Jump to content

Σχιζοφρένεια


Recommended Posts

Σχιζοφρένεια (εφεξής αναφερόμενος ως ΣΧ.): Ιατρικός όρος, που περιγράφει μια ιδιαίτερα περίπλοκη και όχι καλά κατανοητή κατάσταση. Είναι η πιο χρόνια και αναπηρική από τις σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές. Η σχιζοφρένεια μπορεί να είναι στην πραγματικότητα μια ενιαία διαταραχή, ή μια ομάδα διαταραχών με διαφορετικές αιτιολογίες. Εξαιτίας της πολυπλοκότητας της διαταραχής, μόνο λίγες από τις γενικεύσεις σχετικά μ' αυτή ισχύουν για όλους τους ανθρώπους που διαγιγνώσκονται ότι πάσχουν από ΣΧ.

 

Όταν εμφανιστούν σοβαρά ψυχωτικά συμπτώματα, τότε θεωρείται ότι το άτομο πάσχει από οξεία σχιζοφρένεια.

Ο όρος "Ψυχωτικός" σημαίνει ότι το άτομο έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα, ή ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει τις πραγματικές από τις μη πραγματικές εμπειρίες του.

Μερικοί άνθρωποι εμφανίζουν μόνο μιά φορά ένα τέτοιο ψυχωτικό επεισόδιο. Άλλοι εμφανίζουν πολλά επεισόδια κατά την διάρκεια της ζωής τους, αλλά τελικά κατορθώνουν να ζούν σχετικά σε καλό επίπεδο κατά τα μεσοδιαστήματα. Άλλα άτομα με χρόνια (συνεχή ή υποτροπιάζουσα) ΣΧ. μπορεί να μην επανέρχονται πλήρως και έτσι να απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία, συνήθως με φάρμακα, για τον έλεγχο των συμπτωμάτων τους. Μερικοί ασθενείς με χρόνια ΣΧ. μπορεί να μην είναι ποτέ ξανά σε θέση να ζήσουν χωρίς την βοήθεια ή την φροντίδα άλλων ανθρώπων.

 

Περίπου το 1% του πληθυσμού αναπτύσσει ΣΧ. κατά την διάρκεια της ζωής του.

Κατά την διάρκεια ενός έτους περίπου 0,11 - 0,14 ανά 1000 άτομα θ εμφανίσουν για πρώτη φορά σχιζοφρένεια. Μια δεδομένη χρονική στιγμή, 2,5 - 5 ανά 1000 άτομα έχουν την διάγνωση της σχιζοφρένειας. Τα δεδομένα αυτά αναγόμενα στον Ελληνικό πληθυσμό σημαίνουν ότι κάθε χρόνο περιμένουμε στην Ελλάδα 1000 - 1500 περίπου άτομα να εμφανίσουν για πρώτη φορά ΣΧ., 25000 - 50000 άτομα πάσχουν από αυτή μια δεδομένη χρονική στιγμή και 100000 περίπου Έλληνες θα αναπτύξουν ΣΧ. κατά την διάρκεια της ζωής τους. Η διαταραχή εμφανίζεται το ίδιο συχνά σε άντρες και γυναίκες και οι πληροφορίες που αναφέρονται σ'αυτό το κείμενο ισχύουν και για τα δύο φύλα. Μια διαφορά μεταξύ των δύο φύλων αφορά την ηλικία εμφάνισης των πρώτων ψυχωτικών εκδηλώσεων : οι άντρες νοσούν πιό συχνά μεταξύ 15 - 25 ετών και οι γυναίκες μεταξύ 25 - 35 ετών. Η εμφάνιση της ΣΧ. πρίν την ηλικία των 10 ετών και μετά τα 50 είναι εξαιρετικά σπάνια. Λιγότερο φανερά συμπτώματα όπως η κοινωνική απομόνωση ή απόσυρση, ασυνήθιστη ομιλία ή σκέψη ή συμπεριφορά, μπορεί να προηγούνται ή να έπονται των πρώτων ψυχωτικών συμπτωμάτων.

