Jump to content

Προβληματισμοί...περι Σοφίας, Και Τι Είναι Αυτό Που Μας Βοηθάει Να Την Ανακαλύψουμε.


 Share

Recommended Posts

Σοφία δεν είναι η συσσώρευση γνώσεων αλλά η εφαρμογή τους, έγραψε ο Λέο Μπουσκάλια και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν, φαντάζομαι. Άρα, το πρόβλημα δεν είναι να μαζέψουμε πληροφορίες για κάτι που μας ενδιαφέρει αλλά να εφαρμόσουμε αυτό που μάθαμε, γιατί λύσεις και απαντήσεις υπάρχουν αλλά επιλέγουμε να τις αγνοούμε. Δεν ξέρω γιατί. Αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως. Όταν  περνάμε στην άλλη πλευρά και εφαρμόζουμε τη γνώση σίγουρα δεν είμαστε σοφοί αλλά έχουμε κάνει μια καλή αρχή στην κατάκτηση του στόχου μας. Αλλά πώς περνάμε στην άλλη πλευρά αναρωτιέμαι? τι είναι αυτό που αλλάζει στον τρόπο σκέψης μας, που μας αφυπνίζει από τις παλιές μας συνήθειες? 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Άρα, το πρόβλημα δεν είναι να μαζέψουμε πληροφορίες για κάτι που μας ενδιαφέρει αλλά να εφαρμόσουμε αυτό που μάθαμε, γιατί λύσεις και απαντήσεις υπάρχουν αλλά επιλέγουμε να τις αγνοούμε.


Μόλις το διάβασα αυτό ένα πράγμα φωτεινά ξεπρόβαλε στο Νου μου  «Μαγεία – αποκρυφισμός» !


Αλήθεια αυτό είχες στο Νου , όταν το έγραφες ; 

 

 

 

 

 

 

Αλλά πώς περνάμε στην άλλη πλευρά αναρωτιέμαι?


Εύκολα περνάμε στην άλλη πλευρά ….  Έτσι νομίζουμε – σκεφτόμαστε δηλαδή .  
Αλλά 
όταν έρχεται η ώρα να πράξουμε βλέπουμε ότι δεν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα όπως

φανταστήκαμε , βρίσκουμε δικαιολογίες και μεγαλοποιούμαι τα εμπόδια , λες και δεν έφτανε που υπάρχουν  , κ.τ.λ.

Δεν είναι τόσο περίπλοκα τα πράγματα  όσο εμείς τα κάνουμε !    

 

 

 

 

 

 

τι είναι αυτό που αλλάζει στον τρόπο σκέψης μας, που μας αφυπνίζει από τις παλιές μας συνήθειες?

Καλά αυτό είναι πολύ μεγάλο ζήτημα για κουβέντα !

Περιληπτικά θα έλεγα π.χ.  ένα σοκ ( με την καλή έννοια , ακόμη και όταν το  βιώνουμε σαν κάτι αρνητικό ) .Όταν πια κατανοούμε  πολλά από τα δεδομένα μιας κατάστασης  το μόνο που μένει για να μάθουμε όλοι την <αλήθεια> είναι να περάσουμε στην πράξει (πρακτική) .

 

 

 

Τα παραπάνω είναι απλώς η δική μου άποψη για το θέμα .
Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς .  

Edited by Fire Lord Zuko
Link to comment
Share on other sites

Γενικώς, αυτό που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους, είναι πως είμαστε κατασκευαστές εργαλείων. Αυτή είναι η κρίσιμη διαφορά μας από τα υπόλοιπα ζώα, αυτήν την ικανότητα αποκτήσαμε κατά την εξέλιξη του είδους μας και μας έχει χαρακτηρίσει τόσο πολύ που προσπαθούμε να βρούμε κάποιο σκοπό για όλα τα πράγματα. Άλλωστε, και για τη ζωή την ίδια δεν αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο σκοπός της;

 

Αντίστοιχα λοιπόν, η οπτική μας περί Σοφίας, έχει να κάνει με τη χρησιμότητά της. Σοφός χαρακτηρίζεται ο άνθρωπος εκείνος που δίνει λύση στα προβλήματα, εκείνος που βοηθάει τους άλλους ανθρώπους (και τον εαυτό του μαζί) να πετύχουν το σκοπό τους. Εδώ μπορούμε να θυμηθούμε όλους τους σοφούς που παίρνουμε στο στόμα μας κατά καιρούς. Τους επικαλούμαστε γιατί μας δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Οι οποίες απαντήσεις, με τη σειρά τους, γίνονται για κάποιο σκοπό.

