Jump to content

Ηθικός Εγωισμός


Recommended Posts

Πριν λίγο καιρό, έτυχε να «πέσω» πάνω σε μια φιλοσοφία που με προβλημάτισε.

 

Το όνομα αυτής: Ηθικός Εγωισμός.

Αυτό που υποστηρίζει αυτή η φιλοσοφία, είναι πως ηθική θα πρέπει να διαμορφώνεται και να εφαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και το συμφέρον του καθενός.

Μ’ άλλα λόγια και ως παράδειγμα: εάν πεινάω και δεν έχω φαί, είναι ηθικά σωστό να κλέψω από αυτόν που έχει αρκετό φαί...

 

 

...Είναι όμως πράγματι έτσι;

 

 

Link to comment
Share on other sites

Είμαι 100%  υπέρ του εγωισμού, όχι όμως συγκρινόμενου με των υπολοίπων, αλλά με τα ιδανικά του φορέα του.
Στο παράδειγμα που θέτεις, όχι δεν είναι ηθικό, ηθικό είναι να βρεθεί συμφωνία που να ικανοποιεί και τα 2 μέρη.
Επίσης η ηθική είναι μια εύπλαστη (και πλαστή) έννοια που πηγάζει από την ανάγκη μας να εκμηδενίσουμε τις ενστικτώδης ανασφάλειες, όμως ακολουθώντας τη δίχως κατανόηση, είναι άχρηστη, και μάλλον επικίνδυνη προς εκμετάλλευση. 

Edited by Sucore
Link to comment
Share on other sites

Πως θα πάει μπροστά η κοινωνία όταν καθένας κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό του;

(Προσοχή, το ερώτημα είναι παλιό κι έχουν δοθεί απαντήσεις, πιθανώς αυτό ο "ηθικός εγωϊσμός" να είναι μια τέτοια απάντηση, ωστόσο δεν παύει να είναι παράδοξο.)

Link to comment
Share on other sites

3 minutes ago, Τράγου Κέρατο said:

Πως θα πάει μπροστά η κοινωνία όταν καθένας κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό του;

Εδώ είναι το θέμα, αν κοιτάζει τον εαυτό του σε βάθος χρόνου, τότε είναι σίγουρο πως οι σχέσεις του με τους υπόλοιπους θα είναι άριστες.
 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, Τράγου Κέρατο said:

Μήπως μπορείς να το αναπτύξεις;

"Σε βάθος χρόνου", δηλαδή με την προϋπόθεση ότι είναι ικανός να προβλέψει την "ποινή" του για κάτι που θα εκμεταλλευτεί στο τώρα, εις βάρος κάποιων συνανθώπων του.
Αν δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο, δεν είναι και ικανός να ανήκει στην κοινωνία.
Οπότε θεωρείται εξόριστος, οπότε η κοινωνία πάει μπροστά : Ρ 
(ακόμα κι αν δεν τους εξορίζει, οι "εγωιστές" δεν ανήκουν σε αυτήν, οπότε οι "αρνητικοί βαθμοί" τους δεν επηρεάζουν το σύνολο).
---
Οι εγωιστές (με τον πρόχειρο ορισμό), κοιτάνε να εκμεταλλευτούν την όποια στιγμή προς όφελός τους, δεν τους ενδιαφέρει κάτι παραπάνω μιας και οι ιδέες τους για το μέλλον είναι πάντα γεμάτες με την ικανοποίηση που θα νιώθουν όταν όλοι αναγνωρίσουν την ανωτερότητά τους.
Παραπάνω (στο σχόλιο μου προς απάντησή σου)δεν αναφέρομαι σε αυτού του είδους εγωισμό.

