Jump to content

Φοβάσαι το σκοτάδι;


Recommended Posts

Καλησπέρα παιδιά και καλή πρωτοχρονιά.

Παλιότερα είχα πάρα πολλούς φόβους στο σκοτάδι. Από μικρό παιδί είχα την εντύπωση πως με παρακολουθούσαν 2 κίτρινα μάτια. Δύο κίτρινα, σχιστά μάτια με καφετιές κόρες. Αυτό είχε ξεκινήσει από όταν ήμουν περίπου 5-6 χρονών. Παρ'όλ'αυτά, ίσως λόγω του τυπικού μου οικογενειακού περιβάλλοντος (οι άντρες δεν πρέπει να φοβούνται), πάντα κοιμόμουν σε πίσσα σκοτάδι. Με τον καιρό αυτή η αίσθηση ατόνισε αλλά δεν χάθηκε τελείως, ας πούμε ότι είχα συμβιβαστεί με την ιδέα ότι κάτι με κοίταζε και απλά το είχα συνηθίσει. Ήταν μάλιστα φορές που πριν κοιμηθώ φώναζα καληνύχτα.

Γύρω στα 16 το πρόβλημα άρχισε να με ενοχλεί πάλι έντονα, γιατί τα μάτια είχαν πάρει σάρκα και οστά στα όνειρά μου. Μέχρι περίπου τα 20 μου χρόνια τα έβλεπα συνεχώς. Μάλιστα έβλεπα τον ίδιο εφιάλτη για εβδομάδες ολόκληρες. Όταν σταματούσε ο εφιάλτης, περνούσε λίγος καιρός για να ξεκινήσει ένας καινούριος που θα επαναλαμβανόταν και αυτός για εβδομάδες. Σαν πρωτοετής φοιτητής είχα φτάσει στο σημείο να μην κοιμάμαι αν δεν είχε ξημερώσει.

Στον εφιάλτη πάντα υπήρχε κάτι που με κυνηγούσε, το οποίο ανεξαρτήτως μορφής είχε πάντα τα ίδια κίτρινα μάτια, (εκτός από μία μικρή περίοδο που το πλάσμα δεν είχε καθόλου μάτια).

Τέλος πάντων, για να μην το κουράζω, τότε είχα πάρει την απόφαση να σταματήσω να το αγνοώ και να το αντιμετωπίσω. Προσπάθησα να βρω την αιτία. Καταρχήν έπρεπε να ξεκαθαρίσω αν προερχόταν από μένα ή ήταν κάτι άλλο. Συνειδητοποίησα λοιπόν πως τα όνειρα ήταν πιο έντονα και συχνά όταν εγώ δεν ήμουν καλά ψυχολογικά. Όταν με αυτοψυχανάληση κατάφερα σιγά σιγά να ξεπεράσω τους φόβους μου, τα κόμπλεξ μου και γενικώς να "στρώσω χαρακτήρα" τα όνειρα σταμάτησαν και ο φόβος της νύχτας καταλάγιασσε. Πλέον ακόμα και σε στιγμές αδυναμίας που τα μάτια κάνουν την εμφάνισή τους, μπορώ με μία κίνηση του χεριού μου να τα διώχνω, και στον ύπνο μου και στον ξύπνιο μου. Οι εφιάλτες έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια και η νύχτα μοιάζει πλέον τόσο μαγική που πραγματικά την απολαμβάνω.

Το φως είναι ασφαλές και χαρωπό, αλλά η μαγεία της νύχτας, όταν ξυπνούν οι υπόλοιπες αισθήσεις, δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 100
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Εγώ όχι απλά δεν φοβάμαι το σκοτάδι αλλά το λατρεύω!!!

Εκείνη την μικρή στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα στον χώρο πέρα από εσένα και το απόλυτο σκότος.

Εκείνη την Μικρή στιγμη πού έρχεσε αντιμέτοπος με τον εαυτό σου, γιατί μόνο σε αυτόν έχεις να στραφείς και ξέρεις ότι μόνο αυτός είναι εκεί.

