Ιχώρ Posted June 22, 2005 Report Share Posted June 22, 2005 3- Υπάρχουμε σαν ζευγάρι με το άλλο μας μισό που έτυχε να γνωρίσουμε στην επίγεια ζωή; Εδώ χρειάζομαι διευκρίνηση ... Τι εννοείς; Φυσικά, αφήνω απίστευτα ανοιχτό το θέμα, ώστε να υπάρξει διάλογος και να ακουστούν κι άλλες απόψεις. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον θέμα! 9278[/snapback] Θα στο εξηγήσω με παράδειγμα: Έστω ότι στην ζωή αγαπάω και με αγαπάει το Χ άτομο αλλά δεν ζευγαρώνουμε (με όποια έννοια). Ζευγαρώνεις με ένα άτομο Ψ που καταλαβαίνεις οτί είναι το λάθος άτομο, λίγες στιγμές πριν πεθάνεις ή πιο μπροστά. Εάν υπάρχουν ζευγάρια και στην άλλη ζωή, με ποιον θα έιμαι; Χ ή Ψ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Onirocosmos Posted June 24, 2005 Report Share Posted June 24, 2005 Μάλλον με κανέναν-μία απ' τους δύο! Θα ξαναγεννηθείς για να μάθεις να διαλέγεις σωστά! Αυτή βέβαια είναι μία χονδροειδής, χωρίς επιχειρήματα άποψη, αλλά στο θέμα του θανάτου υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες - ακόμη και από τα άλλα πεδία. Προσωπικά πιστεύω ότι έτσι όπως ζούμε έτσι και πεθαίνουμε. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια τύχη μετά θάνατον, αλλά οι περισσότεροι πάνε στην ανακύκλωση και ξαναεπιστρέφουν μέχρι να εξελιχθούν αρκετά για να μπορέσουν να ξεφύγουν και να ενωθούν είτε με το Όλον - που αναφέρει η Νεφέλη - είτε με άλλες, ενεργειακά συγγενικές ψυχές και έτσι, σαν μία ευρύτερη οντότητα, να συνεχίσουν να εξελίσσονται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted June 24, 2005 Report Share Posted June 24, 2005 Θα περιμένω και θα μάθω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ai_Shifu Posted April 12, 2006 Report Share Posted April 12, 2006 Είναι ένα quote που είχα βρει σ'ένα βιβλίο.. Στη ζωή κάθε άντρα, υπάρχει μόνο μια γυναίκα με την οποία θα φτάσει στην τέλεια ένωση και στη ζωή κάθε γυναίκας υπάρχει ένας μόνος άντρας με τον οποίο θα νιώσει ολοκληρωμένη. Να συναντήσουν όμως ο ένας τον άλλο είναι η μοίρα λίγων, πολύ λίγων. Οι υπόλοιποι είναι αναγκασμένοι να ζουν ανικανοποίητοι, σε κατάσταση αιώνιας αναμονής. Πόσες συναντήσεις θα είναι σαν τη δική μας, μια στις δέκα χιλιάδες, μια στο εκατομμύριο, στα δέκα εκατομμύρια? 2ο QUOTE (Khalil Gibran) I remember when you kissed me and kissed me, With tears coursing your cheeks, and you said, "Earthly bodies must often seperate for earthly purpose, And must live apart impelled by wordly intend. But the spirit remains joined safely in the hands of Love, until death arrives and takes joined souls to God. ..... Are you fondling my face in your memory? That image is no longer my own. .............. Is there any Secret communication between angles that will carry to You my complaint? ................ Sail your smile into the air, it will reach and enliven me! Breathe your fragnance into the air, it will sustain me! Ιχώρ αφιερωμένο σε σένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΑΤΑΡΓΑΤΙΣ Posted June 24, 2006 Report Share Posted June 24, 2006 Λοιπον "μπλουμ" στα βαθιά που λενε .. αυτο το "αλλο μισό" μ΄εχει στοιχειώσει .. για να εξηγουμε ειμαι με τον σύντροφό μου μαζί εδω και παρα πολλά χρόνια .. πιτσιρίκα ήμουνα .. ελεγα αυτος ειναι και κανένας άλλος .. ερωτας τρελλός και πρώτος .. κι όμως κάποια στιγμή ανακαλυπτεις οτι δεν έχεις τίποτα κοινό κι ας ξεκινησαν ολα τέλεια κι ας ταυτίζονταν