 

Άρα, η Σοφία δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των συσσωρευμένων γνώσεων αλλά με τη χρήση τους. Σοφία δεν είναι η πολυμάθεια αλλά η ικανότητα να ανασύρεις τις σωστές πληροφορίες που χρειάζονται, να τις συνδυάζεις σωστά και να βγάζεις ένα χρήσιμο τελικό συμπέρασμα. Από αυτήν την πλευρά φαντάζομαι το λέει κι ο Μπουσκάλια.

 

Τώρα, το πως φτάνεις στην εφαρμογή... Νομίζω πως κοινή παράμετρος όλων των συστημάτων που υπόσχονται Σοφία μετά το επιτυχές πέρας της μαθητείας σε αυτά, είναι η εγκατάλειψη του Εγώ. Εδώ υπεισέρχονται πολλά ενδιαφέροντα πράγματα όπως τα μέρη από τα οποία απαρτίζεται το εγώ (Εγώ, Υπερεγώ, Ένστικτα κλπ. που λένε οι ψυχαναλυτές). Αλλά μια αστεία απόδειξη του πράγματος είναι το πόσες φορές έχουμε συναντήσει ανθρώπους οι οποίοι είναι σοφοί όταν είναι να δώσουν συμβουλές σε άλλους και στη δική τους ζωή τα έχουν κάνει μουσκίδι. Αλλά, έτσι είναι, η αντικειμενικότητα προϋποθέτει απόσταση.

 

Δεν νομίζω πως υπάρχει η Μία Μέθοδος η οποία μπορεί να πιάσει σε όλους για την αποστασιοποίηση από το Εγώ. Όπως είπα προηγουμένως αυτό επιδιώκουν όλα τα συστήματα κι όλα είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Για άλλον μπορεί να είναι ένα σοκ. Άλλος μπορεί να φτάσει βαθμιαία μέσω της σταδιακής απεξάρτησης από τα περιττά. Με άλλα λόγια, υπάρχει ο δρόμος των μυστών (Μύηση) και υπάρχει κι ο δρόμος των φιλοσόφων (Αταραξία). Παλιότερα υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι (π.χ. ο δρόμος του Πολεμιστή κι ο δρόμος του Ποιητή) αλλά αυτοί έχουν χορταριάσει κάπως στις μέρες μας...

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα Fire Lord Zuco! να σου πω την αλήθεια δεν είχα την μαγεία στο νου μου όταν το έγραψα, από την άλλη αν δεν ήταν η Μαγεία τότε η ερώτηση ίσως να μην είχε γίνει ποτέ!

έχω την αίσθηση ότι το πέρασμα στην άλλη πλευρά δηλαδή στην εφαρμογή της γνώσης δεν είναι τόσο ξεκάθαρο όσο πιστεύουμε και αυτό γιατί ενώ ξεκινάμε, με ενθουσιασμό πολλές φορές, κάτι μας σταματά με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνουμε το ταξίδι ή να αποτυγχάνουμε στο στόχο μας. Πώς λέγεται αυτό? όταν εγκαταλείπουμε εύκολα την προσπάθεια ή απογοητευόμαστε γιατί δεν έχουμε την απαραίτητη υπομονή ή θέληση...  έτσι ενώ οι πληροφορίες υπάρχουν και οι γνώσεις είναι εκεί διαθέσιμες, αδυνατούμε να τις θέσουμε σε εφαρμογή.

 

Το θέμα της αφύπνισης είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο θα έλεγα. Τι είδους σοκ μπορεί να μας κάνει να αλλάξουμε τόσο πολύ ώστε να περάσουμε  στην άλλη πλευρά? Πόσο κρατάει η επίδρασή του σοκ ώστε να διατηρηθεί αναλλοίωτο το ενδιαφέρον μας? Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. 

Link to comment
Share on other sites

Άρα, η Σοφία δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των συσσωρευμένων γνώσεων αλλά με τη χρήση τους. Σοφία δεν είναι η πολυμάθεια αλλά η ικανότητα να ανασύρεις τις σωστές πληροφορίες που χρειάζονται, να τις συνδυάζεις σωστά και να βγάζεις ένα χρήσιμο τελικό συμπέρασμα. Από αυτήν την πλευρά φαντάζομαι το λέει κι ο Μπουσκάλια.

