Jump to content

Είμαι ο Καθρέφτης Σου


Recommended Posts

Μια από τις βασικές αρχές που μας διδάσκει η Ψυχολογία, είναι ότι αυτό που μας ενοχλεί ή εκνευρίζει στους άλλους, είναι αυτό που ενδόμυχα μας ενοχλεί στην δική μας προσωπικότητα.

Εναλλακτικά, είναι αυτό που μας φοβίζει ότι είμαστε/κάνουμε (βάσιμα ή όχι).

Το έχετε σκεφτεί; Το έχετε προσέξει; Πιστεύετε ότι ισχύει;

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Μια παρόμοια Ψυχολογική τακτική, είναι η λεγόμενη «προβολή».

«Προβολή» είναι όταν αποδίδουμε στον άλλον ότι είναι/νιώθει/κάνει κάτι που στην πραγματικότητα εμείς είμαστε/νιώθουμε/κάνουμε.

Συνήθως, η προβολή γίνεται ασυνείδητα και εντάσσεται στους λεγόμενους «αμυντικούς μηχανισμούς».

Το πρόβλημα με την προβολή είναι η δυσκολία να την εντοπίσει το άτομο. Επειδή συνήθως αυτό που προβάλλει είναι κάτι πολύ βαθύτερα στρεσογόνο ή πρόκειται για άμυνα που προστατεύει κάτι σπουδαιότερο για το άτομο.

Για παράδειγμα (εσκεμμένα απλοποιημένο), μια μητέρα (ας την πούμε 'Α') κατηγορεί μια άλλη μητέρα (ας την πούμε 'Β') να δίνει χρόνο στο παιδί της να της μιλάει για ότι το απασχολεί. Η ‘Β’ όμως, δίνει ήδη αρκετό χρόνο γι’αυτό, ενώ η ‘Α’ δεν δίνει καθόλου για το δικό της παιδί.

Προφανώς η ‘Α’ κάνει προβολή... Γιατί όμως;

Το απλό και εύκολο συμπέρασμα μπορεί να είναι διότι απλά νιώθει ενοχές που δεν δίνει χρόνο στο παιδί της να μιλάνε, αλλά της είναι πολύ επώδυνο να το παραδεχτεί.

Υπάρχει όμως και το βαθύτερο επίπεδο: δεν δίνει χρόνο, διότι φοβάται τι θ’ακούσει για την ίδια από το παιδί της.

Και το ακόμα βαθύτερο: φοβάται τι θ’ακούσει, διότι φοβάται ότι δεν είναι καλή μητέρα.

Και φτάσαμε στην πηγή: φοβάται ότι δεν είναι καλή μητέρα, διότι φοβάται ότι συμπεριφέρεται όπως η δική της μητέρα συμπεριφερότανε σ’εκείνη.

Κι από κεί... πάμε σε τόσα άλλα...

 

Πως πιστεύετε ότι μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε το πότε κάνουμε προβολή στον άλλον ή πότε κάνει ο άλλος προβολή σ’ εμάς;

 

Link to comment
Share on other sites

12 hours ago, Νεφέλη said:

Πως πιστεύετε ότι μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε το πότε κάνουμε προβολή στον άλλον ή πότε κάνει ο άλλος προβολή σ’ εμάς;

 

Από προσωπική εμπειρία μπορώ να παραθέσω τα εξής. Συμβαίνει να μου προσάπτουν χαρακτηριστικά ή συμπεριφορές. Γνωρίζω ότι αυτό που μου προσάπτουν είναι κάτι το οποίο εγώ δεν διαθέτω και δε με χαρακτηρίζει. Εκείνη τη στιγμή αναγνωρίζω αμέσως ότι πρόκειται για προβολή. Παρατηρώντας την συμπεριφορά του άλλου, αναγνωρίζω και επιβεβαιώνω σε αυτόν όσα μου προσάπτει.

Όπως ανέφερες, είναι μηχανισμός άμυνας και συνήθως είναι υποσυνείδητος. Αυτό σημαίνει ότι τις περισσότερες φορές είναι μάταιο να προσπαθώ να δείξω στο άλλο άτομο ότι αυτό που μου προβάλει είναι στην ουσία δικό του. Είναι επίσης μάταιο να το πείσω ότι κάνει λάθος, μιας και αυτό που βλέπει σε εμένα είναι υπαρκτό, αλλά "εξ αντανακλάσεως πόνος". Σε τέτοιες περιπτώσεις απλά επιστρέφω την προβολή σε δεύτερο ενικό πρόσωπο και αν θέλει να καταλάβει καταλαβαίνει. Σε αντίθετη περίπτωση θεωρώ ότι δεν έχω δικαίωμα να επιμένω και στο κάτω κάτω, ούτε ιδιαίτερη επιθυμία. 