 

Μπορεί λοιπόν να είναι φίλος σας, άντρας σας, γυναίκα σας, παιδί σας, αδερφός, πατέρας σας... Τι θα κάνετε γι αυτόν; Έχετε τα εργαλεία, τις γνώσεις, τις αντοχές να του παρέχετε την ασφάλεια και την θεραπεία; Πού θα απευθυνθείτε; Πριν από όλα και πάνω από όλα, αντέχετε να μάθετε τι πρέπει να κάνετε για να σώσετε έναν άνθρωπο; Αντέχετε να μάθετε ό,τι περιλαμβάνει η νόσος και ότι είστε ακατάλληλος για οτιδήποτε άλλο εκτός από το να συμπαρασταθείτε βάσει οδηγιών που θα σας δώσει ο θεραπευτής του; Αν ναι, τότε είστε υγιής. Συνεχίστε.

Link to comment
Share on other sites

  • 6 years later...

Χωρις να παιρνω θεση ως προς το τι ειναι οι "υπερβατικες εμπειριες", εβλεπα

ενα βιντεο που μου εκανε εντυπωση και ειπα να το ποσταρω εδω.

 

http://www.youtube.com/watch?v=UTUMt05_nCI&feature=related

Ο τίτλος του βίντεο το θέτει ωραία και με ακρίβεια:\

...at her mind's mercy
Εδώ είναι η διαφορά.

Οι υπερβατικές εμπειρίες είναι σαν "ψυχωτικές". Αλλά δεν είναι ένδειξη ψυχικής "ασθένειας" (το λέει και η λέξη ασθένεια=αδυναμία) εφ' όσον ο άνθρωπος κρατάει τον αυτοέλεγχό του και δεν είναι "at her mind's mercy" - έρμαιο των - υποκειμενικών - εμπειριών.

Το πρόβλημα των "ψυχωτικών" είναι διπλό (όπως το έχω δει μέσα από κοντινούς ανθρώπους που 'διεγνώσθησαν' ως "σχιζοφρενικοί")

1. Δεν εξέγχουν τον εαυτό τους και αφήνουν αυτά που βλέπουν/ακούνε να τους ελέγχουν (ή να τους "επιβάλλουν" συμπεριφορές που βέβαια για τους γύρω που δεν βλέπουν/ακούνε τίποτα καταντούνε αφόρητες).

2. Δεν ελέγχουν τις εμπειρίες τους οπότε κάθε τι που ακούνε/βλέπουν το θεωρούν αληθινό ενώ αυτό δεν είναι έτσι.

Στην "υπερβατική εμπειρία" ο άνθρωπος μπορεί να αξιολογεί και να μην παίρνει τοις μετρητοίς ότι βλέπει/ακούει. Κάποια πράγματα μαθαίνει να τα απορρίπτει ως "ψευδαισθήσεις". Άλλα να τα αγνοεί ή να καταλαβαίνει ότι είναι "αυτοεκπληρούμενα". Μερικά θα βρίσκει αξιόλογα και ίσως να βοηθείται να πάει πιο πέρα....

Ο προβληματικά ψυχωτικός αδυνατεί (εξ ου και το "ασθενής", ασθένεια=αδυναμία) να αξιολογήσει τις 'φωνές' πχ. και αυτή η αδυναμία για reality check κάνει αφόρητη και επικίνδυνη, πρώτα για τον ίδιο/ίδια την κατάσταση, αφού καταντά να δρα, αντιδρά και να παίρνει αποφάσεις βασισμένες σε εντελώς αβάσιμα ερεθίσματα...

Link to comment
Share on other sites

Ουτις συμφωνω μαζι σου, αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι ενα

παιδακι 10 χρονων αντιμετωπιζεται ως ασθενης ενω παρομοια "συμπτωματα"

μπορει να εχουν πολλα παιδια σε αυτη την ηλικια χωρις να θεωρειται οτι υπαρχει

σοβαρο προβλημα...

Edited by Devaraja
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Κολλήστε ταμπέλες στα παιδιά... Ξεσπάστε πάνω τους τα κόμπλεξ που μια ζωή σας βασανίζουν... Μην κλαίγεστε όμως αργότερα άμα σας πετάξουν σε κανα γηροκομειο....... Χρειαζόντουσαν την Αγάπη σας και την κατανόησή σας στην πιο ευαισθητη ηλικια τους και εσείς τα σημαδέψατε για μια ζωη με την αρνητικότητά σας.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...