Jump to content

Μαμά Μία Κατσαρίδα!


Recommended Posts

-Μαμά μία κατσαρίδα! Έλα να την σκοτώσεις!

 

Τί έκανε η καημένη η κατσαρίδα και αξίζει την τιμωρία του θανάτου; Επειδή είναι σιχαμερή; Είναι αυτός σοβαρός λόγος;

 

Από την άλλη, ποιός μας έδωσε την εξουσία να σκοτώνουμε κάτι, απλά και μόνο επειδή δεν μας είναι αρεστό;

Το πρόβλημα είναι εσωτερικό δικό μας, όχι της κατσαρίδας.

Μήπως είναι κάποιο ένστικτο, θα αναρωτηθεί κάποιος.

 

-Πω ρε φίλε! Δεν τον αντέχω σου λέω, μου έρχεται να τον πλακώσω στο ξύλο.

- Γιατί ρε, τί σου έκανε; 

- Δε βλέπεις τη μούρη του;

 

Άντε να το καταλάβω σε ένα μικρό έντομο. Γιατί η ίδια συμπεριφορά να βγαίνει απέναντι και σε συνάνθρωπο; Τι ένστικτα είναι αυτά;

 

Ναι το παραδέχομαι. Κι εγώ φοβάμαι τις αράχνες και δεν αντέχω στην σκέψη ότι μία από αυτές κυκλοφορεί κοντά μου.

Προσπαθώ να το ξεπεράσω. Πραγματικά προσπαθώ. Ένας τρόπος είναι να εξοικειωθώ μαζί τους. Να τις μάθω.

Στο κάτω κάτω, ξέρω με βεβαιότητα ότι δεν είναι σε θέση να με βλάψουν πραγματικά. Ο φόβος μου είναι απλά αντικατοπτρισμός από κάτι άλλο που δεν αντέχω καν να διανοηθώ. Μάλλον μου θυμίζουν κάτι, το οποίο με τρομάζει περισσότερο και από τον ίδιο τον θάνατο.

 

Καιρό με τον καιρό κατάφερα να αγνοώ επιδεικτικά τις μικρές αραχνούλες και να μη με επηρεάζουν καθόλου εκείνες οι λεπτούλες με τα μακρυά ποδάρια. Τι παρακολουθώ όταν τρώνε μύγες. Όταν κουβαλάνε με προσοχή και φροντίδα τα αυγά τους. Όταν συγκεντρώνουν από κάτω τους τα αραχνάκια τους. Είναι τρυφερές με τα μικρά τους οι αράχνες (οι συγκεκριμένες τουλάχιστον).

 

Μου πήρε χρόνο να το καταφέρω. Και πολλή προσπάθεια. Και βίωσα πολύ και έντονο φόβο. Δεν έπαθα τίποτα όμως!

Πλέον ανακαλύπτω σπάνια ομορφιά σε ορισμένες αράχνες. Εντυπωσιακά σχήματα, μαγευτικά χρώματα, χάρη στην κίνηση, εξαιρετική ταχύτητα. Είναι θαυμαστά πλάσματα οι αράχνες. Και τρομακτικά για εμένα. Ακόμα...

 

Το ομολογώ. Έχω σκοτώσει αράχνες. Αυτές τις μαλλιαρές και χοντρές που όταν περπατάνε, νιώθω να τις ακούω να κάνουν θόρυβο. Θολώνω όμως. Με κυριεύει ο φόβος, τόσο που δεν προλαβαίνω καν να καταλάβω τί είναι αυτό που με φοβίζει. Νιώθω να απειλούμαι σε υπέρτατο βαθμό. Η πρώτη αντίδραση φυσικά είναι η φυγή. Απότομη φυγή και τυφλή. Παράλογη φυγή. Όταν δεν μπορώ να φύγω, η μόνη ασυναίσθητη λύση είναι να αντιμετωπίσω την εικόνα του φόβου. Όχι όμως τον ίδιο το φόβο. Όχι την πραγματική του αιτία.

