Onirocosmos Posted April 17, 2005 Report Share Posted April 17, 2005 Rasputin σε χαιρετώ! Σχετικά με την πρώτη σου παρατήρηση συμφωνώ ότι το πρώτο βήμα είναι ίσως και το πιο δύσκολο. Μπορεί να αναφερόμαστε στη γεωμετρική μας δομή αλλά πόσοι στ' αλήθεια μπορούμε να διανοηθούμε κάτι τέτοιο; Νομίζω ότι για να το πετύχουμε θα πρέπει πρώτα απ' όλα να καταρρίψουμε μέσα μας την εικόνα που έχουμε για το Εγώ μας έτσι ώστε αυτό που θα μείνει θα είναι ο αληθινός Εαυτός. Ύστερα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλη τη "σαβούρα" που έχουμε μαζέψει και μέσα από μία ειλικρινή ενδοσκόπηση να καθαρίσουμε από πράγματα που δεν είναι δικά μας. Τώρα, το πως ακριβώς γίνεται αυτό μόνο ο καθένας για τον εαυτό του μπορεί να ξέρει... (το ξέρω ότι δεν βοηθάω και πολύ). Σχετικά με τη δεύτερη ερώτηση... την περίμενα! Δυστυχώς νομίζω ότι είναι μάλλον νωρίς για να δώσω συγκεκριμένα παραδείγματα. Κι αυτό γιατί θα ήταν ανώφελο να μιλήσω για κάτι εντελώς πληροφοριακά ενώ το ζητούμενο είναι να βρει ο καθένας την άκρη μόνος του. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μιλάμε για εντελώς απτά πράγματα όπως π.χ. το να περιμένεις στη στάση το λεωφορείο και να κάνεις ένα "μαγικούλι" για να έρθει πιο γρήγορα και να μην περιμένεις. Επίσης, θα πρέπει η θέληση σου να είναι ξεκάθαρη σε σχέση με το τι θέλεις να επιτύχεις και να δηλώσεις το σκοπό σου με σαφήνεια και απλότητα. Υπάρχουν όμως και κανόνες στο παιχνίδι της διαμόρφωσης της πραγματικότητας και πρέπει πάντα να παίζουμε σύμφωνα με αυτούς. Γι αυτό το λόγο το μόνο που μένει να πω είναι ότι κάποιους από αυτούς τους κανόνες θα τους διαβάσεις στο κείμενο του επιστημονικού πειράματος - και μάλιστα τα κύρια σημεία τα αναφέρω με άλλο χρώμα από το κυρίως κείμενο. Και μια προειδοποίηση για όποιον ενδιαφέρεται: ανάλογα με τους σκοπούς μας και τις πράξεις μας εισπράτουμε και τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Γι αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν προσπαθούμε να επέμβουμε στη διαμόρφωση του Σύμπαντος. Οι κινήσεις μας πρέπει να είναι πάντα σε αρμονία μαζί του ειδάλλως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θα θέλαμε! Αυτά για την ώρα... :smilewink: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted April 20, 2005 Report Share Posted April 20, 2005 Φίλε Ονειρόκοσμε, Φυσικά συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα ανέφερες Θα ήθελα όμως να θέσω για συζήτηση έναν εντελώς προσωπικό προβληματισμό: Οι κινήσεις μας πρέπει να είναι πάντα σε αρμονία μαζί του ειδάλλως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θα θέλαμε! Μήπως όμως και μόνο που υπάρχουμε, επεμβαίνουμε στην αρμονία;... Όχι, δεν υπονοώ το «κακώς υπάρχουμε» (αν και ομολογώ πως έχω επανειλημμένα σκεφτεί πως η ανθρωπότητα