Jump to content

Η Ελκτική Δύναμη Του Φόβου


Recommended Posts

Περί "του "αόρατου πλέγματος" ανάμεσα σε όλα τα έμβια πλάσματα " Πραγματικά εξωφρενικό να θεωρείς πως αφορά μόνο τα "έμβια" πλάσματα!

Εδώ το ζήτημα δεν είναι μόνο το πως "μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο όπως γουστέρνει να ούμε" αλλά και το γιατί τα καταφέρνει με την όποια επιρροή του να τα κάνει σκ@τ@!

 

Άμα είναι εσύ να γράψεις το σενάριο για σένα και τον κόσμο γύρω σου για τί να μην γράψεις ένα σενάριο όπου όλα είναι όπως τα ονειρεύονται οι προτοχρονιάτικες ευχές;

 

 

 

Δηλαδή υπάρχει αυτό το ''αόρατο πλέγμα'' που συνδέει τα πάντα στη Φύση Ούτις? αν ναι γιατί να είναι ο άνθρωπος κυρίαρχος και όχι κάποιο ανόργανο όν που γνωρίζει την ύπαρξη και τους κανόνες που λειτουργεί το πλέγμα? 

Να συνοψίσω στα εξής συμπεράσματα : 1) ο φόβος ή το έντονο συναίσθημα ενεργοποιεί κάποια δύναμη μέσα μας που κάνει πράγματα να συμβαίνουν, 2) συνήθως ο φόβος που είναι αρνητικό συναίσθημα έλκει κοντά μας αρνητικές καταστάσεις ή όντα που χρησιμοποιούν την ενέργεια που παράγεται από το φόβο μας, 3) αν αυτό ισχύει, τότε κάποιοι ωφελούνται από το φόβο μας 4) ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα μέσω των σκέψεών του να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να πραγματοποιηθούν οι φόβοι και οι επιθυμίες του, 5) δυστυχώς το αγνοεί αυτό και επειδή δεν ασκεί έλεγχο στα θέλω και στις φοβίες του γίνεται θύμα, 6) ενώ θα μπορούσε να δημιουργήσει ευνοϊκότερες συνθήκες αν γνώριζε το πώς?...

Edited by Dalia
Link to comment
Share on other sites

Να διευκρινίσουμε ότι καθημερινά τριγύρω συνανατάμε χιλιάδες πράγματα. Δεν μας φοβίζουν όμως όλα :P Δεχόμαστε πάρα πολλά ερεθίσματα, αλλά είναι λίγα εκείνα που ενεργοποιούν βαθύτερες ανησυχίες μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έλκουμε τίποτα άλλο πέρα από τους φόβους μας, απλά τα υπόλοιπα μάς περνούν αδιάφορα. Οπότε τελικά είναι θεμιτό να γίνει λόγος περί έλξης? Επίσης, για να υπάρξει έλξη, πρέπει οπωσδήποτε να προηγείται μεγάλος φόβος (ή μεγάλη επιθυμία)?

Link to comment
Share on other sites

Πολύ "the Secret" μάνα μ'.
 

 

1) ο φόβος ή το έντονο συναίσθημα ενεργοποιεί κάποια δύναμη μέσα μας που κάνει πράγματα να συμβαίνουν


Ο φόβος είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων ορμονών που ερεθίζουν το ένστικτο του fight, freeze or flee. 
Τι άλλο κάνει να συμβαίνει πέρα από το να ερεθίζει τα ένστικτα των άλλων αρπακτικών, όταν βλέπουν τα 
θηράματά τους να έχουν παγώσει ή να προσπαθούν να διαφύγουν?
 