 

Τώρα, το πως φτάνεις στην εφαρμογή... Νομίζω πως κοινή παράμετρος όλων των συστημάτων που υπόσχονται Σοφία μετά το επιτυχές πέρας της μαθητείας σε αυτά, είναι η εγκατάλειψη του Εγώ. Εδώ υπεισέρχονται πολλά ενδιαφέροντα πράγματα όπως τα μέρη από τα οποία απαρτίζεται το εγώ (Εγώ, Υπερεγώ, Ένστικτα κλπ. που λένε οι ψυχαναλυτές). Αλλά μια αστεία απόδειξη του πράγματος είναι το πόσες φορές έχουμε συναντήσει ανθρώπους οι οποίοι είναι σοφοί όταν είναι να δώσουν συμβουλές σε άλλους και στη δική τους ζωή τα έχουν κάνει μουσκίδι. Αλλά, έτσι είναι, η αντικειμενικότητα προϋποθέτει απόσταση.

 

Δεν νομίζω πως υπάρχει η Μία Μέθοδος η οποία μπορεί να πιάσει σε όλους για την αποστασιοποίηση από το Εγώ. Όπως είπα προηγουμένως αυτό επιδιώκουν όλα τα συστήματα κι όλα είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Για άλλον μπορεί να είναι ένα σοκ. Άλλος μπορεί να φτάσει βαθμιαία μέσω της σταδιακής απεξάρτησης από τα περιττά. Με άλλα λόγια, υπάρχει ο δρόμος των μυστών (Μύηση) και υπάρχει κι ο δρόμος των φιλοσόφων (Αταραξία). Παλιότερα υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι (π.χ. ο δρόμος του Πολεμιστή κι ο δρόμος του Ποιητή) αλλά αυτοί έχουν χορταριάσει κάπως στις μέρες μας...

 

Καλησπέρα και σε εσένα μετά από καιρό Τράγου Κέρατο!  Αυτό που γράφεις για την ανάσυρση των σωστών πληροφοριών την κατάλληλη στιγμή μου θύμισε ένα ενδιαφέρον έργο, το Limitless με τον Bradley Cooper. Εκεί ο πρωταγωνιστής με τη βοήθεια ενός χαπιού έχει πρόσβαση σε οτιδήποτε έχει μάθει στο παρελθόν, όπως και την ικανότητα να αξιοποιεί τις γνώσεις του.

 

Όσοι δίνουν συμβουλές στους άλλους αλλά οι ίδιοι δεν μπορούν να τις εφαρμόσουν έχουν τον ρόλο μετάδοσης της γνώσης, αλλά αν οι ίδιοι έχουν αποτύχει στο να τηρήσουν αυτά που λένε πώς να πείσουν τους άλλους να εφαρμόσουν τη συμβουλή? είναι αυτό που λένε,  Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις... 

'Αρα, σοφός δεν είναι αυτός που μεταδίδει τη γνώση αλλά εκείνος που την κάνει τρόπο ζωής. Αλλά πώς γίνεται αυτό?  πώς γίνεται η γνώση από ξένη, δική μας? Τι αλλαγές συντελούνται μέσα μας που μας αφυπνίζουν?

Με πρακτική εξάσκηση για όποιον ακολουθεί συγκεκριμένο σύστημα? τι συμβαίνει όμως αν κάποιος δεν έχει πρόσβαση σε αυτές τις πηγές γνώσης? πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει μυηθεί να γίνει σοφός? 

Link to comment
Share on other sites

Γεια σου Dalia! Α, ναι, παραλίγο να τη δω αυτήν την ταινία και δε θυμάμαι γιατί την έχασα.

 

Καλά, υπήρχε και μια εποχή στην ανθρωπότητα όπου ο κόσμος ζούσε χωρίς Μυστήρια (είτε γιατί δεν είχαν βρεθεί ακόμα, είτε δε γίνονταν σε ένα χώρο κλπ.). Υπήρχε όμως Θεία Πρόνοια για όλους.

 

Δεν νομίζω πως μπορώ να σου πω τι μπορεί να λειτουργήσει στην περίπτωσή σου. Μπορώ να σου πω τι έχει λειτουργήσει μέχρι στιγμής σε μένα που δεν είμαι σοφός. :P

 

1. Συζητήσεις με ανθρώπους που εκτιμάς. Καθοριστική σημασία στην πορεία μου έπαιξαν φράσεις που άκουσα, σχεδόν τυχαία, από ανθρώπους που συνάντησα. ΟΙ ίδιες οι φράσεις δεν έχουν σημασία, απλώς ειπώθηκε κάτι την κατάλληλη στιγμή από τον κατάλληλο άνθρωπο και αυτό οδήγησε σε μια συνειδητοποίηση.

