Jump to content

Πνευματικά Αφυπνισμένος Ή Απλά Σχιζοφρενής;


Recommended Posts

Κυκλοφορεί εδώ και καιρό μια χαριτωμένη χιουμοριστική ρήση που λέει ότι:


«όταν μιλάς εσύ στο Θεό, λέγεται ‘προσευχή’. Όταν μιλάει ο Θεός σε σένα, λέγεται ‘σχιζοφρένεια’».

 

Με αφορμή αυτό, θα ήθελα να προβληματιστούμε πάνω σε κάτι σοβαρό και κάθε άλλο παρά αστείο:

 

Όλοι όσοι παίρνουμε την απόφαση και ασχολούμαστε λίγο πιο εντατικά, έως και πρακτικά, με την μεταφυσική και τον εσωτερισμό, σίγουρα θα έρθει κάποια στιγμή που κάτι θα δούμε, κάτι θα νιώσουμε, κάτι θα βιώσουμε που δεν μπορεί να εξηγηθεί με την λογική.

 

Αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Από απλό και μικρό έως αρκετό για να... δημιουργήσουμε μια νέα θρησκεία.

 

Πως, όμως, μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι κάτι το αυθεντικό και όχι κάτι της (επηρεασμένης από την ενασχόληση) φαντασίας μας;


Πως και πότε μπορούμε να «τραβήξουμε την γραμμή» μεταξύ πνευματικής αφύπνισης και απλής τρέλας;

 

Ο Καζαντζάκης είχε γράψει:

 

<<...-Είμαστε σκουληκάκια μικρά μικρά, Ζορμπά, αποκρίθηκα, απάνω σ' ένα φυλλαράκι γιγάντιου δέντρου. Το φυλλαράκι αυτό είναι η γης μας. τ' αλλα φύλλα είναι τ' αστέρια που βλέπεις να κουνιούνται μέσα στη νύχτα. Σουρνόμαστε απάνω στο φυλλαράκι μας, και
το ψαχουλεύουμε με λαχτάρα τ' οσμιζόμαστε, μυρίζει, βρωμάει, το γευόμαστε, τρώγεται, το χτυπούμε, αντηχάει και φωνάζει σαν πράμα ζωντανό.
Μερικοί άνθρωποι, οι πιο ατρόμητοι, φτάνουν ως την άκρα του φύλλου. Από την άκρα αυτή σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε ανάρια ανάρια το θρο που κάνουν τα
φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν' ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει...
Σταμάτησα. 'Ηθελα να πω: «Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η ποίηση», μα ο Ζορμπάς δε θα καταλάβαινε και σώπασα.
-Τι αρχίζει; ρώτησε ο Ζορμπάς με λαχτάρα. Γιατί σταμάτησες;
-...Αρχίζει ο μεγάλος κίντυνος, Ζορμπά, είπα.

'Αλλοι ζαλίζουνται και παραμιλούν,

άλλοι φοβούνται και μοχτούν να βρούν μιαν απάντηση, που να τους στυλώνει την καρδιά και λένε: "Θεός".

'Αλλοι κοιτάζουν από την άκρα του φύλλου το γκρεμό ήσυχα, παλικαρίσια και λένε: «Μου αρέσει»...>>


Το πρόβλημα είναι ότι, συχνά, αυτοί που έχουν ζαλιστεί και παραμιλούν, ταυτόχρονα τους αρέσει. Δεν βλέπουν ότι κοντεύουν να πέσουν. Νομίζουν ότι είναι σε «καλό δρόμο» ενώ στην πραγματικότητα οδεύουν κατευθείαν στο γκρεμό.

 

Πως όμως μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν ανήκουμε κι εμείς σ’ αυτή τη κατηγορία; Σας έχει ποτέ προβληματίσει αυτό;

 

Με απλά λόγια: πότε πιστεύετε ότι είναι ώρα να σκεφτούμε σοβαρά ότι έχουμε ανάγκη επαγγελματικής βοήθειας;...