είναι η μάστιγα του σύμπαντος). Αλλά εάν σκεφτούμε πως οι πόθοι και τα θέλω μας από μόνα τους δημιουργούν πραγματικότητα, χωρίς απαραίτητα την συνειδητή μας επέμβαση στην ροή των γεγονότων, μήπως κάπως έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξή μας από μόνη της είναι επέμβαση; Ή μήπως η ύπαρξή μας είναι εσκεμμένα από το σύμπαν επέμβαση στην αρμονία/ροή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Onirocosmos Posted April 20, 2005 Report Share Posted April 20, 2005 Αγαπητή Nefelie σε χαιρετώ! Τα συγχαρητήρια μου τόσο για τη σελίδα σου όσο και για το forum? Νομίζω ότι η απάντηση στην απορία που εκφράζεις βρίσκεται μέσα στην ίδια την ερώτηση που έθεσες. Λες: «Μήπως όμως και μόνο που υπάρχουμε, επεμβαίνουμε στην αρμονία;...». Το πρόβλημα είναι ακριβώς το ότι δεν υπάρχουμε απλώς. Αν μόνο υπήρχαμε με την κυριολεκτική έννοια του όρου «υπάρχω» θα είχαμε στον Κόσμο το ίδιο αντίκτυπο που έχουν και τα ζώα. Τα ζώα κυριολεκτικά απλώς υπάρχουν. Γι αυτό και εναρμονίζονται με την υπόλοιπη φύση ανά πάσα στιγμή. Το θέμα με μας τους ανθρώπους είναι ότι έχουμε τη δυνατότητα να συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μας πράγμα που μας απομακρύνει από το απλώς να τη βιώνουμε ενώ αυτό μας δίνει παράλληλα τη δυνατότητα να την πλάθουμε κατά βούληση! Πιστεύω ότι το όλο μπάχαλο στον κόσμο μας ξεκινάει επειδή οι περισσότεροι από μας δεν συνειδητοποιούμε αυτή τη δυνατότητα που μας έχει δοθεί, δηλαδή να είμαστε συν-Δημιουργοί του Κόσμου και όλων των πιθανών Πραγματικοτήτων. Οι πόθοι και τα θέλω μας όντως είναι σε θέση να δημιουργήσουν πραγματικότητα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όσοι ελέγχουν συνειδητά το πλάσιμο της πραγματικότητας είναι σε θέση να κατευθύνουν τις επιθυμίες των υπολοίπων έτσι ώστε να φτιάξουν τελικά την πραγματικότητα όπως τη θέλουν αυτοί. Οπότε καταλαβαίνεις ότι ανοίγει ένα τεράστιο θέμα σχετικά με το ποιος κινεί πραγματικά τα νήματα αυτού του κόσμου και κατά πόσο εμείς συμμετέχουμε σαν άβουλα πιόνια και μάλιστα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι οι επιθυμίες, οι φόβοι και οι ελπίδες μας είναι πραγματικά δικά μας! Όταν έλεγα ότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλη τη "σαβούρα" που έχουμε μαζέψει και μέσα από μία ειλικρινή ενδοσκόπηση να καθαρίσουμε από πράγματα που δεν είναι δικά μας αναφερόμουνα ακριβώς σε αυτό το φαινόμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rasputin Posted April 20, 2005 Author Report Share Posted April 20, 2005 Χαιρετω κι εγω μετα από ολιγοήμερη απουσια? Θα'θελα να σταθω λιγο στο θεμα της υπ-αιτιοτητας που εχει θιξει ο ονειροκοσμος... Το επιχειρημα της υπαιτιοτητας στο συμπαν μπορει οντως να είναι μια σταθερη βαση για την αφετηρια ολων. Παραδειγμα: Είναι λογικο και