Jump to content

Το άλλο μας «μισό»...


Recommended Posts

Ας μιλήσω επί του θέματος κι εγώ η ξενέρωτη...

 

Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει, ίσως επειδή δε το έχω βρει ακόμη. Κι όταν έλεγα ότι το βρήκα κατέληγε ενθουσιασμός.

Τώρα θα μου πείτε "έχεις καιρό μπροστά σου να το βρεις"...

Αλλά αν όντως υπήρχε το άλλο μισό τότε γιατί υπάρχουν τόσο διαζύγια;

Δε ξέρω...σε αυτό τον τομέα είμαι πολύ απαισιόδοξη!!!

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 52
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Αυτός ο συλλογισμός περί γάμου είναι λάθος! Όποιος παντρέυεται δε σημαίνει πως βρήκε το άλλο του μισό! Αν ήταν να παντρευόμασταν μόνο το άλλο μας μισό... οι παντρεμένοι αυτοί τη στιγμή στον πλανήτη θα ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα!

 

sabrina, μην απελπίζεσαι! Έχεις ακόμα χρόνο... :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Προσωπική άποψη (εξ ιδίας και ουχί μόνον πείρας):

Μια αδελφή ψυχή δεν είναι το ερωτικό μας άλλο μισό. Δεν είναι καν μισό, γιατί μπορεί να έχουμε αρκετές αδελφές ψυχές. Εδώ όμως μπαίνει ο ορισμός, του τι είναι και από που προέρχεται μια "αδελφή ψυχή". Οι απαντήσεις πολλές, όχι αντικρουόμενες αλλά συμπληρωματικές. Ποιές είναι? Χμ. Όταν έρθει η ώρα του καθενός θα τις βρει μόνος του (αν δε φοράει χρωματιστά γυαλιά και μπερδευτεί με ποικίλους ενθουσιασμούς).

Ναι, μερικές φορές υπό κατάλληλες προϋποθέσεις προκύπτει κι ερωτική σχέση. Το πιθανότερο είναι είτε να είναι σύντομη και δυνατή και ο πραγματικός λόγος ύπαρξής της να είναι ενεργειακές ανταλλαγές/προσμίξεις κλπ, είτε το ερωτικό θα συνεχίζεται επ'αόριστον-άπειρον εκτός κοινωνικών πλαισίων τυπικής-συμβατικής "σχέσης", διότι αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις Συμπαντικές ενέργειες...

Επίσης όσοι εύχονται να συναντήσουν αδελφή ψυχή να προσέξουν τι ζητάνε... γιατί μπορεί να γίνει! Και το τότε ενδεχομένως το Σύμπαν ολόκληρο να σας σιγοψυθιρίζει:"I beg your pardon, I never promised you a rose garden..."

Αλλά και όσοι δηλώνουν με σθένος ότι όχι, δεν υπάρχει, ή τουλάχιστο εκείνοι δεν έχουν, να προσέξουν επίσης, διότι σ'αυτόν/ην/ους εκεί πάνω αρέσουν πολύ οι πλακίτσες...

Αυτά τα ολίγα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

:001almostcry: εγώ είχα βρει το άλλο μου μισο.οπως λεει και το άρθρο όμως 2 χρόνια ήμαστε μαζί και τώρα χωρίζουμε. Το περίεργο είναι οτι δε χωρίζουμε επειδή θέλουμε αλλα επειδή ήρθαν έτσι κάποιες καταστασεις που μας εμποδίζουν να είμαστε μαζι.Αυτό είναι και για τους δυο ασχημο.Αυτά και το γεγονος ότι από την αρχή νόμιζα ότι τον ήξερα χρόνια και τον ένιωθα πολύ δικό μου άνθρωπο με κάνουν να πιστεύω οτι είναι η αδελφή ψυχή μου.Ελπιζω να ξανασυναντήσω κάτι τετοιο στη ζωή μου αν και είναι δύσκολο. :001almostcry: :001almostcry:

Link to comment
Share on other sites

Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά είναι πολύ δύσκολο... :001almostcry:

8851[/snapback]

 

Ναι είναι και μάλλον καλύτερα να μη ξαναβρώ κάτι τέτοιο είναι πολύ επώδυνο στο τέλος.Αξιζε το ταξίδι όμως.... :heart:

Link to comment
Share on other sites

Θα σου απαντούσα αλλά είμαι πολύ μπερδεμένος με το συγκεκριμένο θέμα αυτο το καιρό. Άμα βρω τη λύση θα σου πω :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Guest Lodi
:001almostcry: εγώ είχα βρει το άλλο μου μισο.οπως λεει και το άρθρο όμως 2 χρόνια ήμαστε μαζί και τώρα χωρίζουμε. Το περίεργο είναι οτι δε χωρίζουμε επειδή θέλουμε αλλα επειδή ήρθαν έτσι κάποιες καταστασεις που μας εμποδίζουν να είμαστε μαζι.Αυτό είναι και για τους δυο ασχημο.Αυτά και το γεγονος ότι από την αρχή νόμιζα ότι τον ήξερα χρόνια και τον ένιωθα πολύ δικό μου άνθρωπο με κάνουν να πιστεύω οτι είναι η αδελφή ψυχή μου.Ελπιζω να ξανασυναντήσω κάτι τετοιο στη ζωή μου αν και είναι δύσκολο. :001almostcry:  :001almostcry:

8843[/snapback]

 

Σε νοιώθω απόλυτα, έζησα και εγω την ίδια κατάσταση ακριβώς (με γυναίκα όμως :018bleh: ) και χώρισα λόγο καταστάσεων, πριν κάποιους μήνες...!!!!χάλια!!!!

Link to comment
Share on other sites

Πιο πιθανό είναι να υπάρχει "το άλλο μας μισώ", παρά "μισό".

 

Τι να σας πω ρε παιδιά... Μου φαίνετε πολύ κουλή άποψη. Όσο για τον λόγο που αισθανόμαστε "κάπως" για κάποια άτομα, η λέξη κλειδί είναι "άτομα". Πιστεύω ότι ταιριάζουμε με τους ανθρώπους ψυχικά, με άλλους πολύ, με άλλους λίγο και με άλλους καθόλου. Με άλλους ταιριάζουμε στο κρεβάτι, με άλλους στις σκέψεις και τις απόψεις, με άλλους σε περισσότερα από ένα πράγματα και μάλιστα ταυτόχρονα.

 

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει μόνο ένα άτομο με το οποίο θα αισθανόμαστε έτσι. Και πως γίνεται οι πιο πολλοί άνθρωποι να πιστεύουν ότι το βρίκανε? Δεν παίζει δηλαδή (αν ισχύει η όλη θεωρία) να υπάρχει το άλλο μου μισό σε ένα μικρό χωριό του Αμαζονίου ? Στατιστικά αν το πάρεις, κομματάκι αδύνατο να το βρεις και αστρονομικά μικρές οι πιθανότητες να είναι στην χώρα σου, ή γενικότερα να έρθεις σε κάποιου είδους επικοινωνία μαζί του/της.

 

Και στο κάτω κάτω, για να υπάρχει "άλλο μισό", αυτό προϋποθέτει πως είμαστε μισοί άνθρωποι και πως μόνο μέσω της εύρεσης συντρόφου θα είμαστε ολοκληρωμένοι... Ε τότε, καλύτερα μισός για πάντα !

 

Δεν παντρεύομαιιιι ..... :whistling:

Link to comment
Share on other sites

:001almostcry: εγώ είχα βρει το άλλο μου μισο.οπως λεει και το άρθρο όμως 2 χρόνια ήμαστε μαζί και τώρα χωρίζουμε. Το περίεργο είναι οτι δε χωρίζουμε επειδή θέλουμε αλλα επειδή ήρθαν έτσι κάποιες καταστασεις που μας εμποδίζουν να είμαστε μαζι.Αυτό είναι και για τους δυο ασχημο.Αυτά και το γεγονος ότι από την αρχή νόμιζα ότι τον ήξερα χρόνια και τον ένιωθα πολύ δικό μου άνθρωπο με κάνουν να πιστεύω οτι είναι η αδελφή ψυχή μου.Ελπιζω να ξανασυναντήσω κάτι τετοιο στη ζωή μου αν και είναι δύσκολο. :001almostcry:  :001almostcry:

8843[/snapback]

 

Ως απλή παρατηρήτρια δεν νομίζω ότι το συγκεκριμενο άτομο ήταν το άλλο σου μισό. Πρώτος έρωτας ναι, πρώτη αγάπη ναι...Αλλά όχι το άλλο σου μισό. Sorry κοπέλα μου αλλά ήδη ξέρεις την άποψη μου και δεν ειναι η καλύτερη :(

 

'Οσον αφορά το θέμα, θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει και θέλω να πιστεύω ότι το έχω βρει. Στην αρχή ένιωσα όπως οι προηγούμενοι, γιατί είχε μπει και το ερωτικό στοιχείο. Όμως ξέρω ότι και οι δύο τώρα είμαστε πολύ καλά! Νοιαζόμαστε πραγματικά ο ένας για τον άλλον, αγαπιόμαστε και προχωράμε μαζί. Ο καθένας με τους δικούς του στόχους και θέλω αλλά πάντα ο ένας να δυναμώνει τον άλλον. Αν κάνω λάθος, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία και ανάμεσα στις αδελφές ψυχές και ίσως ο χωρισμός είναι η μόνη λύση. Και το λέω αισιόδοξα πλέον :019blush:

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ απόλυτα με την Vkey :clapping::worthy:

Είμαι υπέρ της άποψης ότι οι αδελφές ψυχές πρέπει να βάλουν το ερωτικό θέμα στην άκρη, για να μπορέσουν να συνεχίσουν.

