Jump to content

Είμαστε οι πράξεις μας;


Recommended Posts

Quote

Τα αποτελέσματα των πράξεών του, είναι αποτέλεσμα των επιλογών του. Μισείς τις επιλογές του. Συνεπώς τον τρόπο που σκέφτεται… Συνεπώς αυτό που είναι, μιας και οι σκέψεις που γίνονται οι πράξεις μας είναι αυτό που είμαστε.

Αναφέρει η Νεφέλη εδώ

Αλήθεια.... είναι οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας που μας χαρακτηρίζουν; Είμαστε οι πράξεις μας;

Υ.Γ. Πάνω που έλυσα το πρόβλημα με τα quotes, αλλάξαμε πάλι περιβάλλον.... που θα μου πάει, θα τα καταφέρω!

Link to comment
Share on other sites

11 minutes ago, Αρχάγγελος said:

Αναφέρει η Νεφέλη εδώ

Αλήθεια.... είναι οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας που μας χαρακτηρίζουν; Είμαστε οι πράξεις μας;

Υ.Γ. Πάνω που έλυσα το πρόβλημα με τα quotes, αλλάξαμε πάλι περιβάλλον.... που θα μου πάει, θα τα καταφέρω!

Αναλογα το χρονικο περιθωριο που χρησιμοποιειται για να μαζευτουν τα στοιχεια που θα βγαλουν το πορισμα.

Αν βασιζομαστε μονο σε μια πραξη ναι, αλλα πρεπει να αναφερεται πως βασιζομαστε μονο σε μια πραξη.

 

Γενικως, αφου συμπεριλαμβανεις και τις σκεψεις, τοτε ειμαστε αυτα, μεχρι εκεινη τη χρονικη στιγμη ομως, αργοτερα ισως μεταβληθουν.

Link to comment
Share on other sites

Παρακαλώ να τονιστεί πως έγραψα: << οι σκέψεις που γίνονται οι πράξεις μας είναι αυτό που είμαστε >>.

Είναι σημαντική λεπτομέρεια.

Διότι όλοι σκεφτόμαστε πολλά πράγματα (εγώ ας πούμε σκέφτομαι σοβαρά να πνίξω τον Σπίντι :whistling:),

αλλά το ποιές από αυτές τις σκέψεις θα κάνουμε τελικά πράξεις, είναι αυτό που μας καθορίζει.

Link to comment
Share on other sites

Ο λόγος που ξεκίνησα το θέμα είναι συγκεκριμένος. Υπάρχουν δε λέξεις-κλειδιά στην παραπάνω διατύπωση, όπως και στη λογική/νοοτροπία πίσω από αυτές και από τη σύνδεσή τους, οι οποίες μου έδωσαν το έναυσμα να ξεκινήσω το νήμα.

Στοχευμένα, εκείνο που επιθυμώ να συζητήσουμε είναι ο τρόπος που βλέπουμε, κρίνουμε, αντιμετωπίζουμε και επηρρεάζουμε τη συμπεριφορά των άλλων (κατ' επέκταση και τη δική μας) έχοντας ως κύριο άξονα την Αξία τους ως άτομα.

Οι προεκτάσεις της συζήτησης θα δείτε στη συνέχεια ότι φτάνουν στην ουσία αρχών ανθρωπίνων σχέσεων, παιδαγωγίας, ανατροφής, καθημερινής συμπεριφοράς, πολιτισμού, αυτογνωσίας, αυτοβελτίωσης, κοινωνικότητας, δικαιοσύνης, ηθικής, αντίληψης. Βρίσκω ότι η κατανόηση του θέματος είναι ουσιαστική για την κατανόηση της Αξίας του Ανθρώπου, η οποία με τη σειρά της είναι η αρχή της συνειδητοποίησης της θέσης μας στον κόσμο και της αλληλεπίδρασής μας με αυτόν. Δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε ένα φόρουμ μαγείας, του τρόπου δηλαδή να παρεμβαίνουμε στην έκβαση και λειτουργία του περιβάλλοντός μας, είναι ξεκάθαρο το πόσο σημαντικό είναι να ξέρουμε ποια είναι η αρχική μας θέση (ή έστω, ποια θα έπρεπε να είναι).

