Το στίγμα του παραφυσικού

[Τράγου Κέρατο]

Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο. Πάνω από το ήμισυ των Φινλανδών είχε μια εμπειρεία η οποία κατατάσσεται στο πλαίσιο του "παραφυσικού / υπερφυσικού". Για ποιο λόγο λοιπόν υπάρχει τόση σιωπή γύρω από το ζήτημα;

https://yle.fi/uutiset/osasto/news/finnish_research_project_probes_stigma_of_the_paranormal/10118552

Edited March 23, 2018 by Τράγου Κέρατο

[Νεφέλη]

Πιστεύω ότι, σε παγκόσμιο επίπεδο, το ποσοστό των ανθρώπων που είχαν έστω και μόνο μια «μεταφυσική» εμπειρία στην ζωή τους, είναι ιδιαίτερα υψηλό.

Γιατί τόση σιωπή; Αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου και του θέματος: ο φόβος του «στιγματισμού».

Το πραγματικό ερώτημα είναι: γιατί να υπάρχει αυτός ο φόβος;

[Sucore]

On 3/23/2018 at 10:28 PM, Νεφέλη said:

Πιστεύω ότι, σε παγκόσμιο επίπεδο, το ποσοστό των ανθρώπων που είχαν έστω και μόνο μια «μεταφυσική» εμπειρία στην ζωή τους, είναι ιδιαίτερα υψηλό.

Γιατί τόση σιωπή; Αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου και του θέματος: ο φόβος του «στιγματισμού».

Το πραγματικό ερώτημα είναι: γιατί να υπάρχει αυτός ο φόβος;

Δεν νομίζω να είναι θέμα φόβου αλλά θέμα μη ελέγχου των φαινομένων και εγκυρότητας των πληροφοριών.

[Τράγου Κέρατο]

Συγνώμη, το άρθρο το διαβάσατε;

[Νεφέλη]

8 hours ago, Τράγου Κέρατο said:

Συγνώμη, το άρθρο το διαβάσατε;

Επειδή με προβλημάτισε η ερώτησή σου, το ξαναδιάβασα μόλις τώρα.

Και εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω την ερώτησή σου...

[Τράγου Κέρατο]

Διότι το άρθρο δίνει κάποιες πρώτες απαντήσεις σε αυτά τα οποία ρωτάτε.

 

On 3/23/2018 at 10:28 PM, Νεφέλη said:

Πιστεύω ότι, σε παγκόσμιο επίπεδο, το ποσοστό των ανθρώπων που είχαν έστω και μόνο μια «μεταφυσική» εμπειρία στην ζωή τους, είναι ιδιαίτερα υψηλό.

 

Quote

Such experiences are surprisingly common. Based on population research, more than half the people in the Western world have had at least one experience that might be called “paranormal.”

 

On 3/23/2018 at 10:28 PM, Νεφέλη said:

Γιατί τόση σιωπή; Αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου και του θέματος: ο φόβος του «στιγματισμού».

Το πραγματικό ερώτημα είναι: γιατί να υπάρχει αυτός ο φόβος;

Ένα: μην τους πουν τρελούς

Quote

“What people were telling us, the vicissitudes of having told about these experiences – some of them, or most of them were really shocking. We think that’s because the experiences were not fitting the natural science-based way of thinking, where it's either normal or then it's pathological, and nothing in between. They are in-between experiences, so they were easily categorised as abnormal. There's only one truth and there is only one institutional truth, and that is the medical or psychiatric way of defining these,”

Ο φόβος αυτός έχει και απτές συνέπειες:

Quote

Some were given psychiatric diagnoses such as schizophrenia, and put on medication and even in mental institutions.

Δύο, είναι παράταιρες με την κοινωνία:

Quote

Western, and Nordic society in particular has a negative attitude towards phenomena seen as supernatural. These do not fit into the prevailing scientific worldview, nor do they sit with Lutheran doctrine that dominates the religious field in Finland

Τρία: θεωρούνται οπισθοδρομικές:

Quote

They are always reminding us of that time before modernity, which Finnish people are very scared of getting defined by. It's the worst thing. We are very easily labelled, like people who are less modern than for example the Swedes, and we are somehow shy about this. It's like these experiences are knocking at the door of this low and problematic self-esteem

Τέσσερα: υπάρχει ακαδημαϊκό ταμπού

Quote

Honkasalo claims first-hand experience of the taboo nature of her research subject, as she relates events around the publication of the Academy of Finland project findings in the book Mielen rajoilla (At the Limits of Mind) last autumn. At that time she was leading the research from her long-term post at the University of Turku.

 

[outis]

Θα πρέπει να είναι μάλλον πλατύ το εύρος της έρευνας αυτής για να βγάζει τέτοιο ποσοστό. Πλατύ στο τι είναι «παραφυσικό». Προσωπικά οι ανασταλτικοί παράγοντες σε πλήρως εκκοσμικευμένη κοινωνία (όπως η Φινλανδική) συνδέονται με την εκκοσμίκευση. Κι όχι με την επίσημη αλλά την προσωπική. Δηλαδή λείπει το πλαίσιο που θα μπορούσε να δώσει «κύρος» στις αφηγήσεις. Λείπει η αμφίδρομη αν θέλετε κοινωνικοποίηση του φαινομένου. Τι εννοώ; Η ελληνις «θείτσα» πχ που θα δει «κάτι» σε ύπνο ή ξύπνο, λειτουργεί μέρα σε δοκιμασμένο από το χρόνο παραδοσιακό πλαίσιο. Που από τη μια «ερμηνεύει» την εμπειρία της από τη μια και ανατροφοδοτεί το πλαίσιο από την άλλη (προφανώς και ήταν η Παναγία; ο Αη Δημήτρης, η Αγία Παρακευή! η της «άνοιξε» το «τρίτο μάτι» κτλ) και φυσικά νιώθοντας άνετα θα το κουβεντιάσει με φιλες ενθαρρύνοντας έτσι κι εκεινες να θυμηθούν περιστατικα. Ο Φινλανδός και η Φινλανδή από την άλλη θα δουν «κάτι» απόκοσμο αλλά πως θα το πρσδιορίσουν; Και χωρίς πλαίσιο πως να το περιορίσουν στα μέτρα μιας «εκλογίκευσης»; Και πως να το μοίραστουν; Σε αναλογία (ως ένα σημείο) μπορεί να συγκριθεί με τις ΗΠΑ παρόμοια ποσοστά άθεων/άθρησκων και κει. Αλλά πολύ ισχυρά πλαίσια ερμηνείας επίσης (θρησκευτικά ως ΟΥΦΟ).