Jump to content

Που Πιστεύεις;


Recommended Posts

<<...Αν πιστεύουμε στο Θεό

δεν πρέπει να λέμε: «πιστεύω στο Θεό» 

αλλά: «ο Θεός πιστεύει σε μένα»...>>

Nicolás Gómez Dávila, Κολομβιανός συγγραφέας

 

...Συμφωνείτε;

Link to comment
Share on other sites

Όχι, κάνει εννοιολογική σαλάτα με τα "πιστεύω". (ή μπορεί να είναι και της μετάφρασης)
Άλλο το "πιστεύω", άλλο το "αναγνωρίζω την ύπαρξη του..", άλλο το "είμαι δεμένος με..",
άλλο το "υπηρετώ τον..", άλλο το "εμπιστεύομαι", άλλο το "έχω πίστη σε" κτλ. 

Εν πάσει περιπτώσει όμως, και πάλι δεν ξέρω κατά πόσο στέκει. (ανθρωπομορφίζει άγρια)

Εγώ θα έλεγα...

"Αν πιστεύεις στον Θεό και θεωρείς οτι είσαι στον δρόμο του, δεν πρέπει να λες "πιστεύω στον Θεό".
Πρέπει να λες "πιστεύω στον.." και να κοιτάς πάνω. Σε δεύτερη φάση μπορείς να λες και οτι ο Θεός 
έχει στραμμένο το βλέμμα του πάνω σου. Και τα δύο θα είναι ανακριβή, αλλά είναι μια αρχή."

Link to comment
Share on other sites

Το "πιστεύω" (που κοινά σημαίνει "εμπιστεύομαι) προέρχεται από το "πείθω") και εμπεριέχει και έννοιες - πλην της εμπιστοσύνης-πίστης και της πειθούς και της υπο-ταγής (εμπιστεύομαι, πείστηκα, ακολουθώ υπο τις οδηγίες)

 

Με τίποτα δεν κολλά ότι έχει καμιά αγάγκη ή κανένα λόγο να "πιστεύει" ο Θεός σε κάτι έξω από την ίδια τη Θεότητα.

Link to comment
Share on other sites

 Πρέπει να λες "πιστεύω στον.." και να κοιτάς πάνω. 

 

Γιατί πάντα όταν αναφερόμαστε στον Θεό κοιτάμε/δείχνουμε προς τα πάνω...;

 

 

 Σε δεύτερη φάση μπορείς να λες και οτι ο Θεός έχει στραμμένο το βλέμμα του πάνω σου.

 

Για ψάξ'το αυτό καλύτερα  :wink_anim:

 

 

 "Αν πιστεύεις στον Θεό και θεωρείς οτι είσαι στον δρόμο του, δεν πρέπει να λες "πιστεύω στον Θεό".

Πρέπει να λες "πιστεύω στον.." και να κοιτάς πάνω. Σε δεύτερη φάση μπορείς να λες και οτι ο Θεός 

έχει στραμμένο το βλέμμα του πάνω σου. Και τα δύο θα είναι ανακριβή, αλλά είναι μια αρχή."

 

Γιατί "ανακριβή";

Link to comment
Share on other sites

Γιατί πάντα όταν αναφερόμαστε στον Θεό κοιτάμε/δείχνουμε προς τα πάνω...;

 

Σωστό, για κάποιο λόγο μου φαίνεται πολύ μπλεγμένο αυτό που έγραψα παραπάνω ^.- 

 

Mε δύο λόγια θέλω να πω οτι σε όποιον Θεό και αν πιστεύει ο συγγραφέας της φρασης

(και όπου και αν κοιτάζει, ψάχνοντας για μεγαλύτερη συγκέντρωσή του, από τις πασχαλίτσες

και το χώμα, μέχρι την Δύση, τον Ουρανό και τα βουβάλια) άλλο το "πιστεύω" του ανθρώπου

(που δηλώνει αποδοχή της ύπαρξης μιας κατάστασης που δεν καταννοεί) και άλλο το πιστεύω

του Θεού, που μεταφράζεται σε εμπιστοσύνη (εκτός αν δεν έχει παντογνωσία/γνώση των πιστών

του, που είναι λίγο περίεργο -κυρίως το δεύτερο-). 