Θα φροντίσω να περιχαρακώνω και να επικεντρώνω την επερχόμενη συζήτηση στην ουσία, η οποία έχω παρατηρήσει ότι διαφεύγει σε πολλούς ανθρώπους, καθότι μεγαλώσαμε σε μία κοινωνία όπου πρέπει να κάνεις αυτό που σου λένε "για να είσαι καλό παιδί'. Σας προετοιμάζω ήδη ότι κάποιοι θα δυσκολευτούν να εστιάσουν, να δουν ή ακόμα και να αποδεχτούν την γενετήσια, άφθαρτη και αναλλοίωτη Αξία που έχει ο κάθε άνθρωπος (και όχι μόνο). Από τη μία διότι γαλουχηθήκαμε με την απουσία της και από την άλλη διότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται το φορτίο της ευθύνης που αυτή η Αξία επιφέρει.

Θα εστιάσουμε στις φράσεις "αυτό που είμαστε"/ "αυτό που μας καθορίζει". Όλη η συζήτηση θα γίνει γύρω από "αυτό που είμαστε", δηλαδή γύρω από την Ουσία μας, γύρω από την Αξία μας.

Βρίσκω θεμελιώδους σημασίας τον διαχωρισμό της συμπεριφοράς από το άτομο αυτό καθεαυτό, το οποίο καλό θεωρώ ότι είναι να ξεκινήσει με τον τρόπο διατύπωσης και έκφρασης.

Για παράδειγμα:

"Αντρέα είσαι μεγάλος ψεύτης και εγώ τους ψεύτες δεν τους γουστάρω"

ή εναλλακτικά

"Αντρέα αυτό που μου είπες ήταν ένα μεγάλο ψέμα και εμένα τα ψέματα δεν μου αρέσουν. Δεν θα ανεχτώ άλλα ψέματα."

Στην μία περίπτωση η συμπεριφορά ταυτίζεται με το άτομο. Το άτομο δεν είπε ψέματα, αλλά είναι ψεύτης. Ο ομιλητής δεν απορρίπτει την συμπεριφορά, αλλά το άτομο. Από την στιγμή που απορρίπτεται το άτομο, αμφισβητείται βαθύτατα η Αξία του, σα να είναι κάτι που επιδέχεται αμφισβήτησης. Από τη στιγμή που το άτομο είναι κάτι, σημαίνει ότι για να γίνει π.χ αποδεκτό, θα πρέπει να αλλάξει στην ουσία του. Θα πρέπει να γίνει κάτι άλλο. Θα πρέπει να σταματήσει να είναι αυτό που είναι. Η Ουσία των πραγμάτων αλλάζει με κόπο και κάθε αλλαγή στην Ουσία, επιφέρει αλλαγές και στο περιβάλλον επί της ουσίας. Μία τέτοια αντιμετώπιση, κάνει το άτομο δυσμετάβλητο, δυσκίνητο, δυσπροσάρμοστο. Κάνει τον κόσμο γύρω δυσμετάβλητο, δυσκίνητο, αφιλόξενο. Η ροή της σκέψης, της συμπεριφοράς, της αλλαγής σταματάει. Η εξέλιξη σταματάει.

