Jump to content

Χριστός & Χριστιανισμός


Recommended Posts

[Aς συγχιστώ.... Δεν υπάρχει στάλα βεβαιότητας σε ό,τι λες. Άλλος λέει πανθεϊστής, άλλος λέει Υιός του Θεού, άλλος λέει ένας μεσσίας από τους πολλούς, άλλος λέει πρίγκιπας που του σφετερίσανε το θρόνο, άλλος λέει Εσσαίος, άλλος λέει νόθος γιος Ρωμαίου, άλλος λέει νόθος γιος greek lover της εποχής, άλλος λέει αρχηγός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος ζηλωτών.

 

Πανθεϊστης στην αντιληψη κ φιλοσοφια. Το αν καποιοι τον θεωρουν greek lover νοθο υιο Θεου, δεν αναιρει το να μπορει να εχει πανθεϊστικη αντιληψη των πραγματων (μονο οι γαλαζοαιματοι δλδ ειναι πανθεϊστες?)

Και αν δωσουμε περισσοτερο βαση σ'αυτα που λεει ο ιδιος, και λιγοτερο σ'αυτα που λενε οι αλλοι (ιερατεία) γι'αυτον, τοτε σιγουρα ηταν πανθεϊστης...

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 67
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

...σιγά πού δέν θά ξανάμπαινε τό νερό στ΄αυλάκι!

 

 

:headb:

 

...λέω εγώ τώρα! ...Ευτυχώς πού η θεματική ενότητα αφορά: Παράξενες Ιστορίες & Όντα άλλων Κόσμων !!

 

 

:063dizzy:

Link to comment
Share on other sites

...λέω εγώ τώρα! ...Ευτυχώς πού η θεματική ενότητα αφορά: Παράξενες Ιστορίες & Όντα άλλων Κόσμων !!

Δεν είναι πια! Μας μετακόμισα :gleam:

Link to comment
Share on other sites

Και αν δωσουμε περισσοτερο βαση σ'αυτα που λεει ο ιδιος, και λιγοτερο σ'αυτα που λενε οι αλλοι (ιερατεία) γι'αυτον, τοτε σιγουρα ηταν πανθεϊστης...

8364[/snapback]

 

Αφού είναι παραχαραγμένα, πού ξέρουμε τι είπε και τι του βάλανε στο στόμα του; :evilbl:

Link to comment
Share on other sites

Αφού είναι παραχαραγμένα...

 

αυτο ακριβως..! και ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβουμε τα σημεια παραχαραξης (αν και οχι αδυνατο). Ακομα ομως και σ'αυτα τα (παραχαραγμενα) ευαγγελια φαινεται (με δυσκολια ομολογουμενως) απο καποιες φρασεις κλειδια, μια πανθεϊστικη χροια στα λογια του Ιησου.

Οταν ομως θελουμε αντικειμενικα να σκιαγραφησουμε μια προσωπικοτητα, θα πρεπει αναζητησουμε επιπλεον πηγες και πληροφοριες ετσι ωστε να εχουμε πιο εγκυρη και ολοκληρωμενη εικονα.

 

Τα ευαγγελια του Φιλιππου ,της Μαγδαληνης κ του Θωμα (που βρισκονται κ στην ιστοσελιδα) τα εχεις δει?

Link to comment
Share on other sites

...λέω εγώ τώρα! ...Ευτυχώς πού η θεματική ενότητα αφορά: Παράξενες Ιστορίες & Όντα άλλων Κόσμων !!

Δεν είναι πια! Μας μετακόμισα :gleam:

8405[/snapback]

 

...απορία ψάλτου, ...ο βήξ !!

 

 

:headb:

 

 

...έψαχνα κι εγώ νά βρώ γωνία στόν ...κύκλο!

Link to comment
Share on other sites

Αφού είναι παραχαραγμένα...

 

αυτο ακριβως..! και ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβουμε τα σημεια παραχαραξης (αν και οχι αδυνατο). Ακομα ομως και σ'αυτα τα (παραχαραγμενα) ευαγγελια φαινεται (με δυσκολια ομολογουμενως) απο καποιες φρασεις κλειδια, μια πανθεϊστικη χροια στα λογια του Ιησου.

