Jump to content

Αντισταση Σε Αυτο Που "υπαρχει"


 Share

Recommended Posts

What You Resist Persists, what You Embrace Dissolves

 

Carl Jung

 

 

Οταν αντιστεκεσαι σε κατι αυτο επιμενει, οταν το αποδεχεσαι αυτο διαλυεται.

(αναφερεται στην αρνητικοτητα)

 

Μια ψυχολογικη αρχη που ισως εχει και μεταφυσικη εννοια.

 

Αραγε ισχυει???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Μου έβαλες δύσκολα... Θα προσπαθησω να ειμαι οσο πιο περιεκτικος γινεται και στην συνεχεια βλεπουμε..

 

Πιστεύω πως ναι. Αποδεχόμενος κατι το τοποθετείς καπου στην αποθήκη του μυαλού σου μιας και το θεωρεις υπαρκτο, φυσιολογικό. Η φυση μας είναι τετοια που μπορει να εχουμε δει εκατομυρια φορες κατι και να μην εχουμε προσεξει οτι υπαρχει. Αν το ψαχνεις ομως θα το συναντας συνεχεια. Αυτό ισχύει για τα πάντα. Ένα αριθμό, μια φιλοσοφία, ενα αυτοκίνητο, οτιδήποτε. Αφού αυτό το κάτι το αποδεχτείς ή το εξετάσεις, το μυαλό σου προχωράει σε άλλα πράγματα οποτε και σταματας να το βλεπεις συνεχεια μπροστα σου.

 

Απο την αλλη, αν αντιστεκεσαι σε κατι, το αμφισβητείς ή αρνείσαι την ύπαρξη του, αλλά το εχεις όμως παρολα αυτα στο μυαλο σου, αυτό δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει αισθητη την παρουσία του και να σου υπενθυμίζει ότι είναι εκεί, κάπως σαν να προσπαθεί να σου αλλάξει γνωμη.

Link to comment
Share on other sites

Ασπουμε, αρχικα δε ξερεις οτι εχεις ενα προβλημα ομως γινεται ελαφρα

αισθητο,μετα ανακαλυπτεις οτι το εχεις και αυτο ενσωματωνεται, και μετα

καθως το δινεις προσοχη αυτο διαλυεται και καθαριζεις.

 

Ο Εκχαρτ Τολε λεει "το σκοταδι οταν εκτιθεται στο Φως της συνειδησης, σιγα σιγα διαλυεται

και γινεται κι αυτο φως"

 

σκοταδι=φοβος, αρνητικοτητα, ψυχολογικα, αποθιμενα...σκιες(?)

Edited by Devaraja
Link to comment
Share on other sites

Ψυχολογικά ισχύει αν και όχι απόλυτα. Δηλαδή, αν αντιληφθείς κάτι άσχημο σε ό,τι αφορά τη ψυχολογία σου, το πρόβλημα αυτό περνά στο συνειδητό από το ασυνείδητο και χάνει μέρος ή ακόμα και όλη του τη δύναμη. Αυτό είναι κάτι που παρατηρούμε αρκετά συχνά στη ζωή μας, π.χ. αν έχουμε ως απωθημένο την επιθυμία να κάνουμε κάτι και καταλάβουμε γτ το επιθυμούμε τόσο έντονα, συνήθως η επιθυμία ξεφουσκώνει.. Από την άλλη, δεν είναι απόλυτο γτ μετά την "αποκάλυψη" του προβλήματος χρειάζεται πολύ δουλειά μέχρι να το νικήσουμε, κυρίως όταν πρόκειται για κάτι που έχει ριζώσει μέσα μας..

Τώρα όσον αφορά τη μεταφυσική χροιά του ζητήματος, θα συμφωνήσω με τον reckless. Το "κακό" βρίσκεται κοντά στον καθένα από μας, γτ είναι κομμάτι της ζωής μας ολότελα φυσικό. Αν έχουμε μάθει να το αναγνωρίζουμε, πως το ονομάζει ο καθένας και πως το αντιμετωπίζει είναι άλλη υπόθεση. Νομίζω οτι η τάση ενός ανθρώπου- και ακόμα περισσότερο κάποιου που ασχολείται με την Τέχνη, να μην θέλει ν'αποδεχτεί το σκοτάδι, είναι ο αντικατοπτρισμός για τον φόβο που έχει για το εσωτερικό του σκοτάδι, ο φόβος πως ίσως τελικά να μν είναι αυτός που νομίζει. Για να δεχτεί κανείς το εξωτερικό σκοτάδι πρέπει να έχει δεχτεί πρώτα το εσωτερικό, να έχει γνωρίσει τον εαυτό του και να τον αποδεχτεί, να μάθει τι είναι κ που ανήκει.

Ακόμα πιστεύω πως το "κακό" μερικές φορές κάνει αισθητή την παρουσία του για να δελεάσει, να πείσει, να φοβήσει και να επιβληθεί. Αν όμως το άτομο γνωρίζει τον εαυτό του και επιπλέον έχει αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, μπορεί να είναι προστατευμένος από αυτό. Άρα, με την αποδοχή του που συνδέεται με τις αρετές που ανέφερα, μπορεί να γνωρίζει το κακό χωρίς να του δώσει χώρο να τον πλησιάσει- επηρεάσει περισσότερο και έτσι αυτό φεύγει (ή έστω σταματά να κάνει αισθητή την παρουσία του).

