Jump to content

Από πότε η περηφάνια του να είσαι Έλληνας έγινε ρατσισμός;


Νεφέλη
 Share

Recommended Posts

Τον τελευταίο καιρό, έχω προσέξει να αναπτύσσεται ένα φαινόμενο που δεν μ’αρέσει καθόλου: το να σε χαρακτηρίζουν «ρατσιστή» εάν είσαι περήφανος που είσαι Έλληνας.

Έχουμε καταντήσει να απολογούμαστε που αγαπάμε την πατρίδα μας, την ιστορία της, τις παραδόσεις της, κλπ κλπ.

Τις προάλλες βρέθηκα σε μια συζήτηση, σχετικά με την αστρονομία, και όταν «γύρισε» κάπως το θέμα προς το πότε ανακαλύψαμε ότι η γη είναι στρογγυλή, έκανα το «μέγα λάθος» να υπερηφανευτώ ότι οι Έλληνες ήμασταν οι πρώτοι που κάναμε αυτή τη διαπίστωση. Έλληνες ήμασταν όλοι στην συζήτηση! Γιατί έπρεπε να αντιμετωπίσω επικριτικά βλέμματα και σχολιάκια που εμμέσως πλην σαφώς με χαρακτήριζαν εθνικίστρια (με την κακή έννοια) και ρατσίστρια;

Παρόμοιες συζητήσεις, για άλλα διάφορα θέματα, έχουν καταλήξει εκεί.

Ακόμα και εδώ μέσα έχει τύχει παλαιότερα να βρεθώ σ’αυτή τη θέση.

Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε γίναμε ρατσιστές όσοι είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας; Από πότε κάθε θετικό σχόλιο για την Ελλάδα μας πρέπει οπωσδήποτε να συνοδεύεται από αναγνώριση ότι «φυσικά όλοι οι λαοί είναι καλοί», για να μην παρεξηγηθούμε; Τι πάθαμε; Τι συνέβη; Κι εμένα γιατί δεν με ενημέρωσε κανείς τέλος πάντων;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εδώ οι ξένοι παραδέχονται ότι τα παρα πολλά πράγματα σε ιατρική φυσική κλπ γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα..

Τι να σου πω, είναι επηρεασμένοι από τα πολιτικά που συμβαίνουν αυτην την περίοδο και με το παραμικρό "τσινανε";

Link to comment
Share on other sites

Το θέμα είναι μεγάλο.

Προσωπικά το εστιάζω γύρω από 4 σημεία.


Το πρώτο, είναι ο κοσμοπολίτικος χαραχτήρας που έχουμε σαν λαός, που μας αρέσει να ταξιδεύουμε, να γνωρίζουμε καινούργια πράγματα, να αφομοιώνουμε και να αφομοιωνόμαστε, έχοντας μια αποκεντρωτική σχετικά στάση σε σχέση με τα εγχώρια τεκταινόμενα, πολλά εκ των οποίων μας δυσαρεστούν.

Το δεύτερο σημείο είναι τα ντόπια κουσούρια, με προεξέχων, αυτό του αντί να προβαίνουμε σε έντονο (έστω)ανταγωνισμό για να προκύψει το καλύτερο, προβαίνουμε σε άγριο αλληλοσπαραγμό, επειδή ποτέ δεν συνιστούσαμε ενιαία κοινωνία αλλά μια σύνθεση ομάδων, συμμοριτών, ταγμάτων, κ.λ.π. με διακαή πόθο την ολοκληρωτική επικράτηση πάνω σε όλους τους άλλους -αν όχι το σβήσιμό τους από τον χάρτη. Αυτό είναι στις περισσότερες περιπτώσεις όντως μείον(-), αλλά θεωρώ πως υπάρχει σοφία και σε αυτό (αλλά δεν είναι επί του παρόντος).

Το τρίτο σημείο είναι η αρχαία πολιτισμική κληρονομιά, οι αρχαίες ρίζες, και η σύνδεσή(;)ακόμη και του πιο αμέτοχου της ελληνικής παιδείας (αλλά ειλικρινή και έντιμου) σε ένα βαθύ και ξεχασμένο επίπεδο με τον θεϊκό σπινθήρα, τον ανώτερο νου, και το υπερβατικό κάλος. Ποιότητες που από τα παλιά χρόνια είχαν πολλούς εχθρούς, έδειχναν να χαλάνε τη σούπα, και προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε μη-φιλικό περιβάλλον. Η καθυπόταξη αυτού του στοιχείου, από αυτοκρατορίες που πέρασαν από αυτό τον τόπο αλλά και από δοτές κυβερνήσεις και ιερατεία που φτάνουν μέχρι σήμερα, δημιούργησαν ένα είδος ηττοπάθειας και ανάγκης για κηδεμόνες και προστάτες, εξοβελίζοντας “αυτό” το πολύτιμο που υπάρχει πίσω από αυτές τις ποιότητες.