 

Και πού ξέρω αν αυτή η "πανθεϊστική χροιά" αν είναι προϊόν παραχάραξης ή όχι;

 

Οταν ομως θελουμε αντικειμενικα να σκιαγραφησουμε μια προσωπικοτητα, θα πρεπει αναζητησουμε επιπλεον πηγες και πληροφοριες ετσι ωστε να εχουμε πιο εγκυρη και ολοκληρωμενη εικονα.

 

Τα ευαγγελια του Φιλιππου ,της Μαγδαληνης κ του Θωμα (που βρισκονται κ στην ιστοσελιδα) τα εχεις δει?

8454[/snapback]

 

Λες για ευαγγέλια που γράφτηκαν από γνωστικούς συγγραφείς, οι οποίοι βλέπανε τον Ιησού από πανθεϊστική σκοπιά και είχαν κάθε συμφέρον να τον παρουσιάσουν ως πανθεϊστή.

 

Ουσιαστικά δε μου απαντάς σε τίποτα: ένας άνθρωπος που δεν ξέρουμε αν έζησε, που μας σώζονται λόγια του που δεν ξέρουμε αν τα είπε ακριβώς έτσι, από μαρτυρίες ανθρώπων που δεν τον γνώρισαν κι εσύ ισχυρίζεσαι πως βρήκες την ουσία του κηρύγματός του;

 

Το ίδιο ισχυρίζονται και άλλοι με χιλιάδες άλλες εκδοχές. Γιατί εσύ δηλ. βρήκες την πραγματική ουσία; Οι άλλοι δηλαδή αρμέγουν χελώνες; Ή εσύ είσαι πιο μάγκας;

Link to comment
Share on other sites

Και πού ξέρω αν αυτή η "πανθεϊστική χροιά" αν είναι προϊόν παραχάραξης ή όχι;
Δε ξερεις τιποτα - τα ερευνας ολα

 

 

Λες για ευαγγέλια που γράφτηκαν από γνωστικούς συγγραφείς
Κατ?αρχην, τα ευαγγελια του Θωμα κ της Μαγδαληνης (κατά την επικρατεστερη αποψη) γραφτηκαν απ?τους ιδιους. Μονο το ευαγγελιο του Φιλιππου ισως να γραφτηκε από μαθητη του.

Δεν βλεπω παντως τιποτα παραξενο σ?αυτό.

Να σου υπενθυμισω και κατι για τους συγγραφεις των «κανονικων» ευαγγελιων?

Ο Μαρκος ηταν μαθητης του Πετρου (ποτε δλδ δεν γνωρισε τον Ιησου) και ο Λουκας μαθητης του Παυλου (επισης δεν γνωρισαν τον Ιησου) ο οποιος ηταν επισης μαθητης του Πετρου..

 

Δλδ δεχομαστε τον μαθητη απ?τον μαθητη του μαθητη του Ιησου αλλα καποιον που τον γνωρισε και εζησε μαζι του όχι! Με πιο σκεπτικο? (η εκκλησια παντως εχει απαντησεις..)

 

 

βλέπανε τον Ιησού από πανθεϊστική σκοπιά και είχαν κάθε συμφέρον να τον παρουσιάσουν ως πανθεϊστή.
Παμε να δουμε τωρα ποιος εχει συμφερον και γιατι?

 

1η περιπτωση

Κανεις δεν θα διαφωνησει ότι ο ανθρωπος ανεκαθεν προσπαθουσε με κάθε λογης τροπους να ελεγχει και να εξουσιαζει συνανθρωπους του (και τοτε και τωρα).

Επισης κανεις δεν θα διαφωνησει ότι η θρησκεια (γενικως) είναι ένα ισχυροτατο μεσο που μπορει να χρησιμοποιηθει ακριβως γι?αυτό το σκοπο: εκμεταλλευεται την αφελεια και τον ανθρωπινο πονο προκειμενου να διαμορφωσει ομοθρησκες (και αρα με κοινη εξουσιαστικη αρχη) ομαδες. Το οφελος λοιπον από μια θεοτητα της οποιας την γηινη εκπροσωπηση κανεις δεν πρεπει να αμφισβητει?είναι ορατο.

-Η οργανωση λοιπον ενός συστηματος ιεραρχιας είναι ένα απ?τα κυρια χαρ/κα για τους «κανονικους» χριστιανους.

