Νεφέλη Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 Άρθρο της Άννας Θεωνά στο http://www.papaki.panteion.gr/teuxos10/gothic.htm «Εν αρχή ην ? darkwave!» Το darkwave κίνημα, όπως και τα περισσότερα τέτοιου είδους κινήματα ξεκίνησε με βασική πυξίδα ένα νέο είδος πιο ατμοσφαιρικής και ηλεκτρονικής μουσικής γύρω στο 1978, όταν οι bauhaus, ένα από τα κλασικά πλέον συγκροτήματα του «χώρου», κυκλοφόρησαν ένα τραγούδι με τίτλο «Bela Lugosi's dead», σε μια εποχή δηλαδή που το ήδη γερασμένο και κουρασμένο punk κίνημα εξέπνευσε εντελώς. Χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβουν τα μέσα τι ακριβώς γινόταν στα μουσικά δρώμενα, χάρη όμως σε ορισμένα συγκροτήματα που άρχισαν να αποδίδουν το όνομα gothic στη μουσική τους, ο όρος εγκαθιδρύθηκε και επικράτησε για να περιγράψει ένα είδος μουσικής του μεταφυσικού, με στοιχεία από το μεσαίωνα και την βικτοριανή εποχή, που υποσχόταν τη δημιουργία κατάλληλου εδάφους για μια βαθύτερη ενδοσκόπηση και πνευματική αναζήτηση στους οπαδούς του. Έτσι, στα τέλη των 70ς, εμφανίζονται ορδές από τα αποκαλούμενα παιδιά του σκότους με το περίεργο και εξώκοσμο ντύσιμο στην Μεγ. Βρετανία, που είναι ανέκαθεν η πηγή εκκίνησης νέων μουσικών ειδών με συγκροτήματα όπως οι Τhe Damned, Bauhaus, Siouxsie and the Banshees. Ο αγγλικός τύπος συνέβαλε σημαντικά, αφού οι δισκογραφικές εταιρείες δεν μπορούσαν να μείνουν άπραγες στην έλξη που άσκησαν αμέσως οι νέοι ήχοι, κι έτσι τα αγγλικά περιοδικά της εποχής New Musical Express και Τhe Sound, έβαλαν ένα λιθαράκι στην διάδοσή τους. Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, έχουμε την δεύτερη γενιά (The Shroud, Rosetta Stone, London After Midnight) με μια παράλληλη ανάπτυξη του ρεύματος στην Αμερική. Στις μέρες μας, διακρίνουμε την τρίτη γενιά της gothic μουσικής, που έχει προκύψει λόγω της υπερβολικής διαφήμισης, αφού το gothic «πουλάει πολύ». Οι «παλιοί» απογοητεύονται, οι νέοι ελπίζουν και το μέλλον μάλλον διαγράφεται λαμπρό. «The three principles of Goths» Όπως σε κάθε άλλο ρεύμα, πρέπει τα μέλη να διακρίνονται από κάποια ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, προκειμένου να υπάρχει ομοιογένεια και για να υπάρχει μια συγκεκριμένη «πολιτιστική» ταυτότητα. Μπορεί η gothic να είναι υποκουλτούρα, αυτό όμως δεν υπαινίσσεται κάτι αρνητικό! Αντίθετα είναι μια παραφυάδα, ένα παρακλάδι στο δέντρο της όλης μουσικής κουλτούρας. Για να θεωρείσαι μέλος της κουλτούρας αυτής πρέπει να διαθέτεις τα παρακάτω χαρακτηριστικά: 1) gothic personality 2) αναγνώριση και αποδοχή από τον «χώρο» 3) πάθος και γνώσεις για τη μουσική Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα, σύμφωνα πάντα με αυτά που μας είπαν κάποιοι «ειδικοί»: Οι goth γενικά θεωρούνται και είναι άτομα που έχουν πολλές καλλιτεχνικές αναζητήσεις και μπορεί να ασχολούνται με ένα οποιοδήποτε είδος τέχνης. Έχουν μια τάση ματαιοδοξίας και αρχικά φαίνονται δυσπρόσιτοι και πολύ διανοούμενοι. «Όταν μπαίνεις σε ένα gothic club, μπορείς να δεις κάθε καρυδιάς καρύδι, όπως συμβαίνει και σε οποιοδήποτε άλλο club που παίζει την όποια μουσική. Μερικοί θα σε κοιτάξουν στραβά και θα το παίξουν πολύ δήθεν, ότι δηλαδή εγώ είμαι κι οι άλλοι δεν πιάνουν μία μπροστά μου. Ίσως αυτό είναι μέρος της γενικότερης νοοτροπίας όλων των ανθρώπων που νομίζουν ότι κατέχουν πολλά για την μουσική που ακούνε. Μάλλον παίρνουν τους εαυτούς τους πολύ σοβαρά!», Θάνος, 29 χρονών. Ένα ακόμα βασικό στοιχείο που καθορίζει την προσωπικότητα είναι και η προσπάθεια ο καθένας να είναι μοναδικός και να διακρίνεται από