Τότε ανακαλύπτεις ποιός πραγματικά είσαι. Αν είσαι φτιαγμένος από τα υλικά του λαμπερότερου αγγέλου η του σκοτείνοτερου διαβόλου.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που διάβασα, γιατί δυστυχώς δεν είχα την πολυτέλεια να τα διαβάσω όλα. :019blush:

Λοιπόν, κάπου πήρε το μάτι μου ότι ο λόγος που φοβάται κάποιος το σκοτάδι είναι επειδή ενυπάρχει ο φόβος για το άγνωστο και συνεπώς ο φόβος του θανάτου... Δεν είναι όμως απαραίτητο αυτό! Μπορώ να πω ότι εγώ δεν φοβάμαι το θάνατο, αν και με λειπεί το γεγονός ότι κάποιος σταματάει να ζει... Ηζωή είναι ωραία!

Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...

Δεν αντιλέγω ότι σχεδόν πάντα, είμαστε εμείς οι ίδιοι που προκαλούμε αυτόν τον φόβο, αλλά απλώς δεν είμαστε όλοι ικανοί να τον ξεπεράσουμε! Η Νεφέλη είπε κάποια στιγμή, ότι μπορεί να λειτουργήσει ο τσαμπουκάς... Για μένα δυστυχώς όχι! Το προσπάθησα!

Απλώς έχω καταλάβει ότι αυτό τελικά που φαβάμαι είναι το τι κρύβει το σκοτάδι... Τίποτα, αλλά και τα πάντα... Εκεί οι φόβοι πέρνουν ζωή! Όλοι οι φόβοι... Όπως διάβασα και κάπου αλλού, βλέπεις ποιος πραγματικά είσαι (βλέπεις μέσα σου)... Ναι, αλλά βλέπεις και πως πραγματικά είναι και τα πράγματα γύρω σου...

Τώρα, δεν ξέρω αν το σκοτάδι ενισχύει τον φόβο του καθενός, αλλά αναρωτιέμαι, αν ο φόβος αυτός υπάρχει και απλώς την μέρα δεν τον καταλαβαίνεις γιατί, μία ο Ήλιος, μία η φασαρία σου αποσπούν την προσοχή. Αλλά και πάλι, το βράδυ, όταν πάλι υπάρχει φως και φασαρία, πάλι δεν έχω την αίσθηση του φόβου κι ας είμαι σπίτι μόνος... Αλλά οι ώρες εκείνες, πριν ξημερώσει που είναι απόλυτο το σκοτάδι και πυκνό, αν μου επιτέπεται να πω, τότε τι;

 

Πάντως αυτό που με φοβίζει εμένα, δεν ξέρω ακριβώς τι είναι! Νιώθω ότι υπάρχουν παρουσίες μέσα στο σκοτάδι...

 

Έχετε νιώσει ποτέ την αίσθηση ότι κάτι σε παρακολουθεί και παραμονεύει εκεί τριγύρω; Ε, λοιπόν, αυτήν ακριβώς την αίσθηση έχω εγώ με το σκοτάδι, αλλά δεν θα το φοβόμουν αν ήταν μόνο αυτό. Δυστυχώς, την αίσθηση αυτή την έχω βιώσει πολλές φορές όταν περπατάω βράδυ σε άδειους δρόμους ή καμιά φορά όταν οδηγάω σε ερημιές κι ας έχω το ραδιόφωνο ανοιχτό... Και πέρα από αυτό, να μην ξεχάσω να αναφέρω το γεγονός, ότι κάποιες φορές έχω την ίδια πάλι αίσθηση και μέρα μεσημέρι ότι κάποιος με παρακολουθεί, απλώς τότε δεν με φοβίζει τόσο πολύ! Το μόνο που παθαίνω είναι να τεντώνονται οι αισθήσεις μου για να δω αν είναι όντως της φαντασίας μου...

 

Για αυτόν λοιπόν το λόγο είχα γράψει και στην αρχή ότι το φαβάμαι όταν μένω μόνος!

