Jump to content

Τι Γίνεται Με Την Ελευθερία Του Ατόμου;


Νεφέλη
 Share

Recommended Posts

Με αφορμή την λίγο παλαιότερη συζήτηση περί ρατσισμού, θα ήθελα την γνώμη σας για το εξής:

Όλοι γνωρίζουμε ότι «η ελευθερία του ενός θα πρέπει να σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου». Επίσης, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι «...όλοι οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης...» (άρθρο 1) και επίσης ότι «...κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια...» (άρθρο 3) και τέλος ότι «...κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους...» (άρθρο 12)

Τι γίνεται λοιπόν όταν, για να νιώσει κάποιος ελεύθερος και ευπρόσδεκτος, καποιανού άλλου αυτά τα δικαιώματα καταπατούνται;

Θέλω να σημειώσω ότι δεν έβαλα αυτό το post στην συζήτηση περί ρατσισμού, διότι ΔΕΝ αφορά ΜΟΝΟ τον ρατσισμό. Είναι ένα πολύ γενικότερο και καθημερινό θέμα.

 

Υ.Γ. Έγινε ανάρτηση ολόκληρης της Διακήρυξης στα Γενικά Θέματα, μιας και είναι κάτι που πρέπει όλοι να διαβάσουμε και να γνωρίζουμε.

Link to comment
Share on other sites

Τι γίνεται λοιπόν όταν, για να νιώσει κάποιος ελεύθερος και ευπρόσδεκτος, καποιανού άλλου αυτά τα δικαιώματα καταπατούνται;

Είναι ελευθερία αυτό;

 

 

"Ελευθερία χωρίς δικαιοσύνη είναι καθαρά ληστεία".. ~είχε πει ο Κοραής..

 

"Ελευθερία σημαίνει ότι μαθαίνεις να έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου, όχι από τη ζωή ή τους άλλους".. είχε πει ένας σκηνοθέτης ~δε θυμάμαι ποιος.. :unsure:/>

Link to comment
Share on other sites

προφανως και δεν ειναι συμφωνα και με την διακηρυξη αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα... το θεμα ειναι οτι ολα ειναι λεξεις στο χαρτι κ τιποτα παραπανω. Θα ηταν οντως ωραια αν το συνταγμα της χωρας ηταν σε μεγεθος οσο και αυτη η διακυρηξη. τοτε ισως ειχαμε αυτο που ονομαζουμε ισονομια και ελευθερια.

Link to comment
Share on other sites

Με αφορμή την λίγο παλαιότερη συζήτηση περί ρατσισμού, θα ήθελα την γνώμη σας για το εξής:

Όλοι γνωρίζουμε ότι «η ελευθερία του ενός θα πρέπει να σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου». Επίσης, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι «...όλοι οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης...» (άρθρο 1) και επίσης ότι «...κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια...» (άρθρο 3) και τέλος ότι «...κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους...» (άρθρο 12)

Τι γίνεται λοιπόν όταν, για να νιώσει κάποιος ελεύθερος και ευπρόσδεκτος, καποιανού άλλου αυτά τα δικαιώματα καταπατούνται;

Θέλω να σημειώσω ότι δεν έβαλα αυτό το post στην συζήτηση περί ρατσισμού, διότι ΔΕΝ αφορά ΜΟΝΟ τον ρατσισμό. Είναι ένα πολύ γενικότερο και καθημερινό θέμα.

 

Υ.Γ. Έγινε ανάρτηση ολόκληρης της Διακήρυξης στα Γενικά Θέματα, μιας και είναι κάτι που πρέπει όλοι να διαβάσουμε και να γνωρίζουμε.

 

Δεν θα νιώθει και πολύ ελεύθερος. Πιθανόν, θα ήταν άλλα τα συναισθήματα που θα ήθελε να καλύψει. Για παράδειγμα το να νιώσει ευπρόσδεκτος όπως αναφέρεις και εσύ. Στην τελική όμως, αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται παγιδευμένος σε μία ομάδα που πριν προσπαθούσε να εντυπωσιάσει και να γίνει ένα με αυτήν. Πιστεύω πως τέτοιου είδους τυραννική συμπεριφορά δεν σε κάνει να αισθάνεσαι και πολύ καλά με τον εαυτό σου.