Το πώς αναγνωρίζω τις δικές μου προβολές είναι πιο σύνθετο. Απαιτεί αποδοχή του εαυτού. Απαιτεί διεύρυνση της αντίληψης. Απαιτεί αντιμετώπιση των φόβων. Απαιτεί την υπέρβαση του εαυτού και την διάθεση να βιώσει κανείς τον "θάνατο" του παλιού εαυτού και την "γέννηση" του καινούριου. Επώδυνες καταστάσεις και οι δύο. Απαιτεί ανάληψη ευθυνών. Όπως και να έχει, η ανταμοιβή από μία τέτοια διεργασία ξεπερνάει τον κόπο.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 20/12/2017 at 11:34 PM, Αρχάγγελος said:

Γνωρίζω ότι αυτό που μου προσάπτουν είναι κάτι το οποίο εγώ δεν διαθέτω και δε με χαρακτηρίζει. Εκείνη τη στιγμή αναγνωρίζω αμέσως ότι πρόκειται για προβολή.

Πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος;

On 20/12/2017 at 11:34 PM, Αρχάγγελος said:

Το πώς αναγνωρίζω τις δικές μου προβολές είναι πιο σύνθετο. Απαιτεί αποδοχή του εαυτού. Απαιτεί διεύρυνση της αντίληψης. Απαιτεί αντιμετώπιση των φόβων. Απαιτεί την υπέρβαση του εαυτού και την διάθεση να βιώσει κανείς τον "θάνατο" του παλιού εαυτού και την "γέννηση" του καινούριου. Επώδυνες καταστάσεις και οι δύο. Απαιτεί ανάληψη ευθυνών. Όπως και να έχει, η ανταμοιβή από μία τέτοια διεργασία ξεπερνάει τον κόπο.

Συμφωνώ. Εάν όμως έχουν γίνει όλες αυτές οι εργασίες σωστά, τότε δεν θα έκανες (ο "χ" εσύ, εννοείται) την προβολή στον άλλο, έτσι κι αλλιώς. Σωστά;

Link to comment
Share on other sites

2 hours ago, Νεφέλη said:

Πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος;

Τι να σου πω τώρα. .. Μεγάλο ζήτημα. Ας πούμε ότι έχω λάβει τριετή εντατική εκπαίδευση πάνω σε αυτόν τον τομέα. Το αποτέλεσμα είναι έντονα ανεπτυγμένη αυτογνωσία. 

2 hours ago, Νεφέλη said:

Συμφωνώ. Εάν όμως έχουν γίνει όλες αυτές οι εργασίες σωστά, τότε δεν θα έκανες (ο "χ" εσύ, εννοείται) την προβολή στον άλλο, έτσι κι αλλιώς. Σωστά;

Μου το αναλύεις λίγο σε παρακαλώ; δεν καταλαβαίνω ακριβώς πώς το εννοείς. Ένα παράδειγμα θα με βοηθούσε. 

Link to comment
Share on other sites

2 hours ago, Αρχάγγελος said:

Μου το αναλύεις λίγο σε παρακαλώ; δεν καταλαβαίνω ακριβώς πώς το εννοείς. Ένα παράδειγμα θα με βοηθούσε. 

ΟΚ.

Είπαμε ότι η προβολή είναι υποσυνείδητος μηχανισμός άμυνας. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε, προβάλλουμε στον άλλον κάτι που στην πραγματικότητα εμείς είμαστε/νιώθουμε/κάνουμε.

Ο άνθρωπος που έχει «χαρτογραφήσει» σε βάθος τον χαρακτήρα του, τους φόβους και τις αδυναμίες του, είναι μάλλον αδύνατον να βγάλει προβολή στον άλλον. Διότι πολύ απλά, ξέρει ήδη πολύ καλά και απόλυτα συνειδητά τι είναι/νιώθει/κάνει.

Σε παράδειγμα:

Έστω ότι φοράς μια μάσκα. Δεν το γνωρίζεις συνειδητά ότι την φοράς και, ενίοτε, χωρίς να το καταλαβαίνεις, την παίρνεις και την φοράς στον άλλο… και τον κατηγορείς γι’αυτήν (προβολή).

Κάποια στιγμή όμως, καταφέρνεις να συνειδητοποιήσεις ότι φοράς μάσκα (αυτογνωσία). Κατόπιν, καταφέρνεις να την βγάλεις και να την πετάξεις (αντιμετώπιση φόβων, υπέρβαση εαυτού, κλπ)… Οπότε δεν έχεις πια μάσκα για να φορέσεις στον άλλο.

Ο άνθρωπος λοιπόν που έχει επιτύχει ανεπτυγμένη αυτογνωσία, δεν δύναται να κάνει προβολή. Είναι οξύμωρο.

Link to comment
Share on other sites

Τώρα νομίζω κατάλαβα σε ποιο χιλιόμετρο είσαι και μπορώ να δώσω ακριβέστερη απάντηση.

Θεωρώ ότι συμφωνούμε στο ότι αυτογνωσία σημαίνει γνώση του εαυτού.

Ο εαυτός είναι κάτι το δυναμικό, συνεχώς αλλάζει, συνεχώς εξελίσεται, συνεχώς προσαρμόζεται. 

Όταν λοιπόν προσπαθώ τώρα να μάθω τον εαυτό μου, σημαίνει ότι προσπαθώ να μάθω αυτό που ήμουν, μιας και στον ενδιάμεσο χρόνο έχω ήδη αλλάξει. Θέλοντας και μη, η διαδικασία της αυτογνωσίας είναι κάποια βήματα πίσω από τον εαυτό, άρα συνεχής.