τότε οι απόψεις οι σκέψεις "τα θέλω μας "... και κατέληξα ότι δεν ήταν ποτε το "αλλο μου μισο" αυτο που λενε "η αδελφή ψυχή" .. λίγοι το βρίσκουν αυτο .. ακομα και οταν το βρείς κι αν ξέρουν κι οι δυο ( ψυχές) οτι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο .. λίγα μπορείς να κάνεις .. εχουν αλλάξει τα "θέλω σου" ... αλλα υπάρχουν και τα "πρέπει σου" .. και τα δικά σου και τα δικά του ... και απ΄την αλλη ... σκέφτεσαι και το αλλο .. αν "ταυτίζεσαι" τοσο πολύ με ένα άτομο ... με τις ιδέες του, τις σκέψεις του ... κι αν η ζωή το έφερνε να ήσουν μαζί του για "πάντα" δεν θα ήταν "κουραστικό" και μονότονο ;;; δεν μιλάω ουτε για ερωτα ουτε για πάθος μιλάω για "αγγιγμα ψυχής" ... σαν να βλέπεις ή να έρχεσαι σ΄επαφή με τον ίδιο σου τον εαυτό .. ισως και έλξη ανεξηγητη .. για αυτο το είδος της ταύτισης που δεν μπορείς να έχεις παρα μονο με τον 'εσώτερο" εαυτό σου .. και στο τέλος μένεις μονος ακομα κι αν μείνεις στην πρώτη σου σχέση .. γιατι όλοι ειμαστε στην ουσία μόνοι .. μόνοι ερχόμαστε στη ζωή και μόνοι συνεχίζουμε .. μόνοι στη ζωή και μόνοι στο θάνατο .. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
silverlegend Posted September 5, 2006 Report Share Posted September 5, 2006 Πολύ απαισιόδοξο αυτό το τελευταίο...Λοιπόν,θα σας πώ και εγώ την άποψή μου που μάλλον θα σας φανεί κουλή......Πιστεύω λοιπόν οτι ερχόμαστε και ξαναερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο με έναν μοναδικό σκοπό....να βρούμε την αδελφή ψυχή μας.......τα πάντα στον κόσμο διέπονται από δυαδικότητα,έτσι λοιπόν για να νιώσει κάποιος ολοκληρωμένος πρέπει να ταυτιστεί με το άλλο του μισό.μέσω του δεσμού που θα αναπτύξουν θα μπορέσουν να πρωχωρήσουν στο επόμενο βήμα που κάποια στιγμή όλοι μας θα το κάνουμε,αλλά κανείς μας τώρα δεν ξέρει ποιό είναι. Υ.Γ.Ο γάμος που προαναφέρεται δεν έχει να κάνει τπτ με το άλλο μας μισό...Απλά εξυπηρετεί την ανάγκη όλων των ζωντανών οργανισμών για διαιώνιση του είδους τους......Αυτά από μένα..... :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morgainne Posted September 5, 2006 Report Share Posted September 5, 2006 Το άλλο μας μισό.... Δυστυχώς, αυτή η ιδέα με έχει στοιχειώσει κι εμένα από τότε που άκουσα γι'αυτήν! Τόσο που ίσως έχασα πολλά κυνηγώντας κάτι άπιαστο... Και ναι, συμφωνώ ότι το να κυνηγάς μια τέτοια ιδέα σε κάνει ίσως και να ενθουσιάζεσαι λίγο παραπάνω απ'ότι πρέπει μόλις βρίσκεις κάποιον που βλέπεις ότι έχετε πολλά κοινά και πιστεύεις οτι είναι όλα όσα ψάχνεις... Με αυτό το τρόπο, όλοι μας, λίγο πολύ, έχουμε βρεί κάποια στιγμή στην ζωή μας "το άλλο μας μισό".... Χεχεχε.... Πολύ θα ήθελα να πιστέψω αυτούς που υποστηρίζουν ότι και καλά, οι αδελφές ψυχές είναι καταδικασμένες να μην είναι ποτέ μαζί γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσουν να αναπτυχθούν σαν άτομα... Γι'αυτό και ακόμα κι όταν βρεθούν, αργά ή γρήγορα θα χωρίσουν... Δεν νομίζω να είναι τόσο απλά τα πράγματα... Πρώτον, γιατί μου ακούγεται σαν "χάϊδεμα στα αυτιά", κάτι που πολλοί θα θέλαμε να ακούσουμε για να δικαιολογήσουμε έναν "παράλογο" χωρισμό... (Εύκολο σαν λύση ε;) Και δεύτερον, γιατί είμαι πεπεισμένη πως οι αδελφές ψυχές, αν ποτέ βρεθούν, ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ο ένας στην ανάπτυξη του άλλου και δεν την σταματούν! (Ακόμα κι αν δεν φτάσουν στην ολοκλήρωση!! Αλήθεια, ποιός μπορεί να πεί ποτέ πως είναι ολοκληρωμένος; Αυτό