2. Εμπιστοσύνη στο Δαίμονα Εαυτού. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Όταν την ψυχή την τραβάει κάτι, υπάρχει λόγος.

3. Στην περίπτωση που έχεις κάποια εμμονή περί Μυήσεως (την είχα κι εγώ κι επανέρχεται τακτικά) ξέχασέ το, όσο μπορείς. Αν είναι νά'ρθει, θε να'ρθεί, αλλιώς, κάποιος άλλος θα είναι ο λόγος και, όσο ασχολείσαι με το γιατί δεν έρχεται η Μύηση, δεν ασχολείσαι με το λόγο που την εμποδίζει.

4. Υπομονή - πολύ μεγάλη κουβέντα. Οι καθυστερήσεις στη διαδρομή παίζει και να είναι το πιο σπαστικό κομμάτι της υπόθεσης. Από την άλλη, είναι μια ευκαιρία να αξιοποιήσεις το Μαγικό υλικό της καθημερινότητας.

 

Σημ. Σε ένα βιβλίο περί Ταρώ, διάβαζα την εξής σημείωση για το 10 Πεντάκτινο: «Τα πεντάκτινα» λέει «βρίσκονται παντού σε αυτήν την κάρτα, όμως τα πρόσωπα, δεν τα αντιλαμβάνονται. Η απλή καθημερινή ζωή, είναι γεμάτη από μαγεία η οποία μένει απαρατήρητη». Αν το συνδυάσεις με το ότι τα πεντάκτινα αντιστοιχούν στο σημείο της γης και πως στο 10 ολοκληρώνεται η πορεία του στοιχείου, ε, τεσπα, εγώ το είχα βρει πολύ χρήσιμο.

Link to comment
Share on other sites

Γεια σου Dalia! Α, ναι, παραλίγο να τη δω αυτήν την ταινία και δε θυμάμαι γιατί την έχασα.

 

...  :P

 

1. Συζητήσεις με ανθρώπους που εκτιμάς. Καθοριστική σημασία στην πορεία μου έπαιξαν φράσεις που άκουσα, σχεδόν τυχαία, από ανθρώπους που συνάντησα. ΟΙ ίδιες οι φράσεις δεν έχουν σημασία, απλώς ειπώθηκε κάτι την κατάλληλη στιγμή από τον κατάλληλο άνθρωπο και αυτό οδήγησε σε μια συνειδητοποίηση.

2. Εμπιστοσύνη στο Δαίμονα Εαυτού. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Όταν την ψυχή την τραβάει κάτι, υπάρχει λόγος.

3. Στην περίπτωση που έχεις κάποια εμμονή περί Μυήσεως (την είχα κι εγώ κι επανέρχεται τακτικά) ξέχασέ το, όσο μπορείς. Αν είναι νά'ρθει, θε να'ρθεί, αλλιώς, κάποιος άλλος θα είναι ο λόγος και, όσο ασχολείσαι με το γιατί δεν έρχεται η Μύηση, δεν ασχολείσαι με το λόγο που την εμποδίζει.

4. Υπομονή - πολύ μεγάλη κουβέντα. Οι καθυστερήσεις στη διαδρομή παίζει και να είναι το πιο σπαστικό κομμάτι της υπόθεσης. Από την άλλη, είναι μια ευκαιρία να αξιοποιήσεις το Μαγικό υλικό της καθημερινότητας.

 

....

:P :P :P

Μεταφράζοντας:

1. Συζητήσεις με ανθρώπους που εκτιμάς. Καθοριστική σημασία στην πορεία μου έπαιξαν φράσεις που άκουσα, σχεδόν τυχαία, από ανθρώπους που συνάντησα. ΟΙ ίδιες οι φράσεις δεν έχουν σημασία, απλώς ειπώθηκε κάτι την κατάλληλη στιγμή από τον κατάλληλο άνθρωπο και αυτό οδήγησε σε μια συνειδητοποίηση.

= Collection of memorable events (& places & people) "the collection of memorable events as a bona-fide device to stir caches of energy that exist within the self."

 

2. Εμπιστοσύνη στο Δαίμονα Εαυτού. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Όταν την ψυχή την τραβάει κάτι, υπάρχει λόγος.

= "to feel at ease and confident and trust your personal power."

