Jump to content

Πρότυπα Και Είδωλα...


Recommended Posts

Μόνο αν αυτό που θέλετε συμπίπτει με αυτό που θέλω! Σεβασμός στην προσωπική επιθυμία και... ελευθερία ώστε να υπάρξει αυθεντική προσωπική επιθυμία.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Φυσικά και δεν χρειάζεται.

 

Όμως, αυτό που είναι απαραίτητο, είναι να είσαι αυτό που θέλεις να είσαι.

 

...Ή μήπως είναι ζωτικής σημασίας απλά να... είσαι;

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

''Δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που θέλετε να είμαι.''

 

~Μοχάμεντ Άλι

Εξαρτάται του ποιος/ποια/τι είσαι.

Αν πχ είσαι πρωθυπουργός χρείαζεται να είσαι αυτό που θέλουμε να είσαι: τίμιος, ειλικρινής και άλλα (λοιπά της Επιστημονικής Φαντασίας.)

Link to comment
Share on other sites

Θα διαφωνήσω outis, διότι η σειρά πάει ανάποδα.

Αν κάποιος είναι αυτό που θέλουμε, τον επιλέγουμε για πρωθυπουργό.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει πώς θα συμπεριφερθεί ο άλλος, ούτε κάποιος είναι υποχρεωμένος να συμπεριφερθεί όπως θέλουν οι άλλοι.

 

Αν μία συμπεριφορά δεν είναι επιθυμητή ή ανεκτή, απλά είτε το άτομο συμμορφώνεται με δική του βούληση, είτε αλλάζει περιβάλλον.

Link to comment
Share on other sites

''Δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που θέλετε να είμαι.''

~Μοχάμεντ Άλι

"Δεν χρειάζεται, αλλά θα είσαι."

 

~ Δύο χιλιάδες δεκαπέντε.

 

 

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει πώς θα συμπεριφερθεί ο άλλος, ούτε κάποιος είναι υποχρεωμένος να συμπεριφερθεί όπως θέλουν οι άλλοι.

 

https://www.colourbox.com/preview/1922416-eric-audras-altopress-maxppp-young-parents-with-girl-between-them-smiling-at-camera-portrait.jpg

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

Θα διαφωνήσω outis, διότι η σειρά πάει ανάποδα.

Αν κάποιος είναι αυτό που θέλουμε, τον επιλέγουμε για πρωθυπουργό.....

Όχι γιατί δεν μπορείς να ξέρεις πως είναι κάποιος πχ πρωθυπουργός πριν γίνει. Όπως διαπιστώνουν και οι Έλληνες στις μέρες μας επέλεξαν κάποιον γιατί **έμοιαζε** να είναι όπως τον θέλουν (ως άνθρωπος) αλλά για πολλούς που τον ψήφισαν ακριβώς επειδή "**έμοιαζε** να είναι όπως τον θέλουν" αποδείχνει η πράξη ότι δεν είναι (ως πρωθυπουργός πλέον) εκείνο που ήθελαν. (Δεν σχολιάζω εδώ το δίκαιο ή άδικο, απλά παρατηρώ).

Link to comment
Share on other sites

Το ότι δεν ξέρεις πώς είναι ο άλλος πριν τον επιλέξεις, δεν σου δίνει το δικαίωμα να ορίζεις την συμπεριφορά του.

Αν αυτός έχει δεσμευτεί να την έχει και τελικώς δεν την έχει, αυτό σημαίνει ότι ψεύδεται. Έχει κάθε δικαίωμα να ψεύδεται εφόσον το επιθυμεί και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του επιβάλει το αντίθετο.

Ως συμπεριφορά την δέχομαι, αλλά δεν την ανέχομαι. Προσωπικά δεν ζητώ να αλλάξει συμπεριφορά μόνο και μόνο επειδή έτσι θέλω εγώ, όμως απαιτώ να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του.

 

Συνεχίζω να εμμένω στην αρχική φράση.

