Jump to content

Σε Νίκησα Θάνατε (Δ. Λιαντίνης)


Recommended Posts

  • Replies 70
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Αξιοπρέπεια στον Θάνατο;

 

Για ποιόν;.... Η αξιοπρέπεια είναι συνώνυμο της υστεροφημίας και ποσώς επηρρεάζει εκείνον που φεύγει. Τα ρητά "είμαι έτοιμος" και "αξιοπρεπής Θάνατος" είναι βασισμένα σε κριτήρια εκείνων που μένουν.

 

Ο Θάνατος, πέρα απο το πολύ πιθανό του να είναι μεταβατικό στάδιο για κάτι άλλο , που δεν μπορούμε να δούμε, είναι το ίδιο οριστικό και όσον αφορά τις ανθρώπινες (υλικές) αισθήσεις και συναισθήματα.

 

Κανείς πεθαμένος δεν απολαμβάνει τους καρπούς των πράξεων του.

 

Επίσης , ειδικά όσον αφορά τους αυτόχειρες, δεν υπάρχει θρησκεία ή ακόμα και εμπειρίες (αμφισβητούμενες ή μη) σαν τις NDE(Near Death Experience) που να μην δηλώνουν την αρνητική μορφή ενέργειας που προσλαμβάνει , η βίαιη και εθελούσια διακοπή της ύπαρξης μια ζωής , σε αυτό τον κόσμο.

 

Δεν ήταν λοιπόν ούτε φιλόσοφος , ούτε δειλός, ούτέ τίποτα απο τα παραπάνω. Παραπλανημένος απο την αίσθηση του προσωπικού του μεγαλείου ήταν.

Μπορεί να ακούγεται βαρύ , αλλά απο όσα διάβασα στο site του και απο μερικά Links που βρήκα, οι απόψεις του ήταν πολύ συνιθισμένες και αρκετές απο αύτές εμφανώς μονοδιάστατες.

 

Σαφώς και σέβομαι , οτι είναι πεθαμένος, αλλά να μην ανακυρρήσουμε και "Σοφό και Θαρραλέο" κάποιον που απλά μέσα στην πλάνη του , αποφάσισε να αφαιρέσει την ζωή του!

Εδώ ολόκληρος Σωκράτης και στο τελικό στάδιο , τον Θάνατο τον αποδέχτηκε σαν τελική του μοίρα, και δεν επεδίωξε να κυνηγήσει χίμαιρες με τέτοιες μάταιες δηλώσεις.

 

Το να αποδεχτείς τον Θάνατο σαν τελικό στάδιο , ναι όντως είναι κάτι που τηρεί κάποια αξία. Το να διακυρήττεις οτι είσαι νικητής επί αυτού, είναι τόσο μάταιο , σαν να λες οτι έπεσα να κοιμηθώ πριν να δύσει ο ήλιος , γιατί απλά ήμουν "έτοιμος".

 

Όσο για τους καλόγερους που αναφέρθηκαν.... Καλύτερα να επισκεφθείτε κάποια μονή ,για να δείτε τι σημαίνει εργασία , με ύπνο μόνο 4-6 ώρες το πολύ , ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Σαφώς και αποτραβιούνται απο τις ευθύνες άλλων σε αυτή την ζωή , αλλά απο την άλλη , πόσοι απο εμάς, είναι στην κατάσταση του να διακόψουν κάθε σχέση με τα "κοσμικά" και να αφοσιωθούν , ΜΟΝΟ , σε προσευχή και καθημερινή άσκηση; Θέλει φοβερή αυτοπειθαρχία και αποφασιστικότητα.

Link to comment
Share on other sites

Για ποιόν;....

 

Για το παρακάτω:

Ο Θάνατος, πέρα απο το πολύ πιθανό του να είναι μεταβατικό στάδιο για κάτι άλλο....

 

--------------------

 

Κανείς πεθαμένος δεν απολαμβάνει τους καρπούς των πράξεων του.

 

Εδώ θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω.

 

Το να διακυρήττεις οτι είσαι νικητής επί αυτού, είναι τόσο μάταιο , σαν να λες οτι έπεσα να κοιμηθώ πριν να δύσει ο ήλιος , γιατί απλά ήμουν "έτοιμος".

 

Δεν είπα ότι πρέπει να πεθάνεις όταν νιώσεις έτοιμος. Εάν είναι δυνατόν. Αυτό είναι τελείως χαζό. Αυτό που υποστηρίζω είναι πως: Εάν είσαι "έτοιμος", όταν έρθει εκείνη η στιγμή θανάτου, θα το αντιμετωπίσεις περήφανα και όχι μίζερα. Τα δευτερόλεπτα που θα περάσει σαν "κινηματογραφος" από μπροστά σου, όλη σου η ζωή, θα αφήσουν ένα γλυκό χαμόγελο. Και αυτό είναι που θα πάρεις μάζι σου όπου κι αν πας, καθώς επίσης, είναι και μια γλυκιά ανάμνηση για όσους αφήσεις πίσω. Είναι πολύ σημαντικό να σε θυμούνται έτσι. Έτοιμο.

