Jump to content

ΘΥΜΟΣ & ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ


Recommended Posts

οκ... πείτε μου τώρα το αναμενόμενο "μα, εάν εγώ ποτέ μου δεν βλάψω κανέναν, τότε, με βάση τον Νόμο, δεν θα με βλάψει και μένα ποτέ κανένας!"

10220[/snapback]

Οοοοοοχι! Θα σας πούμε το ακριβώς αντίθετο! :)

Πως θα μάθει κανείς αν δεν πάθει πρώτα?! Όταν πορευόμαστε στη ζωή μας, απολαμβάνουμε ένα πακέτο -"σετ" αν θέλετε :D - εμπειριών. Αν αποκλείσουμε τις οδυνηρές εμπειρίες, τότε μας βαραίνουν και οι αντίστοιχες επιπτώσεις οι οποίες χονδρικά είναι:

-δεν έχουμε αποκτήσει ακόμη το "νόημα" της ζωής

-δεν έχουμε τη δύναμη που θα είχαμε αν είχαμε υποστεί αυτές τις εμπειρίες

-Δεν ευχαριστιόμαστε τις ευχάριστες εμπειρίες (καθώς μόνο τέτοιες γνωρίζουμε)

-Χάνουμε την οποιαδήποτε αίσθηση αγωνιστικότητας

 

και μπορείτε να συνεχίσετε εσείς τον κατάλογο...

 

Και αυτό που έλεγα για την αδιαφορία ή αναισθησία είναι ο τρόπος άμυνας αφού σε πληγώσουν.

Αν το εννοείς έτσι.... κι εγώ μαζί σου!!! :clapping:

Link to comment
Share on other sites

Άλλωστε, σκέψου το και απλά: αυτοί που αγαπάς είναι αυτοί που μπορούν να σε πληγώσουν! Όχι οι υπόλοιποι 

Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση του "ανώμαλου" που θα πειράξει το παιδί σου.

Αντιθέτως φίλε μου! Φυσικά ισχύει και σ? αυτήν την περίπτωση!

Διότι οι άνθρωποι που αγαπάμε, δεν μας πληγώνουν μονάχα εάν οι ίδιοι κάνουν κάτι. Απλά σ? αυτές τις περιπτώσεις, δεν οργίζεσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς, αλλά με κάποιον άλλο, τρίτο (ή και με τον εαυτό σου που δεν μπόρεσε να προστατέψει το αγαπημένο σου πρόσωπο, όπως ορθά είπε η Counsellor)

 

Για να καταλάβεις τι εννοώ: όταν ακούς στις ειδήσεις για παιδάκια που τα έχουν βλάψει ανώμαλοι... Πληγώνεσαι; Όχι! Στεναχωριέσαι για τα παιδιά, οργίζεσαι με αυτούς που κάνουν τέτοιο πράμα, αλλά με τίποτα δεν νιώθεις αυτό που θα ένιωθες εάν ήταν το δικό σου παιδί και σίγουρα δε σε «σημαδεύει» όσο θα σε σημάδευε εάν επρόκειτο για το δικό σου παιδί.

Άλλο παράδειγμα: σ? ένα βιβλίο με ιστορίες για κατοικίδια (διότι κι αυτά τ' αγαπάμε πολύ), είχα διαβάσει το εξής πολύ αληθινό: «τα ζώα μας πληγώνουν μονάχα με τον θάνατό τους»...

 

Savi? :unsure:

 

 

 

Όσο για τα όσα είπε ο Johnny,

συμφωνώ και χαίρομαι πολύ που το είδες έτσι το θέμα! :clapping:

Link to comment
Share on other sites

Άλλωστε, σκέψου το και απλά: αυτοί που αγαπάς είναι αυτοί που μπορούν να σε πληγώσουν! Όχι οι υπόλοιποι 

Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση του "ανώμαλου" που θα πειράξει το παιδί σου.

Αντιθέτως φίλε μου! Φυσικά ισχύει και σ? αυτήν την περίπτωση!

