Jump to content

Ικανοποίηση


Recommended Posts

κατα νου έχω τους αθλητές που όταν νικήσουν και τερματίσουν νιώθουν ηθική ικανοποίηση...μπορεί να κρατά μια στιγμή έως και μερικές μέρες...ή και χρόνια, αν η τιμή που έγινε στο πρόσωπο ήταν μεγάλη

Link to comment
Share on other sites

συνήθως η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι αυτή που προέρχεται από τις σχέσεις με τους συνανθρώπους του. Έχουμε ικανοποίηση στις σχέσεις τις ερωτικές, τις επαγγελματικές.

Link to comment
Share on other sites

σε μεγάλο ποσοστό ναι...πχ ένας πετυχημένος γιατρός χειρούργος έχει επάγγελμα που προσφέρει στην κοινωνία. Αν είναι πετυχημένος στην εργασία του θα νιώθει ικανοποίηση μεγάλη. Το ίδιο και στις ερωτικές του σχέσεις με τις γυναίκες.... Εάν έχει δίπλα του μια γυναίκα πετυχημένη πλούσια κτλ και κει θα νιώθει ικανοποίηση....

Link to comment
Share on other sites

Αναρωτιέμαι...

Είναι ανέφικτο να νιώσει ο Άνθρωπος ικανοποίηση ή μήπως απλά δεν ξέρει πώς να το κάνει;

Ποιος είπε ότι είναι ανέφικτο;

Εδώ όμως μιλάμε για κάτι δυναμικό. Η ικανοποίηση δεν είναι "πέτυχα και τώρα θα κάαααααααααααθωμαι"*

 

 

ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· 17 καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; 18 καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, 19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;

 

Να και μια αναλυτική άποψη για το θέμα:

 

 

image.jpg

Link to comment
Share on other sites

Η ικανοποίηση είναι αποτέλεσμα της κάλυψης μίας ανάγκης. 

 

Ένας τρόπος για να δούμε αν γνωρίζουμε πράγματι τις ανάγκες μας, είναι παρατηρώντας το επίπεδο ικανοποίησης.

Ο ανικανοποίητος άνθρωπος είναι αυτός που έχει πολλές ανάγκες ακάλυπτες.

 

Πράγματι οι ανάγκες είναι κάτι δυναμικό, κατ'επέκταση και η ικανοποίηση είναι τέτοια. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό.

 

Ο κορεσμός (κάλυψη μίας ανάγκης) επιτυγχάνεται με δύο τρόπους:

Υπάρχει ο μηχανικός* κορεσμός, ο ποσοτικός δηλαδή που απλά γεμίζει το κενό με ένα ''υλικό'', είτε το σωστό είτε όχι.

Για παράδειγμα, αν κάποιος φάει φελιζόλ, θα γεμίσει το στομάχι του και θα νιώσει για λίγο χορτάτος. Ικανοποιημένος.

Στην περίπτωση αυτή, όχι μόνο δεν ικανοποίησε την ανάγκη του, αλλά την αύξησε περαιτέρω. Η ανάγκη για θρεπτικά συστατικά έγινε μεγαλύτερη, θα χρειαστεί  χρόνο μέχρι το πεπτικό σύστημα να αδειάσει, άρα να μπορέσει να δεχτεί την σωστή τροφή. Αν συνεχίσει να τρώει φελιζόλ, θα χειροτερεύει η κατάστασή του, η πείνα του θα είναι μεγάλη, η φθορά του οργανισμού μη αναστρέψιμη και ο άνθρωπος αυτός θα έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.

 

Ο λάθος τρόπος κάλυψης μίας ανάγκης προκαλεί μεγαλύτερη ανάγκη και πολύ μικρή ικανοποίηση.

Αντίστροφα, μικρή ικανοποίηση αντικατοπτρίζει λάθος κάλυψη μίας ανάγκης Ή άγνοια κάποιας υπάρχουσας ανάγκης

 

Στην συνέχεια, υπάρχει ο χημικός* μηχανισμός (λίγο άτοπος στην παρούσα ο όρος) ή θα έλεγα καλύτερα ο ουσιαστικός μηχανισμός. Βάσει του μηχανισμού αυτού, ο οργανισμός νιώθει κορεσμένος όταν ικανοποιήσει τα επίπεδα αναγκών σε θρεπτικά στοιχεία (ουσίες). 