 

2η περιπτωση

Η αντιπαλοτητα (απ?τα πρωτοχριστιανικα χρονια) αναμεσα σε γνωστικους χριστιανους και σχολαστικους (ή καθολικους) είναι λιγο-πολυ γνωστη.. Είναι επισης γνωστο ότι οι πρωτοι, ουδεποτε οραματιζονταν τη δημιουργια καποιας ξεχωρης «γνωστικης» εκκλησιας. Η διδασκαλια τους γινονταν σε κλειστες ομαδες και συνηθισμένη ηταν και η περιπτωση δασκαλου-μαθητη (αντι για επισκοπου-ποιμνιου)

 

Επιπλεον, οι γνωστικοι εκφραζαν την αποψη ότι η πραγματικη εκκλησια του Ιησου ειναι αορατη δλδ συμβολικη! Στη προσευχη ή την τελεση της θειας λειτουργιας δεν υπηρχε καποιος ορισμενος ιερεας, αλλα επιτοπου καποιος απ?την αδελφοτητα αναλαμβανε τα χρεη αυτου (με κληρο καθε φορα παρακαλω!). Ενα τετοιο συστημα βεβαια δεν αφηνει καμια χαραμαδα για αναληψη «πνευματικων» εξουσιων και επομενως ευκολα καταλαβαινουμε γιατι οι πατριαρχες-επισκοποι «σκιζαν τα ρασα τους» στο ακουσμα και μονο των γνωστικων («αιρετικοι» είναι ο ηπιοτερος χαρακτηρισμος που ειχαν για τους γνωστικους).

-Η απουσια λοιπον καποιου συστηματος ιεραρχιας είναι ένα απ?τα κυρια χαρ/κα για τους γνωστικους?

 

-Ερχεσαι λοιπον εσυ τωρα και μου λες ότι οι σχολαστικοι χριστιανοι δεν ειχαν κανενα λογο να αλλοιωσουν ερμηνειες και γραφες των ευαγγελιων , ενώ οι γνωστικοι?ειχαν..

?μαλιστα?..

Σου διαφευγει όμως κατι.

 

ΠΟΣΟ ΜΑ***ΑΣ πρεπει να?ναι καποιος που ενώ αποδεδειγμενα (απ?τα γραφομενα του) εχει κατανοησει και ασπαστει τη φιλοσοφια του πανθεϊσμου, να συγκινειται ελκυεται και ταυτιζεται με ένα μονοθεϊστη στενομυαλο??

 

?θα μπορουσες να μου απαντησεις σε παρακαλω..?

 

Ουσιαστικά δε μου απαντάς σε τίποτα
Ουσιαστικα δεν καταλαβαινεις καμια απαντηση και αναρωτιεμαι:

Αυτό γινεται επειδη φοβασαι να αλλαξεις ιδεες που πιστευες για καιρο ή απλα επειδη αδυνατεις? (λαϊκιστι: δεν τραβαει βρε αδερφε)

 

 

...νομιζω παντως οτι απλα ισχυει το πρωτο...

Link to comment
Share on other sites

Δλδ δεχομαστε τον μαθητη απ?τον μαθητη του μαθητη του Ιησου αλλα καποιον που τον γνωρισε και εζησε μαζι του όχι! Με πιο σκεπτικο? (η εκκλησια παντως εχει απαντησεις..)

....

-Ερχεσαι λοιπον εσυ τωρα και μου λες ότι οι σχολαστικοι χριστιανοι δεν ειχαν κανενα λογο να αλλοιωσουν ερμηνειες και γραφες των ευαγγελιων , ενώ οι γνωστικοι?ειχαν..

8571[/snapback]

 

α. Δε δέχομαι κανέναν

β. Είχαν λόγους τόσο οι μεν όσο και οι δε

 

Ίσως πρέπει να αναδιατυπώσω το ερώτημα: τι αξία έχει η διδασκαλία ενός ανθρώπου που δεν ξέρουμε αν υπήρξε, ο οποίος δεν άφησε γραπτά, που δεν ξέρουμε ακριβώς τι είπε και που καθένας ισχυρίζεται πως όλοι οι υπόλοιποι τα έχουν καταλάβει λάθος; Πώς είναι δυνατόν τη στιγμή που καθημερινά ακούμε περί Χριστού δυο - τρεις φορές, κάθε Χριστιανός είναι σίγουρος πως ο δίπλα του "δεν έχει καταλάβει το πραγματικό νόημα" της χριστιανικής πίστης;

Link to comment
Share on other sites

τι αξία έχει η διδασκαλία ενός ανθρώπου που δεν ξέρουμε αν υπήρξε

8596[/snapback]

Σαν ιστορικό πρόσωπο ή σαν "μεσσίας"? Γιατί ως άνθρωπος υπήρξε και όχι μόνο βάσει θρησκευτικών πηγών...