Για να το αναλύσω θα πρέπει να κάνω μια παρένθεση.
Είμαστε δημιουργημένοι ως κοινωνικά όντα, βασιζόμαστε σε άλλους, και άλλοι βασίζονται πάνω μας. 
Ο συνδυασμός των διαφορετικών δυνατοτήτων μας, μας έχει εξελίξει ως εδώ.
Αυτός που αναγνωρίζει τις δυνατότητές του, και την χρησιμότητα αυτών, στην προσωπική και κοινωνική ζωή του, θεωρείται χρήσιμος από τους υπόλοιπους.
Μπορεί να έρθει σε συμφωνία για ανταλλαγή αυτών, με κάτι το οποίο επιθυμεί.
Η απόκτηση της επιθυμίας του, είναι ικανοποίηση του εγωισμού του.

Έτσι κοιτάει το συμφέρον του, βελτιώνοντας την κοινωνία, μιας και κάθε τομέας της μπορεί να του φανεί χρήσιμος αργότερα.

Edited by Sucore
Link to comment
Share on other sites

 

Quote

Μ’ άλλα λόγια και ως παράδειγμα: εάν πεινάω και δεν έχω φαί, είναι ηθικά σωστό να κλέψω από αυτόν που έχει αρκετό φαί...


Αυτό διακολογείται μόνο σαν ηθική της ζούγκλας, της κατοχής, της πολιτικής θεώρησης των πραγμάτων που έχει σαν αφετηρία ότι οι πολλοί "κολασμένοι" έχουν ήδη λεηλατηθεί (από γεννησημιού τους), και γιαυτό έχουν  κάθε δικαίωμα να κλέψουν από αυτούς που συστηματικά κλέβουν (και όχι τους διπλανούς τους).

Τελικά, μπορεί μια αφετηρία σκέψης να είναι ότι αυτός ο κόσμος στηρίζεται σε μια αρχική (και κατ' εξακολούθηση)κλοπή που αναπαράγεται.

Το πρόβλημα δεν είναι ο ηθικός εγωϊσμός από μόνος του, αλλά σε ποιο περιβάλλον προσαρμόζεται και που οδηγεί.

 

 

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

5 hours ago, Sucore said:

"Σε βάθος χρόνου", δηλαδή με την προϋπόθεση ότι είναι ικανός να προβλέψει την "ποινή" του για κάτι που θα εκμεταλλευτεί στο τώρα, εις βάρος κάποιων συνανθώπων του.
Αν δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο, δεν είναι και ικανός να ανήκει στην κοινωνία.

...

Έτσι κοιτάει το συμφέρον του, βελτιώνοντας την κοινωνία, μιας και κάθε τομέας της μπορεί να του φανεί χρήσιμος αργότερα.

Ξέρεις, το πρόβλημα είναι πως, διαχρονικά, οι άνθρωποι έχουν αποδείξει την ανικανότητά τους να σκεφτούν σε βάθος χρόνου. Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημερινό οικολογικό πρόβλημα. Και δεν είναι η μόνη περίπτωση. Άλλο παράδειγμα, έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται αρκετές μελέτες οι οποίες λένε πως, όταν οι οικονομικές ανισότητες ξεπερνάνε κάποιο όριο, έρχεται κοινωνική επανάσταση και βγαίνουν οι τσουγκράνες και οι πυρσοί για να κάψουν τους ευγενείς. Οι ίδιες μελέτες λένε πως βρισκόμαστε πολύ κοντά σε αυτό το όριο. Κι όμως, οι πλούσιοι συνεχίζουν το ίδιο άπληστοι και παραπάνω (με κάποιες λίγες εξαιρέσεις).

Πάντως παρόμοιες θέσεις έχει υποστηρίξει κι η Ayn Rand (μπρρρ) η οποία έλεγε πράγματα του τύπου "τους φίλους τους βοηθάμε καθαρά από εγωϊστικά κίνητρα, διότι μας προσφέρει μια αίσθηση ευχαρίστησης να τους βοηθάμε".