Διότι οι άνθρωποι που αγαπάμε, δεν μας πληγώνουν μονάχα εάν οι ίδιοι κάνουν κάτι. Απλά σ? αυτές τις περιπτώσεις, δεν οργίζεσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς, αλλά με κάποιον άλλο, τρίτο (ή και με τον εαυτό σου που δεν μπόρεσε να προστατέψει το αγαπημένο σου πρόσωπο, όπως ορθά είπε η Counsellor)

Μπερδέυτηκαν τα πράγματα στις λέξεις θυμώνω-πληγώνομαι.

 

Συμφωνώ με όσα είπες περί θυμού.

 

Στην περίπτωση που αναφέρεται πληγώνεσαι από τον τρίτο.

Link to comment
Share on other sites

Μπερδέυτηκαν τα πράγματα στις λέξεις θυμώνω-πληγώνομαι.

Ο πόνος και ο θυμός, είναι αδελφάκια φίλε μου και συνήθως πάνε πακέτο.

 

Στην περίπτωση που αναφέρεται πληγώνεσαι από τον τρίτο.

Δεν πληγώνεσαι από τον τρίτο! Οργίζεσαι με τον τρίτο, που έκανε κάτι ώστε να προκαλέσει το να πληγωθείς από το αγαπημένο σου πρόσωπο! Πληγώνεσαι από το αγαπημένο σου πρόσωπο. Αλλά γνωρίζοντας ότι δεν φταίει αυτός/η, η οργή σου είναι προς τον τρίτο αλλά και ταυτόχρονα τον εαυτό σου!

 

Είναι πράγματι λίγο μπερδεμένο, αλλά πιστεύω ότι θα το καταλάβεις εάν το σκεφτείς.

Link to comment
Share on other sites

Εντάξει, αμά το δούμε από αυτή τη πλευρά, ισχύει το συγκεκριμένο.

 

Αλλά η αιτία είναι αυτή που προκαλεί το αποτέλεσμα. Η πληγή προκαλεί τον θυμό.

Βέβαια εάν το πάμε έτσι, φταίει η μάνα του που τον γέννησε :blink:

 

Έχεις δίκιο. :)

Link to comment
Share on other sites

Κανείς δεν μπορεί να κρατάει τπτ μέσα του. Όλα μαζευονται κάποια στιγμή.. Και στο τέλος πληγώνεις όλους αυτούς που αγαπάς αλλά όντως μετά είναι αργά... ο θυμός δεν είναι τόσο μεγάλος όσο η πίκρα και η αδικία, εκεί πρέπει να φοβάσαι τον άλλον.. όχι ότι θα σε βλάψει σωμάτικα ι ψυχικά αλλά θα βλάψει τον εαυτό του και μόνο. Επείσης καλύτερα θα ήταν να ξεσπάμε σε αντικείμενα και όχι ανθρώπους. Προσωπικά έχω σπάσει καθρέφτες και τζάμια.. απλά τυχαίνει.

 

Και όντος κανείς δεν πληγώνει τόσο όσο τα άτομα που αγαπάς.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Όλοι αισθανόμαστε θυμό κάποτε. Ο θυμός είναι μια φυσιολογική αντίδραση όταν νιώθουμε ότι έχουμε προσβληθεί, αδικηθεί, πληγωθεί ή όταν μας έχουν συμπεριφερθεί με άσχημο τρόπο.

Ο θυμός είναι δυνατόν να έχει ένα εποικοδομητικό ρόλο όταν ξέρουμε πως να το χειριστούμε ορθά. Μας επιτρέπει να αμυνόμαστε, να προστατεύουμε τον εαυτό μας, να καταπολεμούμε τις αδικίες και να αντιλαμβανόμαστε όταν είναι αναγκαίο να κάνουμε αλλαγές στη ζωή μας.

Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν να χειρίζονται σωστά το θυμό τους. Αντίθετα αφήνουν το θυμό να τους κυριεύει.

 

Σε μερικούς ανθρώπους η έκφραση του θυμού μπορεί να είναι η επιθετικότητα και η βία. Όταν οι άνθρωποι αυτοί δρουν σε κατάσταση θυμού, δεν σκέπτονται πάντοτε λογικά για αυτά που κάνουν ή τις συνέπειες τους. Δεν σταματούν να σκεφτούν για το τι κάνουν όταν είναι σε κατάσταση θυμού. Αργότερα λυπούνται και μετανιώνουν για το τι έχουν κάνει.