Στην δεύτερη περίπτωση, το άτομο και η συμπεριφορά του διαχωρίζονται. Η συμπεριφορά είναι κάτι ευμετάβλητο. Η συμπεριφορά μπορεί να απορριφθεί ή να επικροτηθεί. Μπορεί να αναπαραχθεί ή όχι. Μπορεί να υιοθετηθεί ή όχι. Η συμπεριφορά είναι η αντίδρασή μας και η αλληλεπίδρασή μας με το περιβάλλον. Όταν ο άνθρωπος διαχωρίσει την συμπεριφορά του από τον Εαυτό του, γίνεται ευέλικτος, γίνεται εύπλαστος, γίνεται διαλλακτικός, γίνεται ευπροσάρμοστος. Ο κόσμος γύρω του γίνεται εύπλαστος, οι μορφές αλλάζουν, οι συμπεριφορές αλλάζουν, κάθε αλλαγή είναι αποδεχτή και ευχάριστη και η Ουσία παραμένει αναλλοίωτη. Ο κόσμος γίνεται όπως εμείς θέλουμε, χωρίς να αλλάζει. Οι Αξίες υπάρχουν και μένουν άφθαρτες. Η εξέλιξη είναι συνεχής.

Νομίζω αυτά για αρχή είναι αρκετά...

 

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Quote

Στοχευμένα, εκείνο που επιθυμώ να συζητήσουμε είναι ο τρόπος που βλέπουμε, κρίνουμε, αντιμετωπίζουμε και επηρρεάζουμε τη συμπεριφορά των άλλων (κατ' επέκταση και τη δική μας) έχοντας ως κύριο άξονα την Αξία τους ως άτομα.

Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι, κατά την γνώμη μου, το βασικό πρόβλημά μας ως Ανθρωπότητα, είναι πως δεν έχουμε μάθει να «βλέπουμε πίσω από τις λέξεις και τις πράξεις» των άλλων. Εάν είχαμε λίγο περισσότερη ενσυναίσθηση και σαφώς μικρότερο Εγώ, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά και όμορφα.

Link to comment
Share on other sites

Νεφέλη συμφωνώ με την άποψή σου. Πράγματι αν μπορούσαμε "να μπούμε στη θέση του άλλου", θα κατανοούσαμε περισσότερο την συμπεριφορά των γύρω μας. Καταλαβαίνεις και εσύ ότι το θέμα της συζήτησης είναι το κατά πόσο η συμπεριφορά ενός ανθρώπου καθορίζει το ποιός είναι. Το πως αντιλαμβανόμαστε την συμπεριφορά των άλλων είναι κάτι τελείως διαφορετικό και εκτός του παρόντος νήματος. 

Θα ήθελα πολύ να "ακούσω" την δική σου άποψη επί του θέματος, εφόσον φυσικά το επιθυμείς :)

Link to comment
Share on other sites

2 hours ago, Αρχάγγελος said:

Καταλαβαίνεις και εσύ ότι το θέμα της συζήτησης είναι το κατά πόσο η συμπεριφορά ενός ανθρώπου καθορίζει το ποιός είναι.

Ναι, φυσικά και τον καθορίζει.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι κάτι παγιομένο.

Την δεδομένη στιγμή, αυτός είναι.

Όταν και άμα αποφασίσει ν'αλλάξει την συμπεριφορά του, αλλάζει και αυτός που είναι. Και η συμπεριφορά αλλάζει πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο γρήγορα και πολύ πιο συχνά απ' ότι νομίζουμε. Διότι όλοι μας είμαστε διάφορα ταυτόχρονα: επαγγελματίες, φίλοι, σύντροφοι, παιδιά κάποιου, μαθητές, δάσκαλοι, γονείς, κλπ κλπ. Δεν είναι σπάνιο να λέμε, για παράδειγμα, "αυτός είναι εξαιρετικός φίλος, αλλά χάλια σύντροφος" ή "θαυμαστός επαγγελματίας αλλά κακός γονέας" κ.ο.κ. Βλέπεις έναν άνθρωπο (πάλι ως παράδειγμα) να έχει απίστευτη υπομονή με τα παιδιά του, αλλά καθόλου με τους συναδέλφους του... άρα τελικά είναι υπομονετικός ως άνθρωπος, ως ολότητα, ή όχι;

Βάζω μια άνω τελεία εδώ, για να μην μονοπολώ την συζήτηση :D 

 

Link to comment
Share on other sites

Οι πιο κατοπινοί από τους αρχαίους στοχαστές κατέχονταν από ανησυχία μήπως από τα διανοήματά τους προκύψει ότι το αυτό πράγμα είναι συνάμα ένα και πολλά. Για τούτο ορισμένοι, όπως ο Λυκόφρωνκαταργούσαν την έκφραση "είναι" ενώ ορισμένοι άλλοι άλλαζαν τον τρόπο της διαπίστωσης και δεν έλεγαν "ο άνθρωπος είναι λευκός" αλλά "έχει λευκανθεί" ... προκειμένου να μη συμβεί ώστε με την προσθήκη του "είναι" το ένα να γίνει πολλά.