3 hours ago, Aqua Marine said:

Αυτό διακολογείται μόνο σαν ηθική της ζούγκλας,

Ο νόμος λέει πως αν κλέψεις για να φας, δεν υπάρχει αδίκημα. Είναι βέβαια πολύ ειδικές οι συνθήκες. Δεν είναι "μπήκα στο σουπερμάρκετ κι έκλεψα ένα καρότσι γεμάτο τρόφιμα", αλλά "μπήκα στο φούρνο κι έφαγα επιτόπου μια φρατζόλα γιατί δεν άντεχα άλλο την πείνα" ή "μπήκα στο σουπερμάρκετ και στον πάγκο της μαναβικής άρχισα να τρώω φρούτα γιατί δεν άντεχα". Αν δηλαδή έκλεψες όσο μπορούσες να φας και μπορείς να αποδείξεις ότι πεινάς, δεν υπάρχει αδίκημα.

Αυτό συμβαδίζει με τη γενικότερη αίσθηση ηθικής της κοινωνίας. Ας πούμε, πολύ πρόσφατα, στην Κύπρο, παππούς έκλεψε κοτόπουλο για να ταίσει το διαβητικό του εγγόνι και το δικαστήριο τον καταδίκασε σε πρόστιμο 250€. Σύσσωμη η κοινή γνώμη αποδοκίμασε την απόφαση, αλλά και τον ιδιοκτήτη της αλυσίδας σουπερμάρκετ που έκανε τη μήνυση.

3 hours ago, Aqua Marine said:

της πολιτικής θεώρησης των πραγμάτων που έχει σαν αφετηρία ότι οι πολλοί "κολασμένοι" έχουν ήδη λεηλατηθεί (από γεννησημιού τους), και γιαυτό έχουν  κάθε δικαίωμα να κλέψουν από αυτούς που συστηματικά κλέβουν (και όχι τους διπλανούς τους).

Ο Λάο Τσε μια φορά έζησε πολύ πριν από αυτήν την πολιτική θεώρηση και, όταν του δόθηκε η εξουσία, καταδίκασε και τον κλέφτη αλλά και τον πλούσιο.

Link to comment
Share on other sites

21 minutes ago, Τράγου Κέρατο said:

Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημερινό οικολογικό πρόβλημα.

Βασικά όλα μας τα προβλήματα εκεί οφείλονται.

21 minutes ago, Τράγου Κέρατο said:

Κι όμως, οι πλούσιοι συνεχίζουν το ίδιο άπληστοι και παραπάνω

Λογικό, μιας και γνωρίζουν το πώς κατευθύνεται το πλήθος.
Τελευταία δεν έχω δει κάποια εξέγερση, μας αναγκάζουν να εκτονωνόμαστε αναμεταξύ μας.
Διαίρει και βασίλευε.
 

22 minutes ago, Τράγου Κέρατο said:

"τους φίλους τους βοηθάμε καθαρά από εγωϊστικά κίνητρα, διότι μας προσφέρει μια αίσθηση ευχαρίστησης να τους βοηθάμε".

ΣΥΜΦΩΝΩ
Το ότι επιλέγουμε όμως να βοηθήσουμε τους φίλους μας, και το ότι μας ευχαριστεί να τους βοηθάμε (συγκεκριμένα αυτούς) αφαιρεί την όποια "αρνητική εγωιστικότητα" μπορεί να αφήνει μια επιπόλαια θεώρηση της πρότασης.

(αποχωρώ για απόψε)

 

 

Edited by Sucore
Link to comment
Share on other sites

Quote

Ο νόμος λέει πως αν κλέψεις για να φας, δεν υπάρχει αδίκημα. Είναι βέβαια πολύ ειδικές οι συνθήκες. Δεν είναι "μπήκα στο σουπερμάρκετ κι έκλεψα ένα καρότσι γεμάτο τρόφιμα", αλλά "μπήκα στο φούρνο κι έφαγα επιτόπου μια φρατζόλα γιατί δεν άντεχα άλλο την πείνα" ή "μπήκα στο σουπερμάρκετ και στον πάγκο της μαναβικής άρχισα να τρώω φρούτα γιατί δεν άντεχα". Αν δηλαδή έκλεψες όσο μπορούσες να φας και μπορείς να αποδείξεις ότι πεινάς, δεν υπάρχει αδίκημα.