Ο εαυτός αλλάζει, διότι ακολουθεί τις συνθήκες του περιβάλλοντος- οι οποίες συνεχώς μεταβάλλονται.

Νέες συνθήκες σημαίνουν νέες αντιδράσεις και καινούρια συναισθήματα (καινούριοι φόβοι, καινούριες αγωνίες, καινούριες χαρές κλπ).

Για κάθε καινούρια κατάσταση λοιπόν, για κάθε νέο εαυτό, πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία της αυτογνωσίας. Όσο υψηλότερο το επίπεδο αυτογνωσίας, τόσο ευκολότερο είναι να απομονωθεί η συγκεκριμένη κατάσταση και να αναλυθεί αν είναι προβολή ή όχι. Επίσης, υψηλό επίπεδο αυτογνωσίας σημαίνει εξοικείωση με τους μηχανισμούς ανάλυσης και επεξεργασίας, άρα ταχύτερη και ευκολότερη επεξεργασία.

Κάποιος που δεν έχει εμπειρία στην διαδικασία ανάλυσης και ταυτόχρονα έχει πολλά άλυτα θέματα θα δυσκολευτεί περισσότερο να αντιληφθεί αυτό που εσύ ονομάζεις "μάσκα"και να μπορέσει να την βγάλει.

Το ότι βγάζεις μία μάσκα όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις κάποια άλλη, που θα σε προστατεύσει απέναντι σε μία νέα κατάσταση. 

Παρένθεση. Ας θυμηθούμε ότι οι "μάσκες" είναι μηχανισμός άμυνας και προστασίας. Είναι κάτι ωφέλιμο, κάτι θετικό. Όταν κάποιος καλείται να χρησιμοποιήσει ηλεκτροκόλληση, ωφείλει να προστατευτεί, ωφείλει να φορέσει μάσκα. Το πρόβλημα και η ανισορροπία ξεκινάει όταν την ίδια μάσκα συνεχίζει να φοράει και όταν σταματήσει την ηλεκτροκόλληση(εμμονή). Επίσης είναι πρόβλημα όταν θεωρεί ότι και οι άλλοι πρέπει να την φοράνε, κιας μην κάνουν ηλεκτροκόλληση (προβολή). Άλλο πρόβλημα είναι όταν τον ενοχλεί η μάσκα του και θεωρεί ότι τον ενοχλεί η μάσκα κάποιου άλλου, που ενδεχομένως και να μην φοράει (καθρέφτης). Πρόβλημα είναι όταν θεωρεί ότι η μάσκα είναι κομμάτι του εαυτού του και όχι ξένο/τρίτο σώμα (διαταραχή προσωπικότητας). Το ζήτημα δεν είναι η μάσκα λοιπόν, αλλά το τι κάνουμε με αυτήν.

Ενίοτε, επιβάλεται να την φοράμε.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

On 23/12/2017 at 11:01 AM, Αρχάγγελος said:

Ο εαυτός είναι κάτι το δυναμικό, συνεχώς αλλάζει, συνεχώς εξελίσεται, συνεχώς προσαρμόζεται. 

Όταν λοιπόν προσπαθώ τώρα να μάθω τον εαυτό μου, σημαίνει ότι προσπαθώ να μάθω αυτό που ήμουν, μιας και στον ενδιάμεσο χρόνο έχω ήδη αλλάξει. Θέλοντας και μη, η διαδικασία της αυτογνωσίας είναι κάποια βήματα πίσω από τον εαυτό, άρα συνεχής.

Ο εαυτός αλλάζει, διότι ακολουθεί τις συνθήκες του περιβάλλοντος- οι οποίες συνεχώς μεταβάλλονται.

Νέες συνθήκες σημαίνουν νέες αντιδράσεις και καινούρια συναισθήματα (καινούριοι φόβοι, καινούριες αγωνίες, καινούριες χαρές κλπ).

Συμφωνώ.

Ότι όμως καινούργιο μπαίνει, δεν έχει προλάβει να "απλώσει ρίζες" τόσο βαθειά όσο αυτά που σιγά-σιγά ανακαλύπτουμε όταν πρωτοξεκινάμε την διαδικασία. Είναι λοιπόν πολύ πιο εύκολο να τα αναγνωρίσεις, να τα εντοπίσεις και (εάν χριάζεται) να τα αλλάξεις ή να το αποδιώξεις.

 

On 23/12/2017 at 11:01 AM, Αρχάγγελος said:

Το ότι βγάζεις μία μάσκα όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις κάποια άλλη, που θα σε προστατεύσει απέναντι σε μία νέα κατάσταση.

Και πάλι συμφωνώ.

Δεν είναι όμως το ίδιο να φοράς/χρησιμοποιείς μια μάσκα εν γνώση σου με το να την φοράς/χρησιμοποείς εν αγνοία σου ή ακόμα και αγνοόντας εντελώς την ύπαρξή της. :wink_anim:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...