...Και η αλήθεια είναι, ότι θα το βάλουν κάποια στιγμή στην άκρη, έτσι κι αλλιώς :smilewink:

Link to comment
Share on other sites

το θέμα είναι να είναι από την αρχή το ερωτικό στοιχείο αυτό που ολοκληρώνει που συμπληρώνει να μην στηρίζεται η σχέση εκεί.Πρέπει να αγαπήσεις κάποιον τόσο ωστε να νιωθεις αληθινα ότι ειναι κομματι του εαυτού σου.Τοτε μόνο θα δεις καθαρα πέρα από τον εγωισμό και θα καταφέρεις να εχεις μία αρμονική σχέση.Μία σχέση αγάπης εκτίμησης μια σχέση φιλική και ερωτική.Ειναι δύσκολο να καταλάβουμε τον τρόπο που βλέπει ο συντροφός μας τα πράγματα.Μόνο έτσι όμως θα κατανοήσουμε πράγματα και συμπεριφορές που αλλιως θα μας ενοχλουσαν.Το χω καταφέρει αυτο και ξέρω πως αυτός ο άνθρωπος αν και βρίσκεται στην άλλη ακρη του κόσμου τώρα, είναι κοντά μου.Ειναι δικός μου άνθρωπος.

Link to comment
Share on other sites

Έχω μια απορία και λέω να την θέσω εδώ από το να φτιάξω καινούριο topic:

 

Όταν πεθάνουμε,

1-εξακολουθούμε να έχουμε σχέση(νοητικό δεσμό, να συνυπάρχουμε) με τον άνθρωπο που έιχαμε όσο είμαστε ζωντανοί;

 

2- Υπάρχουμε απλά μόνοι μας, ανίκανοι να θεωρούμε κάποιον δικό μας άνθρωπο και αποδεχόμαστε το Όλον;Είμαστε σύνολο;

 

3- Υπάρχουμε σαν ζευγάρι με το άλλο μας μισό που έτυχε να γνωρίσουμε στην επίγεια ζωή;

Link to comment
Share on other sites

Φίλε Ixwp,

Πολύ καλές ερωτήσεις, κι αν και πιστεύω ότι τους αξίζει ξεχωριστό thread, θα τ? αφήσω να «ρολάρει» λιγάκι εδώ και μετά βλέποντας και κάνοντας.

 

Προτού πω την γνώμη μου, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι είναι ερωτήματα στα οποία κανείς δεν μπορεί να «υπογράψει συμβόλαιο» για το πως πραγματικά έχουν τα πράγματα. Ο καθείς με τις απόψεις του και εμπειρίες του. :smilewink:

 

Όταν πεθάνουμε,

1-εξακολουθούμε να έχουμε σχέση (νοητικό δεσμό, να συνυπάρχουμε) με τον άνθρωπο που είχαμε όσο είμαστε ζωντανοί;

Πιστεύω πως ναι. Για ένα κάποιο χρονικό διάστημα, η επικοινωνία συνεχίζεται. Από ένα σημείο και μετά όμως, πρέπει (επιβάλλεται θα έλεγα) να κοπεί, για το καλό και των 2, μιας και πρέπει να τραβήξει πλέον ο καθείς τον δρόμο του.

 

2- Υπάρχουμε απλά μόνοι μας, ανίκανοι να θεωρούμε κάποιον δικό μας άνθρωπο και αποδεχόμαστε το Όλον; Είμαστε σύνολο;

Αυτό το «μόνοι μας» σηκώνει πολύ κουβέντα. Έτσι όπως το γράφεις, παραπέμπει σε μοναξιά, μ? όλα όσα συνεπάγεται η μοναξιά.

Προσωπικά, δε το βλέπω έτσι. Πιστεύω πως όταν έρθει η στιγμή της ένωσης με το Όλο, οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, εξαφανίζεται - παύει να υφίσταται.

 

3- Υπάρχουμε σαν ζευγάρι με το άλλο μας μισό που έτυχε να γνωρίσουμε στην επίγεια ζωή;

Εδώ χρειάζομαι διευκρίνηση :wacko: ... Τι εννοείς;

 

Φυσικά, αφήνω απίστευτα ανοιχτό το θέμα, ώστε να υπάρξει διάλογος και να ακουστούν κι άλλες απόψεις. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον θέμα! :clapping:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...