Ναι, στην πραγματικότητα αυτός που μπαίνει στο φούρνο και τρώει επιτόπου την φρατζόλα δεν διαφέρει και πολύ από το πεινασμένο ζώο στη ζούγκλα που βρίσκει και τρώει επιτόπου ένα εύχερο θήραμα που σκότωσε ένα άλλο ζώο. Γιαυτό το αναφέρω ως ηθική της ζούγκλας.
Υποτίθεται οι ανθρώπινες κοινωνίες φτιάχτηκαν και για να μην μείνουν για πάντα  δέσμιες της ηθικής της ζούγκλας (με πεινασμένους και επιτήδειους), άσχετα αν αυτό καθίσταται αδύνατο.

 

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

Εξαρτάται. Το ότι αυτός που κλέβει για να φάει συγχωρείται, είναι μια κατάσταση την οποία αναγνωρίζει ο νόμος ο οποίος είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπινων κοινωνιών και μάλιστα αυτών που έχουν εξελιχθεί σε ένα κάποιο επίπεδο. Κι η διαφοροποίηση είναι πως, στην περίπτωση του "κλέβω για να φάω" δεν έχουμε εξόντωση ενός ατόμου όπως στη ζούγκλα, όπου ένα ζώο χάνει τη ζωή του. Εκεί κάποιος ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση έλλειψης τόσο μεγάλη ώστε να απειλείται η ζωή του, αφαιρεί από το περίσσευμα κάποιου άλλου. Ο παράγοντας ο οποίος κάνει τη διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το μέτρο.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες πράγματι φτιάχτηκαν για να μην έχουμε πεινασμένους και επιτήδειους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου κάποιος πεινάει, η κοινωνία έχει αποτύχει. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: για ποιο λόγο κατηγορούμε αυτόν που πεινάει (και, στην τελική κινδυνεύει η ύπαρξή του) κι όχι αυτόν που τα μαζεύει.

Link to comment
Share on other sites

Quote

Εξαρτάται. Το ότι αυτός που κλέβει για να φάει συγχωρείται, είναι μια κατάσταση την οποία αναγνωρίζει ο νόμος ο οποίος είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπινων κοινωνιών και μάλιστα αυτών που έχουν εξελιχθεί σε ένα κάποιο επίπεδο. Κι η διαφοροποίηση είναι πως, στην περίπτωση του "κλέβω για να φάω" δεν έχουμε εξόντωση ενός ατόμου όπως στη ζούγκλα, όπου ένα ζώο χάνει τη ζωή του. Εκεί κάποιος ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση έλλειψης τόσο μεγάλη ώστε να απειλείται η ζωή του, αφαιρεί από το περίσσευμα κάποιου άλλου. Ο παράγοντας ο οποίος κάνει τη διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το μέτρο.


Βλέπω τα μοτίβα και τις ενστικτώδης συμπεριφορές που εκτείνονται μέχρι τον άνθρωπο, βλέπεις το νόμο και το μέτρο που υποτίθεται μας διαφοροποιούν από το ζωϊκό βασίλειο. Κοινώς, μιλάω σε επίπεδο μοτίβων. Το ότι δεν σκοτωνόμαστε (τουλάχιστο άμεσα) όπως στη ζούγκλα, δεν μας απομακρύνει από τη ζούγκλα γιατί εξακολουθούμε να κινούμστε με συμπεριφορές πεινασμένου/αδύναμου -  χορτάτου-έχοντος/ισχυρού.

