Jump to content

Εποικοδομητικός Εγωϊσμός


Recommended Posts

Μα ποιος ειπε να γινεις οσιομαρτυρας? Αυτο που εννοει ο γκαντι στην συγκεκριμενη περιπτωση κατα την γνωμη μου ειναι οτι βοηθωντας τους αλλους χωρις ανταλλαγμα αυτο που θα πετυχεις πολυ πιο γρηγορα απο οποιαδηποτε αλλη αναζητηση ειναι να ανακαλύψεις πραγματα για τον εαυτο σου και να νιωσεις καλα με τον εαυτο σου. Το να δυσανασχετισεις πριν καν αρχισεις το εργο σου, επειδη δεν υπαρχει ανταλλαγμα ειναι κ αυτο κατι που αφορα τον εαυτο σου. ;)

 

Το ''χωρίς αντάλλαγμα'' είναι που με προβληματίζει και η σύνδεσή του με τον εγωισμό, γιατί και η προσωπική -ηθική- ικανοποίηση εγωισμός είναι. :) Εν προκειμένω λοιπόν υπάρχει αντάλλαγμα, και είναι το ότι εγώ θα νιώσω καλά αν νιώθει κι ο άλλος (αν τον βοηθήσω δηλαδή). Το αντάλλαγμα δεν είναι μόνο υλικό, δεν είναι ανάγκη να πληρώνομαι για να υπάρχει αντάλλαγμα, μπορεί να είναι και ηθικό/ συναισθηματικό. Θα μου πεις ''παίζεις με τις λέξεις και δεν υπάρχει λόγος να κολλάμε σε λεπτομέρειες όταν η ουσία είναι η ίδια''... Σύμφωνοι καταρχήν, απλώς εντοπίζεται για μένα διαφορά μεσοπρόθεσμα, γιατί βάζω κριτήριο στο αν θα βοηθήσω ή όχι κάποιον και δε συμπεριφέρομαι σε όλους το ίδιο αδιακρίτως, μόνο για τη βοήθεια αυτή καθεαυτή. Οπότε, στο σημείο όπου υπάρχει επιλογή ''αποδέκτη'' της καλής σου συμπεριφοράς, υπάρχει και εγωιστικό κριτήριο, ακόμη κι αν αυτό που κάνεις δεν ξεπληρώνεται υλικά. Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι κάτι αρνητικό. :)

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 50
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Κάποτε ρώτησαν τον Γκάντι : Γιατί δίνεις τόσα πολλά; Γιατί βοηθάς όλον αυτόν τον κόσμο;

Έκπληκτος τότε ο Γκάντι απάντησε : Δεν δίνω τίποτα σε κανέναν αγαπητέ μου. Τα κάνω όλα για μένα

 

Δεν είναι μαγικό συναίσθημα να κάνεις έναν άνθρωπο να χαμογελάσει?

Όχι να να ευχαριστηθείς που του πρόσφερες κάτι που του έλειπε,

απλά να μοιραστείς τη χαρά μαζί του..

 

Μου ακούγεται περισσότερο για ισορροπία παρά για εγωισμό.. (κακό εγωισμό)..

Link to comment
Share on other sites

Για μένα λέγεται ''ένστικτο της αυτοσυντήρησης''... Αν θες να καείς είναι δικαίωμα και πρόβλημά σου, αλλά συνήθως ο άνθρωπος έχει μέσα του το ένστικτο της επιβίωσης και όχι της αυτοκαταστροφής (συνήθως). Επιπλέον, πώς είναι εγωιστικό το να θες να καείς εφόσον εγωισμός σημαίνει ''βάζω την προσωπική μου καλοπέραση και το συμφέρον πάνω απ' όλα''; Εκτός αν συμπίπτουν εγωισμός και μαζοχισμός. happy.gif

 

Καθε θεση που υιοθετεις ειναι εγωισμος. Αν παρεις πχ ενα αναμενο κερι και βαλεις το χερι σου απο πανω για 10 δευτερολεπτα -για να δεις τις αντοχες σου-

αυτο ειναι εγωισμος. Αν το κανεις επειδη γουσταρεις τον πονο ειναι μαζοχισμος. Καθε πραμα μπορει να εχει διαφορετικα αιτια.

Link to comment
Share on other sites

:)/>/>/>/> .. υπάρχει αντάλλαγμα, και είναι το ότι εγώ θα νιώσω καλά αν νιώθει κι ο άλλος :)/>/>/>/>

 

Αυτό δεν είναι αντάλλαγμα. Είναι το .. ζητούμενο.