Το τέταρτο σημείο είναι η εδραίωση της αριστερής ιδεολογικής κοσμο-θέασης και στα ελληνικά πράγματα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πράγμα που σημαίνει ότι τα εθνικά ζητήματα περνούσαν και μέσα από τα κομμουνιστικά φίλτρα. Ακόμη και μέσα σε αυτά, η πρώϊμη αριστερά διατήρησε τις έννοιες του έθνους, τα εθνικά σύμβολα και την εθνική υπερηφάνεια ως αναπόσπαστα κομμάτια του πατριωτισμού.
Η ζυμώσεις της δεκαετίας του 60' απέδωσαν σχετικά αναθεωρητικά ένα πιο ελευθεριακό και αναρχικό περιεχόμενο που εκ φύσεως αντιτίθεται σε οτιδήποτε έχει σχέση με θέματα, έθνους, συνόρων, ιστορικής συνέχειας κ.λ.π. Ένας “προθάλαμος” για την ρευστότητα της εποχής που βιώνουμε σήμερα -μισό αιώνα μετά- και που χαρακτηρίζεται από μηδενιστικές τάσεις που εξισώνουν το έθνος με τον εθνικισμό,και την αγάπη για την πατρίδα με το ναζισμό. Κινήσεις οι οποίες σαφώς έχουν σκοπιμότητα(ατζέντα) σε όλη την Ευρώπη εκτός από την απύθμενη αφέλεια στον τόπο μας.

Το ρεζουμέ που προκύπτει από τη σύνθεση αυτών των τεσσάρων σημείων, είναι ότι η ισοπέδωση(ρευστοποίηση) λέξεων και εννοιών είναι εν μέρη φυσική αλλά ταυτόχρονα και αρκετά κατευθυνόμενη στον επικοινωνιακό πόλεμο των πραγματικοτήτων.
Το να είναι κανείς περήφανος/η για την καταγωγή και τον τόπο του, έχει κατά τη γνώμη μου αξία στο βαθμό που ξανα-ανακαλύπτει το βαθύτερο πνεύμα του τόπου μέσα από το σημερινό δημιουργικό πνεύμα της εποχής, προκειμένου να υπάρξει ιστορική συνέχεια και όχι μια ακόμη γκροτέσκο επανάληψη.
Είναι ασύλληπτη ανοησία να καταστρέφει κάποιος (είτε εσκεμμένα είτε από αφέλεια) κάτι τόσο “πολύτιμο” εκεί που άλλοι το ψάχνουν, άλλοι το κλέβουν, άλλοι προσπαθούν να το σπουδάσουν, και άλλοι το φθονούν.




 

Edited by Aqua Marine
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

9 hours ago, Νεφέλη said:

...υπερηφανευτώ ότι οι Έλληνες ήμασταν...
...θετικό σχόλιο για την Ελλάδα μας ...

Προσπάθησε την επόμενη φορά να αναφέρεσαι σε τρίτο πρόσωπο για αυτούς που κάναν τις ανακαλύψεις, και κοίτα αντιδράσεις.

Link to comment
Share on other sites

9 hours ago, Τράγου Κέρατο said:

Στο θέμα της περηφάνιας με καλύπτει ο George Carlin.

Ο Carlin είναι από τους αγαπημένους μου. Πάντα τα καταφέρνει να με κάνει να γελάσω! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα συμφωνώ με τα όσα λέει.

Στην προκείμενη, ναι, έχει δίκιο ότι δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή κατά τύχη γεννήθηκες Έλληνας. Μπορείς απλά να χαίρεσαι γι’αυτή την καλή σου τύχη. Ως εδώ... μαζί σου φίλε μου Carlin!