Αριστοτέλης, Φυσικής Ακροάσεως A2, 185b

Edited by Τράγου Κέρατο
  • Like 2
  • Confused 1
Link to comment
Share on other sites

Οι επαναλαμβανόμενες πράξεις δεν δημιουργούν συνήθως μια συνήθεια ( αρνητική ή όχι) ;

Υποθέτω πως μια επιλογή μας , το να επιλέξω να κάνω πράξη μία σκέψη μου , εξαρτάται και από τον χαρακτήρα μου.  

Αν κάποιος με χαρακτηρίσει ως ψεύτρα , "επιτίθεται" στον χαρακτήρα μου ή σε κάποιες συνήθειες που έχω διαμορφώσει λόγω αυτού. Ο χαρακτήρας μου σχετίζεται με την αξία μου ως άνθρωπος ή αφήνει στίγμα πάνω μου ; Μπορώ να αλλάξω όποτε θέλω υποθέτω.

19 hours ago, Αρχάγγελος said:

Σας προετοιμάζω ήδη ότι κάποιοι θα δυσκολευτούν να εστιάσουν, να δουν ή ακόμα και να αποδεχτούν την γενετήσια, άφθαρτη και αναλλοίωτη Αξία που έχει ο κάθε άνθρωπος (και όχι μόνο). Από τη μία διότι γαλουχηθήκαμε με την απουσία της και από την άλλη διότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται το φορτίο της ευθύνης που αυτή η Αξία επιφέρει.

Νομίζω ..ότι περιλαμβάνομαι σε αυτούς , δεν μπορώ να αντιληφθώ ακριβώς την έννοια της αξίας. :Ρ Εννοείς ότι γενικά όλοι οι οργανισμοί έχουν όπως ανέφερες μια αξία που κανένας δεν θα έπρεπε να προσβάλλει; Αλλά προσβάλλεται η αξία τους με κάποιον χαρακτηρισμό; Κάποιο επίθετο; 

Ίσως υποσυνείδητα αν κάποιος μου έλεγε "Λες ψέμματα" και ας αναφερόταν μόνο στην συμπεριφορά μου , συνειρμικά θα έβγαζα το συμπέρασμα "άρα με θεωρεί ψεύτρα". Έχει σημασία ο τρόπος που εκφράζεται; 

Μου είναι δύσκολο να βάλω σε μια σωστή σειρά τις σκέψεις μου :Ρ 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

PrincipessaAn χαίρομαι πολύ για τη συμβολή σου στο νήμα. Και χαίρομαι διότι εσύ μεταφέρεις τη συζήτηση εσωτερικά (προς τον εαυτό σου), ενώ μέχρι τώρα η συζήτηση ήταν εξωτερικά (προς τους άλλους). Στην πραγματικότητα, όταν δεν αναγνωρίζουμε την Αξία των άλλων, δε μπορούμε να αναγνωρίσουμε και την Αξία του εαυτού μας. Η εικόνα των άλλων είναι η εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας.

αυτό το βιντεάκι θα σου δώσει μία γενική εικόνα, με απλό και κατανοητό τρόπο, σχετική με το θέμα που πραγματεύεται το νήμα.

