Jump to content

ΘΥΜΟΣ & ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ


Recommended Posts

εγω σε σημβολεβο αυτον τον θημο να το στρεφεισ προσ τον ευατο σου και οχι στουσ γηρο σου οταν τον στρεφεισ προσ τα εσενα βλεπεισ πιο καθαρα και αποχορη πιο ευκολα

7654[/snapback]

 

 

Για ένα μεγάλο διάστημα το έκανα και αυτό him.Όμως πιστεύω πως είναι λάθος τεχνική ,τουλάχιστον για εμένα.Έφτασα σε σημείο να κατηγορώ τον εαυτό μου υποσυνείδητα και κατάλαβα οτι έτσι είχα δόσει ένα μεγάλο πλήγμα στην αυτοπεποίθησή μου .Είναι πολύ σημαντικό να ξεσπάς ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά όχι στον εαυτό σου.Πιστεύω οτι η τέχνη μπορεί να βοηθήσει πολύ στον έλεγχο του θυμού.Ένας πολύ γρήγορος διαλογισμός, σωστές ανάσες και ενεργειακή εκτόνωση είναι πολύ αποτελεσματικά και τα συνιστώ ανεπιφύλακτα.Στο κάτω κάτω η τέχνη πρέπει να μας βοηθά στην καθημερινή μας ζωή!

 

Επίσης μετά από μια έκκρηξη, βοηθάει και ένα καλό μπανάκι! :kaobath:

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Δεν θέλω να διαφωνίσω με κανέναν, ωστόσο θέλω να πω ότι ο Θυμός είναι απλά ένα συναίσθημα, κι ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται!

Δεν υπάρχει Καλό ή Κακό Συναίσθημα, και επίσης δεν υπάρχει συναίσθημα που να μην μπορούμε να το ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Το μόνο που χρειάζεται είναι να ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ τον θυμό μας και να προσπαθούμε να βρούμε μια υγιή έκφρασή του, αντί να τον θάβουμε πιστεύοντας ότι είναι ΑΡΝΗΤΙΚΟ συναίσθημα, ή ότι μπορεί αν τον εκδηλώσουμε να φέρει την Καταστροφή...

Δυστυχώς όμως, η κοινωνία μας, μας έχει δώσει δύο μέτρα και δύο σταθμά για τον θυμό:

Οι μεν γυναίκες απαγορεύεται να τον νοιώθουν -πόσο μάλλον να τον δείχνουν!

Μια "καλή" κοπέλα, δεν θυμώνει! Έτσι απλά!

Μπορεί μόνο να "κλάψει με μαύρο δάκρυ" για την αδικία που της έκαναν.

Ένας άντρας πάλι, ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να κλάψει.... Αλλά ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ, είναι κοινωνικά αποδεκτό να θυμώνει!

Εκείνος δηλαδή μπουνιές στους τοίχους κι Εκείνη ποταμούς δακρύων....

 

Ωστόσο, πέρα από κάθε χαριτολόγημα, ας δούμε και μια μεγάλη αλήθεια της Συμβουλευτικής.

"Όταν θυμώνουμε με κάποιον, στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας"!

Κάποια έλλειψη υπάρχει μέσα μας, πάνω στην οποία πατάει ο ισχυρός θυμός μας.

Για παράδειγμα, αν κάποιος με πει "καμπούρα" ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, θα βάλω τα γέλια και θα προχωρήσω παρακάτω την κουβέντα μου. Αν όμως τολμήσει να με πει "κορόιδο" θα θυμώσω, επειδή κατά βάθος ΠΙΣΤΕΥΩ ότι είμαι!

(Πράγμα που πρέπει να μας προβληματίσει, όταν βλέπουμε ότι κάποιος άντρας γίνεται έξαλλος όταν τον λένε μ;λ;κα!)

 

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα θυμώσετε, δώστε μόνο ένα δευτερόλεπτο χρόνου στον εαυτό σας και σκεφτείτε: "Τώρα γιατί θύμωσα; Τι άκουσα που με πείραξε; Γιατί άραγε με πείραξε αυτό που άκουσα;"

Και, πιστέψτε με, θα δείτε νέες οπτικές να ξανοίγονται μπροστά σας, και τον περιβόητο θυμό να εξαφανίζεται....