 

3. Στην περίπτωση που έχεις κάποια εμμονή περί Μυήσεως (την είχα κι εγώ κι επανέρχεται τακτικά) ξέχασέ το, όσο μπορείς. Αν είναι νά'ρθει, θε να'ρθεί, αλλιώς, κάποιος άλλος θα είναι ο λόγος και, όσο ασχολείσαι με το γιατί δεν έρχεται η Μύηση, δεν ασχολείσαι με το λόγο που την εμποδίζει.

= εσένα αυτό μη σε απασχολει

 

4. Υπομονή - πολύ μεγάλη κουβέντα. Οι καθυστερήσεις στη διαδρομή παίζει και να είναι το πιο σπαστικό κομμάτι της υπόθεσης. Από την άλλη, είναι μια ευκαιρία να αξιοποιήσεις το Μαγικό υλικό της καθημερινότητας.

= impeccably waiting for your will

:P :P :P

Link to comment
Share on other sites

Την Σοφία δεν θα την αντιληφθεί ποτέ αυτός που την κατέχει... Απλώς ΕΊΝΑΙ... Η γνώση είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, αλλά χωρίς την κατανόηση δεν είναι τίποτα. Επίσης η γνώση με την κατανόηση χωρίς αναλυτική σκέψη δεν είναι τίποτα... Και ούτω καθεξής, η σειρά μπορεί να μεγαλώσει όσο θέλεις!

 

Η σοφία είναι όλα και τίποτα! Όταν λοιπόν κάποιος έχει φτάσει στο σημείο που οι υπόλοιποι τον χαρακτηρίζουν ως σοφό, ο ίδιος δεν βάζει καμία ταμπέλα, απλά βλέπει τον εαυτό του να μεγαλώνει μαζί με τον κόσμο γύρω του ή μάλλον ένα με τον κόσμο γύρω του. Δεν αντιλαμβάνεται τι είναι απλά έχει εξελιχθεί και λειτουργεί βάσει του τι είναι πια...

 

Η εφαρμογή της γνώσης δεν θεωρώ ότι αρκεί για να φτάσει κάποιος στη Σοφία! Είναι ένα σύνολο πραγμάτων που όταν τα κατακτήσει κάποιος, είναι κομμάτι του εαυτού του και δεν τα βλέπει. Όπως συμβαίνει με τα όργανα μέσα στο σώμα του ανθρώπου! Ξέρεις ότι είναι εκεί, αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη του καθενός, αλλά λειτουργείς ως σύνολο χωρίς να το φέρνεις στη συνείδησή σου...

Link to comment
Share on other sites

1. Συζητήσεις με ανθρώπους που εκτιμάς. Καθοριστική σημασία στην πορεία μου έπαιξαν φράσεις που άκουσα, σχεδόν τυχαία, από ανθρώπους που συνάντησα. ΟΙ ίδιες οι φράσεις δεν έχουν σημασία, απλώς ειπώθηκε κάτι την κατάλληλη στιγμή από τον κατάλληλο άνθρωπο και αυτό οδήγησε σε μια συνειδητοποίηση.

2. Εμπιστοσύνη στο Δαίμονα Εαυτού. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Όταν την ψυχή την τραβάει κάτι, υπάρχει λόγος.

3. Στην περίπτωση που έχεις κάποια εμμονή περί Μυήσεως (την είχα κι εγώ κι επανέρχεται τακτικά) ξέχασέ το, όσο μπορείς. Αν είναι νά'ρθει, θε να'ρθεί, αλλιώς, κάποιος άλλος θα είναι ο λόγος και, όσο ασχολείσαι με το γιατί δεν έρχεται η Μύηση, δεν ασχολείσαι με το λόγο που την εμποδίζει.

4. Υπομονή - πολύ μεγάλη κουβέντα. Οι καθυστερήσεις στη διαδρομή παίζει και να είναι το πιο σπαστικό κομμάτι της υπόθεσης. Από την άλλη, είναι μια ευκαιρία να αξιοποιήσεις το Μαγικό υλικό της καθημερινότητας.

 

Καλησπέρα! Σύντομα και περιεκτικά όσα είπες Τράγου Κέρατο και η μετάφραση του Outis συμπληρώνει όποιες απορίες υπήρχαν... :cheerful_h4h:

Αυτό που γράφεις για την συνειδητοποίηση το έχω παρατηρήσει αρκετές φορές αλλά υπάρχει διαφορά και εκεί. Πολλές φορές συνειδητοποιούμε κάτι ή έτσι νομίζουμε μέχρι να ξεχάσουμε αυτό που συνειδητοποιήσαμε. Όταν συμβαίνει αυτό η αφύπνιση κρατάει λίγο και η συνειδητοποίηση δεν μας αλλάζει. Δέν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι έτοιμος για την αλλαγή γιατί δεν έχει δουλέψει αρκετά με τον εαυτό του, την εγκατάλειψη του Εγώ που είχες πει παραπάνω. 'Οταν συμβαίνει αυτό ειδικά αν κάποιος περνά καλά και δεν έχει ανάγκη να αλλάξει δεν υπάρχει διαθέσιμος χώρος για να δουλέψει με τις όποιες συνειδητοποιήσεις. Ενώ κάτι δυσάρεστο, το σοκ που είπαμε παραπάνω ή η ανατροπή της ισορροπίας βοηθά τον άνθρωπο να στραφεί στα ουσιαστικά αλλά και πάλι δεν είναι αυτή η λύση μια που ο άνθρωπος έχει την τύχη ή την κατάρα? να ξεχνά γρήγορα. Ο χρόνος είναι γιατρός που λένε αλλά η λήθη δεν είναι γιατρειά όταν θέλει κάποιος να μαθει από τις εμπειρίες του. Για αυτό το λόγο η θεραπεύτρια δεν γιάτρευε την ασθενή στο βιβλίο της Florinda Donner The witch's dream. Δε σε θεραπεύω αμέσως της είπε, αν και μπορώ να το κάνω, γιατί είσαι τόσο ηλίθια που μόλις θεραπευτείς θα ξαναγυρίσεις στις παλιές σου συνήθειες... 

Ενώ το ζητούμενο ήταν να αποβάλλει τις παλιές της συνήθειες και να ανακαλύψει τις πραγματικές της δυνατότητες.

 

Είναι όπως συμβαίνει με τα όνειρα τη στιγμή που τα βλέπεις και ξυπνάς τα θυμάσαι ενώ όταν ξανακοιμάσαι δεν μπορείς να τα ανακαλέσεις εύκολα ή ξεχνάς ότι είδες όνειρο. Έτσι και με τη συνειδητοποίηση.  Ενώ αν υπήρχε τρόπος να ξαναθυμηθείς αυτά που είδες ή ένιωσες ή κατάλαβες...

Edited by Dalia
Link to comment
Share on other sites

Τότε θα μπορούσε κάποιος να αναβιώσει τη συνειδητοποίηση και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του... αλλά πώς γίνεται αυτό.

Σε αυτή τη συζήτηση δεν θέλω να μιλήσουμε για τους σοφούς που όλοι μνημονεύουν, ούτε για τις γνώσεις που λίγοι έχουν πρόσβαση αλλά για την εφαρμογή γνώσης που είναι προσιτή στον καθένα και που μπορεί εφαρμόζοντάς τη να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο. 

Link to comment
Share on other sites

Το ενδιαφέρον απλά αλλάζει μορφή... Όταν κάποιος ενδιαφέρεται να κατακτήσει κάτι και το καταφέρει, το ενδιαφέρον του μπορεί να δείχνει ότι μειώνεται, αλλά στην ουσία αλλάζει στόχο... Όπως για παράδειγμα όταν είμαστε στο Δημοτικό και παίρνουμε το απολυτήριο, το Δημοτικό παύει να μας απασχολεί! Κρατάμε όλα αυτά που πήραμε και προχωράμε...

 

Έτσι είναι με όλα, ακόμη και με την ίδια την γνώση....

Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου άποψη πάνω στο θέμα. Η συνειδητή χρήση της γνώσης περνάει μετά από λίγο στο υποσυνείδητο και φυσικά η εξέλιξη έρχεται ήπια και απαλά, σαν τη φυσική ροή των πραγμάτων! :)

Edited by Zak
Link to comment
Share on other sites

Δεν έχει σημασία εάν θυμάσαι ή όχι αυτό που συνειδητοποίησες γιατί η αλλαγή έχει γίνει. Το να θυμάσαι έχει σχέση με την προσωπικότητα, ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις στα μάτια σου.

Link to comment
Share on other sites

Dalia, εγώ πέρασα στην άλλη πλευρά όταν ένιωσα έτοιμη κι αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα. Και σε τι βαθμό θα κάνω τη γνώση πράξη έχει να κάνει με το πόσο πολύ μπορώ να αλλάξω τη ζωή μου, ώστε να φτάσω τον επιθυμητό στόχο. Γιατί εγώ θεωρώ ότι για να εφαρμόσω κάποια μέρη της γνώσης μου, πρέπει να έχω κατακτήσει έναν τρόπο ζωής (λέω κατακτήσει γιατί πιστεύω ότι για να φτάσω τον επιθυμητό τρόπο ζωής για εμένα, πρέπει να δουλέψω πολύ ακόμα).

