα σου! Γι αυτό και αυτός κλείστηκε εκεί μέσα; Γιατί ως άνθρωπάριο θα έχανε κάθε αυτοκυριαρχία και θα αμάρτανε στα εγκόσμια;;; Σπουδαίοι χαρακτήρες...

Γίνομαι λίγο κακός τώρα, αλλά δεν αντέχω όταν βλέπω τον κάθε ένα να προσπαθεί να μεταγγίσει τις παρωπίδες του. Και ειδικά αυτούς!

 

Τα συναισθήματα στα οποία αναφέρομαι, είναι όλα όσα γνωρίζεις ή μπορεί να ανακαλύψεις στην πορεία. Τίποτε το ιδιαίτερο, μα για μένα (μπορεί για σένα όχι) είναι το κλειδί. η Ισχύς αυτών είναι που μετράει, η καθοδήγησή τους, και η απελευθέρωσή τους. Όταν συντονίζονται αυτά σωστά, γίνονται τα πάντα.

 

Αερολογίες σου ακούγονται, ξέρω... αλλά έτσι λειτουργεί.

[chaos]

Βηλφεγώρ: Καταλαβαίνω τι εννοείς.. Ίσως το πρόβλημά μου είναι πως δεν έχω βρεί κάτι να στηρίξω και να αναπτύξω την πίστη μου και δεν εννοώ κάποια θρησκεία ή θεότητα..

Ιχώρ: Μάλλον παρεξήγησες τη λέξη "αμαρτία" γι'αυτο την έβαλα ανάμεσα σε διπλή απόστροφο..

Επίσης δεν μετέφερα τα λόγια του μοναχού αλλά το νόημα..

 

Θα ήθελα να μοιραστώ ένα παράξενο βίωμά μου μαζί σας και να μου πείτε τη γνώμη σας πάνω στην εξωσωματική εμπειρία.. βέβαια η επιστήμη δίνει και εκεί μία απάντηση αλλά συγκριτικά με διάφορα ψιλά που μου έχουν τύχει αυτό ήταν το πιο έντονο..

Στις αρχές των 20ων μου χρόνων βρέθηκα σε ένα μικρό δωμάτιο με φίλους, οι οποίοι έκαναν τρομερή φασαρία επιπεδου νηπιαγωγίου..

Προκαλώντας μου σύγχηση αυτή η κατάσταση και θέλοντας ηρεμία αποχώρησα στην κουζίνα.. Κάθησα σε μια καρέκλα, ακούμπησα τα χέρια μου στο τραπέζι και το κεφάλι μου πάνω στα χέρια μου..

Δεν θυμάμαι να με πήρε ο ύπνος αλλά ξαφνικά βρέθηκα πίσω από το σώμα μου να το κοιτάζω.. για λίγο αναρωτήθηκα αν είχα πεθάνει, αλλά δεν με τρόμαξε αυτό..

Δυστυχώς με επανέφεραν στη γη τα σκουντήγματα ενός φίλου μου..

Αυτό που θα θυμάμαι για πάντα είναι η τελειότερη αίσθηση ελευθερίας που ένιωσα..

Είχα απαλλαχτεί εντελώς από το "εγώ" μου.. δεν υπήρχε κάτι που να θυμίζει εμένα.. κανένα συναίσθημα..

Δεν έχω ιατρικό ιστορικό και καμία σχέση με το διαλογισμό..

Δεν έχει τύχει να ξαναβιώσω κάτι αντίστοιχο, αν και θα ήθελα να συμβεί ξανά..

Διάβασα πως αρκετοί άνθρωποι έχουν παρόμοιες εμπειρίες χωρίς να το επιδιώξουν, ειδικά όσοι νοσηλεύονται σε κρίσημη κατάσταση..

Η επιστημονική εξήγηση μου διαφεύγει.. αν θυμάμαι καλά είναι ενα παιχνίδι του εγκεφαλου μας και τίποτα περισσότερο..

Μα γίνεται η τελειότητα αυτή να είναι απλά ένα παιχνίδι??

[Devaraja]

Η αστρικη προβολη θα μπορουσε καλιστα να ειναι ενα παιχνιδι του εγκεφαλου. Γενικοτερα η πραγματικοτητα οπως τη

βιωνουμε στηριζεται καθαρα στον εγκεφαλο οποτε παλι ειναι ενα παιχνιδι του εγκεφαλου. Αυτο που με ενοχλει ειναι οτι

στα περισσοτερα πειραματα που γινονται παραλειπεται ο 'εσωτερικος κοσμος'/ψυχολογια του ατομου ενω εχει αποδειχτει

οτι επιρεαζει την αντικειμενικη πραγματικοτητα. Θεωρειται 'μαυρο κουτι' και δεν λαμβανεται υπ'οψη στα αποτελεσματα

των πειραματων.

Επιπλεον γινονται πειραματα που καταληγουν σε καποιο επιστημονικοφανες συμπερασμα ενω εμπεριεχουν πληθωρα

λογικων σφαλματων. Ειναι σαν να εχει προαποφασιστει το συμπερασμα και να προσπαθουν να το στηριξουν με 'επιστημονικη

μεθοδο'...

 

 

http://www.near-death.com/tart.html

[chaos]

Devaraja: παρόλο που δέχομαι τις περισσότερες επιστημονικές εξηγήσεις δεν μπορώ να στηρίζομαι πάντα 100% σε αυτές..

Σίγουρα η επιστήμη έχει βοηθήσει αρκετά στην επεξήγηση παραφυσικών φαινομένων με λογικό και ρεαλιστικό τρόπο.. Αλλά πως μπορείς να εμπιστευτείς απόλυτα γνώσεις που κατέχουν λίγοι και μοιράζονται μόνο όσες τους συμφέρει?

Χρησιμοποιώ το παράδειγμα της ψυχολογίας όπου ένα υπερδραστήριο παιδί περιγράφεται με το σύνδρομο ADHD ή ένας κυκλοθυμικός χαρακτήρας με τη διαταραχή της διπολικότητας..

Η κατάληξη των περιπτώσεων αυτών τις περισσότερες φορές είναι η χορήγηση επικίνδυνων φαρμάκων.. και όλα αυτά αποσκοπούν στο κέδρος χρημάτων και όχι μόνο..

Επίσης θα χρησιμοποιήσω ακόμα ένα παράδειγμα που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση.. Είναι αυτό των αστυνομικών και των detective στην αμερική που μερικές φορές στρέφονται σε medium όταν βρίσκονται σε αδιέξοδο, όπως έχω δεί σε documentaries..

Υπάρχει μία κατάσταση του "φάσκω και αντιφάσκω" γύρω μας που με έχει μπερδέψει αρκετά..