Jump to content

Εποικοδομητικός Εγωϊσμός


Recommended Posts

"....Κάποτε ρώτησαν τον Γκάντι : Γιατί δίνεις τόσα πολλά; Γιατί βοηθάς όλον αυτόν τον κόσμο;

Έκπληκτος τότε ο Γκάντι απάντησε : Δεν δίνω τίποτα σε κανέναν αγαπητέ μου. Τα κάνω όλα για μένα..."

 

 

Καλησπέρα σε όλους σας, παλιούς και νέους Αβάπτιστους, μετά από πολύυυυυυ καιρό απουσίας... :cheerful_h4h:/>

No hard feelings I hope, απλά έκανα πολλά και διάφορα δημιουργικά πράγματα.

 

Επιστρέφω λοιπόν με ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό ερώτημα-topic που αφορά μια αρκετά παρεξηγημένη έννοια στον τομέα του εσωτερισμού και της αυτοβελτίωσης : τον εγωϊσμό.

 

Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας πάνω σ'αυτό, στο αν πιστεύετε δηλαδή ότι ο εγωϊσμός μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα στην πνευματικότητα ενός ανθρώπου αν χρησιμοποιηθεί σωστά.

 

Καλώς σας ξαναβρήκα όλους, εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε ελπίζω.... ^_^/>

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 50
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Άλλο η αυτογνωσία άλλο ο εγωϊσμός, δεν έχουν σχέση.

 

Επίσης ο "Υπερ Πάντων Εγώ" εγωϊσμός είναι ο ακραίος εγωϊσμός, εννοώ κάτι παρόμοιο με αυτό αλλά σε πιο .... light.... ^_^

Link to comment
Share on other sites

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, συμπεριφέρομαι όμορφα στους άλλους γιατί αυτό με κάνει να αισθάνομαι καλύτερος άνθρωπος. Το να δίνω χαρά, σημαίνει ότι τουλάχιστον κάποιες φορές θα εισπράξω χαρά πίσω, οπότε δρω εγωιστικά. Αυτός τον εγωισμό τον θεωρώ εποικοδομητικό.

Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι κάνουμε μια οποιαδήποτε πράξη χωρίς στάλα εγωισμό;

Link to comment
Share on other sites

Άλλο η αυτογνωσία άλλο ο εγωϊσμός, δεν έχουν σχέση.

 

Επίσης ο "Υπερ Πάντων Εγώ" εγωϊσμός είναι ο ακραίος εγωϊσμός, εννοώ κάτι παρόμοιο με αυτό αλλά σε πιο .... light.... ^_^/>

 

 

Πόσο πιο... light; Για δώσε κανένα παράδειγμα...

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας πάνω σ'αυτό, στο αν πιστεύετε δηλαδή ότι ο εγωϊσμός μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα στην πνευματικότητα ενός ανθρώπου αν χρησιμοποιηθεί σωστά.

 

Κατα την γνωμη μου δεν υπαρχει τροπος να χρησιμοποιηθει σωστα ο εγωισμος. Ο εγωισμος ειναι αυτος που εμποδιζει την αναπτυξη της πνευματικοτητας και δεν αφηνει τον ανθρωπο να βρει τον πραγματικο του εαυτο. Η ιδια η κοινωνια λειτουργει συμφωνα με το "εγω" και γιαυτο και εχει παρει την κατηφορα... Ποσο μαλλον αν ασχολεισαι με την τεχνη... Το εγω σου θα πολλαπλασιαστει σε τετοιο βαθμο που θα σου δημιουργησει "συνδρομο ανωτεροτητας". Αντε βρες το ποιος εισαι μετα, μιας και η πνευματικοτητα ξεκιναει απο το να προσπαθησεις να ανακαλυψεις τον εαυτο σου.

 

Το να δίνω χαρά, σημαίνει ότι τουλάχιστον κάποιες φορές θα εισπράξω χαρά πίσω, οπότε δρω εγωιστικά. Αυτός τον εγωισμό τον θεωρώ εποικοδομητικό.

