Sabrina Posted May 16, 2005 Report Share Posted May 16, 2005 ! Αλλά ... αν κάποιος -α με θυμώσουν, τότε τον καυγά θα τον τελειώσω ε γ ώ !!!! 7291[/snapback] Εννοείται!!! Πάντα εμείς να λέμε την τελευταία κουβέντα!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lithos Posted May 20, 2005 Report Share Posted May 20, 2005 Εννοείται!!! Πάντα εμείς να λέμε την τελευταία κουβέντα!! 7313[/snapback] Ε, ναι! Το δικαιούμαστε ( ) αφού, δεν αρχίσαμε εμείς τον καυγά! :angel: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τερψιχόρη Posted May 23, 2005 Report Share Posted May 23, 2005 Καλησπέρα Εγώ θυμώνω παρά πολύ εύκολα, δεν συγκρατιέμαι και φωνάζω, βρίζω και στην ανάγκη ορμάω για ξύλο. Όσοι με ξέρουν προσπαθούν να μην με νευριάζουν και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που όταν ήθελαν να μου που κάτι φοβόντουσαν να μου το πουν για να μην θυμώσω. Πάντως προσπαθώ να μην χάνω τον ελέγχω αλλά μου φαίνεται ότι δεν τα καταφέρνω. :headb: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
HIM Posted May 23, 2005 Report Share Posted May 23, 2005 εγω σε σημβολεβο αυτον τον θημο να το στρεφεισ προσ τον ευατο σου και οχι στουσ γηρο σου οταν τον στρεφεισ προσ τα εσενα βλεπεισ πιο καθαρα και αποχορη πιο ευκολα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vkey Posted June 6, 2005 Report Share Posted June 6, 2005 ο.κ τσατίζόμαι εύκολα....βρίζω από μέσα μου και ηρεμώ ή το πολύ πολύ ρίχνω και κανενα σίδερο και έχω και μια χαρά ρούχα Θυμώνω όμως πάρα πολύ δύσκολα!Οπότε όταν ξεσπάσω (ναι ξεσπάω, το θεωρώ πιο υγιή από το να τα κρατάω μέσα μου) όσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν ότι για εμένα το ποτήρι ξεχύλησε και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Δεν έχω μετανιώσει γι'αυτές τις στιγμές και γενικά δεν μετανιώνα για πράγματα και καταστάσεις...αλλά θα ξεφύγω από το θέμα :smilewink: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vagia Posted June 6, 2005 Report Share Posted June 6, 2005 Εγώ γενικά είμαι πολύ ήρεμο άτομο,δε δίνω πολύ σημασία σε κάποια πράγματα και πολύ δύσκολα κάτι θα με πειράξει.Αν όμως θυμώσω τότε γινεται χαμός σαν υστερικιά φωνάζω δε βρίζω ποτέ αλλά λέω πράγματα που ξέρω ότι θα πειράξουν τον άλλο.Φέτος στη Ανάσταση έγινε κάτι τετοιο.Είχα φοτρώσει τοοοοοοοοοοοσο πολύ που ένιωθα να ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου να φωνάζω συνέχεια και να μου'ρχεται να παω να βρω αυτους που φταιγαν για την έκρηξη μου και να παίξω μπουνιές.για να ηρεμήσω ήπια 2 τζόνι σκέτα σαν να έπινα σφυνάκι :headb: :headb: Τοτε το ευχαριστήθηκα που φώναζα, αλλά μία άλλη φορά με τον φίλο μου τα χα πάρει και ανοιξα το στόμα μου και είπα πράγματα που φυσικά μετάνοιωσα μόλις ηρέμησα. ηταν λίγο αργά όμως :001almostcry: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Seirios Posted June 6, 2005 Report Share Posted June 6, 2005 Η κραυγή, είναι ένδειξη σωματικού πόνου. Ο θυμός, είναι ένδειξη συναισθηματικού πόνου. Στήν πρώτη περίπτωση, τού σωματικού πόνου, θά παρουμε μέτρα καί στό μέλλον θά αποφύγουμε τίς αιτίες του. Γιατί νά μήν κάνουμε τό ίδιο καί γιά τό δεύτερο; Στόν εγκέφαλο υπάρχει μία υπόφυση πού οργανώνει τίς αντιδράσεις μας. Υπάρχει στήν έξοδο της καί μία μικρότερη πού τίς τιθασεύει! Αυτό δέν σημαίνει ότι η αρνητική ενέργεια αποσβένυται. Απλά απορροφάται καί αποθηκεύεται σάν κακή συναισθηματική