ο οποίος δεν άφησε γραπτά

8596[/snapback]

Κοίτα, ας το θέσουμε αλλιώς. Πες πως ο ιησούς έκατσε κι έγραψε ένα ευαγγέλιο (το λεγόμενο 5ο ευαγγέλιο :smilewink: )...Θα είχε συμφέρον, οποιοδήποτε από τα παρακλάδια του χριστιανισμού να το παραδεχτεί ή να το αναγνωρίσει??? Στην πυρά κατευθείαν! Οπότε, τίθεται ξανά το θέμα της επιρροής και των ιερατείων, καθώς και το θέμα του ότι τίποτα δε μπορούμε να λέμε με σιγουριά, συμπεριλαμβανομένου και του οτι δεν άφησε γραπτά... :smilewink:

που δεν ξέρουμε ακριβώς τι είπε και που καθένας ισχυρίζεται πως όλοι οι υπόλοιποι τα έχουν καταλάβει λάθος

8596[/snapback]

Αυτό συμβαίνει συχνά με τους συμβολισμούς... Ο καθένας το καταλαβαίνει όπως μπορεί να το καταλάβει και όπως συμφέρει τα ιερατεία να το καταλάβει...

Link to comment
Share on other sites

Σαν ιστορικό πρόσωπο ή σαν "μεσσίας"? Γιατί ως άνθρωπος υπήρξε και όχι μόνο βάσει θρησκευτικών πηγών...
Tόση σιγουριά πια!!! κράτα και μια πισηνή!!!

 

Επειδή έχω βαρεθεί να ακούω συζητήσεις επί συζητήσεων, να διαβάζω κείμενα επί κειμένων για το «αν ο Χριστός ήταν ή όχι Έλληνας», «τί γνώμη είχε ο Χριστός για τους Έλληνες», «ποιά η παιδική ζωή του Χριστού», «τα είχε ή όχι ο Χριστός με την Μαγδαληνή;» κοκ.

 

Επειδή, σε λίγο κάποιοι θα αναρωτιούνται για το «τί είδους ρούχα φορούσε ο Χριστός», «τί φαγητά του άρεσαν» και «με ποιόν τρόπο μετακινείτο από πόλη σε πόλη ο Χριστός;»: Με τα πόδια, με γαϊδουράκι, με διαστημικό όχημα ή μήπως «έμπαινε» στο αιθερικό πεδίο και πεταγόταν μέχρι την Ινδία για πρωινό καφέ κι επέστρεφε στην Παλαιστίνη για μεσημεριανό;

 

Επειδή, τέλος, στον Γολγοθά δεν σταυρώθηκε κάποιος θεός, αλλά η Λογική: Ο Ένας και Μοναδικός Θεός (πατέρας) έστειλε τον Ένα και Μοναδικό Θεό (υιό) να σταυρωθεί για ηθική αυτουργία του Ενός και Μοναδικού Θεού (πατερο-υιού) στην διάπραξη αμαρτημάτων.

 

Αποφάσισα να ασχοληθώ με την ιστορική ύπαρξη του προσώπου που ονομάζουμε σήμερα «Ιησούς Χριστός», καθώς η οποιαδήποτε έρευνα για τον λεγόμενο Χριστό έχει κάποιο νόημα, εφόσον αφορά την ιστορική του ύπαρξη ή όχι. Και αυτό επειδή η ίδια η Χ.Ο.Ε. δίνει βαρύτητα στο θέμα. Αν δεν έδινε δεν θα είχε κάποιο νόημα ούτε αυτού του είδους η έρευνα.

 

Προσωπικά, ως Έλλην Εθνικός δεν χρειάζεται να προσπαθήσω ιδιαιτέρως για να κατανοήσω ότι όλοι οι Θεοί, Έλληνες και αλλογενείς, δεν υπήρξαν ποτέ άνθρωποι και ότι πρόκειται για Έννοιες σύμφωνα με τις οποίες τέθηκε και τίθεται σε τάξη ο Κόσμος (ταξιθέτες). Αυτός ο Κόσμος, που είναι ο ίδιος για όλους και ο οποίος δεν δημιουργήθηκε ούτε από Θεό, ούτε από άνθρωπο και ήταν, είναι και θα είναι πυρ αείζωον, που ανάβει με μέτρο και σβύνει με μέτρο (Ηράκλειτος).