Επίσης, όσο συγκεντρώνω γνώση, την εφαρμόζω διαφορετικά. 

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα Ζακ και Δανάη!

 

Συμφωνώ ότι για να εφαρμοστούν οι γνώσεις πρέπει να έχουμε κατακτήσει κάτι άλλο προηγουμένως. Αυτή η αλλαγή δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να πετύχουμε το στόχο μας. Εν τω μεταξύ διάβαζα τα λόγια του Αρχάγγελου στο θέμα του Kailor για τα βότανα και πρόσεξα αυτό που λέει ότι δεν φτάνει μονο να χρησιμοποιείς τα βότανα αλλά να συνειδητοποιείς ότι για να σε βοηθήσουν πρέπει να βοηθήσεις και εσύ τον εαυτό σου αλλάζοντας τρόπο ζωής. Έχει απόλυτο δίκιο σε αυτό που λέει γιατί τα τελευταία χρόνια παρατηρώ πόσοι άνθρωποι παίρνουν συμπληρώματα και βιταμίνες για να έχουν νεανικό δέρμα, οι σούπερ τροφές έχουν κατακτήσει την αγορά, το κεφίρ πουλιέται στο σούπερ μαρκετ κλπ αλλά οι ίδιοι άνθρωποι καπνίζουν δύο πακέτα τσιγάρα τη μέρα, πίνουν, τρώνε συνέχεια έξω, ξενυχτάνε... Με λίγα λόγια προσπαθούν να αλλάξουν την εμφάνιση τους χωρίς να αλλάξουν τρόπο σκέψης ή συνήθειες με αποτέλεσμα να αποτυγχάνουν και να βλάπτουν την υγεία τους.Τι νόημα έχει να καταναλώνεις βιταμίνες σε μορφή χαπιού όταν μπορείς να τις βρείς σε φρούτα, λαχανικά και ισορροπημένη διατροφή? Τι νόημα έχει να παίρνεις σκευάσματα για λαμπερό δέρμα όταν καπνίζεις και ξεροψήνεσαι στο σολάριουμ?

 

Το περίεργο είναι ότι όλοι γνωρίζουν για τις βλαβερές συνέπειες αυτού του τρόπου ζωής αλλά τον επιλέγουν... η γνώση υπάρχει, αλλά δεν θέλουμε να ακούσουμε ή να την εφαρμόσουμε, γιατί αναρωτιέμαι? Τι ξεχωρίζει αυτούς που ακούνε από τους υπόλοιπους? Μήπως οι πρώτοι συνειδητοποιούν κάτι και τι είναι αυτό?

Link to comment
Share on other sites

ΟΚ, νομίζω πως ξεκαθάρισε λίγο το ερώτημα κι επικεντρώνεται περισσότερο σε αυτό που λέμε «βουτιά στο κενό» ή «άλμα πίστης».

 

Δεν ξέρω αν έχεις δει τον Ιντιάνα Τζόουνς και την τελευταία Σταυροφορία, το τρίτο της σειράς όπου ο Ιντιάνα Τζόουνς ψάχνει για το Άγιο Δισκοπότηρο. Προκειμένου να το συναντήσει, πρέπει να κάνει ακριβώς αυτό, άλμα στο κενό. Κι η πίστη του ανταμοίβεται. (Τώρα, σαφείς παραπομπές σε μύηση ενός χαρακτήρα που ψάχνει το Γκράαλ, ούτε επίτηδες να το είχαν κάνει... άλλη ιστορία!)

 

Ή, καλύτερα, να πάρουμε ένα εβραϊκό ανέκδοτο.

 

Ο Σολομών (όχι ο γνωστός, κάποιος Σολομών) έχει πέσει σε ένα γκρεμό και κρέμεται από ένα κλαρί. Το κλαρί αρχίζει σιγά σιγά να ξεριζώνεται. Απελπισμένος ο Σολομών φωνάζει "ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;;".

 

Εκεί, ακούγονται κεραυνοί κι ακούγεται μια απόκοσμη φωνή από τους ουρανούς.

-ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!

-Ποιος είναι;

-ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ. ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ.

-Α, σ' ευχαριστώ Θεέ μου, τι πρέπει να κάνω;

-ΑΠΛΩΣ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΗΣΟΥΝ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ.

-Α... πάρα πολύ ωραία!