μνήμη. Η αθροιστική συσσώρευση δηλητηριωδών ουσιών καταστρέφει τήν φυσική μας υγεία. Τό ίδιο κακό - κι ακόμα χειρότερο - κάνει καί η αθροιστική συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων! Τά συμπεράσματα, δικά σας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vkey Posted June 6, 2005 Report Share Posted June 6, 2005 Είχα φοτρώσει τοοοοοοοοοοοσο πολύ που ένιωθα να ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου να φωνάζω συνέχεια και να μου'ρχεται να παω να βρω αυτους που φταιγαν για την έκρηξη μου και να παίξω μπουνιές.για να ηρεμήσω ήπια 2 τζόνι σκέτα σαν να έπινα σφυνάκι :headb: :headb: :001almostcry: 8627[/snapback] ουπς!Δεν ήξερα ότι το ευχαριστήθηκες!Εγώ πάντως δεν σε φοβήθηκα! B) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vagia Posted June 6, 2005 Report Share Posted June 6, 2005 Είχα φοτρώσει τοοοοοοοοοοοσο πολύ που ένιωθα να ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου να φωνάζω συνέχεια και να μου'ρχεται να παω να βρω αυτους που φταιγαν για την έκρηξη μου και να παίξω μπουνιές.για να ηρεμήσω ήπια 2 τζόνι σκέτα σαν να έπινα σφυνάκι :headb: :headb: :001almostcry: 8627[/snapback] ουπς!Δεν ήξερα ότι το ευχαριστήθηκες!Εγώ πάντως δεν σε φοβήθηκα! B) 8653[/snapback] ρώτα τη Κατερινα...... :blblbl: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Seirios Posted June 9, 2005 Report Share Posted June 9, 2005 Η κραυγή, είναι ένδειξη σωματικού πόνου. Ο θυμός, είναι ένδειξη συναισθηματικού πόνου. Στήν πρώτη περίπτωση, τού σωματικού πόνου, θά παρουμε μέτρα καί στό μέλλον θά αποφύγουμε τίς αιτίες του. Γιατί νά μήν κάνουμε τό ίδιο καί γιά τό δεύτερο; Στόν εγκέφαλο υπάρχει μία υπόφυση πού οργανώνει τίς αντιδράσεις μας. Υπάρχει στήν έξοδο της καί μία μικρότερη πού τίς τιθασεύει! Αυτό δέν σημαίνει ότι η αρνητική ενέργεια αποσβένυται. Απλά απορροφάται καί αποθηκεύεται σάν κακή συναισθηματική μνήμη. Η αθροιστική συσσώρευση δηλητηριωδών ουσιών καταστρέφει τήν φυσική μας υγεία. Τό ίδιο κακό - κι ακόμα χειρότερο - κάνει καί η αθροιστική συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων! Στήν πραγματικότητα, είναι λίγο δύσκολο νά αποφύγουμε τίς αιτίες τού θυμού. Συνηθέστατες αιτίες συναισθηματικών πληγμάτων - αιτίες θυμού -, είναι οι φοβίες καί η ανασφάλεια, η απογοήτευση από τόν εαυτό μας καί τούς τρίτους. Τό σημαντικότερο είναι νά μήν επιτρέπουμε τήν συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων καί τό πλέον λογικό είναι - από τήν ώρα πού δημιουργήθηκαν - νά τά αφήνουμε νά αποβάλλονται μέ τήν διαδικασία τού ...θυμού! Ο θυμός σημαίνει υγεία καί μάλιστα μπορεί νά γίνει πηγή δύναμης γιά τό ξεπέρασμα αδυναμιών καί ακόμα παραπέρα γιά τήν αναβάθμιση τού εαυτού μας καί τών σχέσεών του μέ τό περιβάλλον καί τίς παραμέτρους του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zak Posted July 1, 2005 Report Share Posted July 1, 2005 Λοιπόν, εγώ τα κρατάω όλα μέσα μου και όταν κάποιος με νευριάσει, αρχίζω να ξεσπάω και όταν δω ότι και πάλι δεν βρίσκω το δίκιο μου (όταν έχω δηλαδή), αρχίζω και βάζω τα κλάματα! Τώρα τελευταία όμως, προσπαθώ να μην δίνω σημασία σε ότι λένε και συγκρατώ τα δάκρυά μου... Αυτόι βέβαια δεν καταλαβαίνουν το φιλοτιμο που έχω, ώστε να μην λέω τίποτα, αλλά έπειτα συνεχίζουν και εγώ είτε ξεσπάσω είτε όχι, πάντα λάθος βγαίνω!!! Έτσι τα κρατάω μέσα μου για χρόνια.... σκεπτόμενος, μήπως τελικά κάνω εγώ κάτι λάθος!! Επειδή όμως δεν θέλω να στεναχωρό κάποιον, εγώ ο μ@λ@κ@ς κάθομαι και καταστρέφω τον εαυτό μου χωρίς να φταίω σε τίποτα! Συμβουλή: Να ξεσπάτε εκεί που πρέπει και να μην σας νοιάζει το τι θα σκεφτούν οι άλλοι για σας ή το τι θα πουν....!