κατανοητο ότι δεν γινεται να αφησουμε μια πετρα να πεσει σε υδατινη επιφανεια και να δημιουργηθουν κυματισμοι στην επιφανεια αυτη πριν η πετρα την αγγιξει?! Η πετρα χτυπαει το νερο (αιτιο) -> δημιουργειται παφλασμος (αποτελεσμα) Ωστοσο όμως, παρατηρουνται περιπτωσεις κατά τις οποιες εμφανιζονται (σε καποιους) ορισμενα γεγονοτα πριν αυτά ουσιαστικα συμβουν! (προφητικα ονειρα, διαισθηση κλπ) Που παει λοιπον εδώ ο νομος της υπαιτιοτητας? Μια εξηγηση στο φαινομενο δινει η θεωρια ότι ο χρονος ισως να μην ακολουθει ευθυγραμμη πορεια αλλα σπυροειδη (ελικοειδη). Κατω από ...συγκεκριμενες συνθηκες μπορει να συμβει μια αναδιπλωση χωροχρονου και ετσι να γινουμε μαρτυρες στην υλοποιηση μιας απ?τις απειρες πιθανες πραγματικοτητες? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Onirocosmos Posted April 20, 2005 Report Share Posted April 20, 2005 Rasputin γεια σου! Όντως η επιστήμη έχει καταφέρει να προσεγγίσει εκτός από το προφανές (την αιτιότητα) και αυτό που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά δηλαδή τη καμπυλότητα του χωροχρόνου. Και θα έλεγα ότι πρόκειται για μια μεγαλειώδη ανακάλυψη μιας και όντως μας βοηθά να κατανοήσουμε πολλά «ανεξήγητα» φαινόμενα. Έχω την εντύπωση ότι ουσιαστικά όλα θα μπορούσαν κάποια στιγμή να εξηγηθούν με επιστημονικούς όρους αρκεί εμείς οι άνθρωποι να φτάναμε στο αντίστοιχο στάδιο εξέλιξης. Από την άλλη βέβαια η φύση των πραγμάτων είναι πολύ πιθανό από ένα σημείο και μετά να ξεπερνά κι αυτή την ίδια τη λογική. Έτσι, αν φτάναμε κάποτε σε εκείνο το στάδιο ίσως και να μην είχαμε καν την ανάγκη να διατυπώσουμε με λέξεις αυτά που θα είχαμε κατανοήσει με τη βιωματική εμπειρία? Οι τρόποι που μπορούμε να επέμβουμε ώστε να αλλάξουμε την πραγματικότητα σίγουρα δεν εξαντλούνται στην αιτιότητα. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε αφού η γραμμικότητα είναι μάλλον περισσότερο ανθρώπινη ιδιότητα παρά συμπαντική. Γι αυτό για μένα το σημαντικό είναι να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι προκειμένου να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε τον Κόσμο από μία άλλη σκοπιά. Ίσως μία λιγότερο γραμμική σκοπιά. Το πείραμα που προανέφερα μπορεί να χρησιμοποιεί την αιτιότητα σαν προϋπόθεση αυτό όμως παραπέμπει στον εκδηλωμένο κόσμο έτσι όπως τον γνωρίζουμε. Κανένας δε μας λέει ότι αν ξεκλειδώσουμε μερικές παραπάνω εγκεφαλικές ιδιότητες ? είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούμε πολύ μικρό ποσοστό του εγκεφάλου μας, νομίζω γύρω στο 7% - δεν θα αντικρίσουμε ένα διαφορετικό Σύμπαν! Αυτό όμως προϋποθέτει να αρχίσουμε να ρευστοποιούμε μέσα μας την Ιδέα που έχουμε για τον Κόσμο. Και αυτό μπορεί να είναι μία πολύ επίπονη αλλά κατά τα άλλα υπέροχα μαγική εμπειρία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted April 21, 2005 Report Share Posted April 21, 2005 Κατ? αρχάς θέλω να ευχαριστήσω τον raspoutin για την προέκταση που έδωσε στο θέμα. Θίγεις βέβαια ένα πολύ μπερδεμένο φιλοσοφικό (κυρίως) ερώτημα φίλε ... Αλλά ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρον! :drooling2: Θα συμφωνήσω -πάλι- με τα όσα έγραψε ο Ονειρόκοσμος και θέλω -σε συνέχεια των όσων είπες φίλε- να προσθέσω το εξής ερώτημα: Όπως σωστά ανέφερες Ονειρόκοσμε, ελέγχουμε συνειδητά (κι όχι «χρησιμοποιούμε») περίπου το 7 με 10% των δυνατοτήτων μας. Το υπόλοιπο 83 με 90% είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα το τι κάνει. Υποθέτω, ότι ένα μεγάλο ποσοστό απ? αυτό, λειτουργεί μόνο του, χωρίς να χρειάζεται την δική μας συνειδητή επέμβαση (π.χ. τα κέντρα που ελέγχουν τα ζωτικά μας όργανα, τους μυς κλπ.). Ένα άλλο ποσοστό, είναι αυτό που ελέγχει το υποσυνείδητό μας και τέλος ένα κάποιο ποσοστό, ίσως να βρίσκεται σε σχετική αδράνεια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν λειτουργεί. Τι κάνει αυτό το ποσοστό; Είναι μόνιμα σε μια κατάσταση «υπο-λειτουργίας» ή ενεργοποιείται αυτόματα υπό ορισμένες συνθήκες; Μήπως είναι εκείνο το μέρος που ελέγχει και τα προφητικά όνειρα (όπως ανέφερε ο raspoutin) κι επομένως το σημείο που κατανοεί απόλυτα την δομή και τους νόμους του σύμπαντος; Κυρίως από Βουδιστές μοναχούς (αλλά όχι μόνο), βλέπουμε ότι ένα ποσοστό που από γέννησης λειτουργεί αυτόνομα (αυτό που ελέγχει την λειτουργία των ζωτικών μας οργάνων) μπορεί να ελεγχθεί συνειδητά, μετά φυσικά από πολύχρονη εξάσκηση γι αυτό. Άραγε θα μπορούσαν με τον ίδιο τρόπο να ελεγχθούν συνειδητά και τα υπόλοιπα κέντρα; Κι αν ναι, γιατί δεν έχουμε ακόμα δείγματα ανθρώπων που να έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο; Να μπορούν δηλαδή -κατά κάποιο τρόπο- να «καταργήσουν» το υποσυνείδητο (σαν παράδειγμα αυτό) Κι αν όχι, γιατί όχι; Το ξέρω ότι έθεσα πολλά ερωτήματα κι όχι εύκολα ν? απαντηθούν. Για να κάνω μια «σούμα», το κεντρικό ερώτημα είναι: μήπως έχει κάποιο λόγο η φύση που μας έχει «απαγορεύσει» τον συνειδητό έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους των λειτουργιών μας (πνευματικών και μη) ; Μήπως παραβιάζουμε κάποιον συμπαντικό νόμο, στην προσπάθειά μας να ξαναπάρουμε τον έλεγχο; (για να κάνω και λιγάκι τον δικηγόρο του διαβόλου εδώ... ) ...ζαλιστήκατε, ή ακόμα;;... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted April 21, 2005 Report Share Posted April 21, 2005 Για να κάνω μια «σούμα», το κεντρικό ερώτημα είναι: μήπως έχει κάποιο λόγο η φύση που μας έχει «απαγορεύσει» τον συνειδητό έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους των λειτουργιών μας (πνευματικών και μη) ;Μήπως παραβιάζουμε κάποιον συμπαντικό νόμο, στην προσπάθειά μας να ξαναπάρουμε τον έλεγχο; (για να κάνω και λιγάκι τον δικηγόρο του διαβόλου εδώ... ) ...