 

Μπορώ όμως να ρωτήσω κάτι; Τι είναι ελευθερία; Τι είναι να αισθάνεσαι πραγματικά ελεύθερος;

Link to comment
Share on other sites

Για να πω την αλήθεια, το τελευταίο καιρό σκέφτομαι συχνά το τι είναι η ελευθερία και πώς αυτή εφαρμόζεται πρακτικά στη ζωή μου. Κατέληξα ότι τελικά η ελευθερία δεν είναι το πρώτο που μου λείπει, όσο η δικαιοσύνη. Όσο δεν υπάρχουν κανόνες που να εφαρμόζονται ισάξια σε όλους, τότε η δική μου ελευθερία θα καταπατά την ελευθερία κάποιου άλλου και η ελευθερία κάποιου άλλου τη δική μου. Αλλά ας μη σας παρεκκλίνω από τη συζήτηση για την ελευθερία. Απλώς σκεφτείτε και τη συνιστώσα της δικαιοσύνης.

Link to comment
Share on other sites

Αχ Νεφέλη, πριν από μια βδομάδα τα έδωσα τα ατομικά δικαιώματα, πάλι μπροστά μου τα βλέπω! :cheerful_h4h:/> (και θα τα βλέπω για πολύ με όλα αυτά που γίνονται)

 

Μπορώ όμως να ρωτήσω κάτι; Τι είναι ελευθερία; Τι είναι να αισθάνεσαι πραγματικά ελεύθερος;

 

Το ΄''τι είναι ελευθερία'' δεν είναι το ίδιο με το ''τι είναι να αισθάνεσαι πραγματικά ελεύθερος''. Δε μπορείς να εξισώσεις τις δύο έννοιες, γιατί η πρώτη είναι κοινωνική και η δεύτερη ατομική. Η ελευθερία δηλαδή για τον καθένα, έχει διαφορετικό περιεχόμενο από την ελευθερία στα πλαίσια μιας κοινωνίας. Γιατί ο καθένας την προσωπική του ελευθερία την ορίζει με βάση τις δικές του προδιαγραφές, οι οποίες είναι λίγο πολύ αόριστες έννοιες (π.χ. ελευθερία είναι να μπορώ να πράξω αυτά που με κάνουν ευτυχισμένο, ελευθερία είναι να μην έχω καμία υποχρέωση ή περιορισμό, ελευθερία είναι να μπορώ να πάω οπουδήποτε οποιαδήποτε στιγμή χωρίς κανείς να με ρωτήσει γιατί κ.ο.κ). Όπως καταλαβαίνεις, όλα αυτά είναι πολύ γενικά... Τι θα πει ''αυτό που με κάνει ευτυχισμένο'' και πώς καθορίζεται για τον καθένα; Κάποιος μπορεί να νιώθει ευτυχής σφάζοντας κόσμο. Τι θα πει ''να μην έχω υποχρέωση''; Κάποιος μπορεί να έχει την αξίωση να τον τρέφουν οι υπόλοιποι μια ζωή χωρίς να κάνει τίποτα. Όλα αυτά ελευθερία είναι, με βάση τα ''θέλω'' του καθενός. Γι' αυτό και το να ορίσουμε την ελευθερία σε ατομικό επίπεδο δεν οδηγεί πουθενά. Πρώτα λοιπόν την ορίζουμε σε συλλογικό, και μέσα από αυτό έκαστος επιδιώκει να απολαύσει την ατομική του ελευθερία στα πλαίσια που θέτει η συλλογική ελευθερία.