διαφορετικά στοιχεία στο ντύσιμο και στο μακιγιάζ. Και φυσικά, ο μόνος χώρος που σε «παίρνει» να επιδείξεις όλα αυτά που κατάφερες μέσα από ατελείωτη προσπάθεια είναι τα gothic club. Επιβάλλεται να είσαι μόνιμος θαμώνας σε gothic party και meetings, και όσο περισσότερα άτομα γνωρίζεις μέσα σε ένα club, τόσο καλύτερη εικόνα δίνεις στους έξω. Η Νέλλη, 21 χρονών, μας είπε τι συμβαίνει στα meeting points των goths. «Aφού αρχίσεις να πηγαίνεις σε μαγαζιά συγκεκριμένα σε εβδομαδιαία, ας πούμε, βάση, ξαφνικά μετά από καιρό συνειδητοποιείς ότι μπαίνεις σε ένα μαγαζί που ξέρεις τους πάντες. Το τραγικότερο της όλης υπόθεσης, είναι ότι μετά από καιρό, όλοι αρχίζουν να βγάζουν παρατσούκλια ο ένας στον άλλο, να επικρατεί γενικά η «κατινιά» που όλοι οι goth κοροϊδεύουν στα ελληνάδικα. Υπάρχει και trend για τους γκοθάδες. Κι εγώ πολλές φορές μπήκα στο τριπ να προσπαθώ να ντύνομαι «κάπως» για να ξεχωρίσω. Στα μεγάλα gothic clubs γίνονται κάθε βράδυ άτυπα «καλλιστεία» για την πιο gothic persona!». Και μην διανοηθείτε φυσικά να πάτε σε ένα μαγαζί χωρίς μια σχετική προετοιμασία. Αν δεν ξέρετε τους στίχους από βασικά τραγούδια, τότε σίγουρα θα φανεί ότι δεν είστε καιρό στο χώρο. Η gothic subculture γεννήθηκε από την μουσική και πρέπει κάποιος να είναι πολύ «ψαγμένος». Στην αντίθετη περίπτωση, θα θεωρηθείτε «baby bats» (έτσι αποκαλούν οι goths το νέο αίμα) και τότε θα δυσκολευτείτε πολύ να κάνετε παρέες και φυσικά συζητήσεις. «The MUSTS» Όσον αφορά τα γούστα των goth, σίγουρα όλοι ξέρετε πάνω κάτω τι μπορεί να προτιμούν. Μόνο μια ματιά στις φετινές βιτρίνες αρκεί για να έχετε μια πλήρη εικόνα, αφού φέτος η μόδα επιβάλλει το μαύρο και το dark look γενικότερα! Εμείς προσπαθήσαμε να καταγράψουμε σε λίστες κάποια από τα πιο σημαντικά trends και σας τα παρουσιάζουμε. Αυτό πάντως που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη είναι ότι κάθε πόλη αλλά και χώρα που διαθέτει γότθους στους κόλπους της, έχει κάποιες διαφοροποιήσεις. Για παράδειγμα, ενώ στην Αθήνα οι goth χορεύουν μπρος πίσω, στην Θεσσαλονίκη διατηρούν πιο πανκ στοιχεία στο χορό και χορεύουν με μη συγκεκριμένα μοτίβα. Όπως και να έχει πάντως, τα παρακάτω, είναι κοινά για όλους: «I wear black outside because black is what I feel inside» - Ο,τιδήποτε μαύρο είναι μέσα. Προτιμάται βέβαια και το άσπρο, το σκούρο κόκκινο και το μοβ - Μαλλιά βαμμένα μαύρα, κόκκινα, μοβ ή και πλατινέ, σε χτενίσματα που παραπέμπουν στην βικτοριανή εποχή, ή τελείως ίσια. - Το μακιγιάζ είναι απαραίτητο σε γυναίκες, αλλά και άντρες. Χαρακτηριστικό είναι το άσπρο μεικ απ, και οι έντονες μοβ και μαύρες σκιές, ενώ πολλές φορές δεν λείπουν και τα tribal σχέδια σχεδιασμένα με eye liner. - Τα ρούχα είναι μαύρα ως επί το πλείστον. Οι γυναίκες προτιμούν βελούδο, σατέν και εσώρουχα που μπορούν να φορεθούν και μόνα τους, όπως κορσέδες και ψηλές κάλτσες. Επίσης το δέρμα, το βινύλιο, και τα ψηλά παπούτσια είναι πολύ trendy. Κι αν δείτε άντρα με φούστα και κορσέ μην απορήσετε. Είναι κλασικές κινήσεις εντυπωσιασμού και πικαρίσματος των συντηρητικών. - Ασημένια κοσμήματα με περίεργα μοτίβα, κυρίως από τον κέλτικο και αιγυπτιακό πολιτισμό με πιο διαδεδομένα το ankh, τον αρχαίο, δηλ αιγυπτιακό σταυρό ή σταυρό του σκαραβαίου που συμβολίζει την ένωση του αρσενικού και του θηλυκού και κατ' επέκταση την ατέρμονα ζωή. Επίσης, ό,τι έχει σχέση με νυχτερίδες, αράχνες και χριστιανικά σύμβολα και σταυρούς. - Τέλος, τα αξεσουάρ, είναι κυρίως γάντια και τσόκερς αλλά και δερμάτινοι λαιμοδέτες και βραχιόλια με καρφιά. Κάπες, μπέρτες, tattoos