 

2) συνήθως ο φόβος που είναι αρνητικό συναίσθημα έλκει κοντά μας αρνητικές καταστάσεις ή όντα που χρησιμοποιούν την ενέργεια που παράγεται από το φόβο μας, 


Πολύ Καστανέντα μάνα μ'.
Γιατί ο φόβος να είναι αρνητικό συναίσθημα? Primeval αταβιστικό ναι, αλλά αρνητικό? Επίσης.. Σου έχει τύχει ποτέ να πέσεις πάνω σε οντότητα που τρέφεται με ενέργεια? Mind the difference. Ένας πανκ νταής
που φτιάχνεται με το να κάνει άλλα άτομα να φοβούνται δεν τρέφεται με την ενέργεια του φόβου τους,  τρέφεται από το οτι κατάφερε να τους προκαλέσει το συγκεκριμένο συναίσθημα, και από την ευχαρίστηση 
του οτι το βιώνουν. Έχεις βρει κάτι παρόμοιο που να τρέφεται καθαρά από ενέργεια?
 

 

 ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα μέσω των σκέψεών του να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να πραγματοποιηθούν οι φόβοι και οι επιθυμίες του


Μόνο μέσω των σκεψεών του? No he doesn't. 
 

 

Περί "του "αόρατου πλέγματος" ανάμεσα σε όλα τα έμβια πλάσματα " Πραγματικά εξωφρενικό να θεωρείς πως αφορά μόνο τα "έμβια" πλάσματα!

Εδώ το ζήτημα δεν είναι μόνο το πως "μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο όπως γουστέρνει να ούμε" αλλά και το γιατί τα καταφέρνει με την όποια επιρροή του να τα κάνει σκ@τ@!


Mπέρδεψες δύο πράγματα :P 

1.To αόρατο πλέγμα ανάμεσα σε όλα τα έμβια πλάσματα είναι μια μαγκιά που επιτρέπει σε όλα τα έμβια πλάσματα να επικοινωνούν σε ένα βαθύτερο επίπεδο (το οποίο ίσως δεν μπορούν καν να αντιληφθούν), ακόμα και αν δεν έχει δει ποτέ το ένα το άλλο.
2.Και το γενικότερο πλέγμα ισορροπίας, στο οποίο ο άθρωπος έχει τεράστια επιρροή και επιλέγει να την χρησιμοποιεί σαν σαδιστικό τρίχρονο με ψυχολογικά προβλήματα.

Το πρώτο είναι εξωφρενίκ, και υπερλοτζίκ. Το δεύτερο είναι απολύτως αποδεκτό.

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

Δηλαδή υπάρχει αυτό το ''αόρατο πλέγμα'' που συνδέει τα πάντα στη Φύση Ούτις? αν ναι γιατί να είναι ο άνθρωπος κυρίαρχος και όχι κάποιο ανόργανο όν που γνωρίζει την ύπαρξη και τους κανόνες που λειτουργεί το πλέγμα? 

Να συνοψίσω στα εξής συμπεράσματα : 1) ο φόβος ή το έντονο συναίσθημα ενεργοποιεί κάποια δύναμη μέσα μας που κάνει πράγματα να συμβαίνουν, 2) συνήθως ο φόβος που είναι αρνητικό συναίσθημα έλκει κοντά μας αρνητικές καταστάσεις ή όντα που χρησιμοποιούν την ενέργεια που παράγεται από το φόβο μας, 3) αν αυτό ισχύει, τότε κάποιοι ωφελούνται από το φόβο μας 4) ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα μέσω των σκέψεών του να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να πραγματοποιηθούν οι φόβοι και οι επιθυμίες του, 5) δυστυχώς το αγνοεί αυτό και επειδή δεν ασκεί έλεγχο στα θέλω και στις φοβίες του γίνεται θύμα, 6) ενώ θα μπορούσε να δημιουργήσει ευνοϊκότερες συνθήκες αν γνώριζε το πώς?...

Όπως είπα δεν είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί με ικανοποιητικό για τη "λογική" τρόπο. Οπότε το να σου πω "ναι το πλέγμα υπάρχει" (ή ότι δεν υπάρχει) είναι σκέτα λόγια. Θα πρέπει να δεις μόνη σου. Κι αν δεις πως υπάρχει και πως μπορεί αυτό να έχει πρακτική σημασία στη ζωή σου τότε ακόμα και να μην υπάρχει (!) δεν έχει σημασία. Αφού η πράξη μετρά σε τελική ανάλυση.