Ένας κορεσμένος οργανισμός, όχι απλά παύει να νιώθει πείνα, αλλά αναπτύσσεται και αποκτά ευρωστία (2ο έμμεσο κριτήριο ουσιαστικής ικανοποίησης).

 

Θα μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε πολύ την τροφή μας και με μερικά χάπια να καλύπταμε τις ανάγκες μας σε θρεπτικά συστατικά. Στην περίπτωση αυτή, πάλι δεν επέρχεται κορεσμός, διότι το στομάχι δεν έχει γεμίσει.

Οι ανάγκες καλύπτονται, ο οργανισμός δεν φθείρεται, όμως ο φυσικός τρόπος λήψης της τροφής, βάσει του οποίου δημιουργήθηκε το σώμα επιβάλει την κατανάλωση συγκεκριμένης ποσότητας.

 

Ο ιδανικός κορεσμός λοιπόν, επέρχεται όταν συνδυαστούν ιδανικά οι δύο μηχανισμοί, τόσο ο μηχανικός όσο και ο ουσιαστικός κορεσμός.

Ο μηχανικός κορεσμός θα καλύψει την ποσότητα, ενώ ο ουσιαστικός την ποιότητα.

 

*δανείζομαι τους όρους από τους μηχανισμούς της πείνας

 

Αντίστοιχα, γενικώς στον βίο του Ανθρώπου, όταν οι συνολικές του ανάγκες καλύπτονται τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, νιώθει ικανοποιημένος, με αίσθημα πληρότητας, αλλά παράλληλα αναπτύσσεται, δημιουργεί και είναι εύρωστος.

 

Πόσο ικανοποιημένη είναι η κοινωνία μας; Πόσο ικανοποιημένη είναι η Ανθρωπότητα; Πόσο υγιής;

Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις ανάγκες μας και τον τρόπο κάλυψής τους;

Link to comment
Share on other sites

Όσο για την ''αναλυτική άποψη'' που ανέφερες outis, όχι μόνο δεν συμφωνώ μαζί της, αλλά την θεωρώ και άκρως επικίνδυνη.

(με δυσκολεύει πολύ το γεγονός ότι είναι εικόνα, διότι δεν μπορώ να κάνω quote, θα το κάνω χειροκίνητα :P θα το εκτιμούσα αν στο μέλλον έκανες απλά αντιγραφή το κείμενο χωρίς τα υπόλοιπα ''στολίδια'')

 

 

Για να κάνει κανείς οτιδήποτε, για να κατανικήσει την αδράνεια, πρέπει να είναι ανικανοποίητος. Ο ικανοποιημένος δεν δρα. Η έλλειψη ικανοποίησης γεννά μία  αόριστη οργή που δε στρέφεται προς κάποιον στόχο ή αποδιοπομπαίο τράγο, αλλά μόνο προς τον Εαυτό που ανέχεται την κατάσταση. Η αίσθηση του ανικανοποίητου, υποδαυλισμένη από την οργή, πρέπει να φτάσει σε κάποια όρια πριν μεταβληθεί σε θετική δράση.

 

 

Και εξηγώ:

 

Υπάρχουν δύο επίπεδα (δανείζομαι πάλι το παράδειγμα της πείνας) σε αυτό που συζητάμε. Το επίπεδο του οργανισμού με το περιβάλλον του και το επίπεδο του οργανισμού με τις εσωτερικές του ανάγκες. Το ένα επίπεδο είναι ο άνθρωπος που θα κινηθεί για να βρει τροφή και το άλλο επίπεδο είναι ο εσωτερικός οργανισμός που θα επεξεργαστεί την τροφή αυτή για να την αξιοποιήσει.

Τα δύο επίπεδα είναι, προφανώς, αλληλένδετα.

 

Η άποψη που παρέθεσες, αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στο επίπεδο οργανισμού με το περιβάλλον του, αδιαφορώντας ή αγνοώντας το εσωτερικό επίπεδο. Μάλλον αυτός που την εξέφρασε αγνοεί τους εσωτερικούς μηχανισμούς ή δεν θέλει να τους φέρει στην επιφάνεια.

 

Πράγματι, ο ικανοποιημένος άνθρωπος δεν δρα εξωτερικά. ΜΟΝΟ αυτός όμως μπορεί να δράσει εσωτερικά. Μόνο ο χορτάτος μπορεί να συνθέσει ό,τι χρειάζεται ο οργανισμός του.