και piercing είναι επίσης πολύ διαδεδομένα. «I Suppose that I'm alright now, when all I ever learned was something» Ένα από τα σημαντικότερα φετίχ των goth είναι το διάβασμα, κι αυτό γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος για να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους. Έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στην ρομαντική ποίηση και τον Λόρδο Βύρωνα, ενώ θεωρούν μέντορα τους τον Egdar Alan Poe. Μερικά από τα πιο δημοφιλή έργα στους κύκλους τους είναι τα παρακάτω: - Οι νουβέλες της Anne Rice και γενικότερα «Τα χρονικά των βαμπίρ»: «συνέντευξη με ένα βρικόλακα», «The vampire Lestat», «Queen of the damned», «The tale of the body thief». - Νουβέλες της Poppy Z. Brite, όπως «Lost souls», κτλ - Ο, τι έχει σχέση με τον H. P. Lovecraft, και τον Ray Bradbury - Από πιο κλασικά: Dostoyevsky - Notes from the underground - Dante - The Inferno - Orwell - 1984 - Stoker - Dracula - Mary Shelley - Frankenstein - Percy Bysshe Shelley, τα άπαντα - Περιοδικά: ανάλογα με την χώρα, υπάρχουν και τα ανάλογα περιοδικά. Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα διαδεδομένα το Forrest και το Strange. Σε άλλες χώρες και ιδιαίτερα στην Γερμανία, πιο γνωστά είναι τα Orkus, Sonic Seducer, Elegie, Permission, Blue Blood, Carpe Noctem, Propaganda. - Κόμικς: Sandman ( «Death: The High Cost of Living»), «The Crow», «Johnny the Homicidal Maniac» , «Squee» και τα άπαντα του Jhonen Vasquez. «Η συνέχεια επί της οθόνης» Οι ταινίες είναι για όλους μας βασικό μέτρο σύγκρισης με την ζωή μας, αλλά και πρότυπο για να αλλάξουμε κάποια πράγματα και να θέσουμε μέτρα και σταθμά, προκειμένου να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε όπως τα θέλουμε. Έτσι και για τους goths, οι ταινίες είναι βασική και αστείρευτη πηγή και ίσως και μια πύλη διαφυγής σε άλλους κόσμους, τους κόσμους που οραματίζονται και που θα ήθελαν να ζουν. Για όσους θέλουν να πάρουν μια μικρή γεύση, η συνέχεια επί της οθόνης! - Rocky Horror Picture Show - Hellraiser (και sequels) - Dracula (από τον Bela Lugosi, ως τον Francis Ford Coppola) - The Crow, ο ορισμός της γοτθικής ατμόσφαιρας, με στοιχεία διαφθοράς, της αληθινής αγάπης, της θλίψης και της εκδίκησης. - Edward Scissorhands - Beetlejuice - The Craft - Gothic - A clockwork orange - Nightmare before Christmas, αλλά και όλες οι ταινίες του Τιm Burton - Lord of the Rings: Trilogy - Τα «άπαντα» του David Lynch, λόγω του ιδιαίτερα παρανοϊκού σκηνοθετικού τους τρόπου. «Fetish makes the world go round...» Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, υπάρχουν και ορισμένα φετίχ για τους goth, τα οποία τις περισσότερες φορές παρεξηγούνται από τον υπόλοιπο κόσμο, κυρίως λόγω άγνοιας και αδυναμίας να κατανοήσουν πώς και υπό ποια έννοια εμπνέουν τους goths. Ωστόσο, λίγη σκέψη αρκεί για να καταλάβουμε πως ακριβώς αξιοποιούνται αυτά στα πλαίσια της gothic υποκουλτούρας. - Στριφτά τσιγάρα. Σε οποιοδήποτε μέρος θα δείτε την πλειοψηφία των goths να στρίβουν τσιγάρα μανιωδώς! Ορισμένοι το έχουν αναγάγει σε επιστήμη αφού είναι και πλήρως εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα. Μια πρώτη παρεξήγηση από τους «έξω» είναι το βιαστικό συμπέρασμα ότι δεν καπνίζουν απλά τσιγάρα, αλλά τα εμπλουτίζουν με άλλες ουσίες. Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι ορισμένοι μπορεί και να κάνουν χρήση ναρκωτικών, αυτό όμως είναι γεγονός για ορισμένες, κυρίως νεαρότερες ηλικίες, ό,τι μουσική κι αν ακούνε. Οι περισσότεροι του συγκεκριμένου χώρου, όταν ερωτηθούν δηλώνουν ότι το καλύτερο ναρκωτικό γι' αυτούς είναι η μουσική, η αγάπη και η ελπίδα, που νοθεύονται μερικές φορές με λίγο αλκοόλ. Πιστεύουν στο ανοιχτό και καθαρό πνεύμα. - Γάτες, αράχνες και νυχτερίδες. Μην φανταστείτε ότι θα τα έχουν για κατοικίδια. Απλά είναι ορισμένα ζώα που κατέχουν σημαντική θέση στην όλη μυθολογία, και τους θρύλους, που αποτελούν βασική έμπνευση για την γοτθική κουλτούρα. Ίσως πάλι, ακριβώς επειδή αυτά τα ζώα θεωρούνται τρόπον τινά περιθωριακά, οι goth να τα αγκαλιάζουν όπως θα ήθελαν να αγκαλιάσουν και τους ίδιους, αφού δεν έχουν το αίσθημα της αποδοχής έξω από το οικείο περιβάλλον του «χώρου». - Κεριά, νεκροταφεία, φέρετρα. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και η μεγαλύτερη τάση για κατάκριση και παρεξήγηση των «παιδιών της νύχτας», όπως τους αποκαλούν. Οι επιτήδειοι σπεύδουν να συμπεράνουν ότι όσοι ασχολούνται με τα παραπάνω, δεν είναι παρά λάτρεις του Σατανά και επιδίδονται σε ανόσιες πράξεις και περίεργες λατρευτικές τελετές. Δεν είναι καθόλου έτσι. Στα πλαίσια της goth κουλτούρας, υπάρχουν χριστιανοί, βουδιστές, άθεοι. Δεν αποκλείεται καμιά απολύτως θρησκεία, ούτε υπάρχει μία και συγκεκριμένη. Ακόμα κι ένας άνθρωπος αμέμπτου ηθικής θα μπορούσε να ασχοληθεί με τα παραπάνω. Για τους goths, τα νεκροταφεία είναι μέρη με απόλυτη ησυχία, πράγμα που ευνοεί την ενδοσκόπηση και τις φιλοσοφικές αναζητήσεις. Εκτός αυτού, υπάρχουν νεκροταφεία στο εξωτερικό, τα οποία μοιάζουν με μικρά υπαίθρια μουσεία τέχνης, με τα υπέροχα αγάλματα που διαθέτουν και απαθανατίζονται κάθε φορά από άπειρους τουρίστες. Από την άλλη, οι goths, αντικατοπτρίζοντας και λέγοντας ξεκάθαρα με την εμφάνισή τους αυτό που βρίσκεται στην πίσω, την σκοτεινή πλευρά του μυαλού κάθε ανθρώπου, είναι απόλυτα συμβιβασμένοι με τον θάνατο. Όλη η ανθρωπότητα έχει «ψύχωση» με τον θάνατο. Αρκεί κανείς να παρακολουθήσει απλά ένα δελτίο ειδήσεων. Ωστόσο, οι άνθρωποι σήμερα ζουν περισσότερο και δεν βιώνουν τον θάνατο δίπλα τους. Γι' αυτό και δεν εκτιμούν την ζωή. Οι goth όμως, ζουν κάθε στιγμή σαν να 'ναι η τελευταία. - Νεράιδες, ξωτικά, θεωρίες για την Κούφια ή Κοίλη γη. Είναι στοιχεία που διεγείρουν την φαντασία και δίνουν πρόσφορο έδαφος για σκέψη. Οι μύθοι και οι θρύλοι αποτελούν πόλο έλξης για τους goth και πολλές φορές τους ταξιδεύουν σε άλλους τόπους, στους οποίους θα ήθελαν να ζούσαν. Ποιος από σας δεν έχει πει έστω και μια φορά ότι γεννήθηκε σε λάθος εποχή; Τα σχόλια δικά σας :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aislinn Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 Εγω παλι την περασα την φουργια μου με το gothic στο μεγιστο!Τωρα το εχω ριξει στις γηινες αποχρωσεις οσον αφορα ντυσιμο και μακιγιαζ.Ξεκοψα οταν μου εδωσαν να καταλαβω οτι για να εχεις gothic ψυχη πρεπει να εισαι μελανχολικη και γενικα σαν την μαυρη καταρα :headb: Ε, μετα καταλαβα οτι δεν μου ταιριαζει και την εκανα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mystictear Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 χμ...θα διαφωνήσω aislinn...σε ένα μικρό σημείο.. αν κατάλαβα καλά το άρθρο είχε ως κατευθυντήριο άξονα τους "τρέντυ" γκοθαδες..κι όχι εκείνους που ουσιαστικά έλκονται από μια τέτοια κουλτούρα ή και φιλοσοφία..(όπως το δει κανείς..) οπότε και το δικό μου συμπέρασμα( που δεν έχει αλλάξει όσο καιρό κι αν ασχολούμαι με αυτόν τον χώρο)..είναι ότι το μαύρο στην επιφάνεια κι η μαύρη ψυχολογία..δε δηλώνουν γκόθικ κουλτούρα αυτόματα..(βασικά εμένα μια τάση αυτοκαταστροφής μου δήλωναν..) οπότε ακόμη και το ότι άλλαξες χρωματισμούς δε δηλώνει αυτόματα αλλαγή φιλοσοφίας ή διάθεσης γενικότερα...