Όταν όμως λέω «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα», σημαίνει ότι αφ’ενός ευχαριστώ την καλή μου τύχη που γεννήθηκα Ελληνίδα, αλλά αφ’ετέρου ότι κάνω ότι μπορώ για να διαφυλάξω και να συνεχίσω όλα όσα κάνουν την καταγωγή μου σπουδαία: να μάθω την ιστορία της, τις επιτυχίες της, τις προσωπικότητές της που έμειναν αθάνατες, να διδαχτώ από τα λάθη της, να αναδείξω τα σωστά της, να διατηρήσω τα έθιμα και τις παραδόσεις της και να τα παραδώσω όλ’αυτά στα παιδιά μου. Κάθε φορά λοιπόν που βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου στο να τιμήσω και να διατηρήσω το ελληνικό Πνεύμα, ναι, νιώθω περήφανη! Γιατί είναι κάτι που εγώ κάνω και όχι που έλαβα τυχαία έτοιμο.

Αντίθετα, εάν απλά κάθομαι στην απόλυτη άγνοιά μου για όλ’αυτά, συμπεριφέρομαι ως κάφρος και λέω «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα»... Ε, τότε είμαι για σφαλιάρες!

Έγινα κατανοητή; 

Link to comment
Share on other sites

5 hours ago, Aqua Marine said:

ο κοσμοπολίτικος χαραχτήρας που έχουμε σαν λαός

Σύμφωνοι. Βέβαια, αυτό, το χαρακτηριστικό, όπως γράφεις, μας έχει βοηθήσει διαχρονικά να πάμε μπροστά.

5 hours ago, Aqua Marine said:

ποτέ δεν συνιστούσαμε ενιαία κοινωνία αλλά μια σύνθεση ομάδων, συμμοριτών, ταγμάτων, κ.λ.π. με διακαή πόθο την ολοκληρωτική επικράτηση πάνω σε όλους τους άλλους -αν όχι το σβήσιμό τους από τον χάρτη.

Εδώ διαφωνώ. Το "σβήσιμο από το χάρτη" είναι κάτι πολύ πρόσφατο. Στην αρχαία Ελλάδα, η σπουδή του καθενός να ξεπεράσει τον άλλον λειτουργούσε ωφέλιμα για την κοινωνία επειδή υπήρχε συναγωνισμός κι όχι ανταγωνισμός (ή, έστω, όπου υπήρχε συναγωνισμός υπήρχε πρόοδος κι όπου υπήρξε ανταγωνισμός υπήρξε κατάρρευση). Όσο για τους διωγμούς από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και μετά, εκεί έχουμε κράτος-εξουσία εναντίον λαού, το οποίο είναι κάτι το διαφορετικό.

5 hours ago, Aqua Marine said:

καθυπόταξη αυτού του στοιχείου, από αυτοκρατορίες που πέρασαν από αυτό τον τόπο αλλά και από δοτές κυβερνήσεις και ιερατεία που φτάνουν μέχρι σήμερα, δημιούργησαν ένα είδος ηττοπάθειας και ανάγκης για κηδεμόνες και προστάτες, εξοβελίζοντας “αυτό” το πολύτιμο που υπάρχει πίσω από αυτές τις ποιότητες.

Εδώ, σε γενικές γραμμές συμφωνούμε.

5 hours ago, Aqua Marine said:

Το τέταρτο σημείο είναι η εδραίωση της αριστερής ιδεολογικής κοσμο-θέασης και στα ελληνικά πράγματα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πράγμα που σημαίνει ότι τα εθνικά ζητήματα περνούσαν και μέσα από τα κομμουνιστικά φίλτρα.

Αυτό, ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω. Τι σημαίνει "εδραίωση αριστερής ιδεολογικής κοσμοθέασης" και πως αποδεικνύεται αυτό;

5 hours ago, Aqua Marine said:

Η ζυμώσεις της δεκαετίας του 60' απέδωσαν σχετικά αναθεωρητικά ένα πιο ελευθεριακό και αναρχικό περιεχόμενο που εκ φύσεως αντιτίθεται σε οτιδήποτε έχει σχέση με θέματα, έθνους, συνόρων, ιστορικής συνέχειας κ.λ.π.

Εδώ διαφωνώ πάρα πολύ με την ανάγνωση. Αν μου έλεγες "δεκαετία του '90" θα έλεγα ΟΚ. Αλλά δεκαετία του '60; Τουλάχιστον στον ελλαδικό χώρο, τα κινήματα που αναπτύχθηκαν, κινήθηκαν κυρίως γύρω από το χώρο του Κέντρου (κάτι το οποίο προσπαθεί να αναθεωρήσει η Αριστερά) με κεντρικό αίτημα μια σύγχρονη αστική δημοκρατία στην Ελλάδα. Το τι συνέβη από το 1990 και μετά είναι μια άλλη ιστορία και ευθύνες δε φέρει μόνο η Αριστερά σε αυτό. Ο εθνομηδενισμός βολεύει πολλούς.