Όταν χάνουμε τον αυτοέλεγχο μας σε κατάσταση θυμού, είναι δυνατόν να καταστραφούν σχέσεις, να πληγωθούν άνθρωποι ή ακόμη να χαθούν ζωές.

 

Μερικοί άνθρωποι καταστέλλουν τα αισθήματα θυμού συγκρατώντας τα από μέσα τους ή ακόμη αρνούμενοι την ύπαρξη του θυμού. Ο θυμός που δεν εκφράζεται μπορεί να έχει ψυχολογικές και σωματικές αρνητικές συνέπειες.

Στις περιπτώσεις αυτές ο θυμός μπορεί να εκφράζεται με σαρκαστικά, κυνικά ή κριτικά σχόλια. Επίσης μπορεί να υπάρχει εναλλαγή επιθετικής και παθητικής συμπεριφοράς.

 

Η άρνηση της ύπαρξης θυμού, μπορεί να μην μας αφήνει να νιώθουμε την ανάγκη ότι πρέπει να υποστηρίξουμε τα δίκαια μας, να αλλάξουμε κάποιες καταστάσεις και να λάβουμε θέσεις για κάποια ζητήματα.

 

Μεταξύ των δύο ακραίων καταστάσεων σχετικά με το θυμό, δηλαδή της ανεξέλεγκτης έκρηξης από τη μια και καταστολής και άρνησης από την άλλη, η πιο καλή προσέγγιση είναι να μάθουμε να χειριζόμαστε εποικοδομητικά και ήρεμα το θυμό μας.

 

Οι άνθρωποι που είναι θυμωμένοι ή επιθετικοί για μεγάλα χρονικά διαστήματα, έχουν σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο για προβλήματα υγείας. Ο χρόνιος θυμός μειώνει τις δυνατότητες του ανοσολογικού συστήματος που είναι η βάση της άμυνας του οργανισμού μας. Ο θυμός αυξάνει στο αίμα τις ορμόνες του στρες. Η χρόνια συνεχής αύξηση των εν λόγω ορμονών μπορεί να αδυνατίζει το αμυντικό μας σύστημα.

Παράλληλα ο χρόνιος θυμός μπορεί να είναι αιτία έναρξης και διατήρησης κακών συνηθειών όπως το κάπνισμα και ο αλκοολισμός.

Έρευνες έχουν δείξει ότι άνδρες με παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα, έχουν αυξημένες πιθανότητες να πεθάνουν λόγω θυμού και επιθετικότητας. Γυναίκες σε εμμηνόπαυση που χαρακτηρίζονται από θυμό και επιθετικότητα, έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν μια δεύτερη καρδιακή προσβολή.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα έρευνα έδειξε ότι 40% των ασθενών με ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, κατά τις 2 ώρες που προηγήθηκαν του επεισοδίου τους, είχαν θυμώσει ή βίωσαν επεισόδιο που τους είχε αναστατώσει.

 

Ο θυμός μπορεί να είναι μια δύναμη για δράση, αλλαγή και πρόοδο. Όσο καλύτερα καταλαβαίνουμε το θυμό που μας κυριεύει τόσο καλύτερα θα είμαστε σε θέση να το χειριζόμαστε εποικοδομητικά και να το χρησιμοποιούμε ως σύμμαχο για νέες επιτυχίες.

Αντίθετα, ο ανεξέλεγκτος θυμός και επιθετικότητα, μπορούν να έχουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην ψυχική και σωματική μας υγεία.

 

Βιβλιογραφία:

Mind

National Institute of Mental Health

Relationships Australia

 

Πηγή:

http://www.medlook.net.cy/

Link to comment
Share on other sites

Οσα λέει το κειμενάκι έχω την ετνύπωση ότι έχουν συζητηθεί και αναλυθεί πλήρως σε θέμα που είχε τεθεί λίγο παλιότερα.