Δε νομίζω να είπε κανείς πως ο άνθρωπος είναι κυρίαρχο ον. Και ναι η γνώση των κανόνων του πλέγματος δίνουν πλεονέκτημα (πρακτικό πάντα.)

Για το 1. Υπάρχουν δύο είδη φόβου: α) ο φόβος που ωθεί σε (από)φυγή λογικών κινδύνων - αυτό είναι αίσθημα και είναι καλό και χρήσιμο - είτε ωθεί σε φυγή είτε προκαλώντας τον άνθρωπο να σταθεί με σοβαρότητα να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. β) το συναίσθημα του φόβου που είναι ύπουλο και γλιστερό. Αυτό δεν χρειάζεται να βασίζεται κάπου κι έτσι γίνεται εργαλείο χειραγώγησης. Παράδειγμα: οι τσούχτρες στη θάλασσα. Γνωρίζοντας ότι είναι πιθανή η συνάντηση γιατί ξέρεις πως είναι ή αποφεύγεις την παραλία ή κολυμπάς και ότι γίνει. Εσύ το διαλέγεις γνωρίζοντας. Καλό αίσθημα φόβου.

Έρχομαι τώρα εγώ και σου δημιουργώ φόβο για μια παραλία που δεν είδες - πως έχει τσούχτρες. Δεν πηγαίνεις, ενώ ήθελες. Σε χειραγώγησα. Κακός φόβο -συναίσθημα χωρίς απτή βάση αλλά αντανάκλαση εσωτερικού φόβου (που πχ δημιουργήθηκε από παλιά κακή εμπειρία.)

Για το 2. Να το δείξω λίγο σχηματικά: Δυστυχώς έχουμε λίγο διεστραμμένη άποψη περί αρνητικού-θετικού - και φταίνει οι μπαταρίες! (μπορούσες να το φανταστείς;) Ο "καλός" φόβος δημιουργεί μια "αρνητική" κατάσταση μέσα μας η οποία όμως αντικειμενικά είναι "παρουσία" 1 κι όχι 0 - η "θέση" είναι πιασμένη - από έξω έρχεται ο "αληθινός" φόβος (οι τσούχτρες) κι εκεί "αρνητική" παρουσία, το οξύ τους 1 κι εδώ. Άλλου είδους όμως (γιατί οι τσούχτρες δεν φταίνε και σε τίποτα και ο φόβος σ'αυτές είναι 0.) Έχεις επιλογή. Φεύγεις ή τις κυνηγάς. Το "κακό" είδος φόβου όμως δεν έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα! Μέσα μας είναι 0 - η θέση δεν είναι πιασμένη και ταιριάζει απόλυτα στο είδος του αντικείμενου το φόβου που τη βρίσκει άδεια και πολύ βολική και στρογγυλοκάθεται. Μετά έχεις αιτία να φοβάσαι αλλά είναι αργά πια...

Για το 3. Δες 1 – φυσικά υπάρχουν και άλλοι «άλλοι.»

Για 4. Μέσα κάνουμε χώρο για διάφορα. Αν έχει άδεια θέση (0) για πράγματα που δεν θέλουμε δεν φταίνε μόνο αυτά που έρχονται να καθήσουν.

Για 5. Είναι πιο περίπλοκο.

Για 6. Μπορεί.