Διότι όταν χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου και λυπάσαι με τη λύπη του τότε ...συγχαρητήρια! έχεις εξαφανίσει το εγώ σου και στη θέση του υπάρχει το ΕΜΕΙΣ.

 

..

Link to comment
Share on other sites

Αυτό δεν είναι αντάλλαγμα. Είναι το .. ζητούμενο.

Διότι όταν χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου και λυπάσαι με τη λύπη του τότε ...συγχαρητήρια! έχεις εξαφανίσει το εγώ σου και στη θέση του υπάρχει το ΕΜΕΙΣ.

 

..

 

Τότε μάλλον το ονομάζουμε διαφορετικά, η ουσία ίδια είναι. :D

Link to comment
Share on other sites

Καθε θεση που υιοθετεις ειναι εγωισμος. Αν παρεις πχ ενα αναμενο κερι και βαλεις το χερι σου απο πανω για 10 δευτερολεπτα -για να δεις τις αντοχες σου-

αυτο ειναι εγωισμος. Αν το κανεις επειδη γουσταρεις τον πονο ειναι μαζοχισμος. Καθε πραμα μπορει να εχει διαφορετικα αιτια.

 

Εννοείς λοιπόν ότι το αποτέλεσμα (και η ενέργεια) είναι ένα και αυτό που αλλάζει είναι το κίνητρο, το οποίο στην κάθε περίπτωση έχει ως αφετηρία το εγώ μας. Άρα και όταν κάνω κάτι για τον άλλο, με βάση το εγώ μου το κάνω, γιατί θέλω να τον βοηθήσω, κάτι που θα με κάνει να νιώσω καλά. Απλώς ''δε μου πάει'' στην κοσμοθεωρία μου το ''βοήθεια για τη βοήθεια'', θεωρώ ότι υπάρχει λόγος που ανάγεται στον εαυτό μας σε όλες μας τις πράξεις, και καθετί που κάνουμε κατά βάση στοχεύει σε εμάς (δεν είναι δηλαδή πλήρως ανιδιοτελές).

 

 

(Ζητώ συγγνώμη που έχω μονοπωλήσει το θέμα με μια παράμετρο εκτός ερωτήματος, δε θα σχολιάσω περαιτέρω γιατί έχουμε ξεφύγει από το topic και από την ερώτηση της Morgainne. :D )

Edited by musa
Link to comment
Share on other sites

Εννοείς λοιπόν ότι το αποτέλεσμα (και η ενέργεια) είναι ένα και αυτό που αλλάζει είναι το κίνητρο, το οποίο στην κάθε περίπτωση έχει ως αφετηρία το εγώ μας. Άρα και όταν κάνω κάτι για τον άλλο, με βάση το εγώ μου το κάνω, γιατί θέλω να τον βοηθήσω, κάτι που θα με κάνει να νιώσω καλά. Απλώς ''δε μου πάει'' στην κοσμοθεωρία μου το ''βοήθεια για τη βοήθεια'', θεωρώ ότι υπάρχει λόγος που ανάγεται στον εαυτό μας σε όλες μας τις πράξεις, και καθετί που κάνουμε κατά βάση στοχεύει σε εμάς (δεν είναι δηλαδή πλήρως ανιδιοτελές).

 

Γίνεται διαφορετικά; :unsure:

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Καλά το θυμόμουν!

μετά από λίγη ταλαιπωρία στην αναζήτηση το βρήκα!

Συγνώμη για τα ορθογραφικα του παλιού εαυτού μου

http://www.artofwise.gr/forum/index.php?/topic/2576-iea-aassiae-aaia/page-1&do=findComment&comment=46034

 

Λίγο πολύ τα ίδια σκέφτομαι και τώρα για το θέμα του εγωισμού...ίσως μπορούσα να βρω καλύτερη μεταφορά

:-P

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Το μέλος που ξεκίνησε το νήμα δεν έχει επανεμφανιστεί κι εγώ εξακολουθώ να πιστεύω πως η αρχική της τοποθέτηση είναι πολύ εγωιστική.

Link to comment
Share on other sites

Minerva η άποψη μου είναι ότι μπορείς να το δεις το θέμα του εγωισμού και θετικά και αρνητικά.

 

Για παράδειγμα, το εγώ είναι αυτό που ορίζει την ατομικότητα μας.