 

Φοίνικα δεν κατάλαβα την διατύπωση της άποψής σου. Μπορείς σε παρακαλώ να την διατυπώσεις πιο αναλυτικά; :) 

Link to comment
Share on other sites

 

Φοίνικα δεν κατάλαβα την διατύπωση της άποψής σου. Μπορείς σε παρακαλώ να την διατυπώσεις πιο αναλυτικά; 

 

Μχμ. 

Η βάση είναι στο "Θέλετε". Πίσω από το θέλετε υπάρχει ένα "Εσείς". 

 

Αν αυτό το "εσείς" είναι ευνοικό (πχ, οι γονείς ενός παιδιού που ενηλικιώθηκε* πριν κάποια χρόνια και πλέον είναι οικονομικά ανεξάρτητο) είναι.. σωστή σαν ιδέα. Δεν συμφωνώ ιδιαίτερα με την διατύπωση, αλλά σαν βάση είναι σωστό. Δεν είναι υπο-χρεωμένος (κάτω από χρέος) ο συγκεκριμένος*, οικονομικά ανεξάρτητος ενήλικας να ταυτίζεται με την εικόνα που έχουν δομήσει για αυτόν οι γονείς του στο κεφάλι τους.

 

Όσο πιο πολύ τραβάμε το "Εσείς" όμως, τόσο πιο πολύ τραβιέται και η ιδέα. Δεν είναι κάτω από χρέος ένα εξάχρονο παιδί, του 2015, να είναι αυτό που θέλουν οι γονείς του να είναι? Ή η σχολική κοινότητα του? Ακόμα υπάρχει χώρος να στριμώξεις ένα "όχι" εκεί μέσα. "Ναι, σε έναν βαθμό οφείλει να διαμορφωθεί με βάση την εκπαίδευση και την ανατροφή του, αλλά όχι, δεν είναι υπό-χρεωμένο να αλλάξει τον ίδιο τον πυρήνα του επειδή κάποιοι άλλοι το θέλουν.. στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.. θεωρητικά τουλάχιστον, δεν είναι.".

 

Και μετά πάμε στα βαριά. Είμαστε στο 2015. Ναι, δεν είσαι κάτω από χρέος να ανταποκρίνεσαι σε αυτό που θέλει το συλλογικό "Εσείς" του "Ανθρώπινου Συστήματος του 2015" να είσαι. Ναι, μπορείς να πετάξεις το όνομά σου, να ξεχάσεις την γλώσσα σου, να σταματήσεις να χρησιμοποιείς τις κοινωνικές παροχές, να απορρίψεις κάθε έννοια που οι "Εσείς" έβαλαν στο κεφάλι σου και σε διαμόρφωσαν. Γιατί αυτό θέλει το συλλογικό "Εσείς" του Ανθρώπινου Συστήματος του 2015 από εσένα. Αυτοί οι "Εσείς" δεν νοιάζονται για το αν είσαι ηθικός ή ανήθικος, όμορφος ή άσχημος, σωστός ή λάθος. Θέλουν να έχεις υπόσταση στην κοινωνία τους και να υπόκεισαι κάτω από τους νόμους τους (και αν δεν το κάνεις, είτε σε πιάσουν, είτε όχι, να θεωρείται οτι παρανομείς). Εκεί -γιατί μπορεί να τραβηχτεί κι άλλο- το "όχι, δεν χρειάζεται" αρχίζει να χάνει την σημασία του. 

 

Στην τελική, υπάρχουν άπεροι "Εσείς" στον κόσμο, και από ένα σημείο και μετά το ''Δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που θέλετε να είμαι'' (ανεξαρτήτως του αν προσφέρει Motivation, φτιάχνει καλύτερους ανθρώπους, είναι μια όμορφη ιδεολογία κτλ) αρχίζει να ξεθωριάζει κάπως.

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

Όμορφα τα λεκτικά και ετυμολογικά παιχνίδια, αλλά το θεωρώ παιδαριώδες να ρίχνουμε το επίπεδο συζήτησης και επιχειρηματολογίας σε λογοπαίγνια και παραποιήσεις λέξεων.