Ίσως τελικά να είναι απλώς της φαντασίας μου και να μου παίζει παιχνίδια η σκιά μου, δεν μπορώ να ξέρω...

 

Αυτά...

 

Υ.Γ. Επίσης, μην ξεχνάτε, όσοι δεν φοβάστε το σκοτάδι, ότι υπάρχουν πολύ ύπουλα πράγματα μέσα σε αυτό, όπως μία γωνία, μία καρέκλα, ένα τραπεζάκι, ένα ΠΌΜΟΛΟ!!! :063laugh:

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
Πάντως αυτό που με φοβίζει εμένα, δεν ξέρω ακριβώς τι είναι! Νιώθω ότι υπάρχουν παρουσίες μέσα στο σκοτάδι...

 

Για αυτόν λοιπόν το λόγο είχα γράψει και στην αρχή ότι το φαβάμαι όταν μένω μόνος!

Ίσως τελικά να είναι απλώς της φαντασίας μου και να μου παίζει παιχνίδια η σκιά μου, δεν μπορώ να ξέρω...

Οι περισσοτεροι το ενοιωσαν αυτο ως φοβο τις παρουσιες σκιες κτλ στο σκοτάδι.Εαν εισαι πχ κουρασμενος ή θέλεις να διαβασεις κτλ,νομιζω οτι θα αρχισεις να απολαμβανεις την ησυχια της νυχτας και δε θα νοιωθεις ετσι.

 

Υπάρχει κι ο πραγματικος φόβος(να σηκωνονται απο τα ξημερωματα να ανοίγουν τα παραθυρόφυλλα και να ξανακοιμούνται,να τα κλείνουν νωρις το απόγευμα για να μη βλέπουν τη νύχτα,να μη μπορούν να μείνουν μόνοι βραδυα,ακομη και σε πολυόροφα διαμερίσματα μεσα σε πόλεις παρα μόνο εαν ειναι καποιος στο σπίτι)αυτα πηγάζουν απο παρελθοντες εμπειριες τραυματικες πχ "φαε παιδάκι μου το βραδυνο σου,εγω θα κλεισω το φως κι εσυ θα το αναβεις"

 

Αυτος ειναι φοβος

 

 

Στον αλλο φοβο, ως αισθηση που αναφερεται και στο άρθρο να απαντησω οχι δε το φοβαμαι το σκοτάδι μεσα σε ορια πχ φοβαμαι τη νυχτα στη φυση μονη μου(δασος βουνο θαλλασα) με παρεα κατι γινεται.Στο σπιτι στη πολη η γενικα οχι και μαρεσει πολυ,τα πλασματα που νομιζα οτι κρυβοταν κατω απο το κρεββατι μου όταν ήμουν μικρη εχουν φυγει και σαυτο βοηθησε και η ιδιοσυγκρασια μου και η ψυχολογια μου κι εφοσον ετεινα να χαλαρωνω με ενα βιβλιο η μουσικη τις νύχτες

Edited by infinity
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Αφήστε...φοβάμαι το σκοτάδι! Γιατί πολύ απλά δε βλέπω τι υπάρχει! Άγνωστο! Και όχι μόνο το φοβάμαι, αλλά δεν πιστευω οτι υπάρχει κ άνθρωπος που να μην το φοβάται (απλά το παίζει χαλαρός, είναι θαρραλέος)...μέχρι εκεί έχει φτάσει η παράνοια. Αφού ο άνθρωπος -όπως όλα τα ζώα (ξέρω καταντάω γραφική μ αυτό)- βασίζεται στις αισθήσεις του που δεν είναι και φοβερά ανεπτυγένες. Άμα δε βλέπει, δε νιώθει, δε..., φοβάται!