 

6 minutes ago, Νεφέλη said:

Στην προκείμενη, ναι, έχει δίκιο ότι δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή κατά τύχη γεννήθηκες Έλληνας. Μπορείς απλά να χαίρεσαι γι’αυτή την καλή σου τύχη. Ως εδώ... μαζί σου φίλε μου Carlin!

Περί αυτού πρόκειται.

6 minutes ago, Νεφέλη said:

Όταν όμως λέω «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα», σημαίνει ότι αφ’ενός ευχαριστώ την καλή μου τύχη που γεννήθηκα Ελληνίδα, αλλά αφ’ετέρου ότι κάνω ότι μπορώ για να διαφυλάξω και να συνεχίσω όλα όσα κάνουν την καταγωγή μου σπουδαία:

Όταν λες «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα», σημαίνει ότι λες «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα» τελεία.

Το τι κάνεις, άσε να φανεί μόνο του. Οι πράξεις μιλάνε πάντα πιο δυνατά από τα λόγια. Είναι σταθερή μου πεποίθηση άλλωστε πως αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που κάνουμε, όχι αυτό που λέμε.

Όπως επίσης, μια ακόμα σταθερή μου πεποίθηση εδώ και πολλά χρόνια (έχω έγγραφα που το αποδεικνύουν) είναι πως πολύ απλά δεν ξέρουμε τη χώρα μας και τον πολιτισμό μας κι ακριβώς επειδή δεν την ξέρουμε δε γίνεται να (λέμε πως) την αγαπάμε. Ουσιαστικά, ο εθνικισμός είναι μια μορφή άγνοιας του πολιτισμού μας (ξερωγώ, βγαίνει ο άλλος και λέει "Υ ΕΛΛΟΙΝΑΙΣ ΠΗΓΑΝ ΠΡΟΤΟΙ ΣΤΩ ΦΕΓΚΑΡΙ!!11!!" επειδή διάβασε για την "Αληθινή Ιστορία" του Λουκιανού και δεν του φαίνεται καθόλου σπουδαίο πως κάποιος έγραψε τότε επιστημονική φαντασία στα ελληνικά , αντίθετα, πρέπει να βαλθεί να "αποδείξει" κάτι εξωπραγματικό για τους Έλληνες).

 

Link to comment
Share on other sites

Quote

Σύμφωνοι. Βέβαια, αυτό, το χαρακτηριστικό, όπως γράφεις, μας έχει βοηθήσει διαχρονικά να πάμε μπροστά.


Για θετικό το έχω.
 

Quote

Εδώ διαφωνώ. Το "σβήσιμο από το χάρτη" είναι κάτι πολύ πρόσφατο. Στην αρχαία Ελλάδα, η σπουδή του καθενός να ξεπεράσει τον άλλον λειτουργούσε ωφέλιμα για την κοινωνία επειδή υπήρχε συναγωνισμός κι όχι ανταγωνισμός (ή, έστω, όπου υπήρχε συναγωνισμός υπήρχε πρόοδος κι όπου υπήρξε ανταγωνισμός υπήρξε κατάρρευση). Όσο για τους διωγμούς από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και μετά, εκεί έχουμε κράτος-εξουσία εναντίον λαού, το οποίο είναι κάτι το διαφορετικό.


Όσο και άν μας αρέσει να μιλάμε με καλά λόγια για εκείνο το παρελθόν, επέτρεψέ μου να έχω τις επιφυλάξεις μου ότι ο συναγωνισμός και η ευγενής άμιλλα ήταν τόσο ιδεατή όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε. Μη ξεχνάς ότι οι ιστορικές αναφορές και μαρτυρίες προέρχονται από ανθρώπους με αδυναμίες, προτιμήσεις και ίσως κάποια φίλτρα που εξωραϊζουν κάπως τα πράγματα. Κάτι σαν τη σημερινή photoshopia. Αυτό  σαν δική μου εκτίμηση που δεν σημαίνει ότι είναι και η απόλυτη πραγματικότητα.
 