 

Η Ιστορία, βεβαίως, έχει απαντήσει σ? αυτό το ερώτημα εδώ και αρκετά χρόνια (περίπου έναν αιώνα) με τρόπο κατηγορηματικό: Πρόσωπο με το όνομα Ιησούς Χριστός ή Ιησούς Ναζωραίος ή ... ή ... ή ..., ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ. Ας εξετάσουμε, εν συντομία, τις αποδείξεις του παραπάνω κατηγορηματικού

συμπεράσματος, σύμφωνα με τις αρχές που ακολουθεί η Ιστορία ως επιστήμη:

 

1. Πηγή σύγχρονη. 2. Πηγή αυτόπτης. 3. Πηγή ανεξάρτητη.

 

Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινισθεί ότι αναζητείται η ιστορική ύπαρξη του προσώπου με το προσωνύμιο «Χριστός» και όχι η ιστορική ύπαρξη των οπαδών αυτού, δηλαδή των χριστιανών.

 

Κατά την εποχή που λέγεται ότι έδρασε ο λεγόμενος Χριστός υπήρχε μια μεγάλη ομάδα γνωστών κι αξιόλογων ιστορικών (42) που τα έργα τους γεμίζουν αρκετές βιβλιοθήκες (παραθέτω τα ονόματά τους στα αγγλικά, καθώς η βιβλιογραφία μου είναι στα αγγλικά):

 

1. Apollonius 2. Appian 3. Appion of Alexandria 4. Arrian 5. Aulus Gellius 6. Columella 7. Damis 8. Dio Chrysostom 9. Dion Pruseus 10. Epictetus 11. Favorinus 12. Florus Lucius 13. Hermogones 14. Josephus 15. Justus of Tiberius 16. Juvenal 17. Lucanus 18. Lucian 19. Lysias 20. Martial 21. Paterculus 22. Pausanias 23. Persius 24. Petronius 25. Phaedrus 26. Philo 27. Phlegon 28. Pliny Elder 29. Pliny Younger 30. Plutarch 31. Pomponius Mela 32. Ptolemy 33. Quintilian 34. Quintius Curtius 35. Seneca 36. Silius Italicus 37. Statius 38. Suetonius 39. Tacitus 40. Theon of Smyrna 41. Valerius Flaccus

42. Valerius Maximus.

 

Αναφορά στον λεγόμενο Χριστό βρίσκουμε μόνον σε τρεις από τους παραπάνω ιστορικούς και ιδιαιτέρως περιωρισμένη. Επιπλέον, από αυτές τις τρεις αναφορές, οι δύο είναι πλαστές και η μία δεν αναφέρεται σ' αυτόν. Αναλυτικά:

 

Φλάβιος Ιώσηπος

 

Ο εβραίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος (Josephus) έζησε από το 38 - 107 μ.α.χ.χ. (μετά την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης) και έγραψε δύο σημαντικά έργα: «Περί του Ιουδαϊκού πολέμου» και «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία». Στο δεύτερο έργο του, (βιβλίο 18, κεφ. 3), ο Ιησούς αναφέρεται σε μία μόνο παράγραφο ως εξής (Flavium Testamentum):

 

«Περίπου εκείνη την εποχή ζούσε ο Ιησούς, ένας σοφός άνθρωπος, αν κάποιος μπορεί να τον πει άνθρωπο, καθώς είχε πετύχει θαυμαστά κατορθώματα και ήταν ο δάσκαλος πολλών ανθρώπων που διψούσαν για καινοτομίες. Πήρε με το μέρος του πολλούς από τους Εβραίους, αλλά και πολλούς από τους Έλληνες. Ήταν ο Μεσσίας. Όταν ο Πιλάτος τον κατεδίκασε στον σταυρό, μετά από κατηγορία των

αρχών μας (των Ιουδαίων), αυτοί που τον αγάπησαν από την αρχή δεν σταμάτησαν να είναι προσκολλημένοι σ? αυτόν. Την τρίτη ημέρα εμφανίσθηκε σ? αυτούς επανερχόμενος στη ζωή, καθώς οι ιερές προφητείες είχαν προείπει γι? αυτό και για μυριάδες άλλα θαυμαστά πράγματα που αφορούσαν αυτόν. Και η φυλή (ομάδα) των χριστιανών, όπως ονομάσθηκαν μετά απ? αυτόν, δεν έχει εξαφανισθεί μέχρι σήμερα».