Link to comment
Share on other sites

Καλή μου Counsellor,

καλωσήρθες στην παρέα μας και σ? ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόσκλησή μου :welcome:

 

Ωστόσο, πέρα από κάθε χαριτολόγημα, ας δούμε και μια μεγάλη αλήθεια της Συμβουλευτικής.

"Όταν θυμώνουμε με κάποιον, στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας"!

Κάποια έλλειψη υπάρχει μέσα μας, πάνω στην οποία πατάει ο ισχυρός θυμός μας.

Για παράδειγμα, αν κάποιος με πει "καμπούρα" ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, θα βάλω τα γέλια και θα προχωρήσω παρακάτω την κουβέντα μου.  Αν όμως τολμήσει να με πει "κορόιδο" θα θυμώσω, επειδή κατά βάθος ΠΙΣΤΕΥΩ ότι είμαι!

(Πράγμα που πρέπει να μας προβληματίσει, όταν βλέπουμε ότι κάποιος άντρας γίνεται έξαλλος όταν τον λένε μ;λ;κα!)

Συμφωνώ απόλυτα μ? αυτό! Είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια που καλό θα ήτανε όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε!

 

Είναι όμως μονάχα μια πτυχή του θέματος. Υπάρχουν ένα σωρό άλλες περιπτώσεις/γεγονότα που μας κάνουν να θυμώνουμε και δεν έχουν άμεση σχέση με το ότι μας θίγουν ως προσωπικότητες.

Ένα παράδειγμα: πότε πήγες τελευταία φορά στην εφορία...; Κατάφερες να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου; Αν ναι, τα θερμά μου συγχαρητήρια, διότι πρόκειται για άθλο! :headb:

Άλλο παράδειγμα: σου έχει τύχει ποτέ να καταστραφεί κάτι δικό σου κι αγαπημένο (για αντικείμενο ή εργασία μιλάω) λόγω... ατσουμπαλοσύνης (ή κακίας) κάποιου άλλου;

Τρίτο παράδειγμα: έχουν ποτέ βλάψει αγαπημένο σου πρόσωπο...;

 

Να συνεχίσω με παραδείγματα; Μάλλον περιττεύει.

 

Το θέμα είναι ότι κάποιες τέτοιες καταστάσεις, είναι πραγματική πρόκληση στο να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να αντιδράσουμε σωστά.

 

 

 

«η πραγματική δοκιμασία χαρακτήρα, είναι το πως αντιδράμε, όταν δεν ξέρουμε πως ν? αντιδράσουμε» (J. Holt) :smilewink:

Link to comment
Share on other sites

Φυσικά και έχω πάει στην Εφορία Νεφέλη μου,

και έχω μπερδευτεί άπειρες φορές με σχετικούς και άσχετους υπαλλήλους που αντί να δουλεύουν... ξύνονται!

Αλλά γιατί να θυμώσω με αυτό; Δεν ξέρουμε πώς δουλεύει η Κρατική Μηχανή στην Ελλάδα;

Αντί να σπάω τα νεύρα μου, κάνω κάτι πολύ πιο χειριστικό: Παίρνω το πιο αθώο μου ύφος, ποιώ την Εντελώς Ηλίθια, αυτήν που χρειάζεται Βοήθεια και Προστασία από κάποιον Φωτισμένο Άντρα, και κοιτάω με ορθάνοιχτα μάτια τον Υπάλληλο, σαν να είναι ο Λευκός Ιππότης, που θα με ελευθερώσει από τον Δρακουμέλ!

Το κόλπο πιάνει, η δουλειά μου γίνεται γρήγορα, εκείνος νοιώθει πολύ Large, που κατάφερε να βοηθήσει το Βλήτο, κι εγώ φεύγω έχοντας φορτίσει τις μπαταρίες μου αφού έχω παίξει έναν εξαιρετικό ρόλο!

Αυτό εννοώ όταν λέω διαχείριση....

Αντί να γίνομαι έξαλλη, απλά αλλάζω ρόλο και πάνε όλα καλά....