 

Ως έλλογο ον, ενσυνείδητο και καλοπροαίρετο, επιβάλλω στον εαυτό μου να πάψει αυτή τη γελοία και αποτρόπαια λύση. Η αράχνη δεν μου φταίει σε τίποτα. Κανείς δεν μου δίνει το δικαίωμα να της αφαιρώ τη ζωή. Ο θάνατος της αράχνης δεν είναι λύση στον φόβο μου. Ίσα ίσα, κουκουλώνει την πραγματική αιτία.

Καλά τα λέει η λογική, αλλά με τον φόβο τί θα γίνει εκείνη τη στιγμή; Είπαμε, είναι τόσο έντονος που επισκιάζει τα πάντα.

 

Φροντίζω λοιπόν να έχω στη διάθεσή μου ένα γυάλινο δοχείο και πολύ κουράγιο και αυτοσυγκέντρωση, ώστε να παγιδεύσω με αυτό την καημένη την αράχνη. Ένα γυάλινο δοχείο που θα με προστατεύσει από την αράχνη, αλλά κυρίως και ουσιαστικότερα, την αράχνη από εμένα. Άλλωστε, αυτή δεν θα μου κάνει τίποτα απολύτως - είναι όλα στο μυαλό μου-, ενώ εγώ θα την κάνω χαλκομανία.

Πράγματι, χρειάζομαι χρόνο για να συνέλθω από το σοκ. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα - που μοιάζουν αιώνας- ξέρω ότι θα συνέλθω. Το ίδιο και η αράχνη που θα ψάχνει τρόπο να βγει από το δοχείο. Ψάχνοντας διαφυγή, θα ανέβει στα τοιχώματα. Θα την κλείσω με το καπάκι, θα την μεταφέρω έξω από τον χώρο μου και θα την αφήσω ελεύθερη. Συνήθως ψάχνουν αλλού για φωλιά και φροντίζουν να μείνουν μακριά μου. Δύσκολο πράγμα να κρατάει κανείς στα χέρια του την αφορμή του φόβου του, ειδικά όταν αυτή κινείται σε διαφανές δοχείο. Δύσκολο μεν, αλλά όχι ανέφικτο.

 

Ο φόβος δεν έχει εξαλειφθεί, όμως έχει μειωθεί σε σημαντικό βαθμό. Καιρό με τον καιρό μπορώ να κρατάω την ψυχραιμία μου πιο γρήγορα και για περισσότερο χρόνο. Καταφέρνω να μην σκέφτομαι πώς θα την σκοτώσω, αλλά πώς θα την απομακρύνω χωρίς να την βλάψω. Μερικές φορές καταφέρνω να τις σπρώχνω με το χέρι προσεκτικά, απλά για να φύγουν.

 

Μαθαίνω να τις σέβομαι και να τις εκτιμώ. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να προκαλεί τον θάνατο με την δικαιολογία του φόβου.

Εκτιμώ ότι θα έρθει η στιγμή που θα καταφέρω να αντικρίσω κατάματα αυτό που πραγματικά με τρομάζει και πως κάποια μέρα θα καταφέρω να αντιμετωπίσω την φοβία αυτή.  

 

Είναι περίεργο πράγμα οι μηχανισμοί που ελέγχουν την σκέψη, τα συναισθήματα, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Μαθαίνοντας να εκτιμώ τις αράχνες, έμαθα να εκτιμώ και τους ανθρώπους. Έμαθα να εκτιμώ τις καταστάσεις. Έμαθα να εκτιμώ τους ''εχθρούς'' μου. Έμαθα να ξεχωρίζω την απειλή από την φοβία. Έμαθα πως να μην αντιδρώ βίαια και καταστρεπτικά, από φοβία.