 

Αυτό με τον ύπνο το είχα κι εγώ, αλλά το ξεπέρασα με παρόμοιες μεθόδους με της Νεφέλης :rolleyes: . Άσχετο, αλλά μια περίοδο δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί αισθανόμουν την παρουσία κάποιου μέσα στο σπίτι και άκουγα ήχους (βέβαια οι ήχοι έρχονταν απ'τον από πάνω μου), μέχρι που ξύπνησα το αγόρι μου μες στη νύχτα και ήρθε να δει αν ήταν κανείς μέσα. Δεν ήταν, αλλά εγώ σηκώθηκα κ έφυγα απ'το σπίτι και κοιμήθηκα στην κολλητή μου.... που να είχα δει κ θρίλερ! :lol:

Link to comment
Share on other sites

Οι περισσοτεροι το ενοιωσαν αυτο ως φοβο τις παρουσιες σκιες κτλ στο σκοτάδι.Εαν εισαι πχ κουρασμενος ή θέλεις να διαβασεις κτλ,νομιζω οτι θα αρχισεις να απολαμβανεις την ησυχια της νυχτας και δε θα νοιωθεις ετσι.

 

Με φώναξε κανείς ? :smilewink:

 

Θα επαναλάβω την απάντηση μου σε αποφυγή παρεξηγήσεων αυτό που πραγματικά φοβάσαι είναι το Άγνωστο. Αν συμφιλιωθείς με αυτό και το κατανοήσεις τότε παύεις να το φοβάσαι.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Εγω μικρος 8οβομουνα τ σκοταδι "στη 8αλασσα εγω νυχτα ποτε" μεχρι εκει που πατονα

!!!!!αλλα τωρα ειμαι ενταξει!!! :063laugh:

Link to comment
Share on other sites

Κατάλαβα κάτι τους τελευταίους μήνες... Δεν χρειάζεται να ξεπεράσεις τους φόβους σου κάπως, αρκεί να τους αποδεχτείς... Εγώ τουλάχιστον αυτό έκανα... Όταν αποδεχτείς τον φόβο σου πραγματικά, μόνο τότε ξεθωριάζει σιγά σιγά μέσα σου...

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, εγώ από πολύ (μα πάρα πολύ) νεαρή ηλικία (από τότε που αμυδρά θυμάμαι τον εαυτό μου) ένιωθα πάρα πολύ ισχυρά μία άλλη παρουσία στο σπίτι μου, στο εξοχικό μου. Γενικά, τα βράδια όπου και να ήμουν αισθανόμουν και κάποιον άλλον, ο οποίος όμως δεν ήταν στο ίδιο δωμάτιο, αλλά λίγο πιο έξω από την πόρτα του

Αυτό συμβαίνει μέχρι και σήμερα, ακόμη και τώρα που γράφω. Το σπαστικό είναι ότι με ακολουθεί όπου και να πάω.

Ναι, φοβάμαι το σκοτάδι. Το λατρεύω, το σέβομαι, αλλά και το τρέμω. Θυμάμαι που μία φορά είχα φτάσει σε σημείο να έχω κυριολεκτικά παγώσει από τον φόβο μου.

 

Παρενθεσιακά. Με αυτό που με ακολουθεί για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα είχα πιάσει κουβεντούλα μέσα από ένα εκκρεμές .

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Κάποιες φορές το φοβάμαι, και κυρίως επειδή δεν βλέπω και επίσης το έχω συνδιάσει με το απόκρυφο. Κανονικά δεν έχω πρόβλημα παρά μόνο όταν το σκέφτομαι σε συνδιασμό με παραφυσικά φαινόμενα. Γι' αυτό μ' αρέσει πάντα το φως γιατί είναι πιο καθαρό και σαφές και νιώθω περισσότερη ασφάλεια. Για παράδειγμα είχα ψύχωση μια περίοδο ότι κάποιο "ον" στεκόταν και με παρακολουθούσε από έναν συγκεκριμένο καναπέ στο δωματιό μου. Αυτό κράτησε κάποιους μήνες και μόνο τα βράδια μόνη μου, μετά σταμάτησα να το σκέφτομαι. Γι' αυτό και συνήθως προτιμώ να διαλογίζομαι την ημέρα. Το ξέρω ότι είναι χαζό και ότι στον ενεργειακό κόσμο μέρα νύχτα δεν έχει σημασία αλλά είναι κάτι αρχέγονο που δεν μπορώ να το αποβάλλω.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι απολαμβάνω εξίσου την συντροφιά του σκοταδιού όσο και το να κάθομαι να με φωτίζει, να με λούζει ο ήλιος... το εκλαμβάνωμαι και το έχω αποδεχτεί σαν κάτι που απλά υπάρχει στον κόσμο τον οποίο θέλω να νιώσω.. και έτσι νιώθω πως πρέπει να κάνω, πέρα από τα όρια του φως = καλό, σκοτάδι = κακό.. είναι φυσικά.