 

Όσο για το αν θυμώνω, όταν πειράζουν ή πληγώνουν τους ανθρώπους που αγαπάω, οφείλω να σου πω μια αλήθεια... Φυσικά και θυμώνω (και εδώ η πολύ εσωτερική έλλειψή μου είναι ότι θυμώνω επειδή δεν στάθηκα ικανή να τους προστατεύσω επαρκώς)....

Ωστόσο, δεν με σκοτώνει ο θυμός.... Ούτε εγώ σκοτώνω επειδή θύμωσα...

Απλά το επικοινωνώ και προσπαθώ μαζί με τον ενδιαφερόμενο να βρούμε την Καλύτερη Λύση για το θέμα του.... (ακόμα κι αν αυτή είναι η εκδίκηση.... κι αυτό το συναίσθημα επιτρέπεται lol)

Καλός κι ευλογημένος ο Θυμός....

Και το κλάμα....

Στην δουλειά μου λένε ότι τα δάκρυα είναι οι πρώτες βοήθειες της Ψυχής!

Και όλα τα συναισθήματα.... Αλογόκριτα όμως!

Φιλιά πολλά

Link to comment
Share on other sites

Αλλά γιατί να θυμώσω με αυτό;  Δεν ξέρουμε πώς δουλεύει η Κρατική Μηχανή στην Ελλάδα;

Αντί να σπάω τα νεύρα μου, κάνω κάτι πολύ πιο χειριστικό:  Παίρνω το πιο αθώο μου ύφος, ποιώ την Εντελώς Ηλίθια, αυτήν που χρειάζεται Βοήθεια και Προστασία από κάποιον Φωτισμένο Άντρα, και κοιτάω με ορθάνοιχτα μάτια τον Υπάλληλο, σαν να είναι ο Λευκός Ιππότης, που θα με ελευθερώσει από τον Δρακουμέλ!

Το κόλπο πιάνει, η δουλειά μου γίνεται γρήγορα, εκείνος νοιώθει πολύ Large, που κατάφερε να βοηθήσει το Βλήτο, κι εγώ φεύγω έχοντας φορτίσει τις μπαταρίες μου αφού έχω παίξει έναν εξαιρετικό ρόλο!

:063laugh: μου βάζεις ιδέες... :angel:

 

Όσο για το αν θυμώνω, όταν πειράζουν ή πληγώνουν τους ανθρώπους που αγαπάω, οφείλω να σου πω μια αλήθεια... Φυσικά και θυμώνω (και εδώ η πολύ εσωτερική έλλειψή μου είναι ότι θυμώνω επειδή δεν στάθηκα ικανή να τους προστατεύσω επαρκώς).... 

Πράγματι, πιστεύω ότι γι αυτό ουσιαστικά θυμώνουμε όταν βλάπτουν αγαπημένα μας πρόσωπα...

 

Ωστόσο, δεν με σκοτώνει ο θυμός....  Ούτε εγώ σκοτώνω επειδή θύμωσα...

Απλά το επικοινωνώ και προσπαθώ μαζί με τον ενδιαφερόμενο να βρούμε την Καλύτερη Λύση για το θέμα του.... (ακόμα κι αν αυτή είναι η εκδίκηση.... κι αυτό το συναίσθημα επιτρέπεται lol)

Για σκέψου όμως, αυτήν την εκδίκηση που λες, τι διαστάσεις θα έπαιρνε εάν -φτου μακριά από μας- έβλαπτε κάνας ανώμαλος το παιδί σου;;

Δε ξέρω για σένα, αλλά εγώ... θα σκότωνα! :015annoyed:

 

Ξέρεις, ο σοφός λαός λέει «έξω απ? το χορό, πολλά τραγούδια ξέρουμε»...

Όταν όμως έρθει η στιγμή του... «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα», άραγε η θεωρία γίνεται πράξη...;

Link to comment
Share on other sites

Χαίρομαι που σου βάζω ιδέες :angel:

 

(Και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να σου δώσω Συμβουλή :) )

 

Όσο για το τι θα έκανα αν κάποιος ανώμαλος πείραζε τα παιδιά μου,

πρέπει να σου πω ότι έχω δύο, αγόρια συγκεκριμένα, και αυτό ήταν εφιάλτης για αρκετά χρόνια.... Έτσι λοιπόν, από αυτόν τον χορό δεν είμαι έξω....

