Η Ελκτική Δύναμη Του Φόβου

[outis]

 Τι εννοείς ''πραγματικό φόβο''; 

 

Δηλαδή, ο κόσμος σταματά, άρα και ο εσωτερικός διάλογος που κάνουμε με τον εαυτό μας, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν είναι συνηθισμένες. Δεν ξέρω αν το έχω πετύχει αλλά θυμάμαι φορές που κινδύνεψα και σκέφτηκα αυτό ήταν ήρθε το τέλος μου! Ανάλογα με την εμπειρία το βίωνα με διαφορετική ένταση αλλά υπήρχε πάντα η αίσθηση ότι η ζωή φτάνει στο τέλος της. Το περίεργο είναι ότι κάποιες φορές αυτή η διαπίστωση μεγάλωνε το φόβο ενώ άλλες έμοιαζε με την ψυχρή διαπίστωση κάποιου που παρατηρεί από έξω. Σχεδόν θλιβερή εμπειρία τώρα που το σκέφτομαι. Θλιβερό στο πόσο ανέγγιχτος μένεις από την προοπτική του θανάτου, σαν να αποκόβεσαι συναισθηματικά από την όλη διαδικασία.

Πραγματικός είναι ο φόβος μπροστά σε μια υπαρκτή και άμεση απειλή (ένας καρχαρίας ενώ κολυμπάς, ένα μεγάλο σκυλί ενώ περματάς μόνη στην ερημιά κτλ)

Αυτός ο φόβος μπορεί να εξομοιωθεί - και να συνεχίσει να είναι πραγματικός, ως φόβος, χωρίς να υπάρχει αντικειμενική απειλή - αν ξεγελάστεις (ή αν ξεγελάσεις τον εαυτό σου) όπως ανέφερα. Μπορεί να είναι ένα κούτσουρο πχ που επιπλέει, ή μια σκιά βράχων στο λιγοστό φεγγαρόφωτο αλλά τα λίγα δευτερόλεπτα που εσύ 'βλέπεις' πτερύγιο καρχαρία ή αρκούδα (!) είναι πολύτιμα ως προς αυτό που συζητάμε και μπορούν να πυροδοτήσουν διάφορα μέσα σου - δηλ να λειτουργήσουν ως καταλύτες σε μαγική εργασία, σταμάτημα του εσωτερικού διάλογου κτλ. Το κόλπο είναι τότε να σταθείς και να παρατηρείς το φαινόμενο επιδιώκοντας να κρατήσουν όσο πιο πολύ τα λίγα δευτερόλεπτα που το μυαλό σου βρίσκεται σε κενό. Ειδικά αν εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει άμεση απειλή μπαίνοντας σε φάση να το βλέπεις "με την ψυχρή διαπίστωση κάποιου που παρατηρεί από έξω" επεκτείνει την επίδραση. Ο πραγματικός φόβος είναι φυσικό αίσθημα.

Όμοια λειτουργεί και το ξάφνιασμα ή το αναπάντεχο ή το χιούμορ (και γι'αυτό οι διαφημιστές τα χρησιμοποιούν, εκείνο το σταμάτημα του νου που είναι βέβαια ευχάριστο σε κάνει να το συνδέσεις με το ποιϊόν, ή τον πολιτικό κτλ) και ορισμένες φορές μουσική ή χορός ή εικόνες πετυχαίνουν ανάλογα πράγματα, χωρίς φόβο.

 

Δεν είναι πραγματικός ο φόβος όταν βλέπεις κατσαρίδα, δε θα σε φάει και το ξέρεις!,(Είναι συναισθηματική αντίδραση - μη πω self-indulging) Τέτοιοι "φόβοι" είναι συναισθηματικής προέλευσης (εσύ πείθεις το νου σου ότι 'πρέπει' να 'φοβηθείς') και δεν έχουν αξία. Αντίθετα σε εξαντλούν. Ούτε είναι πραγματικοί οι φόβοι που με το να γίνουν έμμονες ιδέες οδηγούν σε συναισθηματικές αντιδράσεις θυμού, απόγνωσης, απελπισίας κτλ.

 

Δηλαδή στον πραγματικό φόβο το σώμα αισθάνεται, ενώ στον συναισθηματικό απλά παράγονται συναισθήματα αυτολύπησης κ.α.

 

Όμοια αν μπροστά στον πραγματικό φόβο αντιδράς συναισθηματικά (τρέχοντας στα τυφλά τσιρίζοντας!) ή αναζητάς λογικές εξηγήσεις και επιχειρείς να εκλογικεύσεις το παρατηρούμενο, πάει χαράμι η "μαγική" δυναμικότητα που θα μπορούσε να σε ωφελήσει.

 

Την συναισθηματική αποκοπή τη λογαριάζω πλεονέκτημα.