ζαλιστήκατε, ή ακόμα;;... 6477[/snapback] Σιγά το μεγάλο ερώτημα! Το μυαλό μας έχει τεράστια ικανότητα επεξεργασίας δεδομένων. Φαντάζεσαι να αντιλαμβανόμασταν όλα τα ερεθίσματα, ακόμα κι αυτά που τώρα μένουν στη σφαίρα του ασυνειδήτου; Θα τζαζεύαμε αυτοστιγμεί! Οπότε δεν είναι κανένας συμπαντικός νόμος (τί βαρύγδουπη έκφραση!).... Εκτός αν είναι συμπαντικός νόμος το "αφού σε χαλάει, για δεν το κόβεις;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted April 21, 2005 Report Share Posted April 21, 2005 "αφού σε χαλάει, για δεν το κόβεις;" Σωστό κι αυτό!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Onirocosmos Posted April 21, 2005 Report Share Posted April 21, 2005 Πιστεύω ότι ο Τράγου Κέρατο το έθεσε πολύ σωστά! Έτσι κι αλλιώς τους περισσότερους τους «χαλάει» η εξέλιξη. Βλέπετε, κοστίζει ακριβά να χάνεις το βόλεμά σου? Δεν είναι απλό πράγμα να σηκώσεις μεγαλύτερη τάση από αυτήν για την οποία νομίζεις ότι έχεις «ρυθμιστεί». Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν μπορείς να εξελιχθείς κιόλας! Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που το παλεύουν το θέμα και έχουν κάνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Κανένας συμπαντικός νόμος δεν παραβιάζεται και αυτό το μαθαίνεις σιγά σιγά με την πρακτική μιας και έτσι και παραβιάσεις κάποιον από τους πραγματικούς Συμπαντικούς Νόμους τότε συνήθως δεν επιστρέφεις για να το διηγηθείς? Όλα τα πράγματα έχουν το τίμημά τους. Τώρα, σε σχέση με το υποσυνείδητο, το ασυνείδητο και τα προφητικά όνειρα. Κατ? αρχήν δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα «κατάργησης» του υποσυνειδήτου. Ο εγκέφαλος λειτουργεί κατά βάση χαοτικά και όχι γραμμικά. Ενδέχεται, λοιπόν, όταν θέλουμε να ελέγξουμε το υποσυνείδητο απλά να λειτουργούμε εμείς λίγο περισσότερο σαν αυτό παρά να προσπαθούμε να το αναιρέσουμε. Έτσι γίνεται πιο κατανοητό και από το λογικό μας κομμάτι. Όταν το λογικό πέφτει για? ύπνο, το υποσυνείδητο έρχεται στο προσκήνιο. Ένα παράδειγμα συνειδητού νοητικού ελέγχου αυτής της κατάστασης είναι και το λεγόμενο Συνειδητό Ονείρεμα (ο συνειδητός έλεγχος των ονείρων μας). Είναι κάτι που με λίγη ή περισσότερη εξάσκηση όλοι μας μπορούμε να πετύχουμε. Και είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα γιατί δίνει μία καλή γεύση σε σχέση με τις δυνατότητες του ανθρώπου. Επίσης και σε φάση διαλογισμού μπορείς να βάλεις το λογικό να «εξερευνήσει» το ασυνείδητο και έτσι να ανακαλύψεις διάφορα πράγματα για καταστάσεις και γεγονότα που αλλιώς δεν θα είχες ιδέα. Ναι, για τον πολύ κόσμο θα είσαι μάντης ή γκουρού ή μάγος αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είσαι παρά μία βελτιωμένη έκδοση του εαυτού σου! Σε τελική ανάλυση μετράει περισσότερο το αποτέλεσμα παρά οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε για να το περιγράψουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted April 21, 2005 Report Share Posted April 21, 2005 Πιστεύω ότι ο Τράγου Κέρατο το έθεσε πολύ σωστά! Έτσι κι αλλιώς τους περισσότερους τους «χαλάει» η εξέλιξη. Βλέπετε, κοστίζει ακριβά να χάνεις το βόλεμά σου?