 

Αυτό που είχα καταλάβει όμως από πολύ νωρίς, σχεδόν από τότε που γέννησα, είναι ότι το παιδί δεν το "πειράζει" ένας ανώμαλος στα καλά καθούμενα...

Κάπου πρέπει να το βρει...

Κάτι να του πει...

Και το παιδί κάπως θα έπρεπε να βρεθεί ευάλωτο και να ανταποκριθεί, είτε από φόβο, είτε από συναισθηματική έλλειψη....

Αυτά εκείνους τους καιρούς, που δεν κυκλοφορούσαν οι βιαστές με τα κατσαβίδια, αλλά οι αποπλανητές με τις καραμέλλες και τα video games....

 

Το μόνο που πίστεψα ότι μπορούσα να κάνω ήταν να "οπλίζω" όσο καλύτερα μπορούσα κάθε φορά τα παιδιά μου, ώστε να μην είναι ευάλωτα, στο "πείραγμα" ή στην προσέγγιση του κάθε ανώμαλου.

 

Από πολύ νωρίς έκανα δουλειά μου, όχι το να τα υπερπροστατεύω, αλλά να τα βοηθάω να χτίζουν μόνα τους την προστασία τους.... (και εδώ που τα λέμε μέχρι τώρα έχει αποδώσει...)

 

Αν όμως πραγματικά κάποιος τα πείραζε... Ναι, θα τον σκότωνα! Και μετά θα πήγαινα φυλακή.... Χωρίς τύψεις....

Η φυλακή είναι κι αυτή μέσα στο παιχνίδι της ζωής....

 

Αλλά, μου κάνει εντύπωση κάτι σε σένα Νεφέλη. Στο κάθε θέμα, και εδώ που τα λέμε έχουμε κουβεντιάσει πολλά, βρίσκεις ν' αντιτάξεις ως επιχείρημα υπέρ της άποψής σου την χειρότερη δυνατή έκβαση.... Την πιο μαύρη....

 

Πιστεύεις ότι έτσι συμβαίνει στη ζωή; Ότι οι βιαστές είναι πιο πολλοί από τους στοργικούς; Ότι οι κακοί είναι πιο πολλοί απ' τους καλούς; Ότι οι αδιάφοροι είναι ποιο πολλοί απ' τους ενδιαφερόμενους;

Link to comment
Share on other sites

Αλλά, μου κάνει εντύπωση κάτι σε σένα Νεφέλη.  Στο κάθε θέμα, και εδώ που τα λέμε έχουμε κουβεντιάσει πολλά, βρίσκεις ν' αντιτάξεις ως επιχείρημα υπέρ της άποψής σου την χειρότερη δυνατή έκβαση....  Την πιο μαύρη....

 

Πιστεύεις ότι έτσι συμβαίνει στη ζωή;  Ότι οι βιαστές είναι πιο πολλοί από τους στοργικούς; Ότι οι κακοί είναι πιο πολλοί απ' τους καλούς;  Ότι οι αδιάφοροι είναι ποιο πολλοί απ' τους ενδιαφερόμενους;

10189[/snapback]

Counsellor, an και δεν απευθύνεσαι σε μένα (το ξέρω, το έχω αυτό το ελλάτωμα να "πετάγομαι" :019blush: ), θεωρώ ότι πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας την πιο άσχημη -ή μαύρη αν θες- έκβαση ως πιθανότητα σε ένα γεγονός, έτσι ώστε να είμαστε καλλυμένοι και σε ακραίες εκβάσεις - πραγματοποιήσεις των χειρότερων πιθανοτήτων...

Για να έχουμε μια καλύτερη και πιό ασφαλή εποπτεία, αν θες...

Αν βασίζεις τις επιλογές σου και την "πορεία" σου θεωρώντας τον κόσμο στοργικό, καλό και πρόθυμο να δείξει ενδιαφέρον, γίνεσαι πιο υπηρεπής στην άλλη όψη του...