 

Συνεπώς αυτό που λέει μεταφράζεται σε:

"Αν πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού, την οποία δεν μπορούμε να αποδείξουμε, δεν πρέπει να λεμε

"πιστεύω στην ύπαρξη του Θεού, και ας μην μπορώ να την αποδείξω λογικά", αλλά "ο Θεός με εμπιστεύεται".

 

Που είναι κι αυτό περίεργο.

Επειδή.. ταυτίζει την εμπιστοσύνη που σου προσφέρει ο Θεός.. με την πίστη που έχεις εσύ για αυτόν..

Άρα εμφανίζει την πίστη σαν αποτέλεσμα της εμπιστοσύνης? Χμ..

 

 

Link to comment
Share on other sites

 

Γιατί πάντα όταν αναφερόμαστε στον Θεό κοιτάμε/δείχνουμε προς τα πάνω...;

 

 

 

Για ψάξ'το αυτό καλύτερα  :wink_anim:

 

 ...

"Πάνω" κατά παράδοση (πως λέμε "Θεός" με αρσενική λέξη;!)

Γεωμετρικά είναι δύσκολο να αναπαραχθεί - ούτε με τέσσαρακτ.

Link to comment
Share on other sites

Σε ρώτησα "γιατί κοιτάμε πάνω όταν αναφερόμαστε στον Θεό", νομίζοντας ότι το γνώριζες ήδη οπότε το χρησιμοποιούσα ως επιχείρημα. Ζητώ συγνώμη. 

Οπότε, διευκρινίζω: Έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε/δείχνουμε πάνω όταν αναφερόμαστε σε θεότητες, από τον προϊστορικό άνθρωπο που το πρώτο πράγμα που λάτρεψε ήταν ο ήλιος και το φεγγάρι. Έκτοτε, παρέμεινε αυτή η "πληροφορία" στα γονίδιά μας πως οτιδήποτε θεϊκό βρίσκεται κάπου προς τα πάνω (όπως και η θεοποίηση των πλανητών... Κερατάκο, παρακαλώ θερμά να φρικάρεις :D ).

Τώρα, "βγες απ' το κουτάκι"...  :wink_anim:

 

Είπες:

 

 

Σε δεύτερη φάση μπορείς να λες και οτι ο Θεός έχει στραμμένο το βλέμμα του πάνω σου. 
[...]
"ο Θεός με εμπιστεύεται".
Που είναι κι αυτό περίεργο.
Επειδή.. ταυτίζει την εμπιστοσύνη που σου προσφέρει ο Θεός.. με την πίστη που έχεις εσύ για αυτόν..
Άρα εμφανίζει την πίστη σαν αποτέλεσμα της εμπιστοσύνης? Χμ..

 

 