 

Το κανω κατι για να παρω κατι δεν το θεωρω εποικοδομητικο γιατι ειναι αλλος ενας τροπος για να ζεις μεσα στο ψεμα. Οχι τιποτα αλλο δηλαδη, αλλα μετα θα νομιζεις οτι εισαι κ καλος επειδη εκανες μια καλη πραξη (περιμενοντας ανταλλαγμα). Οχι οτι δεν το κανω και εγω κ ολοι μας... Το λεω για να συνηδειτοποιησουμε το ποσο εχει μπει το εγω στη ζωη μας.

 

-Επίσης ο "Υπερ Πάντων Εγώ" εγωϊσμός είναι ο ακραίος εγωϊσμός, εννοώ κάτι παρόμοιο με αυτό αλλά σε πιο .... light....

-Πόσο πιο... light; Για δώσε κανένα παράδειγμα...

 

Οταν μπαινεις στην διαδικασια να μετακινεις τα ορια, τα ορια απλα δεν υπαρχουν... Και γιατι να ειναι εδω κ οχι λιγο παρακατω... :cheerful_h4h:/>

 

υγ. Τελικα ο υοσκυαμος αυξανει και την συνηδειτοτητα... :whistling:/>

Link to comment
Share on other sites

"....Κάποτε ρώτησαν τον Γκάντι : Γιατί δίνεις τόσα πολλά; Γιατί βοηθάς όλον αυτόν τον κόσμο;

Έκπληκτος τότε ο Γκάντι απάντησε : Δεν δίνω τίποτα σε κανέναν αγαπητέ μου. Τα κάνω όλα για μένα..."

 

Επιστρέφω λοιπόν με ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό ερώτημα-topic που αφορά μια αρκετά παρεξηγημένη έννοια στον τομέα του εσωτερισμού και της αυτοβελτίωσης : τον εγωϊσμό.

 

Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας πάνω σ'αυτό, στο αν πιστεύετε δηλαδή ότι ο εγωϊσμός μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα στην πνευματικότητα ενός ανθρώπου αν χρησιμοποιηθεί σωστά.

 

 

Το "αγαπαω τον εαυτο μου" και το "εχω εγωισμο" ειναι δυο διαφορετικα πραγματα.

 

"αγαπαω τον εαυτο μου"= προσεχω την υγεια μου, προσεχω την ψυχολογια μου, θελω να ειμαι χαρουμενος/ευτυχισμενος,

θελω να νιωθω καλα, κοιταζω τι ειναι καλο για μενα κλπ...

 

"εχω εγωισμο"=προσεχω την εικονα μου, προσεχω την αυτοεικονα μου, φτιαχνω ψεμματα για να τα στηριξω αυτα, το μονο που

με νοιαζει ειναι 'να βγαινω απο πανω', επιβαλω τις αποψεις μου, συγκρινομαι συνεχως με τους αλλους, φτιαχνω μια 'θεση' και στη συνεχεια

την υπερασπιζομαι. (μια τετοια θεση ειναι πχ 'ειμαι καλος', 'ειμαι κακος', 'ειμαι εξυπνος' κλπ)

 

Βασικα αυτα τα δυο προερχονται απο διαφορετικα στρωματα της ψυχοσυνθεσης. Η "αγαπη για μενα" θεωρω οτι προερχεται απο πολυ πιο βαθια

και ειναι κατι το φυσιολογικο και υγειες. Ο εγωισμος ειναι κατι πιο "εξωτερικο" ή επιφανειακο γιατι στηριζεται σε κατασκευασμενες θεσεις ή κολληματα.

 

πχ ενα παιδι που ακουμπαει τη φωτια και καιγεται δεν το ξανακανει επειδη αγαπαει τον εαυτο του και δε θελει να πονεσει(αυτο θεωρω αγαπη εδω), ενω ενα

αλλο παιδι μπορει να το δει σαν προκληση και να θελει να "υπερνικησει τον εαυτο του" οποτε το ξανακανει, αυτο ειναι εγωισμος.