 

Περνάει λίγη ώρα, ο Σολομών δεν έχει αφήσει ακόμα το κλαρί... και μετά από λίγο φωνάζει "Ακούει κανένας άλλος;;;"

 

Έχουμε λοιπόν την απορία, ο Σολομών γιατί δεν εμπιστεύεται τον ίδιο το Θεό; Εγώ θα απαντούσα διότι δεν έχει πίστη, όχι στο Θεό, αλλά δεν έχει πίστη να πηγάζει από μέσα του. Δυστυχώς αυτό είναι λίγο περίπλοκο να περιγραφεί: εδώ δε μιλάμε για το είδος της πίστης «διάβασα κάπου πως θα με κρατήσουν άγγελοι άρα θα συμβεί» αλλά για το είδος «είμαι απόλυτα σίγουρος πως θα συμβεί», είναι δηλαδή ένα είδος πίστης που είναι ταυτόχρονα και γνώση, γνώση όμως η οποία δεν προέρχεται από το συνειδητό κομμάτι του εαυτού, αλλά από το ασυνείδητο. Δεν πιστεύεις πως θα συμβεί, ξέρεις πως θα συμβεί παρ' όλο που δεν έχεις ( ; ) προηγούμενη παρόμοια εμπειρεία.

 

Εντάξει, δεν έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο, τώρα το ερώτημα έχει γίνει «και πως μαθαίνεις πως θα συμβεί».

 

Εδώ υπάρχει μια πρώτη αυστηρή προϋπόθεση, πρέπει να το θέλεις. Κι εδώ πάλι, δε μιλάμε για θέληση "θέλω ένα παγωτό". Μιλάμε για μια εσώτερη κινητήρια δύναμη, ένα μαγνητισμό. Σαν να αφήνεις κάποια σώματα ελεύθερα στο κενό και να μαγνητίζονται. Για τέτοια θέληση μιλάμε. Ένα από τα γνωρίσματά της είναι και η σταθερότητα στο χρόνο: είναι ένα σταθερό μοτίβο στη ζωή.

 

Δεύτερη προϋπόθεση: δεν πας κατευθείαν στο μεγάλο άλμα. Ευτυχώς, προετοιμάζεσαι από άλλα, μικρότερα άλματα στο κενό τα οποία σου χτίζουν την πίστη (εμπιστοσύνη) από τη μια από την άλλη σε μαθαίνουν να αναγνωρίζεις πότε είναι πραγματική πρόκληση για άλμα στο κενό ή απλώς πειρασμός - ναι, ξέχασα να το πω αυτό κι είναι σημαντικό: υπάρχουν και διάφορα παραπλανητικά άλματα στο κενό και, όσο νά'ναι, πρέπει ο νους να εκπαιδευτεί να ξεχωρίζει το παραπλανητικό από το πραγματικό.

 

Αφού τα έχουμε πει αυτά, μπορούμε να εφαρμόσουμε το αρχικό Μεγάλο ερώτημα σε μια σειρά από μικρά πράγματα. Έχω συναντήσει ανθρώπους που λένε πως θα εγκαταλείψουν τα πάντα στην πόλη και θα πάνε να μείνουν σε ένα χωριό. Τι τους εμποδίζει από το να το κάνουν; Ας το μικρύνουμε κι άλλο: γιατί πολλοί κάθονται σε μια δουλειά που δεν τους ευχαριστεί; Ας το ελαχιστοποιήσουμε τελείως: γιατί όλοι ξεκινάμε τις δίαιτές μας «από Δευτέρα»;

 

Ακόμα κι αυτά, τα πολύ μικρά ερωτήματα κρύβουν μια σειρά από παγίδες. Οι ψυχαναλυτές τις έχουν περιγράψει ως «μεταθέσεις», «εκλογικεύσεις» κ.ο.κ. σε κάθε περίπτωση μηχανισμοί που σε απομακρύνουν από την Αλήθεια - η οποία αλήθεια μπορεί να είναι πως απλώς φοβάσαι. Δουλεύοντας αυτά τα μικρά πράγματα που λέμε πως θέλουν να συμβούν στον εαυτό μας, αλλά για κάποιο λόγο τα αναβάλουμε, δουλεύουμε ταυτόχρονα και πάνω στη μεγαλύτερη διαδρομή.

 

Και, φυσικά, αν δεν μπορείς να κάνεις το μικρό, πως θα μπορέσεις να κάνεις το μεγάλο; Αν διστάζεις να κάνεις μια ριζική αλλαγή στη ζωή σου, παρ' όλο που την επιθυμείς, πως θα βρεις το θάρρος να κάνεις τη βουτιά στην Άβυσσο;

 

:)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...