 

Ωστόσο, η παραπάνω παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη που έγινε κατά την αντιγραφή του έργου του, επειδή:

 

1. Η παραπάνω παράγραφος είναι άγνωστη (δεν αναφέρεται) από κανέναν χριστιανό απολογητή του 2ου αιώνα μ.α.χ.χ. (Τερτυλλιανός, Ωριγένης, Ιουστίνος), ενώ αναφέρεται για πρώτη φορά από τον χριστιανό απολογητή, πατέρα της εκκλησιαστικής ιστορίας, Ευσέβιο Καισαρείας τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. Έτσι, η «παρεμβολή» αυτής της παραγράφου τοποθετείται μεταξύ 2ου - 3ου αιώνα μ.α.χ.χ. (για την ακρίβεια πιστεύεται ότι την έκανε ο Ευσέβιος).

 

2. Ο χριστιανός απολογητής Ωριγένης αναφέρει ότι ο Φλάβιος Ιώσηπος ΔΕΝ αναγνώριζε τον Ιησού σαν Μεσσία, αν και στην εξεταζόμενη παράγραφο υπάρχει η φράση «Ήταν ο Μεσσίας» («Κατά Κέλσου», Ι,47).

 

3. Ο Ιώσηπος ήταν περιγραφικότατος για τις υπόλοιπες και μάλιστα ασήμαντες προσωπικότητες της εποχής που περιγράφει στο έργο του και για τον λεγόμενο Ιησού αφιερώνει μία μόνον παράγραφο.

 

4. Ο Ιώσηπος ήταν φαρισαίος. Ένας φαρισαίος δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρίσει σ? έναν άνθρωπο, που καταδικάσθηκε για παράβαση του Μωσαϊκού Νόμου, τον Μεσσία.

 

5. Η θέση της παραγράφου στο κείμενο δεν είναι σίγουρη. Ο Ευσέβιος Καισαρείας («Εκκλησιαστική Ιστορία», ΙΙ, vi) την τοποθετεί πριν τις σημειώσεις του Ιωσήπου που αφορούν τον Πόντιο Πιλάτο, ενώ σήμερα αυτή η παράγραφος είναι μετά απ? αυτές τις σημειώσεις.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι επιφανείς χριστιανοί απολογητές (όπως ο καθηγητής Αγουρίδης) ΔΕΝ δέχονται την παραπάνω παράγραφο ως ιστορική απόδειξη, καθώς είναι πασιφανέστατη η πλαστότητά της.

 

Μία δεύτερη παράγραφος (και τελευταία) που υπάρχει στο ίδιο έργο του Ιωσήπου και μπορεί να σχετίζεται με το θέμα, (βιβλίο 20, κεφ. 8) είναι:

 

«...έτσι αυτός (ο Άννας, γιος του Άννα του ανωτάτου ιερέα) κάλεσε το δικαστήριο των Σανχεντρίν και έφερε ενώπιον του τον αδελφό τού Ιησού, που λεγόταν Χριστός και του οποίου το όνομα ήταν Ιάκωβος και μερικούς άλλους (ή κάποιους από τους συντρόφους του) και όταν κατασκεύασε κάποια κατηγορία

εναντίον τους, του παρέδωσε προς λιθοβολισμό».

 

Και αυτή η παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη - αλλά πολύ πιο πριν από την πρώτη παράγραφο, καθώς σ' αυτήν αναφέρεται ο Ωριγένης, ενώ στην πρώτη και σημαντικότερη όχι - επειδή:

 

1. Δεν αναφέρονται τα ονόματα των υπολοίπων που υποτίθεται εμφανίσθηκαν στο δικαστήριο (θυμηθείτε ότι ο Ιώσηπος είναι λεπτομερέστατος στο έργο του). Γενικά η παράγραφος δείχνει να είναι «γραμμένη στο πόδι και φευγαλέα».