Link to comment
Share on other sites

Ο εγωισμός που π.χ μας ωθεί να γίνουμε καλύτεροι μαθητές στο σχολείο ή να πάρουμε προαγωγή στη δουλειά μας,

αν δεν ενοχλεί κάποιον δεν μοιάζει με τον κακό εγωισμό, αρκεί να γίνεται σε λογικά πλαίσια και κάποια στιγμή να αποβάλλεται από το εγώ μας..

 

Ο εγωκεντρισμός και ο ατομισμός από την άλλη είναι αρνητικές έννοιες..

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνω με αυτα που λες chaos αλλα μιας κ ο εγωισμος μας θα μας παροτρύνει στο να γίνουμε "καλύτεροι" στα μάτια των άλλων συμφωνα με το εγωκεντρικο μοντελο κοινωνιας που ζουμε, το ποιοι ειμαστε χάνετε στο ποιοι νομίζουν οι άλλοι οτι είμαστε πραγμα που δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα. Και μια που σχολιάσαμε τον γκάντι, να γραψω κ κατι αλλο που ειπε.. Ο καλύτερος τρόπος να βρεις τον εαυτό σου είναι να τον θέτεις στην υπηρεσία των άλλων.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, ήταν όλες πολύ ενδιαφέρουσες, σωστές (η κάθε μία με τον τρόπο της) και ευτυχώς για μένα μου δίνουν ευκαιρία να συνεχίσω τον συλλογισμό μου!! :cheerful_h4h:/>

 

Ας δώσω τώρα το παράδειγμά μου.

 

Ας πούμε ότι έχουμε κάποιον που ασχολείται με τον εσωτερισμό, τον πνευματισμό και την μαγεία αρκετά σοβαρά.

Μετά από πολύ πρσπάθεια, διάβασμα και πειραματισμό, έχει καταφέρει να φτάσει σε ένα επίπεδο Α όπου μπορεί να κάνει πράγματα να συμβούν και έχει αναπτύξει κατά πολύ τις δυνάμεις του.

Εκεί λοιπόν, χωρίς να το καταλάβει καλά καλά, φτάνει στον εγωκεντρικό εγωϊσμό.

 

Εννοείται βέβαια πως, με αυτό το τρόπο, η αυταπάτη δεν κρατάει για πολύ και το βάθρο γκρεμίζεται.

 

Θεωρώ λοιπόν πως κάποιο άτομο με μια παρόμοια εμπειρία (που πιστεύω πως λίγο πολύ, όλοι έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο),καθώς θα προσπαθεί πάλι να σηκωθεί μέσα από τα χαλάσματα, θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει αυτόν τον εγωκεντρικό εγωϊσμό σωστότερα για την ανάπτυξή του (αν φυσικά έχει αναπτύξει σωστή αυτογνωσία).

Κάθε φορά λοιπόν που θα πέφτει, θα βρίσκει "μαλακότερο" έδαφος και την επόμενη φορά θα χρησιμοποιεί σωστότερα τις γνώσεις του και την εγωϊστική του εμπειρία.

 

Κατά την γνώμη μου, θεωρώ πως η μεγαλύτερη πνευματική ανάπτυξη ενός ανθρώπου προέρχεται από την παραπάνω εμπειρία κατ'εξακολούθησην, μέχρι ο εγωκεντρικός εγωϊσμός να μεταλλαχθεί σε εποικοδομητικό εγωϊσμό.

Μάλιστα, τολμώ επίσης να υποστηρίξω πως μπορεί κάποιος μέσα από αυτό να έρθει σε επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό του και ίσως να φτάσει στη Φώτιση.

Και είμαι σίγουρη ότι όλοι οι μεγάλοι Πνευματικοί Δάσκαλοι (ακόμα και ο Ιησούς) πέρασαν από αυτό το επαναλαμβανόμενο στάδιο μέχρι να γίνουν αυτό που εμείς γνωρίζουμε σήμερα.