Link to comment
Share on other sites

Αν νομίζετε φίλοι μου ότι το να έχετε τρυφερή άποψη για τους ανθρώπους, σας κάνει ευάλωτους στην... κακία τους, ή σας αφήνει ξεκρέμαστους απέναντι στις Συνθήκες, μπορείτε να κρατήσετε αυτήν την άποψη....

Ποια είμαι εγώ να διαφωνήσω μαζί σας....

 

Για σκεφτείτε όμως λίγο...

Σας πείραξε αληθινά κάποιος που του ανοίξατε τα βάθη της καρδιάς σας;

Σας ήρθαν ποτέ τόσο αντίξοες συνθήκες, ΕΠΕΙΔΗ είσασταν αισιόδοξοι;

 

Θα χαρώ να πάρω την απάντησή σας.

Link to comment
Share on other sites

Ποια είμαι εγώ να διαφωνήσω μαζί σας....

Είσαι η Counsellor, οπότε μπορείς άνετα να διαφωνήσεις :smilewink:

Σας πείραξε αληθινά κάποιος που του ανοίξατε τα βάθη της καρδιάς σας;

Σας ήρθαν ποτέ τόσο αντίξοες συνθήκες, ΕΠΕΙΔΗ είσασταν αισιόδοξη;

Ναι. Ναι.

Νομίζω η ένσταση είναι ότι σε μια κατάσταση: Ναι μεν αντιμετωπίζουμε τα πράγματα θετικά και αισιόδοξα έτσι ώστε να δώσουμε την αντίστοιχη "ώθηση" στην τελική έκβασή τους. Παράλληλα όμως, φροντίζουμε να έχουμε στο μυαλό μας και το ενδεχόμενο της αντίθετης έκβασης -της χειρότερης δηλαδή-, έτσι ώστε, όπως προανέφερα, να μην είμαστε ευάλωτοι σε περίπτωση που οι εξωτερικοί παράγοντες της κατάστασης φροντίζουν να πάνε όλα στραβά (γι'αυτό γουστάρω άγρια τον Μέρφυ! :D ). Πρόσεξε, υπάρχει διαφορά μεταξύ του "κάνω αισιόδοξες σκέψεις" και "φροντίζω να σταθώ αντάξιος της χειρότερης έκβασης παίρνοντας τα μέτρα μου".

Με μια λέξη: προνοητικότητα! :)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως κρατώ την ίδια στάση με τη Counsellor.

Περίπου αδιάφορο ή και αναίσθητο θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει κάποιος, δίνοντας τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου σε όλους.

Ποτέ μα ποτέ δεν έχει εκμεταλευτεί κανείς αυτή την ιδιότητα με τον οποιοδήποτε τρόπο.

Μπορεί και να έτυχε βέβαια διότι δεν περπατώ και πολύ καιρό πάνω στη γη.

Αλλά, ΟΤΙ ΔΙΝΕΙΣ, ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ

Link to comment
Share on other sites

"Όταν θυμώνουμε με κάποιον, στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας"!

Κάποια έλλειψη υπάρχει μέσα μας, πάνω στην οποία πατάει ο ισχυρός θυμός μας.

Για παράδειγμα, αν κάποιος με πει "καμπούρα" ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, θα βάλω τα γέλια και θα προχωρήσω παρακάτω την κουβέντα μου.  Αν όμως τολμήσει να με πει "κορόιδο" θα θυμώσω, επειδή κατά βάθος ΠΙΣΤΕΥΩ ότι είμαι!

(Πράγμα που πρέπει να μας προβληματίσει, όταν βλέπουμε ότι κάποιος άντρας γίνεται έξαλλος όταν τον λένε μ;λ;κα!)

Επίσης είναι και η περίπτωση που κάποιος που θεωρείς ότι είναι «κατώτερος» τολμήσει να σε αποκαλέσει με οποιαδήποτε υποτιμητική λέξη(ασχέτως άμα και εσύ λίγο πιο πριν του είχες πει το ίδιο).