Κατάλαβα ότι αρκετές φορές παρακινούμενος από φανταστικές ιδέες και αντιλήψεις, από δικές μου φοβίες, αντιδρούσα εχθρικά και όπως είναι φυσικό, δημιουργούσα ''εχθρούς''. Κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. 

 

Από μέσα μας, πηγάζουν πολλά περισσότερα απ'όσα φανταζόμαστε και κατανοούμε...

Link to comment
Share on other sites

Though they have long been a pest that causes one of the strongest reactions when discovered in a home or place of business, the health threats posed by cockroaches often don't factor into the disgust felt at encountering them. The National Pest Management Association (NPMA) cautions, however, that cockroaches can trigger allergic reactions and asthma attacks, in addition to other serious health hazards.


 

The saliva, droppings and decomposing bodies of cockroaches contain allergen proteins known to trigger allergies and increase the severity of asthma symptoms, especially in children. They are also capable of mechanically transmitting disease organisms, such as the bacteria that cause food poisoning, and are known to spread 33 different kinds of bacteria, six parasitic worms and at least seven other kinds of human pathogens.


 

"When people think of cockroaches, they definitely don't have a pleasant association, but they may not fully realize the severity of the effects cockroaches can have on their health," says Missy Henriksen, vice president of public affairs for NPMA. "We want to educate consumers about what they can do to avoid and eliminate these pests before being exposed to these risks."

 


 

They are


 

proven or suspected carriers of the organisms causing:


 

— diarrhoea


 

— dysentery


 

— cholera


 

— leprosy


 

— plague


 

— typhoid fever


 

— viral diseases such as poliomyelitis.


 

In addition they carry the eggs of parasitic worms and may cause allergic


 

reactions, including dermatitis, itching, swelling of the eyelids and more serious


 

respiratory conditions (4).

 

 

http://www.google.co.uk/url?url=http://www.who.int/water_sanitation_health/resources/vector288to301.pdf&rct=j&frm=1&q=&esrc=s&sa=U&ved=0CB8QFjABahUKEwiq74HIvezGAhUImYAKHValDIA&usg=AFQjCNH7fuYt6eOXA0qvarRXadpT9-ZqGA

Edited by outis
Link to comment
Share on other sites

Η κλίμακα όσον αφορά τα έντομα που δεν συμπαθώ για εμένα πάει ως εξής:

1. Αν μπορείς, φεύγεις.

2. Αν δεν μπορείς, προσπαθείς να το κάνεις να φύγει.

3. Αν δεν μπορείς, προσπαθείς να τον τρομάξεις για να φύγει.

4. Αν δεν μπορείς, προσπαθείς να τον σκοτώσεις, ελπίζοντας να φύγει.

5. Αν δεν μπορείς, το σκοτώνεις.

 

Τώρα, από εκεί και πέρα, για μένα, εξαρτάται από το μέγεθος, την πρόθεση και τα φυσικά όπλα που έχει το καθένα.

Ένα αραχνάκι πχ, θα πονέσει η καρδιά μου να το πειράξω γιατί ξέρω οτι και να με αγγίξει δεν θα το νιώσω καν, ενώ

το πιθανότερο είναι οτι είναι στον χώρο μου ή γιατί ψάχνει φαγητό ή επειδή αυτός είναι όλος ο κόσμος του. Οπότε το

πολύ πολύ να το βγάλω στα φυτά μου, με αγάπη και προδέρμ. Αυτά τα σιχάματα τις κατσαρίδες όμως, που είναι

αρματωμένες με γυαλιστερό μαύρο armor, δύο φρικουλιάρικες κεραίες, πόδια που τις κάνουν να τρέχουν σαν ανάποδο

γαμώτο και φτερά που για να προβλέψεις τι θα κάνουν πρέπει να είσαι oracle του Cthulhu όχι απλά θέλω, απαιτώ να

είναι έξω από το domain μου. Δεν με νοιάζουν στον δρόμο, εκεί απλά θα πάω παραπέρα. Αλλά όταν έχουν εισβάλει σε

προσωπικό μου χώρο "όξωωω". (γενικά θεωρώ τις κατσαρίδες μαζί μετις ακρίδες τα απόλυτα anti-human έντομα) .