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Καθε σοβαρος αποκρυφιστης που εχει περασει απο την ιστορια, εχει αναφερθει σε αυτο το προβλημα: "να βλεπεις πολλα και να πιστευεις λιγα".

 

Στο αλλο ακρο ειναι ολοι οι υπολοιποι: "να μη βλεπεις τιποτα και να πιστευεις πολλα".

Link to comment
Share on other sites

 

 Πως, όμως, μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι κάτι το αυθεντικό και όχι κάτι της (επηρεασμένης από την ενασχόληση) φαντασίας μας;

 

Θέλει χρόνο και επαλήθευση.

Η φαντάσία πολλές φορές απλά είναι συνδυαστική των ιδεών χωρίς υλικό αντίκρυσμα.

 

π.χ φαντάζομαι κίτρινα λουλούδια με προβοσκίδες... αυτό δεν ισχύει.... είναι φαντασία.

 

Αν όμως βιώσω πχ μια εξωσωματική εμπειρία με όλες τις αισθήσεις όχι απλά 3ο μάτι ή κάτι αντιλαμβάνομαι και αυτό έχει υλικό αντίκρισμα στην ζωή μου πχ πάνω στην γη άμεσα ή σε 1-2 χρόνια τότε είναι κάτι αυθεντικό κατά την γνώμη μου.

 

Πως και πότε μπορούμε να «τραβήξουμε την γραμμή» μεταξύ πνευματικής αφύπνισης και απλής τρέλας;

 

Η τρέλα είναι συγκεχυμένες πληροφορίες και μερικές φορές σημαντικές απλά λίγοι μπορούν να τις αποκωδικοποιήσουν.

 

Για να γίνει αυτό πρέπει ο δέκτης της πληροφορίας να λειτουργεί και μεταφυσικά πχ να αντιληφθεί το νόημα των ακαταλαβίστικων ίσως από αυτόματη πληροφορία ή με άλλο τρόπο...

 

Πάντως στην ιστορία υπάρχουν πολλοί πνευματικοί πρώην τρελοί... μάλιστα λένε ότι είναι οι καλύτεροι και μερικες φορές τους περιγράφουν σαν Πνευματικά Διαμάντια διότι είναι το πιο σκληρό υλικό σφυριλατημένο στον Άδη! (εντός γης κατα ομοίωση με το που βρίσκονται τα υλικά διαμάντια)

Link to comment
Share on other sites

Το ζήτημα της «τρέλλας» είναι πολλαπλό – και συνήθως γίνεται κουβέντα μόνο για αυτό που λες,

1. Πότε είναι «αυθεντικό» και πότε «θέλεις γιατρό»


Αλλά έχει και άλλες πλευρές.


2. Πόσο – κι αν –  ‘χρειάζεται’ στην μαγική/μαγικοθρησκευτική πρακτική


3. Κατά πόσο η εξάσκηση «μαγείας» ή υπερβατικών τεχνικών μπορεί να την ‘προκαλέσει’ (καταστροφικά).

 

4. Κατά πόσο η εξάσκηση «μαγείας» ή υπερβατικών τεχνικών μπορεί να την ‘προκαλέσει’ (επικοδομητικά).



Αυτό το πρώτο:

  1. Πότε είναι «αυθεντικό» και πότε «θέλεις γιατρό»

Το έχουμε συζητήσει κι άλλες φορές. Η απάντηση είναι «επίσημη» - υπάρχει θέση αποδεκτή από την ψυχιατρική – και έχει την ιστορία της – και συνοψίζεται (κάνω edited copy από την παλιά κουβέντα http://www.artofwise.gr/forum/index.php?/topic/651-σχιζοφρένεια/#entry95673 μη τα ξαναγράφω όλα) :

 

A)    Αναγνωρίζεται ότι οι πολλές θρησκευτικές/μεταφυσικές/υπερφυσικές/υπερβατικές εμπειρίες έχουν τα χαρακτηριστικά "ψυχωτικής" εμπειρίας.