Ο νόμος και το μέτρο που λειτουργεί κατά περίσταση για να σώσει τα προσχήματα της ανθρωπιάς είναι πολύ αδύναμα (τουλάχιστο μέχρι στιγμής) για να με πείσουν ότι βρισκόμαστε σε ικανή απόσταση από τη ζούγκλα προκειμένου να διαφοροποιούμαστε ουσιαστικά. Να σου υπενθυμίσω τις άπειρες περιπτώσεις που φτωχοί και αδύναμοι άνθρωποι έπρεπε να πληρώσουν δικηγόρο για να βρούν το δίκιο τους. Δηλάδή να πληρώσουν (πρόσεξε, εξοντωθούν οικονομικά όπως στην ζούγκλα εξοντώνονται άμεσα) για να πείσουν για κάτι στο οποίο έχουν ήδη δίκιο. Και χωρίς να τα καταφέρνουν πάντα.
 

Quote

Το κρίσιμο ερώτημα είναι: για ποιο λόγο κατηγορούμε αυτόν που πεινάει (και, στην τελική κινδυνεύει η ύπαρξή του) κι όχι αυτόν που τα μαζεύει.


Άν ψάξεις στο ζωϊκό βασίλειο, υπάρχει η απαντήση.

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

On 12/15/2017 at 11:12 PM, Aqua Marine said:

Βλέπω τα μοτίβα και τις ενστικτώδης συμπεριφορές που εκτείνονται μέχρι τον άνθρωπο, βλέπεις το νόμο και το μέτρο που υποτίθεται μας διαφοροποιούν από το ζωϊκό βασίλειο.

Μια διόρθωση: δε βλέπω, εστιάζω. Δεν αντιλέγω καθόλου πως υπάρχει και η δική σου οπτική. Αναφέρθηκε στον νόμο, επειδή είναι ένα σε γενικές γραμμές αξιόπιστο σημείο αναφοράς για το τι θεωρεί η κοινωνία γύρω από κάποιο θέμα - εν προκειμένω, το "κλέβω επειδή πεινάω".

On 12/15/2017 at 11:12 PM, Aqua Marine said:

Ο νόμος και το μέτρο που λειτουργεί κατά περίσταση για να σώσει τα προσχήματα της ανθρωπιάς είναι πολύ αδύναμα (τουλάχιστο μέχρι στιγμής) για να με πείσουν

Ε, κι εγώ τι είπα; Δεν έγραψα κατά λέξη πως οι ανθρώπινες κοινωνίες αποτυγχάνουν;

On 12/15/2017 at 11:12 PM, Aqua Marine said:

Άν ψάξεις στο ζωϊκό βασίλειο, υπάρχει η απαντήση.

ΟΚ, ήθελα να μάθω τι σκέφτεσαι εσύ γι' αυτό, αλλά δεν πειράζει.

Το πρόβλημα που βρίσκω στις "Φυσικές" προσεγγίσεις, είναι πως, κατά κανόνα, όποιος κοιτάζει, θα δει αυτό που θέλει. (Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με παραπέμπεις στο ζωϊκό βασίλειο αλλά πιθανότατα θα δω αυτό που θέλω να δω).

Άλλοι βλέπουν τη Φύση και λένε "επιβίωση του ισχυρού". Άλλοι την ξανακοιτάζουν και λένε "να, η Φύση δίνει σε όλους χώρο: και στον αδύναμο και στο δυνατό, και στο μικρό και στο μεγάλο". Και, εκεί που οι Στωϊκοί λένε "φρόντιζε να ζεις κατά Φύσιν", έρχεται κι ο Νίτσε και λέει "μα πως γίνεται να μη ζεις κατά Φύσιν;"

_____________________________________

Επειδή ήδη κινούμαστε εκτός θέματος, μισό λεπτό να κάνουμε ένα μικρό reboot.