Quote

Αυτό, ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω. Τι σημαίνει "εδραίωση αριστερής ιδεολογικής κοσμοθέασης" και πως αποδεικνύεται αυτό;

 

Ναι, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και η πιο εύστοχη έκφραση. Εννοούσα περισσότερο ότι τα αριστερά προτάγματα και οι ιδεολογικές θέσεις είχαν μπει για τα καλά στις ζυμώσεις των λαϊκών τάξεων αλλά και των διανοουμένων, της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας κ.λ.π΄. 

 

Quote

Εδώ διαφωνώ πάρα πολύ με την ανάγνωση. Αν μου έλεγες "δεκαετία του '90" θα έλεγα ΟΚ. Αλλά δεκαετία του '60; Τουλάχιστον στον ελλαδικό χώρο, τα κινήματα που αναπτύχθηκαν, κινήθηκαν κυρίως γύρω από το χώρο του Κέντρου (κάτι το οποίο προσπαθεί να αναθεωρήσει η Αριστερά) με κεντρικό αίτημα μια σύγχρονη αστική δημοκρατία στην Ελλάδα. Το τι συνέβη από το 1990 και μετά είναι μια άλλη ιστορία και ευθύνες δε φέρει μόνο η Αριστερά σε αυτό. Ο εθνομηδενισμός βολεύει πολλούς.

 

Εννούσα σε διεθνές επίπεδο (μάλλον δεν διευκρίνησα).  Στην Ελλάδα δεχτήκαμε αυτά τα κύματα με χρονοκαθυστέρηση για τους γνωστούς λόγους αλλά τα δεχτήκαμε. Οι αλλαγές στην  αριστερά όμως συνέβαιναν και ας ήταν αρχικά αγνοούντες οι περισσότεροι. Έπειτα, το "ελευθεριακό" κύμα δεν ήταν στενά πολιτικό, είχαμε τις "μπουάτ", το "περιβόλι και η χαρά" που λέει και το τραγούδι του Κραουνάκη, τα χιπιά των ελληνικών 70's - πολλά εκ των οποίων αριστεροχιπιά κ.λ.π.  Όσο για το ότι εθνομηδενισμός βολεύει πολλούς, συμφωνώ πλήρως.

 

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

23 hours ago, Τράγου Κέρατο said:

Όταν λες «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα», σημαίνει ότι λες «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα» τελεία.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπαίνει πλέον η ρημάδα η τελεία και υπονοείται ρατσισμός!

 

23 hours ago, Τράγου Κέρατο said:

Όπως επίσης, μια ακόμα σταθερή μου πεποίθηση εδώ και πολλά χρόνια (έχω έγγραφα που το αποδεικνύουν) είναι πως πολύ απλά δεν ξέρουμε τη χώρα μας και τον πολιτισμό μας κι ακριβώς επειδή δεν την ξέρουμε δε γίνεται να (λέμε πως) την αγαπάμε. Ουσιαστικά, ο εθνικισμός είναι μια μορφή άγνοιας του πολιτισμού μας (ξερωγώ, βγαίνει ο άλλος και λέει "Υ ΕΛΛΟΙΝΑΙΣ ΠΗΓΑΝ ΠΡΟΤΟΙ ΣΤΩ ΦΕΓΚΑΡΙ!!11!!" επειδή διάβασε για την "Αληθινή Ιστορία" του Λουκιανού και δεν του φαίνεται καθόλου σπουδαίο πως κάποιος έγραψε τότε επιστημονική φαντασία στα ελληνικά , αντίθετα, πρέπει να βαλθεί να "αποδείξει" κάτι εξωπραγματικό για τους Έλληνες).

23 hours ago, Νεφέλη said:

εάν απλά κάθομαι στην απόλυτη άγνοιά μου για όλ’αυτά, συμπεριφέρομαι ως κάφρος και λέω «είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα»... Ε, τότε είμαι για σφαλιάρες!

 

Link to comment
Share on other sites

16 hours ago, Aqua Marine said:

Εννούσα σε διεθνές επίπεδο (μάλλον δεν διευκρίνησα).  Στην Ελλάδα δεχτήκαμε αυτά τα κύματα με χρονοκαθυστέρηση για τους γνωστούς λόγους αλλά τα δεχτήκαμε. Οι αλλαγές στην  αριστερά όμως συνέβαιναν και ας ήταν αρχικά αγνοούντες οι περισσότεροι. Έπειτα, το "ελευθεριακό" κύμα δεν ήταν στενά πολιτικό, είχαμε τις "μπουάτ", το "περιβόλι και η χαρά" που λέει και το τραγούδι του Κραουνάκη, τα χιπιά των ελληνικών 70's - πολλά εκ των οποίων αριστεροχιπιά κ.λ.π.  Όσο για το ότι εθνομηδενισμός βολεύει πολλούς, συμφωνώ πλήρως.