Δεν μπορεί να υπάρξει αυτο-ανάπτυξη χωρίς να έχει προηγηθεί ο εγωκεντρισμός.

 

...... Σχόλια...;;; :whistling:/>

Link to comment
Share on other sites

Ας πούμε ότι έχουμε κάποιον που ασχολείται με τον εσωτερισμό, τον πνευματισμό και την μαγεία αρκετά σοβαρά.

Μετά από πολύ πρσπάθεια, διάβασμα και πειραματισμό, έχει καταφέρει να φτάσει σε ένα επίπεδο Α όπου μπορεί να κάνει πράγματα να συμβούν και έχει αναπτύξει κατά πολύ τις δυνάμεις του.

Εκεί λοιπόν, χωρίς να το καταλάβει καλά καλά, φτάνει στον εγωκεντρικό εγωϊσμό.

 

Εννοείται βέβαια πως, με αυτό το τρόπο, η αυταπάτη δεν κρατάει για πολύ και το βάθρο γκρεμίζεται.

 

Θεωρώ λοιπόν πως κάποιο άτομο με μια παρόμοια εμπειρία (που πιστεύω πως λίγο πολύ, όλοι έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο),καθώς θα προσπαθεί πάλι να σηκωθεί μέσα από τα χαλάσματα, θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει αυτόν τον εγωκεντρικό εγωϊσμό σωστότερα για την ανάπτυξή του (αν φυσικά έχει αναπτύξει σωστή αυτογνωσία).

Κάθε φορά λοιπόν που θα πέφτει, θα βρίσκει "μαλακότερο" έδαφος και την επόμενη φορά θα χρησιμοποιεί σωστότερα τις γνώσεις του και την εγωϊστική του εμπειρία

 

Εχουμε λοιπον ενα ατομο το οποιο εξαιτιας του εγωισμου του, δημιουργει αυταπατες, τρωει τα μουτρα του και χρησιμοποιει τον εγωισμο του για να σηκωθει. μαθαινει απο το λαθος του μεχρι ο εγωισμος του να τον οδηγησει σε αλλη αυταπατη κ αλλο λαθος. Γιατι λοιπον να μην προσπαθησει απο την αρχη να μειωσει τον εγωισμο του σε ολους τους τομεις οσο το δυνατον περισσοτερο αποφευγοντας αρκετα απο αυτα τα λαθη?

 

Στην θεωρια βεβαια να αναγνωρισουμε τα λαθη μας ειναι ενα βημα. το αμεσως επομενο και δυσκολοτερο ειναι να τα διορθωσουμε. Και σε αυτο ισως να εχεις δικιο διοτι αμα την παθεις και το συνηδειτοποησεις δυσκολα την ξαναπατας.

 

Η αποψη μου οσον αφορα την "φωτιση" ειναι οτι οταν ερθεις σε πληρη αρμονια με την φυση, το εγω σαν ορος δεν υπαρχει γιατι τα παντα ειναι ενα.

 

Βασικα αυτα τα δυο προερχονται απο διαφορετικα στρωματα της ψυχοσυνθεσης. Η "αγαπη για μενα" θεωρω οτι προερχεται απο πολυ πιο βαθια και ειναι κατι το φυσιολογικο και υγειες. Ο εγωισμος ειναι κατι πιο "εξωτερικο" ή επιφανειακο γιατι στηριζεται σε κατασκευασμενες θεσεις ή κολληματα.

 

thumbsup.gif

Edited by reckless
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Η "αγαπη για μενα" θεωρω οτι προερχεται απο πολυ πιο βαθια

και ειναι κατι το φυσιολογικο και υγειες. Ο εγωισμος ειναι κατι πιο "εξωτερικο" ή επιφανειακο γιατι στηριζεται σε κατασκευασμενες θεσεις ή κολληματα.

 

πχ ενα παιδι που ακουμπαει τη φωτια και καιγεται δεν το ξανακανει επειδη αγαπαει τον εαυτο του και δε θελει να πονεσει(αυτο θεωρω αγαπη εδω), ενω ενα

αλλο παιδι μπορει να το δει σαν προκληση και να θελει να "υπερνικησει τον εαυτο του" οποτε το ξανακανει, αυτο ειναι εγωισμος.