Δεν είναι απλό πράγμα να σηκώσεις μεγαλύτερη τάση από αυτήν για την οποία νομίζεις ότι έχεις «ρυθμιστεί». «Κάποτε σ? ένα απομακρυσμένο χωριουδάκι, μαθεύτηκε πως ένας συγχωριανός τους βρήκε την φώτιση. Θαυμάζοντας κάποιος, πήγε, τον βρήκε και τον ρώτησε: ?μαθαίνω ότι βρήκες την φώτιση. Είναι αλήθεια;? ?ναι? του απαντά ?και πως αισθάνεσαι;? ?πιο δυστυχισμένος από ποτέ...? » ~Δίδαγμα Ζεν~ Μ? άλλα λόγια, δεν κοστίζει μονάχα, αλλά θέλει και @@! (pardon my ?French? ) Κανένας συμπαντικός νόμος δεν παραβιάζεται και αυτό το μαθαίνεις σιγά σιγά με την πρακτική μιας και έτσι και παραβιάσεις κάποιον από τους πραγματικούς Συμπαντικούς Νόμους τότε συνήθως δεν επιστρέφεις για να το διηγηθείς? Όλα τα πράγματα έχουν το τίμημά τους. Ξανακάνοντας τον ?δικηγόρο του διαβόλου? (αν και συμφωνώ μ? αυτό που είπες :smilewink: ), θα ήθελα να σε ρωτήσω για τα τιμήματα που πληρώνουν όλοι όσοι αναζητούν να «τεντώσουν» τα όρια στα οποία είμαστε συνηθισμένοι: ~ Άλλοτε είναι κάτι μικρό (συγκριτικά με άλλα), όπως η ζωή στο περιθώριο ~ Άλλοτε είναι κάτι πιο σκληρό, όπως π.χ. το συναισθηματικό τίμημα που πληρώνει αυτός που εξασκεί την διαίσθησή του (κάτι που τελικά αποδεικνύεται τόσο ευχή, όσο και κατάρα) ~ Άλλοτε μπορεί να είναι κάτι ιδιαίτερα σκληρό, που μπορεί να σε φτάσει να τραμπαλίζεσαι στα όρια μεταξύ λογικής και παράνοιας... Μήπως λοιπόν το τίμημα της παραβίασης δεν είναι απαραίτητα κάτι κάθετο και οριστικό; Μήπως είναι πάντα ανάλογο του ?μεγέθους? της παραβίασης; Επίσης και σε φάση διαλογισμού μπορείς να βάλεις το λογικό να «εξερευνήσει» το ασυνείδητο και έτσι να ανακαλύψεις διάφορα πράγματα για καταστάσεις και γεγονότα που αλλιώς δεν θα είχες ιδέα. ...και με την ανακάλυψή τους, να χρειαστεί να δώσεις υπεράνθρωπη μάχη με απίστευτο ψυχικό σθένος για να τα ?χωνέψεις? και να τα χαλιναγωγήσεις. Μια μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό, την οποία δεν είναι σίγουρο ότι κερδίσεις... (να άλλο ένα τίμημα) ~Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι συμφωνώ -πάλι- απόλυτα με όσα έγραψες φίλε Ονειρόκοσμε, κι ότι -μέχρι τώρα τουλάχιστον- φαίνεται να έχουμε ίδια φιλοσοφία και οπτική των πραγμάτων. Ο λόγος που σε... ας πούμε ?