 

Ας κινηθούμε καλύτερα στις έννοιες, παρά στις λέξεις; 

 

Καμία κοινωνία, κανένα ''Ανθρώπινο Σύστημα'' και κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να καθορίζει το τι είναι το κάθε άτομο. Μπορεί να νομίζει ότι είναι, μπορεί να θέλει να είναι, δεν μπορεί όμως να καθορίζει. Το τι είναι το κάθε άτομο είναι μία εντελώς προσωπική και εσωτερική απόφαση και εξουσία.

 

Η διατύπωση της αρχικής φράσης ''Δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που θέλετε να είμαι.'' είναι ουσιαστικά η συνειδητοποίηση του ατόμου ότι έχει την πλήρη, απόλυτη και αποκλειστική εξουσία στην προσωπικότητά του και στις ποιότητές του. Η φράση αποκτά νόημα και αξία όχι όταν την επικοινωνεί το άτομο στην κοινωνία, αλλά στον ίδιο του τον εαυτό.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Τις προάλλες, έπεσα πάνω σε έναν άντρα στον ηλεκτρικό. Ήταν άστεγος, τα ρούχα του μύριζαν, το δέρμα του ήταν σε άθλια κατάσταση, τα δόντια του είχαν σαπίσει,
και, αν ίσχυαν όσα μου είπε -επειδή μιλήσαμε για κανένα πεντάλεπτο αφού του έδωσα ό,τι ήταν να του δώσω- είχε καρκίνο και είχε χάσει τα πάντα.

Κρατούσε μια Καινή Διαθήκη. "Πίστεψε στον Χριστό και το αίμα του θα σε καθαρίσει από κάθε ασθένεια και από κάθε αμαρτία", έλεγε και ξανάλεγε, για τον εαυτό του.
Το επικοινωνούσε στον εαυτό του, και το εδάφιο έπαιρνε πραγματικό νόημα και αξία από αυτό. Λίγο πριν φύγει μου ζήτησε να μου δώσει την Καινή Διαθήκη του για να
του δώσω λίγα χρήματα παραπάνω. Του έδωσα ούτως ή άλλως. Δεν είχα ξαναδεί άστεγο να κλαίει.

Καθαρίστηκαν οι ασθένειές του? Δεν νομίζω, ήταν του θανατά, και ούτως ή άλλως το εδάφιο είναι αλληγορικό. Αυτό λέω και για το "δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που θέλετε
να είμαι". Ναι, ψυχικά, συναισθηματικά και νοητικά όση δύναμη και τρόφη σκέψης θέλεις. Αλλά στον κόσμο μας, εδώ που δεν φτιάχνεις εσύ τους κανόνες είναι απλά λόγια.
Ενθαρρυντικά λόγια για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, ναι, αλλά λόγια. 

 


Όμορφα τα λεκτικά και ετυμολογικά παιχνίδια, αλλά το θεωρώ παιδαριώδες να ρίχνουμε το επίπεδο συζήτησης και επιχειρηματολογίας σε λογοπαίγνια και παραποιήσεις λέξεων.
Ας κινηθούμε καλύτερα στις έννοιες, παρά στις λέξεις;


Δεν έχει σημασία αν θα χρησιμοποιήσεις λέξεις, έννοιες, γεγονότα, επιχειρήματα ή παραδείγματα. Σημασία έχει να μπορείς να το τραβήξεις χωρίς να σπάσει.
Στην κάζουαλ μορφή τους, όταν δεν ισχύουν για όλους και όταν δεν ασχολούμαστε με την εφαρμογή τους σε ακραίες καταστάσεις όλα ωραία φαίνονται.

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

Το αν ένα άτομο αδυνατεί να κατανοήσει ή να εφαρμόσει κάτι, δεν σημαίνει ότι αυτό το κάτι είναι ακατανόητο ή μη εφαρμόσιμο.

Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια.