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω πως σε αυτό το θέμα, τόσο από ψυχολογικής όσο και από εσωτερικής πλευράς ταιριάζει ακόμα μια φράση του μέγα Γιουνγκ,

 

"Illumination is not reached by visualizing the light but by exploring the darkness"

Και ένα προσωπικό μου σχόλιο: όσο περισσότερο αγνοούμε τη Σκιά, τόσο πιο έντονα θα εκδηλωθεί αυτή. Αυτό προς όσους μάγους και εσωτεριστές αποφεύγουν να εξερευνήσουν την άβυσσο (όχι την καμπαλιστική, απαραίτητα, μην ξεφύγει τζάμπα η συζήτηση), από φόβο μήπως τους εξερευνήσει και αυτή. Και ο νοών, νοείτο...whistling.gif

Edited by irenicus777
Link to comment
Share on other sites

Διαλύεται ναι..ή ενσωματώνεται ίσως..

το θέμα όμως,νομίζω,πως είναι εξίσου και το

"τι επιπτώσεις έχει αυτή η διάλυση"?

 

 

Ουτε διαλυεται, ουτε ενσωματωνεται.

 

Στο πρωτοτυπο λεει "embrace" = αγκαλιαζω, αποδεχομαι.

Link to comment
Share on other sites

 

Και ένα προσωπικό μου σχόλιο: όσο περισσότερο αγνοούμε τη Σκιά, τόσο πιο έντονα θα εκδηλωθεί αυτή. Αυτό προς όσους μάγους και εσωτεριστές αποφεύγουν να εξερευνήσουν την άβυσσο από φόβο μήπως τους εξερευνήσει και αυτή. Και ο νοών, νοείτο...whistling.gif

 

Χμμμ γιατι ομως???

 

Υποτιθεται οτι καθε σημειο συνειδητοτητας(πχ ανθρωπος) οσο μακρια εχει φυγει απο την Πηγη

αλλο τοσο κανει για να ξαναγυρισει. Σε αυτη την πορεια η δημιουργια "κοσμων" συνηθως εχει θετικα

συναισθηματα ενω η καταστροφη τους αρνητικα. Ειδικα αν ταυτιζεσαι με τις "μορφες" που καταστρεφονται. cheerful_h4h.gif

 

Οποτε υπαρχει μια συγκεκριμενη ποσοτητα απο σκ@τα που πρεπει να φαει ο καθενας και αυτο δεν αλλαζει.

Και ειτε το πας μισο φως-μισο σκοταδι και κρατας μια ισορροπια, ειτε το πας μονο φως και σε καποια φαση τρως

ολο το σκοταδι μαζεμενο.

 

Φυσικα υπαρχει δυνατοτητα να δημιουργησεις κι αλλο σκοταδι και να αυξησεις τη διαδρομη.

Link to comment
Share on other sites

Και ένα προσωπικό μου σχόλιο: όσο περισσότερο αγνοούμε τη Σκιά, τόσο πιο έντονα θα εκδηλωθεί αυτή. Αυτό προς όσους μάγους και εσωτεριστές αποφεύγουν να εξερευνήσουν την άβυσσο (όχι την καμπαλιστική, απαραίτητα, μην ξεφύγει τζάμπα η συζήτηση), από φόβο μήπως τους εξερευνήσει και αυτή. Και ο νοών, νοείτο...

 

Ή αργά η γρήγορα καταλαβαίνεις οτι δεν υπάρχει μόνο φως ή μόνο σκοτάδι, όπως δεν υπάρχει μόνο μέρα δίχως νύχτα.

Γνωρίζεις την μέρα όπως γνωρίζεις και την νύχτα. Απλά επιλογή σου είναι το πότε θα ξεκουράζεσαι και πότε θα δουλεύεις...

Link to comment
Share on other sites

Μετά την αποδοχή κάποιου προβλήματος είναι ευκολότερο να αναζητήσουμε βοήθεια ή λύσεις..

Η αντίσταση δεν μας αφήνει να σκεφτούμε καθαρά και να βρούμε τη ρίζα του κακού γιατί εξαντλούμε την ενέργεια μας σε αυτή..

 

Η αποδοχή είναι το ξεκίνημα της διάλυσης..

 

Βέβαια αυτό δεν ισχύει σε περίπτωση π.χ ληστείας.. :018bleh:

Edited by chaos
Link to comment
Share on other sites

Η αντίσταση δεν μας αφήνει να σκεφτούμε καθαρά και να βρούμε τη ρίζα του κακού γιατί εξαντλούμε την ενέργεια μας σε αυτή..

 

χμμμ σωστο, εξαντλουμε την ενεργεια μας στην "ασπιδα"(αντισταση) ομως η συνδεση

με το "κακο" υποβοσκει και παραμενει. Συνεχως θα μας "παρενοχλει" και καποτε θα

εκδηλωθει.

 

Οποτε δινεις την προσοχη σου στο προβλημα μεχρι αυτο να διαλυθει.

 

Κι αν δεν εχει τελος? yeahright.gif

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Κι αν δεν εχει τελος? yeahright.gif

 

Δεν έχει τέλος..απλώς θα αλλάξει ο τρόπος που εκδηλώνεται

ή το αντικείμενο στο οποίο εστιάζει..εκτός και αν βγεις εκτός..

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...