Γιατί σου φαίνεται περίεργο;


~~~

 

Ούτι, είπες:

 

 

"Πάνω" κατά παράδοση (πως λέμε "Θεός" με αρσενική λέξη;!)

 

Νομίζω ότι ξέρεις πολύ καλά γιατί λέμε "θεός" και όχι "θεά" και μας δουλεύεις  :P

Link to comment
Share on other sites

Σε ρώτησα "γιατί κοιτάμε πάνω όταν αναφερόμαστε στον Θεό", νομίζοντας ότι το γνώριζες ήδη οπότε το χρησιμοποιούσα ως επιχείρημα. Ζητώ συγνώμη. 

 

Ξέρω οτι σίγουρα στο Παλαιοδιαθηκικό κοσμοείδωλο το "παλάτι" του Ελ Ελιγιόν (Γιαχβέ μετά) ήταν πάνω από την ρακυία (τον ουράνιο θόλο),

ενώ κάτω τοποθετούνταν τα υποχθόνια. Και στην Ελληνική λατρεία αν δεν κάνω λάθος οι θεοί συστεγάζονταν στην υψηλότερη κορυφή του 

υψηλότερου όρους της νοτιοβαλκανικής χερσονήσου. Η Αιγυπτιακή θρησκεία υποθέτω οτι κοίταζε ψηλά για τον ήλιο, ενώ οι Μεσσοποτάμιοι

για τον Ουρανό (που γονιμοποιούσε την Γη με το "Νερό" που της έριχνε). 

 

Μου φάνηκε.. στενόμυαλο που το έθεσα αποκλειστικά και μόνο "προς τα πάνω" γιατί ανεξαρτήτως του που μας αρέσει να εντοπίζουμε τον θεό/

θεούς, είναι γεγονός οτι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, ποσοστά της ύπαρξής τους είναι διασκορπισμένο σε όλο τον κόσμο μας. 

 

 

Γιατί σου φαίνεται περίεργο;

 

Μου φαίνεται περίεργο γιατί σε σχέση με την αρχική φράση νιώθω οτι βγάζει ή 1) μια επιθετική/σαρκαστική/σοφιστικέ στάση για τον κόσμο

(και συνεπώς εν μέρει τίθεται όπως τίθεται επίτηδες), ή 2) κάποιου είδους.. μπερδεμένο θρησκευτικό φανατισμό..

 

"Δεν πρέπει να λέμε "πιστεύω στον θεό", πρέπει να λέμε, "ο θεός πιστεύει σε εμένα".

 

-"Ρε συ Ερωκάθεδρε, πιστεύεις στον Θεό?"

- "Φίλε μου, οφείλω να σου πω με κάθε ειλικρίνεια οτι ο Θεός με εμπιστεύεται". 

-"Ναι, αλλά βρε Ερωκάθεδρε, πιστεύεις στον Θεό?"

- "Φίλε μου Αντιδιάμαχε, όπως σου είπα, ο Θεός πιστεύει σ'εμένα".

 

-"Ε, Κάθριν, πιστεύεις στον Θεό?"

-"Το λόγια είναι αυτά βρε Άννι, ο Θεός με εμπιστεύεται. Και σένα σε εμπιστεύεται.". 

-"Ε, μα τώρα δεν μου απαντάς Κάθριν, στον Θεό, πιστεύεις".

-"Αχ βρε Άννι αφού τα είπαμε αυτά τα πράγματα. Ο Θεός πιστεύει σε μένα". 

 

Προσπαθώ να αποφασίσω αν διαβάζω έναν σαρκαστικό φιλόσοφο, γιαγιάδες προτεστάντισσες ή κάτι τελείως διαφορετικό.

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

Ξέρω οτι σίγουρα ….

Η σιγουριά σ’αυτά δεν είναι πάντα καλή ιδέα.

Στον Εβραϊκό μυστικισμό της Merkava και των Hekhalot (πχ μια και μίλησες για παλάτι) ο όρος που χρησιμοποιούν για την «άνοδο» στα «παλάτια» είναι... yordey hamerkavah = κάθοδος στο άρμα.

Link to comment
Share on other sites

Μισό-μισό-μισό... 

 


Ξέρω οτι σίγουρα στο Παλαιοδιαθηκικό κοσμοείδωλο το "παλάτι" του Ελ Ελιγιόν (Γιαχβέ μετά) ήταν πάνω από την ρακυία (τον ουράνιο θόλο),
ενώ κάτω τοποθετούνταν τα υποχθόνια.  
 

 