 

Η ελευθερία συνεπώς σε κοινωνικό πλαίσιο, σημαίνει: α) την ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας, β) την ελευθερία να συμμετέχει κάποιος στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας (να εργάζεται -ή και όχι-, να ανοίγει επιχείριση, να αγοράζει σπίτι κτλ), γ) την ελευθερία της πληροφόρησης, δ) την προσωπική ασφάλεια (το πιο ειρωνικό απ' όλα, γιατί δύσκολα εφαρμόζεται στην πράξη), ε) την ελευθερία γνώμης και τέλος, στ) την ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης (σε απλά ελληνικά, το να πηγαίνω όπου θέλω μέσα στη χώρα μου και να μπαινοβγάινω χωρίς να δίνω αναφορά γιατί και πώς). Όοοολα αυτά τώρα, υπόκεινται σε περιορισμούς, για τον πολύ απλό λόγο ότι σε μια κοινωνία η ελευθερία του ενός συγκρούεται με την ελευθερία του άλλου. Οι περιορισμοί λοιπόν αυτοί είναι τα δικαιώματα των άλλων, οι νόμοι, τα ήθη και τα συμπαρομαρτούντα. Το πρόβλημα συνεπώς είναι όταν οι περιορισμοί αυτοί εφαρμόζονται για τους πολλούς και δεν εφαρμόζονται επιλεκτικά για κάποιους, είναι θέμα λοιπόν ισονομίας και δικαιοσύνης και όχι ελευθερίας -η οποία προκαθορίζεται και προσδιορίζεται-, είναι θέμα εφαρμογής και όχι ορισμού. (Στη βάση δηλαδή του προβλήματος με καλύπτει απόλυτα η Δανάη). Από 'κει και πέρα, το τι σημαίνει ελευθερία ατομικά είναι κάτι που θα το βρει καθένας μόνος του, αυτό που έχει σημασία στην κοινωνική ζωή είναι να συμβιώνει αρμονικά το σύνολο, ακόμη κι αν κάποιοι δεν αισθάνονται πραγματικά ελεύθεροι με τους τιθέμενους περιορισμούς. Το ζητούμενο είναι να ζούμε σε μια χώρα δίκαιη, η οποία με βάση τις ευρύτερες προδιαγραφές των σύγχρονων κοινωνιών και το πολιτιστικό επίπεδο της εποχής, να είναι σε θέση να παρέχει το καλύτερο δυνατό στους πολίτες της.

 

(Reckless μια παρένθεση: Το Σύνταγμα της χώρας -πέρα από μικροπράγματα- είναι από τα προοδευτικότερα στην Ευρώπη και η κατοχύρωση δικαιωμάτων που παρέχει είναι ευρύτατη (εξάλλου η ΕΣΔΑ ισχύει και στην Ελλάδα). Τώρα το ότι δεν το ανοίγουν πού και πού στον ελεύθερο χρόνο τους ή απλά το γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι είναι άλλο θέμα, πάει στη δικαιοσύνη και ισονομία που προαναφέραμε... :wink:/> )

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

 

Με αφορμή την λίγο παλαιότερη συζήτηση περί ρατσισμού, θα ήθελα την γνώμη σας για το εξής:

 

«...κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια...» (άρθρο 3) 

Τι γίνεται λοιπόν όταν, για να νιώσει κάποιος ελεύθερος και ευπρόσδεκτος, καποιανού άλλου αυτά τα δικαιώματα καταπατούνται;

 

 

 

 

 

 

Τι γίνεται; Απλά σε δέχεται ο άλλος μεν αλλά σου στερεί το δικαίωμα να ζεις, την προσωπική ασφάλεια κτλ.

 

Οπότε αν στο επιβάλει είναι σκλαβιά και τείνεις να επαναστατήσεις ως φυσική αντίδραση στην επιβολή.

Αν δεν στο επιβάλει και το ζητήσεις, θέλεις να βιώσεις ψυχικά αυτό το βίωμα για λόγους καθαρά υπαρξιακούς, και είναι στο χέρι σου πότε θα πεις στοπ.

Αν δεν στο επιβάλει και στο προτείνει και το αποδεχθείς, είναι συμφωνία που μπορείς να την λύσεις όποτε θέλεις, αν δεν υπάρχουν άλλοι όροι περί αυτού.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...