Για μένα λέγεται ''ένστικτο της αυτοσυντήρησης''... Αν θες να καείς είναι δικαίωμα και πρόβλημά σου, αλλά συνήθως ο άνθρωπος έχει μέσα του το ένστικτο της επιβίωσης και όχι της αυτοκαταστροφής (συνήθως). Επιπλέον, πώς είναι εγωιστικό το να θες να καείς εφόσον εγωισμός σημαίνει ''βάζω την προσωπική μου καλοπέραση και το συμφέρον πάνω απ' όλα''; Εκτός αν συμπίπτουν εγωισμός και μαζοχισμός. happy.gif

Link to comment
Share on other sites

Ο καλύτερος τρόπος να βρεις τον εαυτό σου είναι να τον θέτεις στην υπηρεσία των άλλων.

 

 

Γιατί; Πρώτα ζεις για τον εαυτό σου και μετά για τους άλλους (δεν εννοώ φυσικά ''κάνε ό,τι θες και μη δίνεις δεκάρα για το τι αντίκτυπο έχει στους γύρω σου''... για να μην παρεξηγηθώ). Απλώς δε νομίζω ότι ωφελεί η στάση του οσιομάρτυρα και δε θεωρώ ότι το να θέτεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία των άλλων απλά και μόνο για να τους υπηρετείς (ανεξαρτήτως του χαρακτήρα τους και της συμπεριφοράς τους) είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Άλλο ο καλόκαρδος, άλλο το θύμα.

Link to comment
Share on other sites

Είμαι της άποψης ότι ο εγωισμός είναι σε συνάρτηση με τον άνθρωπο. Το λέω αυτό επειδή είδα μόνο από την Musa και από την Chaos να αναφέρουν τον εγωισμό ως αυτοσυντήρηση και σαν μέσο βελτίωσης. Η διαφορά του παθολογικού εγωισμού με τον εγωισμό της αυτοσυντήρησης πρέπει να εξετάζεται ανάλογα με τις ισχύουσες περιστάσεις.

Άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου εγωισμό, πολλές φορές γίνονται έρμαια των καταστάσεων και ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι ψυχολόγοι ωθούν τους ανθρώπους να καλλιεργήσουν και να ενδυναμώσουν τον εγωισμό τους. Το σημαντικό είναι να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στους δύο εγωισμούς. Παν μέτρον άριστον.

Link to comment
Share on other sites

Γιατί; Πρώτα ζεις για τον εαυτό σου και μετά για τους άλλους (δεν εννοώ φυσικά ''κάνε ό,τι θες και μη δίνεις δεκάρα για το τι αντίκτυπο έχει στους γύρω σου''... για να μην παρεξηγηθώ). Απλώς δε νομίζω ότι ωφελεί η στάση του οσιομάρτυρα και δε θεωρώ ότι το να θέτεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία των άλλων απλά και μόνο για να τους υπηρετείς (ανεξαρτήτως του χαρακτήρα τους και της συμπεριφοράς τους) είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Άλλο ο καλόκαρδος, άλλο το θύμα.

 

Μα ποιος ειπε να γινεις οσιομαρτυρας? Αυτο που εννοει ο γκαντι στην συγκεκριμενη περιπτωση κατα την γνωμη μου ειναι οτι βοηθωντας τους αλλους χωρις ανταλλαγμα αυτο που θα πετυχεις πολυ πιο γρηγορα απο οποιαδηποτε αλλη αναζητηση ειναι να ανακαλύψεις πραγματα για τον εαυτο σου και να νιωσεις καλα με τον εαυτο σου. Το να δυσανασχετισεις πριν καν αρχισεις το εργο σου, επειδη δεν υπαρχει ανταλλαγμα ειναι κ αυτο κατι που αφορα τον εαυτο σου. ;)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...