Link to comment
Share on other sites

Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι η παρατήρηση αυτή περι φόβου και επιθυμίας έχει γίνει πολλά χρόνια πριν το secret... το οποίο έχω ξεφυλλίσει γιατί είδα ότι αναφέρονταν εδώ μέσα... Και όταν λέω πολλά χρόνια πριν, εννοώ πολλααά . Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα κάνει μια σύνδεση χωρίς όμως να μπορώ να το εξηγήσω. Ήταν κάτι που θεωρούσα "φυσιολογικό'' να συμβαίνει. Το θέμα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν και άλλοι όχι, κάποιοι συνδέουν το ένα γεγονός με το άλλο και άλλοι όχι. Είναι όπως με τα όνειρα υποθέτω άλλοι τα θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια, μπορεί να είναι συνειδητοί, να επεμβαίνουν σε αυτό που βλέπουν και να ''χτίζουν'' το μέλλον τους μέσα από αυτά και άλλοι να βλέπουν τα συνηθισμένα όνειρα του στυλ : βγήκα στον δρόμο χωρίς παπούτσια ή έπεφτα στο κενό κλπ. και άλλοι να βλέπουν αλλά να μην θυμούνται τίποτα.

 

Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσες να σκεφτείς για αυτό : θες να φας κολοκυθάκια σαλάτα ψάχνεις στο μανάβη, δεν βρίσκεις και μετά από μια ώρα σου στέλνουν δώρο κολοκυθάκια από το χωριό. Μπορεί να πεις έτυχε, τι σύμπτωση, την σκέψη μου διάβασες ή και να έχεις ξεχάσει ότι ήθελες να φας κολοκυθάκια... δεύτερη φορά με κάτι άλλο, τρίτη, τέταρτη ,πέμπτη. Υπάρχουν κάποιοι που θα παρατηρήσουν ένα μοτίβο και άλλοι που δεν θα το παρατηρήσουν ποτέ. Το μοτίβο όμως υπάρχει δεν είναι τυχαίο, ούτε σύμπτωση. Η ερώτηση είναι τι κάνεις από τη στιγμή που το παρατηρείς και πώς μπορείς να αμυνθείς αν παρατηρήσεις ότι μαζί με τα ευχάριστα έρχονται και δυσάρεστα. Πώς μπορείς να αυξήσεις τη ροή των ευχάριστων και να μπλοκάρεις τη ροή των δυσάρεστων. Εδώ είναι η απορία, για αυτό το συζητάμε τώρα.

Link to comment
Share on other sites

Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι η παρατήρηση αυτή περι φόβου και επιθυμίας έχει γίνει πολλά χρόνια πριν το secret... το οποίο έχω ξεφυλλίσει γιατί είδα ότι αναφέρονταν εδώ μέσα... Και

....Το μοτίβο όμως υπάρχει δεν είναι τυχαίο, ούτε σύμπτωση. Η ερώτηση είναι τι κάνεις από τη στιγμή που το παρατηρείς και πώς μπορείς να αμυνθείς αν παρατηρήσεις ότι μαζί με τα ευχάριστα έρχονται και δυσάρεστα. Πώς μπορείς να αυξήσεις τη ροή των ευχάριστων και να μπλοκάρεις τη ροή των δυσάρεστων. Εδώ είναι η απορία, για αυτό το συζητάμε τώρα.

Το secret έχει μικρή σχέση με όλ'αυτά. Εκείνο το κομμάτι του Ιωβ είναι γνωστό εδώ και πολλούς αιώνες.

 

Tι κάνεις από τη στιγμή που το παρατηρείς;

Η απλούστερη διαδικασία πάει ως εξής:

Πρώτα το παρατηρείς και αναγνωρίζεις το επαναλαμβανόμενο μοτίβο (που γνωστός του "χώρου" αποκαλεί φυλάγοντας με ζηλοτυπία τον όρο: μορφοδιάταξη - για μας: pattern)

Μετά το "παραφυλάς" - μαθαίνεις τις "συνήθειές" του, τις ρουτίνες που το συνθέτουν - που τριγυρίζει, τι το "τρέφει" από που κτλ.

Έπειτα αφήνεις στην άκρη διαχωρισμούς όπως "δυσάρεστα" / "ευχάριστα" και βλέπεις τι θέλεις να επιλέξεις και γιατί.