On 12/14/2017 at 11:10 AM, Νεφέλη said:

Αυτό που υποστηρίζει αυτή η φιλοσοφία, είναι πως ηθική θα πρέπει να διαμορφώνεται και να εφαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και το συμφέρον του καθενός.

OK, γιατί;

Δηλαδή, πως τεκμηριώνεται πως η ηθική θα πρέπει να διαμορφώνεται κατ' αυτόν τον τρόπο; Είναι καλό για τον κάθε άνθρωπο; Είναι καλό για τους ανθρώπους που το αξίζουν; Είναι καλό για όλους τους ανθρώπους; Είναι καλό για τον άνθρωπο και τη Φύση γενικότερα; Είναι ένα είδος "Φυσικής" ηθικής;

Το να πούμε πως κάτι είναι ηθικό, είναι ένα θέμα. Πριν το πούμε, πρέπει να εξηγήσουμε με ποιο κριτήριο θεωρούμε κάτι ηθικό.

Ο Άνταμ Σμιθ ας πούμε, ανήκε στη γραμμή των Οφελιμιστών κι ήταν πολύ κοντά σε αυτό που λέει η πρόταση που λες. Νομιμοποίησε τον καπιταλισμό στον οποίο ζούμε, υποστηρίζοντας πως, στα πλαίσιά του, αν ο καθένας κυνηγά το συμφέρον του, τελικά ανεβαίνει το επίπεδο ολόκληρης της κοινωνίας. Κριτήριο δηλαδή κι εδώ είναι η ευημερία του συνόλου.

Ο Μαρξ (Διαλεκτικός Υλισμός) αμφισβήτησε τα επιχειρήματα του Σμιθ και προέταξε και πάλι το συμφέρον του συνόλου.

Η Ayn Rand (Objectivism) αδιαφορεί πλήρως για το σύνολο και θεωρεί τον αλτρουϊσμό ένα πρωτόγονο ένστικτο, υπόλειμμα του καιρού που ζούσαμε σε αγέλες. Χωρίζει τους ανθρώπους σε makers και takers και θεωρεί πως οι πρώτοι πάνε τον κόσμο (όχι όμως την κοινωνία) μπροστά και πρέπει να κάνουν ό,τι θέλουν, ακόμα και να χρησιμοποιούν τους άλλους.

Ο Max Stirner, ατομιστής αναρχικός, θεωρεί πως το πρωταρχικό είναι η ευτυχία του κάθε ατόμου χωριστά κι επισημαίνει την αντίφαση μεταξύ προσωπικής ευτυχίας και ύπαρξης της κοινωνίας.

Οπότε, καταλαβαίνεις την ερώτησή μου: αυτό που γράφεις, θεωρεί ηθικό αυτό που προάγει το συμφέρον του ατόμου ή το τεκμηριώνει κάπως παραπέρα;

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Quote

Το πρόβλημα που βρίσκω στις "Φυσικές" προσεγγίσεις, είναι πως, κατά κανόνα, όποιος κοιτάζει, θα δει αυτό που θέλει. (Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με παραπέμπεις στο ζωϊκό βασίλειο αλλά πιθανότατα θα δω αυτό που θέλω να δω).

Ναι ισχύει αυτό, και σίγουρα βλέπουμε αυτό που θέλουμε. Απλά υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που η γνώση των μοτίβων της φύσης, είναι γνώση. Το να αμφισβητεί κάποιος είναι θεμιτό, μόνο που κερδισμένος βγαίνει αυτός που μπορεί να προβλέψει και να παρέμβει (ή συμβαδίζει καλύτερα) πάνω σε αυτά τα μοτίβα.
 

Quote

 

Το κρίσιμο ερώτημα είναι: για ποιο λόγο κατηγορούμε αυτόν που πεινάει (και, στην τελική κινδυνεύει η ύπαρξή του) κι όχι αυτόν που τα μαζεύει.

 

Quote

ΟΚ, ήθελα να μάθω τι σκέφτεσαι εσύ γι' αυτό, αλλά δεν πειράζει.


