Στα 20χλμ έχει βενζινάδικο

[Αρχάγγελος]

Πρέπει να συναντηθώ με το φορτηγό από μία μεταφορική για να παραλάβω ένα δέμα. Βρισκόμαστε και οι δύο σε ξένη χώρα και τα μέρη δε μας είναι και πολύ γνωστά. Το κοντινότερο σημείο που μας βολεύει είναι επί της εθνικής οδού Α1 στην οποία αυτός θα κινείται. Εγώ έχω πρόσβαση στην Α1 μέσω της Α2 και της Ε345, που την συναντάνε σε δύο διαφορετικά σημεία με απόσταση μεταξύ τους περίπου 15χλμ. Αποφασίζω λοιπόν να πάω στην Α1 μέσω της Α2, να τον συναντήσω σε κάποιο σημείο μεταξύ των δύο εξόδων, να βγω στην επόμενη έξοδο (Ε345) και να γυρίσω σπίτι μου.

Πράγματι συμφωνούμε ότι έτσι θα γίνει. Εκτιμούμε ότι στα 15 αυτά χιλιόμετρα όλο και κάπου θα μπορούμε να σταματήσουμε με ασφάλεια, άρα όποιος φτάσει πρώτος ενημερώνει -με ένα τηλεφώνημα- τον άλλο για το σημείο συνάντησης.

Μπαίνω λοιπόν στην Α1 από την Α2, κινούμαι επί της εθνικής και πουθενά κάποιο ασφαλές σημείο! Ούτε πάρκινκγ, ούτε βενζινάδικο, τίποτα. Περνάω την έξοδο που θα έπρεπε να είχα πάρει (Ε345) και αναγκαστικά συνεχίζω μέχρι να βρω ασφαλές σημείο στάθμευσης. Καλώ τον οδηγό και του εξηγώ ότι πέρασα την έξοδό μου, συνεχίζω αναγκαστικά μέχρι το πρώτο ασφαλές σημείο, χωρίς να γνωρίζω που είναι αυτό. Ζητάω το στίγμα του. Μου λέει ότι τώρα μόλις πέρασε την έξοδο για Α2, άρα ήταν στο σημείο που εγώ μπήκα. Του απαντάω ότι εγώ είμαι αντίστοιχα στα ΙΚΕΑ και μου λέει ότι κατάλαβε που είμαι. Κοιτάει στο GPS και με ενημερώνει ότι στα 20 χλμ έχει βενζινάδικο. Του απαντώ ότι  είμαι διατεθιμένος να κάνω άλλα 20χλμ προκειμένου να σταματήσουμε με ασφάλεια και συνεχίζω στον δρόμο μου. Ελάχιστο χρόνο αργότερα, βλέπω μπροστά μου το βενζινάδικο. Τότε συνειδητοποιώ ότι τα 20χλμ ήταν η απόσταση από το σημείο που αυτός βρισκόταν και όχι εγώ.

Μιλούσαμε για το ίδιο σημείο προορισμού, αλλά από διαφορετικό σημείο εκκίνησης ο καθένας. Η πληροφορία που ζήτησα ήταν από το δικό μου σημείο και αυτή θεώρησα ότι μου έδωσε. Εκείνος ήταν σε θέση να μου δώσει την πληροφορία από το δικό του σημείο, αυτή μου έδωσε αλλά δε μου το επισήμανε.

Όπως και να έχει, μιας και κινούμασταν στον ίδιο δρόμο, προς ίδια κατεύθυνση, αργά ή γρήγορα θα περνούσαμε από το ίδιο σημείο, όπως και έγινε.

 

Το μήνυμα που θέλω να περάσω μέσα από αυτή την ιστορία είναι το εξής:

Κάθε άνθρωπος βλέπει τα πράγματα μέσα από τη δική του θέση και τη δική του σκοπιά. Όταν συζητάμε για ένα θέμα και βρισκόμαστε ο καθένας σε διαφορετικό σημείο, θα πρέπει να έχουμε ένα κοινό σημείο αναφοράς. Δεν είναι πάντοτε εφικτό αυτός που προηγείται να σταματήσει και να περιμένει τον άλλο, ώστε να κινούνται στην ίδια βάση. Πολλές φορές η συνεννόηση πρέπει να γίνει "εν κινήση", με ροή και μεταβολή των δεδομένων.  Είναι σημαντικό λοιπόν, να γίνει αμφίπλευρη προσπάθεια ώστε να βρεθεί κοινό σημείο αναφοράς και βάση του σημείου αυτού να δίνονται τα δεδομένα, ώστε ο καθένας μόνος τους στη συνέχεια να τα περνάει στο δικό του σύστημα αναφοράς και να ερμηνεύει σωστά τα αποτελέσματα, για τον εαυτό του.