 

B)     θεωρείται ότι τέτοιες εμπειρίες δεν είναι ένδειξη ψυχικής "ασθένειας" (το λέει και η λέξη ασθένεια=αδυναμία) εφ' όσον ο άνθρωπος κρατάει τον αυτοέλεγχό του και δεν είναι "at her mind's mercy" - έρμαιο των - υποκειμενικών - εμπειριών.
Το πρόβλημα των "ψυχωτικών" είναι διπλό (όπως το έχω δει μέσα από κοντινούς ανθρώπους που 'διεγνώσθησαν' ως "σχιζοφρενικοί")
1. Δεν εξέγχουν τον εαυτό τους και αφήνουν αυτά που βλέπουν/ακούνε να τους ελέγχουν (ή να τους "επιβάλλουν" συμπεριφορές που βέβαια για τους γύρω που δεν βλέπουν/ακούνε τίποτα καταντούνε αφόρητες).
2. Δεν ελέγχουν τις εμπειρίες τους οπότε κάθε τι που ακούνε/βλέπουν το θεωρούν αληθινό ενώ αυτό δεν είναι έτσι.
Στην "υπερβατική εμπειρία" ο άνθρωπος μπορεί να αξιολογεί και να μην παίρνει τοις μετρητοίς ότι βλέπει/ακούει. Κάποια πράγματα μαθαίνει να τα απορρίπτει ως "ψευδαισθήσεις". Άλλα να τα αγνοεί ή να καταλαβαίνει ότι είναι "αυτοεκπληρούμενα". Μερικά τα βρίσκει αξιόλογα και ίσως να βοηθείται να πάει πιο πέρα.... και γι’αυτά ‘αξίζει’ η ενασχόληση – χωρίς αυτά δεν έχει νόημα...


 

Αντίθετα ο προβληματικά ψυχωτικός αδυνατεί (εξ ου και το "ασθενής", ασθένεια=αδυναμία) να αξιολογήσει τις 'φωνές' πχ. και αυτή η αδυναμία για reality check κάνει αφόρητη και επικίνδυνη, πρώτα για τον ίδιο/ίδια την κατάσταση, αφού καταντά να δρα, αντιδρά και να παίρνει αποφάσεις βασισμένες σε εντελώς αβάσιμα ερεθίσματα...


 

 Αλλά έχει και άλλες πλευρές.


2. Πόσο ‘χρειάζεται’ στην μαγική/μαγικοθρησκευτική πρακτική

3. Κατά πόσο η εξάσκηση «μαγείας» ή υπερβατικών τεχνικών μπορεί να την ‘προκαλέσει’ (καταστροφικά).

4. Κατά πόσο η εξάσκηση «μαγείας» ή υπερβατικών τεχνικών μπορεί να την ‘προκαλέσει’ (επικοδομητικά).


Σημ
 

Μαγεία είναι ακόμα η "ιερή" μανία (κάτι σαν τρέλλα, αλλά ελεγχόμενο και μέσα σε δεδομένα πλαίσια - όχι ότι είναι δύσκολο να "φύγεις" από τα πλαίσια   :whistling:). Να που είναι και τρέλα.


 

Δείτε και http://www.artofwise.gr/forum/index.php?/topic/1939-aaouoaaneoiio-aiaaecococ/?view=findpost&p=32329 & http://www.artofwise.gr/forum/index.php?s=viewfindpost&p=13145 (δεν ανοίγει)

Link to comment
Share on other sites

Κάποιος είχε πει (παραφράζω από μνήμηες - δεν θυμάμαι ποιος/που το είδα) ο 'αφυπνισμένος' καταδύεται στα βαθεία νερά όπου ο ψυχωτικός πνίγεται.