Ναι δεν είναι κρυφό:
https://www.videoman.gr/84445

Συμπερασματικά, αυτός που πεινάει είναι ο αδύναμος, ο οποίος σε ένα βαθύ (μη -ανθρώπινο) επίπεδο αποκτά χαραχτηριστικά "λύκου Ωμέγα" τα οποία εμφανίζονται και στο ανθρώπινο επίπεδο με την αντίστοιχη ανθρώπινη ενδυμασία. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ ως ανθρώπινες κοινωνίες μοιάζουμε περισσότερο με κοπάδια, εν τούτοις σε κάποιες περιπτώσεις αναδύονται χαραχτηριστικά αγέλης.

Επομένως, ο φτωχός (αδύναμος), η αυτο-ενοχοποιούμενη(αδύναμη) ελληνική κοινωνία μαζί με τις μνημονιάκες (αποτυχημένες)κυβερνήσεις τους, διαθέτουν χαραχτηριστικά "λύκου Ωμέγα",  δηλαδή "καρπαζο-εισπράκτορα" απέναντι στους πλούσιους (δυνατούς), τους ευρωπαίους τραπεζίτες, το ΔΝΤ που αποτελούν τους "λύκους Αλφά, Βήτα" κ.λ.π. Και αυτό αν το δει κάποιος σαν επικεική εκτίμηση.
Πιο κυνικές γλώσσες (και όσο αφορά τις φτωχιές κοινωνίες) κάνουν λόγο όχι για "λύκους Ωμέγα" αλλά για "κοτόπουλα Ωμέγα" (λέμε τώρα), δήλαδή ρόλους χειρότερους του "καραπαζο-εισπράκτορα".


 

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ. Τώρα, στο ελάσσον του ζητήματος, λύκοι "άλφα" και "ωμέγα" δεν υπάρχουν. (Ευχάριστο βιντεάκι αν και το παραδέχομαι πως είναι κάπως δασκαλίστικο)

Τώρα, το ότι οι άνθρωποι έχουμε αγελαία ένστικτα, δεν το αμφισβητώ. Και είναι πραγματικότητα ότι οι άνθρωποι όσο ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές, ζούσαμε σε αγέλες. Τώρα, το πως ήταν οργανωμένες αυτές οι αγέλες είναι ακόμα μεγάλο ζήτημα και δεν νομίζω να έχει βρεθεί οριστική απάντηση. Και πάλι όμως, από τότε που ζούσαμε στις σπηλιές, από πλευράς εξέλιξης, έχει περάσει ελάχιστος καιρός. Έτσι, είναι αρκετά φυσικό να εμφανίζουμε ακόμα "ζωώδη" συμπεριφορά σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και σε τομείς στους οποίους δε θα το περιμέναμε.

Οι παρατηρήσεις σου είναι λοιπόν, εν πολλοίς σωστές (τα παραπάνω τα καταγράφω ως τις επιμέρους αντιρρήσεις μου). Γνώμη μου είναι πάντως πως, οποιοσδήποτε κι αν είναι ο εξελικτικός προγραμματισμός μας, δεν είναι κάτι το οποίο είναι ανάγκη να μας σκλαβώνει δια βίου. Αντίθετα, μόνη περίπτωση να ξεφύγουμε από αυτόν, είναι να τον μάθουμε καλά.

Στα παραπάνω πλαίσια (στο φιλοσοφικό πλαίσιο στο οποίο κινούμαστε στο θέμα του νήματος), θα πρόσθετα μόνο πως εγώ, πλέον, έχω καταλήξει: όταν κάποιο "φταίξιμο" είναι μοιρασμένο μεταξύ του αδύναμου και του ισχυρού, τότε την ευθύνη την έχει ο ισχυρός. Κι αυτό διότι στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ισχυρός έχει επιλογές, ενώ ο αδύναμος όχι.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...