 

Θυμάστε;;

Link to comment
Share on other sites

Θυμάστε;;

Εάν απευθύνεσαι και σε μένα... την έκατσες την βάρκα! Καλά-καλά δεν θυμάμαι τι έφαγα προ λίγου! :wacko: (κάτι νόστιμο ήτανε πάντως... αλλά τι;; )

Link to comment
Share on other sites

Θυμάστε;;

Εάν απευθύνεσαι και σε μένα... την έκατσες την βάρκα! Καλά-καλά δεν θυμάμαι τι έφαγα προ λίγου! :wacko: (κάτι νόστιμο ήτανε πάντως... αλλά τι;; )

11351[/snapback]

 

Μάλλον έχεις επιλεκτική μνήμη. Ή την μνήμη του χρυσόψαρου όπως εχεις δηλώσει (αν το θυμάσαι).

Link to comment
Share on other sites

Ή την μνήμη του χρυσόψαρου όπως εχεις δηλώσει (αν το θυμάσαι).

Εσύ καλά θυμάσαι... εγώ δεν θυμάμαι!

Βοήθα καλέ κύριος! Αφού βλέπεις ότι το σύστημα κράσαρε!! :wacko:

Συζήτηση περί φόβου θυμάμαι... περί θυμου... τά χουμε ξαναπεί; Δε θυμάμαι! :crying:

Πάντως, εάν τά χουμε ξαναπεί, δε πειράζει... ας το επαναλλάβουμε για να το εμπεδώσουμε! :lol:

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, έχουμε αναφερθεί, αλλά το topic είχε τον τίτλο "Θυμός και αυτοσυγκράτηση" Αυτό είναι κάπως διαφορετικό άρθρο!!! Πάντως αυτό που έχω να πω είναι ότι όλοι πάνω κάτω εκφράζουμε ένα είδος επιθετικότητας... Εγώ για παράδειγμα όταν θυμώνω, σκέφτομαι πολύ καλά το τι λέω! Δεν επιτίθομαι εννοείται σωματικά, αλλά λεκτικά, γιατί θέλω να πληγώσω τον άλλον για αυτά που λέει σε εμένα! Και γιατί λέω ότι σκέφτομαι αυτά που λεω; Ε, σίγουρα έχετε ακούσει την παροιμία "Η αλήθεια πονάει πάντα περισσότερο.."; Κάτι τέτοιο κάνω και εγώ! Προσπαθώ να πληγώσω τον άλλον εκεί που πονάει!!! Βέβαια δεν το κάνω αυτό με όλους, μόνο σε αυτούς που με πληγόνουν!!!! :019blush:

Link to comment
Share on other sites

  • 12 years later...
On 28/7/2005 at 11:21 AM, Νεφέλη said:

Δεν πληγώνεσαι από τον τρίτο! Οργίζεσαι με τον τρίτο, που έκανε κάτι ώστε να προκαλέσει το να πληγωθείς από το αγαπημένο σου πρόσωπο! Πληγώνεσαι από το αγαπημένο σου πρόσωπο. Αλλά γνωρίζοντας ότι δεν φταίει αυτός/η, η οργή σου είναι προς τον τρίτο αλλά και ταυτόχρονα τον εαυτό σου!

Προσωπικά εδώ θα διαφωνήσω. Τα συναισθήματα παράγονται ενδογενώς. Τα δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος που τα νιώθει. Τα συναισθήματα πηγάζουν από σκέψεις, από πεποιθήσεις, από προσδοκίες. Στις σκέψεις αυτές έχει πλήρη εξουσία ο άνθρωπος , επομένως και στα συναισθήματα που αυτές δημιουργούν. 

Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει το οποιοδήποτε συναίσθημα σε κάποιον άλλο, παρά μόνο ο καθένας στον εαυτό του. 

Συνεπώς, κανείς δεν πληγώνει κανέναν. Μόνος του πληγώνεται ο καθένας. Κατεπέκταση ούτε η οργή είναι δικαιολογημένη, ούτε καν δεδομένη. 

 

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 24/7/2005 at 10:25 PM, Counsellor said:

Δεν υπάρχει Καλό ή Κακό Συναίσθημα, και επίσης δεν υπάρχει συναίσθημα που να μην μπορούμε να το ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Αυτή η φράση σηκώνει συζήτηση. Σίγουρα όμως υπάρχουν δυναμωτικά και αποδυναμωτικά συναισθήματα. Για ποιο λόγο κάποιος να επιλέξει ένα αποδυναμωτικό; 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...