Link to comment
Share on other sites

το θέμα της αντοχής δεν καταργεί την πληροφορία όμως που φέρει η εκδήλωση της ψυχής....

 

υπάρχουν μεταφυσικά φαινόμενα που εκδηλώνονται σε τρελούς που δεν αντέχουν όντως το ψυχικό βίωμα και υπάρχουν και μεταφυσικά φαινόμενα που εκδηλώνονται σε ανύποπτα ψυχασθενείς...

 

πχ κάποιος από μέσα του μπορεί να έχει πρόβλημα και να δείχνει φυσιολογικός και με ευφράδεια... 

 

τον πρώτο τον λένε ψυχωσικό διότι είναι εμφανές και η μεταφυσική πληροφορία αγνοείται

και τον δεύτερο τον θαυμάζουν για την ψυχική του ηρεμία ενώ από μέσα του νοσεί και μόνο με κατάλληλο ερεθισμό έρχεται κάτι στην επιφάνεια...

 

ο πρώτος χαρακτηρίζεται "τρελός" και έχει κάρμα Γκουρού και μάλιστα πολύ ισχυρού και ο άλλος είναι απλά ένας ασθενής που φαινομενικά έχει ευφράδεια και τραβάει τον κόσμο με την λογική του και κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είναι αυτός που νοσεί.

 

Οπότε για να δεις αν κάτι είναι ασθένεια μπορείς να εφαρμόσεις διάφορες τεχνικές ακόμη και υποκριτική.

Να το παίξεις τσατισμένος, ερωτευμένος και γενικά να ξέρεις να χειριζεσαι συναίσθημα και ενέργεια.

πχ μερικές φορές δεν μιλάς αλλά κάνεις από μέσα σου άλλα...

Έτσι γίνεται κατα εμέ η διάγνωση σε ψυχικό και μεταφυσικό επίπεδο.

 

Η μεταφυσική πληροφορία τώρα....

Για να δεις αν η ασθένεια φέρει μεταφυσική πληροφορία θέλει πείρα.

 

πχ ποια η διαφορά μεντιουμίστικης ψευδαίσθησεις και ποια η διαφορά πραγματικής μεταφυσικής εμπειρίας

 

Αν ένα διάμεσο μεταφέρει το συναίσθημα του (πχ έχει ενσυναίσθηση) με το σύστημα των τσάκρα σε κάποιον δημιουργεί μια ανθρώπινη ψευδαίσθηση.

 

πχ έχω ένα σχοινί το σέρνω στα μπούτια μου και συνδέομαι με κάποιον από το Αναχατα (στέρνο)

 

Αυτό ο άλλος θα το βιώσει σαν ένα άγγιγμα στα μπουτια του.

 

Αν του στήλω εικόνα και από το 3ο μάτι ένα φίδι ή έναν Δράκο που εχω δει στην τηλεόραση ή σε εικόνα ή την διάβασα σε βιβλίο  θα βιώσει ένα άγγιγμα και μια φλασιά ή μια εντύπωση αμυδρή ότι ένα φίδι τον αγγίζει...

 

Αυτά τα βιώματα είναι εντός Σαμσάρα μεταξύ θνητών και είναι ψευδαισθήσεις και τα προκαλουν οι illusionists και εντάσονται στην μελέτη της μεταφυσικής σαν τηλεπαθητικές προσβολές αλλά όχι στην θεολογία και στις εμπειρίες με Θεούς

Αυτές τις τεχνικές τις έχουν ομάδες-τάγματα που ασχολούνται με τον υλισμό πχ χρήματα οικονομικά επιβίωση στον πλανήτη πάνω. Και αυτές οι ομάδες τα βρίσκουν δύσκολα όταν αλλάζει η εποχή από Άβαταρ που κατεβαίνουν από το αστρικό.

 

Για αυτό γίνεται ότι γίνεται με την οικονομική κρίση είναι μια προσωρινή υλιστική αντίσταση μιας κατάστασης που αλλάζει... για να το δείτε και πρακτικά με την πραγματικότητα... 