Μιλάμε για το παλάτι των Υπέρτατων (Κετέρ-Χοκμάχ-Μπινάχ) ;

Link to comment
Share on other sites

 

 ...Η Αιγυπτιακή θρησκεία υποθέτω οτι κοίταζε ψηλά για τον ήλιο, ενώ οι Μεσσοποτάμιοι για τον Ουρανό (που γονιμοποιούσε την Γη με το "Νερό" που της έριχνε). 

 

Όλοι για τον ήλιο (και την σελήνη) κοιτάζανε ψηλά. Και τώρα για τον ίδιο λόγο πάλι, απλά το έχουν ξεχάσει... ή προτιμούν να μην το θυμούνται (διότι είμαστε πια πολύ ώριμοι/γνωστικοί για τέτοιες ανοησίες... :zipped_h4h:   :whistling: ) 

 

 

 

 Μου φαίνεται περίεργο γιατί σε σχέση με την αρχική φράση νιώθω οτι βγάζει  

1) ή μια επιθετική/σαρκαστική/σοφιστικέ στάση για τον κόσμο (και συνεπώς εν μέρει τίθεται όπως τίθεται επίτηδες),  

2) ή κάποιου είδους.. μπερδεμένο θρησκευτικό φανατισμό..

 

"Δεν πρέπει να λέμε "πιστεύω στον θεό", πρέπει να λέμε, "ο θεός πιστεύει σε εμένα".

 

[...]

 

Προσπαθώ να αποφασίσω αν διαβάζω έναν σαρκαστικό φιλόσοφο, γιαγιάδες προτεστάντισσες ή κάτι τελείως διαφορετικό.

 

Χαχαχα... καλό.  :D 

 

Κατά την γνώμη μου πάντως, δεν είναι καθόλου επιθετικοσαρκαστικοσοφιστικοθρησκευτικοφανατικό. Ειδικά εάν αναλογιστούμε/προβληματιστούμε ως προς το... ποιός δημιούργησε ποιόν και γιατί  :whistling: 

 

 

Η σιγουριά σ’αυτά δεν είναι πάντα καλή ιδέα.

 

:thumbsup:

Link to comment
Share on other sites

<<...Αν πιστεύουμε στο Θεό

δεν πρέπει να λέμε: «πιστεύω στο Θεό» 

αλλά: «ο Θεός πιστεύει σε μένα»...>>

Nicolás Gómez Dávila, Κολομβιανός συγγραφέας

 

...Συμφωνείτε;

 

Βλέπω ότι το καθένα από αυτά τα δύο εισάγει την δική του ματιά.

 

Πιστεύω στον Θεό --> Είναι σαν να εναποθέτουμε την ζωή μας και την υπόστασή μας στην καθοδήγηση του Θεού, επαναπαυόμαστε και δεν είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας.

 

Ο Θεός πιστεύει σε εμένα --> Εστιάζει περισσότερο στις ικανότητες του ανθρώπου καθεαυτές, ο άνθρωπος αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του και τις πρωτοβουλίες της ζωής του, έχοντας σε δεύτερη φάση την υποστήριξη του Θεού.

 

Χωρίς να υποστηρίζω ούτε το ένα ούτε το άλλο, θεωρώ πιο υγιή και ωφέλιμη την δεύτερη προσέγγιση. Μπορεί βέβαια κάποιος λέγοντας "Πιστεύω στον Θεό" να εννοεί το δεύτερο, ή λέγοντας "Ο Θεός πιστεύει σε εμένα" να εννοεί το πρώτο...

Link to comment
Share on other sites

 Ο Θεός πιστεύει σε εμένα --> Εστιάζει περισσότερο στις ικανότητες του ανθρώπου καθεαυτές, ο άνθρωπος αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του και τις πρωτοβουλίες της ζωής του, έχοντας σε δεύτερη φάση την υποστήριξη του Θεού.

 

Χωρίς να υποστηρίζω ούτε το ένα ούτε το άλλο, θεωρώ πιο υγιή και ωφέλιμη την δεύτερη προσέγγιση.

 

:thumbsup:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...