ειδικά στην φύση το σκοτάδι μου φαίνετε τόσο όμορφο.. ομολογώ βέβαια πως νίωθω έναν φόβο αν κολυμπήσω στα βαθιά αλλά αν έχω μια μάσκα και κολυμπάω κάτω απτό νερό νιώθω ακριβώς το αντίθετο.. τη υπέροχη σιωπή στα αλήθεια.. ίσως επειδή βλέπω και καλύτερα κάπως τον χώρο που είμαι.

μου αρέσει να είμαι μόνος μου, δεν μου αρέσει η μοναξιά να απομονωθώ από τον κόσμo δηλαδή σαν κανένας ερημίτης.. λειτουργώ καλύτερα έτσι και σκέφτομαι με διαφορετικό τρόπο.. και το σκοτάδι έχει αυτήν την ευγενική σιωπή και απολαμβάνω στα αλήθεια να διαλογίζομε σε αυτό.

 

έτσι το βλέπω εγώ για εμένα.

Edited by Doukidious
Link to comment
Share on other sites

Εμενα πάλι μου αρέσει πολύ το σκοτάδι και δεν το φοβάμαι,με γαληνεύει και νιωθω την αλήθεια του.

Πολλες φορες θέλω να βυθίζομαι στο απόλυτο σκοτάδι και να το κοιταω.

Με τον ηλεκτρικό φωτισμό δεν τα παω καλα,μου προκαλεί εκνευρισμό και ειδικά οταν θελω να κοιμηθώ.

Link to comment
Share on other sites

αν και εχω γραψει παλιοτερα πως δεν φοβαμαι το σκοταδι , κατι που δεν εχει αλλαξει απο τοτε , ακομα και τωρα δεν τοφοβαμαι ...εχω αλλαξει ..καποτε απλα δεν το φοβομουν , τωρα δεν το φοβαμε και ας μην μπορω να δω με τα ματια ..μπορω να δω με το μυαλο με το υποσυνηδητο μου ...βλεπω και νιωθω τα παντα .... σας γραφω ξανα γιατι θελω να αναφερω ενα αλλο γεγονος το οποιο εχει συμβει και θα ηθελα την γνωμη σας ...μιας και το ατομο αυτο φοβατε πλεον το σκοταδι , ο φοβος της ομως δεν προκληθηκε απο το σκοταδι αυτο καθε αυτο αλλα απο το σκοταδι της ψυχης καποιου ατομου !!!!!!