Φεύγοντας από το παράδειγμα της πείνας. Μόνο ο ικανοποιημένος άνθρωπος μπορεί να αναπτυχθεί εσωτερικά, να καλλιεργήσει τα υγιή του συναισθήματα, να ασκήσει το σώμα και το πνεύμα του. Μόνο αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει δομικό λίθο για μία υγιή κοινωνία.

 

Η έλλειψη ικανοποίησης δεν γεννά καμία οργή, αν ο άνθρωπος ξέρει να την αποκτήσει. Ο χρόνια και έντονα ανικανοποίητος άνθρωπος είναι που οργίζεται, διότι αργά και σταθερά αποσυντίθεται. Φθείρεται, πεθαίνει... Η οργή είναι ο ύστατος μηχανισμός άμυνας. Συνήθως ακολουθείται από την καταστροφή και τον θάνατο. Του ιδίου ή όποιου βρεθεί κοντά του.

 

Η οργή αυτή ΠΗΓΑΖΕΙ από μέσα και στρέφει τον άνθρωπο προς τα έξω. Το εσωτερικό επίπεδο φωνάζει κραυγαλέα στο εξωτερικό ''Με σκοτώνεις, με λιμοκτονείς''. Τί εννοεί η ''αναλυτική άποψη'' όταν λέει ''προς τον Εαυτό που ανέχεται την κατάσταση''; Μα επειδή ο Εαυτός δεν ανέχεται την κατάσταση, ακριβώς για τον λόγο αυτό, δημιουργεί την οργή.

Και ναι, σε έναν κόσμο όπου είναι φτιαγμένος και είμαστε φτιαγμένοι, ώστε να μπορούμε να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας, όταν αυτό δεν γίνεται συνήθως υπάρχει κάποιος ή κάτι που μας απομακρύνει από το να το κάνουμε. Αυτό βέβαια στην αρχή, διότι από ένα σημείο κι έπειτα, ο μηχανισμός ενσωματώνεται και λειτουργεί αυτόματα, απομακρύνοντάς μας από την ικανοποίηση.

 

Σε όλους μας είναι γνωστό ότι κάποιος που πεινάει έντονα (σαν λύκος), γίνεται επιθετικός, χάνει τον έλεγχο, οργίζεται και τον ενδιαφέρει απλά να ικανοποιήσει την πείνα του. Με οποιονδήποτε τρόπο! Συνήθως με λάθος τρόπο για το εξωτερικό επίπεδο (δηλαδή δρώντας βίαια) και λάθος τρόπο για το εσωτερικό επίπεδο (θα σαβουριάσει ό,τι βρει μπροστά του ή ακόμα πιο επικίνδυνα, ό,τι του πασσάρουν). Αν η κατάσταση αυτή είναι χρόνια, ο άνθρωπος γίνεται έρμαιο της ανάγκης του και κυρίως εκείνου που του την ικανοποιεί.

 

Έγινε πλέον ξεκάθαρο πιστεύω, ότι αν η αίσθηση του ανικανοποίητου παραταθεί τόσο, ώστε να δημιουργηθεί και εκδηλωθεί το συναίσθημα της οργής, τότε όχι μόνο αρχίζει να φθείρεται το εσωτερικό επίπεδο, αλλά αρχίζει να χάνει τον έλεγχο το εξωτερικό. Καμία θετική δράση δεν γεννάτε από τέτοια κατάσταση.

 

Υποσημείωση. Δεν γνωρίζω τον συγγραφέα του οποίου την άποψη παρέθεσες, αλλά δεν θα εκπλαγώ αν μάθω ότι ηγείται κάποιας ομάδας ευνουχισμένων και πεινασμένων πνευματικά ανθρώπων. Το μήνυμα που περνάει είναι καθαρά δημιουργίας υποτακτικών και ελεγχόμενων ανθρώπων. Σίγουρα κρατάει ένα ισχυρό όπλο απέναντι σε αδαής, αν είναι σε θέση να παρουσιάζει τέτοιες απόψεις σε ''δημόσιο'' χώρο. Αναρωτιέμαι ποια είναι η ''θετική δράση'' στην οποία αναφέρεται και κατά πόσο είναι αυτή -κατά περίπτωση- προσανατολισμένη σε ιδίο του ώφελος. 