 

Υ.Γ. Ο Gamer μέσα μου θέλει να προσθέσει οτι κάτι απρόβλεπτο, σιχαμερό, που δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σου

και αντιδρά και μόνο που το πλησιάζεις είναι κάτι που ή το σκοτώνεις και παίρνεις exp ή αλλάζεις περιοχή για να μην το

έχεις μπροστά σου το ρημάδι.

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Οι προτάσεις είναι σαν τις ράγες. Όσες περισσότερες τόσο περισσότερες πιθανότητες να μην πάει κάτι καλά με κάποια και να εκτροχιαστεί το τρένο. 

Επίσης είναι σαν τους μπουφέδες. Όσο περισσότερα φαγητά, τόσο πιο πιθανό είναι να εστιάσεις σε κάποιο και να χάσεις την γενικότερη ομορφιά του μπουφέ. 

( and the train keeps derailing :P )

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Η κλίμακα όσον αφορά τα έντομα που δεν συμπαθώ για εμένα πάει ως εξής:

1. Αν μπορείς, φεύγεις.

2. Αν δεν μπορείς, προσπαθείς να το κάνεις να φύγει.

3. Αν δεν μπορείς, προσπαθείς να τον τρομάξεις για να φύγει.

4. Αν δεν μπορείς, προσπαθείς να τον σκοτώσεις, ελπίζοντας να φύγει.

5. Αν δεν μπορείς, το σκοτώνεις.

 

Τώρα, από εκεί και πέρα, για μένα, εξαρτάται από το μέγεθος, την πρόθεση και τα φυσικά όπλα που έχει το καθένα.

Ένα αραχνάκι πχ, θα πονέσει η καρδιά μου να το πειράξω γιατί ξέρω οτι και να με αγγίξει δεν θα το νιώσω καν, ενώ

το πιθανότερο είναι οτι είναι στον χώρο μου ή γιατί ψάχνει φαγητό ή επειδή αυτός είναι όλος ο κόσμος του. ...

Κάπως έτσι. Φαίνεται τελικά πως δίκαιη είναι η αποστροφή στις κατσαρίδες.

Η αποστροφή προς τις αράχνες; Λιγότερο δίκαιη, έως και ολότελα άδικη. Ίσως προέρχεται από συμπεριφορές που αποτυπώθηκαν στους ανθρώπους σε εποχές άλλες με άλλες αράχνες!

Και με την ευκαιρία. Κανονικά αράχνη δεν πειράζω. Επιλέγω το

0. Συνέχισε να κάνεις ότι κάνεις και άφησέ την να κάνει ότι κάνει.

Ωστόσο πρόσφατα ήρθα σε επαφή με αράχνη του τύπου "μαύρη χήρα"

Φυσικά δεν τις έκανα DNA ανάλυση να το επιβεβαιώσω 100%. Την κοίταξα - θα έλεγα ήμουν 75% βέβαιος (κάποιος άλλος μου είπε τι ήταν, εμένα δεν θα περνούσε από το μυαλό.) Δεν έτρεξα να τη σκοτώσω. Αλλά μόλις βεβαιώθηκα (έστω και 75%) πήρα το εντομοκτόνο και δεν είχα δισταγμούς.