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan4fun Posted July 2, 2005 Report Share Posted July 2, 2005 Πιστεύω πως ο θυμός είναι ένα σφοδρότατο ψυχικό συναίσθημα που προκαλείται σίγουρα από κάποια νοητική λειτουργία. Ετσι οταν κάτι θίξει τα πιστεύω μας ή το εγώ μας, ενεργοποιεί εσωτερικά έναν μηχανισμό που δημιουργεί θυμό ο οποίος συνοδεύεται από μία μορφή αρνητικής ενέργειας. Σίγουρα η ενέργεια αυτή κάπου πρέπει να ξεσπάσει (αν λάβουμε υπόψης την αρχή διατήρησης της ενέργειας). Αν την εγκλωβίζουμε μέσα μας σύντομα θα εκδηλωθούν τα ψυχοσωματικά φαινόμενα που γνωρίζουμε όλοι. Δεν το θέλουμε αυτό. Για αυτό και οι ψυχολόγοι συστήνουν ότι ο άνθρωπος είναι καλό να συμπεριφέρεται όπως το μωρό (όταν χαίρεται να γελά, όταν νιώθει θλίψη να κλαίει κτλ.). Δεν συμφωνώ απόλυτα με αυτό γιατί θα πρέπει με το παραμικρό να παίζουμε μπουνιές με τον γείτονα ή με τον οδηγό που μας έκλεισε τον δρόμο. Τί κάνουμε τότε; Το πιό εύκολο είναι να διοχετεύσουμε την ενέργεια κάπου αλλού. Πχ στην γυμναστική, σε ένα άθλημα, σε ένα περίπατο, στο να το σηζητήσουμε με ένα τρίτο πρόσωπο, σε κάτι που θα μας εκτονώσει γενικότερα. Το πιό δύσκολο που θεωρώ ότι είναι και το πιό σωστό είναι να αναλύσουμε πολύ προσεκτικά (ίσως και μέσω διαλογισμού) γιατί μας ενόχλησε η συγκεκριμένη συμπεριφορά, ποιούς μηχανισμούς μέσα μας ενεργοποίησε και να καταλήξουμε αν είναι βάσιμος και δικαιολογημένος ο θυμός μας (πολλές φορές συμβαίνει να θυμώνουμε άδικα και όταν καταλάβουμε το λάθος ηρεμούμε). Και σε δεύτερη φάση να αναλύσουμε και να κατανοήσουμε την συμπεριφορά του ανθρώπου που μας ενόχλησε(πολύ πιθανόν να αντέδρασε έτσι από φόβο, ανασφάλεια, ντροπή ή και από θυμό που προκαλέσαμε εμείς). Οτι και να είναι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ενέργειά μας και αντί να επιτεθούμε να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τον άλλο αλλά και τον ευατό μας. Προσωπικά όσες φορές το έχω κάνει έχω βγει διπλά κερδισμένος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zak Posted July 2, 2005 Report Share Posted July 2, 2005 Ναι, καλά όλα αυτά, αλλά όταν ο άλλος σε φέρνει σε τέτοιο σημείο, που ούτε να τα κρατήσεις μέσα σου μπορείς, αλλά ούτε και να ξεσπάσεις αλλού εκείνη τη στιγμη, τότε, τί κάνεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted July 2, 2005 Report Share Posted July 2, 2005 Ναι, καλά όλα αυτά, αλλά όταν ο άλλος σε φέρνει σε τέτοιο σημείο, που ούτε να τα κρατήσεις μέσα σου μπορείς, αλλά ούτε και να ξεσπάσεις αλλού εκείνη τη στιγμη, τότε, τί κάνεις; Παίρνεις μερικές βαθιές ανάσες και προσπαθείς να δεις την κατάσταση σαν "ο απ' έξω, που δεν τον αγγίζει το θέμα"... Δύσκολο βέβαια και όχι πάντα εφικτό! Αλλά όχι ακατόρθωτο. Κι όσο πιο συχνά το κάνεις, τόσο πιο εύκολο σου είναι την επόμενη φορά :smilewink: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elrod Posted July 4, 2005 Report Share Posted July 4, 2005 Ιδιως οταν μου την δινει ο υπολογιστης μου και τα νευρα μου γινονται τσαταλια,τοτε να δεις αναπνοες! :headb: :headb: :headb: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.