Link to comment
Share on other sites

Ιχώρ.

 

Δεν υπάρχει "αμπαλάρισμα" για τον Θάνατο. Είναι όντως ενα μεταβατικό στάδιο , όπου σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει , είναι πολύ επίπονο και για την ίδια την ψυχή/ενέργεια μας, που για αρκετό χρονικό διάστημα έχει συνδεθεί μαζί με το υλικό της σώμα.

 

Η αξιοπρέπεια όπως σου είπα είναι γνώρισμα και αξία "υλική". Το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Η μοναδική περίπτωση να υποφέρει η ψυχή σου περισσότερο , είναι να διακόψεις ο ίδιος, μόνος σου το νήμα της πορείας σου εδώ. Σε αυτό συμφωνούν όλα τα συγγράματα που έχουν περάσει απο τα χέρια μου , αλλά και σχεδόν όλες οι θρησκείες, (εκτός του Ισλάμ , κατά την διάρκεια Jihad).

 

Tο "film" που μερικοί ίσως το έχουν δεί πριν της ώρας τους, λόγω ισχυρού συμβάντος , είναι απλά "ουδέτερο" για τον ετοιμοθάνατο. Αν τώρα πάμε σύμφωνα με την δική μας , επίσημη θρησκεία, αλλά και με μερικές εμπειρίες NDE που έπεσαν στα χέρια μου, είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή που περνάς την "Ιερά Εξέταση" για όλα όσα έπραξες , όσο ήσουν εδώ. Θεωρία είναι βέβαια αυτό ,αλλά ενισχύει την ουδετερότητα ,όσον αφορά τον τρόπο του Θανάτου.

 

Η ετοιμότητα όπως την αναφέρεις, έχει την σημασία της "αποδοχής" για αυτό και συμφωνώ μαζί σου εδώ.

 

Τώρα για το πως θα σε θυμούνται οι εναπομείναντες, είναι σχετικό και πάντα επηρρεάσιμο απο το τι υπάρχει μετά το στάδιο του Θανάτου (αν τελικά υπάρχει κάτι). Οπότε δεν μπορώ να είμαι απόλυτος σε αυτό.

 

Gandalf

Link to comment
Share on other sites

H γιαγιά μου (ο Θεός να την έχει καλά όπου και αν είναι) την μέρα του Θανάτου της και πριν λίγα λεπτά αυτός έρεθι, σηκώθηκε απο το κρεβάτι της, πλυθηκε, φόρεσε τα καλά της ρούχα ξαναξαπλωσε σταύρωσε τα χέρια της και έφυγε απο αυτό τον κόσμο.

Για εμενά ο Θανατός της (όσο και αν με πονάει) καταβάθος με ικανοποιεί, γιατί ξέρω πως έφυγε απο αυτο τον κόσμο συνειδητά.

Απο αυτό τον κόσμο όλοι οι άνθρωποι (το τονίζω) φευγουν μονο με εναν τρόπο, τον Θάνατο.

Ο Θάνατος ειναι αυτός που θα μας πάρει απο εδω και θα μας οδηγησει κάπου άλλου.

Δεν τον νικάμε με το να γνωρίζουμε πότε θα έρθει να μας πάρει, απλά είναι για εμας ποιο εύκολο το ταξίδι.

 

Οσο για τον Λιαντίνη, ο μόνος τρόπος για να νικήσει τον Θάνατο ειναι να μην ειναι άνθρωπος αλλά υπέρανθρωπος. Τι εννοώ;

Εννοώ πως ισως είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο πραγμάτωσης που μπορούσε να βγει απο το σώμα του και απλα να αφησει τό σώμα του να πεθάνει.

 

Και ρωτώ αν μπορούσε να νικήσει τον Θάνατο, ενας μόνο ανθρωπος, τότε οι μοναχοί στο Θιβέτ που όταν πλησιαζει η ώρα του σταματαν σιγα, σιγα την καρδιά τους(και μένουν ακλόνειτοι στηνιδια σταση για μερες) τι θα έπρεπε να κάνουν?Όχι μονο να νικήσουν τον Θάνατο αλλα να έχουν φτάσει κ στην Φώτιση....

Link to comment
Share on other sites

To πρώτο για την Γιαγια΄σου το σέβομαι απεριόριστα και μπορώ να πω οτι ζηλεύω , γιατί έφτασε σε τέτοια κατάσταση αποδοχής που αμφιβάλω οτι προσωπικά θα φτάσω ποτέ, λόγω του οτι νιώθω πολύ δεμένος ακόμα με τα πεπραγμένα της ζωής μου εδώ.