Η λύση 5 είναι αναγκαστική πρακτικά όταν πρόκειται για έντομα στην κουζίνα (μυρμίγκια, μύγες και ότι άλλο, αν και αν πρόκειται για αράχνες ή μέλισσες εξαντλούνται πρώτα οι προσπάθειες για 2 ή 3)

Link to comment
Share on other sites

Αρχάγγελε, εύγε! Εξαιρετικό το κείμενο και εντυπωσιακό το πώς ξετύλιξες το θέμα!  :cheerful_h4h:  :clapping:

 

Καλώς ή κακώς, ο Κόσμος διέπεται από μοτίβα και επαναλαμβανόμενα στοιχεία. Τα συμπεράσματα που θα βγάλεις μελετώντας έναν τομέα της Φύσης, ενδέχεται να μην διαφέρουν και πολύ αν μελετήσεις έναν άλλο της τομέα, όπως ο παραλληλισμός που κάνεις με τα έντομα και τους ανθρώπους! Πόσο σημαντικά συμπεριφορικά συμπεράσματα βγάζει κανείς παρατηρώντας ένα κοπάδι ή μια αγέλη ζώων?

 

Επίσης, πράγματι ο τρόπος για να ξεπεράσεις έναν φόβο σου είναι να τον αντιμετωπίσεις. Κατάματα. Και για πολλή ώρα, όση χρειάζεται για να σου φύγει ο αρχικός πανικός και το σοκ και να αρχίσεις να παρατηρείς τι συμβαίνει πραγματικά. Τι βλέπεις, αυτό που έχεις μπροστά σου ή κάτι που φαντάζεσαι? Τι σου ξυπνά? Πόσο λογικό είναι? Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν χρειάζεται να φοβάσαι και ότι μπορείς να συμφιλιωθείς με αυτό που σε φοβίζει. Και επειδή ο φόβος δεν η ίδια η αράχνη, η ίδια η κατσαρίδα, ο ίδιος ο σκύλος, ο ίδιος άνθρωπος κλπ, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, καλώς ή κακώς είναι πολλά και καθημερινά τα ερεθίσματα που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους ριζωμένους στην ψυχή μας φόβους και μας δίνουν τις ευκαιρίες τους να τους ξεπεράσουμε...!  ^_^

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

-Μαμά μία κατσαρίδα! Έλα να την σκοτώσεις!

 

Τί έκανε η καημένη η κατσαρίδα και αξίζει την τιμωρία του θανάτου; Επειδή είναι σιχαμερή; Είναι αυτός σοβαρός λόγος;

 

Από την άλλη, ποιός μας έδωσε την εξουσία να σκοτώνουμε κάτι, απλά και μόνο επειδή δεν μας είναι αρεστό;

Το πρόβλημα είναι εσωτερικό δικό μας, όχι της κατσαρίδας.

Μήπως είναι κάποιο ένστικτο, θα αναρωτηθεί κάποιος.

 

-Πω ρε φίλε! Δεν τον αντέχω σου λέω, μου έρχεται να τον πλακώσω στο ξύλο.

- Γιατί ρε, τί σου έκανε; 

- Δε βλέπεις τη μούρη του;

 

Άντε να το καταλάβω σε ένα μικρό έντομο. Γιατί η ίδια συμπεριφορά να βγαίνει απέναντι και σε συνάνθρωπο; Τι ένστικτα είναι αυτά;

 

 

Μαθαίνω να τις σέβομαι και να τις εκτιμώ. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να προκαλεί τον θάνατο με την δικαιολογία του φόβου.

Εκτιμώ ότι θα έρθει η στιγμή που θα καταφέρω να αντικρίσω κατάματα αυτό που πραγματικά με τρομάζει και πως κάποια μέρα θα καταφέρω να αντιμετωπίσω την φοβία αυτή.  

 

Είναι περίεργο πράγμα οι μηχανισμοί που ελέγχουν την σκέψη, τα συναισθήματα, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Μαθαίνοντας να εκτιμώ τις αράχνες, έμαθα να εκτιμώ και τους ανθρώπους. Έμαθα να εκτιμώ τις καταστάσεις. Έμαθα να εκτιμώ τους ''εχθρούς'' μου. Έμαθα να ξεχωρίζω την απειλή από την φοβία. Έμαθα πως να μην αντιδρώ βίαια και καταστρεπτικά, από φοβία.