 

Επίσης, το να απαντάς σε μία φράση συνειδητοποίησης με ένα παράδειγμα πίστης ως επιχείρημα, είναι άτοπο. Όσο και να πιστεύεις ότι πετάς -χωρίς τεχνητά μέσα- δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, παρά μόνο μέσα στο μυαλό σου. Αν συνειδητοποιήσεις ότι μπορείς να κολυμπήσεις, κάποια στιγμή θα το καταφέρεις, ανεξάρτητα από το πόσο καλά θα το κάνεις.

 

Κάθε άνθρωπος λοιπόν, όσο ανελεύθερος κι αν είναι, δεν χρειάζεται να είναι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είναι. Το σε τί βαθμό το έχει καταφέρει, είναι άλλο θέμα. Και πάλι όμως, δεν χρειάζεται... 

 

Θεωρώ ότι η φράση αυτή, αν και διατυπωμένη πολύ απλά και λιτά χωρίς το γλωσσικό ένδυμα ενός λόγιου σοφού, αποτελεί τον βασικό πυρήνα της ατομικής ελευθερίας.

 

Είναι αναμενόμενο να υπάρχουν αντιδράσεις αποστροφής μέσα από μία ανελεύθερη κοινωνία, που εκθειάζει και ''ποθεί'' την ελευθερία, αλλά την φοβάται και αρνείται να πληρώσει το αντίτιμο.

Link to comment
Share on other sites

...

....

 

Κάθε άνθρωπος λοιπόν, όσο ανελεύθερος κι αν είναι, δεν χρειάζεται .... Και πάλι όμως, δεν χρειάζεται... 

 

Θεωρώ ότι η φράση αυτή, αν και διατυπωμένη πολύ απλά και λιτά χωρίς το γλωσσικό ένδυμα ενός λόγιου σοφού, αποτελεί τον βασικό πυρήνα της ατομικής ελευθερίας.

....

Νομίζω ότι η λέξη κλειδί εδώ είναι το "χρειάζεται"

 

''Δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που θέλετε να είμαι.''

 

~Μοχάμεντ Άλι

Γιατί "δεν χρειάζεται;;;"

Γιατί ακριβώς δεν υπάρχει ανάγκη ή υποχρέωση.

Ουσιαστικά λέει: δε σου χρωστάω τίποτα, δεν έχω την ανάγκη σου, δε σε χρειάζομαι - οπότε είναι ελεύθερος να είμαι όπως θέλω και όχι όπως θέλετε.

 

Τα προβλήματα ξεκινούν όταν μπαίνουμε (ή βάζουμε τον εαυτό μας σε υποχρέωση - όπως πχ ο πολιτικός που "υπόσχεται")

Από τη στιγμή που υπάρχει εξάρητηση από χρεία, υποχρέωση, ανάγκη κτλ ασφαλώς και μπορεί κανείς να μην είναι όπως τον θέλουν οι άλλοι αλλά τότε η όποια "συμφωνία" (γραπτή ή άγραφη) με τους άλλους ακυρώνεται.

Link to comment
Share on other sites

 

φράση συνειδητοποίησης

 

Δεν είναι συνειδητοποίησης, είναι διαμάχης. 

 

Δεν λέει "Θα είμαι αυτό που θέλω να είμαι" ή "Είμαι αυτό που θέλω να είμαι" ή "Να είσαι αυτός που θέλεις να είσαι". 

Λέει "Δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που θέλετε να είμαι". Απευθύνεται σε κάποιον αόριστο εχθρό. 

Κάποιον που θεωρεί οτι χρειάζεται να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι. 

Κάποιον που θέλει να είναι διαφορετικός από αυτό που είναι. 

 

Προσωπικά το θεωρώ έναυσμα πολέμου, και όχι απελευθέρωσης ή συνειδητοποίησης. 

Και αν κουβαλάει κάποια συνειδητοποίηση, κουβαλάει οτι ο κόσμος είναι εναντίον σου και πρέπει να σηκωθείς να τους πολεμήσεις. 

Να τους πολεμήσεις για αυτό που είναι και για αυτό που πιστεύουν. Να τους πολεμήσεις γιατί θες να είσαι κάτι διαφορετικό από ό,τι θέλουν αυτοί. 