ωστόσο σίγουρα επιρρεάζει και το εσωτερικό..(φτου..πάλι μαστούρωσα στη σχολή..αχ αυτα τα πτητικα!!!).χμ...ας μην το τραβηξω κι άλλο..αυτά για την ώρα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aislinn Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 οπότε ακόμη και το ότι άλλαξες χρωματισμούς δε δηλώνει αυτόματα αλλαγή φιλοσοφίας ή διάθεσης γενικότερα...ωστόσο σίγουρα επιρρεάζει και το εσωτερικό 6091[/snapback] Το σιγουρο ειναι οτι το gothic style δεν ταιριαζε με την διαθεση μου.Και δεν αλλαξα χρωματισμους για να με επιρεασουν θετικα.Το gothic ηταν που με επιρεαζε αρνητικα.Ασε που σε γιουχαρουν αν κανεις το μεγα λαθος και εχεις π.χ στυλο με ροζ φουντιτσες .. Τελωσπαντων,εκτος απο καποιες εξαιρεσεις,η εμπειρια μου στις gothic παρεες μου λεει οτι αρκετοι το παιζουν δηθεν..λες και ειναι μαγκια να ζωγραφιζεις φερετρα στο θρανιο.. Ισως επεσα πανω σε wannabes..γι αυτο εφυγα τρεχοντας..ποιος ξερει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Speedy Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι το Goth το έχουν κάνει κι αυτό τελείως εμπορεύσιμο! ...και πάμε στο Alchemy να παρουμε το'να να παρουμε τ'αλλο να παρουμε το παρ'αλλο και ξαναπαμε στο Alchemy μπλα μπλα μπλα... ...και που λες έχω αυθεντικά ΟΛΑ ΤΩΝ ΝΙGHTWISH, THEATER OF TRAGETY... αλλα ρε συ δε καταλαβαίνω τα λόγια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 Ασε που σε γιουχαρουν αν κανεις το μεγα λαθος και εχεις π.χ στυλο με ροζ φουντιτσες .. Ναι ρε συ... άμα βάλω λίγο κανα χρωματάκι καμιά φορά, κανα γαλάζιο ή πρασινάκι "τι, γκοθού είσαι εσύ?". Άντε μωρέ που δε ξέρετε που πάνε τα τέσσερα και νομίζετε ότι οι ΗΙΜ είναι gothic! (HIM μη προσβληθείς ένα παράδειγμα έφερα!!!!!! ) Και το θέμα έιναι να νιώθεις κι όχι να δείχνεις. Όταν λέω όμως να νιώθεις εννοώ όχι να είσαι μες στη μελαγχολία και να έχεις μαύρη ψυχή (μια ζωή την έχουμε!!) Και στο κάτω κάτω κοριτσάκια είμαστε,περνάμε παλι-μπεδισμό να μην έχουμε στυλό με φούντα? :004cheerleader: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 Κι ο Βιβάλντι, γκοθ είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Speedy Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 ...ή αυτός που λέει "και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω".. Όχι ομως η εκτέλεση του Σφακιανάκη, αυτή του Κρητικού! Εχει πολύ "ενέργεια" μέσα το αυθεντικο!! :smilewink: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eirianwen Posted April 8, 2005 Report Share Posted April 8, 2005 Αφού σ'αρέσει Speedy.... :smilewink: Στέλιος Μπικάκης Στα μονοπάτια του καημού στη γέφυρα του στεναγμού μ' έκαν' η μάνα μου Μια φθινοπωρινή βραδιά, ζωή την κρύα σου καρδιά είδαν τα μάτια μου Με κουδουνίστρες πλαστικές όμορφες και χρωματιστές με νανουρίζανε Και τα ματάκια τα μικρά είδαν του κόσμου τ' αγαθά και συμφωνήσανε Ήταν το γάλα μου πικρό και το νεράκι μου γλυφό που με μεγάλωνε Κι απέναντι στη κούνια μου, η μοίρα η κακούργα μου και με καμάρωνε Ήταν το κλάμα μου μουντό σαν κάτι να 'θελα να πω, μα δεν με νιώσανε Μια λυπημένη αναπνοή για την πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω Πάνω σε λάσπες και καρφιά στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα Ισορροπία σταθερή για να προλάβω τη ζωή, όμως την πάτησα Μονό το "α" και το "χ" στη σχολική μου εποχή πρωτοσυλλάβισα Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί" όπου βρεθώ μ' ακολουθεί κι ας τριαντάρισα Έτσι περνούσε ο καιρός και γω στο δρόμο μου σκυφτός έκανα