αντικρούω?, είναι αφ? ενός διότι μ? ενδιαφέρει να μάθω το πώς απαντάς σε ερωτήματα που έχω ήδη θέσει στον εαυτό μου εδώ και καιρό προτού καταλήξω στα προσωπικά μου συμπεράσματα, κι αφ? ετέρου για... χάρη της συζήτησης ~ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Onirocosmos Posted April 22, 2005 Report Share Posted April 22, 2005 Αγαπητή Νεφέλη σε χαιρετώ! Δεν έχω κάτι να προσθέσω για τον απλούστατο λόγο ότι συμφωνώ κι εγώ με τις απαντήσεις που έδωσες στα παραπάνω ερωτήματα. Απλά να διευκρινήσω ότι από την πλευρά μου ποτέ δεν ειπώθηκε ότι "το τίμημα της παραβίασης είναι κάτι κάθετο και οριστικό" και επίσης απ' ότι δείχνουν τα πράγματα είναι όντως "ανάλογο του ?μεγέθους? της παραβίασης", όπως αναφέρεις. Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης να μιλάμε για όλα αυτά τα "περίεργα" πράγματα με αρκετή δόση ρομαντισμού. Η προτροπή μου προς όποιον ενδιαφέρεται είναι να αρχίσει να ασχολείται πραγματικά αφήνοντας στην άκρη τα υπερβολικά συναισθήματα. Το συναίσθημα σαν ποιότητα ενέργειας χρειάζεται σαν όπλο για την αρχική πυροδότηση μιας κατάστασης αλλά αν μείνεις εκεί καταντάει τροχοπέδη. Τί λέτε λοιπόν; Φύγαμε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rasputin Posted April 23, 2005 Author Report Share Posted April 23, 2005 και επίσης απ' ότι δείχνουν τα πράγματα είναι όντως "ανάλογο του ?μεγέθους? της παραβίασης", όπως αναφέρεις. Δεν ξερω αν ειναι οντως τοσο απλα τα πραγματα. Παραδειγμα: Εστω οτι κανουμε ενα 'μαγικουλι' οπως λες σε παλιοτερο μηνυμα, και το λεωφορειο ερχεται λιγο πιο πριν (ωστε να περιμενουμε λιγοτερο). Καποιος ..ατυχος λαχανιασμενος βλεπει το λεωφορειο να χανεται (αφου δε το προλαβε) με αποτελεσμα να... 1) Χασει ενα σημαντικο επαγγελματικο interview 2) που κατα πασα πιθανοτητα θα του εδινε δουλεια 3) που θα μπορουσε να βοηθησει την οικογενεια του αφου ειναι 6 μηνες ανεργος.. Υφισταται μια τετοια πραγματικοτητα ή "αυτοματα" αποτρεπονται τετοιες πιθανοτητες? αν υφιστανται παντως, τοτε το 'μεγεθος' της συγκεκριμενης παραβιασης αποδεικνυεται αρκετα μεγαλυτερο και η πολυποθητη "αρμονια" με το συμπαν παει περιπατο (μαζι με το λεωφορειο). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Onirocosmos Posted April 23, 2005 Report Share Posted April 23, 2005 Rasputin εύλογη η απορία σου... Απλά αυτό που κάνεις είναι να συντονίσεις τον εαυτό σου (και κανέναν άλλο) στην παράλληλη πραγματικότητα εκείνη όπου το μόνο που θα αλλάζει θα είναι το γεγονός ότι θα έχει έρθει το λεωφορείο. Επιλέγεις να μην αλλάξει η πραγματικότητα στην οποία βρίσκεσαι αλλά να πας εσύ σε εκείνη όπου το λεοφωρείο ήταν να έρθει, ούτως ή άλλως, τη δεδομένη στιγμή. Αν κάνεις αυτό που περιγράφεις εσύ τότε σίγουρα θα αρχίσουν οι συνέπειες... Γι αυτό δεν ήθελα να πω περισσότερα για το πείραμα. Γιατί υπάρχουν λεπτές διαφορές στην ποιότητα των ενεργειών και είναι πολύ εύκολο κάποιος να την πατήσει! :headb: Ή ακόμη χειρότερα να αρχίσει να επηρρεάζει τους γύρω του