Ναι, απλώς επειδή έχουμε εστιάσει στην Ελλάδα, γι' αυτό συμπέρανα πως μιλάμε για τον ελλαδικό χώρο.

Θα μου επιτρέψεις να επιμείνω λίγο στο τι συνέβη εκεί τη δεκαετία του '60-'70. Διότι τότε έχουμε μια ανήσυχη νέα γενιά η οποία αντιστοιχεί στους αμερικανούς Baby Boomers. Οι αναφορές είναι σε γενικές γραμμές κοινές (οι αμερικανοί έχουν τον Bob Dylan, εμείς το Διονύση Σαββόπουλο ας πούμε). Στις ΗΠΑ η αντίστοιχη γενιά θα ενηλικιωθεί και θα κάνει πρόεδρο τον Ρέηγκαν. Στην Ελλάδα θα κάνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, αλλά θα γνωρίσει την ακμή της με το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. Εδώ το "αριστερά-δεξιά" είναι υπέρ το δέον απλουστευτικό και δεν περιγράφει σε αρκετό βάθος το τι συνέβη - αλλά επειδή είναι μεγάλο θέμα συζήτησης το κόβω εδώ.

Μια και είπες "μπουάτ", μια οπτική για το "Νέο Κύμα" στο τραγούδι είναι η εξής: μέχρι τη δεκαετία του 1970 είχαμε δύο τελείως διαφορετικά είδη τραγουδιού στην Ελλάδα. Το λαϊκό (μέρος του οποίου ήταν και το ρεμπέτικο) το οποίο το θεωρούσαν υποδεέστερο και το αστικό (Αττίκ, Μαρούδας κλπ.) το οποίο το προτιμούσαν οι ανώτερες τάξεις και, κατά συνέπεια, το θεωρούσαν ανώτερο. Τη δεκαετία του 1970 αρχίζει να εκκολάπτεται, για πρώτη φορά στην ελληνική κοινωνία, η μεσαία τάξη, η οποία θα αναδυθεί τη δεκαετία του 1980. Καθώς λοιπόν μια νέα τάξη αρχίζει να παίρνει τη θέση της στην κοινωνία, δημιουργεί και τη δική της τέχνη. Έτσι, έρχεται το Νέο Κύμα για να πάρει στοιχεία και από το λαϊκό και από το αστικό τραγούδι (αν και όχι χωρίς διαμάχες, ας πουμε το "Άγαλμα" του Πλέσσα, ενώ είναι καθαρά Νέο Κύμα, κατηγορήθηκε πως "βάζει τα μπουζούκια στο ωραίο μας κίνημα" δε θυμάμαι από ποιον). Από το 1968-69 που πρωτοεμφανίζεται, μέσα σε είκοσι χρόνια έχει μετεξελιχθεί στο σημερινό έντεχνο τραγούδι το οποίο, μεταξύ μας, παρακμάζει, μαζί με τη μεσαία τάξη στην Ελλάδα.

Συγνώμη για την παρέκβαση από το κυρίως θέμα :)

Link to comment
Share on other sites


 

Quote

Εδώ το "αριστερά-δεξιά" είναι υπέρ το δέον απλουστευτικό και δεν περιγράφει σε αρκετό βάθος το τι συνέβη


Στην πραγματικότητα πρόκειται για παλαιολιθικούς όρους που δεν αποδίδουν εδώ και χρόνια την πραγματικότητα, απλά επειδή κάναμε αναφορά στο παρελθόν, δεν θα μπορούσε να γίνει κατανοητή χωρίς αυτούς. Από ένα βαθύ και αποστασιοποιημένο επίπεδο, αυτοί οι όροι υπήρξαν για να συντηρείται ένα παιχνίδι διπόλων και αντιπαλότητας για τις μάζες. Άν και το αντιμετωπίζουμε διαφορετικά απ'ότι αν ήμασταν σε άλλη εποχή, ωστόσο, υπήρχαν και παλιά αρκετοί που έβλεπαν πίσω από τα δίπολα.