Φροντίζεις να καταλάβεις που σε πάνε και αν τελικά είναι ΟΚ να ενισχύσεις τις ρουτίνες προς "επιθυμητά" αλλίως τα ξεφορτώνεσαι (όπως παρακάτω) προσβλέποντας σε κάτι καλύτερο.

Και φροντίζεις να καταβάβεις τους λόγους των ανεπιθύμητων και να δεις μήπως τελικά σε συμφέρουν τελικά κάπου ή καλύτερα να τα ξεφορτωθείς.

Αν επιλέξεις να τα ξεφορτωθείς - και αφού έχεις εντοπίσει τις ρουτίνες δεν έχεις παρά να παρεμβληθείς σ'αυτές και να τις διασπάσεις οπότε "μπλοκάρεις" την εξέλιξή τους (που είναι το ανεπιθύμητο.)

Αν αυτό δεν είναι εύκολο ή εφικτό λόγω θέσης και κατάστασης τότε παρεμβαίνεις στις δικές σου ρουτίνες έτσι ώστε να ικανωθείς να αντιμετωπίσεις την κατάσταση και τελικά να την αλλάξεις.

Link to comment
Share on other sites

 

Το θέμα είναι να βρούμε μια ερμηνεία (ότι ναναι αρκεί να μας ικανοποιεί τις θεωρητικές απορίες) ή να δούμε το πως μπορούμε πρακτικά να αποφύγουμε το να μας φέρνει φόβους ο φόβος μας;

Γιάτί η αυτοκπληρούμενη προφητεία είναι απλά μια λογικοφανής απάντηση που ίσως έχει αξία σε μερικές περιπτώσεις.

Link to comment
Share on other sites

Εάν δεν ερμηνεύσεις (έλλογα) πώς μπορείς να αποφύγεις ό,τι μπορείς να αποφύγεις; Το παράδειγμα με τις τσούχτρες και την αλλαγή παραλίας είναι εύλογο.

Link to comment
Share on other sites

Εάν δεν ερμηνεύσεις (έλλογα) πώς μπορείς να αποφύγεις ό,τι μπορείς να αποφύγεις; Το παράδειγμα με τις τσούχτρες και την αλλαγή παραλίας είναι εύλογο.

Όχι σ'αυτήν την περίπτωση. Γιατί

1. ο φόβος συχνά δεν έχει λογική

2. δεν ερμηνεύεις "έλογα" όταν πχ μια σφήκα σε πλησιάζει. Αντιδράς ενστικτωδώς.

3. γιατί αν οι "αυτοεκπληρούμενες προφητείες υπάκουαν σε αιτιοκρατικά κριτήρια θα είχαν ήδη εξερευνηθεί οι νόμοι τους. Ενώ όπως είναι συζητάμε υποψίες.

 

Αν ήταν απλά αιτιοκρατικός ο μηχανισμός - γιατί να μην τον εφαρμόσουμε και σε θετικά πράγματα;

 

Πες ότι θέλεις να πιείς νερό από ποτήρι. Πραγματικά σε ενδιαφέρει η ερμηνεία; Το πως νευρώνες στον εγκέφαλο στέλνουν σήματα μέσω νεύρων στους μυς κτλ κτλ μέχρι που το ποτήρι φτάνει στα χείλια και το νερό στο στόμα κι όχι στα ρούχα; Ή κάποτε έμαθες - το σώμα σου έμαθε - αυτόματα να πιάνει το ποτήρι και να πίνει νερό; Άμα πιούμε νερό να ψάξουμε και ερμηνεία αλλά μέχρι τότε πιο σημαντικό είναι η αποφυγή ή η έλξη.

Link to comment
Share on other sites


Επιμένω πως το παράδειγμα με την παραλία και τις τσούχτρες είναι εύλογο. Η αυτοκεπληρούμενη προφητεία αφορά ακριβώς το μολονότι φοβάμαι δημιουργώ  συνθήκες που θα επαηθεύσουν τους φόβους μου. Δεν εξηγεί όλους τους προβληματισμούς επί του θέματος αλλά εξηγεί ένα μέρος τους που δεν μου φαίνεται σωστό να το περιφρονήσεις μόνο και μόνο επειδή δεν έχει μυστηριακή αίγλη.