 

Το να έχει κάποιος τον εαυτό του δλδ είναι το εγώ του δεν είναι κακό.

Οι ψυχολόγοι της παλιότερης γενιάς απλά ορίσαν αρκετά αρνητικά το εγώ και μας έχουν μπερδέψει όλους.

Καιρός να καταργήσουμε αυτόν το κακό μονισμό περί "κακού εγώ".

 

Το εγώ = ατομικότητα. Χωρίς χρωματισμούς.

 

Αν τώρα το άτομο θέλει μόνο να λαμβάνει, τότε αυξάνει το εγώ του. Και αυτό δεν είναι κακό, διότι υπάρχουν περιπτώσεις που το κάνει για να επανέλθει η ισσοροπία του.

Αν το άτομο, αυξάνει το εγώ του και διαμορφώνει άσχημο χαρακτήρα έναντι άλλων, εκεί είναι το πρόβλημα.

 

Επομένως αν το αναλύσεις προσεκτικά το θέμα του εγώ βλέπεις ότι το πρόβλημα δεν είναι η διατήρηση της ατομικότητας του εγώ της υπάρξεως.

Το πρόβλημα είναι να λειτουργεί η ύπαρξη εις βάρος άλλων.

 

Δλδ είναι θέμα συμπεριφοράς και όχι θέμα οντικής διατήρησης της ύπαρξης.

 

Αυτό νομίζω ήθελε να πει η Μορκάνα.

 

Δλδ όταν ο Γκάντι είπε αυτό με το εγώ απλά μπορεί να εννοούσε ότι αυτός σαν ύπαρξη είχε ορίσει ότι όποια πράξη και να κάνει βγάζει όφελος για την ύπαρξη του, δλδ όποια πράξη και να κάνει το κάρμα του γίνεται θετικό.

 

Επομένως όταν τον ρώτησαν αυτό είπε πολύ απλά "την ύπαρξη μου οφελώ, ότι και να γίνει" και αυτό που ίσως άφησε να εννοηθεί είναι ότι αυτό το δικαίωμα ή συμπεριφορά μπορείς να την εφαρμόσεις και συ, και οποιοσδήποτε.

 

Αυτή νομίζω είναι η θετική έννοια του ΕΓΩ.

Link to comment
Share on other sites

Σε τι βαθος ο εγωισμος μεταμορφωνεται απο αρνητικος, σε θετικός;
Αρχιζει απο την επιφάνεια, τελειώνει στη πληρη αυταπάρνηση (οπου βασικα υπάρχει αλλα ειναι ακρως εποικοδομητικός).

Link to comment
Share on other sites

To εγώ δείχνει να βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα ένστικτα/συναίσθημα  και τον αφηρημένο νου. Το λογικό κομμάτι που προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες/προσταγές των από κάτω(ένστικτα) και των από πάνω(αφηρημένος νους).

 

Το εγώ έχει πάρει αρνητική έννοια επειδή είναι μηχανικό, τα λογικά συμπεράσματα συνεχών επαναλήψεων και αμέτρητων εμπειριών σε ασσύληπτο βάθος χρόνου προκειμένου να προβιβαστεί η επιβίωση. Σε ένα βάθος χρόνου που συσωρεύτηκαν τόσος πολύς πόνος, τραύμα, λάθη, ενοχές αλλά και άγνωστοι παράγοντες της "άλλης όχθης" :yeahright:  δεδομένου ότι έχουμε ανοιχτές και κλειστές περιοχές στην γεωμετρική μας δομή.

 

Το πρόβλημα του λογικού εγώ είναι το λάθος δυναμικό που έφτασε να αυτονομηθεί ως οντότητα και να επηρεάζει με λάθος αποφάσεις τις ζωές μας, θέμα σεξουαλικής (με την ευρεία έννοια)  και υπαρξιακής φύσης.Κοινώς δεν μπορούν να βρουν εκπλήρωση πολλά από τα τμήματα που συναποτελούν τον καθένα μας ξεχωριστά σε περιορισμένο χώρο, γιατί σε καταστάσεις εκπληρωσης δυναμικού δε δύναται να είμαστε φυλακισμένοι ούτε σε ένα πλανήτη αλλά και σε ούτε μια πραγματικότητα. Πόσο μάλλον όταν είμαστε από λίγο ως πολύ διαφορετικοί μεταξύ μας.