προχθες ειχα παει στο σπιτι της κολλητης μου με την οποια μιλαμε πανω σε ολα αυτα , της ελεγα εμπειριες μου και συζητουσαμε , ξαφνικα θυματε κατι που της ειχε συμβει πρην γνωριστουμε , ειχε γνωρισει η κορη της καποιον που ειχε δυναμεις αλλα ηταν παρα πολυ κακος ..προσπαθησε να απομακρυνη την κορη της αλλα ματαια οσο αυτη προσπαθουσε τοσο αυτος την κερδιζε ...για να μην μακρηγορω , τελικα καταφερε να απαλαγει απο την παρουσια του ανθρωπου αυτου , (το ηθελε πλεον η κορη της)αυτος θεωρησε σωστο να την απιλησει , αυτος μζι με εναν φιλο του ....οσο μου το ελεγε δεν ενιωσα κατι αρχικα οσο ομως προχωρουσε αρχισα να νιωθω και να τραβαω , ειχα καταλαβει πως κατι ειχε συμβει αλλα δεν της ειπα τιποτα ....αυτος ο ανθρωπος εκανε οντως κατι ...η κολλητη μου ενω μεχρη τωρα κοιμοταν με ενα φως αναμενο εκεινο το βραδυ κοιμηθηκε με δυο ...επαναλαμβανω δεν το συζητησα μαζι της τι ενιωσα .σηκωνομε να φυγω , βγαινω απο το σπιτι δεν φοβαμαι το σκοταδι , μου ειναι πολυ οικιο πλεον , αλλα νιωθω πως κατι με ακολουθει , με ενοχλησε αυτο αφανταστα , ηξερα πως δεν μπορουσε να με πειραξει , δεν ειχε την δυναμη , αλλα με το που μπηκα μεσα στο αμαξι εβαλα ασφαλειες , μια κινηση πιστευω οχι δικια μου , εννοω ηταν μια κινηση καθαρα ενστικτωδης τιποτα αλλο , μια ςκια δεν φοβαμε ουτε το σκοταδι αλλα ουτε και εκεινο το πλασμα καθος και κανενα αλλο ....φτανω σπιτι μου και στην διαδρομη ειχα αποφασισει να διαβασω κατι ..με το που μπαινω μεσα το ξεχναω και ξαπλωνω , αμεσως τοτε το θυμιθηκα ...κατι μου ελεγε να σηκωθω και να το διαβασω και κατι μου ελεγε μην το κανεις ..τελικα το εκανα σηκωθηκα και διαβασα ...αυτο που με ακολουθησε εφυγε !την επομενη μιλησα με τη φιλη μου και αυτη μου ειπε πως ολο το βραδυ φοβοταν και για αυτο αναψε δυο φωτα μεσα στο σπιτι ..μολις κλεισαμε το τηλ. εκατσα και εκανα κατι για αυτην ... εφτασα στο σημειο να αρρωστησω αλλα οκ ...την κυριακη που μας ερχεται θα παω να κανω εναν καθαρισμο στο σπιτι της και κατι ακομα που ξεχασα να αναφερω

το καλοκαιρι εκει που ειχε πεσει να κοιμηθει ξαφνικα αρχισε να τρεχει η βρυση με μεγαλη πιεση αυτο συνεβει δυο φορες , και μια αλλη βραδυα που ενιωθε πως καποιος ηταν εκει , ειχε τρομοκρατηθει ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκε ...φυσικα ξερω πως μονο με τον ενεργειακο καθαρισμο δεν γινεται τιποτα αλπα ειναι μια αρχη πραξεων ...

περιμενω τα φωτα σας .

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Εντάξει ως πιτσιρικάς φοβόμουν το σκοτάδι μην σκάσει μύτη ο μπαμπούλας.. μετά αφού κατάλαβα ότι δεν υπάρχει η έστω ακόμα και αν υπάρχει είναι πολύ μικρές οι πιθανότητες να με επισκεφτεί τον αντικατέστησα με διαρρήκτες οι οποίοι τότε είχαν τιμήσει τους από κάτω μου..

Μετά κατάλαβα ότι και αυτοί να έρθουν εντάξει.. θα πάρουν την TV θα πάρουν το στερεοφωνικό και στο τσακίρ κέφι θα κάτσουν να ψάξουν για τίποτα κοσμήματα.