εσκεμμένα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rasputin Posted April 23, 2005 Author Report Share Posted April 23, 2005 Απλά αυτό που κάνεις είναι να συντονίσεις τον εαυτό σου (και κανέναν άλλο) στην παράλληλη πραγματικότητα εκείνη όπου το μόνο που θα αλλάζει θα είναι το γεγονός ότι θα έχει έρθει το λεωφορείο. ? ετσι μαλιστα... κι εγω αυτης της αποψης ειμαι. Αλλα να, όταν παω να το εξηγησω σε ορισμενους, αρχιζουν και με κοροιδευουν! (τι να πεις τωρα στα παλιοπαιδα?) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted April 24, 2005 Report Share Posted April 24, 2005 Βλέπω πως όσο πάει η συζήτηση και μπαίνει σε πιο... «βαθειά νερά» :isaycool: Φίλε raspoutin, το ερώτημα που έθεσες είναι πολύ καλό. Εδώ και αρκετή ώρα πολεμάω να βρώ έναν τρόπο να εξηγήσω με πιο κατανοητό και «απτό» τρόπο αυτό που είπε ο Ονειρόκοσμος, μα μου φαίνεται πως θα πρέπει να «παραδώσω τα όπλα». Το μόνο που μπορώ να πω σαν συμπλήρωση (εν γνώση μου πως θα σου γεννήσει νέα ερωτηματικά), είναι το εξής: Κατά κάποιο τρόπο, σταματάς τον χρόνο για τους άλλους και επιταχύνεις (ή επιβραδύνεις, ανάλογα) τον δικό σου, τοποθετώντας έτσι τον εαυτό σου στην σωστή χρονική στιγμή που θα περάσει το λεωφορείο. Όχι, δεν πρόκειται για ταξίδι στον χρόνο! Οκ... Όταν το σκεφτόμουν, «ακουγότανε» κατανοητό για επεξήγηση, αλλά τώρα διαβάζοντάς το, μου φαίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο. Να ξαναδοκιμάσω λοιπόν: Υπάρχουν 2+1 τρόποι να μην ταλαιπωρηθείς περιμένοντας το %&*@λεωφορείο: Ο 1ος τρόπος (εύκολος τρόπος) ~ Το οραματίζεσαι/επηρρεάζεις να μην συναντά κανένα εμπόδιο/καθυστέρηση στο δρόμο του, άρα να μπορεί να ανοίξει ταχύτητα κι επομένως να έρθει συντομότερα στην στάση σου. Αυτό όμως, ίσως να έχει τις επιπτώσεις που ορθά ανέφερες. Ο 2ος (όχι τόσο εύκολος τρόπος) ~ Μεταφέρεις τον εαυτό σου στην σωστή χρονική στιγμή που θα περάσει το λεωφορείο. Πως;... οκ... Σίγουρα έχεις ακουστά ότι το πώς αντιλαμβάνεται το πέρασμα του χρόνου ο καθένας, είναι πολύ σχετικό. Όταν π.χ. περνάς καλά, ο χρόνος περνά γρήγορα. Όταν δεν περνάς καλά, περνά βασανιστικά αργά. Όλα στο μυαλό είναι. Το μυαλό όμως είναι σαν ένα μηχάνημα, που μπορείς να το προγραμματίσεις και ξε-προγραμματίσεις ανάλογα. Όταν λοιπόν περιμένεις το λεωφορείο, σίγουρα δεν είναι κάτι το διασκεδαστικό. Γι αυτό και νιώθεις τον χρόνο να περνά απελπιστικά αργά. Μπορείς όμως να «προγραμματιστείς» για το αντίθετο και ο χρόνος να περάσει για σένα ταχύτατα, μέχρι την στιγμή που θα περάσει επιτέλους το λεωφορείο. Ο +1 τρόπος: παίρνεις ταξί, λύνεις το πρόβλημά σου και βγάζεις κι εμένα από την δύσκολη θέση να εξηγήσω! (οκ, αυτό το είπα για τον χαβαλέ) Χτύπα τώρα αλύπητα με ερωτήσεις... Δεν σε αδικώ καθόλου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.