Κατάλαβα ότι αρκετές φορές παρακινούμενος από φανταστικές ιδέες και αντιλήψεις, από δικές μου φοβίες, αντιδρούσα εχθρικά και όπως είναι φυσικό, δημιουργούσα ''εχθρούς''. Κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. 

 

Από μέσα μας, πηγάζουν πολλά περισσότερα απ'όσα φανταζόμαστε και κατανοούμε...

 

Καλησπέρα! ενδιαφέρον το θέμα και η ανάλυση Αρχάγγελε.  Νομίζω ότι οι φοβίες για τα έντομα ή ερπετά ξεκινούν συνήθως στην παιδική ηλικία όταν μιμούμαστε τη συμπεριφορά οικείων προσώπων. π.χ η γιαγιά φοβόταν τα ποντίκια και ανέβαινε στο τραπέζι να γλιτώσει, το εγγονάκι έβλεπε τη γιαγιά να φοβάται και τη μιμήθηκε ανεβαίνοντας στο τραπέζι, αποτύπωσε όμως και το συναίσθημα ή έκανε τη σύνδεση ποντίκι = τρομακτικό. Βέβαια η φοβία της γιαγιάς ήταν ως ένα βαθμό δικαιολογημένη γιατί τα ποντίκια μεταδίδουν σοβαρές ασθένειες και κάνουν ζημιές. Οι κατσαρίδες και πολλά από τα παράσιτα που ζουν στα σπίτια μας  εφόσον μεταδίδουν ασθένειες πρέπει να τα απομακρύνουμε από το χώρο μας. Δεν θεωρώ ότι είναι ζήτημα εσωτερικό δικό μας το να μην θέλουμε να έχουμε ψείρες στα κεφάλια μας αλλά είναι θέμα καθαριότητας και υγείας. 

Το καλοκαίρι διάβαζα πληροφορίες για τα φίδια γιατί είδα ένα στην αυλή. Αυτό που έλεγε ένας τύπος ήταν ότι το φίδι για να έρθει στο χώρο κάτι το προσέλκυσε εκεί. Μάλλον βρήκε τροφή. Οπότε ένας τρόπος να ξεφορτωθείς κάτι που είναι ανεπιθύμητο στο χώρο σου είναι να απαλλάξεις το χώρο από αυτό που το προσελκύει. 

 

 

Δεν γνωρίζω τι εμπειρίες είχες με συνανθρώπους και δημιουργούσες 'εχθρούς'. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι 'εχθροί' θα υπάρχουν ακόμη και αν κάποιος φέρεται άψογα σε όλους. Για κάτι θα τον κατηγορήσουν. Οπότε ναι, όταν αντιδρούμε εχθρικά απέναντι στους άλλους δημιουργούμε το κατάλληλο κλίμα για να προσελκύσουμε  εχθρούς. Μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σπάσουν κάποιον στο ξύλο επειδή δεν τους αρέσει η φάτσα του ή επειδή δεν τους αρέσει η δική τους. Δεν ξέρω τι ένστικτο είναι αυτό, αλλά αναγνωρίζω παρόμοιες συμπεριφορές σε πολύ κόσμο. Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό να βλέπουμε προβλήματα στους άλλους όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας. 