 

Ποιο το πραγματικό μεταφυσικό βίωμα ή μάλλον εσείς εννοείται με Θεούς, Δαίμονες ή όπως αλλιώς μοντέρνα το ονομάζεται...

 

Αν εγώ από το Αναχάτα στήλω ενέργεια εκτός χρόνου σαν μίνι αστρική προβολή και συνεδεθώ με "κάτι" που για να είναι εκτός χρόνου είναι "Θεός" δλδ αστρικά αθάνατος τότε αυτό έχει μεγάλη διάρκεια πολύ μεγάλη.... διότι συνδέεται με το άχρονο....

 

Και εκεί μπορεί αρχικά αν είμαι άπειρος να τρελαθώ ή να πάθω κάτι αλλά σταδιακά η τρέλα αυτή μεταμορφώνεται σε Πνευματικό Διαμάντι όπως είπα όπως τους περιγράφουν αυτούς τους πνευματικούς διότι η ανώτερη θεότητα μυεί μέσα από ένα σύστημα "Νοητικά Άδου" κάποιον.

 

Έτσι αρχικά κάποιος μπορεί να φαίνεται χαζός, τρελός και να μην τον δίνουν σημασία αλλά σε βάθος χρόνου τα δεδομένα αλλάζουν και όσοι είχαν την τύχη να το αναγνωρίσουν ωφελούνται οι άλλοι τραβάν τον δρόμο τους.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

*Ας ξεκινήσω με τον Ζορμπά αυτό το καταπληκτικό βίβλιο,

θεωρώ πως ίσως το πιο εσωτεριστικό βιβλίο του Καζαντζάκη.

Διαβάζοντας του σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος είναι ο πραγματικά "εσωτεριστής" ποιος βρίσκεται πιο κοντά στην Αλήθεια.

Ο Ζορμπάς ή ο Καζαντζάκης?

Η απάντηση είναι προφανείς και στην δείχνει ο ίδιος ο συγγραφέας αφού φαίνεται ξεκάθαρα η καλοπροαίρετη "ζήλια" του στο πρόσωπο του Ζορμπά.

Δεν είναι τυχαίο που ο Οσσο εμπνέυστηκε από τον Καζαντζάκη στην ονομασία του νέου ανθρώπου που οραματιζόταν "Ζorba the Buddha".

Ένας άνθρωπος που θα απολάμβανε την ύλη εξισου με το πνεύμα.

 


Το πρόβλημα είναι ότι, συχνά, αυτοί που έχουν ζαλιστεί και παραμιλούν, ταυτόχρονα τους αρέσει. Δεν βλέπουν ότι κοντεύουν να πέσουν. Νομίζουν ότι είναι σε «καλό δρόμο» ενώ στην πραγματικότητα οδεύουν κατευθείαν στο γκρεμό.

 

Πως όμως μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν ανήκουμε κι εμείς σ’ αυτή τη κατηγορία; Σας έχει ποτέ προβληματίσει αυτό;

 

Με απλά λόγια: πότε πιστεύετε ότι είναι ώρα να σκεφτούμε σοβαρά ότι έχουμε ανάγκη επαγγελματικής βοήθειας;...

Κάποιος είχε πει (παραφράζω από μνήμηες - δεν θυμάμαι ποιος/που το είδα) ο 'αφυπνισμένος' καταδύεται στα βαθεία νερά όπου ο ψυχωτικός πνίγεται.

 

Το ερώτημα είναι διαπέρασμα(to the other side που έλεγε ο Morrison) ή κατάρευση?

 

θα περιγράψω συνοπτικά την δική μου περιπλάνηση..

Περίπου πριν 20 χρόνια στην ηλικία των 18,βίωσα δυνατά την πρώτη μου καταθλιπτική εμπειρία.