θα ήταν μάλλον κατάρα και όχι ευχής έργον....) Παρόλα αυτά, και για να μην γίνω πολύ απαισιόδοξη μιας και δεν το συμπαθώ καθόλου αυτό το σπορ, θα συμφωνήσω με την Lithos ότι τις αδελφές ψυχές δεν χρειάζεται να τις ενώνει το ερωτικό στοιχείο, όπως επίσης θα συμφωνήσω και με την VKey, ότι δηλαδή τελικά, δύο άνθρωποι πρέπει να βάλουν την ερωτική σχέση στην άκρη για να καταλάβουν τελικά αν είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον... Προσωπικά πάντως λέω να απέχω για λίγο καιρό από αυτό το .... "Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού"!!!! Αν είναι να΄ρθει, θε να' ρθει, που λέει και ο λαός... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stradivarius Posted September 6, 2006 Report Share Posted September 6, 2006 Η αδελφή-ψυχή πρέπει να είναι κάτι σαν συμπλήρωμα σε εμάς! Στα βαθύτερα συναισθήματά μας, στις απόψεις μας για την ζωή, στις αρχές που είχαμε και ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε! Στις αξίες μας! Συμφωνώ απόλυτα με αυτή την άποψη. Έχω την εντύπωση ότι πολλές φορές συγχέουμε τον ερωτά και τον ενθουσιασμό με την έννοια αδερφή-ψυχή. Για μένα αδερφή-ψυχή έχει μεγάλη σχέση με την επικοινωνία. Να καταλαβαίνεις τον άλλο τι θα πει , ποτέ θα το πει και γιατί θα το πει. Ίσως ο έρωτας να είναι ένα φυσιολογικό επακόλουθο όταν πρόκειται για αντίθετα φύλλα. Η αδερφή-ψυχή για μένα δεν έχει φύλλο. Σκοπός είναι να την πάρεις χαμπάρι όταν σου χτυπήσει την πόρτα. (αν θες να την πάρεις... ) Πολύ θα ήθελα να πιστέψω αυτούς που υποστηρίζουν ότι και καλά, οι αδελφές ψυχές είναι καταδικασμένες να μην είναι ποτέ μαζί γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσουν να αναπτυχθούν σαν άτομα... Γι' αυτό και ακόμα κι όταν βρεθούν, αργά ή γρήγορα θα χωρίσουν...Δεν νομίζω να είναι τόσο απλά τα πράγματα... Πρώτον, γιατί μου ακούγεται σαν "χαΐδεμα στα αυτιά", κάτι που πολλοί θα θέλαμε να ακούσουμε για να δικαιολογήσουμε έναν "παράλογο" χωρισμό... (Εύκολο σαν λύση ε;) Και δεύτερον, γιατί είμαι πεπεισμένη πως οι αδελφές ψυχές, αν ποτέ βρεθούν, ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ο ένας στην ανάπτυξη του άλλου και δεν την σταματούν! Άλλη μια άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνω...!!! Προσωπικά πάντως λέω να απέχω για λίγο καιρό από αυτό το .... "Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού"!!!! Χμμμ...Εδώ με προβληματίζεις λιγουλάκι..... Να απέχεις; Γιατί; Δεν είναι κάτι που μπορείς να του βάλεις μια ταμπέλα και να πεις τώρα το νιώθω, τώρα όχι....!!! Αφήνεις την σκέψη σου ελεύθερη τουλάχιστον από αυτό το θέμα (Έτσι και αλλιώς ο άνθρωπος έχει τόσα πολλά καθημερινά να σκεφτεί που αν βάλλει υπό σκέψη και αυτό κλάυτα Χαράλαμπε...!!!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted September 6, 2006 Report Share Posted September 6, 2006 Τελικά να αναθεωρήσω...! Ναι πιστεύω πλέον στην ύπαρξη του άλλου μισού! Το θέμα είναι να το εντοπίσεις τη στιγμή που θα το γνωρίσεις και να καταφέρεις να το κρατήσεις υπό όποιες συνθήκες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Minerva Posted September 6, 2006 Report Share Posted September 6, 2006 Δεν πιστεύω στην ύπαρξη του άλλου μισού. Πιστεύω όμως στις αδελφές ψυχές - πολλές όχι μία. Η σχέση μαζί τους μπορεί να είναι ερωτική, μπορεί και όχι, οι ψυχές είναι άφυλες. Έχω γνωρίσει κάποιες... Ένιωσα αμέσως, με την πρώτη ματιά, μια βαθιά συναισθηματική