Link to comment
Share on other sites

Το θέμα είναι να βρούμε μια ερμηνεία (ότι ναναι αρκεί να μας ικανοποιεί τις θεωρητικές απορίες) ή να δούμε το πως μπορούμε πρακτικά να αποφύγουμε το να μας φέρνει φόβους ο φόβος μας;

 

 

Γιατί συμβαίνει αυτό υπάρχει εξήγηση? Πώς μπορούμε να ελέγξουμε τον φόβο και πώς γίνεται να πείσουμε τον εαυτό μας να σταματήσει να φοβάται? Υπάρχει τρόπος να επιτύχουμε το αντίθετο δηλαδή να απομακρύνουμε την πιθανότητα να μας συμβεί κάτι υιοθετώντας κάποια τεχνική που θα απωθεί αυτό που φοβόμαστε?

 

Σύμφωνα με το ερώτημα... και τα δύο.

Link to comment
Share on other sites

 

Επιμένω πως το παράδειγμα με την παραλία και τις τσούχτρες είναι εύλογο. Η αυτοκεπληρούμενη προφητεία αφορά ακριβώς το μολονότι φοβάμαι δημιουργώ  συνθήκες που θα επαηθεύσουν τους φόβους μου. Δεν εξηγεί όλους τους προβληματισμούς επί του θέματος αλλά εξηγεί ένα μέρος τους που δεν μου φαίνεται σωστό να το περιφρονήσεις μόνο και μόνο επειδή δεν έχει μυστηριακή αίγλη.

Δεν ξέρω το γιατί αναφέρεις "μυστηριακή αίγλη" ;;; Προσωπικά είναι το λιγότερο που με απασχολεί.

Δημιουργείς τις συνθήκες πηγαίνοντας σε παραλία που είναι γνωστό ότι έχει τσούχτρες σε εποχή που πρέπει να έχει; Αυτό δε μου φαίνεται προφητικό!

Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία έχει να κάνει με κάτι άλλο.

Αυτοεκπληρούμενη προφητεία στην απλοϊκότερη μορφή της είναι να λές "θα πέσω θα πέσω" ενώ σκαρφαλώνεις και στο τέλος να πέσεις και να πεις "τι ήξερα!" Αμ δε το ήξερες! Το προκάλεσες....

Στη wiki θεωρεί κάπως παραδείγματα αυτοεκπληρούμενης προφητείας τα - μυθολογικά - περιστατικά όπως το πιο κάτω

Το πιο γνωστό παράδειγμα από την ελληνική μυθολογία είναι εκείνο του Οιδίποδα. Το μαντείο των Δελφών χρησμοδοτεί στον βασιλιά της Θήβας Λάιο ότι θα τον σκοτώσει ο γιός του. Όταν γεννιέται ο Οιδίποδας, οι γονείς του τον εγκαταλείπουν σε μια βουνοπλαγιά για να πεθάνει, αλλά τον σώζει ένας βοσκός και τον υιοθετεί ο βασιλιάς της Κορίνθου. Ετσι ο Οιδίποδας μεγαλώνει χωρίς να γνωρίζει την πραγματική καταγωγή του. Όταν ενηλικιώνεται, το μαντείο των Δελφών προφητεύει στον Οιδίποδα ότι θα σκοτώσει τον πατέρα του και θα παντρευτεί τη μητέρα του. Πιστεύοντας ότι οι θετοί γονείς του είναι οι πραγματικοί, εγκαταλείπει το σπίτι του και φτάνει τελικά στην πόλη όπου ζουν οι βιολογικοί γονείς του. Εκεί, σε μια μάχη με έναν άγνωστο που είναι ο πραγματικός του πατέρας, τον σκοτώνει, και παντρεύεται τη χήρα του βασιλιά, που είναι η μητέρα του.

Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτοεκπληρούμενο - αφού οι γονείς "τον εγκαταλείπουν σε μια βουνοπλαγιά για να πεθάνει" και δεν γνωρίζουν ότι "τον σώζει ένας βοσκός" - "μεγαλώνει χωρίς να γνωρίζει την πραγματική καταγωγή του" και μετά "εγκαταλείπει το σπίτι του και φτάνει τελικά στην πόλη" χωρίς να ξέρει ποιοι μένουν εκεί. Τρία σημεία που απομακρύνονται πολύ από το "αυτό-" άρα αδύνατο να προκάλεσε η προφητεία την εκπλήρωση. Η αντίδραση στην προφητεία παίζει ρόλο. Ναι, αλλά τότε δεν είναι η προφητεία που (αυτο)εκπληρώνεται!

Είναι λογικοφανής εξήγηση αλλά όχι λογική κατά τον ορθό λόγο:

Δες τη διατύπωση:

"Αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι μια πρόβλεψη που άμεσα ή έμμεσα προκαλεί η ίδια την πραγμάτωσή της, λόγω θετικής ανάδρασης μεταξύ πεποίθησης και συμπεριφοράς" Μα είναι φανερό ότι ΔΕΝ "προκαλεί η ίδια την πραγμάτωσή της" αλλά η "πεποίθηση και συμπεριφορά" των αποδεκτών! Αν όμως δεν υπάρχει αιτιοκρατική σύνδεση (όπως δεν υπήρχε με το Οιδήποδα;) Τότε έχουμε άλλο μηχανισμό σε κίνηση και δεν μας εξυπηρετεί να το βλέπουμε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία!

Αντίθετα εδώ έχουμε δείγμα του πως γινόταν αντιληπτό πως μπροστά στην προφητεία είναι κακή ιδέα να προσπαθήσει κανείς να την ακυρώσει με δραστικές λύσεις. Κάνε σα να μην υπάρχει προφητεία είναι καλύτερη λύση - και δες πως μια "προφητεία" ίσως δεν εκπληρώνεται μόνο με τον τρόπο που καταλαβαίνεις!

Edited by outis
Link to comment
Share on other sites

Αντιλαμβάνομαι τον όρο ως επαλήθευση αρνητικών προσδοκιών ούσα πιο κοντά στο πραγματιστικό παράδειγμα της τράπεζαςπου παρατιθεται στη Βικιπαίδεια (όπου είναι εμφανέστατη η αιτιοκρατική σύνδεση)  παρά στη φιλολογική ανάλυση των μύθων. 

 

Από 'κει και πέρα για το πώς μπορούμε να ΜΗΝ προσελκύουμε το αντικείμενο του φόβου μας δεν έχω άμεση απάντηση τύπου εγχειριδίου. Είναι ένας διαρκής αγώνας εξισορρόπησης ανάμεσα στο είμαι διορατικός και αψηφώ τις φοβίες μου.

Link to comment
Share on other sites

Αντιλαμβάνομαι τον όρο ως επαλήθευση αρνητικών προσδοκιών ούσα πιο κοντά στο πραγματιστικό παράδειγμα της τράπεζαςπου παρατιθεται στη Βικιπαίδεια (όπου είναι εμφανέστατη η αιτιοκρατική σύνδεση)  παρά στη φιλολογική ανάλυση των μύθων. 

 

Από 'κει και πέρα για το πώς μπορούμε να ΜΗΝ προσελκύουμε το αντικείμενο του φόβου μας δεν έχω άμεση απάντηση τύπου εγχειριδίου. Είναι ένας διαρκής αγώνας εξισορρόπησης ανάμεσα στο είμαι διορατικός και αψηφώ τις φοβίες μου.

Και γιατί να μη χρησιμοποιούμε τους φόβους μας για "μαγικές" εργασίες;

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...