όνειρα Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς που κολυμπάνε στους αφρούς και στα λασπόνερα Στάζει το αίμα της ψυχής, σαν τις σταγόνες της βροχής όμως ποιος νοιάζεται Και την αόρατη πληγή που μέσα μου αιμορραγεί ποιος την μοιράζεται Έτσι ξεκίνησα λοιπόν... Αφιερωμένο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ChaoticDeathKnight666 Posted April 9, 2005 Report Share Posted April 9, 2005 Όλα όσα γράφεις Νεφέλη είναι πολύ ωραία και πολύ ενημερωτικά. Εγώ απλά έτσι για να βάλω το λιθαράκι μου, θέλω να τονίσω 2-3 σημαντικά σημεία του γοτθικού ρεύματος... Φιλοσοφία ή Μόδα ? Τίποτα από τα δύο για την ακρίβεια. Τουλάχιστον όχι στην ουσία (τώρα το πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας είναι ένα άλλο θέμα) Όπως ανέφερα και πιο πάνω, είναι ρεύμα. Το γοτθικό ρεύμα που έχει επηρεαστεί από διάφορες φιλοσοφίες και άλλες θεωρίες. Δεν έχει βέβαια τίποτα να κάνει με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το να είσαι goth δεν προϋποθέτει να πιστεύεις στον Σατανά, ή να είσαι παγανιστής, βουδιστής, χριστιανός κλπ. Για την ακρίβεια μάλλον προϋποθέτει το αντίθετο, καθώς στον λογοτεχνικό χώρο του ρεύματος συναντούμε μια αθρησκεία (και όχι αθεϊσμό). Παρόλα αυτά πολλοί goths έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση σε σταυρούς (όχι τα φλώρικα μικρά κοσμήματα - μιλάω για τις μαύρες κουμούτσες !) ή άλλα σύμβολα παγανιστικής ή θρησκευτικής φύσης. Το θέμα της εμφάνισης τώρα... Είναι ένα λυπηρό για μένα κεφάλαιο, καθώς πολλοί goths έχουν μείνει μόνο σε αυτό. Για πολλά άτομα σήμερα, το να είσαι goth σημαίνει να είσαι ντυμένος στα μαύρα, να βάφεσαι σαν γερμανός εξπρεσιονιστής και να ακούς διάφορα συγκροτήματα που γκαρίζουν μέσα στην καφρίλα, μιλώντας για τις "burning times" ή να φωνάζουν "jesus was a cunt" και άλλα τέτοια. Η εξωτερική εμφάνιση των goths εμφανίστηκε στη δεκαετία του 80 ως δειλή διαδοχή των punks (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι δεύτεροι έχουν εκλείψει) και έχει τις ρίζες της στην ανάγκη του νέου να διαμαρτηρηθεί για όλα όσα των ενοχλούν μέσω του ντησίματός του. Να κάνει statement δηλαδή. Μιλάμε για την περιθωριοποίηση στην οποία εκείνοι οι άνθρωποι δεν φοβόντουσαν να οδηγηθούν, βγαίνοντας εκτός κοινωνίας, κατηγορώντας και απορρίπτοντάς την. Τα νεανικά αυτά κινήματα διαδέχθηκαν το ένα το άλλο, με τη σειρά : Hippies --> Punks --> Goths και μετεξελίχθηκαν από το αγνό και ανέμελο, στο brutal και τελικά στο μακάβριο. Αλλά ακόμη και τότε, στους πρώτους Goths, υπήρχε ένας διαχωρισμός μεταξύ τους. Κάποιοι πιστέυανε ότι η εξωτερική εμφάνιση είναι απαραίτητη προϋπόθεση ενώ άλλοι έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στην βαθιά περισυλλογή, γνώση του εαυτού και μόρφωση πάνω στη λογοτεχνία, ποίηση και κινηματογράφο (προφανώς στα θέματα που αφορούν το γοτθικό ρεύμα). Αυτός ο διαχωρισμός τότε είχε μια συνοχή μεταξύ του, καθώς υπήρχαν πολλά άτομα που βρίσκονταν στο "ενδιάμεσο". Σήμερα έχει μάλλον μετατραπεί σε σχίσμα, με ισχυρότερη τη πλευρά της επιφανειακής προσέγγισης. Το Σύστημα όμως έχει τρόπο να βάζει το χέρι του παντού (αρχικά ως δάχτυλο και τελικά ως fist fuck). Οι χίπιδες ξεπαστρέφτηκαν από τα ναρκωτικά που προωθήθηκαν σε αυτούς (από εμφανισιακούς και όχι ιδεολογικούς χίπιδες). Οι punks ξεχάστηκαν, καθώς κάποια στιγμή σταμάτησε ο κόσμος να ασχολείται μαζί τους και τελικά οι goths όχι απλά δεν είχαν να κάνουν κάτι με την περιθωριοποίηση, αλλά έγιναν μόδα. Το gothic πλέον θεωρείται σέξι και βλέπουμε καθημερινά να βιάζεται το είδος μέσα από τη μουσική