 

Για τον Λιαντινη... δεν ξέρω αν είχε φτάσει σε τέτοιο στάδιο, αλλά τα γραπτά του , μόνο αυτό δεν δηλώνουν. Δύσκολα άνθρωπος με τέτοια λογική και τέτοιο τρόπο σκέψης , έχει ανοιχτό μυαλό για να περάσει σε στάδια αστρικής προβολής , πόσο μάλλον στην τελειότητα επί της κυριαρχίας του ανθρώπινου σώματος που φτάνουν ΜΟΝΟ οι μοναχοί του Ζεν.

Link to comment
Share on other sites

Οπότε μάλλον συνφωνούμε πως δεν νίκησε κανέναν θάνατο αλλά όπως είπες "Παραπλανημένος απο την αίσθηση του προσωπικού του μεγαλείου ήταν. "

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι πιθανόν έκανα λάθος στην εξήγηση που έδωσα περί δειλίας, και αυτό το λέω γιατί αναφέρθηκε η ιστορία με τον δράκουλα, όχι φυσικά η αληθινή? αλλά ποτέ δεν ξέρουμε τι είναι αλήθεια.

Σωστά ! έφυγε ο καθηγητής όποτε εκείνος ήθελε αλλά που πήγε? ? πάλι σε αυτόν, στον θάνατο, άρα επιλογή δεν υπάρχει μόνο μια, ένας μόνο δρόμος, το μόνο που μπόρεσε να διάλεξη είναι ο χρόνος.

Η διάφορα όμως του καθηγητή με την ιστορία του άβαταρ μου είναι ότι ο ένας μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στην αιωνιότητα η το θάνατο, και στο τέλος επέλεξε την λύτρωση, ενώ ο άλλως ήταν άνθρωπος επιλογή μόνο μια.

Όσο για το αν οι περισσότερες αυτοκτονίες γίνονται κατά λάθος λόγω ότι το επάγγελμα μου είναι σχετικό με άτομα που έρχονται σε τέτοιες καταστάσεις, ένα μεγάλο ποσοστό πιστεύει ότι θα το προλάβουν και θα σωθεί αλλά?. Τους προλαβαίνει ο θάνατος? μάλλον είναι πιο γρήγορος.

Και τέλος για τους καλόγερους? θεωρό ότι η Αποστολή του ανθρώπου είναι να παράγει έργο, και η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους.

Link to comment
Share on other sites

Δίχως ίχνος αμφισβήτησης αλλά κυρίως με απορία...

 

θεωρό ότι η Αποστολή του ανθρώπου είναι να παράγει έργο, και η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους.

 

Τι εννοείς έργο;

Και τι σε έκανε να τοποθετήσεις σε καλούπι τον σκοπό ύπαρξης μας σε αυτό τον πλανήτη;

Link to comment
Share on other sites

jimjim, με το "Και τέλος για τους καλόγερους? του ανθρώπινου είδους." αν κατάλαβα καλά, αστειευόσουν, έτσι δεν είναι?

 

Όπως και να 'χει, νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ξεχωριστό σκοπό ύπαρξης. Ακόμα και αν κάποιος δεν αποκτήσει παιδιά, δηλαδή δεν συμβάλλει στην διαιώνιση του είδους, μπορεί κάλλιστα να βρει τον σκοπό της ύπαρξης του σε άλλους τομείς όπως λογοτεχνία, επιστήμη, πολιτική....

Link to comment
Share on other sites

Αν δεν ήταν ένας από τους λόγους της ανθρώπινης ύπαρξης να παράγει κάποιο έργω? οποιοδήποτε και η διαιώνιση? νομίζω ότι δεν θα είχαμε τώρα την ευκαιρία να τα λέμε

Link to comment
Share on other sites

Sorry, παρεξήγηση!!!

 

Η οικογένεια είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στη ζώη του ανθρώπου άλλα, όπως είπες, είναι πιθανό να προκύψει κάτι άλλο πιο σημαντικό και να αφιερωθείς σε αυτό, παραμελώντας την δημιουργία οικογένειας. Συμφωνούμε λοιπόν...

Και πάλι συγγνώμη για την παρεξήγηση! :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Εγώ τώρα θέλω να θέσω και μια δική μου άποψη για τον Λιαντίνη, που ίσως φανεί και κάπως... τραβηγμένη!

 

Σας φαίνεται δηλαδή τελείως αδύνατον απλά να πέρασε ο Λιαντίνης με την θέλησή του σε... άλλη διάσταση;

Απλά να άνοιξε τις πύλες και να ... έφυγε...

Πύλες υπάρχουν, όλοι το ξέρουμε αυτό, οπότε γιατί όχι;

Αλήθεια, επειδή δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία μέχρι τέλους, το σώμα του βρέθηκε τελικά; :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...