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα! ενδιαφέρον το θέμα και η ανάλυση Αρχάγγελε.  Νομίζω ότι οι φοβίες για τα έντομα ή ερπετά ξεκινούν συνήθως στην παιδική ηλικία όταν μιμούμαστε τη συμπεριφορά οικείων προσώπων. π.χ η γιαγιά φοβόταν τα ποντίκια και ανέβαινε στο τραπέζι να γλιτώσει, το εγγονάκι έβλεπε τη γιαγιά να φοβάται και τη μιμήθηκε ανεβαίνοντας στο τραπέζι, αποτύπωσε όμως και το συναίσθημα ή έκανε τη σύνδεση ποντίκι = τρομακτικό. Βέβαια η φοβία της γιαγιάς ήταν ως ένα βαθμό δικαιολογημένη γιατί τα ποντίκια μεταδίδουν σοβαρές ασθένειες και κάνουν ζημιές. Οι κατσαρίδες και πολλά από τα παράσιτα που ζουν στα σπίτια μας  εφόσον μεταδίδουν ασθένειες πρέπει να τα απομακρύνουμε από το χώρο μας. Δεν θεωρώ ότι είναι ζήτημα εσωτερικό δικό μας το να μην θέλουμε να έχουμε ψείρες στα κεφάλια μας αλλά είναι θέμα καθαριότητας και υγείας. 

Το καλοκαίρι διάβαζα πληροφορίες για τα φίδια γιατί είδα ένα στην αυλή. Αυτό που έλεγε ένας τύπος ήταν ότι το φίδι για να έρθει στο χώρο κάτι το προσέλκυσε εκεί. Μάλλον βρήκε τροφή. Οπότε ένας τρόπος να ξεφορτωθείς κάτι που είναι ανεπιθύμητο στο χώρο σου είναι να απαλλάξεις το χώρο από αυτό που το προσελκύει. 

 

 

Δεν γνωρίζω τι εμπειρίες είχες με συνανθρώπους και δημιουργούσες 'εχθρούς'. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι 'εχθροί' θα υπάρχουν ακόμη και αν κάποιος φέρεται άψογα σε όλους. Για κάτι θα τον κατηγορήσουν. Οπότε ναι, όταν αντιδρούμε εχθρικά απέναντι στους άλλους δημιουργούμε το κατάλληλο κλίμα για να προσελκύσουμε  εχθρούς. Μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σπάσουν κάποιον στο ξύλο επειδή δεν τους αρέσει η φάτσα του ή επειδή δεν τους αρέσει η δική τους. Δεν ξέρω τι ένστικτο είναι αυτό, αλλά αναγνωρίζω παρόμοιες συμπεριφορές σε πολύ κόσμο. Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό να βλέπουμε προβλήματα στους άλλους όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας. 

Οι φοβίες για τα "ερπετά" (κι αυτά ανήκουν κατά τις ταξινομίσεις των αρχαίων και οι κατσαρίδες) είναι από τις 3 'αρχέγονες' (άρα ίσως είναι στο DNA) - ύψη, σκοτάδι και ερπετά.

Ασφαλώς οι αντιδράσεις του περιβάλλοντος ενισχύουν (στην περίπτωσή μας) ή όχι την αρχέγονη προδιάθεση.

 

Αυτό που μόλις είπες... "ένας τρόπος να ξεφορτωθείς κάτι που είναι ανεπιθύμητο στο χώρο σου είναι να απαλλάξεις το χώρο από αυτό που το προσελκύει" έχει πολλές προεκτάσεις!

Link to comment
Share on other sites

Αυτό που μόλις είπες... "ένας τρόπος να ξεφορτωθείς κάτι που είναι ανεπιθύμητο στο χώρο σου είναι να απαλλάξεις το χώρο από αυτό που το προσελκύει" έχει πολλές προεκτάσεις!

 

 

 

Ενώ είναι κάτι που εφάρμοζα εδώ και καιρό για παράσιτα, όταν το έγραψα συνειδητοποίησα το τι σημαίνει σε γενικότερο και ειδικότερο πλαίσιο! Ίσως θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε σε άλλο θρεντ αν συμφωνείς; 

Link to comment
Share on other sites

Ενώ είναι κάτι που εφάρμοζα εδώ και καιρό για παράσιτα, όταν το έγραψα συνειδητοποίησα το τι σημαίνει σε γενικότερο και ειδικότερο πλαίσιο! Ίσως θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε σε άλλο θρεντ αν συμφωνείς; 

ναι θέλεις να ανοίξω;

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...