σχέση μαζί τους, σα να γνωριζόμασταν από παλιά. Βοήθησαν, χωρίς να υπάρχει συνειδητά η πρόθεση, στην προσωπική μου εξέλιξη, όχι πάντα μέσα από εύκολους ή χαρωπούς δρόμους και τις βοήθησα κι εγώ με τη σειρά μου. Το βασικό στοιχείο με τις αδελφές ψυχές είναι ότι δε χάνεσαι ποτέ μαζί τους, ακόμη κι αν παροδικά απομακρυνθείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted September 6, 2006 Report Share Posted September 6, 2006 Ναι είναι και μάλλον καλύτερα να μη ξαναβρώ κάτι τέτοιο είναι πολύ επώδυνο στο τέλος.Αξιζε το ταξίδι όμως.... :heart: Άξιζε το ταξίδι και αξίζει να το ξαναζήσει ο καθένας μας, Έστω κι αν το τέλος πάλι είναι επώδυνο.. Γιατί έτσι καταλαβαίνεις ότι ΖΕΙΣ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
babuska Posted September 6, 2006 Report Share Posted September 6, 2006 ΝΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ!!!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ!!!!!! ΠΡΕΠΕΙ Ν ΑΠΙΣΤΕΥΩ!!!!! ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ!!!!!! ΦΛΑΦΛΑΚΙΑ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted September 6, 2006 Report Share Posted September 6, 2006 ΝΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ!!!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ!!!!!! ΠΡΕΠΕΙ Ν ΑΠΙΣΤΕΥΩ!!!!! ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ!!!!!! ΦΛΑΦΛΑΚΙΑ :cheerful: Ωραία απάντηση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marilena Posted September 7, 2006 Report Share Posted September 7, 2006 Ναι πιστεύω ότι υπάρχει κάπου το άλλο μου μισό... Αλλά θα αφήσω την καρδιά μου να το βρει... και αν δεν το βρει σημαίνει ότι βρήκε κάποιον άλλο να αγαπήσει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lithos Posted September 7, 2006 Report Share Posted September 7, 2006 Παίδες! Καλημερούδια. :cheerful: Λέμε πως θέλουμε να σμίξουμε με το άλλο μας μισό ή με τα άλλα μας τέταρτα ... όγδοα κ.λ.π. ... ΝΑΙ! ΘΕΛΟΥΜΕ! Σε ετούτην την ζωή. Καθώς ζούμε ... μας λείπουν. Ξεχνάμε κάτι σημαντικό όμως : (όσοι πιστεύουν στην επαναγέννηση) όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι της ζωής μας, λίγο πριν γεννηθούμε ... τι ακριβώς θέλαμε να ζήσουμε; Μήπως οι επιλογές που κάναμε τότε δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με μισά, τέταρτα και άλλες υποδιαιρέσεις; Μήπως δεν γεννηθήκαμε για να βρούμε την αδελφή-ψυχή αλλά να βιώσουμε άλλα πράγματα; Μήπως επιλέξαμε να βελτιώσουμε εαυτούς ή να βιώσουμε καταστάσεις ή να ζήσουμε χαρές και λύπες (τα τόσο σημαντικά δώρα της Ζωής) και να ξαναγυρίσουμε στο μισό μας ... μετά;! Λέω ... μήπως;! Οι σχέσεις της ζωής μας είναι περισσότερο φιλικές και ψιλοανακατεύουμε το ερωτικόν στοιχείον για να έρθουμε πιο κοντά; Γιατί όταν συναντούσα κάποιον που έμοιαζε με αδελφή ψυχή, σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια έτυχε να πρόκειται πάντα για γυναίκες; Οπου εννοείται, το ερωτικό στοιχείο ... λείπει. Μπορεί να βαφτίζουμε "αδελφή-ψυχή" κάποιον που απλά τυχαίνει να συμπαθούμε ή να ταυτίζονται ορισμένες απόψεις μας, μέσα στην φούρια του "τον κάνω κέφι" ή "την κάνω κέφι" (για τα αγοράκια του φόρουμ) θέλουμε και λίγο "ηλιοβασίλεμα"; Οσο για τον έρωτα ... έχω ερωτευθεί (φαντάζομαι και εσείς το ίδιο) άνδρες τους οποίους αν τους έβαζες να κάνουν παρέα ... θα ήτο αδύνατον! Αρα μάλλον δεν παίζει. :smilewink: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.