Τότε θυμώνεις με την «ασέβεια» του άλλου και όχι με τον εαυτό σου.

Link to comment
Share on other sites

Περίπου αδιάφορο ή και αναίσθητο θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει κάποιος, δίνοντας τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου σε όλους.

Ποτέ μα ποτέ δεν έχει εκμεταλευτεί κανείς αυτή την ιδιότητα με τον οποιοδήποτε τρόπο.

Αλλά,   ΟΤΙ ΔΙΝΕΙΣ, ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ

10213[/snapback]

Αναίσθητος δεν είναι όποιος κάνει κάτι τέτοιο... Ούτε αδιάφορος. (εκτός κι αν εννοείς αδιάφορος στις αρνητικές συνέπειες του να ανοίγεται κανείς σε όλους :unsure: )

Αν δεν έτυχε να το εκμεταλλευτεί κανείς αυτό, μην το δένεις ότι αποτελεί και κανόνα, ίσως να ήσουν τυχερός μέχρι τώρα..

Και μιας και ανέφερες το Νόμο... Δεν τον γνωρίζουν όλοι! αλλά και μερικοί που τον γνωρίζουν, ενδεχομένως να θέλουν να τον προκαλέσουν μάλιστα, έχοντας αναλάβει την ευθύνη της επιλογής τους... :smilewink: Το αποκλείεις?

 

Τότε θυμώνεις με την «ασέβεια» του άλλου και όχι με τον εαυτό σου.

Χαλαρά, η ευθυνοφοβία είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει αλλά ΔΕΝ αντιμετωπίζει σήμερα ο άνθρωπος... :headb:

Link to comment
Share on other sites

Σας πείραξε αληθινά κάποιος που του ανοίξατε τα βάθη της καρδιάς σας;

Σας ήρθαν ποτέ τόσο αντίξοες συνθήκες, ΕΠΕΙΔΗ είσασταν αισιόδοξη;

Αχ καλή μου... το κλειδί της καρδιάς μπορεί να γίνει τόσο μα τόσο εύκολα στιλέτο...

 

Η απάντηση, στο πρώτο σου ερώτημα, είναι ένα βροντερό ΝΑΙ!

Στο δεύτερο... χμμμ... όχι πάντα. Πότε έτσι, πότε γιουβέτσι :lol:

 

Άλλωστε, σκέψου το και απλά: αυτοί που αγαπάς είναι αυτοί που μπορούν να σε πληγώσουν! Όχι οι υπόλοιποι :smilewink:

 

 

Όσο για τον Νόμο των Τριών... λεβέντες μου, θυμηθείτε τον ολόκληρο: "...και ο καθείς λαμβάνει ότι του αξίζει"!

Αυτό σημαίνει ότι, εάν κάποιος σας πληγώσει, εσείς κάποια στιγμή θα λάβετε δικαίωση (όχι απαραίτητα απ' αυτόν τον άνθρωπο) ενώ ο άλλος την τιμωρία (επίσης όχι απαραίτητα από εσάς).

Το γεγονός όμως του ότι σας πλήγωσε, δεν αλλάζει!

 

(οκ... πείτε μου τώρα το αναμενόμενο "μα, εάν εγώ ποτέ μου δεν βλάψω κανέναν, τότε, με βάση τον Νόμο, δεν θα με βλάψει και μένα ποτέ κανένας!"... υπάρχει απάντηση σ' αυτό, αλλά δεν την δίνω στο πιάτο :angel: )

Link to comment
Share on other sites

Άλλωστε, σκέψου το και απλά: αυτοί που αγαπάς είναι αυτοί που μπορούν να σε πληγώσουν! Όχι οι υπόλοιποι 

Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση του "ανώμαλου" που θα πειράξει το παιδί σου.

 

 

Και αυτό που έλεγα για την αδιαφορία ή αναισθησία είναι ο τρόπος άμυνας αφού σε πληγώσουν.

 

2 φορές μονάχα έχω πραγματικά θυμώσει (εννοείται με κοντινά πρόσωπα).

Στη μια από αυτές ζητούσα εκδίκηση, και τώρα συνηδητοποιώ οτί τότε θύμωσα με μένα.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...