 

2. Από μόνη της, η παράγραφος δεν στέκεται, καθώς η ιστορική αναφορά σ' ένα σημαντικό πρόσωπο είναι πάντοτε ευθεία κι όχι έμμεση. Φαντασθείτε για παράδειγμα, ένας ιστορικός να έκανε αναφορά όχι άμεσα στον Ναπολέοντα, αλλά έμμεσα μέσω της Ιωσηφίνας. Έτσι, η απόρριψη της πρώτης παραγράφου, οδηγεί αναγκαστικά και στην απόρριψη αυτής.

 

Κορνήλιος Τάκιτος

 

Η επόμενη αναφορά γίνεται στα «Χρονικά» (15.44) του Ρωμαίου ιστορικού Κορνήλιου Τάκιτου (55-120 μ.α.χ.χ.): «...το όνομά τους (των χριστιανών) προέκυψε από τον Χριστό, ο οποίος επί βασιλείας Τιβέριου, θανατώθηκε με καταδικαστική απόφαση του Έπαρχου Πόντιου Πιλάτου».

 

Ο Τάκιτος συνέγραφε τα χρονικά του ανατρέχοντας στα ρωμαϊκά αρχεία. Έτσι, αυτή η παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη, επειδή:

 

1. Στα ρωμαϊκά αρχεία, αν αναφερόταν ο λεγόμενος Χριστός, αποκλείεται να αναφερόταν σαν Χριστός, τίτλο που του έδωσαν οι οπαδοί του, αλλά θα αναφερόταν με το όνομά του.

 

2. Επίσης στα ρωμαϊκά αρχεία, ο Πόντιος Πιλάτος θα εμφανιζόταν με το αξίωμα που πράγματι είχε, «Νομάρχης». Και όχι μ? ένα αξίωμα που δεν είχε, «Έπαρχος».

 

Σουιτώνιος

 

Τρίτη και τελευταία αξιόλογη αναφορά ανευρίσκεται στον Σουιτώνιο, στο έργο «Οι ζωές των Καισάρων», στο βιβλίο «Κλαύδιος» (5.25.4):

 

«Από τη στιγμή που οι Εβραίοι, σε σταθερή βάση, δημιουργούσαν ταραχές προκαλούμενες από τον Χρήστο (ο Κλαύδιος το 49 μ.α.χ.χ.) τους έδιωξε από την Ρώμη».

 

Η παράγραφος αυτή είναι γνήσια, αλλά δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη του λεγόμενου Χριστού, επειδή:

 

1. Ο Σουιτώνιος αναφέρεται σε κάποιον Χρήστο (Chrestus) και όχι Χριστό, υπονοώντας ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Χρήστος που ξεσήκωνε τους Εβραίους στη Ρώμη.

 

2. Αν και ο Σουιτώνιος αναφέρεται σε Εβραίους, ωστόσο ακόμα και να αναφέρεται στους χριστιανούς της Ρώμης, αυτό δεν αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης του λεγόμενου Χριστού. Γνωρίζουμε ότι υπήρχαν χριστιανοί στη Ρώμη.

 

Υπόλοιπες αναφορές

 

Οι υπόλοιπες αναφορές, που ακολουθούν, δεν θεωρούνται αξιόλογες, ωστόσο τις αναφέρω προς ενημέρωση:

 

1. Thallus, ένας απελεύθερος Σαμαρείτης επί αυτοκράτορος Τιβέριου έγραψε την Ιστορία της Ελλάδος και της Ασίας περί το 52 μ.α.χ.χ. Σ? αυτό το έργο του αναφέρει και μια έκλειψη ηλίου. Το έργο του δεν έχει διασωθεί. Το 221 μ.α.χ.χ., ένας χριστιανός συγγραφέας, ο Sextus Julius Africanus έγραψε ότι «ο Thallus

στο τρίτο του βιβλίο εξήγησε το σκοτάδι (μετά την σταύρωση του Ιησού) σαν μια έκλειψη ηλίου».

 

Δεν αναφέρει το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης, ούτε ανεξάρτητη πηγή.

 

2. Mara Bar - Serapion, έγραψε περίπου το 73 μ.α.χ.χ: «Τί κέρδισαν οι Εβραίοι σταυρώνοντας τον σοφό βασιλιά τους; ...Έζησε σύμφωνα με την διδασκαλία του». Δεν αναφέρει το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.