Επι 3 χρόνια ήμουν σα χαμένος και άρχισαν τα πρώτα ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Πήγα σε βιβλιοθήκες πήρα 2-3 βιβλία του Φρουντ και αργότερα ένα του Γιουνκ.

Άρχισα να διαβάζω για νευρώσεις,ψυχώσεις,οιδιπόδια συμπλέγματα,λιμπιντο,υστερία,φαλικά σύμβολα,χρωμοσώματα,σκιές,υπερεγώ.....

Άρχισα τις αυτοδιαγνώσεις,δεν μπορούσα να αποφασίσω τι απ΄΄ολα είχα.Είχα λίγο απ'ολα χωρις κρεμμύδι :lol: Αρώστησα περισσότερο.

Το πιο δύσκολο πράγμα που ένιωσα ήταν ότι αυτό που βίωνα,αυτό που έβλεπα και ένιωθα δεν έιχε γυρισμό.(και τελικά οντως δεν έχει)

Το ατύχημα που παραλίγο να μου στοιχήσει την ζωή ήταν καθοριστικό.Μια γυναίκα ενός διπλανού ασθενή στο δωμάτιο μου έδωσε ένα βιβλίο να διαβάσω όσο θα ήμουν στο κρεββάτι.Αφού το άφησα στο κομοδίνο 2-3 μέρες και έβλεπα τηλεόραση μου ήρθε να του ρίξω μια ματιά.

Ήταν ενός περιέργο τύπου Ινδού με περίεργο βλέμμα.Στο όπισθόφυλλο διαβάζω "χαιρετώ τον Βούδα μέσα σου,μπορεί να μην το ξέρεις αλλά είσαι ενας Βούδας".
:unsure: Xμμ να κάτι που δεν έχω ξανακούσει.

Στις πρώτες σελίδες διαβάζω το εξής: "Και θυμήσου,θα υπάρχει ένα μεσοδιάστημα μια ενδιάμεση περίοδος που το εγώ σου θα καταστραφεί,θα είσαι χαμένος,θα είσαι σκέτο χάος.Εξαιτίας αυτού του χάους φοβάσε να χάσεις το εγώ αλλά αυτό πρέπει να συμβεί.Πρέπει να είναι κανείς θαραλλέος να κάνει την βουτιά στο άγνωστο,αλλιώς μπορεί να σπαταληθούν πολλές ζωές"........και ΄ύστερα διαβάζω "μην προσπαθείς να λύσεις τα προβλήματα του νου γιατί ο νους είναι το πρόβλημα" "Προσπάθησε να τον υπερβείς"

Bαoυαλά!! Δεν υπήρχε καλύτερη και πιο έυστοχη περιγραφή σε αυτό που βίωνα./ Βρήκα μια άκρη.

 

Είμαι ένας ημίτρελος που πρέπει να δουλέψω για να φτάσω στην άλλη πλευρά,αλλιώς θα παραμείνω ημίτρελος όλη μου την ζωή.

Αν δεις το χάος που περιγράφει ο Καζαντζάκης από το φύλλο,δεν ύπαρχει γυρισμός.

Αυτή η ημιτρέλα έχει και πολλά πλεονεκτήματα.Βλέπεις περισσότερα πράγματα,διαισθανεσαι περισσότερα,καταλαβαίνεις πιο εύκολα την τέχνη κτλ.

Το δύσκολο είναι να μπορέσεις να την διαχειριστείς για να μην λειτουργήσει εναντίον σου.

Θέλει αδιαλειπη δουλειά με τον εαυτό σου.