βιομηχανία καθώς και την πανίσχυρη βιομηχανία του θεάματος. Οπότε Νεφέλη απαντάω εν μέρη στο θέμα σου λέγοντας ότι το γοτθικό κίνημα ναι, έχει γίνει μόδα. Αλλά αυτό που στην ουσία έγινε μόδα είναι η "επιφανειακή" του πλευρά. Η προσφορά του ρεύματος στον χώρο της λογοτεχνίας (κυρίως) και του κινηματογράφου (έπειτα) είναι τεράστια και αυτό είναι κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ. Τελικά τι είναι gothic ? Gothic είναι η ρομαντική τάση να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο μέσω της μελαγχολίας, μέσω του σταδίου της μελάνωσης. Το γοτθικό ρεύμα δεν έχει καμία ψύχωση με τον σωματικό θάνατο. Ο θάνατος αντιλαμβάνεται με την ίδια έννοια που έχει και στα Ταρό. Η σημασία της αλλαγής (ναι της βίαιης αλλαγής) της εξέλιξης, της απόλυτης καταστροφής και δημιουργίας εκ θεμελίων. Η γνώση ότί τίποτα δεν κρατάει για πάντα και ότι ο κάτοχος της αλήθειας θα είναι και ο κάτοχος της λύπης. Όλα είναι εφήμερα και τελικά γίνονται λίπασμα και η γνώση αυτήν για έναν πραγματικό goth είναι ο λόγος που δεν επιλέγει να είναι μέσα στη μαύρη μαυρίλα, αλλά η αιτία που απολαμβάνει την ζωή, προσπαθώντας να συλλέξει όσες πιο πολλές στιγμές και εμπειρίες είναι δυνατόν να κάνει. Να ζήσει, να πονέσει, να αγαπήσει, να ερωτευτεί, να μισήσει. Τελικά, να δημιουργήσει (γνωρίζοντας όμως ότι η καταστροφή θα ακολουθήσει). Αυτός είναι και ο λόγος που στο γοτθικό ρεύμα συναντάμε μια τόσο σπάνια και υγιή τάση αυτοσαρκασμού και μαύρου χιούμορ. Αλλά για να ξεπαστρέψουμε κάθε παρανόηση, να γράψω και μερικές γραμμές για τη λογοτεχνία. Ακόμη και σε αυτόν τον χώρο (καθώς και στις ταινίες) πολλοί πιστεύουν ότι το gothic στοιχείο έχει να κάνει καθαρά με τον τρόμο, με αποτέλεσμα οτιδήποτε spooky και splatter να το θεωρούμε gothic. Δεν είναι όμως έτσι. Το γοτθικό ρεύμα στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο έχει να κάνει φυσικά με τη βίωση του απόλυτου τρόμου και της ανείπωτης φρίκης (άντε βάλε και λίγο διαστροφή στη συνταγή), αλλά με την έννοια της κατάρριψης κάθε ανθρώπινης αξίας, καθώς όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με το απόλυτο σκοτάδι, όλα τα άλλα που καθόριζαν την ζωή του φαίνονται μάταια και μικρά. Αυτό όμως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα μέσω της οπτικής γωνίας του ίδιου του καταραμένου πλάσματος και όχι του "ήρωα" που θα το αντιμετωπίσει. Έτσι μόνο μπορούμε να μυηθούμε πραγματικά στον τρόμο, μέσω της σκοτεινής ύπαρξης, κατανοώντας την, δικαιολογώντας την και τελικά θέλοντας να γίνουμε εκείνη. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπήρχε θεατής που να είχε δει τον Δράκουλα του Κόππολα (ίσως μία από τις μεγαλύτερες gothic ταινίες και μια καταπληκτική δουλειά του Κόππολα που πήρε το κλασσικό βιβλίο τρόμου και το μετέτρεψε σε gothic είδος) που να μην είχε συμπαθήσει και λυπηθεί τον Δράκουλα. Ακριβώς ίδια προσέγγιση στον τρόμο βλέπουμε και σε ταινίες όπως το "Κοράκι" και τον "Ψαλιδοχέρη". Ειδικά στον ψαλιδοχέρη γίνεται πολύ έντονος παραλληλισμός στην απόρριψη του "παράξενου" και "μακάβριου" - μα ταυτόχρονα πανέμορφου - από τους "φυσιολογικούς" ανθρώπους. Ακριβώς ίδιες τάσεις υπάρχουν και στην λογοτεχνία (όπως θα διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας έργα των Λάβκραφτ, Πόε, Μπλέικ αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι και πιο καινούργιους όπως τον Στήβεν Κίνγκ). Δεν χρειάζεται όμως μεγάλο ψάξιμο, καθώς το γοτθικό ρεύμα εμφανίζεται και στα πιο λαμπρά έργα της λογοτεχνίας όπως το "Φράνκεστάιν" της Μέρυ Σέλεϊ. Ακόμα και εκεί η προσέγγιση