Quote

Μου είναι δύσκολο να βάλω σε μια σωστή σειρά τις σκέψεις μου

Είναι γεγονός, αλλά είναι κατανοητό. Άλλωστε μία ουσιαστική λειτουργία των συζητήσεων (και του φόρουμ) είναι να ακούμε τον εαυτό μας, να ακούμε τις σκέψεις μας και σιγά σιγά να ξετυλίσουμε το κουβάρι.Γι' αυτό αγαπώ πολύ το Αβάπτιστο :):):)

Δες που είναι η παγίδα και η αποδυναμωτική λειτουργία της σκέψης που έχεις:

Μία επαναλαμβανόμενη πράξη δημιουργεί μία συνήθεια --> Οι πράξεις μου καθορίζονται από τον χαρακτήρα μου --> Ο χαρακτήρας μου σχετίζεται με την Αξία μου

Παίρνεις το εξωτερικό μήνυμα "Λες ψέμματα"--> Από μόνη σου το μεταφράζεις "με θεωρεί ψεύτρα" --> Βγάζεις το συμπέρασμα ότι έχεις "κακή συνήθεια" --> έχεις κακό χαρακτήρα --> έχεις χαμηλή Αξία

Πας συνειδητά ή υποσυνείδητα να ανατρέψεις την κατάσταση και σκέφτεσαι "θα σταματήσω να λέω ψέμματα" --> άρα θα πρέπει να μην είμαι πια ψεύτρα --> άρα πρέπει να αλλάξω χαρακτήρα --> πρέπει να ανεβάσω την αξία μου. Και εδώ ακριβώς είναι το λάθος και η ουσία των πραγμάτων.

1ον. Με τη λογική αυτή η Αξία σου καθορίζεται από το πως χαρακτηρίζει ο καθένας τις πράξεις σου

2ον. Ο καθένας εν δυνάμει καθορίζει την Αξία σου

3ον. Εφόσον έχεις αποδεχτεί ότι η Αξία σου είναι χαμηλή, πώς θα αλλάξεις χαρακτήρα;

4ον.  Εφ'όσον η Αξία σου μεταβάλλεται από εξωτερικά ερεθίσματα, από εκεί θα προσπαθήσεις να την αυξήσεις. Επομένως θα προσπαθείς να κάνεις αυτό που οι άλλοι θεωρούν "καλό", ώστε να σε επιβραβεύσουν και έτσι να "ανέβει" η Αξία σου.

Αντίστροφα, εφόσον τα σχόλια επί της συμπεριφοράς έχουν αντίκτυπο στην Αξία του ατόμου, θεωρείς ότι κι εσύ "κρατάς" στα χέρια σου την Αξία των άλλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμπεριφορά των like στα κοινωνικά δίκτυα. Μάζεψα πολλά like; Είμαι γαμάτος/η. Ή αντίστροφα π.χ "να μωρέ, θα πατήσω like γιατί τον/την συμπαθώ, κρίμα είναι"

 

Δες τώρα κάτι διαφορετικό.

Η συμπεριφορά μου χαρακτηρίζει την ποιότητα της συμπεριφοράς μου.

Οι σκέψεις μου χαρακτηρίζουν την ποιότητα των σκέψεών μου.

Ο χαρακτήρας μου καθορίζει την αξία του χαρακτήρα μου.

Η Αξία μου σαν άτομο είναι υψηλή, σταθερή και αναλλοίωτη.

Τι άλλαζει;

Βρίσκω ότι η συμπεριφορά μου δεν είναι αυτή που θέλω; (που εγώ θέλω, όχι οι αλλοι). Κανένα πρόβλημα, έχω μία υψηλή Αξία η οποία μου επιτρέπει να αλλάξω συμπεριφορά. Αλλάζοντας συμπεριφορά, δεν αλλάζει τίποτε άλλο πάνω μου, παρά μόνο η συμπεριφορά μου. Εγώ παραμένω ο ίδιος στην ουσία μου και αναλλοίωτος.

Βρίσκω ότι κάτι στη σκέψη μου δεν μου αρέσει; Είμαι σε θέση να αλλάξω σκέψη. Δεν θα αλλάξει τίποτε παραπάνω σε εμένα, παρά μόνο η σκέψη μου. Στην ουσία μου παραμένω ο ίδιος και αναλλοίωτος. Η Αξία μου είναι υψηλή και σταθερή.