Και ναι όταν χάσεις τον έλεγχο θα πρέπει να ζητήσεις βοήθεια είτε το διαπισθώσεις μόνος σου(καταθλιπτικό επισόδειο) είτε δεν το ξέρεις και το διαπισθώσουν οι άνθρωποι που σε αγαπάνε(σχιζοφρένεια)

:)

Link to comment
Share on other sites

Πως, όμως, μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι κάτι το αυθεντικό και όχι κάτι της (επηρεασμένης από την ενασχόληση) φαντασίας μας;

 

Πως και πότε μπορούμε να «τραβήξουμε την γραμμή» μεταξύ πνευματικής αφύπνισης και απλής τρέλας;

 

Πως όμως μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν ανήκουμε κι εμείς σ’ αυτή τη κατηγορία; Σας έχει ποτέ προβληματίσει αυτό;

 

Με απλά λόγια: πότε πιστεύετε ότι είναι ώρα να σκεφτούμε σοβαρά ότι έχουμε ανάγκη επαγγελματικής βοήθειας;...

 

Μπορεί να μην είμαι ειδικός σε θέματα της ψυχιατρικής αλλά για να μπορούμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον ως «σχιζοφρενή» θα πρέπει να υπάρχουν και άλλα συμπτώματα πέρα από τις παραισθήσεις. Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η έλλειψη έντονων συναισθημάτων  και κλειδί για την ορθή διάγνωση-γνωμάτευση είναι η συμπεριφορά του ασθενή. Αν εμφανίζει κατατονικά στοιχεία στην ψυχοσύνθεση του για μεγάλο χρονικό διάστημα τότε πολύ πιθανόν να υπάρχει κίνδυνος.

 

 Όσο για τις παραισθήσεις οι οποίες δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας φαρμακευτικής αγωγής ή τραυματικού σοκ ή

εγκεφαλικής-οφθαλμικής δυσλειτουργίας ή κάκωσης του εγκεφάλου τότε θα πρέπει να εξετάσουμε και πάλι την περιοδικότητά τους, την ένταση τους καθώς και την συμπεριφορά του «ασθενή» με τα καθημερινά ορατά γεγονότα.  Το πρόβλημα για κάποιον που πάσχει από σχιζοφρένια είναι ότι αδυνατεί να εισέλθει στην διαδικασία της αξιολόγησης των εμπειριών, εξαιτίας της καταθλιπτικής συμπεριφοράς που εμφανίζει(συχνά- πυκνά η σχιζοφρένια και η κατάθλιψη πάνε μαζί) ενώ ένας υγιής άνθρωπος μπορεί να αμφιβάλλει για την εγκυρότητα των μεταφυσικών εμπειριών-όχι όμως για των καθημερινών.

 

 

*όσοι πάλι αμφιβάλλουν μπορούν να εκτελέσουν μία εξέταση μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου ή μαγνητικής

αγγειογραφίας (MRI-MRA) ώστε να τους φύγει η κάθε υποψία.

Edited by Mithrandir
Link to comment
Share on other sites

Εύκολο..

Όταν έχουμε την βαθιά,ειλικρινη και απόλυτη βεβαιότητα..


 

 

Πως, όμως, μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι κάτι το αυθεντικό και όχι κάτι της (επηρεασμένης από την ενασχόληση) φαντασίας μας;

Πως και πότε μπορούμε να «τραβήξουμε την γραμμή» μεταξύ πνευματικής αφύπνισης και απλής τρέλας;


Οτι δεν έχει καμία σημασία.

 

"Την δουλειά σου την κάνεις?

Συνεχίζεις να έχεις ένα μέρος του εαυτού σου να περνά ευχάριστο χρόνο στον υλικό κόσμο καθημερινά?
Μπορείς να γίνεις παντελώς ακίνδυνος και ευεργετικός για τους άλλους και για τον εαυτό σου?
Συνεχίζεις να κρατάς ασφαλιστικές δικλείδες ατόμων,χώρων και στοιχείων?

Αν ναι μάλλον είσαι εντάξει..






 

Edited by Βηλφεγώρ
Link to comment
Share on other sites

Βασικά εγώ σε βρίσκω μια χαρά από τον τρόπο που μιλάς στο φόρουμ δεν ξέρω τώρα από κοντά αν δυσκολεύεσαι σε κάτι...