 

Σιγά σιγά αφού είχα πλέον μεγαλώσει και είχα αρχίσει να κάθομαι τα καλοκαιρινά βράδια σε ερημικές παραλίες, παρκάκια και κάποιες φορές σε δάσος.. το πήρα απόφαση πως αν τυχών έρθει κάποιος ζωντανός κίνδυνος, απλά θα λειτουργήσει το ένστικτό της επιβίωσης. Και στην τελική γιατί να φοβηθώ εγώ "αυτόν" και όχι αυτός "εμένα" ; με ξέρει κ απο χτες δηλαδή;

 

Το απόλυτο σκοτάδι σε εξωτερικό χώρο μου αρέσει πολύ.. νιώθω μια ατελείωτη αίσθηση ελευθερίας καθώς σιγά σιγά τα μάτια μου συνηθίζουν στο σκοτάδι και αρχίζουν σιγά σιγά να βλέπουν την περιοχή... ως ένα σημείο βέβαια. Είναι και ο ήχοι της νύχτας που μπορούν να σε ηρεμούν και να σε ταξιδεύουν μόνο από το άκουσμα τους.. Αυτός ο συνδυασμός ησυχίας και ταυτόχρονα μελωδίας των ήχων της νύχτας μαζί με τις εικόνες που μπορούν να συλάβουν τα μάτια μας στο σκοτάδι δίνουν μια αίσθηση ότι βρίσκεσαι στη μέση του πουθενά. Αλλά ακριβώς επειδή ακούς και βλέπεις τη ζωή ( αέρας, κύμα, ζώα που κόβουν βόλτες) νιώθω την απόλυτη ελευθερία.

Αντίθετα όταν είμαι στο δωμάτιο μου με απόλυτο σκοτάδι.. νιώθω κάπως.. γιατί νιώθω μόνος. Ούτε ακούω τίποτα ούτε βλέπω τίποτα, παρά μόνο ήχους της πόλης.. και όλο αυτό απλά μου τη βαράει στα νεύρα.

 

 

 

Να δώσω μια απάντησηη στη leuki-magisa

Το γεγονός από τον φόβο σας προς τις δυνάμεις αυτού του προσώπου, να δημιουργήσατε οι ίδιες αυτές τις καταστάσεις το σκεφτήκατε; ο φόβος για αυτό το άτομο σε συνδυασμό με την μοναξιά που προσδίδει το σκοτάδι; το λέω αυτό γιατί είναι πολύ πιθανόν να έχει συμβεί κάτι τέτοιο.. και πριν μπούμε σε μια συζήτηση γεμάτη εικασίες για πιθανές πνευματικές ενέργειες αυτού του προσώπου, καλό θα ήταν να αποκλείσουμε την περίπτωση της αυθυποβολής.

 

Ξέρω πως η απάντηση μου δεν ήταν κατατοπιστική, αλλά πιστεύω πώς έτσι μπορούμε σιγά σιγά να καταλάβουμε τι έγινε. Σταδιακά....

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Παλιότερα φοβόμουν το σκοτάδι όταν έκλεινα τα μάτια μου. Αισθανόμουν σα να με πνίγει το σκοτάδι και μου κοβόταν η ανάσα σα να τελείωνε ο αέρας που ανέπνεα. Τώρα είμαι οκ με το σκοτάδι αλλά όταν είχα δει ένα θριλερ, Τhe ring, πάλι ένιωθα ανατριχίλες όταν πήγα για ύπνο. Παρατηρώντας το παιδί μου έκανα την εξής ανακάλυψη. Το σκοτάδι δεν το φοβόταν μέχρι τα 2 χρόνια και κάτι μήνες. Έπαιζε μόνο του, έμπαινε σε σκοτεινά δωμάτια και κρυβόταν και δεν ηξερε τι θα πει φόβος. Αφού μου έκανε εντύπωση αυτό και το σκεφτόμουν. Μόλις άρχισε να βλέπει παιδικά στην τηλεόραση ή να του διαβάζω παραμύθια που είχαν και κακούς άρχισε να φοβάται το σκοτάδι και τώρα μπαίνει στο δωμάτιο μόνο με αναμμένο φως. Προσπαθώ να το πείσω να μη φοβάται τον λύκο ή το γίγαντα, να του μιλήσω λογικά αλλά το παιδί φοβάται πως αυτά κρύβονται στο σκοτάδι... Με λίγα λόγια το παιδί έμαθε να φοβάται το σκοτάδι από μια ηλικία και μετά.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...