Βρίσκω ότι ο χαρακτήρας μου δε με ικανοποιεί; Θα τον αλλάξω και θα τον προσαρμόσω κατά βούληση. Δεν θα αλλάξει τίποτε παραπάνω από τον χαρακτήρα μου. Η Αξία μου δεν μεταβάλεται. Είναι πάντα υψηλή και σταθερή.

 

Όταν ο άνθρωπος αποδεχτεί την εκ δημιουργίας του υψηλή του Αξία, τότε μπορεί να συμπεριφερθεί ανάλογα. Όταν η Αξία του καθορίζεται από τις εξωτερικές γνώμες κάθε άλλου ανθρώπου, τότε ουσιαστικά νιώθει χωρίς Αξία και συμπεριφέρεται ανάλογα.  

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

14 hours ago, Τράγου Κέρατο said:

Οι πιο κατοπινοί από τους αρχαίους στοχαστές κατέχονταν από ανησυχία μήπως από τα διανοήματά τους προκύψει ότι το αυτό πράγμα είναι συνάμα ένα και πολλά. Για τούτο ορισμένοι, όπως ο Λυκόφρωνκαταργούσαν την έκφραση "είναι" ενώ ορισμένοι άλλοι άλλαζαν τον τρόπο της διαπίστωσης και δεν έλεγαν "ο άνθρωπος είναι λευκός" αλλά "έχει λευκανθεί" ... προκειμένου να μη συμβεί ώστε με την προσθήκη του "είναι" το ένα να γίνει πολλά.

Αριστοτέλης, Φυσικής Ακροάσεως A2, 185b

Οπότε δεν είμαστε οι πράξεις μας;
Η "κρίση" γίνεται την κάθε στιγμή ξεχωριστά;
 

Link to comment
Share on other sites

Το παραπάνω απόσπασμα τι μας λέει;

Οι σοφιστές ήταν οι πρώτοι που εξέτασαν τη χρήση της γλώσσας και με ποιον τρόπο η γλώσσα προκαταλαμβάνει συμπεράσματα ή δημιουργεί νοήματα ερήμην του χρήστη της.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Λυκόφρων είχε φάει γερό σκάλωμα με το ρήμα "είναι". Παραφράζοντας το πρόβλημα με το εν λόγω ρήμα, σου λέει πως το "είναι" δημιουργεί μια ταύτιση. Λες "ο τάδε είναι λευκός". Άρα το πρόσωπο και η ιδέα της λευκότητας είναι ένα και το αυτό. Οπότε ο τάδε δεν είναι μόνο ο τάδε αλλά είναι και η λευκότητα, άρα δεν είναι ένα, είναι δύο πράγματα μαζί. Πες πως εκτός από λευκός είναι και δυο μέτρα άντρας. Αν πεις "ο τάδε είναι δίμετρος" του έχεις κολλήσει και δεύτερη ιδιότητα άρα έχει γίνει τρία πράγματα. Και πως θα το αποφύγεις αυτό;

Ουσιαστικά η λύση την οποία προσπάθησε ο Λυκόφρων να εφαρμόσει (και ο Αριστοτέλης τον χαρακτηρίζει "κρύο",  με την ίδια περίπου έννοια με την οποία σήμερα λέμε "τι κρυάδες λέει αυτός") ήταν να το διατυπώσει έτσι ώστε να φαίνεται πως υπάρχει σύνδεση μεταξύ του προσώπου και της ιδιότητας. Το "έχει λευκανθεί" εν προκειμένω σημαίνει πως "ο τάδε έχει περάσει από τη διαδικασία η οποία του προσδίδει αυτή τη στιγμή αυτήν την ιδιότητα".

ΩΣΤΟΣΟ

Υπάρχει κι ένας αντίλογος σε αυτήν την ιστορία.