του κακού γίνεται μέσα απο΄τα ίδια τα μάτια του τέρατος, αποδεικνύοντας τελικά, πως δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα μοναχικό πλάσμα, που η απόρριψη των άλλων και η συμπεριφορά της κοινωνίας ήταν αυτή που τον είχε κάνει τέρας. Ενώ αυτό δεν αναζητούσε τίποτε άλλο από συντροφικότητα. Τελικά, το να είσαι gothic πάει να πει να μην έχει παρωπίδες και να είσαι έτοιμος να βιώσεις τα πάντα. Να αντιλαμβάνεσαι τη ζωή μελαγχολικά, αλλά και όμορφα και να σιχαίνεσαι τον ρεαλισμό, λατρεύοντας τον σουρεαλισμό και την φαντασία, (καθώς κάθε μεγάλη ιδέα είχε ως αφετηρία την φαντασία). Ο γκοθάς προτιμά να ζει στον κόσμο του και όχι στον κόσμο τους... Και όσον αφορά την ανεγκέφαλη "μοδάτη" τάση των δήθεν (αλλά πολλών) σημερινών goths εγώ δεν θα ανησυχούσα. Το ρεύμα παραμένει πιο ζωντανό από ποτέ με άπειρες επιρροές και εξελίξεις και τελικά θα διαπιστώσετε και οι ίδιοι πως όσο περνάει ο καιρός οι πραγματικοί goths είναι πάρα πολλοί, μόνο που δεν ξέρουν ότι είναι goths ! Απλά σκέφτονται και γράφουν σύμφωνα με το ρεύμα. Όσον αφορά για τα ποζέρια.... μόδα είναι θα περάσει. Οπότε, αν οι πραγματικοί goths υπάρχουν εκεί έξω αλλά δεν το ξέρουν και οι "αναγνωρισμένοι" goths (από τον εαυτό τους) είναι απλά ποζέρια, τότε αυτό είναι όμορφο. Σημάδι ότι άλλη μια ταμπέλα θα απορριφθεί και ποιος ξέρει? Ίσως επικεντρωθούμε στην ουσία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted April 9, 2005 Report Share Posted April 9, 2005 Μπράβο ρε ChaoticDeathKnight666 :goodwork: Μόλις είδα το θέμα εσένα σκέφτηκα, να μπεις και να πεις τα πράγματα με τον τρόπο σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ChaoticDeathKnight666 Posted April 10, 2005 Report Share Posted April 10, 2005 Μπράβο ρε ChaoticDeathKnight666 :goodwork: Μόλις είδα το θέμα εσένα σκέφτηκα, να μπεις και να πεις τα πράγματα με τον τρόπο σου 6125[/snapback] Σ' ευχαριστώ νυχτεριδούλα Ξέρω ότι το κείμενό μου είναι λίγο κατεβατό και υπέθεσα ότι πολλοί θα βαρεθούν να το διαβάσουν. Εσύ μάλλον δεν ανήκεις σε αυτή τη κατηγορία... (Άσχετο. Την απάντησή μου στο μήνυμά σου σχετικά με το site μου την έλαβες ?) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αστάρτη Posted April 10, 2005 Report Share Posted April 10, 2005 Προσωπικά, είμαι της άποψης, όταν κάνεις κάτι κάντο για σένα, και κυρίως, άμα σου αρέσει κάτι, αυτό είναι προσωπική σου υπόθεση. Τώρα, το να κάθεσαι και να ασχολήσαι με το πως θα επιδείξεις τις προτιμήσεις σου νομίζοντας πως αποτελούν κάτι σπουδαίο, ε, για μένα είναι τελίως καραγκιοζιλίκια και δείχνουν ένα ρηχό άτομο που ποντάρει στην εντύπωση που θα κάνει στους γύρω του και στο πόσο θα την μπεί στους πιο συντηριτικούς. Αυτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Speedy Posted April 10, 2005 Report Share Posted April 10, 2005 Προσωπικά, είμαι της άποψης, όταν κάνεις κάτι κάντο για σένα, και κυρίως, άμα σου αρέσει κάτι, αυτό είναι προσωπική σου υπόθεση. Τώρα, το να κάθεσαι και να ασχολήσαι με το πως θα επιδείξεις τις προτιμήσεις σου νομίζοντας πως αποτελούν κάτι σπουδαίο, ε, για μένα είναι τελίως καραγκιοζιλίκια και δείχνουν ένα ρηχό άτομο που ποντάρει στην εντύπωση που θα κάνει στους γύρω του και στο πόσο θα την μπεί στους πιο συντηριτικούς. Αυτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted April 10, 2005 Author Report Share Posted April 10, 2005 Πολύ καλό το κείμενό σου Chaotic! Έχεις ταλέντο στην συγγραφή νομίζω... Να σ' έχουμε υπ' όψη μας εσένα! Σωστή και η Αστάρτη! Εύγε νέα μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.