Θα σου εφιστούσα την προσοχή στην συγκεκριμένη άποψη. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και καταστρεπτική. Είσαι από τα σοβαρότερα και ωριμότερα μέλη της παρέας μας. Δώσε μεγαλύτερη προσοχή στα μηνύματα που περνάς, έχεις βαρύτητα.

Link to comment
Share on other sites

...

Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις ανάγκες μας και τον τρόπο κάλυψής τους;

όχι δεν "πρέπει να αναθεωρήσουμε τις ανάγκες μας και τον τρόπο κάλυψής τους" - ΕΓΩ πρέπει να τις αναθεωρήσω ως μοναδικότητα στον κόσμο (αν αυτό είναι απαραίτητο) και ΕΣΥ θα πρέπει να τις αναθεωρήσεις ανάλογα ως μοναδικότητα.

 

Η ικανοποίηση

Ικανά=αρκετά

Ποίησα=έκανα

έχει να κάνει όχι μόνο με τις ανάγκες αλλά και τους στόχους μας και τις επιθυμίες. Με το πόσο όντως ανάγκη είναι και το πόσο "ρεαλιστικά" είναι αυτά και η επίτευξή τους.

 

Από "μαγική" άποψη ένα ζητούμενο είναι η ειλικρίνεια με τον εαυτό μας τα πιο πάνω ενώ σημαντική είναι και η "τέχνη" του να μεταβάλλει κανείς την "οργή" (του ανικανοποίητου) σε θετική δράση (κατά Μπαλάνο) 

 

ΥΓ

 

...Θα σου εφιστούσα την προσοχή στην συγκεκριμένη άποψη. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και καταστρεπτική. Είσαι από τα σοβαρότερα και ωριμότερα μέλη της παρέας μας. Δώσε μεγαλύτερη προσοχή στα μηνύματα που περνάς, έχεις βαρύτητα.

 

Δεν παραθέτω μηνύματα επειδή συμφωνώ ή διαφώνώ ούτε φοβάμαι τυχόν μηνύματα - που δεν θέλω κάν να περάσω - αλλά βλέπω ως σχόλια ικανά να δράσουν ως καταλύτες.

 

Σημ. Τη λέξη "οργή" δεν τη χρησιμοποιεί με την έννοια που καταλαβαίνεις. Και ναι μεν ο Μπαλάνος "ψαρεύει"  εκεί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει αξία ότι λέει (προφανώς το ξέφυγε!)

Edited by outis
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Αναρωτιέμαι...

Είναι ανέφικτο να νιώσει ο Άνθρωπος ικανοποίηση ή μήπως απλά δεν ξέρει πώς να το κάνει;

 

Καλημέρα Αρχάγγελε!

 

Θεωρώ ότι ο 'Ανθρωπος είναι εφικτό να νιώσει ικανοποίηση και ξέρει πώς να το κάνει, ενώ ο άνθρωπος είναι ανέφικτο να νιώσει ικανοποίηση γιατί την αναζητά με λάθος τρόπο. Η απληστία δεν γεννά ικανοποίηση αλλά την ψευδαίσθηση ότι είναι κάποιος ικανοποιημένος. Αυτό φαίνεται στο ότι ο άνθρωπος εδώ και χιλιάδες χρόνια θεωρεί την απόκτηση και συσσώρευση υλικών αγαθών ως τον απόλυτο στόχο όπως φαίνεται στο παράδειγμα του Ουτις. Ένας στόχος όμως που κάθε φορά που επιτυγχάνεται αντί να δημιουργεί αίσθηση πληρότητας τον αδειάζει γιατί η ικανοποίηση είναι προσωρινή. Αυτή είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε, αυτό και το περιβάλλον στο οποίο καλούμαστε να δράσουμε. Έχουμε τα πάντα και όμως δεν είμαστε ικανοποιημένοι γιατί κάποιοι άλλοι έχουν περισσότερα από εμάς... πόσες φορές το έχω παρατηρήσει αυτό στους γύρω μου και σε μένα την ίδια... Πόσες φορές έχω επιθυμήσει άχρηστα πράγματα αντί να νιώσω βαθιά μέσα μου ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω, για τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν, για όλα αυτά που χαίρομαι καθημερινά και μπορώ να τα απολαύσω χωρίς κόστος.

 

Η ερώτηση είναι πώς θα γίνει ο άνθρωπος Άνθρωπος... 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...