 

Αλλά και να δυσκολεύεσαι εντάξει μεταφυσικός είσαι τι περιμένεις... και μεταφυσικός χωρίς πίστη και με υλισμό δεν πας πουθενά...

 

Οπότε καλά κάνεις σε ότι πιστεύεις και σιγά σιγά θα μάθεις και να αντέχεις και θα σου έρθουν πληροφορίες προς τα που θα κατευθυνθείς αυτό όμως εξαρτάται

από τα προσωπικά σου θέλω... δεν υπάρχει ίδιος δρόμος για όλους.

 

Είναι ανάλογα την κλίση που έχεις ας το πω απλά...

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Στην "υπερβατική εμπειρία" ο άνθρωπος

μπορεί να αξιολογεί και να μην παίρνει τοις μετρητοίς ότι βλέπει/ακούει.

Κάποια πράγματα μαθαίνει να τα απορρίπτει ως "ψευδαισθήσεις". Άλλα να

τα αγνοεί ή να καταλαβαίνει ότι είναι "αυτοεκπληρούμενα". Μερικά τα

βρίσκει αξιόλογα και ίσως να βοηθείται να πάει πιο πέρα.... και γι’αυτά

‘αξίζει’ η ενασχόληση – χωρίς αυτά δεν έχει νόημα...

 

 

 

 

Αντίθετα ο προβληματικά ψυχωτικός αδυνατεί

(εξ ου και το "ασθενής", ασθένεια=αδυναμία) να αξιολογήσει τις 'φωνές'

πχ. και αυτή η αδυναμία για reality check κάνει αφόρητη και επικίνδυνη,

πρώτα για τον ίδιο/ίδια την κατάσταση, αφού καταντά να δρα, αντιδρά και

να παίρνει αποφάσεις βασισμένες σε εντελώς αβάσιμα ερεθίσματα...

 

outis, τα παραπάνω είναι δικές σου σκέψεις ή τα έχεις διαβάσει σε κάποιο βιβλίο ψυχιατρικής;

Δεν υπάρχει "προβληματικά ψυχωτικός". Ακόμη κι ένας "ψυχωτικός με τη βούλα" δύναται να περνάει φάσεις κατά τις οποίες αντιλαμβάνεται πλήρως τι είναι και τι δεν είναι "αληθινό", "πραγματικό", "αντικειμενικό" και ό,τι άλλο θες.

:8_1_208[1]: :smiley_aand: :glupek2: :i_suck: :23_30_106[1]: :smash: :iamwithstupid: :smiley_aapl: :3_7_3v[1]: :partytime2:

Εάν προλάβω, θ' απαντήσω σε όλες σας τις απορίες με τ' απομνημονεύματά μου!

Link to comment
Share on other sites

 

Ναι, πολυ καλο λινκ.

 

Ουσιαστικα, στις ψυχικες νοσους υπαρχει ενα τεραστιο υποβαθρο και οι παραισθησεις ειναι μοναχα η κορυφη του παγοβουνου.

Επιπλεον κανενας σοβαρος ψυχολογος/ψυχιατρος δε μπορει να ορισει με σιγουρια το φυσιολογικο, αλλα μπορει να κρινει αν κανεις ειναι ισορροπημενος. Οποτε πρωτιστος αυτο ειναι το κριτηριο.

Link to comment
Share on other sites

outis, τα παραπάνω είναι δικές σου σκέψεις ή τα έχεις διαβάσει σε κάποιο βιβλίο ψυχιατρικής;...

Δεν είναι δικές μου σκέψεις, είναι το συμπέρασμα (που η όποια εμπειρία μου επιβεβαιώνει) το πράγμα είχε πάρει και διεθνείς και νομικές διαστάσεις μεταξύ 1950-1970 - τα έχουμε κουβεντιάσει παλιά.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...