 

Αυτό δεν είναι ελευθερία, είναι πόλεμος. Ένας πόλεμος που σε καθορίζει μεν, αλλά σε βάζει σε μια ασταμάτηση κατάσταση αντιπαράθεσης. 

Όπως σε αυτή που ήταν ο Μοχάμεντ. 

 

 

 

 αναμενόμενο να υπάρχουν αντιδράσεις αποστροφής μέσα από μία ανελεύθερη κοινωνία, που εκθειάζει και ''ποθεί'' την ελευθερία, αλλά την φοβάται και αρνείται να πληρώσει το αντίτιμο.

 

Αυτό δεν είναι ελευθερία, είναι πόλεμος. Ένας πόλεμος που σε καθορίζει μεν, αλλά σε βάζει σε μια ασταμάτηση κατάσταση αντιπαράθεσης. 

 

 

H ανελεύθερη η κοινωνία, που αποστρέφεται αυτούς που θέλουν να είναι ελεύθεροι, γιατί εκθειάζει και "ποθεί" την ελευθερία, αλλά είναι δειλή και ξεροκέφαλη και δεν γουστάρει να πληρώσει το τίμημα.

That's War. Not Freedom. 

Edited by Φοίνικας
Link to comment
Share on other sites

Επεκετείνοντας την οπτική της Νεφέλης, όταν είσαι δεν πέφτεις εύκολα στην παγίδα των προβολών των άλλων και στο πως επενδύουν ή λοιδωρούν στην προσωπική σου εικόνα.
'Ενα μελανό σημείο δηλαδή είναι η ίδια η παγίδευση στην προσωπική μας εικόνα.

Άν λάβουμε τώρα υπόψη ότι ο Μοχάμεντ Άλι έγινε διάσημος πρωταθλητής κυρίως στην δεκαετία 60's και 70's, σε εποχές δηλαδή που υπήρχε έντονη κινητικότητα και μαχητικότητα γύρω από τα ιδανικά της ελεύθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, είναι πολύ εύκολο να τράβηξε μεγάλο βάρος προβολών και προσδοκιών. Κατά ένα μέρος δηλάδή συμμετείχε και ο ίδιος στο χτίσιμο μιας μεγενθυμένης εικόνας που ως διάσημος του ξέφυγε από τον έλεγχό του(αυτό που υπέθετε και πιθανολογούσε) και τον εγκλώβισε.

Το πολύπαθο θέμα της ελευθερίας θεωρώ πως είναι πρωτίστως ατομικό ατομικότατο και σχετίζεται με την αναμέτρηση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τα όσα κερδίζονται στην ελευθερία σχετίζονται με το πως και πόσο απαγκιστρωνόμαστε σε σχέση με όσα μας καθηλώνουν σε κάτι που μοιάζει με μπισκοτόκρεμα όπου η ματαιοδοξία περιπλέκεται με την προσωπική μας εικόνα. Και ό Μοχάμεντ Άλι έφαγε (και με την αξία του βέβαια) πολύ μπισκοτόκρεμα. Μόνο που σε αυτή συμμετείχε και ο ίδιος πριν νιώσει την έκλαμψη συνειδητοποίησης και που εκδηλώνεται ως μαχητικότητα γιαυτό που "του έφτιαξαν"..  και του απαιτούσαν .
 

H ανελεύθερη η κοινωνία, που αποστρέφεται αυτούς που θέλουν να είναι ελεύθεροι, γιατί εκθειάζει και "ποθεί" την ελευθερία, αλλά είναι δειλή και ξεροκέφαλη και δεν γουστάρει να πληρώσει το τίμημα.
That's War. Not Freedom.


Ναι, μια πολύ πικρή ιστορία. Το "πρόβλημα" εξακολουθεί να είναι δομικό. Άτομο και Ομάδα, Άτομο και Μπούγιο, Μικρή ευέλικτη συλλογικότητα και αργοκίνητο πλήθος. Ο Άγνωστος άπιαστος Χ και το πλήθος των εγκλωβισμένων σταθερών ή μεταβλητών. :rolleyes:

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...