 

Quote

Το πρώτο, είναι ο κοσμοπολίτικος χαραχτήρας που έχουμε σαν λαός, που μας αρέσει να ταξιδεύουμε, να γνωρίζουμε καινούργια πράγματα, να αφομοιώνουμε και να αφομοιωνόμαστε, έχοντας μια αποκεντρωτική σχετικά στάση σε σχέση με τα εγχώρια τεκταινόμενα, πολλά εκ των οποίων μας δυσαρεστούν.

Quote

Σύμφωνοι. Βέβαια, αυτό, το χαρακτηριστικό, όπως γράφεις, μας έχει βοηθήσει διαχρονικά να πάμε μπροστά.


Επειδή ίσως να άφησα κάποια ερωτηματικά, ο κοσμοπολίτικος χαραχτήρας συμφωνούμε ότι είναι θετικός και θεμιτός. Στη σύνθεσή του όμως με κάποια άλλα σημεία, είχε κάποτε και αυτή την απόληξη: 
 


 

 

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

On 2/16/2018 at 5:36 PM, Aqua Marine said:

Στην πραγματικότητα πρόκειται για παλαιολιθικούς όρους που δεν αποδίδουν εδώ και χρόνια την πραγματικότητα

Εδώ είμαι υποχρεωμένος να παρουσιάσω την ακαδημαϊκή άποψη. Η οποία λέει πως οι όροι "αριστερά-δεξιά" είναι αρκετά ασαφείς. Πραγματικά, δεν έχει βρεθεί κανένα αξιόπιστο κριτήριο σύμφωνα με το οποίο να μπορείς να κατατάξεις τα κόμματα σε αριστερά και δεξιά. Ό,τι κριτήριο και να βάλεις, κάποιο θα ξεφεύγει. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως ένας τρόπος ταξινόμησης των κομμάτων.

On 2/16/2018 at 5:36 PM, Aqua Marine said:

Επειδή ίσως να άφησα κάποια ερωτηματικά, ο κοσμοπολίτικος χαραχτήρας συμφωνούμε ότι είναι θετικός και θεμιτός. Στη σύνθεσή του όμως με κάποια άλλα σημεία, είχε κάποτε και αυτή την απόληξη: 

Τη θυμάμαι αρκετά ζωντανά αυτήν την εποχή. Και, ναι, ήταν τόσο άσχημη απόληξη, όσο φαίνεται από τη διαφήμιση. Πιστεύω βέβαια πως πρέπει να τη δούμε στο ιστορικό της πλαίσιο για να καταλάβουμε καλύτερα γιατί εκδηλώθηκε με αυτόν τον τρόπο, γιατί τότε και τι άφησε πίσω της. Εν συντομία, πιστεύω πως ο "εισαγόμενος" ήταν η πρώτη εκδήλωση του ευρωλιγούρη.

Link to comment
Share on other sites

On 2/15/2018 at 9:49 AM, Νεφέλη said:

Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπαίνει πλέον η ρημάδα η τελεία και υπονοείται ρατσισμός!

Κοίτα, εγώ μιλάω για όταν μπαίνει η τελεία. Κι όταν μπαίνει η τελεία, ακολουθούν αυτά που χώνει ο αείμνηστος George.

_______________________________

Επειδή το θέμα έχει τελματώσει λίγο:

Η χώρα μας, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, εξήλθε από μια τελείως αφύσικη κατάσταση: εθνικά ομοιογενής από το 1922 και μετά και χωρίς καμία επικοινωνία με τα γειτονικά έθνη από το 1945 και μετά.

Η εθνική ομοιογένεια που προέκυψε ως αποτέλεσμα της ανταλλαγής πληθυσμών έφερε ως αποτέλεσμα να διαδοθεί και μια σχετική μυθολογία, λες κι αυτή ήταν η κανονική κατάσταση για την Ελλάδα ανέκαθεν. Έχει τύχει να δω μεσήλικα να πέφτει από τα σύννεφα όταν μάθαινε πως κάποτε, στην Ελλάδα, υπήρχε, εδώ ελληνικό χωριό, παρακάτω τούρκικο, παραδίπλα σλάβικο, παρακείθε αρβανίτικο, βλάχικο κ.ο.κ.

Η έλλειψη επικοινωνίας με τους γείτονες, χειροτέρεψε το πράγμα. Ξεχάσαμε να επικοινωνούμε με άλλες, κοντινές μας, κουλτούρες. Στα παραπάνω πλαίσια ήταν λογικό να δημιουργηθεί μια υπερβολή. Κι όπως, ας πούμε, ένας Αεκτζής, σε παρέα αεκτζήδων, θα πει πράγματα για τον ΠΑΟΚ που δε θα τα έλεγε ποτέ στο φίλο του που τυχαίνει να είναι Παοκτζής, ε, έτσι κι εδώ στην Ελλάδα, συνηθίσαμε να φερόμαστε με τρόπο με τον οποίο δε θα φερόμασταν αν επικοινωνούσαμε με άλλες κουλτούρες όπως επικοινωνούσαμε παλιότερα.