Είναι αυτό που λέει ένας φίλος "μη δείτε άνθρωπο αναγνωρίζει θετικά στο Χίτλερ, να μελετά την ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, να χαιρετά με υψωμένο το χέρι και να κρατάει σημαίες με σβάστικα, αμέσως να τον πείτε ναζιστή".

Link to comment
Share on other sites

On 14/10/2017 at 4:55 PM, Αρχάγγελος said:

Αναφέρει η Νεφέλη εδώ

Αλήθεια.... είναι οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας που μας χαρακτηρίζουν; Είμαστε οι πράξεις μας;

Υ.Γ. Πάνω που έλυσα το πρόβλημα με τα quotes, αλλάξαμε πάλι περιβάλλον.... που θα μου πάει, θα τα καταφέρω!

Πρώτα το πιάνεις: οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας, μας χαρακτηρίζουν.

μετά το χάνεις: Είμαστε οι πράξεις μας;

Αν έχεις ένα νόμισμα στο χέρι διαπιστώνεις ότι κάτι το έχει... 'χαρακτηρίσει' - μια πρέσσα νομισματοκοπείου - οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας.

Είναι το νόμισμα ή η ύλη του νομίσματος "πρέσσα" του νομισματοκοπείου; Δεν θα το έλεγα. 

Από την άλλη κι ίδια η χρήση του νομίσματος αφήνει κάποια αποτυπώματα επάνω του, συνήθως προσωρινά, σπάνια μόνιμα σαν από πρέσσα.

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

24 minutes ago, outis said:

Πρώτα το πιάνεις: οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας, μας χαρακτηρίζουν.

μετά το χάνεις: Είμαστε οι πράξεις μας;

Αν έχεις ένα νόμισμα στο χέρι διαπιστώνεις ότι κάτι το έχει... 'χαρακτηρίσει' - μια πρέσσα νομισματοκοπείου - οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας.

Είναι το νόμισμα ή η ύλη του νομίσματος "πρέσσα" του νομισματοκοπείου; Δεν θα το έλεγα. 

Από την άλλη κι ίδια η χρήση του νομίσματος αφήνει κάποια αποτυπώματα επάνω του, συνήθως προσωρινά, σπάνια μόνιμα σαν από πρέσσα.

 

:/

Σε αντίθεση με το νόμισμα εμείς είμαστε ενεργητικοί, τείνουμε να επιστρέφουμε στην κατάσταση πνευματικής ισορροπίας μας (εκτός αν η "πρέσα" πετύχει νεύρο).
Αρχικά υπάρχουν πολλές "πρέσες", και οι περισσότερες πετυχαίνουν νεύρο, όμως δεν είμαστε προϊόν μόνο μίας, κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετικά ποσοστά από διαφορετικές "πρέσες".
Είναι αυτή μας η εικόνα, και οι πράξεις που κάνουμε ώστε να επιστρέψουμε σε αυτή, που μας ορίζουν.

Link to comment
Share on other sites

Just now, Sucore said:

:/

Σε αντίθεση με το νόμισμα εμείς είμαστε ενεργητικοί, τείνουμε να επιστρέφουμε στην κατάσταση πνευματικής ισορροπίας μας (εκτός αν η "πρέσα" πετύχει νεύρο).
Αρχικά υπάρχουν πολλές "πρέσες", και οι περισσότερες πετυχαίνουν νεύρο, όμως δεν είμαστε προϊόν μόνο μίας, κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετικά ποσοστά από διαφορετικές "πρέσες".
Είναι αυτή μας η εικόνα, και οι πράξεις που κάνουμε ώστε να επιστρέψουμε σε αυτή, που μας ορίζουν.

Αφού σε ντίθεση με το νόμισμα εμείς είμαστε ενεργητικοί ένας λόγος παραπάνω να μην είμαστε οι πράξεις μας και να μη μας χαρακτηρίζουν (αφού το αποτύπωμα με λίγη θέληση) το αλλάζουμε. 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...