[Dalia]

Πραγματικός είναι ο φόβος μπροστά σε μια υπαρκτή και άμεση απειλή (ένας καρχαρίας ενώ κολυμπάς, ένα μεγάλο σκυλί ενώ περματάς μόνη στην ερημιά κτλ)

Αυτός ο φόβος μπορεί να εξομοιωθεί - και να συνεχίσει να είναι πραγματικός, ως φόβος, χωρίς να υπάρχει αντικειμενική απειλή - αν ξεγελάστεις (ή αν ξεγελάσεις τον εαυτό σου) όπως ανέφερα. Μπορεί να είναι ένα κούτσουρο πχ που επιπλέει, ή μια σκιά βράχων στο λιγοστό φεγγαρόφωτο αλλά τα λίγα δευτερόλεπτα που εσύ 'βλέπεις' πτερύγιο καρχαρία ή αρκούδα (!) είναι πολύτιμα ως προς αυτό που συζητάμε και μπορούν να πυροδοτήσουν διάφορα μέσα σου - δηλ να λειτουργήσουν ως καταλύτες σε μαγική εργασία, σταμάτημα του εσωτερικού διάλογου κτλ. Το κόλπο είναι τότε να σταθείς και να παρατηρείς το φαινόμενο επιδιώκοντας να κρατήσουν όσο πιο πολύ τα λίγα δευτερόλεπτα που το μυαλό σου βρίσκεται σε κενό. Ειδικά αν εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει άμεση απειλή μπαίνοντας σε φάση να το βλέπεις "με την ψυχρή διαπίστωση κάποιου που παρατηρεί από έξω" επεκτείνει την επίδραση. Ο πραγματικός φόβος είναι φυσικό αίσθημα.

 

 

Δηλαδή στον πραγματικό φόβο το σώμα αισθάνεται, ενώ στον συναισθηματικό απλά παράγονται συναισθήματα αυτολύπησης κ.α.

 

Όμοια αν μπροστά στον πραγματικό φόβο αντιδράς συναισθηματικά (τρέχοντας στα τυφλά τσιρίζοντας!) ή αναζητάς λογικές εξηγήσεις και επιχειρείς να εκλογικεύσεις το παρατηρούμενο, πάει χαράμι η "μαγική" δυναμικότητα που θα μπορούσε να σε ωφελήσει.

 

Την συναισθηματική αποκοπή τη λογαριάζω πλεονέκτημα.

 

Ο φόβος που νιώθουμε όταν βλέπουμε όνειρα μπορεί να θεωρηθεί ''πραγματικός''; μπορεί να μας ωφελήσει σε ''μαγικές εργασίες'';

[outis]

Ο φόβος που νιώθουμε όταν βλέπουμε όνειρα μπορεί να θεωρηθεί ''πραγματικός''; μπορεί να μας ωφελήσει σε ''μαγικές εργασίες'';

Δε το σκέφτηκα ποτέ.

Μου φαίνεται πως ορισμένες φορές μπορεί - Δεν πιστεύω πως ο "φόβος" οποιουδήποτε συναισθηματικά φορτισμένο ονείρου πχ άπό εφιάλτες κάνει.

Στιγμιότυπα από όνειρα/ονείρεμα με στοιχεία απόκοσμα που προξενούσαν και φόβο μπορω να φέρω στο νου να έχω "ξαναεπισκευθεί" για κάποια ωφέλεια αλλά δεν είχα το φόβο στο νου. Περισσότερο το εκτός τόπου.

[ελενη σειριου]

On 15/6/2015 at 1:17 PM, Dalia said:

Οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε παρατηρήσει ότι πράγματα που φοβόμαστε ή που δεν θέλουμε να συμβούν, συμβαίνουν. Γιατί συμβαίνει αυτό υπάρχει εξήγηση? Πώς μπορούμε να ελέγξουμε τον φόβο και πώς γίνεται να πείσουμε τον εαυτό μας να σταματήσει να φοβάται? Υπάρχει τρόπος να επιτύχουμε το αντίθετο δηλαδή να απομακρύνουμε την πιθανότητα να μας συμβεί κάτι υιοθετώντας κάποια τεχνική που θα απωθεί αυτό που φοβόμαστε?

ο φοβος/ ανασφαλεια κλπ είναι συναισθηματα απο εγγραφες, σε πολυ μικρη ηλικία. Κατι συνεβει που δεν μπορουσε να το διαχειριστει το άτομο. Πρεπει να γίνει φορματ στον εγκέφαλο. Νεες εγγραφες κ δηλώσεις απο εμπιστοσυνη. Πρεπει να πάψει το μικρο εσωτερικο παιδι να φοβαται. Για να μην ελκει ξανα κ ξανα επειρίες που επιβεβαιωνουν την ανασφαλεια κλπ... που ήδη ενεργοποιει μεσα του. Νομιζω πως αυτο που φοβασαι εκδηλώνεται πιο εύκολα κ γρηγορα απο αυτο που επιθυμεις, γιατι απλα έχεις εξοικειωθει περισσοτερο με τον φοβο απ οτι με την εμπιστοσύνη. Και εχει να κανει με απειλες απο μικρη ηλικια. Ο μεσημερας, ο κακος, ο μπαμπούλας, τα αρνητικα παιδικα σχεδια, οι φοβιστικες σκηνες στην τβ κλπ... Ολα αυτα μας έκαναν να νιωθουμε πιο οικεια στον φοβο. Οσο κουφο κ αν ακούγεται...! Το ασυνειδητο εχει πολυ περισσοτερο μαγνητισμο απο το συνειδητο. Η αυρα μας ελκει η απωθει καπως ετσι,...