'Ηρθε ο καιρός, η αφύσικη κατάσταση έλαβε τέλος, βρεθήκαμε να έχουμε συνηθίσει λάθος, μας φαίνεται περίεργο.

ΒΕΒΑΙΑ, αυτό δε σημαίνει πως η αφύσικη κατάσταση δε δημιούργησε υπερβολή κι από την αντίθετη πλευρά. Όπως υπάρχουν οι συμπεριφορές που προσβάλλουν, αντίστοιχα αναπτύχθηκε κι η παράταξη των μημουάπτου, εκείνοι οι τύποι οι οποίοι θεωρούν προσβλητική την παραμικρή νύξη.

Σε ένα πιο μακροπρόθεσμο πλαίσιο, όλα αυτά είναι φυσιολογικές "αναταράξεις" μιας εποχής η οποία φέρνει αλλαγές. Θα ξανααποκτήσουμε βαλκάνιους (κ.α.) γείτονες, θα τους μάθουμε και πάλι από την αρχή, θα βρούμε πως θα συνεννοούμαστε μαζί τους.

Link to comment
Share on other sites

Quote

Η έλλειψη επικοινωνίας με τους γείτονες, χειροτέρεψε το πράγμα. Ξεχάσαμε να επικοινωνούμε με άλλες, κοντινές μας, κουλτούρες.

'Ηρθε ο καιρός, η αφύσικη κατάσταση έλαβε τέλος, βρεθήκαμε να έχουμε συνηθίσει λάθος, μας φαίνεται περίεργο.


Όλα καλά  μόνο που η ιστορία έχει αποδείξει πως όσο και καλή γειτονία και επικοινωνία να υπάρχει μεταξύ γειτονικών χωριών και λαών, όταν δεν υπάρχει καλή γειτονία μεταξύ των κηδεμόνων των λαών, οι καλές σχέσεις πάνε περίπατο. Μη ξεχνάς ότι είμαστε σε ένα τόξο με κρίσιμα συμφέροντα και πολύ "θερμοκεφαλίαση".
Επίσης καλή επικοινωνία και γειτονία μεταξύ των λαών και των εθνοτήτων που ζουν σε κοινό χώρο, δεν μπορεί να υπάρξει με άνοδο του ισλαμο-φασιμού στην ευρώπη (βλέπε κυρίως Γαλλία, Σουηδία), και κατά συνέπεια την άνοδο του παραδοσιακού φασιμού ως ανακλαστική "άμυνα" στη σταδιακή υπονόμευσης του μοντέλου "έθνους - κράτους" με όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που κάποτε πέτυχε.
Η καλές σχέσεις προϋποθέτουν  το σεβασμό όχι μόνο από την πλευρά του οικοδεσπότη, αλλά και του φιλοξενούμενου στα δεδομένα της χώρας που επισκέπτεται, και που μεθαύριο θα γίνει η δεύτερη πατρίδα του.
Νομίζω ότι κάπου τα έχουμε ξαναπεί.

Edited by Aqua Marine
Link to comment
Share on other sites

Ναι. Ξανακοιτάζοντας την προηγούμενη απάντησή μου στο νήμα, διαπιστώνω πως είναι αρκετά ελλειπής.

Βασική διαφορά στην "αφύσικη", όπως την περιγράφω, κατάσταση, είναι πως τότε υπήρχαν συγκεκριμένα πλαίσια αλληλεπίδρασης μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων. Αυτό δε σημαίνει πως η κατάσταση ήταν πάντα ιδανική ή πως δεν υπήρχαν προστριβές μεταξύ τους. Βλέπε Οθωμανική Αυτοκρατορία: αν ήσουν μουσουλμάνος, ήσουν, εκ των πραγμάτων, από θέση ισχύος.

Σήμερα, μετά από όσα περιγράψαμε, όπου αποκαταστάθηκε η επικοινωνία, λείπει αυτό το πλαίσιο αλληλεπίδρασης. Και μέχρι να βρεθεί, θα υπάρχουν προβλήματα.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...