 

3. Gaius Plinius Caecilius Secundus (Pliny the Younger) έγραψε το 112 μ.α.χ.χ., ότι οι χριστιανοί τραγουδούσαν «έναν ύμνο στο Χριστό σαν σε θεό».Δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.

 

4. Lucian έγραψε το 175 μ.α.χ.χ. για «τον άνδρα που σταυρώθηκε στην Παλαιστίνη, επειδή παρουσίασε μια νέα λατρεία στον κόσμο». Δεν αναφέρει το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.

 

5. Ταλμούδ. Πέρα από το γεγονός ότι τόσο το Παλαιστινιακό, όσο και το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ άρχισαν να γράφονται μετά τον 2ο αιώνα μ.α.χ.χ. και ολοκληρώθηκαν μέχρι τον 6ο αιώνα μ.α.χ.χ., τα ονόματα Jeshu, που βρίσκουμε σ? αυτά αναφέρονται ως Ben Pandera και Ben Stada και αντιστοιχούν στον

Janneus, τον Σαδδουκαίο βασιλιά της Ιουδαίας, που βασίλευσε μεταξύ 106 - 79 π.α.χ.χ. και στον Simeon ben Shetach, που έζησε το 90 π.α.χ.χ.

 

Τα Ταλμούδ δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή και ελάχιστη σχέση μπορεί να έχουν με τον υποτιθέμενο Χριστό (πάντως η αγωνία των χριστιανών να αποδείξουν την ύπαρξη του λεγόμενου Χριστού είναι αξιοσημείωτη, καθώς καταφεύγουν ακόμα και σε γραπτά των «αγαπημένων» τους Εβραίων).

 

Φανταστικές αποδείξεις

 

Τέλος, στην Ιστορία αναφέρεται και αριθμός φανταστικών αποδείξεων της ύπαρξης του λεγόμενου Χριστού με προεξέχουσα αυτήν του Publius Lentulus.Πρόκειται για τον «σικέ» διοικητή της Ιουδαίας προ Πόντιου Πιλάτου, ο οποίος σε επιστολή στην Σύγκλητο περιέγραφε ακόμα και τα σωματικά

χαρακτηριστικά του λεγόμενου Χριστού !!!

 

Μία «απόδειξη» που κατάφερε να βγάλει «έξω από τα ρούχα της» ακόμα και την Καθολική Εκκλησία!!!! Έτσι, και το σχετικό «κράξιμο» στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια http://www.newadvent.org/cathen/09154a.htm:

 

«Ο Πούμπλιος Λέντουλος είναι ένα φανταστικό πρόσωπο, που λέγεται ότι υπήρξε κυβερνήτης της Ιουδαίας πριν από τον Πόντιο, και ότι είχε απευθύνει την ακόλουθη επιστολή στην ρωμαϊκή Σύγκλητο...»

 

Τσίμπα κάτι τεκμηριωμένο

Link to comment
Share on other sites

Σύμφωνα με αυτά που παρέθεσες, ακούγεται λίγο συνομωσιολογικό αυτό που ισχυρίζεσαι Phevo... Τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια, μου λες? Ή δεν είσαι αυτόπτης πηγή? :018bleh: Κοίτα, ούτε εγώ πιστεύω σε αυτή τη θρησκεία και κρατάω και μια πισινή, όπως λες κι εσύ... Το ότι μεταγενέστερα, ας πούμε επικράτησε το Χριστός αντί για Χρήστος, όπως λέει ο Σουιτώνιος, είναι ψιλά γράμματα. Ο Χριστός ή Ιησούς, ή θεός, ή μεσσίας, ή Βαγγέλης, ή όπως προτιμάει κανείς, υπήρξε, έζησε και σταυρώθηκε... Δε θα κάτσω να ασχοληθώ περαιτέρω με το πως τον ονόμαζε ο καθένας ή με ποιά σκοπιά τον έβλεπε γιατί δε με ενδιαφέρει παραπάνω. Για μένα ήταν ένας επαναστάτης, όπως έχω ξαναπεί σε άλλο topic...θα τον χαρακτήριζα μάλιστα ως τον πρώτο "αναρχικό", αν μου επιτρέπετε...

Τώρα για λεπτομέρειες... πιάσ'το αυγό και κούρεφτο... :D

 

Υ.Γ. Πολύ ωραίο πάντως το quote σου... :)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...