 

Για μένα το εγώ είναι μια λέξη που δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή από μόνη της.Χρωματίζεται από το τι θέλουμε να δούμε.Αν την ταυτίζουμε με την οντότητα-δυνάστη που επηρεάζει τις αποφάσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας ανθρώπων που δεν έχουν συνείδηση του δυναμικού τους & άρα ορθό χειρισμό ύπαρξης και συνύπαρξης, τότε σίγουρα είναι αρνητική. Αν τη χρωματίζουμε με την οντολογική μας ύπαρξη που συνεχώς μαθαίνει και προχωρά με ωριμότητα στα πράγματα, τότε είναι θετικότητατη.

 

Προς το παρόν βιώνουμε τα αποτελέσματα του εγώ περισσότερο ως δυνάστη που ενώ εκτίθεται πια πιο εύκολα σε όσους τον αναγνωρίζουν, εξακολουθεί να βρίσκει τρόπους προς επιβίωση μέσω των λάθος προβολών που γίνονται σε άλλους, μικροσκοπιμοτητων και μικροσυμφερόντων, πόλωσης και αντιπαλότητας όπου συναντιέται μια διαφορετική στάση ή άποψη.

Και τέλος η παγίδευση του εγώ σε στρατόπεδα και η τάση για στράτευση.

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

Ο εαυτός μιας ύπαρξης είναι ένας.

 

Δεν υπάρχει ούτε εγώ υποανάπτυκτο, ούτε πολιτισμένος χαρακτήρας που παλεύει με τον καταπιεσμένο εαυτό του που οι ψυχολόγοι ονομάζουν εγώ.

 

Είναι ένα λάθος της ψυχολογίας ο ορισμός του εγώ που οδηγεί τον άνθρωπο σε σύγκρουση με τον εαυτό του χωρίζοντας τον νου του σε ζωωδη ένστικτα και ανθρώπινες πολιτισμένες συμπεριφόρες.

 

Στην ουσία το εγώ είναι ο ανώτερος εαυτός που οι σύγχρονοι ψυχολογία θέλει να υποβιβάσει σε "ένστικτο ζώου" για να αποκόψει τον άνθρωπο από την μεταφυσική πνευματική του εξέλιξη.

 

Αν λοιπόν το να βλέπεις με το 3ο μάτι, να κάνεις αστρική προβολή, να ενώνεσαι σε ένα Ενιαίο πεδίο υπάρξεων με το Ηλιακό Πλέγμα, να δέχεσαι την ενέργεια της γης από τον κόκυγα και άλλα είναι ζωώδη ένστικτα του εγώ και αν η σύγχρονη εξέλιξη είναι να μην τα έχουμε όλα αυτά, τότε δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μεταφυσικοί και πνευματικοί ή μάγοι.

 

Τότε πολεμάμε τον εαυτό μας με να τον διχάσουμε ονομάζοντας τον μισό "εγώ" και τον άλλο μισό "σύγχρονο άνθρωπο"

Link to comment
Share on other sites

Διαφορετικότητα!

Το ότι προσπαθεί κάποιος να κατανοήσει  περιοχές του εαυτού του δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να τον δει και ενωμένο. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο . Ακόμη και η διαφορετική ερμηνεία λέξεων δεν είναι παρά ένα παιχνίδι προβολών που από κάποια στιγμή και μετά δεν έχει και πολύ νόημα όσο η επικοιωνία παραμένει λεκτική ή εγκεφαλική.

Έχει να κάνει μέχρι σε ποιο βαθμό θέλεις να επικοινωνήσεις, τι εργαλεία χρησιμοποιείς και σε ποιο βαθμό ανταποκρίνονται σε αυτό που θες να πετύχεις ή και προσδοκάς από αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Εντάξει το ένα σημείο είναι να τον κατανοήσει.

Κανένα πρόβλημα.

 

Εγώ αντιδρώ στο να απορρίπτουμε τον εαυτό μας σαν "εγω".

Δεν αντιλέγω στο να κατανοήσουμε το "εγώ"

 

 

Το ψυχολογικό εγώ μου μοιάζει σαν τον αμαρτωλό εαυτό που ο νέος ευατός του συμπεριφερέται εχθρικά και το άτομο αναφέρει την έκφραση πχ "μισώ τον εαυτό μου"

 

Δεν μπορώ δλδ να ορίσω τον μισό εαυτό μου ως ένα εγώ και να το απορρίψω. 

Αυτό το κάνουν όσοι δεν τα παν καλά με τον εαυτό τους από όσο καταλαβαίνω.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...